J
Het Hek'Tan de Dam.
Dierenvanger Van Geuns vertelt
van zijn uitzonderlijke beroep
Dames en heren luisteraars...."
Mi
Raad van Roel
Zaterdag 3 Juni 1950
Seine ranke bootjes, dobberend over de wijde plassen, de hagelwitte zeilen blikkerend
de zomerzon: welke watervriend kan dit alles aanzien zonder hartkloppingen van
verlangen te krijgen?
DOSSIER IN TIJGERS
Dit is het relaas van dierenvanger
Joan van Geuns, die deze week
van de ,,Modjokerto", waarmee hij uit
Indonesië kwameen omvangrijke
bagage af lever de voor diergaarde Blij-
dorp, en wel: tien tijgers, vijf orang
oetanstwee balikoeien, zes leguanen,
drie pythons, een beer en 120 apen.
arenlang, zo vertelde hij, was hij rubber-
lanter in Indonesië en toen hij na twaalf
sren voor het eerst met groot verlof kwam
albums met jachtfoto's liet zien, kwam
door zijn familie in relatie met een fir-
la op de Nieuwendijk te Amsterdam. De
rmant zei: „Jammer dat je die dieren
oodschiet, waarom vang je ze niet
vend?"-
Van toen af, dat was in 1914, is de heer
an Geuns dierenvanger van professie
weest, totdat in rond 1930 de afgunstige
mcurrentie het gedaan kreeg door de
uloriteiten er opmerkzaam op te maken
;t er eigenlijk zoiets als beschermende
ipalingen bestonden (niemand had er zich
eg ooit aan gehouden) dat hij voorlopig
:t dierenjagen vaarwel moest zeggen. Na
i oorlog is hij met hulp en voorspraak van
iergaarde Blijdorp naar Indonesië terug-
ikeerd om daar opnieuw te gaan jagen,
lat levert ook deviezen op, want sommige
ïvangen dieren worden eenmaal in Blij-
orp aangeland weer van de hand gedaan
aar landen met „harde" valuta.
Uit de vooroorlogse periode vertelde Joan
an Geuns een paar „sterke verhalen".
Een daarvan begon met een gemoedelijke
irtenjaeht in Pakan Baroe, maar de auto,
3arin Van Geuns zat, werd bij een dorp
40 man met flambouwen voor-
én aangehouden. Zij vertelden, dat een
impgenoot een koffiehuisje aan de kant
an de hoofdweg had verlaten en plotse-
ng besprongen was door een tijger, die
hter de pisangbomen op de loer had ge-
gen. Ten slotte was de man meegesleurd,
wildernis in.
,Wij gaan er achteraan", zei Van Geuns,
naar wie is er branie genoeg om mee te
an?" Drie man waren branie. Op handen
voeten werd door de zeer hoog opgaan-
varens naar het spoor gezocht en de
jger moest er het loodje bij leggen. De
sten van het slachtoffer werden naar
lis vervoerd en aan de schoot der aarde
evertrouwd.
In datzelfde Pakan Baroe was een wie-
nde vrouw door een tijger overvallen en
eegesleurd. Het spoor van het dier werd
het schier ondoordringbare varenwoud
vonden en de dode werd naar huis ge
acht. Er was in de vroege morgenuren
in pad gekapt van 150 m en teneinde het
sst op zijn plaats vast te houden werd
de plek, waar hij de vrouw had ach-
rgelaten, een volwassen geit vastgebon-
n. Deze werd spoedig door de tijger ver
beurd. 's Middags om vier uur kropen wij
een boom en lieten een kamponghond,
in een boom gebonden, achter. Reeds na
m minuten verscheen de tijger op zijn
«ie gemak. Een salvo was voldoende
m neer te leggen."
De vangst van tijgers, met het doel ze
lend in handen te krijgen, is volgens Van
•uns een dood-eenvoudig karweitje: „Je
Bigt ze, zoals je een rat vangt. Je maakt
n grote kooi met het aas er in, dat be
at uit een gedood wild zwijn. Als de
nan-eater" honger heeft, tippelt hij erin
valt er een luik dicht. Maar dat aas
oet om de vier dagen vernieuwd worden,
ndat het in de tropen in drie dagen ver-
erd is. Kom je 's morgens controleren,
bi een kostbare Jersey-koe, die haar lin-
tr voorpoot gebroken had, te behouden,
wide een Deense farmer de plaatselijke
'earts over om het dier een „kunstpoot"
maken. De amputatie en de bevestiging
in de prothese gelukten boven verwach
ting en de koe graast nu weer rustig
in de weide.
dan camoufleert de gevangen tijger zich
zelf door te gaan liggen, maar zodra kom
je oog in oog met hem, of hij begint spek
takel te maken. Wij zetten dan het trans-
porthok ernaast. De deuren tegen elkaar en
wanneer die geopend zijn loopt hij wel
over.
