Kijk-
c
Het Kerstfeest
nadert
FRIS, KELLER en MCDONALD
PHILIPS en TELEFUNKEN
Reerners
Reemers
Zonder geld
I 't Silver Stoepke j
Vrijdag 15 December 1950
4
Voor de Stille Armen
Wij schrijven al 16 December. Kerstfeest
nadert al. Nog slechts een week en de
leden van het comité voor de Kerstgave
aan de Stille Armen zullen er op uittrek
ken om hun enveloppen met inhoud rond
te delen. Die gave moet de mensen in
staat stellen op de feestdagen even uit de
sombere grauwheid van hun triest bestaan
te komen, doordat zij in de gelegenheid
komen wat inkopen te doen en er voor te
zorgen dat zij zich behoorlijk kunnen voe
den en niet behoeven te verkleumen bij
een gedoofde kachel.
Het comité (en ook wij) verheugen er
ons over dat reeds een belangrijk bedrag
is ingekomen. Maar wil men bereiken dat
geen der duizend Stille Armen teleur
gesteld moet worden, dan is het nodig dat
in de komende dagen nog veel inkomt.
Het is gewenst dat degenen die van plan
zijn nog iets voor dit goede doel te offeren,
dit zo spoedig mogelijk doen. Er moet zo
spoedig mogelijk een overzicht verkregen
worden, opdat het comité weet hoeveel
Stille Armen geholpen kunnen worden.
Lezer, bij u thuis worden misschien de
voorbereidingen getroffen voor het Kerst
feest. Vergeet nu ook niet de minder
bedeelden. Gij hoopt zelf ongetwijfeld op
een paar blijde Kerstdager., ook al zal
menigeen zijn eisen nu heel wat lager
moeten stellen dan in de voorafgaande
jaren. Juist die omstandigheid zal veler
gedachten even doen verwijlen in gezinnen
die zo zwaar getroffen zijn door de moei
lijke tijdsomstandigheden, dat zij vrijwel
niets meer hebben overgehouden om zich
het meest noodzakelijke aan te schaffen.
Het moet voorkomen worden dat er Stille
Armen zijn die zelfs op Kerstmis gebrek
lijden.
Wij allen die het gelukkig beter hebben
kunnen niet bereiken dat de Stille Armen
voor goed van hun zorgen bevrijd worden.
Daarmee zouden immers zeer grote kapi
talen gemoeid zijn. Maar wel kunnen wij
met vereende krachten er voor zorgen, dat
er ook in de huizen dezer zwaar getroffe
nen met Kerstmis een lichtstraal valt. Een
lichtstraal die zich niet alleen openbaart
doordat zij nu althans genoeg te eten heb
ben en zich om de warme kachel kunnen
scharen, maar bovenal omdat zij door de
Kerstgave ervaren dat er medeburgers zijn
die met hen medevoelen,
Ds. H. W. Duyvendak overleden
In de ouderdom van 57 jaar is te Heem
stede overleden ds. H. W. Duyvendak,
predikant van de Nederlands Hervormde
Gemeente aldaar, die in het bijzonder be
last was met werkzaamheden op de inrich
ting ..Meer en Bos".
De thans overledene, die in 1893 ge
boren is, werd in 1916 zendeling-leraar van
de Nederlandse Zendingsvereniging in
Nieuw Guinea. In 1935 keerde hij in ons
land terug en werd geestelijk verzorger
van „Meer en Bos". Hij bezocht daarna de
universiteit voor studie in theologie en
werd in 1942 in Zeeland candidaat. Op
14 April 1946 deed ds. Duyvendak zijn
intrede bij de Nederlands Hervormde Ge
meente te Heemstede met als opdracht de
geestelijke zorg op „Meer en Bos" op zich
te nemen.
In Maart 1947 vertrok hij naar Indonesië,
om tijdelijk in Hollandia als predikant
werkzaam te zijn. Vorig jaar is ds. Duyven
dak teruggekeerd-en heeft zijn werkzaam
heden op „Meer en Bos" weer opgevat.
