Hetgeen vereent.
Verdere vooruitgang bij Balikpapan.
Ziekenhuizen.
Het woord is aan
Een wilde staki
De minister-president richt zich via
ng in Rotterdam's haven.
de radio tot de geheeleSevolking
59e Jaargang, No. 180G7 Tj IT 1 Woensdag 4 Juli 1943
Bureaux: Groote Houtstr. 93 E™1"! 1^ 9 C?® I 9 i^ST 9 Uitgave van de Stichting
en Soendapiein 37, Haarlem. I 1 I 9 I I I III I B S III 1 1 Voorlichting te Haarlem.
IJmuiden, Kennemerlaan 13, A IUHIQ XAJ. VA VA A^ent^wee, 31
Tel.: Dir.-Hoofdred. 15054, Adm. 10724. Directeur-Hoofdredacteur: Robert Peereboom Tel.: Redactie 10600, Expeditie 14825.
Dinsdagavond is, nadat tijdens de be
zetting al verscheidene geheime bijeen
komsten in kleiner kring gehouden waren,
de Haarlemsche afdeeling van die jonge,
maar reeds krachtige instelling tot ver
nieuwing van Nederlands staatkundig,
economisch en cultureel leven, de Volks
beweging, opgericht. Ik schrijf daarover
onder den titel „Hetgeen vereent" omdat
dat eigenlijk haar leidmotief is. Dat bleek
dan ook in de rede van dr. P. J. Bouman,
■>eu de: oiè.erteekenaars van het Neder-
landsche manifest der beweging, die de
knappe inleider van dezen avond was. De
Volksbeweging erkent de schakeeringen
in ons geestelijk volksleven tenvolle. Maar
zij ziet even helder de mogelijkheid, de
handen ineen te slaan. Menschen van ver
schillende geloofsbelijdenis hebben im
mers toch een gemeenschappelijk terrein,
waarop zij elkaar vinden kunnen, waarop
zij een eendrachtigen wil tot gelding kun
nen brengen en het goede van het kwade
scheiden. Dien eendrachtigen wil, bezield
door den drang tot vernieuwing die in ons
volk leeft, hebben wij noodig om de ont
zaglijke taak te verrichten, die voor ons
ligt.
De inleider zette uiteen dat de jonge
Volksbeweging een voorgeschiedenis heeft
van welhaast tien jaar. Die begon in ver
spreide, toch reeds belangrijke bijeenkom
sten van menschen, die voelden, dat de
partij-politieke tegenstellingen niet meer
overeenkwamen met hetgeen in ons volk
leefde. Tijdens de bezetting trad de Neder-
landsche Unie op, een oorlogskind welis
waar. dat slechts tot kort leven gedoemd
was na abnormaal snellen groei, maar dat
in zijn vereeniging van vele schakeeringen
toch ook op nieuw streven duidde. In
latere bezettingsjaren werd de vernieu
wing van ons staatkundig, economisch en
cultureel leven een onderwerp van studie
ondergronds en in de kampen, met name
o.a. in St. Michielsgestel. Die studie leid
de tot de verschijning van de Volksbewe
ging in het openbaar, zoodra de bevrijding
een feit was. Zoo groot bleek het antwoord
op haar roepstem te zijn, zoovelen die
vroeger tot allerlei politieke partijen be
hoorden of geheel buiten het politieke
leven stonden, gaven er gehoor aan, dat
haar eerste voorzitter, prof. ir. Schermer-
horn, door H.M. de Koningin tot kabinets
formateur (met den heer Drees als part
ner) benoemd werd en nu als minister
president optreedt..
De Volksbeweging is niet „vooropgezet'
een politieke partij. Dr. Bouman drukte
het aldus uit: Ik kan mij voorstellen dat
de oude partijen tot een gansch nieuwe
samenwerking en een ander beleid zouden
kunnen komen. Als dat niet gebeurt, als
zij in haar oude fouten vervallen, zal de
Volksbeweging moeten optreden.
Als programpunt van primair belang
bracht hij de vernieuwing van de demo
cratie naar voren. Die kan alleen bereikt
worden in een geest van elkander ver
staan. Verschillende toepassingen van de
democratie zijn denkbaar; de meeste men
schen vereenzelvigen het begrip met den
vorm, dien zij bij ervaring kennen. Maar
onze toepassing van de democratie, die in
hooge mate partij- en stembus-democratie
was. had groote tekortkomingen Echte
democratie leeft in dieperen zin. Zij bindt
en houdt in, dat het volk ertoe opge
voed moet worden. Zij kent niet alleen
rechten, maar ook plichten van den
mensch jegens de samenleving. Engeland
geeft een goed voorbeeld: de groote ver
schuivingen bij Engelsche verkiezingen
hebben kenmerkend aangetoond, dat de
kiezers zich in de eerste plaats afvragen
Wat is in het belang van het land?
