Haarlem's Dagblad | 1949 | 1 september 1949 | pagina 5

Oude raad voteert op de valreep
twee millioen voor huisvesting

KORSTJENS

Maison Trieny

Alma's dubbele taak

De kleine Wereld

Donderdag 1 September 1949

Haarlems Dagblad en Oprechte Haarlemsehe Courant

Haarlemse Gemeenteraad

Koninklijke onderscheiding
voor M. Meijers

Gedurende de drie jaren, dat de Haarlemse raad in de samenstelling: die de kiezers
hem in Juli 1946 gaven, de gemeente heeft bestuurd, is er vrijwel geen zitting voorbij
gegaan of de woningnood kwam in de een of andere vorm ter sprake en ook onder de
35 agenda-gerechten die de vroedschap bij wijze van galgenmaal gisteren werden voor
geschoteld, waren er twee uit baksteen en schokbeton samengesteld, overigens met
enige financiële confituren gelardeerd.

Het had er alle schijn van, dat de 25 ste
gang van het menu: de uitgifte in erfpacht
aan de E.K. Woningbouwvereniging „Sint
Bavo" van 7o00 vierkante meter grond
tussen Orionweg, Anthony Fokkerlaan en
Nestorstraat ten behoeve van een Katho
liek tehuis voor bejaarden en het verlenen
van een voorschot vanVuim een half mil
lioen aan die vereniging, de heer
M e ij e r s (Arbeid) wat zwaar op de maag
lag, ook al verklaarde hij aanstonds dat het
plan op zichzelf mooi en het voorstel goed
doordacht was. Maar hij vroeg zich af of
het investeringsbedrag per gezin negen
duizend gulden per gezin nog wel ver
antwoord genoemd kon worden en datzelfde
gold ook voor de bezetting van de ruimte,
omdat volgens het ingediende project
iedere inwoner van het tehuis 67 vierkante
meter ter beschikking krijgt. Het bestuur
heeft wel gezegd: te zijner tijd komen er
meer bijgebouwen, maar welke waarbor
gen hebben B. en W. daarvoor?

Voorts vroeg hij B. en W. dringend reke
ning te houden met de plannen der andere
niet-Katholieke woningbouwverenigingen,
zoals Volkshuisvesting, dat met plannen ge
reed was, doch te horen kreeg, dat er geen
bouwvolume meer beschikbaar was, hoe
wel de gemeente voor dit tehuis nu toch
nog vijfduizend kubieke meter disponibel
bleek te hebben.

De heer Spek (AR) gaf te kennen, dat
de bouw van dit tehuis voor de gemeente
toch enig nut moest afwerpen in de vorm
van meer speling in de woonruimte en
diende mede namens de heren M e ij e r s
en Bakker Schut (Arbeid) een
amendement in, er toe strekkende dat in
het tehuis alleen Haarlemmers zouden
worden opgenomen en dan nog alleen
die gevallen, waarin woonruimte zou vrij
komen.

Wethouder Angenent ontraadde aan
neming van dit amendement, in de eerste
plaats omdat vele bejaarden reeds ïnwo-
nenden hebben die zelf voor een heel huis
in aanmerking komen, voorts omdat men
de in de oorlog uit Haarlem geëvacueerdcn
niet in een nadelige positie mocht brengen
en tenslotte omdat hij meende, dat de
woonruimtewet reeds voldoende waarbor
gen bood. Ook zou het niet de bedoeling
zijn het Tehuis uitsluitend voor Katholie
ken te bestemmen.

Hoewel de heer Spek het amendement
na deze uiteenzetting beperkte tot de clau
sule dat in het Tehuis alleen onderdak ver
schaft mocht worden aan Haarlemmers of
eventuele geëvacueerdcn, kon het toch geen
genade vinden in de ogen van de wethou
der, doch wel in die van de meerderheid
van de raad.

Ten aanzien van de financiële aspecten
van deze materie had de wethouder al
steun gekregen van zijn partijgenoten
Klein Schiphorst en Hooy. De
eerste vond het wel prettig, dat na alle uit
gaven voor de jeugdzorg, er nu ook weer
eens geld beschikbaar was voor een „hofje"
en de tweede vroeg aandacht voor het feit,
dat 36 bedden in het nieuwe gesticht in de
termen vielen om met een ziekenhuis
accommodatie vergeleken te worden. Ook
de heer An g e n e n t jongleerde met hele
reeksen vergelijkende cijfers, waaruit men
eigenlijk zou moeten concluderen, dat het
hier een koopje betrof. Ook gaf de wet
houder een opsomming van de verdeling
van het bouwvolume over de woningbouw
verenigingen, waaruit men bezwaarlijk tot
een bevoordeling van organisaties van een
bepaalde kleur kon concluderen. „De ene
vereniging is nu eenmaal actiever dan de
andere", zei de wethouder, die overigens
toegaf, dat B. en W. dit jaar 5.000 kubieke
meter voor „Sint Bavo" hadden gereser
veerd om de extra toewijzing van 4.000
m3 niet mis te lopen. Nadat de spreker nog
had verklaard, dat het hier om een proef
neming gaat die bij welslagen voor uitbrei-

'Grote sortering:

KINDERWAGENS
WANDELWAGENS
POPPENWAGENS
GENERAAL CRONJéSTRAAT 82

TELEFOON 13053 HAARLEM

ding vatbaar is, ging de raad met het voor
stel van B. en W. accoord.