Wij oefenen dit bedrijf uit met zes In
donesische helpers. Enigen blijven thuis
om de reeds gevangen dieren te verzorgen,
anderen gaan op jacht om voer te zoeken
en twee of drie man gaan met mij mee. De
val is gecamoufleerd met groen en takken,
maar ook zonder dat laat een tijger zich
wel verschalken behalve dan de oude
ren die al het een en ander hebben meege
maakt. In mijn leven heb ik misschien 80
tot 100 tijgers gevangen.
Het grootste probleem voor de dieren
vanger is het verschalken van een honing-
beer. Als die in een val raakt, al is deze
van harmonicagaas, dat zwaarder is dan
telefoondraad, dan breekt hij gegaran
deerd uit. Hij wringt en rukt net zo lang op
één plek, tot hij een ronde opening heeft
gemaakt, waar hij dan doorheen kruipt."
Het vangen van orang oetans noemde de
heer Van Geuns een kwestie van isolatie.
Men jaagt zulke apen op tot aan de rand
van een bos of tot in een alleenstaande
boom en dan is het een koud kunstje om
de dieren in handen te krijgen.
Het olifanten jagen heeft de heer Van
Geuns er na de oorlog aan gegeven, sinds
zijn jeep, die in Sawit Sebrang toevallig
even voor hem was vertrokken, in stukken
en brokken werd weergevonden, na op een
landmijn gelopen te zijn.
„En gaat u weer terug voor de dieren-
vangst?", vroegen wij ten slotte.
„Dat zal van mijn vrouw afhangen", zei
de heer Van Geuns, „maar eerst wil ik in
ieder geval een poosje uitrusten en ont
spanning zoeken. En gelooft u mijeen be
zoek aan Artis zal daar niet bij zijn!" 1
KORT VERHAAL DOOR RIENK SLEESWIJK
Het grote ogenblik in het leven van de
heer Theodoor Balderik kwam op de dag,
waarop een gewichtig uitziende enveloppe
van de Radiovereniging iij zijn bus be
landde. De heer Theodoor Balderik ont
ving deze enveloppe des ochtends om acht
uur en miste er bijna de bus door, waar
mee hij naar zijn werk moest rijden. De
brief was dan ook werkelijk de moeite
.waard: „Geachte Heer Balderik. Als Secre
taris van de Vereniging tot Instandhouding
van de Huiselijke Vrede, lijkt U ons de
aangewezen persoon om voor onze micro
foon een lezing over dit onderwerp te
houden. Wij reserveerden voor deze lezing
a.s. Woensdagavond van 8.15 tot 8.30 uur
en zien U gaarne om 8 uur in onze studio
aanwezig. Hoogachtend, Radiovereniging".
Te schrijven, dat de heer Balderik ver
rast was, ware een euphemisme. De heer
Balderik was onthutst. De heer Balderik
was volkomen beduusd. De heer Balderik
was kapot. Kortom de heer Balderik was
zichzelve niet meer.
Deze verwarring duurde echter slechts
kort. Na de eerste schrik over zich te heb
ben laten wegebben, kwam Theodoor tot
rust en begon zijn trots de overhand te
krijgen. Hij, Theodoor Balderik, zou voor
de radio spreken: zijn stem zou weerklin
ken in talloze huisgezinnen en duizenden
zouden naar zijn vermanende woorden
luisteren: het was waar, men had moeilijk
iemand anders kunnen uitnodigen. Was hij
tenslotte niet reeds meer dan vijftien jaar
secretaris van de Vereniging? Wist hij niet
alles, wat er maar te weten viel over hui
selijke vrede in het algemeen en over de
instandhouding daarvan in het bijzonder?
De brief van de radio brandde hem in de
zak. Hij haalde hem eruit en herlas hem.
