Nog deze maand wordt het nieuwe
Lagerhuis in Engeland geopend
Er gebeurt veel
Ingezonden stukken
Zaterdag 21 October 1950
Ventilatie zorgt voor permanente lente, maar
de oude gebruiken blijven
Het nieuwe Lagerhuis: De tafel, sierlijk en kunstig bewerkt, is een geschenk van de
Canadese regering. De zetel van de „Speaker" op de achtergrond werd door
Australië geschonken.
(Van onze parlementaire redacteur)
Voor wie kort na de oorlog naar Londen
kwam, was het een opluchting, dat het
centrum van deze wereldstad vrijwel on
geschonden bleek te zijn. Alle bekende
historische oude gebouwen stonden nog
in hun oude glorie.
Het ware een ramp geweest, indien het
silhouet van het paleis van Westminster met
zijn beroemde klokketoren en de nog be
roemdere Big Ben zich niet meer in de
Theems zou weerspiegelen. Dit bouwwerk
van ranke, neo-gothiek, dat het Lager- en
Hogerhuis herbergt, hield stand, tenminste
voor zover de buitenkant betreft. Want
iok de „moeder der parlementen" beleefde
haar „10de Mei". Op die datum van het
jaar 1941 werd het lot van het Lagerhuis
bezegeld. Het werd in de nacht door bom
men getroffen, maar de schade beperkte
zich tot de vermaarde vergaderzaal, waar
kort te voren voor de zoveelste keer histo
rische woorden hadden geklonken. - Van
buitenaf was de ravage niet waarneem-
rHet Hogerhuis, welks Peers het
Lagerhuis nooit bij name noemen zij
sproken van „een andere plaats", zoals
trouwens ook de Lagerhuisleden als zij
refereren aan het House of Lords stelde
zijn ruimte beschikbaar voor de dakloze
kamerleden en verhuisde zelf naar een
andere zaal, de „King's robing room". Het
was begrijpelijk, dat onmiddellijk na het
bombardement besloten werd tot herbouw.
De voorzitter (Speaker) van het Lager
huis, kolonel Clifton Brown, legde op 26
Mei 1948 de eerste steen, De nieuwe kamer,
die op 26 October a.s. met groot ceremo
nieel zal worden geopend, is nagenoeg een
getrouwe copie van de oude. Het is een
magnifiek werkstuk, voorbeeld van Britse
ambachtskunst. Zetels, galerijen, wanden
en zoldering hebben een oud-eiken be
timmering, voorzien van prachtig snijwerk.
In tegenstelling met de oude kamer, welke
wat eentonig was, is er thans voor de no
dige contrastwerking gezorgd, waardoor
het geheel veel levendiger is geworden. De
zetels zijn met zachtgroen leer bekleed.
Het Engelse parlement wijkt naar de
vorm in vele opzichten van de meeste
andere Europese parlementen af. Het is
rechthoekig. Aan de rechterzijde van de
„Speaker" zit de regeringspartij met de
ministers op de voorste banken. Daartegen
over zit de oppositie. Op de dwarsbanken
zitten de liberalen. Een ander kenmerk van
het Lagerhuis is, dat dit opzettelijk te
klein is gemaakt!
Verplichte staanplaatsen
Ook in de pieuwe kamer zijn er minder
zitplaatsen dan leden. Op de lange banken,
vier rijen achter elkaar, amphitheatersge-
wijs oplopend, is er maar ruimte voor 437
leden. Honderd tachtig zullen moeten staan,
voor zover er door inschikken geen plaats
kan worden gemaakt. Zij kunnen het debat
dan volgen achter de denkbeeldige afschei
ding, welke in de oude kamer door een
reep leer op de grond werd aangegeven en
die nu is weggelaten Wel is er een uit
te schuiven boom tussen de eigenlijke
kamer en het parlementaire „niemands
land".
De kamer is zo klein, omdat men er de
sfeer zo intiem mogelijk wil houden; Het
Lagerhuis mag nooit de plaats worden voor
brallende redevoeringen bestemd voor de
massa. Een dictator zou er zich daarom
doodongelukkig voelen!