Gecamoufleerde
noodwoningen

De 150 montagewoningen ten bedrage
van 1.747.200,die B. en W. voorstelden
in Haarlem-Noord te bouwen, werden door
de heer Proper (CPN) als gecamoufleer
de noodwoningen betiteld, maar de wet
houder ging met die benaming allerminst
accoord. Overigens kon hij de communisti
sche fractieleider geen bescheid geven op
de vraag hoeveel tijd de bouw zou vergen
en hoe hoog de huren zouden worden.

Politie-luchtkasteel

„Is het nu wel juist", zo vroeg de heer
Happé (Arbeid), „dat we nu nog vijf
tienduizend gulden gaan neertellen voor de
verbouwing van twee panden aan de Lange
Wijngaardstraat tot een garage voor de
politie, als we kans lopen binnen niet al te
lange tijd een geheel nieuw bureau te gaan
neerzetten?"

Bovendien vreesde hij, dat de bestaande
garage binnenkort ook aanleiding tot hoge
onkosten zal geven.

De heer Happé opperde de mogelijkheid
de vrijkomende bedrijfsruimte van het
gasbedrijf aan de Kruisstraat voorlopig als
garage te gebruiken. De heer Schipper
(KVP) sloot zich in grote trekken bij dit
betoog aan, doch de burgemeester onthulde
dat de bouw van een nieuw politiebureau
een wankele affaire zou blijven, zolang de
financiële verhouding tussen rijk en ge
meente voor de kosten van het politie
apparaat op zulke losse schroeven blijft
balanceren als tot nog toe het geval is ge
weest.

Maar zelfs als het meevalt, dan nog kan
de gemeente aan deze garage in de binnen
stad nooit een strop hebben, aldus mr. Cre-
mers, die de heer Happé voorts de ver
zekering gaf, dat er tussen politie, centraal
vervoer en brandweer een uiterst efficiënt
overleg omtrent de reparaties aan de auto's
bestaat.

De heer KleinSchiphorst (K.V.P.)
zag bij het voorstel tot de bouw van twee
van tevoren gefabriceerde opstallen op het
terrein van het Gemeentelijk Enei-giebedrijf
tachtig mille op de credietzijde van het
stedelijk huishoudboekje zijn nachtmer
rie „eigen beheer" voor het laatst in 26 jaar
opdoemen, doch het beest werd door wet
houder Schreurs fluks verjaagd.

IJzige zaak

De heer Schippers maakte met; de
wethouder nog een rondje over de ijsbaan
aan de Kleverlaan, die het College a raison
van zeven mille wil doen herleven. Dat wil
dus zeggen dat we een gemeentelijke ijs
baan gaan exploiteren, meende het oppo
nerende lid, dat een hele reeks onvolkomen
heden in het plan opsomde.

De heer M e ij e r s kon wel iets van de
bezwaren van de voi-ige spreker aanvoelen,
doch vond anderzijds de ijssport toch ook
wel een offer whard en hij vroeg B. en W.
de toegangsprijzen binnen zodanige gren
zen te houden, dat ook de mensen met de
smalle beurzen van de outillage konden
profiteren.

Daar was de heer G r g o i r e (C.P.N.)
het helemaal mee eens. Deze, ook al schei
dende afgevaardigde, deed nog de suggestie
eventuele déücitten door middel van ijs-
hockey-wedstrijden te voorkomen, welk
idee wethouder Noordhoff zo gek nog niet
vond. Van gemeentelijke exploitatie zou
overigens geen sprake zijn, de gemeente
stelde slechts de ijsclub in staat weer te
functioneren.

De heer Schippers kon evenwel niet
warm lopen voor de ijsbaan en bleef bij de
stemming met zes anderen in de kou staan.

Applaus
voor Personeelszaken

De heer Voor en (C.P.N.) gaf een
lange opsomming van dingen die hem in de
nieuwe bezoldigingsverordening voor de
gemeente-ambtenaren niet bevielen en
vroeg uitstel van de behandeling: de heer
Van Boekhoven (Arb.) had daaren
tegen veel respect voor het voorstel en
loofde het prettige contact in het Georga
niseerd Overleg: hier was een verordening

maakt momenteel de

ALLERNIEUWSTE PERMANENT
zonder toestel voor 8-
compleet

Mislukking uitgesloten, geen warmte
of zwaarte op 't hoofd.

Specialiteit in haarverven en blonderen

Grote Houtstraat 26 rood

boven Vogelzang Tel. 17856

tot stand gekomen in nauwe samenwerkin;
met het personeel, al bleef er natuurlijk
nog wel een en ander te wensen.