Zijn borst zwol van trots. Binnen tien
minuten wist het hele kantoor, dat meneer
Balderik een rede zou houden. Voor de
radio
Gedurende de volgende avonden be
reidde de heer Balderik zijn rede voor.
De kinderen werden de kamer uitgezonden
en durfden zich slechts op de tenen door
het huis te bewegen. Moeder Balderik deed
niets dan koffie zetten en kreeg langza
merhand iets spookachtigs over zich. Maar
de vellen papier, die de heer Balderik vol
schreef, stapelden zich op. De Huiselijke
Vrede werd zo helder en duidelijk uiteen
gezet als nimmer te voren. Het was met
recht een werk om trots op te zijn,
alleen bleek bij een proefneming, dat het
uitspreken van de rede een uur in beslag
zou nemen. Er moest dus iets uit- Het huis
Balderik stond op stelten. Het schrappen
bleek moeilijker te zijn dan het schrijven!
Het was allemaal zo belangrijk, dat er
eigenlijk niets gemist kon worden.
Na vier dagen was de rede echter klaar.
Het werd tijd, want de kinderen begonnen
reeds van hun vader te vervreemden. Bo
vendien was de koffie op. Nu echter
namen de repetities een aanvang. Uren
lang stond de heer Balderik voor de spie
gel, het manuscript in de hand, steeds op
nieuw zijn zinnen uitsprekend, tot hij ze
bijna uit het hoofd kon opzeggen. Intona
tie, houding, ademhaling, niets werd ver
geten. Alles was in één woord: af. Be
halve de huiselijke vrede in het gezin
Balderik, toen de 12-jarige Pietje erg
technisch aangelegd opmerkte: „Ik
dacht dat Pappie voor de radio moest
spreken en niet voor de televisie!" Maar
tenslotte kun je ook niet alles nemen,
vooral niet van zo'n kwaje aap, die nog
nergens weet van heeft....
Woensdagavond was eindelijk gekomen.
Om kwart voor acht reeds bevond de heer
Balderik zich in de studio, waar hem alle
geheimen van rode en groene lichtjes
werden medegedeeld. Hij luisterde maar
half, want hij had de nacht tevoren haast
niet geslapen van opwinding en zijn zenu
wen waren tot het uiterste gespannen.
Tenslotte duwde men hem in een kamertje,
waar op een tafel, naast een bord met
lichtjes, een glimmende microfoon stond
opgesteld. „Gewoon spreken", zei de om
roeper. „Als het groene lichtje branden
gaat, begint u. Vooral niet te vlug. Denk
erom."
De heer Balderik was alleen. De klok
tegenover hem tikte langzaam de minuten
weg. De heer Balderik's hart tikte ook,
maar vlugger. Nu zou het gebeuren. Over
één minuut, zouden de heer Jansen uit
Groningen en de heer Pietersen uit Maas
tricht naar hem luisteren en geboeid zijn
vermaningen aanhoren over de Huiselijke
Vrede. Nog een halve minuuteen
kwartNü
Het groene lichtje gloeide. En hortend
begon de heer Balderik „Geachte Dames
en Heren luisteraars: de Huiselijke Vrede.
„Zeg", zeiden Mevrouw Jansen uit Gro
ningen en Mevrouw Pietersen uit Maas-
Het grijze Brielle verwacht
een fleurige toekomst
Het aloude stedeke Brielle, waaraan
eigenlijk alleen op de eerste April nog wel
eens gedacht wordt, hoopt binnen enkele
jaren een belangrijk ontspanningscentrum
van Rotterdam te worden.
Dit is mogelijk geworden door de afdam
ming van de Brielse Maas bij het Krui-
ninger gors, waaraan de werkzaamheden
op het ogenblik snel vorderen. Daardoor
zal binnen enkele jaren een binnenmeer
ontstaan van 950 hectaren, hetgeen neer
komt op een plas, zo groot als de Kager-
plassen en het Braasemermeer tezamen.
