DANSLES
Het Hek van de Dam.
Noordoostpolder bouwt aan
zijn toekomst
Nederlandse verliezen
m Indonesië
Congres Jeugdbond voor Natuurstudie
door burgemeester Cremers geopend
DANSSCHOOL KWEÜKEBOOM
Nieuwe Gracht 98, Haarlem
Woensdag 28 December 1949
DE JONGSTE POLDER
Maar Urk blijft vissen
Heel vroeger heette het Flevomeer. Het was een soort langgerekte binnenzee met vele
uitlopers. Er lagen hier en daar een paar eilanden. Later, veel later werd het de
Zuyder Zee, nog steeds een binnenzee, waar de belangrijkste havens van ons land
aan lagen, zoals Enkhuizen en Hoorn en Amsterdam. Maar die havens werden minder
belangrijk en raakten tenslotte in verval, de Zuyder Zee had zijn betekenis voor
handeldrijvend Holland verloren. Er werd nog wat gevist. Dat duurde nog een paar
eeuwen. Tot 1930 en de dichtmaking van de Afsluitdijk. De binnenzee was een
gewoon IJselmeer geworden. En dat IJselmeer werd land.
Wie nu van Kampen af een eenzame,
open weg naar het Noord-Oosten kiest be
landt niet meer bij open water. Hij komt
na ongeveer tien kilometer terecht in het
meest verlaten en troosteloos uitziende
stuk van Nederland. En het nieuwste stuk
ook: de Noordoostpolder, 48.000 hectare
vruchtbaar, maar nog spaarzaam bewoond
land. Hier en daar een boerderij, een werk
kamp voor de polderarbeiders en een heel
enkel klein dorpje, dat door zijn splinter
nieuwe helderheid de indruk wekt of het
speciaal voor Uw bezoek eens een extra
beurt heeft gehad. De wegen in de polder
zijn kaarsrecht, de straten in die enkele
dorpjes ook. Het land is in keurige recht
hoekige stukken verdeeld. Die lappen
grond zijn ook allemaal even groot: 300 bij
800 meter. Door dat alles heen lopen
rechte kanalen en tochten, sloten en grep
pels. Waar het IJselmeer was, ligt nu
48.000 hectare grond met duizenden
rechte lijnen er door. Het is wel practisch
en nuttig, maar niet mooi.
Er staan geen bomen langs de wegen. Nu
en dan ziet men een kleine verzameling
hooibergen, die er uitzien als de hutten
in een Afrikaans negerdorp. Als er een
beschilderd opperhoofd met al zijn vrou
wen achter zich, uit te voorschijn zou
komen, zoudt U piet verbaasd zijn. Althaps
maar een klein beetje. Maar daar houdt de
romantiek van de Noordoostpolder dan ook
op. Verder wordt er weinig of niets aan de
fantasie overgelaten. Het bouwland ligt
klaar. De ploeg, de eg en de zaaier kunnen
beginnen. De Noordoostpolder is sinds 6
December klaai\ Toen werd de laatste
greppel gegraven. Er waren wat fotografen
bij en wat autoriteiten, maar verder baarde
het maar weinig opzien. De Nederlanders
hebben al zoveel polders zien gereed
komen, de Wormer en de Schermer en de
Deemster, de Haarlemmermeer en de Wie-
ringermeer. En dan is er nu weer een bij
gekomen. Dat is reden tot tevredenheid,
maar niet tot opwinding. Laten ze maar
beginnen en tegen de tijd, dat het een
bloeiend boerenland is, zijn we waar we
komen wilden. Het wekt dan nog geen op
winding. maar de tevredenheid blijft. En
dat is het belangrijkste. Daar gaat het om.