Dinsdag 19 December om elf uur zal in
de kerk aan het Wilhelminaplein een dienst
worden gehouden, waarna om kwart over
twaalf het stoffelijk overschot op de alge
mene begraafplaats te Heemstede zal wor
den ter aarde besteld.
ADVERTENTIE
zegt «OUEWUHTIE
VAM V/U*
speelt 1
hoofdrol
MOTECHT KLEURECHT 100% ZUIVER WOL
ADVERTENTIE
Nee, dit is mei de beeltenis vart de
beJtoorJfjke aangeres Suianne Grubcl
- van de Weensè Staatsopera, maar van
Anneke Brand uit Arnhem. Naluurlijk
- draagt zij een Fanny-Hat.
in vele modellen,
verkrijgbaar in elke goede zaak f 6.90
Nieuwe scholen in Heemstede
Plannen voor 1951
Ook Heemstede heeft plannen in voor
bereiding om het aantal soholen te ver
meerderen. Zeker is dat de lagere scholen
die er thans zijn in het jaar 1951 nog in
staat zijn om alle kinderen een plaats te
verlenen. Maar het staat ook vast dat voor
1952 maatregelen genomen moeten wor
den. Ook Heemstede had in 1946 en 1947
een hoog geboortecijfer en die kinderen
worden voor een deel in 1952 leerplichtig.
Het is zeker dat in 1951 een nieuwe
R.K. ulo-school voor meisjes komt op een
terrein aan de Burgemeester van Lennep-
weg, een zijweg van de Kerklaan.
Verder staat eveneens op het program
een Protestants-Christelijke kleuterschool
te bouwen. Die komt op een terrein aan
de Koediefslaan nabij de vroegere herberg
,.De Dorstige Kuil".
Tevens zijn er nog enige plannen in
voorbereiding. Die betreffen zowel het
openbaar als het bijzonder onderwijs.
FEUILLETON
2)
HOOFDSTUK II.
Val in de luchtkoker.
De vrouw heeft met^ rouge en poeder
haar gezicht weer wat opgekalefaterd,
maar de .dikke huilwallen onder haar
fletse ogen loochenen de pijnlijke scène,
die ik zojuist boven heb gehoord, niet. Nu
het echtpaar zo stuntelig tussen de tafel
tjes van het smalle eelzaaltje door la
veert, is het duidelijk te zien, dat dit
geen grotestadsmensen zijn. Middenstan
ders uit een provinciestadje. Onaange
naam, dat juist het tafeltje achter het mijne
leeg moet staan. Ik ben helemaal niet
verlangend naar het, zij het in deze omge
ving dan ook beheerste en clandestiene
vervolg van een echtelijke twist mee te
maken. Het was geen gezellige, kinderlijke
ruzie, zoals die in elk huwelijk wel eens
voorkomt, maar hier schuilde achter de
ADVERTENTIE
HET
GESCHENK,
EEN
Indra Kamadjojo c.s. met
Indonesische dansen
Op de gisteren in de Stadsschouwburg te
Haarlem gehouden achtste bijeenkomst van
de vereniging „Geloof en Wetenschap"
heeft Indra Kamadjojo, met medewerking
van Dewi Kartini en een klein ensemble
onder leiding van Mas Kassanna voor de
begeleiding, een programma van Indone
sische dansen uitgevoerd. Er bestond hier
voor niet alleen een verheugend grote be
langstelling, want de zaal was geheel uit
verkocht, doch ook een bewonderende
aandacht, die na ieder nummer ondubbel
zinnig bleek uit het dankbare applaus.
Indra Kamadjojo bracht zowel klassieke
als volksdansen ten tonele, voornamelijk
van Hindoe-Javaanse en Balinese origine.
