c
Heemsteedse gemeenteraad noteerde
23 mille voor verscheidene objecten
PENDULES
65.—
I/ran
.Clowntje Riek
Stadsbesteldienst A.B.C.
Na het feest
Woensdag 24 Mei 1950
Haarlems Dagblad en Oprechte Haarlemsche Courant
Provinciënbuurt krijgt een speeltuin
en „Groenendaal" een volière
De Heemsteedse gemeenteraad heeft
gistermiddag drie uren besteed aan een
agenda van 24 punten, die de gemeente-
naren op een totale uitgave van 23 mille
komt te staan, ongeacht de presentie-gel-
den voor de vroedschap natuurlijk.
De eerste twaalf punten waren tamelijk
goedkoop, want die hadden slechts betrek
king op de aanpassing van een reeks ver
ordeningen uit de bezettingstijd aan de
huidige toestand. De heer. Plies ter
(Prot. Christ.) wilde wel eens precies we
ten wat er nu wèl en wat er niet veranderd
was, waarvan wethouder Bakhuizen
v a n <5. e n Brink hem gaarne een
opgave toezegde, doch de wethouder kon
het bezwaar, dat de heer Pliester had ge
opperd tegen de progressieve verh aalrege
ling van kosten die voortvloeiden uit de
toepassing van de besmettelijke ziektenwet
niet delen. De heer Reynders (Arbeid)
trouwens ook niet. De heer Kamerbeek
(Katholieke Vrije lijst) maakte van de ge
legenheid gebruik een verlaging van de
hondenbelasting voor de laagste inkomens
te bedingen, doch de heer Bakhuizen nam
een dik boek ter hand, waaruit hij enkele
passages voorlas, die de overlast van hon
den in schrille, zij het waardige, termen
beschreven en achtte de cijns op de vier
voeters een nuttige rem tegen te grote
uitbreiding van de hondenstapel.
Enkele financiële regelingen het onder
wijs betreffende gingen zonder meer onder
de hamer door. doch met het voorstel om
de garage van „Meer en Berg" en een deel
van het wachthuisje voor de buspassagiers
aan de Valkenburgerlaan op te knappen
ten behoeve van padvindersgroepen, kwam
men midden in de principiële controverse
over de begrenzing van de gemeentelijke
taak. De heer Zeelenberg (V.V.D.)
vond het een pracht voorstel, doch de heer
Van W ij k (Prot. Christ.) vond dat het,
bij de huidige redactie, maar een onge
wenst precedent schiep, hetgeen door de
heer Kamerbeek werd onderschreven.
Wethouder Disselkoen kwam de heer
Van Wijk een eindweegs tegemoet door een
andere redactie te aanvaarden en deelde
de heer Kooymans (Prot Christ.) mee,
dat alle gebouwtjes op het ogenblik voor
vijftig gulden per jaar worden verhuurd,
waarmee zeven groepen aan een onderdak
zijn geholpen. Het crediet van f 860.voor
de koepel aan de Sparrenlaan in Groenen
daal werd eveneens gaarne toegestaan,
doch anders ging het met de negen mille
die B. en W. vroegen voor de inrichting
van een speeltuin in de Provinciënbuurt.
Omstreden speeltuin
De heren Zeel e n berg, V a n W ij k
Kooymans en Kamerbeek voer
den variaties cp het zelfde thema uit:
waarom moet de gemeente initiatief ne
men, wanneer dat niet uit de burgerij zelf
voortkomt? De heer Van Wijk vond boven
dien, dat de speeltuinen wel eens zo mooi
konden worden, dat er te weinig aan de
ondernemingslust van de kinderen zelf
werd overgelaten en de heer Kamerbeek
meende dat het redelijk was, dat de be
langhebbende ouders ook een deel van de
kosten voor hun rekening moesten nemen.
De heer Reynders daarentegen be
toogde, dat men dit soort zaken ook met
het hart moest bekijken. Hij herinnerde
aan het grote aantal kinderen dat onder
meer door gebrek aan speelgelegenheid het
slachtoffer wordt van verkeersongelukken
en vond dat ter voorkoming daarvan geen
offer te groot geacht moest worden. Boven
dien had de gemeente voor de twee reeds
bestaande tuinen zich indertijd aanzienlijke
offers getroost en de Provinciënbuurt is
zeer kinderrijk.
Wethouder Disselkoen onthulde, dat
B. en W. in dit geval zelf het initiatief had
den genomen, omdat in het centrum van
Heemstede zowel de verkeersonveiligheid
als de baldadigheid groter dan elders is.
Natuurlijk komen er geen gemeente
ambtenaren als suppoosten, doch het col
lege heeft contact gezocht met buurtbewo
ners die bereid zijn een speeltuinvereni
ging op poten te zetten en te laten draaien.