Brielle wil van deze plas een oompleet wa
tersportcentrum maken en de beide oevers
met bebossing, fietspaden en dergelijke
verfraaien en zo een recreatiecentrum
scheppen. Hierdoor hoopt het jaarlijks dui
zenden bezoekers te trekken. In afwach
ting daarvan is reeds van Rotterdam uit
een dagelijkse bootdienst in het leven ge
roepen. Bovendien verwacht men dat door
de verdwijning van het zoute en het zilte
water het eiland Voorne-Putten veel
vruchtbaarder zal worden.
tricht bijna .gelijktijdig tegen hun respec
tieve echtgenoten, „zeg, draai die ver
velende vent de nek eens om. Is er geen
muziek vanavond? Kijk eens even
(Nadruk verboden)
De familie Reiger verwacht gezinsuitbreiding en is dus druk in de weer met de zorgen
voor het broedsel, terwijl de ooievaar na de overbelaste Mei-maand even tijd neemt
om uit te blazen.
Boek des levens
Aan een gering perceeltje langs de
Amstel, vlak bij de Magere Brug, hangt
een bord met „Openbare jeugdleeszaal"
er op. Gij moet niet verbaasd zijn wan
neer ge daar op Woensdag- of Zater
dagmiddag een grote menigte jonge
Amsterdammers aantreft, die op tal van
boeiende manieren haar verlangen tot
binnentreden kenbaar maakt en daar
mee een levend bewijs vormt, dat de
gedachte om de bedreigde jeugd uit dit
bekoorlijk maar morsig kwartier aan
het lezen te zetten, een gelukkige is ge
weest. De ervaringen, die zij op straat
opdeden waren toch veelal van, een zo
emotioneel karakter, dat wanneer zij
in druk zouden verschijnen, zij gewis
in Tilburg verboden zouden worden en
omdat men het terecht niet gewenst
acht, dat de jonge burgers meteen ach
ter in het boek des levens be
ginnen, leidt men hen thans binnen in
de mogelijk wat minder realistische,
maar toch aanzienlijk zachtzinniger
wereld van het kinderboek.
Tot ieders verbazing was de belang
stelling bij de opening van het lees-
zaaltje zo groot, dat toen het op volle
capaciteit bezet was en de kleuters bij
wijze van spreken op eikaars bovenlip
zetelden, het op straat nog zwart stond
van Amsterdammertjes. Deze begon
nen naar oudergewoonte op te dringen
en toen het gerinkel van brekende rui
ten verstorven was, werd bewezen dat
er veel meer makke schapen in het hok
gingen, dan de architect had voorzien.
Dat de rekels die het zich op straat tot
een genoegen rekenen het particulier
initiatief in het sloopwezen tot uitdruk
king te brengen of anderzins bijvoor
beeld door het werpen van straatvuil
de aandacht op zich te vestigen, hier
inderdaad mak zijn, constateerden wij,
toen wij deze natuurgetrouwe minia
tuur-leeszaal betraden. De jongens en
meisjes waren zo verdiept in „De witte
bison" en „Fientje slaat zich er door",
dat men om een leeszaalterm te ge
bruiken hen de haren had kunnen
knippen, zonder dat zij er acht op ge
slagen zouden hebben. Wij ontzien ons
zelfs niet te verklaren, dat zij de witte
bison gewoon verslonden.
Geen Sartre
Aleer zij zich aan de lezing der boek
werkjes mogen zetten, worden zij ech
ter eerst voor de verplichting gesteld,
zich de handen te wassen. In deze rei
niging schuilt overigens geen verwijt
aan Sartre maar de begrijpelijke drang
om het zo handzame zwart-wit-effect
in de boekdrukkunst te behouden. Juist
tijdens ons bezoek, verklaarde een der
tienjarige knaap, die naar het fontein
r
tje was gedirigeerd: „Nou ja vooruit
dan maar. Het is toch al weer een week
geleden". Het is overigens speciaal deze
leeftijd, die de aan het hoofd gestelde
dames wel eens voor onverwachte pro
blemen zet. Een ongekamde puber, die
voor het eerst deze tempel der jeugdige
wijsheid bezocht, zei althans, toen men
hem vroeg welke lectuur hij wenste
door te nemen, op achteloze toon: „De
moppenbladen". De hem voorgelegde
humoristische geschriften vermochten
zijn eenzijdige lachlust echter niet op te
wekken en hij ging onbewogen heen.
Gelukkig is de belangstelling van de
meeste bezoekers echter van hardnek
kiger aard. Er is zelfs één jeugdige
intellectueel die zich met verbeten ijver
op de studie van de Franse taal toelegt.