Het wil op die manier ook de wereld een
les geven in de waardigheid van het indi
vidu. Die waardigheid wordt in het oog
van de verbaasde vreemdelingen wel enigs
zins aangetast, als hij ministers en oppo
sitieleiders ontwaart met de voeten op de
grote tafel, welke een gedeelte van het mid
denvak vult. Dat is een privilege, dat het
Lagerhuis zichzelf aangemeten heeft.
Churchill, die de voornaamste kampioen
is geweest van het streven om het oude
karakter van het nieuwe Lagerhuis te hand
haven, is geëerd door de Churchill-boog,
een poort in de wandelgangen, waarvoor
stenen uit de ruïnes van de vroegere kamer
zijn gebruikt. Alle overzeese gebiedsdelen
hebben bijgedragen tot de verfraaiing van
ae nieuwe zaal. India en Pakistan schon
ken de prachtige deuren, waarin een kijk
gaatje is aangebracht. Als namelijk de
boodschapper des Konings het Lagerhuis
komt sommeren om zich naar het Hoger
huis te begeven om de troonrede aan te
horen, wordt de deur in zijn gezicht dicht
gesmeten, als herinnering aan het feit, dat
Karei I in 1642 vijf parlementsleden liet
gevangen nemen. De boodschapper moet
aan driemaal kloppen, voor hij wordt bin-
uengelaten. Eerst heeft de gewapende sup
poost nog wantrouwig door het gaatje ge
keken en „Wie is daar?" geroepen.
Koning geweerd
De Koning zélf mag het Lagerhuis nooit
binnenkomen. De overige leden van de
Koninklijke familie echter wel. Doch dit-
|naal zal de Koning een gewoonte van 300
laar breken en voor de opening geheel
Onofficieel de nieuwe zaal bezichtigen.
Op de vloer der kamer zijn wederom de
twee strepen aangebracht, die geen der
leden in het debat mag overschrijden. Ze
zijn namelijk twee zwaardlengten van
elkaar!
In de vestiaire is elke kapstok boven
dien nog voorzien van de leren riemen,
waarin enige eeuwen geleden de leden hun
zwaarden staken, als ze ze wilden achter
laten.
De kamer bezit geen spreekgestoelte en
de banken hebben geen lessenaars. Mi
nisters en oppositieleiders gebruiken de
grote documentendozen, die op de tafel
staan, om er hun aantekeningen op te leg-
Comité van radioluisteraars
Dezer dagen is opgericht de vereniging
„Comité Radioluisteraars", gevestigd te
Amsterdam.
Dit comité stelt zich te doel: het organi
seren van de radioluisteraars, die, op grond
van de door hen betaalde verplichte luister
bijdrage het recht voor zich opeisen om
invloed uit te oefenen op en zeggenschap
te hebben over de gang van zaken bij de
Nederlandse radio-omroep in de ruimste
zin; het behartigen van de belangen en
het tot uitdrukking brengen van de wensen
der radioluisteraars bij overheid en uit
zendende instanties, inzonderheid wat be
treft de samenstelling en het gehalte der
radio-programma's, alsmede de besteding
van de verplichte luisterbijdrage; het be
strijden van openlijke en bedekte reclame
in de radio-omroep; de beteugeling van
de overmatige partij-politieke propaganda
in de radio-omroep; het verkrijgen ten be
hoeve van de radioluisteraars van een
radio-programmablad, dat zo de kosten
ervan niet bestreden kunnen worden uit
de opbrengst der verplichte luisterbijdrage
tegen zo laag mogelijke prijs beschikbaar
wordt gesteld.
Het secretariaat is gevestigd Nicolaas
Witsenkade 26 te Amsterdam.
ADVERTENTIE
Heringa Wuthrieh
HAARLEM
CENTRALE VERWARMING
TOHNSON OLIEBRANDERS
gen en ook om er hun vuisten op te doen
neerkomen.
Op de oude dozen kon men nog de in
drukken van Gladstone's zegelring waar
nemen!
Het „nieuwe" van het nieuwe Lagerhuis
is een verbetering der ventilatie (per
manente lentetemperatuur), te regelen
door een technicus, die onder de zaal zit
en door een periscoop naar binnen kan
gluren en der acoustiek. Dit laatste met
behulp van vele microfoons. De pers
juicht, want het aantal persplaatsen, dat
in het verleden zo beperkt was, is thans
aanzienlijk uitgebreid. Maar officieel is
het parlement nog altijd voor de buiten
wacht gesloten. Zodra een lid uitroept:
„Ik zie een vreemdeling", kan de kamer
besluiten om alle binnendringers eruit te
jagen.