Uranium-, goud- en zilverlagen!
in Mexico
In de staat Guerrero, in het zuiden van
Mexico, is, naar de Mexicaanse pers meldt,
een mijn ontdekt, die Uranium-, goud- en
zilverlagen bevat, alsmede verschillende
edelstenen. Deze mijn, die onder naam van
„Yolanda" bekend staat, zou, volgens de
zelfde berichten, de kostbaarste uranium-
lagen bevatten, die tot dusver in Mexico
bekend zijn. Drie rijke aders zouden reeds
zijn blootgelegd. De mijn zou voorts zoveel
goud, zilver en edelstenen, onder meer
amethysten bevatten, dat de concessiona
rissen, die haar sedert 1946 exploiteren, de
regering gisterochtend hun nieuwe ont
dekkingen hebben medegedeeld en haar
verzocht hebben een cordon troepen rond
om de mijn te willen plaatsen.
Moeizaam trekken de paarden de vette en zachte berm van de iveg naar
Emmeloord wat vlakker.
Op een mistige dag hebben we daar
rondgezworven. Er waren geen verre ein
ders en onafzienbare vlakten bouwland en
wie er voor het eerst zou komen zou van
de verlatenheid waarschijnlijk weinig
merken.
Van Kampen af begint de polder bij
Ramspol. Twaalf kilometer verder ligt
Emmeloord, het hoofddorp. Met nieuwe
huizen en super-zindelijke straten. Met
hier en daar het begin van een park en
dunne, jonge boompjes langs de wegen.
Het is er niet druk; soms lijkt het alsof het
land in oorlog is en de mannen met het
geweer op de schouder naar de slagvelden
zijn vertrokken. Men ziet er voornamelijk
vrouwen en kinderen, want 's ochtends
vroeg zijn de mannen met de schop over de
schouder en de boterhammen onder de
arm de polder in getrokken. Ze komen pas
tegen donker terug. Want er wordt hard
gewerkt; wie in de polder woont, weet dat
dat nodig is en doet mee. Van polderjongen
tot landdrost doen zij allemaal mee om het
nieuwe Nederland binnen de kortst moge
lijke tijd ook zijn tarwe en zijn gerst, zijn
melk en zijn boter aan het oude land te
laten leveren. Het oude land, waar zij
allemaal vandaan kwamen, maar waar zij
zich niet meer „vandaan voelen". Zij zijn
nu van de polder. Zij hebben een klein
houten kerkje, weinig ontspanning, een
houten dorpskroeg, die nog weinig sfeer
heeft en nog geen bibliotheek, zij hebben
geen gemeenteraad en zij horen niet bij
de een of andere provincie. Maar zij be
horen bij de polder, al die mannen uit alle
delen van de Noordoostpolder, van Krag-
genburg en van Marknesse, van Ens en
Emmeloord. Maar er is één plaats, waar
dit niet opgaat. Eén plaats waar de mensen
niet om de polder geven: Urk.
Als we in de haven van Urk komen
liggen daar overal langs de kaden lange,
stille rijen van vissersschuiten, vagelijk
afstekend tegen de omringende mist. Urk
ligt nog aan het water en er wordt nog
gevist. Maar vandaag is het te gevaarlijk
op het IJselmeer en de meeste Noordzee
vissers zijn voor de feestdagen terug ge
komen. Er is niemand te zien op de sche
pen en alleen bij het begin van de haven
staan een paar mannen de balie te kluiven.
Maar het hele dorp ruikt naar de vis. men
praat over de vis en de haven blijft het
centrum van het dorp.
Urk geeft niet om de Noordoostpolder.
Het geweldige werk vlak achter het dorp
heeft de Urkers niet beroerd. Urk is een
vissersdorp gebleven en hoezeer de polder
ook zal gaan bloeien, de Urkers zullen
vissers blijven, zolang er water is.
Maar zo verschrikkelijk lang zal het niet
meer duren, of er wordt weer een stuk
IJselmeer onder de neus van de Urkers
weggekaapt. Ruim 96.000 hectare goed vis
water zullen land worden en voor Harder
wijk zal de Zuidoostpolder zijn ontstaan
en later nog zal van Enkhuizen tot vlak bij
Amsterdam de Zuidwestpolder komen. En
dan wordt het IJselmeer wel erg klein om
te vissen. Dan zal er 220.000 hectare inge
polderd zijn en nog maar ongeveer hon
derdduizend hectare over om te vissen. De
Urkers blijven echter in ieder geval aan
het water liggen, iets waar de Markenaren,
de Volendammers en de Harderwijkers hen
zeker om zullen benijden.