De heer Spek kreeg van wethouder
Noordhoff de toezegging, dat ook voor het
personeel van de woningbouwverenigingen
aan een bevredigende regeling zal worden
gewerkt.

Nadat de voordracht zonder hoofdelijke
stemming was aangenomen de heer
Proper vertelde, dat er toch weer zoveel
verbeteringen in de regeling waren opgeno
men, dat zijn politieke vrienden en hij dan
maar over hun bezwaren heenstapten
sprak mr. Cremers een woord van waar
dering jegens de afdeling personeelszaken
pn 'haar chef. de heer Van Egmond,
die op de publieke tribune een spontaan
applaus voor de omvangrijke door hem
zijn medewerkers verrichte arbeid had te
incasseren.

Ook het College van B. en W. kreeg lof
toegezwaaid door de heer Alb recht
(Arb.) die in zijn nopjes was met de keurij
opgestelde gemeenterekenïng over 1947
en door de heer Vliegen (Arb.) die zijn
dankbaai'heid uitsprak over de vorming van
een Nazorg-streekdistrict.

Naar aanleiding: hiervan deelde wethou
der Noordhoff mede. dat het tweede
paviljoen op de werkinrichting van „Na
zorg" aan de Schalkwijkerweg spoedig ge
plaatst zal worden.

Vragen

Aangaande de vragen van de heren
Proper en Voren respectievelijk over
de beschikbaarstelling van stembussen aan
de Wereldfederalistenbeweging en over de
„gasbrand" aan het Spaarne, noteerden wij
cl at de burgemeester op het standpunt staat,
dat de W.F.B. geen politieke organisatie is
in engere zin, welke opvatting uitei-aard
niet door de communisten wordt gedeeld
en dat wethouder Schreurs meedeelde,
dat het ongeluk aan de Catherijnebrug te
wijten is aan gi-ove navigatiefouten van een
der opvarenden van het teerschip. De ge
meente had dan ook het schip aan de ket
ting laten leggen tot er een bankgarantie
van tien mille de geraamde totale scha
de was gesteld. Over de schadevergoe
ding zou wellicht een proces gevoerd moe
ten worden, daarom trad de wethouder
verder liever niet in détails. -

Afscheid

Daarmee was dan het laatste woord over
het laatste punt van cle laatste agenda van
cle laatste vergadering van. deze vroedschap
gesproken.

M. Meijers

Mr. Cremers gaf in een hartelijke speech
uiting aan. zijn waardering voor de toewij
ding en de lust, waarmee de dames en
heren steeds de belangen der gemeente
hadden behartigd en loofde de verantwoor
delijkheid waarmee zij hun dubbele taak:
die van het besluitnemende orgaan en van
de spreekbuis te zijn der gemeentenaren
en in die functie het levende geweten van
en W., hadden verricht.

De burgemeester hei-dacht de heren
Frenay en Van der Wall en verzekérde de
veertien scheidende leden, dat hun voor
beeld hoe bij alle verschil van opvatting
de belangen van Haarlem toch democra
tisch gediend kunnen worden, door de 25
blijvende afgevaardigden doorgegeven zal
worden aan hen die hun plaatsen zullen
innemen.

De burgemeester wilde slechts de twee
nestors bij name noemen, de heren Klein
Schiphorst, oudste in jaren, de heer Meijers
oudste in anciënniteit.

..De heer Klein Schiphorst ontpopte zich

reeds in 1923 als een dynamische figuur, hij
is strijdbaar gebleven tot vanmiddag aan
toe. Maar hoe vurig ook in het debat, hij
kwetste nimmer. Dat bereikte hij door zijn
zin voor humor en zijn zelfspot."

„De heer Meijers, in 1917 lid van de raad
van Spaarndam, in 1927 nolens en mis
schien ook volens lid van die van Haarlem,
blonk uit door een bezadigd oordeel en een
helder verstand.

Het doet mij daarom zeer veel genoegen,
zo vervolgde de burgemeester, u te kunnen
mededelen, dat de heer Meijers bij Konink
lijk Besluit van 26 Augustus 1949 is be
noemd tot Ridder in de Orde van Oranje
Nassau.

Onder geestdriftig applaus der raads
leden spelde mr. Th. A. Wesstra, de ge
meentesecretaris, de gex-idderde vervolgens
de versierselen op de borst.

De beide nestors brachten daarna met
enkele woorden dank aan het College, de
gemeente-ambtenax-en, de stenografen en
overige functionax'issen, waarmee zij zo
lange jaren hadden samengewerkt.

Zonder slag of stoot

Zonder slag of stoot kregen B. en W. van
de raad gedaan, dat voor het kleuterhuis
„Margriet" een subsidie van vijftien mille
wordt uitgetrokken, dat de speeltuin „Wil
len is Kunnen" driehonderd gulden krijgt
voor een nieuwe zandbak, dat voor de ver-
nieuwing en uitbreiding van de leermid
delen, het meubilair en andere onmisbare
onderdelen van vier scholen in totaal een
kleine zesduizend gulden beschikbaar wordt
gesteld en dat de proef met de verlenging
van de cursusduur van de gemeentelijke
ambachtsavondschool ook in het komende
leerjaar wordt voortgezet.