Bij voorbeelden van de eerste categorie,
ontleend aan de epische heldendichten
Mahabharata en Ramayana, gaf hij zoals
gewoonlijk achteraf een korte uitleg van
de voornaamste der voorgeschreven bewe
gingen (waarvan er 24 voor het hoofd be
staan, 6 voor de hals, 44 voor de ogen, 57
voor de hand enzovoorts) teneinde de toe
schouwers ook het gewenste begrip bij te
brengen voor het tevoren in al zijn raadsel
achtige exotische bekoring genotene. Maar
niet alleen dank zij dit instructieve ele
ment, ook door de popularisering in andere
nummers van traditionele Oosterse vor-
menweelde doet deze bekwame danser, die
over een soepel lichaam beschikt, een zeer
nuttig werk als propagandist voor deze
eeuwenoude cultuur.
Met opzet werd hierboven van bekoring
en niet van schoonheid gesproken, want in
artistiek opzicht zijn er wel betere Indone
sische dansers aan te wijzen, die een ster
kere esthetische bevrediging weten te
schenken door een meer aristocratische
stylering en een machtiger beheersing van
de ruimte. Niettemin was er vooral in het
Brahmaanse scheppingsverhaal, in de
legende van de danser uit het hof van Be
tara Indra en in mindere mate ook in de
vlinderdans uit Bali veel te genieten, al
vond ik nog altijd de demonstratieve waar
de overheersend.
Ingetogen en toch verleidelijk, het hoofd
wiegelend gelijk een bloem op een stengel,
zoals het in de voorschriften heet, was
Dewi Kartini als de hemelnimf, meege
sleept door het rhythme als de Sumatraan-
se regenbezweerster. Toch is zij een dan
seres met nog bescheidener mogelijkheden,
hetgeen vooral bleek uit de overigens
prachtige, aan Dewi Sri opgedragen rijst-
dans.
Ter aanvulling van het programma zong
Mas Ismael bij de guitaar enkele dromerige
Indonesische liederen en was er een kront
jong-intermezzo, waarbij Indra Kamadjojo
enkele vrije improvisaties gaf. Heel fijnzin
nig was het door Dewi Kartini en Mas
Kassana uitgevoerde duet uit de Mina-
hassa, waarin een jonge man werft om de
liefde van een mooi meisje.
DAVID KONING.
Ir. H. F. Hopster verdedigde
het amateurisme bij voetbal
„Professionalisme of amateurisme" was
het onderwerp, dat ir. I-I, F. Hopster, vice-
voorzltter van de Koninklijke Nederlandse
Voetbalbond Donderdagavond besprak op
een bijeenkomst van jeugdleiders, op uit
nodiging van de commissie jeugdvoetbal der
afdeling Haarlem van de KNVB.
Ir. Hopster was van mening, dat de be
langstelling voor voetbal op het ogenblik
ongezond is. Het bezetten van een goede
plaats op de ranglijst is belangrijker dan het
spel. De KNVB ziet natuurlijk gaarne, dat
het Nederlands elftal overwinningen boekt,
maar indien er een elftal moet komen ten
koste van het amateurisme, dan trekt de
bondsleiding daaruit haar conclusies. Het
bestuur gaa* op de gewone wijze door. ook
al zou de publieke belangstelling voor de
wedstrijden van het Nederlands elftal min
der worden. Spreker vervolgde, dat men zich
moet richten naar de grote waarden van het
amateurisme. Wat heeft het voor nut het
werk voor dc jeugd voort te zetten, als de
jongens later beroepsspelers worden. De
jeugd heeft dan voor de clubs geen belang
stelling.
Men zal slechts prijs stellen op spelers, die
hun geld waard zijn en zij, die van mening
zijn, dat de KNVB concessies aan het
amateurisme zou kunnen doen, door bijvoor
beeld een kleine vergoeding voor de spelers
beschikbaar te stellen, zullen bedrogen uit
komen. De spelers zullen steeds meer gaan
eisen en wanneer de clubs eenmaal tot be
taling overgaan, is het hek van de dam.
