(Oh-
Strijd om geestelijke verheffing
Gabardine bij regen
en zonneschijn
Hoe voeden wij ons?
Ïlz-]Y
S w IV V
De personeelchef moet sociaal
voelend zijn
Meisjes in de
fabriek
pap ij se silhouetten
Marineblauw in
7
3 /c SB Ts/g B 1STrSö=j
Wat maken we van
Het Voorlichtingsbureau van de Voe
dingsraad meldt:
Natuurlijk eten we in de rode
bessen-tijd ook bessen! We rissen ze,
bestrooien ze met suiker en laten die
suiker er enige uren in trekken, of
we maken er heerlijke nagerechten
van, zoals broodschoteltje met bessen,
vla, pudding of yoghurt met bessen-,
vruchtensla, vruchtengruel, Haagse
bluf of schuimige bessenpudding.
Limburgse bessenvla, turfjes met bes
sensap. En dan voor de winter het
voorraadje bessengelei en bessensap.
De rode bes biedt werkelijk veel
mogelijkheden in het keukendomein.
Daarbij is zij een gezonde vruchten
soort door haar vrij hoog gehalte aan
vitamine C. Voor de huisvrouwen die
willen irfmaken, geven wij hieronder
de recepten voor bessensap en bessen-
geleiden bovendien een zeer smakelijk
bessënnagerecht, en een recept voor
bessenbowl.
Bessensap, (voor 1 liter sap Hó kg.
bessen nemen).
De bessen wassen, met een weinig
water opzetten, bijna aan de kook
brengen en warm houden totdat er
voldoende sap uitgetreden is, Dè mas
sa op een vergiet laten uitlekken of
door een doek zeven en het sap in
een pan opvangen. Ondertussen de
flessen en kurken in sodawater schoon
maken of uitkoken of uitzwavelen:
Voor het uitzwavelen een stukje bran
dend zwavelliht in de gewassen flessen
brengen en dit met een kurk er in
vastklemmen. Wanneer de flessen vol
zijn met zwaveldamp, het lint er uit
halen en in een kommetje water dom
pelen. De flessen met een kurk sluiten
en omgekeerd gedurende 10 minuten
laten staan om ook de kurk te des
infecteren. De zwaveldamp uit de
flessen laten ontsnappen en deze niet
meer omspoelen. Het vruchtensap even
doorkoken, zo nodig afschuimen, de
flessen, er mee vullen en deze sluiten
met de kurken. De kurken bijsnijden'
en de flessen tot en met de bovenste
rand in gesmolten lak of kaarsvet of
parafine dompelen, zodat de kurk
luchtdicht afgesloten is.
Bessengelei. (2Va a 3 potjes).
1 liter sap (VA kg. bessen gebrui
ken), 3/4 a 1 kg. suiker. De vruchten
wassen en zachtjes verwarmen mét
een weinig water tot ze flink vocht
hebben losgelaten. Het sap door een
zeef of een vergiet, waarin een doek
gelegd is, laten uitlekken. Het sap
meten en inkoken tot 2/3 van het
volume (dit kan men meten met de
houten steel van een pollepel). Dan de
suiker toevoegen en de massa laten
inkoken, totdat een druppel, uitge
bloeid op een bord, de dikte van gelei
heeft gekregen. De gelei in goed
schoongemaakte potjes overdoen en
- deze afsluiten met een stukje vochtig
cellophaan, dat met een touwtje over
het potje wordt gespannen. Alvorens
het potje te sluiten kan men de gelei
met een laagje gesmolten parafine
bedekken.
Bessenbowl. (8 glazen van 2 dl.).
400 g. bessen, suiker (liefst basterd
suiker) naar smaak, 4 dl, (ruim Vi fles)
appelsap, 3 dl. spuitwater.
De bessen rissent en enige tijd met
suiker bestrooid weg zetten in een
kom. Het appelsap en eventueel nog
suiker naar smaak toevoegen en dit
mengsel nog enkele uren op een koele
plaats laten staan, Vlak voor het op
dienen het spuitwater toevoegen.
1 liter melk, .50 g. margarine, 40 g.
(4K> -eetlepel) bloem, 40 g. (4 eetlepels)
aardappelmeel, iets zout, 1 ei, vanille
suiker of een vanillestokje, 500 g. bes
sen, 125 g. (ruim 1 kopje) suiker.