Het voorstel de kantooi-boekhandelaren
van de verplichte Dinsdagmiddagsluiting
te bevrijden, zal pas in de volgende ver
gadering aan de ox-de komen, daar nog
een bij de regeling betrokken oi-ganisatie
gehoord moet worden.

Personalia

Aan mejuffrouw C. E. C. Smits werd op
haar verzoek eervol ontslag verleend als
onderwijzeres aan de Monterssorischool.
Mejuffrouw C. Dees wordt hoofd van de
negende kleuterschool en mej. G. J. Vrie-
sen onderwijzeres aan de Cornelis Hout-
manschool.

Aan de H.B.S. voor meisjes werd tot
lerares benoemd mej. dr. K. Akkerman en
lijdelijk mevr. dr. Ph. H. J. Brouwer-Knie-
rim, nxej. E. Th. van Eek, mej. M. C. Plomp,
mevr. T. Schröder-Sorgdrager en D. Schef-
fener.

Aan de H.B.S. A werden tijdelijk H. Sand-
jer, A. Bakker, L. A. Bronswijk, R. A. G.
Davidson, H. W. Fris, W. J. de Jongh, A.
Klimenko en G. P. de Ridder benoemd: en
aan H.B.S. B: P. C. de Jongh, mevr. A. Ha-
zevoet-Tijm, ir. W. C. Jesse, S. Oudhuizen,
G. J. Schrijner en H. Vernout.

FEUILLETON

door Mary Burchell
Vertaald uit het Engels

Voldaan over het feit, dat alles in ox-de
was, nam Alma een verstelmand mee naar
de zonnige zitkamei", waar ze ging zitten en
haar aandacht begon te bepalen bij de
uitermate hopeloze toestand, waarin Pan
sy's kleren regelmatig schenen te ver
keren.

Het dadelijks leven zonder oom Theo
door om op te steunen in alle grotere be
slissingen, zou vreemd zijn, bedacht ze
ernstig. Hij had nooit veel drukte gemaakt
ii£ de familiekring, maar hij was er altijd
gfwéést. En als het erop aan kwam, was
hfj toch als het hoofd van de familie be
schouwd. Nu zou die positie zeker aan
Moeder toekomen. Maar het was moeilijk
zich Moeder voor te stellen bij het nemen
van een besluit. Eindeloos erover praten,
ja dat kon ze wèl, met veel plezier en
allerlei mogelijkheden aansnijdend. Maar
besluiten nemen, neen....

Da betekende, dat iemand anders, waar
schijnlijk de beslissing in diverse zaken
zou hebben te nemen. Eva was natuurijk
de oudste en wist, zoals ze het zelf altijd
uidrukte, „wat er op de wereld te koop
was". Maar het was moeilijk in te denken,
dat Eva het voor en tegen van een situatie
jxxet belangstelling zou overwegen, als niet

De Haarlemmers

gaan meer lezen

Cijfers van de Stadsbiblio
theek bewijzen dit

De Stads-Bibliotheek leende in het eerste
halfjaar van 1949 (het hoofdgebouw op het
Prinsenhof en het filiaal in het Huis ter
Zaanen in Haax-lem-Noord tezamen geteld)
97.602 boeken uit.

De cijfers over de volledige jaren 1947
en 1948 waren respectievelijk 163.336 en
188.214.

1948 gaf dus bij 1947 vex-geleken reeds
een sterke vooruitgang te zien. Nu is het
cijfer over het le halfjaar van 1949 op
nieuw hoger.

Ook het aantal bezoeken aan de lees
zalen steeg: le halfjaar 1949: 31.129; 1947:
51.098 en 1948: 60.944.

Ook daarin zit dus een climax!

De cijfers tonen aan dat de opening van
de openbare leeszaal en bibliotheek in
Heemstede geen nadelige invloed op Haar
lem heeft gehad.

Houdt in de stad
uw hond aan de lijn

Het toenemende verkeer op de weg doet
haast onvex-mijdelijk ook het aantal los
lopende honden, die overreden worden,
stijgen. Dat getal is wellicht hoger dan u
denkt: per week worden vier a zeven over
reden Fikkie's en Caesars het asyl van
de Vex-eniging tegen het Mishandelen van
Dieren in de Ridderstraat binnengebracht.
Hetgeen dus wel zeggen, dat bijna elke dag
ex-gens in Haarlem een trouwe viex-voeter
onder de wielen raakt, en meestal met
fatale afloop.

Op de grote verkeersaders en vooral
waar zij door de binnenstad lopen, worden
uiteraard de meeste honden het slachtoffer
van het drukke verkeer en dikwijls van
de nalatigheid of onverschilligheid hunner
bazen. Veel eigenaren blijven namelijk
nogal eens in gebreke, hun hond in de
binnenstad en op of bij de gx*ote wegen
stevig aan de lijn te houden, hetgeen hen
hier nog eens met klem wordt gevraagd.