Altijd zijn er mensen, die zeggen dat er
niets gebeurt in de wereld, behalve in
Korea en Viet-Nam. Om hen te logenstraf
fen dit van één week:
Er is een rapport gepubliceerd, vermel
dende dat een medisch onderzoek heeft
uitgewezen dat van de 19.000 New Yorkse
politie-agenten slechts 37 platvoeten
hebben.
De Nizam van Hyderabad heeft afgekon
digd dat het verkeer in zijn hoofdstad niet
meer behoeft te stoppen wanneer hij zijn
avond-auto-ritje maakt.
In Amerika is een electronische reken
machine uitgevonden die 2604 vermenig
vuldigingen of 15.625 optellingen maakt in
twee seconden.
In Los Angeles is Herbert W. Stusse
aangehouden omdat hij een gestolen kip
onder zijn arm had. De politie vond in zijn
zakken: een kleine bijl, een zoutstrooier en
een peperstrooier.
In Bloomfield Hills (een stadje in Michi
gan V. S.) werd Abdulla ben Brahim aan
gehouden wegens het in staat van dron
kenschap besturen van een auto. Hij bewees
dat hij niet dronken was door tweemaal op
zijn handen rondom het politiebureau te
wandelen.
In New York is de tennisster Gussie
Moran in een broekje van luipaardvel op
de tennisbaan verschenen.
In Den Haag is minister van Defensie
Schokking vervangen door minister van
Defensie s'Jacob.
In Santa Fé werd de heer L. Giannini
gearresteerd, omdat hij mevrouw P. Mat-
cucci een briefkaart gestuurd had met de
woorden: „U zult weduwe worden. Neemt
uw maatregelen". Doch hij werd weer los
gelaten toen hij had uitgelegd dat hij, als
levensverzekeringsagent, op deze wijze
haar aandacht had willen vestigen op het
nut van een goede polis.
In Parijs publiceerde een uitleenbiblio
theek van boeken een lijstje van in de
teruggekomen boeken gevonden voorwer
pen. Onder andere: een poederdons, een
babysokje, een sandwich en twaalf tanden
stokers.
In Londen verscheen een boek over
allerlei methodes, die dieven toepassen om
juwelen te stelen. Twee weken later werd
de schrijver van dit boek beroofd van
juwelen ter waarde van f 8000.
En dit zijn'nog maar tien nieuwtjes. Er
zijn in de hele wereld wel tien millioen
bijzonderheden geschied, buiten Viet-Nam
en buiten Korea. De wereld is vol dyna
miek. De wereld is heerlijk. Maar ge moet
haar kunnen zien zoals zij is. Een ronde bol
vol verrassingen.
Joechheisa, .Toechhei. ELIAS.
Praatjes vullen gaatjes
In de étalage van het passagebureaiï
der K.L.M. aan de kant vanjiet Leidse-
plein wordt de voorbijganger keurig
voorgerekend wat de Verenigde Slaten
van Amerika sedert de oorlog allemaal
hebben bijgedragen lot de verhoging
van ons welvaartspeil, waarvan u en wij
de bolleblozende getuigen zijn. Men
dient er bij het beschouwen van deze
cijfers of van de koortstabel der Neder
landse productie, in het raam daarnaast,
wel voor te zorgen dat men niet achter
over slaat, want dan kan men heel ge
meen terecht komen tegen de paal van
één der achttienduizend stoplichten, die
een automobiel in de binnenstad tot
een overbodige luxe maken.
Wie wat nader toeziet ontwaart te
vens een lieftallige fotoreportage van
het leven der familie Temple in de ge
meente Seaford (USA) met precies 3500
inwoners, liggende in de staat Delaware
één van de 35.000.000 Amerikaanse
gezinnen, die reeds gedurende drie jaren
meehelpen om de kwaliteit van de soep
in Europa te verbeteren. Men had na
tuurlijk ook de familie Fleischbein uit
het abrikozen-centrum Sacramento, de
hoofdstad van de staat Californië, het
land van de gele papavers, kunnen ne
men doch waarschijnlijk vond men
deze naam net niet geallieerd genoeg.