Het aardappelmeel en de bloem aan
mengen met iets van de koude melk.
De melk met de margarine-- en een
snufje zout aan de kook brengen (het
vanillestokje enige minuten mee laten
trekken) en onder goed roeren het
papje van aardappelmeel en bloem er
aan toevoegen en enige minuten door
koken. De eidooier schuimig roeren
met eên weinig suiker en vervolgens
een weinig pap er door mengen. Dit
mengsel aan de pap toevoegen, (even
als de vanillesuiker). De pap van het
vuur afnemen. Het eiwit stijf kloppen
en dit van het vuur af door de pap
scheppen. De bessen rissen en met de
rest van de suiker enige tijd Wegzet
ten. Als de pap afgekoeld is, de bessen
er door roeren met het bessenvocht.
De pap koud geven.
Nieuwe machines voor
voedselbereiding
Een electrisché aardappelsnijder,
die voor de bereiding van patates
frites 28 pond gesneden aardappels
per minuut aflevert, wordt in En
geland gefabriceerd. De regelma
tige toevoer van geschilde aardap
pels wordt door de machine zelf
verzorgd, en de klaargesneden aard
appels worden in een bak onder de
snijmachine uitgestort. Eveneens
van Brits fabrikaat is een appel
schiller, die door één peroson be
diend kan worden en per uur 200
geschilde appèls aflevert. De ma
chine is van roestvrij staal ver
vaardigd-
T UFFROUW VAN KUYL hebt U een nieuw schort voor me?"
J? „Waar moet ik materiaal vandaan halen?" „Kan Uw assistente
me soms even helpen?"
Dit zijn zo de vragèn, die de vrouwelijke chef personeel van een
cosmetisch bedrijf hier te lande, bij het begin van haar dagtaak' al
te horen krijgt.
Tientallen meisjes, over het algemeen netjes gekleed en modern
gekapt, meisjes ook, die er aardig uitzien en die een glanspunt in
onze maatschappij lijken^gaan aan haar ogen voorbij. De cheffin
kent deze meisjes. Zij staat nu boven hen, maar zij heeft zelf in
een dergelijke positie gewerkt. „De meeste mensen beseffenr- het
niet", zegt zij, „hoe het leven is van deze meisjes, kinderen nog,
als zij in de fabriek komen. Er wordt gescholden op de mentaliteit
van deze fabrieksarbeidsters. Zij besteden al het geld, dat zij ver
dienen, aan kleren en zij lopen achter de mannen aan, wordt er
dikwijls gezegd. Dat is in vele gevallen zo. Maar wie weet in
welke omstandigheden die meisjes thuis leven? Het zijn kinderen
uit heel arme milieus, die hier komen. De vader verdient meestal
geen geld genoeg om het grote gezin te onderhouden, en als hij dit
'kan, verbrast of verdrinkt hij vaak zijn loon en de moeder moet
maar zien hoe zij rondkomt. Deze kinderen kennen over het alge
meen niets dan misère, Het enige, dat hun een beetje zelfrespect
kan geven, is een baan, die het hun mogelijk maakt in eigen onder
houd te voorzien. En dan zijn er natuurlijk de man en het huwelijk,
die hen kunnen bevrijden uit die poel van ellende. Dat denken zij
tenminste, maar meestal komen zij nooit boven het milieu van het
ouderlijk huis uit,"
Lezeres, ik wed, dat U er, net zo
min als ik, over gedacht hebt,
waarom die meisjes zo aan de uiter-
lijke kant van het leven hangen,
waarom zij zo weinig van hun leven
maken. Hier geldt echter de spreek
wijze: Begrijpen is vergeven. Een
personeelschef moet dan ook niet
slechts het werk door en door ken
nen, maar zij moet tegelijkertijd
leidster en sociaal werkster zijn.