Deze mensen zijn evenwel niet in staat
grote bedragen te fourneren en daarom
biedt de gemeente een met negen mille ge-
ADVERTENT1E
met Bim-Bam slag
HAARLEM Cj
BARTEÖ0RIS5TR. 2
TEL. 1X001
3UUEt.IER-f10Rt.06ER
ID DEN HAAG
Zandvoort
Vuurwerk op 3 Juni
Het eerste vuurwerk, dat door de Ver
eniging tot Viering van Nationale Feest
dagen (V.V.N.F.) zal worden gegeven in dit
seizoen zal plaats vinden op Zaterdag 3 Juni
om ongeveer kwart over tien op het strand
vóór de Strandweg.
Dit vuurwerk wordt gegeven onder
auspiciën van het Sportweekcomité, tot be
sluit van de sportweek, die van 28 Mei tot
3 Juni wordt gehouden.
Luxemburgers zingen
in Zandvoort
Momenteel vertoeft op uitnodiging van de
afdeling ..Sport en Ontspanning" van de
Nederlandse Spoorwegen het Luxemburgse
mannenkoor, afkomstig uit de stad Luxem
burg, voor een kort bezoek in Zandvoort.
De stichting ..Touring Zandvoort" is er in
geslaagd, dit koor. dat uit ongeveer zestig
zangers bestaat, oq}c in Zandvoort te laten
concerteren.
Deze uitvoering zal plaats hebben op
Serste Pinksterdag, 's middags in theater
Monopole. De burgemeester van de stad
Luxemburg, die het koor vergezelt, zal hier
bij aanwezig zijn. Het gezelschap zal om
ongeveer 2 uur in de badplaats arriveren,
vaVm :n „Riche" Zandvoorts burgemeester
amb,genoot en zangers officieel zal begroe
ten. Na een bezoek aan strand, dorp en
circuit, zal de uitvoering plaats hebben,
welke zal staan onder de directie van pro
fessor Sehuh, verbonden aan het conserva
torium van Luxemburg.
vulde helpende hand. Overigens zal men
bij de inrichting zo zuinig mogelijk te werk
gaan.
Desalniettemin bleef de Protestants-
Christelijke fractie op het standpunt staan,
dat er eerst maar eens een' vereniging
moest komen, zodat het voorstel met 11
tegen 3 stemmen werd aangenomen.
Volière-vraagstuk
Het voorstel om in „Groenendaal" een
volière te plaatsen een oude wens van
wethouder Van Lent ontmoette ook
nogal wat verzet, deze keer van de zijde
van de V.V.D.wethouder Bakhuizen van
den Brink incluis. Men vond het een over
bodige, en in deze tijd van financiële onze
kerheden zelfs een onverantwoordelijke,
uitgave. De heer Zegwaart (K.V.P.
liet de enigszins wrange opmerking horen,
dat wel vlotweg tien mille voor deze affaire
beschikbaar is, doch dat kleine financiële
tegemoetkomingen voor het gemeenteper-
soneel altijd om ontelbare bedenkingen
achterwege blijven.
De heer Reynders juichte het toe,
dat ook de minst draagkrachtigen de gele
genheid zal worden geboden om wat
meer kennis van de natuur op te doen,
waarbij hij erop wees, dat Heemstede door
aanvaarding van dit voorstel zou tonen ook
zijn eigen taak in de behartiging der
streekbelangen te verstaan.
Wethouder Van Lent merkte in zijn
verdediging op, dat hij twee jaar geleden
dit voorstel zelf had ingetrokken uit zui
nigheidsoverwegingen: sindsdien, zo zei hij,
was uit de begrotingen gebleken, dat de
gemeente voldoende armslag heeft voor
deze post.
Burgemeester Van Rappard was even
zeer van oordeel, dat men het onderhavige
project niet uitsluitend financiëel moest
beoordelen; het gaat hier om belangen wel
ker waarde niet in geld valt uit te druk
ken.
De V.V.D. en ook de heer Kamerbeek
zwichtten evenwel niet en stemden tegen,
zodat het voorstel met 10 tegen 4 stemmen
werd aanvaard.
Het gevraagde crediet van f 6700.voor
de provisorische verbetering van de Val
kenburgerlaan ten Zuiden van het Valken
burgerplein werd toegestaan en zal op ver
langen van de heer Reynders in vijf
tien inplaats van in twintig jaar worden
afgeschreven.
Bij de rondvraag toonde de heer Zee
lenberg zich belangstellend naar de
omvang van de woningnood. Het aantal
urgente gevallen zal hem worden meege
deeld.