Alle plaatjes zijn voorzien van praat
jes, die tezamen 32 gaatjes vullen van
een geruit bord. Deze illustraties in
woord en beeld van het dagelijks be
staan van een paar gewone burgers
hebben een doel, anders zouden ze daar
niet hangen. Men wil er kennelijk iels
mee duidelijk maken. Waarschijnlijk
dat de Marshall-hulp niet alleen maar
een bom duiten is of een uitvloeisel van
een handtekening op een staatkundig
papier, doch het resultaat van het lief
en leed van de werkende stand, het
saldo van een paar millioen huishoud
boekjes in een ander deel van de we
reld. Dat moet men althans wel uit deze
openbare expositie afleiden.
Nu worden er over deze familie
Temple allemaal bijzonder interessante
dingen verteld, die ons meteen een ge
heel nieuwe kijk geven op de voorheen
zo raadselachtige wereldpolitiek. Alles
wat er volgt in de tweede kolom van
deze rubriek hebben wij letterlijk over
geschreven. Er kwam een meneer naast
ons staan, die vroeg of wij dat voor een
prijsvraag deden, maar wij moesten
hem teleurstellen. De Amsterdammer
leeft blijkbaar in de domme veronder
stelling dat men een vulpenhouder al
leen gebruikt voor het oplossen van
kruiswoordpuzzles of belastingraadsels.
Zo leeft Amerika
Thomas Temple, aldus dit vlechtwerk
van teksten en prenten, kortweg Tom
genoemd, werkt in een fabriek van
Nylon-artikelen. Zijn vrouw Catharine
en hij hebben twee kinderen, Albert en
Jane van 14 en 9 jaar. Het zijn vrien
delijke mensen en altijd bezig.
Deze laatste zin is de eerste van een
aardige reeks stijlfouten, die wij hier
niet zullen overnemen uit sympathie
voor de heer Marshall die dit opstel wel
niet zelf zal hebben vervaardigd. Het is
in elk geval niet ondertekend.
Vervolgens vernemen wij dat de fa
milie Temple woont in een vrijstaand
huisje met vijf kamers, zoals er zoveel
in Seaford te vinden zijn. Het handha
ven van gezelligheid in huis is één van
de geheimen van het gelukkige gezins
leven. Meneer Temple, die in 1939 hielp
bij de bouw van de Nylon-fabriek in
Seaford, behoort momenteel tot het
vaste personeel, doordat hij zich lang
zamerhand omhoog heeft gewerkt.
Op een andere foto aanschouwen wij
mevrouw Temple, die belangstellend
toeziet hoe Jane haar nieuwe sport
schoenen koopt. De boodschappen wor
den op Zaterdag gedaan, als de heer
Temple met zijn gezin van z'n vrije dag
kan genieten.
Mevrouw Temple kan uitstekend
naaien en verstellen. Het grootste deel
van haar eigen kleren en die van Jane
maakt zij zelf. Zij wil dat haar huis er
keurig uitziet en stoft, aldus laat een
volgend plaatje zien, nog even de tafel
in de eetkamer af alvorens zij zich ge
reed maakt om haar vrienden en ken
nissen te ontvangen. Soms komen enige
dames, die lid zijn van dezelfde vereni
ging waarbij ook mevrouw Temple is
aangesloten, bij haar een kaartje leggen.
De broer van meneer Temple (die ook
in Seaford woont) komt nogal eens eten
met z'n hele gezin. In Amerika, zo deelt
men ons mede, gaan de verschillende
familieleden dikwijls bij elkaar op
bezoek.
De kerk speelt een belangrijke rol in
het gemeenschapsleven. Jane en Albert
bezoeken geregeld de Zondagsschool, na
afloop waarvan zij met hun ouders de
dienst bijwonen. Albert zingt in hst
koor. De hele familie groet de predikant
en praat na afloop over de preek
zoals men op enige foto's kan consta
teren.
De belangrijkste onthulling uit het
leven van de familie Temple hebben wij
tot het laatst bewaard. Onder het goed
gelijkende portret van een benzinepomp
kan men lezen: Meneer en de kinderen
stoppen even bij de plaatselijke garage.