Stortings- en ophaaldienst

Aantal aangeslotenen
iets teruggelopen

Het aantal aangeslotenen bij de Stor
tings- en Ophaaldienst der gemeente Haar
lem was op 1 Januari van dit jaar 9934.
Op 1 -Juli was dit aantal iets gezakt, na
melijk lot 9845. Het eigenaardige is dat ex-
steeds een schommeling is, die veelal ver
band houdt met moeilijkheden die de
mensen met de betaling van belasting
hebben.

In 1947 werd door deze dienst opge
haald en ontvangen bij storting 3.872.260.
In 1948 was dit ƒ4.237.369. Daaruit blijkt
dat er toen een vrij belangrijke vooruit
gang was.

In het eerst halfjaar van 1949 werd in
totaal ontvangen 2.071.558. Dit was dus
slechts iets onder het gemiddelde van het
recordjaar 1948. Bovendien doet zich het
eigenaardige vei-schijnsel voor dat het
tweede halfjaar in de x-egel hoger is dan het
eerste. In de eerste 6 maanden vail 1948
werd ontvangen ƒ2.053.571 en in de vol
gende 6 maanden 2.183.798. Feitelijk was
de ontvangst in 6 maanden van 1949 nog
iets hoger dan over hetzelfde tijdvak van
1948.

Op 1 Juli van dit jaar was het bedrag
der gelden bij de dienst in deposito ge
stort 459.485. Op 1 Jan. van dit jaar be
liep het 550.023 en op 1 Jan. 1947 zelfs
1.047.039.

Koninklijke Militaire Kapel
concerteerde

In de stilte van een prachtige zomer
avond onder ideale weex-somstandigheden
heeft de Koninklijke Militaire Kapel gis-
leren in het Bloemendaalse Openlucht
theater een concert gegeven, dat door de
keuze der vertolkte werken veelal een aan
trekkelijk populair karakter verkreeg en
dat herinneringen opriep aan zovele feest-
concerten op de 31ste Augustus van ver
vlogen jaren. En vooral door de grote tap
toe, die de gehele tweede helft van de
avond in beslag nam, werd deze muziek
uitvoering meer dan alleen een herinne
ring aan het koninklijke feest op de laatste
dag van Augustus.

Kapitein Rocus van Yperen leidde ter in
leiding de vlotte uitvoering van de Max-s
Locarne van H. Henssen. Met de volgende
vertolking van de Ouverture voor „Wil
helm Tell" van G. Rossini kwam weer be
langrijke muziek, die voor de bekwame
instrumentalisten van de kapel evenwel
geen moeilijkheden biedt. Het voortreffe
lijke resultaat, dat verkregen werd, maakte
de bewerking van deze symphonische com
positie voor harmonie-bezetting volkomen
aanvaardbaar, ondanks de onvermijdelijke
klankkleurwijziging, die een arrangement
met zich meebrengt. Een zelfde beoordeling
kan gegeven worden ten aanzien van de
uitvoering van de Ax-lésienne-Suite No. 1
van Bizet, muziek, die niettegenstaande de
geluiddempende acoustische voorwaarden
van het openlucht-theater, uitstekend kon
voldoen. Want Bizets muziek voor het
toneelspel „L'Arlésienne" van A. Daudet,
is in wezen intiem en verfijnd van aard,
doorzichtig door het prachtige melodische
lijnenspel.

Opineuw kwam hierna toneelmuziek: de
Balletmuziek voor de opera „Faust" van
Gounod, als een prettige ontmoeting met
een oude bekende.

Met „The Dover Coach" van G. Vinter
moest de kapel een totaal andere muzikale
route nemen. Het traject werd voorspoedig
afgelegd, waarbij zich drie solo-trompet
tisten buitengewoon konden onderscheiden.
Na deze rit werd de „Jamaican Rumba"
een bijzondere rhythmische tractatie, die
met de Sabeldans van A. Chatchatoerian
een passende voortzetting verkreeg.

De max-s „Stars and sti-ipes" van J. P.
Sousa besloot het concertgedeeltè voor de
pauze.

Bij de reeds genoemde grote Taptoe ston
den de leden van de kapel en de toege
voegde drumband naast elkaar op het ga
zon van het theater opgesteld. Beschenen
door tal Van schijnwerpers kweten de
tamboers en trompetters zich mei veel
technische beheersing van hun taak, twee
trompetsolisten waren zelfs van een ver
bluffende virtuositeit. Dit optreden werd
afgewisseld door het spel van de kapel,
welke met koralen en marsen een uit
stekende indruk wist te maken.

Het „Wilhelmus" besloot deze militair-
muzikale demonstratie.

Herhaaldelijk hebben de vrij talrijke
toehoorders met warme bijval hun ingeno
menheid getoond, een waardering, die zich
in de eerste plaats richtte tot kapitein Rocus
van Yperen, maar ook tot de kapel en de
drumband met zijn nietgenoemde aan
voerder. P. ZWAANSWIJK

Om de Wallerbeker

Het tournooi om de Wallerbeker, dat
jaarlijks door de BVC „Bloemendaal" wordt
gehouden, staat Zondag op het programma,
De houder van de beker. Schoten, is ver
hinderd de prijs te verdedigen.