Jaarverslag over 1949 van
„Humanitas" Haarlem
Aan het jaarverslag 1949 van .Humanitas"
afd. Haarlem ontlenen wij:
De commissie voor maatschappelijk werk,
welke vooral in de vorige jaren zulk be
langrijk werk deed. begon dit jaar geleide
lijk van karakter te veranderen. Doordat nu
de leiding van het werk in de deskundige
handen van mevrouw A. BijlBeket, de
maatschappelijke werkster, is gesteld, kon
den de dames Mooijman en Wiersma iets op
haar verhaal komen, al bleveiK. zij veel
waardeerbaar werk doen. Het ligt in de lijn
ener goede ontwikkeling, dat er nu een
lichaam komt, waarin elke sectie wordt ver
tegenwoordigd. Deze secties zijn nog piet alle
tot wasdom gekomen.
Begin December 1949 kwam de sectie
„Contact Ouden van Dagen" tot stand. Werd
verleden jaar door een 6-tal medewerk(st)ers
deelgenomen aan het bezoeken van bejaarde
mannen en vrouwen, nu is dit aantal ge
groeid tot 12. Een 50-tal oudjes wordt nu
regelmatig bezocht. Deze medewerk(st)ers
brengen hun wat gezelligheid, helpen hen,
als er moeilijkheden zijn.
Er is in deze sectie nog genoeg verdienste
lijk werk te doen.
Op 6 December 1949 werd de sectie „Re
classering" opgericht. Reeds eerder was er
een groep reclasseerders bijeengebracht,
maar deze bleek weinig levensvatbaar. Men
hoopt, dat de nieuwe groep, welke met 16
personen begon, goed werk zal kunnen doen.
De voorzitter van de groep, de heer F. S.
Noordhoff. -is thans opgenomen in het be
stuur der afdeling Haarlem van het Genoot
schap voor Reclassering.
Leden van de groep oefenden in 1949 toe
zicht uit over 10 politieke delinquenten. Het
aantal gewone delinquenten onder toezicht
in 1949 van de groepsleden bedroeg 11. Het
aantal toezichthouders over politieke delin
quenten bedroeg minstens 4 in 1949 en dat
over gewone delinquenten 5.
De samenwerking met het Genootschap is
zeer bevredigend.
De kinderbescherming blijft vrijwel sta-
tionnair, mede, doordat de afdeling weinig
aanvragen tot voorgdijschap in buitenkerke
lijke gezinnen ontvangt. Eind 1949 hadden 9
gezinsvoogden en -voogdessen 9 gezinsvoog
dijen waar te nemen, terwijl er nog 2 gezins
voogdessen beschikbaar waren. Moge in 1950
deze wakkere groep uitgroeien tot een goed
georganiseerde sectie met de mogelijkheid
tot uitwisseling van ervaringen en verdere
scholing.
In 1949 werd er in totaal 4864 halve dagen
gezinshulp geboden, waarvan in 883 geval
len héle dagen.
In totaal kwamen er in 1949 een 83-tal
personen op het spreekuur, waarvan velen
ADVERTENTIE
'N SCHRALE HUID?
GEBRUIK DAN SCHEERCRÊME MET LANOLINE
Nieuwe Luxe Scheercrême beschermt Uw gelaat
Williams Luxury Shaving Cream Is thans
ook In Nederland verkrijgbaar. Dat
betekent beter, prettiger scheren
speciaal voor mannen met een schrale
of gevoelige huid. Hel rijke door
dringende Williams schuim maakt elk
baardhaartje willoos en bedekt tegelijk
Uw gelaat met een beschermend laagje
crème, dat schrapen van Uw mes|e uit
sluit. Met Williams scheert U zich fijner
dan ooit omdat Williams het dubbel
actieve Lanoline bevat, dat schraalheid
geneest én voorkomt.
HET GEHEIM: LANOLINE
De Lsnollne In Wllllam» overtreft elk
«nder Ingredient voor hel verxechten
ven een geïrriteerde huid. Zij houdt
de huid zacht en toeoel en geelt
daardoor do hele dag een aangenaam
gevoel- Koop nog heden dexo koitelljke.
nieuwe scheercreme. Probeer ie mor
gen. U zult nooit meer een ander
merk kiezen.
LUXURY SHAVING CREAM
meerdere malen. 10 daarvan Jew am en via de
H.B.B. naar ons toe.
Bij de 5 gevallen van arbeidsbemiddeling
volgde in 1 geval aanstelling bij de gemeente;
2 van de 5 gevallen met huwelijksmoeilijk
heden zijn nog in behandeling; in 2 daar
van kon niets worden bereikt en bij 1 ge
val werd gevraagd de bemiddeling uit te
stellen.
Aan de Sociale Raad werden 10 adressen
voor de Kerstgave aan „Stille Armen'" opge
geven.