Ze zijn op weg naar Washington voor
een kort bezoek.
Dat had u niet gedacht, hè?
Over de richel
De redactie van deze rubriek is zo
ontroerd en getroffen door dit epos van
edelmoedige burgerdeugd, dat zij gaarne
iets terug wil doen. Bij wijze van con
tra-prestatie (het is weinig, maar het
komt uit een goed hart) bieden wij de
Amerikaanse regering hierbij enige
schetsen aan uit het leven van de familie
Brilsma uit de Haringvlietstraat (drie
hoog achter, met inwonng) in de ge
meente Amsterdam (Nederland) met
810.124 inwoners. Als bijzonderheid
kunnen wij meedelen dat er nog juist
een inwoner werd geboren voor het ter
perse gaan van dit blad. Het is een jon
gen, die over een paar maanden zal luis
teren naar de naam Jan.
De familie Brilsma is één van de zo
veel millioen gezinnen in Europa, die
wel varen bij de Marshall-hulp. Uit
dankbaarheid laat mevrouw Brilsma
iedere maaltijd volgen door het innemen
van enige Hoffman-druppels uit een
flesje, dat zij flacon noemt vanwege het
stand ophouden. Want meneer Brilsma,
die in 1939 het besluit nam een avond
cursus machineschrijven en boekhou
den te volgen, vervult thans een hoge
positie op de fabriek, waar hij een vaste
aanstelling heeft. MejuÖrouw Fiep Wes
tendorp heeft deze episode op de hierbij
ingesloten plattegrond van het menselijk
geluk vereeuwigd. Het is de plaat rechts
onderaan. Men ziet daarop ook de maat
schappelijke ladder afgebeeld en kan
duidelijk zien dat meneer Brilsma, die
vroeger gewoon Brilsma werd genoemd,
geen kruiwagen heeft gebruikt om de
sporten hiervan te bestijgen. Men zegt
dat dit wel eens gebeurt, doch het lijkt
ons niet eenvoudig. Wij verwijzen deze
legende dan ook naar het sprookjesland,
daar wij haar moeten toeschrijven aan
vijandelijke propaganda.
Op de eerste plaat ziet u dat meneer
Brilsma ondanks zijn promotie nog peul
tjes lust. Al zijn boontjes worden gedopt
door mevrouw Brilsma, die ook het ver
stelwerk verricht, doch bij het breien
wel eens een steekje laat vallen. Het
dochtertje, dat Everdina Margaretha
Louise heet en doorgaans Prulletje (ook
wel Konijntje of Vodje) wordt genoemd,
bezorgt haar heel wat hoofdbrekens
doordat zij telkens door het oog van
een naald wil kruipen. Daarom draagt
mevrouw Brilsma (zie de volgende foto)
krulletjes in het haar, waarvoor zij
iedere avond papillotjes draait, vervaar
digd van onderschepte correspondentie
van de oudste zoon, die liever 's avonds
op straat zwalkt dan vaste verkering
te zoeken.
Rechts bovenaan ziet men hoe de naar
zijn vader genoemde Pietje zich voor
het slapen gaan zand in de ogen laat
strooien. Hij zit in de derde klas van
de lagere school en kreeg vorige week
zijn eerste onvoldoende voor rekenen
omdat hij de tafel van twintig had om
gegooid.
Iedere Zondag komt de moeder van
meneer Brilsma op bezoek. Dat doen
alle schoonmoeders in alle gezinnen van
De herfstzon trekt schuine lichtbalken door de vensters van de kathedraal, die het
bos in dit jaargetijde wordt. En de mens neemt het spel van laat licht en warme
kleur in zich op, wetende dat het welbestede minuten zijn in de jacht der dagen.
Voorheen en thans
Hoe duur het leven is geworden beseft
men pas goed, wanneer men nagaat welke
prijzen men vóór de oorlog voor de voor
naamste levensmiddelen betaalde.