De drooglegging en kolonisatie van de
Noordoostpolder zijn een enorm werk ge
weest, dat zal niemand willen ontkennen.
Maar het is haast niet mogelijk om zich
dat, als men er is, te blijven realiseren.
Dan kan men zich proberen voor te stellen,
dat hier vijftien jaar geleden nog schepen
rondvoeren op de plaats waar nu al een
dorpje staat, maar men faalt om het zich
werkelijk in te denken.
Er worden scheepswrakken in de bouw
grond en de weilanden gevonden, maar dat
die daar werkelijk gevaren hebben, be
grijpt men niet. In het oudheidkundig
museum in een oud kerkje op wat vroeger
ZWITSAl FABR. APELOOORN
Agenda voor Haarlem
WOENSDAG 28 DECEMBER
Spaarne: „De grote treinroof", 14 j., 2.1
en 9.15 uur. Frans Hals: „Die dwaze mr.
Jones", alle leeft., 2.30. 7 en 9.15 uur. Rem
brandt: „John Doe", alle leeft., 1.45, 4.15. 6.45
en 9.15 uur. Palace: „Maar Julia toch
alle leeft2, 4.15. 7 en 9.15 uur. Luxor: „De
verstrooide professor". 14 j.. 2, 4.1o, 7 en 9.15
uur. City: „Mijnheer de gouvernante", alle
leeft., 2.15, 4.30, 7 en 9.15 uur.
DONDERDAG 29 DECEMBER
Bioscopen: Middag- en avondvoorstellingen.
Schokland was, ziet men stukken van die
wrakken en voorwerpen, die die vaarlui
vijftig, of tweehonderd of vierhonderd
jaar geleden aan boord hadden en men
ziet er ook menselijke en dierlijke sche
dels uit de tijd, dat het Flevomeer zich
nog niet had uitgebreid tot Zuyder Zee.
Toen was er nog land, maar eeuwen lang
heeft dat onder water moeten staan, voor
de Tweede Kamer het grote besluit nam
het weer droog te leggen. En voor de
Dienst Zuiderzeewerken een dijk, om het
nieuwe gebied had gelegd en het begon
droog te malen. In de Noordoostpolder is
men dat stadium nu al haast weer ver
geten. Het nieuwe land heeft geen tijd om
stil te gaan zitten en te mijmeren over die
tijd.
De Noordoostpolder wil vooruit. Zij heeft
vrijwel geen geschiedenis, maar een grote
toekomst. De toekomst van een belangrijk
landbouwgebied met vele boerderijen en
schuren en opslagplaatsen en florerende
dorpen. De toekomst van een voor Neder
land zeer belangrijk stuk grond. En of daar
nu water is geweest of niet, daar interes-
seert men zich voorlopig niet voor. Eerst
moet het werk af.
En er wordt gewerkt. Er worden water
leidingen gelegd en draineringsbuizen,
wegen verbreed en boerderijen gebouwd
en het belangrijkste van alles er
wordt ieder jaar geoogst. Nu nog niet over
al, maar over een paar jaar zal de ganse
Noordoostpolder één groot, bloeiend boe-
rengebied zijn. En slechts de scheepswrak
ken zullen de herinnering aan die onder-
water-periode wakker houden. E. P.
'S GRAVENHAGE 27 December. (ANP).
De regering maakt bekend, dat tot haar
leedwezen de volgende verliezen in Indo
nesië zijn gerapporteerd:
Koninklijke landmacht:
Gesneuveld 13 Maart 1949, na vermis
sing: Sergeant Steggerda afkomstig uit
Leeuwarden.
Koninklijk Nederlands Indisch leger:
Gesneuveld op 5 December 1949: Soldaat
2de klas Sarmin afkomstig uit Indonesië.
Nederlandse troepen
naar Nieuw-Guinea
BATAVIA, 27 December. (Aneta).
