Haarlem's Dagblad | 1949 | 23 juni 1949 | pagina 7

Nederlandse successen te Wimbledon

De kleine Wereld

en vage herinnering

iDondercIag 23 Juni 1949

In de eerste ronde van het heren öubbel-
>el heeft het Australisch-Nederlandse paar
arperVan Swol met 46. 63, 62, 119
wonnen van de Britse gebroeders E. en H.
avid.

Dit was een interessante wedstrijd alhoe-
rel Van Swol. die wellicht de terugslag
ndervond van zijn partij van Dinsdag tegen
bdessalam, ditmaal niet zo vast was in zijn
olleren. Nadat de eerste set snel verloren
as gegaan raakten de Nederlander en de
ustraliër op elkaar ingespeeld, zodat zij tot
vee sets tegen een konden uitlopen. De
ierde set bracht grimmige strijd, waarbij
'de partijen hun services wonnen totdat de
„re 9—9 was berbikt. Herhaaldelijk werd
et deuce in de laatste games. Toen braken
arper en Van Swol door de service van hun
;enstanders heen. Ze wonen de partij,
.n het herendubbelspel behaalde Rob van
eegeren met zijn Philippijnse partner Feli-
ssimo Ampon een vrij gemakkelijke zege,
zouden de cijfers dat niet zeggen, op het
ritse paar Dawes en R'owland. Weliswaar
irmden de Britten een betere combinatie
aar tegen de individuele capaciteiten van
au Meegeren en Ampon moesten zij het
leggen. Ampon slaagde er voortdurend in
ooie openingen voor onze landgenoot te
laken, die hier een dankbaar gebruik van
aalcte en met smashes menig punt scoorde.
In het gemengd dubbelspel bleek Van Swol
>t uitstekend met mevrouw Halford te kun-
>n vinden. Beiden waren, met hun service
■atrouwbaarder en menigmaal kreeg Van
wol, die zijn lengte natuurlijk mee had, de
mis om met onhoudbare smashes punten te
ren.Zo verloren mevrouw Stone en de
id-Afrikaan Levy met 6—3, 6—4.
jel Hermsen won met de Zuidslavische
iviscupspeler Drago Mitic op wel heel ge-
akkelijke wijze de partij van de eerste
nde tegen de combinatie van de Britse
eelster King en de Nieuw-Zeelander
ndrews. De cijfers waren 6—1, 6—0. Onze
ndgenote paste zich uitstekend bij haar
irtner aan en deze combinatie muntte uit in
ied volleren en zuiver plaatsen.

Enkele verrassingen werden er nog geno-
erd. In het gemengd dubbelspel trokken
ertrude Moran en Bob Falkenburg zich on-
•rwachts terug, hetgeen een kleine sensatie
Wimbledon teweeg bracht. Dit geplaatste
merikaanse paar moest aantreden tegen de
rgentijnen de heer en mevrouw Weiss. Fal-
jnburg weigerde een uitleg te geven. Op
it laatste ogenblik probeerde men nog Ger-
ude Moran met Gonzales te laten spelen,
aar deze poging faalde. Rest nog te ver-
elden, dat de twee geplaatste Engelse
eelsters, Joan Curry en Jean Quertier. het
ichtoffer werden van resp. Sheila Summers,
bekende Zuid-Afrikaanse speelster en
mevrouw Dawson Scott, een speelster
in Middlesex.

In de tweede ronde van het dames enkel-
el verloor de geplaatste speelster Jean
uertier (Groot Brittannië) met 4—6, 4-;-6
in mevrouw Dawsop Scott (Groot Brit-
nnië).

De verdere uitslagen luiden:

Dames enkelspel, tweede ronde: Gussy

loran sl. mej. E. Wilford 61, 64; Mevr.

'orfbal

Jubileumwedstrijden
H.K.C. „Haarlem"

Op het Gemeentelijk Sportterrein aan de
leverlaan houdt de HKC „Haarlem" Zon-
ig jubileumwedstrijden, waaraan deelne
em afdeling I: DTV 3, (Amsterdam); Fluks
(Leiden); Haarlem I en Togo 2 (A'dam).
Afdeling 2: Aio 3 (Den Haag); DTV 5
Amsterdam); Haarlem 2 en 3 en een com-
natie van Sport Vereent 3 en 4.
Het programma luidt als volgt:

Veld 1: 10 uur Togo 2—Haarlem 1; 10.55
ir SV-comb.—DTV 5; 11.40 uur Aio 3—
larlem 2; 12,45 uur Haarlem 3—Aio 3; 13.30
ir Haarlem I—DTV 3; 14.35 uur SV-comb.
Aio 3; 15,10 uur Haarlem I—Fluks 2; 16.05
ir Haarlem 2SV-comb.

Veld 2: 10 uur Haarlem 2Haarlem 3; 10.45
uks 2—DTV 3; 11.50 uur Haarlem 3—SV-
mb.: 12.35 uur Togo 2—Fluks 2; 13.30 uur
aarlem 2—DTV 5; 14.25 Haarlem 3—DTV 5;
.10 uur DTV 3—Togo 2; 16.05 uur DTV 5—
o 3.