De reden van deze drang naar Gallische
kennis, waaraan hij op het ogenblik
tegemoetkomt door lezing van het
boekje „De beesten waar ik van hou"
ligt in het feit, dat hij reeds tien Franse
woorden kende, hetgeen door hem als
een aanzienlijke voorsprong wordt be
schouwd. Ook andere takken van we
tenschap worden er trouwens beoefend.
Zo is er voor bioloogjes een terrarium
opgesteld, waarin een aantal groene en
bruine hagedisjes bijdragen tot meer
dere kennis omtrent het reptielenleven.
Dit nam overigens enige tijd geleden
een sombere wending, toen men er een
Spaanse parelhagedis in plaatste. Dit
heer vergreep zich af en toe aan minder
gespierde soortgenoten, die hij met
smaak nuttigde. Ontsteld over dit kan
nibalisme en de noodlottige invloed die
het op de jeugdige toeschouwers zou
kunnen hebben, vlijde de juffrouw een
zwarte lijkwade over het terrarium
telkenmale wanneer de Spanjaard ha
gedis a la Tartare begon te eten.
Ruw werd zij in haar gevoelige maat
regelen echter geschokt, toen een jonge
lezer haar meedeelde: „Die doek ken
der wel af juf. Hij hep'em op".
Wfj hebben met veel plezier rondge-
kuierd door dit bescheiden en grappig
ingerichte pand, waar alles op kinder
maat is gemaakt. En dat plezier sproot
nog niet eens alleen voort uit het feit,
dat het goed is om al die kinderen te
leren, dat een boek een goede vrind
kan wezen en uit alle sociale nuttig
heden, die dit instituut bereikt. Het
kwam vooral toen wij langs die boeken
liepen en bij het lezen van titels als
„De schat van het Zilvermeer" en „De
pelsjagers van de Rio Pecos" dachten
aan de tijd, dat wij met een rood hoofd
en onze zakken vol knikkers, zakmes
sen, stukjes touw en een dode muis
languit op onze buik gelegen ons ver
diepten in het doen en laten van de
nobele Winnetou en die schurken van
Sioux. Weet u nog wel?
Om een dubbeltje
Het wantrouwen straalde de man die
voor ons in de rij aan het loket stond,
gewoon uit zijn nek. En toen de loket-
tiste hem bij het overhandigen van zijn
retourtje kond deed, dat de Spoorwegen
daarvoor gaarne twee gulden en zestig
cents zouden ontvangen, zei hij onmid
dellijk geprikkeld: „Twee vijftig". Nu
De hoofdstedelijke muzikale
voor de komende dagen vertoont een
merkwaardige veelzijdigheid. Op
Zondagmiddag speelt het gamelan
orkest Babar Lajar in het Indisch
museum. Maandagavond concerteert
Henk Loohuys op het orgel van de
Nieuwe Kerk en Dinsdagavond ver
zorgt de Wagner-vereniging in de
kleine zaal van het concertgebouw
een lezing over ,JDie Walkure". De
beeldende kunsten zuchten blijkbaar
onder de warmte, want het enige op
dit gebied, dat wij na lang snuffelen
hebben gevonden, is iets dat door het
Stedelijk Museum „Groepententoon-
stellingen" wordt genoemd.
In het Amsterdams Historisch Mu
seum is voorts tot half Juni een ten
toonstelling van Russische architec
tuur.
Op filmisch gebied is er, zoals aan
het begin van iedere week, meer
In de hoofdstad uit
aan het handje. City geeft één voor
stelling van het langdurige product
„Gone with the wind" in alle kleu
ren van de regenboog met Gable,
Leigh, Howard en De Havilland, on
der auspiciën van het Comité Holland
Festival en ten bate van het Bio
Vacantie-oord en het Rode Kruis. De
prijzen zijn er naar, want men komt
er niet voor minder dan f3.50 en
voor meer dan f 12.50 in. Met warmte
beleven wij aan de rolprent „Whisky
Galore" in de Uitkijk, die zich zo
juist een beetje laat de titel
„Film van de maand" heeft verwor
ven. City vertoont verder „De laatste
haven" met Jean Gabin, die twee
maal bekroond is op het festival in
Cannes. Mocht u een Tom Mix-aan
hanger zijn, dan kunt ge hem in de
Passage met zijn paard Tonny over
het doek zien galopperen. Tenslotte
draait in Royal de boksfilm „Niet
volgens afspraak" onder het motto
„Winnen zou hem het leven kosten,
vechten zijn liefde". Wij zouden hém
het advies willen geven, in dat geval
niet te vechten.
was dat niet slim, want de Spoorwegen
vergissen zich nooit, behalve wanneer
zij menen, dat de reizigers ook graag in
de treinen stéén. Maar de man, die er
uitzag alsof hij desnoods zaken „voor
de Koningin zou gooien", hield voet bij
stuk. „Kost maar een riks", zei hij
balsturig. De juffrouw achter het loket
wou er geen dubbeltje van afdoen. Pas
nadat de contrasterende bedragen nog
een keer of vijf waren genoemd, gaf de
wantrouwende zich gewonnen.