In September 1949 werd wederom een va-
cantieweek voor vermoeide huismoeders ge
organiseerd en wel op De Vonk te Noordwijk.
18 Huisvrouwen namen daaraan deel.
„Humanitas" heeft ook medewerking ver
leend aan het totstand komen en het ver
zorgen der belangen van de gedemobiliseer-
den.
Half September 1949 heeft het bestuur de
stoute schoenen aangetrokken en bij het ge
meentebestuur een subsidie aangevraagd ge
lijk aan het bedrag aan salaris, dat aan de
Maatschappelijke Werkster is toegekend.
Thans prijkt op de begroting een voorstel
daartoe.
Onder de brug van de VIOS, de grootste
trawler der Ümuider vloot, is een proef-
ketel voor het conserveren van kuit, lever
en vis opgesteld. Deze boot is de enige,
die de ruimte daarvoor beschikbaar heeft.
Afgewacht zal moeten worden of het ex
periment slaagt, maar op de eerstvolgende
reis zal ongetwijfeld met meer dan gewone
belangstelling een statistiek worden bij
gehouden van de resultaten dezer proef:
het verse product der zeeën direct in blik
kan er door verwezenlijkt worden.
Verloting Kleuterhuis Margriet
De „laatste lootjes"
Gaarne vragen wij nog eens de aandacht
voor het zegenrijke werk dat de stichting
Kieuterhuis „Margriet" in Haarlem doet.
Meestal wordt dit werk uiteraard in alle
stilte en bescheidenheid verricht, maar er
kunnen zich gevallen voordoen dat men
genoodzaakt is wat meer de trom te roeren.
In zulk een noodzaak verkeert nu het be
stuur van „Margriet", want nog altijd ont
breken hier de middelen om het schone
plan, in Haarlem een model-kleuterhuis te
bouwen dat aan "alle eisen voldoet welke
men aan zulk een inrichting moet stellen,
te verwezenlijken. Hoe goed van wil be
stuur, leidend en verplegend personeel en
alle anderen die hier een taak hebben, ook
zijn, in het bestaande kleuterhuis blijft het
toch altijd behelpen; de ligging van dit
huis, midden in de stadsdrukte achter het
station, is verre van ideaal: er is veel te
weinig ruimte om zelfs de dringendste ge
vallen zeer zwakke, herstellende en hy
per-nerveuze peuters te helpen en te
genezen, terwijl er ook aan de inrichting
en outillage nog allerlei mankeert dat bij
de moderne preventieve en curatieve kin
dergeneeskunde, zoals die hier wordt toe
gepast, feitelijk volstrekt oninisbaar is.
Halve oplossingen hebben hier geen zin
meer; alleen een geheel nieuw kleuterhuis,
waarin alles zo efficient mogelijk is inge
richt, kan uitkomst bieden uit de genoem
de moeilijkheden. De plannen daarvoor
zijn sinds lang gereed, het geld is er echter
nog niet. Daarom organiseerde het bestuur
van „Margriet" vorig jaar de loterij om
dat aardige landhuisje dat toen op het Wil-
sonsplein te zien was; en daarom is er dit
jaar weer een Margriet-verloting, die een
even groot succes belooft te worden. De
eerste prijs, een keurige bungalow, die aan
de Wilhelminastraat te pronk staat, kan
men ook van binnen bewonderen. Men kan
er zelfs gratis een verfrissing gebruiken a
raison van de aanschaf van een lot. De
tweede prijs, een personen-auto, is thans
in een winkel aan de Anegang te zien: de
clerde prijs is een fraaie „wire-recorder"
een toestel waarmee muziek, redevoe
ringen en alle andere mogelijke en onmo
gelijke geluiden te vereeuwigen zijn. Ge
zien deze en de vele andere aantrekkelijke
prijzen behoeft het geen verbazing te wek
ken dat er zelfs uit andere plaatsen talloze
bestellingen om loten binnenkomen. Wie
daarom zijn geluk in deze loterij nog be
proeven wil en daarmee ook zijn steentje
bijdragen aan de totstandkoming van het
nieuwe kleuterhuis, die haaste zich want
het ziet er naar uit dat de „laatste lootjes"
in dit geval héél erg licht zullen blijken te
zijn.
Voor tic kraderea
Zo lazen Rick en Bunkie de brief, die ze hadden ontvangen. En wat stond daarin te
lezen? Het was niet meer en niet minder dan een uitnodiging.de uitnodiging voor
een groot poppenfeest! Een heleboel poppen uit de buurt zouden daar bij elkaar
komen, en daarbij behoorden ook Rick en Bunkie.
Jongens, wat vonden ze dat leuk! Het feest zou over twee dagen zijn. En nu al voelden
ze zich allebei opgewonden in het vooruitzicht van die pret!