Honkbalprogramma

Het programma voor Zaterdag 25 en Zon-
g 26 Juni luidt:

Zaterdag 25 Juni: le klas, 4 uur: Blauw
fit—Ajax; 4 uur; VVGA—HCK. Overgangs-
as A, 4 uur: DWSHHC 2; 5 uur: TYBB
■leritas. Overgangsklass B. 3 uur: SC Haar-
m 2—EDO; 4 uur: TIW—DOS: 4 uur: Wa-
rgraafsmeerRCH. 2e klas B, 3 uur: TYBB
-Schoten 3. 2e klas C, 3.30 uur: APGS—
VVO 2: 4 uur: KennemerlandWGA 2;
uur: HFC Haarlem 2—Vole wijekers. 2e
as D. 4 uur: DOS 2—DWS 2; 3.30 uur:
\VV—Quick: 3.30 uur: Zeeburgia—Shell.
Zondag 26 Juni: le klas. 10 uur: SC Haar-
n—Schoten; 2 30 uur: HHC-OWO. Over-
ingsklas A, 12 uur: ABC—HFC Haarlem;
uur: EDO 2—Spartaan. Overgangsklas B,
uur: HilversumAjax 2. 2e klas A, 10.30
ir: Celeritas 2Neptunus; 2 uur: HCK 2
Laakwartier; 12 uur: HHC 3—Schiedam;
uur: Sparta—Schoten 2. 2e klas B, 11 uur:
HC '31—RCH 2: 11 uur: Spartaan 2—Cat-
lers; 10 uur: THBZandv.meeuwen. 2e klas
10 uur: EHS—Blauw Wit 2. 2e klas D, 10
ur: ABC 2—'t Gooi.

SOFTBALLWEDSTRIJD IN HEEMSTEDE

Dinsdagavond wordt in het Heemsteedse
lortpark de belangrijke competitiewedstrijd
iymnasion" I— H.C.K. I gespeeld. Beide
oegen zijn na tal van grote overwinningen
)g ongeslagen, zodat een spannende wed-
rijd verwacht kan worden. Tijdens het spel
il een uitleg van de spelregels gegeven
orden door de heer J. Kammeijer.

J. WalkerSmith si. mej. B. Gullbrandsson
6—1, 6—3.

Heren dubbelspel, ereste ronde: Bromwich
Sedgman sl. HuberRedl 61, 61. 62:
MiticPallada sl. MossOaklev 62, 61,
62; DrobnyFalkenburg slaan Kito-
vitzLewis 61, 60, 64.

Gemengd dubbelspel, tweede ronde: Coom-
be—mevr. N. Blair sl. Feher—mevr. S, Kor-
moczy w.o,; CochellPat Todd sl. Vad
mevr. M. Peerdy w.o..

Heren dubbelspel, eerste ronde: Remy
Thomas sl. NimrTalaa 60, 62, 60;
JacksonKemp sl. ClarkHamburger 86,
62, 63,; PattySturgess slaan Cock-
burnLevy 60, 63, 60; CarterJones
sl. Anna—Weatherall 6—3, 3—6, 6—1, 6—3;
GonzalesParker sl. FanninWorthington
6—4, 7—5, 6—2.

Dames enkelspel, tweede ronde: mej.
Hoahing sl. mevr. J. Boutin 64, 60; mevr.
S. Summers sl. mej. J. Curry (een der ge
plaatste Britse speelsters) 63, 75.

Nyberg en Aberg starten
op de Olympische dag

De bekende Zweedse ahtleten Nyberg en
Aberg zullen Zondag 26 Juni in het Stadion
te Amsterdam aan de start verschijnen
respectievelijk op de 3000 en 800 meter.

De atletiekwedstrijden omvatten twee
dames- en vijf herennummers. Fanny Blan-
kers-Koen zal op de 80 meter horden starten,
In het nummer 100 meter hardlopen komen
uit Gerda van der KadeKoudijs, Nel Wit-
ziersTimmer, Gré de Jongh en Foukje
Dillema.

Bij de heren is het nummer 3000 meter het
belangrijkste. Behalve Nyberg zullen deel
nemen Slijkhuis, Lataster, Groen en Harting.
Op de 800 meter zal Aberg, die het vorig jaar
1 min. 52 sec. liet noteren, de strijd aanbinden
tegen Kist, Van Royen en Ribbels.

Voor de 400 meter staan De Kroon, Bakels,
Nusse en Woldendorp op het programma.
De 200 meter belooft zeer spannend te wor
den met sprinters als Lammers; Klein,
Scholten, Zwaan, Saat en Meyer. Tenslotte
zullen Jan Zwaan en Van der Hoeven elkaar
bekampen op de 110 meter horden.

Bewoners uit Bloemendaal-Noord en Santpoort-Station zullen Zaterdag aan het
Provinciaal Ziekenhuis ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan geschenken
aanbieden voor verfraaiing van de tuin. Ue patiënten blijven niet achter en zullen
een vogelhuis aanbieden. Een foto van de fraaie volière.