Op hun veertiende jaar komen de
meisjes in de fabriek. Moeder brengt
hen om de zaken te regelen en als
men dan zegt: „Mevrouw, is Uw
dochtertje niet te jong. Zij zal van
de oudere meisjes dingen horen, die
niet geschikt voor haar zijn," dan is
het antwoord bijna steeds: „Zij is
de oudste van een groot gezin. Ik
heb'al jong moeten verdienen, dus
zij moet het ook maar kunnen." En
daarmee wordt hét meisje, dat thuis
al genoeg heeft meegemaakt, in het
grote leven gezet.-Zij leert mensen
kennen, die, ouder dan zij, maar uit
de zelfde omgeving, de moed en de
energie hebben verloren om een le
ven op te bouwen. Die mensen, man
nen, zowel als vrouwen, maken haar
wegwijs. De cheffin kan hier heel
veel redden, door met de meisjes te
praten, door hen aan te moedigen
om cursussen te volgen, enz. Toch,
als zo'n.meisje er toevallig leuk uit
ziet en zij komt in aanraking met
mannen, dan is nog alles verloren.
De taak van de cheffin strekt zich
dus niet alleen uit over het vrouwe
lijk personeel van de fabriek, maar
ook over de arbeiders. Zij zal beide
partijen respect voor elkaar trach
ten bij te brengen en als zij weet het
vertrouwen te winnen van meisjes
en mannen, dan zal zij hen kunnen
helpen bij moeilijkheden. Er komt
echter heel veel kijken, voordat het
zover is. „Maar het is een heerlijke
overwinning, als iemand zijn hart
bij je komt uitstorten," zegt mej.
Van Kuyl. „Ik zal U een voorbeeld
geven. Er werkt bij ons een meisje,
of beter zij werkte hier, want nu is
zij getrouwd. Het was een goed
kind, maar de. voorbeelden, die zij
thuis, zag, waren niet bepaald be
moedigend. Zij verlangde er hevig
naar om uit die omgeving te komen.
Zij verdiende vrij goed bij ons, dus
financieel was zij er beter aan toe
dan de huisgenoten. Maar zij wilde
het huis uit. De uitweg daarvoor
was: trouwen. Zij kwam in aanra
king met een arbeider. De jongen
wilde niet trouwen, omdat hij' naar
zijn mening geen vrouw kon onder
houden en hy was dan ook afkerig
van het meisje. Zij probeerde even
wel alles om hem te krijgen en ten
slotte gelukte dit. De jongen kwam
bij me praten, verschillende malen,
en nu, nu zij getrouwd zijn en zelfs
een baby hebben, is er geen opge
wekter en moediger echtgenoot en
vader denkbaar. Hij werkt hard, ook
aan zijn geestelijk welzijn en het
aardige is, dat hij zijn vx-ouw mee
omhoog trekt en dat hij bezig is van
beider leven iets te maken." De
cheffin zwijgt en veiwölgt even-later
peinzend: „Dit is een geval waaf het
goed ging. Daar ben ik zo ontzaglijk
blij om, maar het gros is onverschil
lig. De vechtlust voor een"beter be
staan is er niet. Er wordt gemop-
Een beschrijving te leveren van de
14-Juli-feesten in Frankrijk is een
opdracht waar heel wat groter scri
benten dan deze kleine ève hun pen
nen al op gebroken hebben. En toch,
nu ik zo vlak na deze datum op mijn
potlood zit te kluiven op zoek naar
een onderwerp voor dit wekelijkse
silhouet, nu is 't me moeilijk u over
iets anders te onderhouden dan over
dit groots en heerlijk feest waarvan
gedurende drie dagen want tegen
woordig begint het spelctafel al de
dertiende om de vijftiende des avonds
pas te eindigen heel Frankrijk op
zijn kop staat.
Dit jaar is het wel bijzonder uit-
bundig toegegaan en zelfs de plas
regens op de ochtend van de 14e Juli
dag vermochten de onstuimigheid
van de feestroes niet te bekoelen.