Aneta verneemt van bevoegde zijde, dat
de laatste weken verscheidene Nederland
se troepen naar Nieuw-Guinea zijn ver
trokken. De laatste verscheping had plaats
op 26 December. In totaal zijn thans over
gebracht een bataljon van het K.L., een
klein detachement van de genie voor de
bouw van kampementen, een detachement
van de vaartuigendienst en verschillende
instandhoudingsdiensten.
De bases van de troepen zijn Hollandia,
Biak, Manokwari, Sorong en Fakfak.
Geheime nazi-beweging
in Oostenrijk
De politie-autoriteiten te Linz (Oosten
rijk) hebben exemplaren ontdekt van een
oproep aan de jonge mannen van Oosten
rijk „om zich aaneen te sluiten en zich
met oefeningen te harden". De pamfletten
werden verdeeld door een zekere Girk, een
dertig jarige gewezen Luitenant bij de S.S.,
geboren in Hamburg. Hij is de leider van
een geheime neo-nazibeweging, ontdekt
naar aanleiding van een voorval, waarbij
een 18-jarige jongen zijn moeder en zijn
zuster met een klein machinegeweer ver
wondde. Naar gemeld is Girk naar Duits
land ontkomen met het geld van de be
weging en de archieven. Hij is houder van
het IJzeren Kruis.
In het geheel zijn veertien jongens ge
arresteerd, die beschuldigd zullen worden
van neo-nazi activiteit, lidmaatschap van
een onwettige organisatie en overtreding
van de wapenwet.
Jeugdig
vuur in
het Krelagehuis
De Unesco stuurde een telegram
Wij zingen luid. dat ieder het kan horen: Geniet, seniel vani al wat jetisdMD
Niet minder dan zeshonderd meisjes en jongens zongen uit \olle borf| ft «nnuiaiS
het Krelagehuis te Haarlem deze stroten uit de m de gehele jeugdbeweging populanc
Kak mars" het schoollied van de Rijkskweekschool te Haarlem.
Dit keer waren het dc leden van de Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie, die in
Haarlem hun jaarlijks congres houden, die het ter opening van het jaarlijkse hoogte
punt in hun verenigingsleven aanhieven.
De Nederlandse Jeugdbond voor Natuur-een gestyleerd '"sect dat hij in de Bra-
studie is de enige vrije jeugdbeweging in bantse vennen ontdekte.
ons land, waarin de jongeren van 12 tot 23
jaar geheel zelfstandig hun organisatie
draaiende houden. Hij omvat 2200 leden in
alle gewesten en uit alle rangen en standen
der maatschappij en verenigt belijders van
alle mogelijke levensbeschouwingen op het
ene programma van kennis van en liefde
tot de natuur. Deze doelstelling wordt na
gestreefd door middel van excursies, het
houden van zomerkampen soms wel
tien in een seizoen het organiseren, van
tentoonstellingen, het geven van voor
drachten op biologisch gebied en het vor
men van werkgemeenschappen voor spe
ciale onderwerpen, zoals de strandgroep,
en de commissies voor plantensociologie,
de natuurbescherming, de sterrenkunde,
de vogels, de hydrobiologie en dergelijke.
Dan is er het maandblad „Amoeba dat
vaak op diepgaande wijze actuele proble
men behandelt, zoals nog in het Novem
bernummer dat van de bodemerosie. Men
voert op het ogenblik zelfs een krachtige
actie om tot een harmonisch gebruik van
de bodem te komen, waarbij zowel de
landbouw als de landschapsbescherming
baat zullen vinden.
Grote namen
De Nederlandse Jeugdbond voor Na
tuurstudie heeft dan ook niet voor niets
een paar grote namen op biologisch terrein
opgeleverd: de professoren Barends. Tin
bergen en Rutten waren er lid van, profes
sor Heimans, de beroemde botanicus, gaf
de stoot tot de oprichting en is erelid, zo
als ook dr. Thijsse was. Profesor Heimans
ontwierp ook het insigne, dat alle deel
nemers aan het congres met trots dragen.