Paardensport

„Vooruit" organiseert
een jubileumconcours

Op 14 Juli zal op het Gemeentelijk Sport
terrein te Hoofddorp ter gelegenheid van het
veertigjarig bestaan van de paardensport
vereniging „Vooruit" een internationaal con
cours hippique worden gehouden, -waarvoor
de inschrijving alle verwachting reeds over
treft.

De vereniging Vooruit werd in de winter
1908'09 opgericht en had tot doel de paar
denfokkerij in de Haarlemmermeer te bevor
deren. Plannen werden gemaakt tot het
houden van een concours hippique, welke
plannen in de volgende zomer reeds in ver
vulling gingen.

Ver over de grenzen klonk de naam van
„Vooruit" en de beste paarden uit Zweden,
Denemarken, Duitsland, Frankrijk, Zwitser
land, Hongarije, ja zelfs uit Argentinië en
Japan kwamen naar het dorp in de Haar
lemmermeerpolder.

Ook het Koninklijk Huis toonde zijn be
langstelling in het Hoofddorpse concours.
Ieder jaar werden medailles geschonken. In
1927 woonden Koningin Wilhelmina, Prinses
Juliana en Prins Hendrik het concours bij.
Ook in latere jaren kwamen zij nog enige
malen in Hoofddorp.

„Vooruit" groeide van een klein groepje
paardenliefhebbers tot een grote organisatie
met internationale bekendheid.

Het aantal prijzen, dat de vereniging in de
loop dei- jaren heeft uitgereikt, loopt in
de duizenden guldens. Hieronder bevond zich
de „Cup van de Haarlemmermear" welke een
waarde van f 5000 had. Deze Cup werd in Den
Haag gestolen en later in stukken geslagen
in het water gevonden.

De vereniging heeft haar concoursen we
gens gebrek aan een goede accomodatie in
Hoofddorp enige malen in Heemstede moeten
houden. Dit jaar echter zullen dank zij de
medewerking van het gemeentebestuur van
de Haarlemmermeer speciale tribunes wor
den gebouwd.

Waterpolowedstrijden

Voor de eerste klasse competitie, dames,
KNZB werd de waterpolowedstrijd DWR
RDZ gespeeld. De rust ging in met 0—1. Na
de hervatting maakte Greet Zieren bij een
duel voor het Rotterdamse doel gelijk. Direct
hierop gingen de dames van RDZ tot de aan
val over en de bal werd, zij het dan met veel
moeite, in het doel van DWR gewerkt. De
mid-achter van DWR, mevrouw J. Kerkhoff
—Rechter verraste met een mooi schot de
Rotterdamse doelverdedigster (22). Uit een
voorzet van Greet Zieren nam DWR door
toedoen van Ans van Viersenv. d. Aard
weg de leiding. Kort voor het einde maakte
RDZ gelijk (3—3).

De wedstrijd DWR 2—HZPC 2, reserve
eerste klasse A, heren, werd gewonnen met
5—1 door HZPC. DWR 3 won met 4—3 van
LZC 4.

Boksen

Charles wereldkampioen

Ezzard Charles heeft in Comiskey Park te
Chicago in een wedstrijd van vijftien ronden
op punten gewonnen van Joe Walcott. De
strijd ging om'de wereldtitel zwaargewicht,
waarvan Joe Louis afstand had gedaan.
Charles is dus wereldkampioen geworden.

Hoewel Ezzard Charles een verdiende zege
heeft behaald toonden de 25.000 toeschouwers
gisteravond weinig opwinding over zijn suc
ces. Het scheen dat zij zich veel meer be
kommerden om de manager van Charles,
Jake Mintz, die viel toen de eenstemmige
uitspraak van scheidsrechter en juryleden
bekend werd gemaakt. Alles scheen op een
hartaanval te wijzen, maar later bleek er
niets ergs aan de hand te zijn. Mintz kon
zich spoedig bij de supporters voegen, die
de nieuwe kampioen gelukwensten en op de
schouder klopten.

In deze partij heeft de ouderdom het niet
tegen de jeugd kunnen bolwerken. Joe Wal
cott. die vader is van zes kinderen en al sinds
1930 met boksen zijn brood verdient, toonde
andermaal dat hij alle knepen van het vak
onder de knie heeft. In twee van de vijftien
ronden, de zevende en de tiende, werd hij
zwaar geteisterd door zijn 26-jarige tegen
stander. Hij moest hele reeksen harde recht-
sen incasseren, die zijn krachten ondermijn
den, al slaagde hij er in op de been te
blijven. Daardoor had hij in de laatste perio
de niet genoeg energie, om zijn puntenachter-
stand goed te maken. De scheidsrechter had

77 punten genoteerd voor Charles, tegen 73
voor Walcott. terwijl de beide juryleden ieder

78 punten aan Charles en 72 aan „Jersey"
Joe hadden toegekend. Dit wijst er op dat
Charles inderdaad de beste van de twee is
geweest.

Toch zestig elftallen
in de eerste klas?