Het programma luidt: Zandvoortmeeu-
wenDIO cn BloemendaalAllen Weer
baar. Daarna de verliezers- en winnaax-s-
finales.

speciaal haar eigen belangen op het spel
stonden.

Alma's gezichtje betrok een weinig en
ze zuchtte, terwijl ze ex-nstig een blousje
van Pansy bekeek, waaraan geen knoop
meer bleek te zitten. Misschien zou haar
leven, nu oom Theodoor gestox-ven was,-
veel ernstiger en moeilijker worden.

Het geluid van het tuinhek, gevolgd door
Eva's lichte stappen in de hall, leidden
haar aandacht van de toekomst af. Alma
keek even verbaasd op de klok. Het was
zeker anderhalf uux; vóór de tijd, dat Eva
op werkdagen thuis kwam. Maar voordat
ze zich hierover verder kon verbazen,
kwam haar zuster de kamer binnen.

Hallo, waar is moeder?

Eva gooide een donkerrood jasje neer,
waaronder ze een grijze jurk met korte
mouwen droeg, die eruit zag, alsof deze
speciaal voor haar was ontwox-pen, doch
die in werkelijkheid eigenhandig door haar
was vervaardigd.

Ze is naar de stad, naar notaris Pulier,
om over het testament te pralen. Ze is
executrxce, weet je, en ze moet natuurlijk
horen, hoe de zaken staan, legde Alma uit.

Natuurlijk. Eva ging in een luie stoel
zitten en haalde haar vingers door haar
krullen.

Ik hoop maar dat ze, wat ons be
treft, er goed voor zullen staan, merkte ze
nonchalant op.

Alma zei niets.

Eva fronste even haar wenkbrauwen.

Ik neem aan, dat alles in orde is.
Ik bedoel, oom Theodoor moet toch be-
hoox-lijk wat geld hebben gehad, geloof je
ook niet?

Ja, ik vermoed van wel.

Alma keek niet op. Ze wenste diep in

haar hart, dat Eva evenals trouwens
haar moeder oom Theodoor niet enkel
en alleen uit de materiële gezichtshoek
bekeek, alsof zijn geld de enige rechtvaar
diging voor zijn aardse bestaan was ge
weest en alsof de voornaamste reden voor
het verdriet bij zijn dood de twijfel was,
of hij wel voldoende had nagelaten.

Je moet dergelijke dingen nu een
maal realistisch zien, merkte Eva op, aan
voelend wat er achter het zwijgen van haar
zusje stak.

Maar je hoeft het daarom nog niet
zo ongevoelig te laten klinken.

Stel je niet aan, lachte Eva en haar
lachje klonk geïrriteerd. Ik bedoel er hele
maal niet mee, dat ik oom Theodoor niet
in ere houd. Maar het leven gaat door en
de toekomst behoort de levenden. En....
die toekomst zou er wel eens heel onaan- 1
genaam uit kunnen zien, als oom Theodoor
ons niét voldoende had nagelaten

Alma legde haar vex-stelwerk neer en
overwoog dit even.

Het zou betekenen, dat we allerlei I
dingen anders aan zouden moeten pakken 1
en reox-ganïseren, gaf ze toe.

Het zou betekenen, dat het leven
nauwelijks meer de moeite waard zou zyn,
verbetei-de Eva haar. Richard moet nog j
studeren en Pansy moet helemaal nog be
ginnen, haar laatste rapport was verre van
fraai.

Alma lachte toegeeflijk. Pansy was zeker
geen uitblinker, dat zou niemand kumien
beweren, maar ze was op een originele
wijze wel héél dierbaar.

Natuurlijk zou ik, als we er werke
lijk slecht voor zouden komen te staan, j
ook een baantje nemen, en dan kan moe- j
der het huishouden doen, opperde ze. Jij

bent momenteel de enige van de familie,
Eva, die een behoorlijk salaris verdient.

Eva stond op uit haar stoel en de kamer
doorlopend, ging ze voor het raam staan,
met haar rug naar Alma toe.

Ik verdien geen goed salaris, zei ze
na enig stilzwijgen op een zo onverschillig
mogelijke toon. Ik ben mijn baan kwijt.
Ik heb vanmiddag m'n ontslag gekregen,
om het precies te zeggen.

Eva, dat kan niet waar zijn!

Je hoeft niet zo tragisch te doen.
Eva haalde ongeduldig haar schouders op.
Er zijn nog plenty andere baantjes voor
iemand met mijn capaciteiten.

Dat weet ik. Maarwat is er ge
beurd? Alma probeerde haar ontsteltenis
te verbergen en kalm te spreken.

O, we hebben natuurlijk weer eens
ruzie gehad. Eva sprak luchtig, maar toen
ze zich naar Alma omdraaide, zag deze,
dat ze op haar lippen beet en de wenk
brauwen fronste.