Ir. Hopster besprak het grote belang van
goede jeugdleiders en het houden van jeugd
kampen. Het hoofddoel moet steeds gericht
zijn op de ontspanning, welke het spel kan
brengen.
In de club moet een sfeer waarneembaar
zijn van vriendschap en saamhorigheid en
wanneer later de jongen eenmaal man is
geworden en de voetbalsport reeds lang
vaarwel heeft gezegd, zal hij herinneringen
aan zijn voetbaljaren moeten hebben, waar
op hij steeds met voldoening zal mogen
terugzien.
„Wij zullen ons standpunt ten aanzien van
professionalisme handhaven", zo besloot ir.
Hopster, maar ten aanzien van de spelers-
roof door het buitenland, zal „een internatio
nale instantie, bepalingen moeten gaan ma
ken, welke aan deze toestand een einde zal
maken".
Bloembollencultuur
De vergadering van de afdeling Haarlem
van de Algemene Vereniging voor Bloem
bollencultuur heeft zich verenigd met de
voorstellen van het hoofdbestuur, welke
Maandagmiddag op de algemene vergade
ring aan de orde zullen komen. Dat bete-;
kent dus, dat het voorstel tot het verbou
wen van het Krelagehuis en dat tot ver
hoging der contributie werden aanvaard.
ADVERTENTIE
ZIJLSTRAAT 56 - TEL. 11828.
Verkoop en reparatie van
radiotoestellen
Toestellen uit voorraad leverbaar
Vraagt demonstratie. Zeer deskundig
personeel steeds ter beschikking.
ADVERTENTIE
Kerststemming
De prettige sfeer var
dennenbomen en Kerst
klanken begeleiden
van afdeling tot afdeling.
U
Deze nog eens extra ver
zorgde stands maken Uw
bezoek in de Kerstweek
bijzonder aantrekkelijk en
U weetde ingang is vrij.
Kerststemming
KRUISSTRAAT 35
Filmavond van Vegetariërsbond
In de tentoonstellingszaal van het Frans
Halsmuseum heeft de afdeling Haarlem van
de Nederlandse Vegetariërsbon'3 gisteravond
een filmvoorstelling gegeven over Krugers
Wildtuin. Een boeiende rolprent, opgenomen
.in het dierenreservaat in het Oosten van
Transvaal, dat onder de naam Paul Kruger-
park alom grote bekendheid heeft verwor
ven. In deze wildtuin die een oppervlakte
beslaat van acht duizend vierkante mijl, en
een onbewoond en woest toevluchtsoord
vóór Zuid-Afrikaans wild is, heeft de
cineast de gewoonten van vele dieren op het
celluloid vastgelegd. „Krugers Wildtuin" is
dan ook een documentaire geworden die veel
belangstelling verdient.
Voor de vertoning van deze interessante
•film vroeg de heer E. Spiering enige ogen
blikken de aandacht voor een deel van het
werk van dé Nederlandse Vegetariërsbond.
Spreker betoogde dat de doelstellingen dei-
vegetariërs naast een economische zijde, ook
een ethische zijde hebben. Hij riep de leden
op de leerstellingen van de vegetariërs te
propageren.
In de heden gehouden trekking dei-
Staatsloterij is een prijs van f1000 en een
premie van f 30.000 gevallen op nummer 21112.
Voor de kinderen
epjl
Ff
470
Maar er zijn nog meer aardige dingen te beleven op het feest, dan zaklopen en mast-
klimmen.Kijk maar eens gindsdaar hebben ze een kabelballon gemaakt! Dat is
een luchtballonnetje, dat aan een draad vastzit; en nu kunnen er telkens twee
personen in het schuitje, waarna de draad een eind gevierd ivordt. En dan ga je een
heel eind de lucht in. Kwaad kan het niet, want de ballon blijft aan de draad vastzitten.
Nou, dat is iets voor ons tweetal, dat begrijp je! Daar moeten ze bij zijn!
„Ik zou er best 'n tochtje mee willen maken!" zegt Bunkie.