In een bijeenkomst van vertegenwoordigers
der Federatie van Eerste Klassers is besloten
vast te houden aan het totaal van zestig
eerste klassers voor t' gehele land. Over de
vraag op welke wijze deze 1ste klassers over
de districten moeten worden verdeeld, is nog
geen overeenstemming bereikt, aangezien
sommigen van mening zijn. dat een indeling
van vijf maal twaalf eerste klassers gewenst
is, en anderen de voorkeur geven aan vier
maal vijftien eerste klassers. Besloten is om
op korte termijn contact te zoeken met de
commissie van de K. N. V. B., die belast is
met de bestudering van een eventuele
reorganisatie -der competitie-indeling.

„10 Realisten exposeren
bij Buffa

In het kader van het Holland-Festival1
exposeren de „10 realisten" bij de fa Buffa
in Amsterdam Hollandse landschappen en
interieurs. Deze, voor het merendeel nog
jonge, mensen grijpen allerminst terug op
het realisme van een Bastien-Lepage of
een Leibl. De term realist moet hier dunkt
mij zo verstaan worden, dat het leven zelf
weer uitgangspunt voor de schilder is en
hun program kan beschouwd worden als
een demonstratie tegen al te veel abstrac
tie. Uit een door hen zelf geredigeerde en
geestig geschreven krant „de Realist", die
ter gelegenheid van het Holland-Festival
werd uitgegeven, blijkt deze bedoeling ook
duidelijk. Min of meer als gasten in dit ge
zelschap verkeren Johan Buning en Char
les Roelofsz. Buning's „Dorpsstraat" ver
raadt een rijp schilder en is mooi van
gamma, maar er staat toch eigenlijk erg
weinig meer op, daarom zag ik zijn door
dachte vroegere stillevens eigenlijk liever.
Van Roelofsz is er een, ondanks het kleine
formaat, indrukwekkend landschap (no.
51) met een lage horizon.

Van de andere exposanten is Gerard
Sluyter het meest Hollands, vooral in zijn
Landschap I (no. 42); daar is een broeie
rige warmte goed gesuggereerd. Ook de
even getinte tekeningen van Andrea zijn
wel kennelijk in onze eigen atmosfeer ont
staan. Zijn St. Agatha (Mook) en het land
schap (no. 7) zijn fijne expressieve dingen;
het olieverfschilderij met de voetballers
kan mij minder bekoren. Dit kwaliteits
verschil komt trouwens bij meer van de
exposanten voor. Zo vind ik de tekening
„Ruiters" (no. 22) van Groenestein een
heel mooi ding, zijn schilderij „tramstation"
(no. 21) daarentegen een maar matig ge
slaagd experiment. Mogelijk komt dit.
doordat deze mensen die, zoals uit hun werk
en uit hun geschriften blijkt, ernstig zoe
kende zijn, in hun tekeningen onbewust
minder krampachtig zoeken dan in hun
schilderijen. Kennelijk zoeken zij in hun
tekeningen meer langs eigen wegen en
minder beïnvloed door stromingen.

De SLimburgse sfeer is goed vertolkt in
'de landschappen van Kurpershoek. Zijn
temperastudie van een Limburgs cafétje
(no. 29) is een raak en charmant ding en
ook zijn tuintje (no. 27) heeft een gevoe
lige intimiteit. Van hem zijn er verder nog
een weide met koeien en een'interieur met
een zittende vrouwenfiguur. Fiedler ver
toont innerlijke verwantschap, zowel met
sommige Franse als Duitse expressionisten
van voor 1933. Goed gecomponeerd en rijk
van kleur is zijn interieur met figuren (no.
13) en sterker nog komt zijn kwaliteit als
compositeur tot uiting in het kleine
„schaatsenrijders" (no. 18). Een naïef,
idyllische verteltrant heeft van Norden;
zijn „Stadsrand" en zijn „Interieur" lijken
mij de meest kenmerkende stalen van zijn
werk.

Van A. Muis zijn -er twee interieurs, die
hem doen kennen als een onbevangen ech
te schilder. Vooral zijn „Interieur I" (no.
32) is goed geplaatst en blond en fijn van
kleur. Met de vermelding van „IJmuiden"
door Horn, „Strand te Groet" en „Blar'
cum" door Wijnberg en „Polder Eemnes"
door Amrey sluit ik deze beschouwing.

L. H. H. SCHUTTE

Kostbaarste diamant ter wereld
naar Amsterdam

De blauwe Hope-diamant is door de ei
genaresse, de firma Harry Winston, een
der grootste Amerikaanse juweliershuizen,
naar Amsterdam gezonden. De Hope- dia
mant is de grootste en kostbaarste dia
mant ter wereld en zal over enkele dagen
op de diamanttentoonstelling te Amsterdam
te zien zijn.

Niets is beter, duurt zo lang, als

BARKER'S R. D.-behang

Vanaf 60 cent per rol
Desgew. vakkundige behangers beschikbaar.
Gen. Cronjéstraat 135 - Telefoon 11657
(Adv.)