Urk blijft vissenook al hangen dan op een mistige dag de netten boven dek ëh zit
de kleine bemanning rustig thuis.
In hoe hevige mate wij een on-emotio-
neel volk zijn, is ons gisteren ten tijde
van de souvereiniteits-overdracht op de
Dam gebleken. Temidden van de circa
duizend aanwezigen, die de mensen-zee
vertegenwoordigden, hebben wij de
plechtigheid meegemaakt, welks voorge
schiedenis in ons land meer beroering
veroorzaakte dan wat ook en waarvoor
burgemeester d'Ailly zelfs speciaal uit
't buitenland was overgekomen. Nu moet
gezegd, dat het al niet zo erg plechtig
begon, want bij de genodigden die voor
het Paleis aankwamen, bevond zich een
gezelschap dat per Atax arriveerde. Dat
is natuurlijk helemaal geen schande,
maar het is wel een gek gezicht wanneer
men temidden van gepresenteerde ge
weren en ander militair ceremonieel, de
hoge gasten wie al dat eerbetoon geldt,
eerst met de chauffeur ziet afrekenen,
die daarna met zijn hoestend vehikel
weer verheugd verderop toert.
Afgezien van die kleine regie-fout was
de plechtigheid toch wel van zo'n aan
grijpende aard, dat men een beetje meer
bewogenheid zou hebben verwacht, want
men behoefde helemaal niet overgevoe
lig voor symboliek te wezen om onder
de indruk te komen van de sobere han
delingen die het grote moment inleidden.
Natuurlijk had niemand
vreugde verwacht, maar het hele gebeu
ren verdiende toch meer dan de afzijdige
onverschilligheid van de toeschouwers.
Zelfs de politiemannen gaven door geen
enkele verandering in hun overigens ge-
moedelijke houding te kennen, dat zij
zich bewust waren van de wenselijkheid
om een beetje respect te tonen.
Wat wij nog maar steeds niet kunnen
begrijpen, is dat de man die zich tijdens
een Nederland-België wedstrijd bijkans
verslikt van emotie om een handbewe
ging van Abe Lenstra, een afscheid als
dit gadeslaat met een gezicht van „An
mijn lijf geen polonaise". Dat hij, die u
nauwkeurig de doopceel van Arie van
Vliet weet te lichten, zegt wanneer
hij de ambassadeur van India in zijn
zwart-wit tenue ontwaart: „Wie is die
goser met die witte onderbroek". En
dat hij pas ontwaakt als een Indonesisch
meisje bloemen aan Hatta aanbiedt.
Hoewel zijn ontwaken niet zozeer de
vreugde van de Indonesische studenten
gold als wel de uiterlijke bekoorlijk
heden van de jongedame in kwestie,
waaromtrent hij zijn wensen in duide
lijke taal uiteenzette.
Het was een begin en de con
ducteur van de tram, die na het einde de
menigte mee af hielp voeren, had het
aardig geschoten, toen hij aan de bel trok
en zei: „Alles voor de bakker? Karre
maar".
T ramwee
Eén Januari 1950 is het 50 jaar ge
leden dat het 1 Januari 1900 was. Een
koele becijfering leert ons dus dat het
gemeentelijk vervoerbedrijf het komend
Nieuwjaar zijn gouden jubileum zal
vieren. Dit wordt des te duidelijker
wanneer men verneemt dat dit bedrijf
op 1 Januari 1900 werd gesticht. Op die
datum liet de Amsterdamse raad name
lijk een begerig oog vallen op de Am
sterdamse Omnibusmaatschappij, die
per jaar geregeld een dividend van 10
procent of meer uitkeerde. Thans is het
jaarlijks tekort 2.131.000 gulden, wan
neer men de afschrijvingen meetelt.
De wieg van de Amsterdamse tram
stond in de Plantage, wanneer u daar
belang in stelt. (Waneer gij er geen be
lang in stiet, verwijzen wij u naar het
volgende artikel). Enige Amsterdamse
beursmensen besloten namelijk in 1872
om voor gezamenlijke rekening een
vigilante te huren, teneinde tijdig het
rijzen en vallen van de koersen gade te
slaan. Kwamen zij te laat op de beurs,
dan moesten zij een kwartje betalen.