Wanneer men ooit een volk feest wil
zien vieren, een volle in al zijn ge
ledingen, dan moet men zich deze
dag naar Frankrijk begeven. Geen
wijk van Parijs, geen gehucht uit de
provincie of de bloemetjes worden
buiten gezet, de beentjes gaan van de
vloer of juister van het wegdek
want iedereen bevindt zich op de
straten en elkeen is vrolijk in
naam der Republiek. Er hangen
lampionnetjes in de straten, op de
pleinen heeft zich een musette-or-
kestje geïnstalleerd 'n saxafoon, 'n
trelcpiano en een hoempatrom en
op de grote boulevards staan over
al tafeltjes en stoeltjes; en daar on-
dex-' en daar tussen bewegen zich dan
in een deinende en meer of minder
rhythmische beweging de dansende
paartjes en de wandelaars en ieder
een heeft plezier. Dat plezier neemt
ovei'igens niet overal de zelfde vor
men aan. In een dorp geniet men
weer even anders dan in een stad
in de provincieplaatsjes gaat het bal
champêtre steevast met prijsdansen
gepaard en in het ene Parijse ar
rondissement weer geheel verschil
lend dan in het andere. Het meest
onversneden volksfeest ervaart men
wel in de buurt van de Place de la
Répubüque en de Bastille of Bas-
toche, gelijk de Parijzenaar zegt
en dat is zo'n wonder niet omdat het
tenslotte de verovering van dit plein
geldt, die op deze dag elk jaar wordt
herdacht. De goede en best gesi
tueerde Parijzenaars daarentegen ko
men tezamen in de goede en betere
restaurants van de stad, zoals de
Tour d'Argent, een heel dure gele
genheid op een der eilandjes van de
Seine, geïnstalleerd op het dak van
een eeuwenoud huis. Omdat 't vuur
werk nu eenmaal altijd een van de
attracties is van elk feest op grote
schaal, werd voor deze dure dames
en heren boven op dat dak een aan
tal particuliere zevenklappers ont
stoken.
De existentialisten van het quar-
tier Saint-Germain hebben hun
Quatorze Juillet wéér op een andere
wijze herdacht. Gelijk dat in hun
kringen gebruikelijk is: een tikkeltje
anarchistisch.' Ter verhoging van de
pret hadden deze discipelen van de
heer Jean-Paul Sarti-e besloten het
verkeer eens te ontwrichten, wat
eigenlijk wel een zeer licht karwei
mocht heten, nademaal er van enige
organisatie op het wegdek zo'n avond
toch al tamelijk weinig sprake pleegt
te zijn. Maar goed, het kan altijd nog
mooier. Weshalve eeh aantal jonge
lieden zich languit op de rijweg ter
ruste legde om daar maar af te wach
ten wat er verder ging geschieden.
Er arriveerde dan een vrachtwagen
met aardappels en komkommers op
weg naar de Hallen de „buik van
Parijs" en die truck werd alras
dooor een kolonne existentialisten
genomen. De eetbare inhoud werd
tot munitie verklaard en binnen tien
minuten was de omgeving van „les
Deux Magots" tot een intensief slag
veld herschapen. Komkommers en
piepers vlogen de boulevadiers en
terrassiers om de oren die zo goed
als het ging achter de cafétafeltjes
bescherming zochten. Het ging erg
opgewekt toe, maar niemand dat
is nu een kenmerk van elk 14 Juli-
feest is er boos door geworden.
Zoiets mag op deze dag. Onder de toe
schouwers. slachtoffers bevond zich
ook een vermaard Frans schrijver die
natuurlijk na afloop zijn opinie wilde
kenbaar maken. Een goedgemutst
oordeel! Ik kreeg, zei de beroemd
heid, weliswaar enkele aardappels op
mijn gezicht, maar dat heeft de pret
geenszins kunnen drukken. Het
evenement heeft me zeker tien jaar
jonger gemaakt!
Toen de truck leeg was verscheen
de politie ten tonele. Evenmin in
heel boze stemming. De jonge lie
den werden op vaderlijk-e wijze ver
maand het publiek niet meer zo las-,
te vallen omdat zulks nu eenmaal niet
netjes is en bovendien werd geadvi
seerd de sti-aatweg liever niet als le
gerstee te benutten aangezien dat ge
varen op kon leveren. Er werd be
terschap beloofd, en toen maar weer
dansen. Jong en oud en rijk en arm
en alles door elkander.
Voor de jongste lichtingen is de
14e Juli trouwens een dubbele
feestdag omdat op die datum boven
dien de grote vacantie begint.
Die vacantie strekt zich tot
perd wanneer er personeel ontsla
gen wordt, zoals enige tijd geleden,
toen hier op bevel van de Rijksbe
middelaars volgens het systeem van
de arbeids-analyse moest worden
gewerkt. De arbeiders voelen zich
in een hoek gedreven, maar zij heb
ben de fut niet om er uit te komen.