Concert opgedragen aan

zieke en gewonde militairen

Dat de militairen in Indonesië een nauw
contact met Nederland niet kunnen ont
beren. blijkt onder meer uit het feit, dat
verscheidene verenigingen zich de verste
viging van deze band ten doel stellen. Aan
dit contact hebben het meest behoefte de
zieke en gewonde militairen. Het is daarom
een "goede gedachte van „Ereschuld en
Dankbaarheid" om in de avond van Woens
dag 29 Juni, op de verjaardag van Prins
Bevnhard. in de Grote Kerk een bijeen
komst te houden, welke bedoeld is als een
groet van Nederland, van Haarlem in het
bijzonder, aan de zieke en gewonde vrien
den. Zij allen worden in de gelegenheid
gesteld, de uitzending van die voor hen be
stemde plechtigheid te beluisteren. Indien
deze bijeenkomst haar volle betekenis zal
hebben, dan is het van belang, dat vele
Haarlemmers die avond naar de Ooude
Bavo komen.

Medewerking verlenen mevrouw Dora
van Doorn-Lindeman (sopraan), Han le
Fèvre (tenor), de Koninklijke Liedertafel
„Zang en Vriendschap", onder leiding van
Jack P. Lory en Jac. Bijster (orgel). Bur
gemeester mi'. P. O. F. M. Cremers, gene-
raal-majoor b.d. van de generale staf J.
Dwars en dr. W. G. Harrenstein zullen het
woord voeren.

Fin tien minuten
(Adv.)

Feest in het

Provinciaal Ziekenhuis

De bewoners uit de omgeving van het
Provinciaal Ziekenhuis hebben een aan
deel in de feestelijkheden, welke gehouden
worden ter gelegenheid van het honderd
jarig bestaan van het ziekenhuis. Gelden
zijn bijeengebracht voor herstel van het
dierenpark en de volière. Een comité van
voorbereiding heeft herten aangekocht
voor het dierenpark en fasanten. krielkip
pen, siervogels en duiven voor de volière.

Het geschenk zal Zaterdagmiddag wor
den aangeboden. Even voor halfdrie ver
trekt uit de Cremerlaan in Santpoort-dorp
een stoet, bestaande uit leden van de Sant-
poortse Muziek- en Sportverenigingen. Via
de Hagelingerweg en Hoofdstraat gaat de
stoet naar het Philipspark, om daar een
twintigtal andere verenigingen te ontmoe
ten. Om vier minuten over drie vertrekken
van de Wynoldy Daniëlslaan het Haarlems
Politie muziekcorps en de harmonie van de
Hoogovens, vergezeld van groepen padvin
ders. Langs de Bloemendaalsestraatweg.
Kennemerweg, Kerkplein (Bloemendaal),
Bloemendaalseweg, Mollaan, Brederodeweg
wordt naar het Provinciaal Ziekenhuis ge
wandeld. Onderweg worden de deelnemers
onderworpen aan een beoordeling van een
jury. Om acht minuten over drie vertrekt
van de Wynoldy Daniëlslaan 'n grote stoet.
Muziek-, sport-, accordeonverenigingenen
tamboers- en pijperscorpsen verlenen
medewerking. Vlaggen en vaandels zullen
worden meegevoerd. De stoet heeft de
lengte van een kilometer.

Aangekomen bij het Provinciaal Zieken
huis wordt gedefileerd voor de directie,
genodigden, verplegend personeel en ver
pleegden. Het défilé is om vijf uur afge
lopen.

Op het terrein is een Oud-Hollands
Marktplein opgesteld.

Maandagmorgen om halfelf wordt op het
Voorplein een monument onthuld en daar
na volgt een herdenkingsplechtigheid in
de toneelzaal. Om kwart over twee wordt
door patiënten een openluchtspel opge
voerd.

Vacantie

Dat is een prachtige prentbriefkaart die
we daar krijgen van onze vriend uit de
Zwitserse Alpen. Hij is daar voor zijn va
cantie met veel valiezen en weinig devie
zen naar toe getrokken, hij schrijft achter
op de kaart dat hij het zo geweldig naar
zijn zin heeft.

De ene Alp is nog mooier dan de andere,
schrijft hij, en dat hotelletje waar ik woon
ge zoudt het zo onder uw arm mee naar
huis willen nemen om het ergens tussen
onze vaderlandse bossen neer te zetten.

Het zit tegen een berg geplakt gelijk
een vogelnestje tegen de wand. En er zit
een vogeltje in ook, dat verzeker ik u. Ge
kunt er om lachen, maar ik heb nog geen
Alp beklommen omdat ik me in dat hotel
letje zo thuis voel.

Dat schrijft hij allemaal achter op die
kaart, tot er geen woord meer bij gekrie
beld kan. Dat is jammer, want wij zouden
graag geweten hebben wat voor vogeltje
daar in dat Zwitserse hotelletje zit.

Er komt weer een kaart, dal is een foto
van het hotelletje, er staat een kruisje met
inkt getekend onder een van de peuterige
raampjes.