En toen er eenmaal één paard over de
dam was, volgden er meer. De pienter
ste kwartjesvinder importeerde uit
Londen een vehikel dat plaats bood aan
12 mensen binnen en 16 op de „impe
riale" en de eerste Amsterdamse tram
lijn was geboren.
De overname van het bedrijf door de
gemeente gaf de bekende dichter Dorus
Klungelbos aanleiding tot het volgende
schone vaers:
De handel eist een snel verkeer
Een druk verkeer baat zegen
Leg Nederland dus baan bij baan
van paarden, spoor en stoomkoets aan
Zo klinkt ons allerwegen
verhoogde welvaart tegen.
Nu dan, er is niemand die zal willen
miskennen, dat de blauwe trams een
niet weg te denken deel van het Am
sterdamse stadsbeeld vormen en de
kwinkslagen van de conducteurs zijn
zo vaak herhaald en zo beroemd ge
worden, dat zij er zélf stil van zijn ge
worden, tot groot verdriet van alle
grappenmakers die er de familie-par
tijtjes mee plachten op te vrolijken. En
waar wij vernomen hebben dat het ge
meentelijk vervoerbedrijf grootse plan
nen voor de toekomst heeft, die in de
richting wijzen van een breed opgezette
visie op de massa-vervoermiddelen in
het algemeen, hebben wij alleen nog
maar de wens dat eindelijk eens worut
overgegaan tot de aankoop van instru
menten die de richting wijzen, die zo'n
masa-vervoermiddel in het bijzonder
denkt in te slaan. Op het ogenblik ver
blijft men, wanneer men van het Leid-
seplein komend langs het Leidsebosje
rijdt, namelijk op verrukkelijke wijze in
het ongewisse of men naast lijn 1 of
lijn 2 rijdt. Dat maakt natuurlijk niet
zo'n heel groot verschil, alleen gaat lijn
1 rechtsaf. Men heeft dan te kiezen uit
twee fascinerende mogelijkheden: men
tracht het cijfer op de beugel te ont
waren en rijdt daarbij een bakfiets om
ver, ofwel men kijkt niet naar de beu
gel en ontwaart dan ineens dat een
auto in onderdelen van seconden tot de
helft van zijn normale breedte kan
worden teruggebracht. De mogelijkheid
bestaat ook dat het lijn 2 is, maar
meestal is de wet van de grote getallen
tegen ons. De stootkracht van zo'n ge
pantserd vehikel is overigens ruim vol
doende om kopzorgen over de uitgave
van richtingsaanwijzers voor de tram
te doen verdwijnen.
Leidsepoeszta
Amsterdam, dat om onnaspeurlijke
reden altijd de stad is geweest, waar de
beste zigeuner-violisten ter wereld
speelden, heeft weer zo'n strijker bin
nen zijn poorten, die voor ge het weet
met zijn zachte melodieën (en bijbe
horende oogopslag voor de dames) u de
weemoed der eeuwen in het hart speelt.
Hij heet Lakatos Pali, als wij het wel
verstaan hebben, en is zoals dat hoort
de zoon van de oude Pali. Deze oude
Pali was ook violist en speelde voor u
wat u maar wilde, op voorwaarde dat
gij hem een 'glas Naopleon-cognag of
freerde. Luisterde men dan niet nauw
lettend genoeg, dan goot hij de cognac
over zijn schedel en masseerde er ver
volgens geducht zijn haardos mede. Een
eigenaardige man.