Met meneer Farraday?

Ja, natuurlijk, met wie anders?

O, liefje, had je je niet in kunnen
houden? Moest je tot het uiterste van
ontslag-name gaan?

Ik nam geen ontslag.

Alma verwerkte dit even en slikte.

Je bedoelt toch niet, datvroeg ze

ontsteld.

O Alma, wees alsjeblieft niet zo melo
dramatisch! Ja, het is waar, ik werd eruit
gegooid, ik kreeg ontslag. Daar hoef je
heus niet van te schrikken. Het is massa's
mensen met zeer behoorlijke hersens en
capaciteiten overkomen, als iemand het
speciaal op hen gemunt had. Ik werd dus
ontslagen, herhaalde Eva, als wilde ze door

het woord maar veel uit te spreken, de
betekenis ex-van verkleinen.

Maar Eva, waarom

Eva haalde haar schouders op. Ik

vermoed, dat hij me niet meer kon zien.
Precies zoals ik hem niet langer kon ver
dragen. Als hij niet het eerst begonnen
was over ontslag, dan had ik het zelf ge
daan, verklaarde Eva, hetgeen Alma niet
geheel kon accepteren als de volle waar
heid. Het hindert allemaal niet, Alma.
Ik krijg wel een ander baantje, dat even
goed, of misschien beter is.

Alma antwoordde niet. Eva moest even
goed als zij weten, dat het feit, dat ze door
Murray Farraday was ontslagen, geen aan
beveling zou betekenen bij het verwerven
van een andere werkkring. Maar hel had
geen zin om daar op dit moment speciaal
de aandacht op te vestigen.

Geen van beiden sprak gedux-ende enkele
minuten. Het onbehaaglijk zwijgen werd
verroken door het geluid van de voordeur,
die open en dichtsloeg, waarna het neer
smijten van een tas in de gang aankon-
digede, dat Pansy uit school thuis was ge
komen.

- Hallo allemaal, begroette ze haar
zusjes, terwijl ze met een weinig gracieus
gebaar haar linkerkous vasthield.

Heeft iemand een veiligheidsspeld voor
mij? Een van mijn jarretels heeft het op
gegeven. Ze draaide zich met grote lenig
heid in een bocht, om de achterkant van
haar benen te bekijken. Jasses, er zit
ook een ladder in mijn kous. Wanneer kan
die er nu ingekomen zijn?

Toen je op weg naar huis over dat
muurtje bent gekopen, denk ik, merkte
Eva scherp op. Ik zag je bezig, toen ik
langs kwam met de bus. Waarom kx-open

Atomen

Toen ge nog een meiske waart van drie
turven hoog. met witte pijpekrullen en een
ï'ode strik als een brutale vlinder op uw
hoofd, hebt ge in een hoekje van de kamer
uw dikke sprookjesboek zitten stuklezen
lot de bladen er uitfladderden en ge hebt
met rode wangen zitten zuchten van ver
langen om gx-oot te zijn, om uw i-ol in het
sprookje van uw leven te kunnen spelen.

En nu ge gx-oot zijt. zit ge te zuchten van
verlangen om weer klein te wezen.

Ge zit daar nu met uw jeugd nog als
een stralenkrans om u heen en ge laat uw
bi-uine ogen vertellen da: ge uw sprookje
niet gevonden hebt.

Kijk. dat is een treurig geval, dat ge nu
geen kleuren meer ziet in het boek van
uw verder leven. Dat kan aan u zelve
liggen, het kan zijn dat ga de kunst van
sprookjes-lezen niet meer verstaat.

Toentertijd, met uw pijpekrullen en uw
rode vlinder, hebt ge ixet heel wat beter
aan de steel gestoken. Hoe hebt ge dat
kunnen afleren?

Ik zal u een modern sprookje vertellen.
Dat staat met duizenden andere in uw eigen
boek als ge het maar lezen wilt en lezen
kunt. Ik zal het u vertellen omdat ik de
heldex-e kleuren van het leven in uw ogen
wil weerspiegeld zien. Want zy zijn te
schoon en te jong om niet meer te glin
steren.

Er is een man die plotseling van het
leven zijn bekomst krijgt, hij gruwt van
wat hij ziet en hoort en leest. Hij droomt
van bommen en verderf, van moord en
terreur, hij rilt in zijn bed van de ver
schrikkingen die gebeuren en gebeuren
kunnen. Hij zegt: Nu weet ik dat er een
hel bestaat, de hel is het leven zelf.

Maar een goede fee heeft medelijden met
hem. zo gaat dat in sprookjes, ge weet
nooit waar al die goede feeën hun hotel
hebben, maar plotseling zijn ze waar zij
wezen moeten. Die goede fee geeft de bib
berende nxan een middel om over zijn af
grijzen heen te komen. Zij geeft hem de
macht om duidelijk en klaar ieder ogen
blik van de dag alle dingen des levens te
zien zoals zij werkelijk zijn. Zij zegt hem:
Gij zelf en alles om u heen, het dode en
het levende, het schone en het afschuwe
lijke, alles wat ge ziet, het is één en het
zelfde: Niets anders dan een verzameling
atomen.