Gevaarlijk is het soort massa-democra
tie, dat zich toelegt op goedkoope leuzen
als: Meer loon, minder werk. Wij moeten
naar hooger beleid streven, omschakelend
van een politieke naar een sociale demo
cratie, die zich bevrijdt van allerlei
scheidslijnen van klasse en stand. En wij
moeten ons volk van zijn plichten over'
tuigen.
Een ander belangrijk programmapunt
is het kiesstelsel, ten aanzien waarvan de
Inleider niet alleen de bekende voordeelen
van de oude districtsverkiezingen boven
evenredige vertegenwoordiging schetste,
maar naast de politieke verkiezing ook
een tweede stelde: die in het beroeps
leven, waarin de staatsburger het best
zijn stem uitbrengt. De gedachte dateert
al van de middeleeuwen. Onze oude wa
terschappen getuigen er nog van. Het is
dus onnoodig er het woord corporatie bij
te bezigen. De taak der politici zou zich
in dit beeld van een dubbel stemrecht tot
de lijn van het algemeene staatsbeleid
beperken.
De cultureele opbouw is een hoogst be
langrijke en moeilijke taak. Wij moeten
beseffen dat de moreele verwoesting, in
ons volk teweeggebracht, nog erger is dan
die van huizen en andere goederen. Er is
een verwildering in de geesten ontstaan.
Die te bestrijden is noodzakelijk. Men kan
dan zeggen: begin bij u zeiven. Maar er
zijn nu eenmaal menschen die het beter
zien dan anderen. Zekere methoden van
voorlichting en leiding zijn noodig.
Zoo sprak dr. Bouman gisteravond tot
zijn gehoor in eenvoudige, heldere taal.
Ik zeg ronduit dat ik de Vdlksbeweging
zie als een groote en noodzakelijke onder
neming voor Herstel en Vernieuwing in
ons volk, die mij met hoop vervult, te
meer omdat zij nooit uitsluitend politieke
partij wil worden, maar haar algemeene
'aal: zal blijven voortzetten als zij „een
oolitieke spits" mocht krijgen. Zij is jong
De Australische troepen hebben zich
meester gemaakt van de startbaan en de
plaats Sepinggan en rukken op zes mijl ten
Oosten van Balikpapan, zoo deelt Mac-
Arthur mede over den strijd bij Balikpapan.
In het binnenland achter het oorspronkelijke
bruggenhoofd is er weinig verandering. De
bedrijvigheid is geconcentreerd op concen
tratie. Volgens radio Sydney zijn de olie
velden van Manggar en Sepinggan ver
overd. Op N. W. Borneo is de Australische
negende divisie 6^ mijl opgerukt langs de
kustspoorlijn BeaufortJesselton, heeft de
plaats Lumet ingenomen en is twee mijl naar
het Noorden opgerukt zonder tegenstand te
ontmoeten. Tot de geallieerde vlooteenheden
welke aan de landingsoperaties bij Balikpa
pan hebben deelgenomen, behoorde ook Hr.
Ms. flottieljeleider „Tromp". Als Neder-
landsch waarnemer gedurende deze opera
ties doet in MacArthur's hoofdkwartier
dienst kolonel Giebel. Voor het herstel van
Balikpapan zullen speciale door petroleum
gedreven smalspoorlocomotieven worden
aangevoerd. Dit zijn legerlocomotieven spe
ciaal bestemd voor het smalspoor, dat de
olievelden, werven en fabrieken verbindt.
De Japanners hebben op Borneo vele
noodlandingsterreinen aangelegd en de be
langrijkste vliegvelden uitgebreid en er
startbanen gemaakt.