Soms heb ik het idee, dat het op
voedende werk, dat door de bedrijfs
vereniging en andere sociale instel
lingen, die samenwerken met de di
recties van de bedi-ijven, wordt ver
richt, hopeloos is. En toch... kan ik
het werk niet opgeven, want er zijn
altijd gevallen, waarin je steun kunt
geven en voor die enkelingen is het
waard dit te doen."
Zeer zeker, stemde ik in gedach
ten, toe.
DAPHNE.
Internationaal kookboek
Besprekingen over de samenstel
ling van een nieuw internationaal
kookboek'werden in Londen kortge
leden gevoerd op een internationale
bijeenkomst van plattelandsvrou
wen. Bijna overal ter wereld heb
ben leden van deze grote interna
tionale organisatie recepten inge
stuurd en uitgewisseld, die voor dit
kookboek een basis moesten vor
men. Plet boek zal niet alleen een
verzameling van traditonele ge-
ï'echten bevatten maar er zullen ook
keukengeheimen, die van generatie-
op generatie zorgvuldig werden be
waard, voor het eerst in worden
gepubliceerd. De vei'eniglng van
plattelandsvrouwen probeert door
dergelijke publicaties haar leden,
waarvan er over de gehele wereld
meer dan 6.000.000 zijn, iets over
het leven, de gewoonten en de ge
bruiken in andere landen te vertel
len, in de hoop dat een grotere
waardering voor elkaar hieruit zal
voortvloeien.
zomer en winter
Als er één stof is, die geschikt
is voor alle weersgesteldhe
den, dan is het wel gabardine.
Nee, denkt U nu niet direct aan
dat allersaaiste beige van de
regenjassen, die we vroeger
droegen en waarin sommigen
zich nog wel hullen, Dat is in
derdaad niet bijster aantrekke
lijk. Maar er wordt nu beter ge
maakt. Prachtige heldere kleu
ren, rood, geel, lavendelblauw,
hemelsblauw, groen, blauwgrijs,
oranje, zwart, rose en nog tien
tallen andere tinten, die een lust
voor het oog zijn. Het is of de
modekoningen nu pas tot de
ontdekking zijn gekomen hoe
veel mogelijkheden dit materiaal
in zich bergt, want er wordt een
enorm gebruik van gemaakt.
Niet alleen voor regenkleding,
of liever gezegd, juist niet! Het
niet-waterdichte gabardine is
van een verrukkelijke soepelheid
en het zijn juisji lichtvallende
stoffen die voor de huidige mo
dellen een eerste vereiste zijn.
Gabardine wordt verwerkt tot
mantelpakken, wandeljaponnen,
geklede jurkjes en elegante man
tels. Dat het ook voor sportkle-
ding een ideale stof is, wel, dat
•wist men al lang!
Op het plaatje ziet U een
aardig voorbeeld van een .en
semble van gabardine. De rok
wanhoop veler ouders liefst tot 3
of 4 October uit, wat zeker voor een
stadse moeder rijkelijk lang is.
Een volgend maal hoop is daar nog
eens op terug te kGmen maar om dit
stukje ook in majeurtoonaard te vol
tooien: de deugd word ook voor
Frankrijks spes patriae steeds be
loond want vlijtige en goede leer
lingen ontvangen daags voor het ein
de van het schooljaar allen een pre
mie of een prijs in de vorm van een
schrift, een atlas, 'n school- of lees
boek. Mijn beide telgjes namen elk
een boek van Jules Verne mee naar
huis als gezegend middel de vol
gende weken de overtollige tijd te
doden
SYe,
en het manteltje 1 beide touw-
ldeurig vworden gedragen in
combinatie met een blouse,
mutsje en handschoenen van
rood met groen gestreepte jer
sey. Nee, gabardine en regen
kleding zijn beslist niet langer
synoniemen!
Clk jaar keert het terug in de
collecties, het jurkje van
marineblauw. Het is elk jaar
hetzelfde en toch ook weer an
ders. Het bewaart steeds' zijn
pretentieloos karakter, van ja
ponnetje -voor -elk- uur - van-de
dag en voor elke gelegenheid.