Zie dat kruisje, schrijft hij, dat is mijn
kamer. En ziet ge die aardige waranda?
Daar zit ik nu te schrijven, het is er zo rus
tig en schoon met die stille reuzen van ber
gen voor en achter en opzij- Hier zit ik
dag in dag uit, als ik niet schrijf kijk ik
naar ^at aardige vogeltje in dit liefelijke
kooitje. Zij zit mij zwijgend gezelschap te
houden, ze is jong en aanbiddelijk om te
zien. Zii zwijgt en breit de ganse dag. be
halve als er een gast een kopje koffie of
een glas wijn moet worden gebracht. Dat
ik hier in Zwitserland boven op een berg
zo een aardig vogeltje moest vinden. Zij
breit aan een rood truitje,'ik zie dat dage
lijks groeien onder haar nijvere vingers.
Het is beter dan bergen beklunmen hier
rustig te zitten en naar haar blonde ge
bogen hoofd te zien.

Daar is de kaart weer mee vol. Onze
vriend daar in de Alpen heeft het flink te
pakken van zijn vogeltje dat een rood
truitje breit. Als het afgebreid is zal zijn
vogeltje dus een roodborstje zijn. Het is
jammer van al die schone Alpen die daar
nu voor niets liggen met hun blinkende
Zondagse sneeuwmutsen op. Onze vriend
is eigenlijk nog wat te jong naar Zwitser
land getrokken, hij laat zich nog te veel
afleiden door frivole zaken.

Er komt een prentbriefkaart met de
prachtige foto van een Alpenwei er op. het
moet daar toch wel zeer schoon zijn in die
buurt.

Hij schrijft een heel verhaal aan de ach
terkant, hij komt weer naar huis, zijn va
cantie en zijn deviezen lopen op een eind.
Het is alsof ze hier in die mooie Alpen
wereld het licht voor mij hebben uitge
draaid, schrijft hij, mijn vogeltje is ge
vlogen, er is een struise Zwitser met een
leren broek aan en een veertje op zijn hoed
gekomen en met hem is zij vertrokken. Zij
had haar rode truitje aan, dat heb ik nog
mijlen ver zien vlammen op de groene
weiden in het dal. Wat zit ik hier op mijn
lege waranda nog te doen? Alpen interes
seren mij geen van alle meer, liet is hier
somber en leeg, ik kom naar huis want ik
wil v)eer eens een horizon zien.

Hij komt van hét station met zijn zes
koffers en zijn bergstok, hij ziet er zo bruin
en bereisd uit alsof hij met Marco Polo
naai' China is geweest.

Ik dank de hemel dat ik weer hier ben,
zegt hij, ik heb een stijve hals gekregen met
te proberen over die eigenwijze Alpen heen
de einder te zien. Ik zat daar als een mier
in een ldstenpakhuis, overal keek ik tegen
bergen aan. Als dat rode truitje er niet ge
weest was, zou ik eerder teruggekomen
zijn. Ik heb daar zo'n beetje mijn rust in
gevonden.

Een mens als ik kan met alle Alpen en
Pyreneeën en poleizen en Gothische kathe
dralen ter wereld zijn vacantie niet vullen
als hij niet ergens tussen de majesteit van
natuur of architectuur wat levend en men
selijks ziet vlammen, als een lachende
klaproos tussen eeuwenoude bomen.

Dat zegt hij. het kan zijn dat hij in dat
opzicht een bijzonder mens is. Wij hopen
dat die klaprozen en roodborstjes eens
extra aan hem zullen denken in de vacan-
ties die voor hem nog komen zullen.

Aan hem en aan alle bijzondere lieden,
die de schoonheid en de vriendschap van
het kleine, levende en menselijke niet mis
sen kunnen, in welke dode grootsheid zij
ook zün. J. L.

Het 8287 ton -metende Britse Passagier-vrachtschip Anchisesvan een Engelse
stoomboot mij. te Livervoohwerd tijdens een luchtaanval door Chinese Nationalisten
op Sjanghai aan de mond van de Whangpoo met bommen en machinegeweervuur
bestookt. Radioberichten van het schip meldden, dat de boot drie mijlen de Jangtse
op aan de grond was gezet, dat de achtersteven zinkende was en dal er vier doder
en gewonden aan boord waren. De Anchiseswas op thuisreis van Japan. De
„Anchises" weergegeven door de tekenstift van een artist.

Agenda voor Haarlem

DONDERDAG 23 JUNI
Rembrandt: „Huwelijk in de schaduw", 18
j., 2.00. 4.15, 7.00 en 9.15 uur. Palace: „Passa
giers ïn de nacht", 18 j., 2.00. 4.15, 7.00 en
9.15 uur. Luxor: „Schaduw over het huis",
18 j„ 2.00, 415. 7.00 en 9.15 uur. City: „Till we
meet again", 14 j.. 2.15, 4.30, 7.00 cn 9.15 uur.
Frans Hals: „Saigon". 18 j., 2.30. 7.00 en 9.15 u.

VRIJDAG 24 JUNI
Gem. Concertgebouw: Zomerconcert HOV,
8 uur. Bioscopen: Middag- en avondvoor-
i spellingen.