Maar toen hij zich omdraaide, zei hij
nukkig: „KLM-prijzen".
BOEDA.
Joechheisa, Joechhei, vrienden.
Het reisseizoen is wederom aangebroken.
Er zijn er onder u die het woord „hetgeen
Nederland u biedt, dat vindt gij in den
vreemde niet" zullen toepassen. Doch ande
ren die wellicht voor de eerste keer
het over de grenzen gaan zoeken. Voor hen
volgen wenken en raadgevingen van Be
reisde Roel.
Doet er uw voordeel mee.
Het is niet noodzakelijk dat ge uw mede
reizigers in de trein het tafereel uwer
familietwisten ontvouwt, noch dat uwer
lichamelijke ongemakken en evenmin dat
uwer geestelijke eigenaardigheden.
Doch wees vriendelijk jegens hen: uren
lang moet ge met hen samenleven in een
beperkte ruimte. Biedt hun een zuurtje of
chocolaadje aan.
Het eigenaardige van het buitenland is
altijd, dat men er een vreemde taai spreekt.
In Parijs spreken zelfs kleine kinderen,
postboden en bloemenverkopers vloeiend
Frans. Beschouw dit niet als aanstellerij.
Zij weten niet beter. Maar bedenk dit: zij
zeggen wel pain et café, maar bedoelen
toch brood en koffie. Laat dit u niet uit het
veld slaan, het is louter een kwestie van
woorden.
Wanneer u op een caféterras zit, zeg dan
niet luide tot uw gade: „kijk 's wat een
dikke patser daar zit" of „moet je 's zien
hoe dat mens er uit ziet". Er is namelijk
een kans dat zij uit Deventer of Wei&en-
dam komen en derhalve Nederlands ver
staan.
Het is natuurlijk allerminst goed te pra
ten. maar er zijn landen waar men iets
anders eet dan biefstuk met doperwtjes en
gebakken aardappelen. Uitsmijter heet in
Frankrijk niet éjecteur, nóg raarder: Ze
kennen er zelfs geen uitsmijters. Maar wat
het gekste is, croquetten kennen ze er ook
niet. Hoe bestaat het.
Loop niet de hele dag alles te vergelijken
met Winschoten, Spaarndam of Beetster-
zwaag. Zelfs de prijzen niet. Het is zo ver
moeiend, al dat omrekenen Vooral in
Engeland is het geen doen met dat rare
myntstelsel.
In Parijs stelt niemand het op prijs wan
neer u Die Mooie Molen en Laat Nu de
Klok maar Luiden zingt. Ik bedoel: ze vin
den het wel prachtig, maar ze begrijpen het
niet.
Niet alles wat in het buitenland anders is
dan bij ons is öf minder, èf beter. U moet
met dat vervelende vergelijken weten op
te houden.
Wanneer u ergens vuile gordijnen ziet,
wil dat niet zeggen dat alle Denen of Zwit
sers of Ieren vuile gordijnen hebben.
U moet in een dure nachtclub niet per se
een kop thee willen hebben. Daar staat
tegenover dat u bij uw ontbijt uw brood
in uw chocola moogt dopen. Zo heeft alles
zijn voor- en nadelen.
U behoeft niet de hele dag al maar
dingen te gaan bezoeken. Blijf eens een
keer gewoon thuis. Wanneer u het graf van
Napoleon of Kew Gardens niet gezien hebt
gebeurt er nog niks.
Niet alle buitenlanders zijn zakkenrollers.
En zit niet de hele dag prentbriefkaarten
te schrijven. Ze zijn in Leerdam toch al zo
jaloers. Leg het er niet te dik op.