Het is geschikt voor alle leeftij
den en alle silhouetten en mocht
het ietwat neutraal zijn. dan bie
den toch altijd de garneringen
gelegenheid te over voor de per
soonlijke noot.
Verandert het marineblauwe
jurkje dan al niet au fond, Het
volgt toch wel op de voet de
wetten van de mode. Ook in de
garneringen. We zien dit sei
zoen grote en kleine kragen,
vesten, strikken en lavallières,
alle in smetteloos wit. Wit om
zoomt de randen van het mari
neblauwe tailleurtje en het ge
klede japonnetje heeft een ver
siering van wit Engels borduur
sel op blauw fond. Materialen
zijn er te over. Mousseline, dou-
pion, shantung, ottoman, alpaga,
lorganza en linnen spelen hun
rol en ze doen dat voortreffelijk.
Heel bijzonder is het effect van
doorzichtig marineblauw mous
seline op een wit fond, en van
wit mousseline op blauw.
Ach, dat marineblauwe jurkje,
we zien het hier veel te weinig.
En toch hoort het bij de zomer
Hotel voor dieren
bij London Airport
Het grote vliegveld van Londen
Londen Airport, zal een speciaal
hotel voor dieren gaan bouwen,
waar deze op doorreis in alle com
fort kunnen verblijven. Het lucht
vervoer van dieren heeft zich de
laatste tijd dermate uitgebreid, dat
het hotel zeer noozakelijk is ge
worden. Een luchtlijn alleen al ver
voert via Londen Airport per jaar
meer dan 20.000 apen die er op
doorreis van India naar Amerika
enige dagen moeten doorbrengen.
Het hotel zal geschikt Zijn om al
lerlei soorten dieren te huisvesten
slangen zowel als vogels, oli
fanten zowel als muizen. Wat de
maaltijden betreft zal speciale re
kening worden gehouden met de
individuele smaak van iedere gast,
en ook zal voor ieder dier een tem-
peratuursregeling nauwkeurig in
acht worden genomen, omdat een te
plotselinge overgang in tempera
tuur voor sommige beesten nood
lottig kan zijn. Een groot zieken
huis, waai medische hulp door die
renartsen kan worden verleend,
wordt aan het hotel verbonden.
't Lichaam heeft
zetmeel en suiker
nodig
„Wi
AAROM voeden wij ons?"
Deze vraag goed beant
woorden is niet zo eenvoudig. Als
wij hem aan verschillende van onze
lezers zouden stellen, zouden er
zeker heel uiteenlopende antwoor
den komen. De één zal zeggen: om
dat wij na een zekere tijd honger
hebben, een ander zal van mening
Zijn, dat wij anders ziek zouden
worden en dood gaan; weer een
ander zal wellicht zeggen: om op te
groeien en dus speciaal aan de kin
deren denken. Wie van hen heeft
nu gelijk? Eigenlijk allen. Maar als
men precies na gaat wat nu wel de
reden is en waarvoor het voedsel
moet dienen, bemerkt men, dat er
veel méér achter schuilt.
Zeker, na enkele uren treedt een
hongergevoel op, dit is een sein,
dat het lichaam behoefte heeft aan
voedsel. Wij hebben in de afgelo
pen oorlog een goede leerschool ge
had. Wij voelden aan ons zelf hoe
wij slapper werden. Ook was het
opmerkelijk, dat de grootte van de
portie niet doorslaggevend was.
want al aten we bordei. vol aard
appelen of pap., het hielp niet veel,
wij voelden ons onbehaaglijker en
waren vatbaarder voor allerlei ziek
ten. Het komt er dus vooral op aan
wat wy eten, hóe onze voeding is
samengesteld.
Waarom heeft ons lichaam nu
voedsel nodig? Wij kunnen daar
voor ons lichaam het best verge
lijken met een fabriek. Om de fa
briek te bouwen zijn allerlei stof
fen nodig: steen, hout, cement, glas
etc. Zo ook voor het lichaam. Als
het kind nog niet geboren is moet
de moeder al de juiste voeding op
nemen om te zorgen, dat haar kind
zo gezond mogelijk ter wereld
komt en ook als zuigeling en later
als kleuter is de voeding van belang
om een goed krachtig lichaam op
te bouwen. Maar, zult U vragen, als
men dan eenmaal volwassen is, zijn
dan -nog bouwstoffen nodig? Ja!