EUILLETON

door NATALIE SHIPMAN

Maar dat was niet zo gemakkelijk voor
kaar te krijgen. Zij was de secretaresse
an Reed Warlon. En ofschoon Craigford
en stad was van meer dan honderddui-
:nd inwoners was het toch, zoals zijn
Jhoonmoeder gezegd had, een kleine stad
zekere vastgestelde conventies. Hij
as aan de ene kant geamuseerd en aan
e andere kant boos op zichzelf, dathij
ich aan die conventies stoorde, dat hij er
its om gaf, wat de mensen zouden zeggen,
laar hij kon nu eenmaal niets veranderen
in het feit, dat hij in Craigford een zeer
epaalde positie innam. Iedereen had
elen Hasketh gekend. Iedereen had haar
ewonderd en had van haar gehouden. Hij
as haar man geweest en hij stond in een
ikere verhouding tot haar ouders en tot
gemeenschap. En bovendien wilde hij
ionora niet in een scheve positie
rengen. Voor alles moest hij tegenover
aar fair blijven.

Op deze regenachtige Meidag zat hij al
len op zijn kantoor, trachtend de situatie
it te denken. Tenslotte greep hij als op
en ingeving naar de telefoon en belde
Wed Warlon's kantoor op. De hem ant-
'oordende stem ze:, dat Mr. Warlon ir
Washington was. Wilde hij soms met zijn
tcretaresse. Miss Blanshaw spreken? Hij
arzelde; hij had geen ander voorwendsel
m op te bellen, dan het voorstel, om aan
et einde van de week met Reed een par

tijtje golf te gaan spelen. Toen zei de stem
meteen zeer zakelijk:

Oh, pardon, ze is gaan lunchen. Kan
ik u soms helpen?

Hij bedankte haar, hing de' hoorn op en
bleef met een diepe rimpel in zijn voor
hoofd naar zijn lessenaar staren. Toen
greep hij met een vastbesloten gebaar naar
een' stapeltje papieren.

Hij werkte die gehele middag regel
matig door en met zulk een snelheid, dat
zijn secretaresse, een dik, rustig meisje,
hem met grote ogen zat aan te kijken. Hij
sloeg haar gade met een soort geheime
voldoening, dat hij zoveel wist weg te
werken en wenste alleen maar, dat hij
andere problemen even snel kon afdoen.
Zijn bureau sloot, evenals de meeste kan
toren in Craigford om vijf uur; Jim, als
directeur, ging om half vijf weg, omdat
hij bijna altijd werk mee naar huis nam
en omdat hij graag op tijd terug was. om
de kinderen nog te zien. Maar deze dag
bleef hij na vijf uur doorwerken en de
secretaresse keek hem verwijtend aan. Hij
onderdrukte een glimlach en naar de klok
kijkend zei hij:

U kunt wel heengaan, Miss Malloy.
Ik heb mijn wagen in de garage gelaten
voor enkele reparaties en ik moet er nog
over telefoneren.

De wagen was nog niet klaar en hij
bleef nog een ogenblik langer in gedachten
verzonken zitten. Hij kon een taxi nemen,
of de bus van vijf uur twintig de bus
naar het Westen, die de meeste kantoor
mensen namen. Bij de gedachte daaraan
voelde hij een eigenaardige opwinding als
een lach, die hem uit de keel drong. Mis
schien was er wel een reden, waarom hij
zo laat bleef; een reden, die niets met het

werk te maken had. Misschien hield hij
zichzelf ook voor de mal

Hij schudde het hoofd, maar hij glim
lachte, toen hij zijn hoed greep en zijn
actetas voor één keer eens liet liggen. Hij
ging de deur uit en het volgend ogenblik
liep hij met flinke pas de straat af. De
regen was voorbij en de stad baadde in
het zonlicht. Aan het einde van de straat
wierp het gebouw van Reed Warlon een
lange zwarte schaduw op de straat; naast
het gebouw stond de witte paal, die een
bushalte aanduidde. Door het groen-gou-
den licht liep hij er snel heen. Hij behoef
de zich niet diets te maken, dat hij niet
opgewonden was en dat hij zich niet even
vrolijk en roekeloos voelde, als een jongen
van achttien jaar.

Maar toen hij de halte bereikte, waar
vijf of zes meisjes reeds stonden te wach
ten, zag hij met een enkele oogopslag, dat
zij er niet bij was en zijn hart zonk hem
in de schoenen. Natuurlijk dat was de
werkelijkheid. Er was misschien maar één
op de veertig kansen, dat hij haar zou ont
moeten. Plotseling was hij blij, dat ze er
niet was. Dit was eenvoudig een belache
lijke situatie en hoe eerder hij zich daaruit
terug trok, des te beter. Hij zou doorlopen
en een taxi nemen.

Hij begon zich om te wenden en keerde
zich toen nogmaals om, terwijl zijn hart
een slag miste. Een meisje was de stoep
van het gebouw achter hem af gekomen
en hij wist, zelfs nog voor hij gekeken
had, dat zij het was. Zij stond op een paar
pas afstand, een slanke gestalte ir. een grijs
flanellen costuumpje met een „portable"
schrijfmachine in de hand. Toen hij langs
haar heen keek naar de aankomende bus,
ontmoetten hun ogen elkaar. Hij knikte

even tegen haar en glimlachte en hij dacht,
dat zij flauwtjes terug glimlachte, maar
was er niet zeker van, want het volgend
ogenblik had zij zich afgewend.