En wanneer u weer thuis bent. vertel dan
niet langer dan een half jaar hoe mooi
Zwitserland is. De meeste mensen zijn
daarvan op de hoogte.
Goede reis. En stuur mij vooral een an
sicht van de Notre Dame, de Matterhorn en
de Zuil van Nelson.
ELIAS
SPORT TIJDENS HET WEEKEINDE
Schoten kan morgen
tweede klasser zijn
Vanavond speelt Ajax tegen Enschedese
Boys en voor morgen is vastgesteld Lim-
burgiaBlauw Wit. Laatstgenoemde wed
strijd is van belang voor het kampioenschap.
Slaagt een der partijen er in een zege te
behalen, dan is zij op weg naar de hoogste
voetbaltitel.
Voor de promotiecompetitie naar de eerste
klassen zijn vastgesteld DWVOSV en
EmmaUVS.
HFC zet vanavond de promotiecompetitie
voort met een wedstrijd op eigen terrein
tegen DCV en morgenmiddag komen Laak
kwartier en Blauw Zwart in Den Haag
tegenover elkaar.
Schoten kan morgen tweede klasser zijn.
De ploeg speelt in het Noorder Sportpark
tegen CDN uit Driebergen. Is het resultaat
een gelijk spel dan heeft Schoten acht pun
ten, welk aantal WFC en CDN dan niet meer
kunnen behalen. Voor de ontmoeting wordt
grote belangstelling verwacht en de NZHVM
is voornemens extra bussen gereed te zetten
bij de uitgang.
De opstelling van Schoten is: doel: Kes-
sens; achter: Bated en Meijer: midden: De
Kleyn, N. N. en Geurts; voor: Fransen. Bot,
Klooster, Tjeertes en Keulemans.
WFC heeft alleen belang bij een nederlaag
van Schoten. Het krijgt Velsen op bezoek en
zal al het mogelijke doen, om een zege te
behalen.
Haarlem maakt een goede kans in het bezit
te komen van de KNVB-beker. In de kwart
finale spelen de Haarlemmers tegen Sneek
en verwacht mag worden, dat zij minstens
een gelijk spel behalen, dan is de halve
eindstrijd bereikt.
Cricketprogramma
Het programma van de Nederlandse
Cricketbond luidt: eerste klas Haarlem
Quick (N.), HBSSparta, HCC 2—Rood en
Wit. HDVS—HCC 1. PW—'VRA. VOC—Kam
pong. VWExcelsior. Tweede klasse C:
Quick (H.)—Haarlem 2. VUC—CVHW. Derde
klas: Rood en Wit 3ACC 4 (terrein
CVHW).
Handbahvedst rijden
Zondag a.S. gaat de laatste ronde in van
de promotiecompetitie hoofdklasse. Bij de
heren is de situatie nog lang niet beslist. De
stand hier is als volgt:
Agressive, Eindhoven 3 2 4
H. G. V., Hengelo 3 1 4
Quick, Groningen 3 1 3
D. W. S.. Schiedam 3 1 3
Attila, Utrecht 4 1 3
Alleen Attila is reeds uitgeschakeld. De
wedstrijd HGV—Agressive kan de beslissing
brengen, doch indien hij in een gelijk spel
eindigt dan komt de winnaar van DWS
Quick nog gelijk. Er zullen beslissingswed
strijden tussen deze drie moeten gespeeld
worden.
Bij de dames zijn er reeds twee definitief
uitgeschakeld, zoals op het ranglijstje is te
zien:
Z. A. C., Zwolle 3 1 4
Vriendschap, Amsterdam 3 1 4
H. E. W.. Eindhoven3 1 3
Athene, Den Haag 4 1 3
Hygiëa, Assen 3 1 2
Een beslissingswedstrijd is waarschijnlijk
tussen ZAC en Vriendschap.
Het programma luidt: prom. hoofdklasse,
dames: Hygiëa—ZAC; Vriendschap—HEW.
Prom, hoofdklasse, heren. HGV-Agressive:
DWSQuick.
Prom, tweede district klasse West-A
heren: TonegidoNiloc 2.
Prom. tweede district klasse West A, da
mes: BatoSDL.
Korfbalprogramma
Interlandwedstrijd: Nederland—België, 3
uur (Houtrust. Den Haag).
Beker: TOGO—Amum (3 Juni, 7 uur).
Landskampioenschap: Rigtersbleek—W
W. M. D.