Ze spraken er de hele dag over en 's nachts konden ze er bijna niet van slapen.
Maar eindelijk brak de grote dag aan. Toen ze 's morgens uit bed stapten, begonnen
ze al direct zichzelf een extra was- en poetsbeurt te geven; wantnietwaar, je moet
op een feest op z'n voordeligst voor de dag komen!
„Kijk eens even, Bunkie.zijn mijn oortjes goed schoon?" vroeg Rick.
„Ja hoor!" zei Bunkie. „De mijne ook?"
Muziek
Laatste concert van
de Beethoven-cyclus
Fenomenaal vioolspel
van Ricardo Odnoposoff
Het laatste concert van de Beethoven-
cyclus der H.O.V. onder leiding van Toon
Verhey is een groot succes geworden, mede
door het optreden van de fameuze Argen
tijnse violist Ricardo Ódnoposoff, die het
Concert in D kwam spelen.
Odnoposoff heeft zijn fabelachtige tech
niek aan Carl Flesch te danken, maar het
geen vooral zijn spel karakteriseert heeft
hij uit zichzelf: een warmbloedig tempera
ment en een zeer ontwikkeld gevoel voor
muzikale klankverhouding. Waarschijnlijk
was het bij afspraak met het orkest,
dat het tempo van het aanvangsdeel
vrij rustig werd gehouden, hetgeen
een zeer doorzichtige interpretatie ten
gevolge had. Doch na het tweede tutti
scheen dat kalme musiceren Odnoposoff
niet meer te bevredigen en begon hij stu
wingen te geven, die wel niet logisch (maar
wat betekent logica voor een kunstenaar
met temperament?!) doch zeer brillant van
effect waren. In de prachtige cadens van
Léonard kon de solist zich volkomen uit
leven; dat werd een phenomenale presta
tie, violistisch maar ook artistiek. En zo
ging het verder met het Larghetto en het
Rondo, niet in de sfeer van klassieke rust,
zoals wij het ons hei-innererr van Flesch,
maar met het vurig élan van een Latijn;
die op zijn manier ook wel weet wat be
heersing is en deze weet toe te passen.
Want het mag stormen in hem, zijn viool
blijft altijd heerlijk klinken. De bezieling
van het spel van Odnoposoff werkte on
weerstaanbaar op het publiek; men voelde
het: die man heeft wat te zeggen, hij bezit
er de middelen toe en vertolkt de muziek
van Beethoven uit dè volheid van zijn
muzikale gemoed. Redenen te over om de
zaal te laten daveren van ovationeel ap
plaus.
Odnoposoff dankte met als toegift een
kort stemmingsstuk voor solo-viool „De
droom van de wind' van de Boliviaanse
componist Calderon Lugones, naar Indi
aanse motieven. Het werd een staaltje van
zeldzaam kleurig getint vioolspel.
Verhey had de avond met de Coriolan-
ouverturè geopend: een uitvoering onder
hoogspanning. Tenslotte ging de Pastorale
Symphonie in een vertolking die bijzonder
te prijzen viel om haar duidelijkheid en
Ronde van Nederland
in de regen begonnen
Hedenmorgen is op de Westermarkt te
Amsterdam de Ronde van Nederland be
gonnen. De start werd niet begunstigd door
het weer, want een straffe Noordenwind en
regenbuien uit een dikke lucht maakten het
ryden niet tot een genoegen. Het muziek
korps van de Amsterdamse politie deed zijn
best met montere wijsjes, maar sfeer was
er niet veel op het Kerksplein waar enkele
honderden toeschouwers stonden te wach
ten op de dingen die komen zouden. Kort
voor de start vernam men dat de Franse Pool
Klabinskv, ploegmaat van de Nederlanders
in de Ronde van Frankrijk van drie jaar
geleden, aan de Nederlandse grens was
teruggewezen omdat er iets met zijn papie
ren niet in orde was. Dit maakte andermaal
een wijziging in de ploeg noodzakelijk. De
Belg Albert Hendrikx nam zijn plaats in.
Een kwartier later dan was vastgesteld
om kwart over elf loste de burgemeester
van Amsterdam, mr. A. J. d'Ailly, het schot
dat de rennerskaravaan in beweging bracht
op weg naar Zaandam waar de eigenlijke
start voor de eerste étappe zal plaats
vinden.
Even tevoren had de voorzitter van het
stichtingsbestuur „Ronde van Nederland",
de heer Th. H Obers, aan de burgemeester
de wimpel overhandigd van de Ronde van
1949 met de toezegging dat de burgemeester
bij iedere nieuwe ronde de wimpel van het
vorige jaar zal krijgen.