In het volgend lijstje vindt men de prij
zen van een aantal levensmiddelen, zoals
die in Juni van dit jaar in 's-Gravenhage
golden en daarachter tussen haakjes de
prijzen in het eerste halfjaar van 1938: 800
gram wit waterbrood thuis bezorgd 37 cent
(18); bruinbrood thuisbezorgd 26 cent
(18); bruine bonen per pond 40!/2 cent
(ll'/i); groene erwten per pond 27cent
(9i/2); havermout per pond 24 cent (11);
rijst per pond 47 cent (11); suiker per pond
38 cent (23); zout per pond 11 cent (5);
koffie per pond 201 \'2 cent (49); thee per
pond 390 cent (130): margarine per pond
68 cent (52); roomboter per pond 228 cent
78V2slaolie per fles 182 cent (90); reu
zel per kg. 223 cent (87^); varkenscarbo-
nade per kg. 347 (124); volle melk per liter
21 cent (12); kleiaardappelen per kg. 32
cent (11); rode kool 30 cent 7 '/2sinaas
appelen per kg. 109 cent (27y2); gerookte
paling per kg. 750 cent (190).
(Buiten verantwoordelijkheid der redactie)
Museum of trouwzaal?
De heer E. P, Schuyt te Haarlem schrijft
ons:
Ongetwijfeld is de hal van het stadhuis
er door de nieuwe aankleding als „mu
seum-zaal" op vooruitgegaan, hoewel mijns
inziens de moderne klok óf terug moet naar
de oude plaats óf naar een andere zaal dient
te verhuizen.
Maar deze hal is voor^practisch alle
Haarlemmers tevens de „trouw"-zaal. En
nu mogen we toch verwachten, dat er in
een trouwzaal een bepaalde sfeer heerst.
Welnu, aan de voeten van het bruidspaar
liggen twee hopen kanonskogels; de zijmu
ren zijn kwistig voorzien van speren en
zwaarden en twee kanonnen moeten er
voor zorgen, dat ze het ja-woord ook wer
kelijk zullen uitspreken! Hebben twee
wereldoorlogen nog niet genoeg leed over
ons gebracht?
Wil men van deze hal een museumzaal
maken, best. Doch dan graag een aparte
trouwzaal mèt sfeer en dus zónder oor
logswerktuigen.
Wij vonden de directeur van het Frans
Halsmuseum, de heer H. P. Baard, die het
nieuwe arrangement van de hal in op
dracht van B. en W. verzorgde, bereid
bovenstaande opmerkingen te beantwoor
den. De heer Baard schrijft:
Het feit, dat het Haarlemse stadhuis niet
over een officiële trouwzaal beschikt, kan
naar ons inzien nimmer de aantasting
rechtvaardigen van het historische karakter
van onze „burgerzaal", door een meer neu
trale (feestelijke?) aankleiding, als pas
send kader voor huwelijksplechtigheden.
Het historische karakter van de hal van
het stadhuis uit nood dus tevens trouw
zaal blijft primair en dient in de stof
fering van de zaal tot zijn recht te komen.
De wapens (de gesmede kogels incluis)
werden niet toegepast als een opwekking
tot of verheerlijking van de oorlog, doch
ter herinnering aan de heroïsche strijd
onzer voorouders voor onze onafhankelijk
heid en aan het onbloedig en onschuldig
bedrijf der 17de-eeuwse schutterijen.
Wat de „museumsfeer" betreft, moge de
geachte inzender zich er van overtuigd
houden, dat de officiële „erezaal", met de
gebruikelijke accessoires als hier toegepast,
haar bestaansrecht reeds genoot lang voor
de musea, die sedert het einde van de 18de
eeuw de verzamelplaatsen werden van
alles wat oud is, of het er aardde of niet!
Van de nood, die deze ruimte tot trouw-
gelegenheid schiep, kunnen de bruidsparen
een deugd maken: dat 2ij het zich tot een
eer rekenen in deze historische sfeer hun
ja-woord te mogen laten klinken! En als
zij, rondschouwend, méér mochten opmer
ken dan de hen omringde familie-leden,
mogen zij dan in die oude zwaarden en
kogels geen „moord-werktuigen" zien, doch
„symbolen" van de vrijheid, door de vade
ren bevochten!
Helaas is elders geen ruimte gevonden
om de zorgen-klok onder te brengen. Het
heeft geen zin om haar de dominerende
plaats terug te geven als men het er over
eens is dat zy gezien haar aesthetische
inferioriteit zo bescheiden mogelijk
dient te worden opgesteld.