Evenals een fabriek slijt onder in
vloed van regen en wind zo slijt
ook het lichaam onder verschillende
invloeden. Haren en nagels slijten,
de huid schilfert af en dit alles moet
weer worden aangevuld. Er gaan in
het lichaam zelf opk steeds kleine
deeltjes (cellen) verloren, die weer
moeten worden vervangen. De stof
fen, die dus vooral voor de opbouw
van de cellen dienen zijn de eiwit
ten, de voedingszouten en water.
Energie en warmte
Maar er zijn nog meer stoffen no
dig dan bouwstoffen alleen. In een
fabriek zijn machines, die 'draaien
en energie en warmte leveren. Ons
lichaam moet ook ax'beid verrichten.
Wij fietsen, lopen, werken en zelfs
al slapen- wij, dan nog gaat onze
als het zwarte japonnetje bij de
winter. Wij, hier in Nederland,
steken ons liever in strepen en
moesjes en bloemen. En we ver
geten wel eens, dat eenvoud nog
altijd het kenmerk van het ware
is. En dat de Parisienne, onna
volgbaar gracieus als zij is in
haar „petite robe marine", steeds
een lichtend voorbeeld zou kun
nen zijn. Daar wilde- ik U maar
even aan herinneren
ARLETTE.
ademhaling door, ons hart moet
blijven kloppen en ons bloed blij
ven stromen. Daarvoor heeft het
stoffen nodig, die energie en warm
te leveren. Deze zijn: vetten, zet
meelstoffen suikers. Zij verbranden
in het lichaam, ook al treden er
geen verbrandingsverschijnselen op
en geven daarbij warmte en arbeid-
vermogen. Zo is liet te verklaren,
dat mensen, die veel lichamelijke
arbeid moeten verrichten: een smid,
een loopjongen, een fabrièksarbeider
behoefte hebben aan gerechten, die
vetrijk zijn en. veel meelstoffen be
vatten, zoals stevige stamppot met
spek. (zetmeelstoffen uit aai'dappe-
len, vetten uit het spek).
Zoals in een fabriek vei-schillende
machines niet goed functioneren als
niet een zekere, warmte hebben zo
moet ons lichaam ook steeds op een
bepaalde temperatuur blijven (37°C),
Daarvoor zorgen dus ook de zet
meelstoffen de suikers en de vetten.
Door de lage temperatuur van de
omgéving verliest het lichaam
's-winters mèèr warmte dan 's-zo-
mers. Het lichaam heeft in de win
ter dan ook meer behoefte aan een
kop warme koffie of soep. In de zo-'
mer drinken wij graag een glas koel
bier of frisse limonade.
Nog een andere groep voedings
stoffen moet er in ons lichaam wor
den opgenomen: de z.g. beschermen
de stoffen en dit zijn de vitaminen
en de voedingszouten. Een machine
moet regelmatig gesmeerd worden
om haar tegen roesten en warmlo
pen te beschermen, Het lichaam
heeft ook stoffen nodig om tegen
allerlei ziekten en gebreken te wor
den beschermd. Velen van U zullen
gehoord hebben van Engelse ziekte,
misschien zeli% gevallen meegemaakt
uit naaste omgeving. Enkele tien
tallen jaren vóórheen wist men niet
wat de oorzaak was van deze ziekte,
maar men ontdekte, dat, wanneer
in de voeding vitamine en kalkzou-
ten ontbreken, Engelse, ziekte kan
ontstaan: het beenderstelsel wordt
niet goed gevormd, de beenderen
blijven week en slap.
Al de bovengenoemde voedings
stoffen moeten dus in onze voeding
voorkomen en .U zult kunnen be
grijpen, dat het daarom van belang
is, dat onze- voeding juist gekozen
wordt.
Variatie in maaltijden
Men moet variatie in de maaltij
den brengen, omdat nu eenmaal niet
in ieder levensmiddel alle voedings
stoffen voorkomen. Een mens moet
dagelijks voldoende vitaminen op
nemen en dus verse groenten, fruit,
en melk gebruiken. Wij hebben da
gelijks een bepaalde hoeveelheid
eiwittten nodig, Deze komen voor
namelijk vóór in vlees, vis kaas,
melk. eieren, peulvruchten e.d.. Met
brood, aardappelen nemen wij meest
al wel voldoende zetmeelstoffen en
vetten op om ons genoeg warmte en
arbeidsvermogen te geven. Trouwens
ons lichaam waarschuwt ons al als
wij erg eentonig zouden eten. 'Vij
krijgen inwendig een afkeer van
een bepaald gerecht als wij het erg
dikwijls krijgen vóórgezet.