Ook de voorzitter van de NWU, jhr. Van
den Berch van Heemstede, was op de
Westermarkt aanwezig.
correctheid. Verhey zette een frisse gang
in het eerste deel en wist de lengte van
de „Szene am Bach" aannemelijk te ma
ken. De vlotte volgzaamheid van het or
kest, de zuiverheid en de veredeling der
timbres, zowel van strijkers als van bla
zers, werd. met deze symphonie, als resul
taat van een jaar hard en doelmatig wer
ken, duidelijk in het licht gesteld.
Mr. A. Beets kwam als voorzitter der
H.O.V. met een fraai bloemstuk en met
hartelijke woorden Verhey dank betuigen
voor hetgeen hij in het afgelopen seizoen
met het orkest bereikt heeft. Het publiek
liet duidelijk blijken, dat het met deze
hulde instemde en het accentueerde dit nog
eens geestdriftig na afloop van het con
cert. De geste van Verhey om ook het
orkest in deze hulde te betrekken, maakte
een sympathieke indruk.
JOS. DE KLERK.
ADVERTENTIE
vervoert al Uw goederen goed en
goedkoop
BARREVOETESTRAAT 2, HAARLEM TEL. 18428. NA 6 UUR 14810-14155
Teraardebestelling A. IJzerman
Velen waren vanmorgen in de aula op
de algemene begraafplaats te Bloemendaal
bijeengekomen, om de laatste eer te bewij
zen aan hèt stoffelijk overschot van de heer
A. IJzerman, die vele jaren hoofd van een
openbare school i.n Bloemendaal is geweest
en een belangrijk aandeel heeft gehad in
de werkzaamheden van het onderwijs, het
Witte Kruis, de Koninginnefeesten en het
plaatselijk crisiscomité. Hiervan hebben
drie sprekers getuigd.
Burgemeester jhr. mr. C. J. A. den Tex
schetste de heer IJzerman als een man, van
wie veel kracht uitging, die met wijsheid
zijn werk verrichtte, humor bezat en mede
dogen had. Zijn kracht toonde hij bij het
onderwijs. Enkele geslachten Bloemenda
lers heeft hij les gegeven op een bijzondere
wijze. De liefde voor zijn vaderland kwam
tot uiting bij de voorbereiding van Ko
ninginnef eesten, waardoor hij de onder
linge band der burgerij ^steviger maakte.
De heer IJzerman wist door zijn inzicht bij
de burgerij en het gemeentebestuur veel te
bereiken. Daardoor was hij-een stuwende
kracht, van wie veel uitging.
De heer H. D. G. A. Immink noemde als
voorzitter van de afdeling Bloemendaal
van „Het Witte Kruis" de verdiensten van
de heer IJzerman, die eerst acht jaar be
stuurslid en daarna vijf-en-twintig jaar
secretaris is geweest Hij was de stuwende
kracht, die veel voor de afdeling gedaan
heeft.
Ds. J. C. van Dijk herinnerde aan de
arbeid in het crisiscomité van de stoere
Bloemendaler en las een deel van Psalm 90
voor.
Nadat de kist in de groeve was neerge
laten bad cs. Van Dijk het Onze Vader,
waarna de dochter van de heer IJzerman
woorden van dank sprak voor de blijken
van deelnéming.
Gascylinder ontplofte
op de Rijnbrug te Arnhem
Dinsdagavond was op de Rijnbrug in Arn
hem een arbeider, de 31-jarige G. V., bezig
het 't autogenisch lassen, toen hij zag, dat
een gascylinder op een laswagen in brand
stond. V. wilde de gastoevoer afsluiten,
maar de afsluitdop was reeds roodgloeiend.
Het was niet mogelijk de vlam te doven.
Enkele minuten later is de cylinder met
een hevige knal uit elkaar geslagen. Onge
veer 125 meter verder vielen de stukken
in de Rijn. Het rijwielpad vertoonde na de
ontploffing scheuren over een lengte van
ongeveer vijf meter. De brugleuning werd
beschadigd.
KORT VERHAAL DOOR STEVEN MARSING
Hun stemmen klonken in mijn oren, als
het gillen van een griffel op een lei. „Nu
gastvrouw, hartelijk bedankt, en tot spoe
dig ziens", zeiden ze met glimlachjes. Als
ganzen schuifelden ze de een na de ander 't
hek uit, waarna ze elkaar op straat nog
luid afscheid toeriepen.