Naar men gelooft, zijn de olievelden bij
Balikpapan te Tanjoeng aan de Barito, die
voor de invasie nog in een stadium van ex
ploratie verkeerden, thans in productie ge
bracht. De Japanners hebben ruwe olie van
Tarakan naar Balikpapan verscheept, om
deze aldaar te raffineeren. En hoewel de
raffinaderijen te Balikpapan zwaar getroffen
werden door onze luchtaanvallen, deden zij
voortdurend wat zij konden om de produc
tie gaande te houden. Ook hebben de Japan
ners enkele van de tallooze kolenmijnen,
die in verband met de economsiche toestan
den in 1932 gesloten waren, weer in gebruik
gesteld, o.a. die te Sembelin Bingan op
In het laatst van den oorlog was het bij
Nederlandsche instanties bekend geworden,
dat de Duitschers van plan waren niet al
leen den dijk van den Haarlemmermeerpolder
op 5 plaatsen te vernielen, maar ook de
sluizen te IJmuiden. Daardoor zou een groot
gedeelte van onze omgeving onder water
ziin komen te staan, met alle ellendige ge
volgen daaraan verbonden. Dit maakte het
noodzakelijk voor onze organisaties uitge
breide voorzorgen te nemen wat de zieken
huisruimte betreft. Het aantal bedden werd
vergroot door de installatie van eenige nood
ziekenhuizen. Door de capitulatie voerden
de Duitschers hun onheilsplannen gelukkig
niet uit. De in dien tijd gemaakte zieken
huisruimte is nu voor een ander doel be
schikbaar gekomen. De Canadeezen ver
leenden. dadelijk na de bevrilding hun me
dewerking aan de verpleging van lijders
aan honger-oedeem.
Een ziekenhuis voor illegale werkers
In Sarepta aan de Hazepaterslaan te
Haarlem zal een ziekenhuis voor illegale
werkers komen. Daaraan is, zoo werd ons
verzekerd, groote behoefte, naast het rust
oord voor illegalen dat in „Kareol" in Aer-
denhout komt. De zieken r»aan dus naar
Sarepta en de invaliden en zij die moeten
nakuren naar „Kareol".
Het Provinciaal Ziekenhuis
bij Santpoort.
Het ligt in de bedoeling het Provinciaal
Ziekenhuis bij Santpoort, dat indertijd op
last der Duitschers ontruimd werd, zoo
spoedig mogelijk te heropenen. Verwacht
kan worden dat niet alle paviljoens die daar
zijn onmiddellijk voor krankzinnigenverple
ging noodig zuilen zijn. Een deel der patiën
ten is in andere inrichtingen opgenomen,
terwijl ook velen, waarbij dit eenigszins mo
gelijk was, naar huis gezonden werden. Het
is nu aan te nemen dat het eenige jaren zal
duren voor de patiënten in het Provinciaal
Ziekenhuis weer even talrijk zullen zijn als
voor den oorlog.
Een ziekenhuis voor t.b.c-patiënten
Daarom wordt gemeend, dat in het Pro
vinciaal Ziekenhuis in den eersten tijd wel
een paviljoen voor 300 a 400 patiënten be
schikbaar gesteld kan worden om te worden
ingericht voor ziekenhuis voor lijders aan
tuberculose. De toestand dwingt daartoe, m
den oorlogstijd is het aantal t.b.c.-patiënten
zeer sterk toegenomen. Ook thans doet zich
dit verschijnsel nog voor, hoewel de alge
meene gezondheidstoestand, evenals elders
in ons land, ook in onze omgeving veel ver
beterd is, nu er een eind aan den oorlog ge
komen is en de voedingstoestand zeer veel
verbeterd is. Vergeleken bij het begin van
dit jaar is het sterftecijfer te Haarlem bijna
tot de helft teruggeloöpen. Een groot deel
van de patiënten die leden aan ernstige on
dervoeding is hersteld, maar toch zijn er
nog die de gevolgen daarvan nog maar niet
te boven kunnen komen.
Dat thans het aantal t.b.c.-patiënten nog
toeneemt, niettegenstaande de voedingstoe
stand zooveel verbeterd is, wordt door de
medici verklaard uit het feit, dat er men
schen waren die in den oorlogstijd in ge
zondheidstoestand achteruit gingen en de
kiemen der besmetting al in zich droegen.
Het betere voedsel heeft die ongelukkigen
niet meer kunnen redden, zoodat nu de ge
vreesde ziekte tot openbaring gekomen is.
In de gewone ziekenhuizen is voor de
t.b.c.-patiënten geen plaats. Nog steeds moet
daar gewoekerd worden met de beschikbare
bedden. De wachtlijst van patiënten die
daar opgenomen móeten worden is al tot
over de 700 gestegen en elke week komen
ei nu nog wel 10 bij.