Zijn zoon nu. die in Lido op het Leid-
seplein speelt, is niet als hij. Weliswaar
is hij even bekwaam in het voor de
geest roepen van poeszta-schonen en
aanverwante vermaken en speelt hij
zelfs zonder strijkstok als het werkelijk
moet, maar zijn verachting voor de
lieden die zijn muziek niet appreciëren
drukt hij uit op een wijze, die de direc
tie minder aanstoot geeft. Zo stortte hij
laatst op aanvraag zijn muzikale hart
uit voor een dame in het zwart, die zich
echter midden onder het opus herin
nerde dat zij de nieuwe hoed van haar
rivale nog niet had besproken. Toen de
stilte een half uur later hersteld was,
zette Pali het schone lied „Zwarte ogen"
in. Met langzame schuifelpasj es af
en toe ineens naar het orkest terug-
Om te bewijzen dat het ons ernst
is met de Nederlandse Operaop 30
December wordt in de Stadsschouw
burg een opvoering gegeven van „De
Parelvissersran Bizet.
In de kleine zaal van het Concert
gebouw geeft de Israëlische pianist
Peter Wallfish diezelfde avond een
piano-ricital. Zijn programma ver
meldt werken van Brahms, Fauré en
Schumann. In de Bachzaal speelt het
gezelschap Alma Musica hedenavond
„Das musikalische Opfer" voor de
Amsterdamse Kunstkring.
Henriëtte Davids en de sneldichter
Josef Baar werken mede aan een
vrolijk programma onder de titel
„Wenen-Amsterdam" in 't Minerva-
paviljoen op 28 December. In het
Leidseplein-theater kan men Cor
In de hoofdstad uit
van der Lugt Melsert en Annie van
Ees weer eens samen op de planken
zien. Zij geven daar met ingang van
Zondag 1 Januari een reeks voorstel
lingen van het bekende blijspel „Las
tige mannen" door Frederick Lons
dale.
De vereniging van Amsterdamse
Amateurfotografen houdt deze iveek
een expositie in de zalen van Arti
et Amicitiae. Tentoonstellingen van
Aziatische kunst worden gehouden
in het Stedelijk Museum en in kunst
handel Martinet en Michels aan de
O.Z. Voorburgwal.
Vrijdagmiddag geeft het Salzburger
Marionettentheater een afscheids-
matinée in de kleine zaal van het
Concertgebouiv. Zondagavond treedt
daar na lange afwezigheid de paro
distische danseres Cilly Wang weer
yeens op.
rennend als was hij iets vergeten be
woog hij zich voort naar de dame, die
in het zalige besef dat zij een goed werk
verricht had, weer bereid was zich per
viool te laten aanbidden. Heel zachtjes
en donker zong de viool van Pali en op
de achtergrond klaterde het cymbaal
als een treurige waterval. De zaal werd
ademloos en de dame ook. Pali boog
zich voorover en keek haar heel diep
aan. Toen zong hij:
Odschi Dschiornia
De dame liet haar oogleden tot stand
drie zakken.
Maar och och wat deed zij ze vlug
weer open, toen de man van de poeszta
plotsklaps brulde:
Kalifornia
Ook bij de meer officiële organisaties
der ouderen staat hij voortreffelijk aange
schreven. Het Departement van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen laat zich ge
regeld op de grote bijeenkomsten vertegen
woordigen, met de Nederlandse Natuur
historische Vereniging, de Vereniging tot
behoud van Natuurmonumenten, wordt
een nauw contact onderhouden.
En de voorzitter van het congres kon
gisteravond met trots gewag maken van
de ontvangst van een telegram met de
beste wensen voor het welslagen van het
congres van de UNESCO te Parijs. En ook
was er een telegram van de Zweedse zus
tervereniging, dat met groot enthousiasme
werd aangehoord.
Burgemeester geestdriftig
Wie overigens ook niet te klagen had
over de temperatuur van de ontmoeting,
waé burgemeester Cremers, die met wet
houder Geluk het gemeentebestuur van
Haarlem vertegenwoordigde. Misschien
kwam dat ook wel omdat hij ervoor ge
zorgd had, dat de moeilijkheden bij de or
ganisatie van het congres werden uit de
weg geruimd. Dat was voor een ander deel
te danken aan de eveneens aanwezige
secretaris van „Bloembollencultuur", de
heer H. J. Voors, die zijn medewerking had
verleend aan het beschikbaar stellen van
het Krelagehuis.