Mijn gasten. Twintig mensen bijeen, die
kriskras door elkaar heen praatten als
radiomuziek van evenzoveel verschillende
stations. De afschuwelijkste combinatie
die nog ooit erkentelijkheid jegens een
gastvrouw geveinsd had. Het kwam door
Arthur met zijn malle kennissen. Toen ik
hem voorstelde weer eens wat mensen
bijeen te halen voor een gezellig avondje,
deelde hij, alsof het een gunst was, mee,
dat hij ook wel voor wat gasten zou zor
gen. Er waren een paar zakenvrienden
van hem.»., alleraardigste mensenen
hun vrouwenook alleraardigste men
sen ,En ik ben die mensen ook wel
eens wat verschuldigd", zei hij met die af
wezige blik, die aangeeft, dat hij vertoeft
in de wereld zelf, waar ik weet noch be
grip van heb en dus ook niet over mee
moet praten. Tien kennissen^ van mij, tien
van hem. Het moest wel een fiasco wor
den. Maar het had toch wel wat minder
erg gekundL Onbelangwekkender en
schreeuweriger mensen dan de zaken
vrienden had ik nog nooit ontmoet, of het
moesten de alleraardigste vrouwen zijn.
Wanhopig rondsnellend met lekkernijen en
babbelend als een conférencière, probeer
de ik er wat geest en harmonie in te
brengen. Een onuitvoerbare taak. De za
kenvrienden dronken en bulderden en hun
verderfelijke atmosfeer sleurde een deel
van mijn groep tegen wil en dank mee. Zo
overduidelijk tegen wil en dank, dat ten
slotte de zakenvrienden ook verstomden
en iedereen verzonk in een grauwe verve
ling, waar slechts nu en dan een eenzame
opmerking tussen kwam, als een laatste
wanhopig vlammetje uit een stervend
haardvuur.
Toen ik de deur achter de laatste ver
trekker gesloten had, te woedend zelfs om
verlicht te zuchten, zei Arthur, goedig
geeuwend: „Nou, dat was wel gezellig, hè?
Aardige mensen. Kom, ik ga maar vast
naar boven. Jij komt zeker ook zo?" Ik
antwoordde hem alleen met een kort „Wil
je deze stoel even meenemen naar boven?"
en ging de, kopjes en glaasjes naar de keu
ken brengen, zo ruw als ik me kon ver
oorloven zonder ze te breken. Maar natuur
lijk moest er toch iets mis lopen. Een
nijdige beweging van mezelf had ik te laat
in bedwang en vier kopjes en een wijnglas
vielen tot scherven op de vloer.
Dat was de laatste druppel. Zonder er
verder naar om te kijken draaide ik het
licht uit en stoof de trap op. Boven op de
overloop was het donker. Ik holde in de
richting van de slaapkamer, maar halver
wege stootte ik met mijn knie tegen iets
hards; zo scherp was ineens de pijn dat ik
geen geluid gaf. Het was de stoel, die
Arthur er had laten staan, natuurlijk niet
wetend, waar hij thuis hoorde.
Ik was nu buiten mezelf van razernij.
Binnensmonds de afgrijselijkste dingen
zeggend pakte ik de stoel op en sjorde hem
naar het raam van de overloop, dat open
stond en de koele herfstlucht toeliet. Ik
voelde dat ik vuurrood was, myn haar
hing in slierten om mijn gezicht. Met bo
venmenselijke inspanning tilde ik de stoel
op het kozijn en begon hem naar buiten te
duwen, hopend dat hij beneden op de ste
nen versplinteren zou. Maar toen ik aan
de stenen dacht, dacht ik ineens ook aan
het hondenhok, dat recht onder het raam
stond en waar Teddy nu in moest zijn of
bij liggen, zoals hij vaak deed. Ik zag in
een flits een bloederig, kermend visioen en
het angstzweet brak mij uit. De stoel was
al voor driekwart buiten en woog onge
veer een ton. Ik worstelde als een waan
zinnige om hem terug te trekken.
Toen ging de deur van de slaapkamer
open en Arthur vertoonde zich. Hij zag er
onzinnig uit in een lelijk onderhemd met
knoopjes van voren, en zijn bretels erover.
„Wat doe jij in hemelsnaam?" zei hij.
„Ik haal die stoel naar binnen, natuur
lijk", zei ik. „Zou je niet eens helpen, in
plaats van daar te staan toekijken?"
Zonder verder commentaar kwam Ar
thur toelopen en rukte met een enkel ge
baar de stoel over het kozijn. „Zie zo", zei
hij toen, „dat was op het nippertje".
Ik voelde me nu dwaas. „Ja", zei ik met
een onbeholpen lachje. „Bijna was hij op
Teddy gevallen".
„Toch niet op Teddy?" zei Arthur, te
beleefd om mij tegen te spreken, en hij
keek achterom naar de open slaapkamer
deur. Die piepte even en het goedige krul-
iensnoet van Teddy keek om de hoek, met
die uitdrukking van berusting in het nood
lot, die het besef verraadt, dat hij -nu wel
naar zijn hok buiten zal worden gestuurd.