Voor de verpleging van de t.b.c.-patiënten
is daaromeen speciaal ziekenhuis noodig,
ook omdat het voor de maatschappij ge-
wenscht is dat het besmettingsgevaar, dat
ernstige lijders opleveren, vermeden wordt.
en dat is haar recht en deugd. Wij hebben
een jonge beweging noodig om te kunnen
slagen. Zij roept nu leden tot zich uit alle
kringen der samenleving. Het lijdt geen
twijfel dat haar oproep ook hier verstaan
zal worden. Wij móeten gaan werken op
den grondslag van hetgeen vereent!
R. P.
Laoet, waar een honderdtal Javanen te werk
gesteld werden. De totale kolenproductie
wordt echter op slechts ongeveer 20.000 ton
geschat.
De Japanners hebben tevens twee ijzer
fabrieken geïnstalleerd te Bandjermasin,
waar afval gesmolten wordt. Ook heeft de
vijand de kolenindustrie te Batoelitjin doen
herleven, en de mangaanmijnen te Kataba-
roe, waar vroeger Chineezen werkten en
Japanners voor de expeditie zorgden, weer
in exploitatie gebracht. Tal van Javanen
werden gedwongen om dienst te doen op de
rubberplantages.
Ontruimen de Japanners Java?
De „Manchester Guardian" publiceert
hedenmorgen een verklaring van radio New
Delhi, dat de Japanners begonnen zijn Java
te ontruimen. Indien dit bericht bevestigd
wordt, zou deze evacuatie beteekenen, dat
deze het gevolg is van de landingen der ge
allieerden op Borneo en de voortdurende
versterkingen der Amerikaansche strijd
krachten op Okinawa, waardoor de verbin
dingen ter zee der Japanners zijn afgesne
den.
Voorts wordt bericht, dat de Japanners
in Canton tienduizend man stormtroepen
hebben gevormd om een verwachte invasie
in Zuid-China te kunnen afslaan.
„De groote slag om den vrede."
In een radiorede tot de bevolking der Ver.
Staten en andere exporteerende landen
heeft H. Lehmann, directeur-generaal van
de U. N. R. R. A. een plan tot het winnen
van „den eersten grooten slag van den
vrede" den slag tegen den aongersnood
en de ziekte, die, naar hij waarschuwend
zeide, het volk van Europa dezen winter be
dreigt, als volgt uiteen gezet:
1. De V. S. moeten 8 millioen liter gecon
denseerde melk voor de ondervoede kinde
ren der bevrijde gebieden terzijde stellen.
2. Verscheidene millioenen stuks vee moe
ten worden ingeblikt voor onmiddellijken ex
port. 3. In de Ver. Staten moet rantsoenee
ring van zeep worden ingevoerd. 4. De ex
porteerende landen moeten hun verbruik
van vet verminderen. 5. Ieder land moet als
doel van zijn voedingspolitiek het besliste
beginsel aanvaarden, dat het zijn eerlijke
deel zal bijdragen in de behoeften der vol
ken van de bevrijde gebieden. Door zulk een
maatregel kunnen wij in de Ver. Staten onze
beloften aan de bevrijde landen van Europa
inlossen, zeide Lehmann.
Gambetta:
Dit is de groote leus van
dezen tijd: arbeid, altijd ar
beid, nogmaals arbeid.
(Rede van 24 Juni 1872)
Maatregelen tegen
besmettelijke ziekten.
Evenals elders zijn ook in Haarlem en
omgeving uitgebreide maatregelen genomen
ter bestrijding van het gevaar van epide
mieën. Dit is noodig omdat er veel arbeiders
en krijgsgevangenen uit het buitenland ko
men. Aan de grenzen wordt wel medische
controle toegepast, maar daarmee kan niet
volstaan worden. Tot heden is gebleken dat
de getroffen maatregelen zeer goed werken.
Er is te Haarlem slechts één geval van vlek-
typhus voorgekomen, maar gelukkig waren
de omstandigheden zoo, dat niet behoefde
gevreesd te worden dat die lijder hier an
deren besmet had. Verder zijn uitgebreide
voorzorgen genomen, toen bleek dat te Haar
lem eenige personen waren aangekomen, die
in Maastricht in een perceel vertoefd had
den waar, naar pas later geconstateerd was,
iemand aan viektyphus leed. Natuurijk zijn
zulke voorzorgen voor de betrokkenen wel
minder aangenaam, maar de meesten billij
ken dit en bovendien is het noodig om de
gemeenschap zooveel mogelijk te behoeden
tegen het besmettingsgevaar.
Uitgebreide voorzorgsmaatregelen worden
door de geneeskundige autoriteiten ook
noodig geacht als over eenigen tijd het ver
keer met de tropen weer hersteld wordt.