Wel, dacht hij, ik heb haar gezien.
Ik zal meerijden tot het punt, waar zij er
uit gaat en misschien kunnen we enkele
woorden wisselen en dat is dan tenminste
iets.

Hij deed. een stap terug van de rand
van het trottoir, om de bus te laten stop
pen nodeloos, want zij stopte niet Zij
was geheel vol; zelfs in de doorloop ston
den de passagiers opgepakt en de chauf
feur reed door.

Er klonken uitroepen van ontsteltenis.

Dat is de laatste en we moeten een
half uur wachten, zei een man. Toen ver
spreidde de groep zich aarzelend en gin
gen de mensen maar lopen. Maar het
meisje in het grijs wachtte en Jim wachtte
ook. Ten laatste met een kort schouder
ophalen gaf zij het op en haar schrijf
machine in de andere hand overnemend,
begon zij de lange straat af te lopen, die
over de brug naar de buitenwijken van
de stad voerde. Jim aarzelde enige ogen
blikken; toen keerde hij zich om en volgde
haar.

Als de situatie eerst al absurd was ge
weest, dacht hij, dan was zij het nu wel
dubbel. Hij voelde zich als een dwaas,
zoals hij daar tien stappen achter haar
liep, maar hij zei bij zichzelf, dat nu hij
haar gevonden had, hij niet van plan was.
om haar op te geven. De wagens, die hen
voorbij reden, schenen een grote snelheid
te hebben Hel was lang geleder., dat hij
die gehele straat afgelopen had. Hij hoopte
alleen maar, dat geen van zijn vrienden
hem zou zien en hem zou aanbieden om

mee te rijden. Dus wendde hij zich af en
gaf voor, dat hij de winkelétalage bestu
deerde en keek even later weer snel naar
het meisje, dat voor hem uit liep.

Zij was niet erg lang, maar zij leek lan
ger door haar slankheid. Haar schouders
in het grijze jasje waren vierkant en fijn;
haar donkere haar was netjes onder de
grijze hoed opgerold. Zij liep gemakkelijk
en gracieus op schoenen met lage hakken
en er was geen spoor van enig hinken te
bemerken. Maar de dokter had dan ook
gezegd, dat zij dat niet doen zou.Toen
zij de zijstraat overstaken, keerde zij zich
half om, om naar het aankomende verkeer
te kijken en hij dacht: Als ze mij ziet,
wordt het nog belachelijker

Zonder zijn gedachte eigenlijk af te ma
ken, versnelde hij zijn pas en kwam haar
opzij.

Miss Blanshaw u is toch Miss
Blanshaw, nietwaar? Ik ben Jim Turmar,
een vriend van Reed Warlon. We hebben
elkaar op zijn kantoor ontmoet,...

Oh, ja.

Zij keek even vragend op. maar bleef
niet staan en hij bleef naast haar lopen,
zich onbeschrijfelijk dwaas voelend, toen
hij uitlegde:

We hebben beiden de bus gemist en
als we nu dit hele eind over de brug
I moeten lopen, wilt u mij wel uw schrijf-
machine laten dragen, nietwaar?

De ogen onder de grijze hoedrand keken
niet uitdagend, maar alleen maar naden- 1
'eend.

Geeft u haar aan mij. alstublieft, zei
hij. Het kan wel lang duren voor de vol
gende bus ons inhaalt.

Met een ernstige glimlach gaf zij de
I machine over.

Dank u, zei zij en zij liepen door
naar de brug en de rivier, die glinsterde
in het zonlicht. Zij sprak niet en hij kon
maar niets bedenken om te zeggen. Hij was
even sprakeloos on verlegen, alsof hij een
jongen van achttien was het was zelfs
nog erger, want hij was geen achttien
meer. Hij voelde zich oud en belachelijk.
Maar zij scheen zijn zwijgen niet erg te
vinden. Zij was blijkbaar volkomen op
haar gemak en liop in een koele onafhan
kelijke houding naast hem. Hij kon nog
juist haar haar onder haar hoed zien, even
als de tekening van haar fijne profiel en
hij dacht:

Ik moet iets zeggen ik moet

Hij wendde zich tot haar.

Is Reed niet

Zij was op hetzelfde ogenblik beginnen
te spreken en zweeg plotseling met een
lichte glimlach

Neen, zei zij. Gaat u door.

Ik wilde alleen vragen, of u ook niet
meent, dat Reed het type ven de perfecte
Connecticut-Yankee is?

Ja, maar hij ziet er niet naar uit,
wel? Toen ik klein was, stelde ik mij Yan
kees altijd voor als jongere broers van
Uncle Samnatuurlijk zonder de bak
kebaarden.

Na een minuut zei ze:

Ik mag ze graag.

Toen ik klein was, dacht hij. En
hardop zei hij: Dus bent u niet uit New
England afkomstig?

Oh, neen. Er was even een kleine
pauze voor zij er aan toevoegde: Ik
kom uit het Westen.

Voor het ogenblik liet hy het daarbijl

(Wordt vervolgd)*