Maar ook al zorgen wij voor vol
doende afwisseling in de maaltijden,
dan nog is hei niet zeker, dat wij
alle voedingsstoffen werkelijk bin
nen krijgen. Er kunnen n.l. door een
-onjuiste bereidingswijze stoffen ver
loren gaan. Door koken gaan som
mige vitaminen verloren: het koken
mag dus niet langer geschieden dan
strikt nodig is. Verder kunnen vita
minen beter tegen een snelle ver
hitting dan tegen een langzame ver
warming. Aardappelen en groenten
zette men dus liever op met kokend
water. Veel huisvrouwen zetten deze
levensmiddelen op met, veel water
en gooien dit na, het koken weg.
Maar in dit kookwater zitten de in
water oplosbare voedingsstoffen:
sommige eiwitten, zouten, vitaminen
en suikers en deze worden dus met
bet kookwater mee weggegooid. Be-'
ter is het om kookwater te verwer
ken in een soep, .een saus of een
stamppot. Maak niet lang te voren
de aardappels en groenten schoon,
want sommige vitaminen gaan ver
loren bij het bewaren aan de lucht.
Maak groenten en aardappelen zui
nig schoon. U moet immers alles
toch al duur betalen, laat dan ook
zoveel mogelijk van de levensmid
delen aan het lichaam ten goede
komen. Als U deze aan wijzingen op
volgt zal hét ook niet nodig zijn
steeds dure vitaminenpreparaten te
gebruiken.
Ziehier in grote lijnen, waarom
wij ons moeten voeden en hoe wij
ons goed voeden.
Er is dus voor onze huisvrouwen
alleen al in het verzorgen van de
dagelijkse maaltijden een belangrij
ke taak weggelegd!
Een klein, ongelukkig hoopje
mens is het kind Lilibeth deze
dagen. Het begon in ons heerlijke
milde klimaatje met een oorontste
king. Kiespijn in zijn oor" noemde
Pappie cZat, toen hij een klein jon
getje was. Toen hoesten; dat over
ging in blaffen. Tenslotte was hei
zelfs geen blaffen meer, maar eer-
soort gieren tot verstikkens toe.
Op dat ogenblik hoorden Mammi
en Pappie, dat op het kleuterschool
tje annex grote school" veertiei
gevallen van kinkhoest vraren!
Het zou bepaald oneerlijk zijnin
dien zij verklaarden bijzondei
vriendelijke gedachten te hebben
gekoesterd. Maar de medische
vriend constateerde met een in die
omstandigheden steeds wat irriteren
de onverschilligheid: „Och, ze moe
ten het toch krijgen"! En daar heb
ben de opvoeders van het kind Lili
beth zich toen maar i) rnntrc roem
bij neergelegd
Het kleine, blonde noopje mens
giert dus maar door. Op allerlei on
verwachte ogenblikken. ..Ik kom nog
wel eens kijken, op het eind van de
week", aldus de kinderarts.
„Opa dokter" noemt het meisje
hem. En toen deze haar onderzocht
„met het telefoontje", zuchtte zij uit
pure aanhankelijkheid als een
fietspomp.'
Voor Lilibeth is dus de grote va
cantie wat 'vroeger begonnen. Haar
blauwe ogen zijn van al dat hoest-
persen iaat. kleiner geworden en ze
staat om de haverklap braaf met
haar blanke armpjes in de hoogte.
's Nachts reageert ze op hoestbuien
met woedend te worden als een in
zijn verdiende slaap gestoord dier-
'je.
Maar in alle ellende was het een
•.est, toen haar bed naar „de" slaap-
im er verhuisde.
Dat 's ook een stuk gezelliger",
irklaarde ze, zichtbaar voldaan.
Voor.haar, natuurlijk!
Vrouwenpagina
van
Zaterdag 22 Juli 1950
65ste Jaargang No, 19607