De burgemeester wees er in zijn ope
ningsspeech op, dat hij met zijn auditorium
door een sterke band werd verbonden: met
hem behoorde hij tot degenen die zich be
wust waren van het enorm belang van de
natuur voor de mens. De straatklinkers
bieden geen goede voedingsbodem voor de
ontplooiing van de mens, zo zei hij, maar
gij kunt door uw voorbeeld tonen van
welke grote waarde de natuur in het leven
is. Bovendien kon mr. Cremers door zijn
neven-functie, die van voorzitter van het
medio Januari op te richten „Natuurfonds"
als geestverwant spreken. „Uw werk is
van het allergrootste belang voor de ont
wikkeling van de Nederlanders", zo be
sloot hij. En dat mr. Cremers niet
alleen in woorden zijn affectie voor de
bond wilde tonen, bewees daarop wel zijn
spontane hulp bij het bevestigen van de
bondsvlag.
Het congres blijft tot Zaterdagmorgen
bijeen, 's Ochtends worden de organisato
rische kwesties afgedaan, de middagen
zijn gereserveerd voor excursies in de om
geving, onder meer naar de Amsterdamse
waterleiding-duinen, naar het strand en
naar de pieren. De avonden zijn aan spe
ciale onderwerpen gewijd.
Vanavond worden er instructieve films
vertoond, Donderdagavond wordt er ge
refereerd over de Landschapsbescherming,
Vrijdagavond wordt het congres met een
bonte avond besloten. Als speciale attrac
tie worden dan de „ouwe sokken" zij,
die door het bereiken van de leeftijdsgrens
de bond moeten verlaten van het podium
verjaagd. En er zal naturlijk worden ge
musiceerd en braaf gevolksdanst.
Gedurende deze dagen blijven de deel
nemers door de speciale congreskrant „De
Pestvogel", die bij iedere jaarvergadering
herleeft, op de hoogte van alle serieuze en
vermakelijke voorvallen waaraan het ver
enigingsleven rijk is.
De meisjes-congressisten slapen in de
HBS b, de jongens in het Krelagehuis,
waar ook de maaltijden worden gehouden.
Wie deze dagen daar eens binnenstapt zal
ongetwijfeld worden getroffen door die
hartelijke, ongedwongen sfeer van allen
die nog kunnen zingen:
„Ons stroomt nog fris het bloed
door de aderen,
Wij zijn nog jong en kennen
geen verdriet."
Aanvang nieuwe lessen Januari.
Inschrijving dagelijks
Privéles op elk verlangd uur
Typhus in Frankrijk
Nadat Maandag te Saint-Etienne in het
Franse departement Loire melding ge
maakt was van een honderdtal gevallen
van typhus is deze ziekte thans gesigna
leerd in verschillende wijken van Lyon,
onder meer in een seminarie te Fourvière,
waar een klaarblijkelijk besmette land
loper had overnacht.
Benelux-bloemen
Het verbond van Belgische bloemkwe
kers, aangesloten bij de Belgische boeren
bond, heeft een schrijven overhandigd aan
de minister van landbouw Orban, waarin
geprotesteerd wordt tegen de invoer van
Nederlandse snijbloemen en bloembollen
in België. In de nota wordt gewezen op de
oneerlijke concurrentiestrijd als gevolg van
de lagere lonen in Nederland. Minister
Orban zegde toe, dat de controle aan de
grens zal worden verscherpt en in het bij
zonder maatregelen getroffen zullen wor
den om de detailhandel van Nederlandse
invoerders van snijbloemen en bollen tegen
te gaan.
Ruim een week ligt het Noorse stoom
schip „Ogna" op de Hoge Plaat bij Breskens.
Reeds dagenlang is men bezig met het over
brengen van de lading in lichters. Als het eb
is kan men rond het schip wandelen. Men
hoopt dat de „Ogna" bij het eerstvolgende
springtu vlot komt.
REPARATIE MATRASSEN
's morgens gehaald, 's avonds gebracht
H. DE GRAAFF
GROTE HOUTSTRAAT 103
HAARLEM TEL. 11485
(Adv.)