Dan is het gevaar van besmetting met cho
lera en pest niet geheel denkbeeldig, vooral
omdat het weerstandsvermogen van de be
volking van ons land nog niet het voor-
oorlogsche peil bereikt heeft
JONGETJE ONDER DE TRAM GERAAKT.
Dinsdagmiddag waren eenige kinderen op
de bunkers aan de Dreef te Haarlem aan
het spelen. De elfjarige Cornelis Scherpen-
zeel, Klein Heiligland 52 zwart, liep achter
uit den bunker af en geraakte onder een
uit de richting Heemstede naderende tram.
De bestuurder kon wegens den korten af
stand niet tijdig stoppen. Het jongetje werd
naar de Maria-Stichting vervoerd, waar
bleek dat zijn borstkas was ingedrukt. Reeds
bij aankomst aldaar was hij overleden.
Dinsdagavond heeft de minister-president
Prof. Ir. W. Schermerhorn over de radio
het woord tot het Nederlandsche volk ge
richt naar aanleiding van een staking in de
haven van Rotterdam en wat daarmee sa
menhangt. In zijn inleiding merkte Prof.
Schermerhorn op: „Er zijn dingen in ons
land gaande, die het voor de regeering nood
zakelijk maken, zich in duidelijke en klare
taal tot u allen te richten". Voorts werd ge
constateerd, dat het hierbij om levensbe
langen van ons volk gaat. „Aan den eenen
kant de absolute noodzakelijkheid om te
komen tot rechtvaardige sociale toestanden,
aan den anderen kant de wetenschap, dat
het onmogelijk is deze te verwezenlijken in
een wereld van chaos". In de regeeringsver-
klaring van verleden week is het stand
punt van de regeering vermeld, zij wil van
het arbeidsleven een rechtsorde maken,
waarin ieder die daarbij betrokken is de
hem toekomende plaats in neemt en een
rechtvaardig loon in redelijke arbeidsom
standigheden ontvangt.
De hoop dat de werkgevers en werknemers
te Rotterdam na de bevrijding met elkaar
rondom de tafel waren gaan zitten om uit
te maken welke mogelijkheden er aanwezig
zijn om tot mensch waardige toestanden te
geraken, is niet vervuld. De oude methode
werd gehandhaafd, die tot een conflict leid
de. „Wij" zoo vervolgde de minister-pre
sident „willen gerechtvaardigde en ver
antwoordelijke sociale toestanden, in ge
meenschappelijk overleg met alle betrokke
nen vastgesteld. Zulks onder toezicht van
de regeering. Heeft dit overleg eenmaal een
resultaat gehad, dat door de regeering is
aanvaard, dan moeten wij tezamen daarvoor
ook staan, met alle kracht en alle gezag, dat
de overheid kan opbrengen. Dan pas heeft
de overheid ook het moreele recht om
krachtige maatregelen te nemen, tegenover
hen, die deze orde, deze afspraken om
welke motieven dan ook trachten te ver
breken.
Deze weg is te Rotterdam door niemand
gevolgd. „Ook niet door de arbeiders, die
om de wille van een zekere controle op
diefstal van de zijde der N. B. S. waarbij
vermoedelijk te snel geschoten is het op
een conflict hebben laten aankomen". De
minister-president wilde toegeven dat mis
schien de wijze van optreden van de N. B.
S. in dit geval anders had kunnen en mis
schien zelfs moeten zijn, maar is dat op zich
zelf alleen een voldoende argument om zon
der overleg een staking te proclameeren.
Een eisch tot loonsverhooging door de zich
achter de staking stellende eenheidsvakbe
weging werd ingewilligd, maar gelijktijdig
kwamen nog 12 andere eischen naar voren
en de staking werd gehandhaafd. Een gedeel
te der 12 eischen is als billijk te beschou
wen. Zij behooren tot die groep verlangens
die in een gesprek over wenschelijke toe
standen al lang aan een nadere beschou
wing hadden moeten zijn onderworpen.
„Met niet alle eischen is dat 't geval; Wij be
grijpen volkomen, dat de arbeiders vragen
om schoenen, maar weten de Rotterdamsche
havenarbeiders wel. dat elders duizenden
van hun kameraden ook nauwelijks schoe
nen en klompen hebben? En dat ook dui
zenden anderen in den lande met hun klee
ding in de grootste moeilijkheden ver-
keeren?"