Tot inspecteur der directe belastingen
ter inspectie der belastingen te Beverwijk is
benoemd de adjunct-inspecteur der directe
belastingen T. J. van der Zee.
De Nederlandse Opera brengt- Zon
dagmiddag „Carmen" van Bizet in
de Stadsschouwburg ten tonele en
Dinsdagavond „Fidelio" van Beetho
ven. Bij laatstgeneomde gelegenheid
zal Albert van Raalte als dirigent
optreden ter herdenking van het feit
dat deze veertig jaar geleden zijn
muzikale loopbaan begon. Solisten
zijn onder anderen Gré Brouwen-
stijn, Frans Vroons en Otakar Krans.
Het A.T.G. geeft Zaterdagavond een
reprise van „De getemde feeksmet
Jenny van Maerlant en Johan
Schmitz. Het gezelschap van Guus
Oster en Johan de Meester vertoont
in de Kleine Komedie aan de Amstel
nog steeds het door Gerard den Bra
bander vertaalde blijspel „Leer om
leer", eveneens van Shakespeare.
Pierre Monteux dirigeert het Con
certgebouw-Orkest op het abonne
mentsconcert van Zondagavond. Uit
gevoerd worden de ouverture „Ruy
Bias" van Mendelssohn, de Vierde
Symphonic van Beethoven, het
Vierde Pianoconcert van Saint-Saëns
en „Don Juan" van Richard Strauss.
Solist is de pianist Robert Casadesus.
Dinsdagmiddag heeft de jaarlijkse
In de hoofdstad uit
donateursrepetitie van het Caecilia-
concert plaats. Dirigmt is wederom
Pierre Monteux. solist Tibor de
Machula, cello. Het programma ver
meldt de ouverture „ITtaliana in
Algeri" van Rossini, het Celloconcert
van Dvorak en de Tweede Symphonie
van Brahms. Dinsdagavond geeft het
Amsterdams Oratoriumkoor met
medewerking van de H.O.V. onder
leiding van Piet van Egmond een
uitvoering van Verdi's Requiem, met
solistische medewerking van Corry
Bijster, Leni Henning, Peter Offer
mans en Theo Baylé. Woensdagmid
dag worden er onder leiding van
Pierre Monteux twee jeugdconcerten
gegeven.
In de kleine zaal van het Concert
gebouw spelen Zondagavond de cel
listen Paul en Maud Tortelier. Maan
dagavond zingt de sopraan Emilie
Canridge en Dinsdagavond geeft Ge
rard Hengeveld in de Bach-cyclus
een integrale uitvoering van „Das
Woliltemperierte Klavier.
Feike Asma bespeelt Zaterdagavond
het orgel van de Hersteld Evangelisch
Lutherse Kerk aan de Kloveniers
burgwal om weer belangstelling voor
dit monumentale instrument te wek
ken.
Maandag wordt in kunsthandel
Huinck en Scherjon aan de Heren
gracht een tentoonstelling geopend
van nieuw werk van A. C. Willink
en enige abstracte composities uit de
jaren 1922-1924. Bob Buys exposeert
bij Santee Landweer en H. Fiedler in
kunsthandel M. L. de Boer.
Jean Gabin en Isa Miranda vertol
ken de hoofdrollen in de film „De
laatste haven" (in De Uitkijk), Orson
Welles en Tyrone Power in Borgia
schaakmat" (in Tuschinsky). In Al-
liambra werd de nog niet door ons
aangekondigde film ,De andere
vrouw" van Noel Coward geprolon
geerd.
Nederland, tot heil van de humoristi
sche bladen en de bonte programma's
van de radio, maar er is bijna niemand
die er prijs op stelt. Mevrouw Brilsma
stoft op Donderdagmiddag, als zij haar
vriendinnen ontvangt, die lid zijn van
een andere vereniging dan die waarbij
zij is aangesloten, nog eens extra de
schoorsteenmantel en portretlijsten af,
omdat het damesbezoek altijd stiekem
met een vinger over de richels strijkt
als zij even naar de keuken is om een
kopje koffie te schenken.
De prijs van deze koffie bedraagt
thans 1.92 per half pond.
BOEDA.