Kijk, daar heeft die man met zijn angsten
en zijn afschuw goede baat bij. Hij ziet
geen boom en geen huis en geen auto en
geen wolken meer, hij ziet alleen maar
verzamelingen atomen. Een vex-zameling
atomen op twee benen ziet hij in de spiegel,
dat is hij zelf, en hij lacht: Wat kan mij
nog ovei'konxen. Hij leest in een verzame
ling atomen, die krant heet, dat duizend
verzamelingen atomen in China verdron
ken zijn toen een verzameling atomen
waarop zy voeren, omsloeg. Het deert hem
niet.

Hij hoort dat er ooi-log komen zal. Millï-
oenen verzamelingen atomen zullen milli-
oenen andere verzamelingen misschien met
atoombommen tot aparte atomen proberen
te gooien. Het kan zijn, maar hij maakt er
zich niet druk om. Een atoom is een atoom,
zegt hij, apart of in een vex-zameling, het
is om het even.

Hij krijgt een grote erfenis van een oude
tante, die haar laatste atomen vredig en
kalm heeft uitgeblazen. Het interesseert
hem niet. Wat moet ik aanvangen met al
die atomen van bankpapier en goud, zegt
hij, er liggen links en rechts atomen voor
het oprapen a!s ik ze hebben wil. En hij
geeft hel geld met volle handen aan de
armen, die niet kunnen zien dat het maar
collecties atomen zijn en er hard mee weg
lopen.

Hij krijgt een paar ziektes die hem ach
terover op zijn bed smakken als een lege
aax-dappelenzak, maar hij lacht: Ik kan
dood gaan, zegt hij, maar mijn atomen kan
niets gebeuren, die zullen hun weg wel
vinden zonder mij. De ziektes geven het op,
zij kunnen er niet tegen als hun slachtoffer
hen uitlacht.

En onze man vreest niets of niemand
meer. Want hij ziet het leven zoals het is,
zonder franje of goochelarij, naakt en onge
kleurd. Een grillig bouwsel van alsmaar
dezelfde atomen.

Op een dag. daar komt hij kleintjes en
bedrukt bij zijn goede fee op visite, hij had
haar adres gekregen voor onvoorziene ge
vallen.

Er is een onvoorzien geval, zegt hij, ge
zult er een eind aan moeten maken. Want,
mejuffrouw de fee, ik heb een meisje ont
moet. Zij is de schoonste verzameling ato
men die ik ben tegengekomen, maar als
ik haar in mijn armen nemen wil dan
knijp ik in de atomen. Ge moet er een eind
aan fabriceren, ik wil geen rijtjes atomen
kussen, maar echte lippen.

En de fee lacht even wijs en slim als alle
feeën van alle tijden gedaan hebben. En
zij zwaait met haai- staf, zij geeft het
sprookje, dat het leven is, terug aan de
man die met de werkelijkheid op stap is
geweest.

Zie, meiske, daar kunt ge uw voordeel
mee doen. Ge hebt teveel naar de atomen
gekeken. Blader nog eens in uw boek en
beschouw de kleurige platen en laat het
leven lachen in uw ogen.

Dan zijt ge de schoonste vex-zameling
atomen die ik ken. J. L.

jullie, jij en dat kind Evans, over die muur,
in plaats van als normale mensen op de
gewone weg te wandelen?

- O, heb je ons gezien? Pansy leek eer
der gevleid dan ontsteld. We demonstreer
den de rupsband, omdat Wendy Carter zei,
dat ze niet begreep wat Juffrouw Burton
vertelde. Die was ook werkelijk niet over
duidelijk.

Had je Wendy Carter niet op min
der grondige wijze kunnen inlichten? vroeg
Alma gelaten.

Maar Pansy scheen dit een overbodige
vraag te vinden, want in plaats van hierop
te antwoorden, vroeg ze haar oudste zus
ter: Hoe kom jij zo vroeg thuis? Ben je
ontslagen of zo?

De griezeleige accuraatheid van deze op
merking, die als een grapje bedoeld was,
sloeg dc beide oudere zusjes met stomheid.
Pansy, die nog steeds haar kous bekeek,
viel dit stilzwijgen eerst niet op, maar
toen het voortduurde, drong het zonder
linge ervan tot haar door, en zich oprich
tend uit haar gekromde houding, keek ze
opeens de andere twee met ogen, die
glommen van belangstelling, aan.

Wat is er gebeurd?, vroeg ze met de
directheid van iemand, voor wie tact een
volkomen onbkend begrip is.

Je veronderstelling is juist, dat is
alles, antwoordde Eva kortaf. Ik heb mijn
baan bij Murray Farraday vanmiddag ver
laten.

Verlaten! Bedoel je dal jij weg gegaan
bent of dat ze je weggestuurd hebben?,
vroeg Pansy met onaangename nauwge
zetheid. (Wordt vervolgd).