„Gaat het nu eigenlijk wel aan, dat die
arbeiders, die werken op de meest kwetsbare
punten van ons productieproces (in de mij
nen en voor de voedselvoorziening) eischen
stellen, welke zij door staking kracht bij
zetteneenvoudig omdat zij meenen een
en ander te kunnen afdwingen? Vergeten
zij daarbij vooral niet, dat het tenslotte ook
gaat ten koste van hun medearbeiders?
Er zijn 2000 paar schoenen, weliswaar ge
bruikt, in de haven van Rotterdam aange
voerd. Dit is niet voldoende, maar de aan-
vulling kost tijd en nogmaals: er zijn meer
arbeiders in Nederland, die om schoenen
verlegen zitten.
De minister-president ging vervolgens in
op den eisch der stakers „verplichte orga
nisatie voor alle havenarbeiders" In rede
voeringen is dit zoo uitgelegd, dat bedoeld
wordt een verplicht lidmaatschap van de een
heidsvakbeweging. Dit kan de regeering
niet aanvaarden. Het Nederlandsche volk
heeft het recht om zich in vrijheid te orga-
niseeren, zooals het zelf wenscht. In de prak
tijk is na den oorlog de eenheidsvakbewe-
ginig een vierde vakorganisatie geworden
en de regeering is ten volle bereid deze
nieuwe organisatie te erkennen, echter op
een voorwaarde en deze is, dat zij de spel
regels, die nu eenmaal bij het scheppen van
geregelde toestanden en sociale rechtvaar
digheid in ons arbeidsleven moeten gelden,
erkenten er naar handelt. Wij verstaan
daaronder, dat men beerid is, indien er
moeilijkheden zijn, te beginnen met bij de
bevoegde instanties te trachten gehoor te
vinden voor gerechtvaardigde wensehen en
niet begint met wilde stakingen en pas daar
na het gesprek tracht aan te knoopen".
Het kan zijn, dat een enkele maal een der
gelijke spontane staking uitbreekt. De re
geering eïscht op zijn minst de omge
keerde volgorde. Al dezulken die den weg
van de wilde staking gaan. waarbij niet te
voren een redelijk overleg plaats vindt, zul
len de regeering vierkant tegenover zich.
vinden.
Tenslotte wees de minister-president er
op, dat er door de staking te Rotterdam,
gevaar dreigt voor de voedselvoorziening.
Er liggen 6 schepen in de haven te wachten
en een belangrijk aantal, naar Nederland
onderweg, zal bij dezen gang van zaken naar
andere dan Nederlandsche havens worden,
verwezen. Onze voedselvoorziening ver
keert dus inderdaad in gevaar. Een beroep
wordt gedaan op de arbeiders om de staking
op te heffen. „Een beroep van de regeering,
die ook weet, dat de toestanden zooals thans
ontketend zijn ons volk ten verderve voe
ren en dat zij den bitteren plicht heeft zich
hiertegen tenslotte te verzetten, ook te ver
zetten naar beide kanten, zoowel naar den
kant van het recht als naar den kant van
de orde". Ook op de werkgevers wordt een
beroep gedaan om zich bewust te zijn dafc
ook zij een gemeenschappelijke functie heb
ben, waarin zij naast en niet tegenover de
arbeiders behooren te staan.
De toestand op heden.
Heden werd uit Rotterdam geseind: Het
ontbreken van radiotoestellen in Rotterdam
heeft tot gevolg gehad, dat slechts weinige
arbeiders Dinsdagavond kennis hebben ge
nomen van de rede van den minister-pre
sident, prof. ir. W. Schermerhorn. De rede
is eerst vanmorgen in druk algemeen ver
spreid. Het gevolg is, dat vandaag het werk
in de Rotterdamsche haven nog niet is her
vat. De eenheidsvakbeweging zal in den
loop van den dag opnieuw vergaderen.
Overbrenging van N.S B.-eu
naar Duinlust
Heden z-ijn ongeveer 200 geinterneerde N.
S. B.-ers uit Heemstede overgebracht naar
Duinlust in O verveen, waardoor daar nu in.
totaal circa 500 N. S. B.-ers zijn geïnter
neerd. Door deze concentratie zal hét mis
schien mogelijk zijn één of meer scholen
weer aan haar oorspronkelijke bestemming
terug te geven. Bij het Gewestelijk Comman
do der B. S. zit iii elk geval het ernstig stre
ven voor mede te werken aan een zoo goed
mogelijke functioneering van het onderwijs.
Het groote belang wordt ingezien, dat de
jeugd op normale wijze het onderwijs kan
volgen.