Ik keek naar het dier en naar de stoel
en toen naar ArthLir. Hij nam mij op met
een discrete, slaperige bezorgdheid. Ik
wist, wat hem op de tong lag. Maar geluk
kig is hij een goede, domme man. Hij zei
niets. En hij was heerlijk inschikkelijk,
toen ik weer eens waV mensen wilde uit
nodigen.
(Nadruk verboden)
Nijhoff's Pinksterspel
„Des Heilands Tuin"
in de Grote Kerk
Deze week worden er wederom drie ver
toningen gegeven, in het door enkele
schijnwerpers sober verlichte koor der
Grote Kerk te Haarlem, van het Pinkster
spel „Des Heilands Tuin" door mr. M. Nij-
hoff, waaraan wij verleden jaar reeds een
tamelijk uitvoerige beschouwing hebben
gewijd. Daarin schreven wij onder meer:
De handeling voltrekt zich in een huis te
Jeruzalem, rond en voor de tafel waaraan
de discipelen het Laatste Avondmaal ge
bruikten en nu de uitstorting verwachten
van de Geest, die hen zal inspireren tot het
verkondigen en te boek stellen van hetgeen
zij hoorden en zagen. De gehele bouw, zo
wel in de grote lijnen als in de onderdelen,
bestaat bij de gratie der vereniging van
zelfwerkzaamheid en Goddelijke tegemoet
koming, gesymboliseerd door het opstijgen
van het gebed en het neerdalen van de be
zieling, maar tevens door de komst van
de heidense profetessen uit de vier wind
streken en het uitzwermen van de evan
gelisten naar alle hoeken van de aarde.
Natuurlijk mag men deze tekst niet op
letterkundige kwaliteiten vergelijken met
het overige dichtwerk van Nijhoff, want
tot op zekere hoogte werd in dit geval de
poëzie voor het gebruik verdund. Maar
toch vindt men in deze soms wat te gewild
primitieve rijmen enkele sublieme regels
en op slag indrukwekkende beeldên zoals
bijvoorbeeld de prachtige zinsnede: „Voegt
al uw dromen tot één kerk!" of de uit
spraak van Maria: „Zoals elke bloem een
ding is wonderbaar, zo worde in elk mens
het Wonder openbaar". Ik kan er niet aan
ontkomen een vergelijking te trekken met
het gisteren door mij besproken Tegelse
Passiespel van pater Schreurs, dat per slot
van rekening niet meer blijkt te zyn dan
een overwegend lyrische, maar zeer con
ventionele commentaar op een uitbeelding
van de kruisweg. Hier echter beluistert
men een eigen geluid, het verslag als het
ware van een persoonlijke worsteling om
verlossing uit de wereldse onzekerheid.
Een tweede kenmerkend verschil is de
uiterste versobering. De witte eenvoud van
de tafel met de vier kaarsen tussen de
muren van de kerk bepaalt ook de stijl
der opvoering. Onder de gevoelige regie
van Wim Paauw brengen de bij de Her
vormde Jeugdraad aangesloten lekenspe-
ders de innerlijke spanning treffend naar
buiten. Staat deze vertoning misschien niet
helemaal op het verrassende peil van ver
leden jaar (maar de herinnering kan be
driegen) er heerst toch een hechte sfeer
van diepe waarachtigheid, die weldadig
aandoet. Slechts enkelen zoeken ten on
rechte hun kracht in louter mooizeggerij.
Wederom dankt men de momenten van
zuiverste ontroering aan de trouwens met
bijzondere voorliefde getekende Maria-
figuur met haar evenwichtig profiel en
heldere stem. Een bijzonder mooi tafereel
vormt deze keer vooral het schikken der
bloemen met „rozen en leliën van het dal
op de plaats waar niemand zitten zal". Een
tweede hoogtepunt is het gebed om de uit
storting van de Geest af te smeken, gevolgd
door de vaste inzet van het visioen van de
kerkbouw. Met heilige ernst en breed ge
baar gaat de apostel Petrus hierin voor.
De overigens uitstekende vertolker van
deze rol schoot bij de eerste opvoering
enigszins tekort in de bespreking over de
opvolging van Judas, waarin de afgemeten
declamatie-toon plaats zou moeten maken
voor een meer bezeten betoogtrant. Goed
is ook dit keer de figuur van Marcus, die
een uiterst moeilijke tekst te verwerken
heeft.
Bijzonder geprezen moet verder worden
de medewerking van het Oosterkerkkoor
onder leiding van Egbert Vos. Het is jam
mer dat de gekozen speelplaats zoveel
accoustische bezwaren oplevert, want men
kan zich eigenlijk geen betere omgeving
wensen.
DAVID KONING.