„Nou, kom maar mee, dan zullen we ook wel eens mogen!" denkt Rick.
Zo lopen ze naar het veldwaar de kabelballon wordt bediend. En natuurlijk mogen
ze ook eens naar boven. Slap maar in!
Rick en Bunkie lieten het zich geen tweemaal zeggen; gauw klauterden ze in het
schuitje, en toen werd het touw gevierd. Daar gingen ze naar boven! Rick en Bunkie
keken lachend in 't rond.
Muziek
Symphonie-orkest „Haerlem"
gaf een jubileum-concert
Ter gelegenheid van zijn 12^-jarig be
staan, gaf het Symphonie-orkest „Haer
lem" in de gemeentelijke Concertzaal gis
teravond een jubileumuitvoering met een
extra zwaar programma. Het mocht zelfs
van de dirigent, de heer Piet I-ïalsema,
een gevaarlijk waagstuk heten met deze
dilettanten zij het dan zeer verdienste
lijke de Suite in b van Bach, de Ita
liaanse Symphonie van Mendelssohn, de
Egmont-ouverture van Beethoven en de
begeleidingen van een celloconcert van
Boccherini en van het Vijfde pianoconcert
van Beethoven aan te durven. Hij kon
immers vooruit weten welk een heksen
werk het zou zijn deze gevaarlijke muziek
(denk alleen nog maar aan Bach en Beet
hoven) klank- en toonzuiver in een stevig
rhythmisch verband te krijgen, afgezien
nog van de instrumentaal-technische moei
lijkheden die zich daarbij voordoen en die
toch in de eerste plaats dienen te worden
opgelost.
Maar tegenover dit alles kon hij stellen
zijn eigen geestdrift en werklust en te
vens de goede geest van muziekliefde en
ambitie welke in zijn vereniging heerst,
een geest die tot ernstige studie dwingt.
Niettemin bleef het een waagstuk, want er
zijn grenzen waai- amateurs bezwaarlijk
overheen komen. Doch laat ons dat alles
niet te zeer op de korrel nemen, want over
het geheel genomen is er deze avond door
„Haerlem" zeer behoorlijk gemusiceerd,
enkele keren zelfs bijzonder fraai. Dat.
was dan natuurlijk steeds het geval bij
passages, waarin het orkest niet boven
zijn kracht hoefde te gaan en met een
zeker overschot aan vermogens zijn taak
kon vervullen. Het bracht ons in herinne
ring het zo buitengewoon mooi geslaagde
concert van een paar jaar geleden, met
een programma dat technisch bescheide
ner eisen stelde.
De solo-fluitist van „Haerlem", de heer
J. J. Poolman, speelde bijzonder knap de
solopartij in de dankbare Suite van Bach;
opvallend was niet alleen zijn mooie cn
zuivere, maar ook zijn grote toom Dr. J.
Veenenbos ook een lid van „Haerlem"
liet zich als een zeer verdienstelijk cel
list gelden in het concert van Boccherini,
Zijn eerste cadens was technisch een bij
zonder sterk staaltje van zijn kunnen en
in het Adagio wist hij een zuivere mu
zikale expressie te leggen.
Niemand minder dan George van Re-
nesse was de solist in het gekozen Piano
concert van Beethoven. Hij had op te
tornen tegen een orkest dat in zijn over
moed even boven het toonpeil zweefde,
wat de heroïsche stemming van het eerste
deel nogal verrtfwde..-7Dpeh het kalmere
middendeel schonk daarna veel bevredi
ging. Het was al Léel '-wafr' dat het geheel
(een kleine Vergissing van ëen der blazers
daargelaten) zonder opvallende schomme
lingen kon verlopen. Op de solist was in
alle opzichten te rekenen.
In de Italiaanse Symphonie van Men
delssohn was veel goeds te waarderen,
niet het minst vanwege de blazers, die de
rhythmiek van het slotdeel dapper bevor
derden. Ook de Egmont-ouverture stond
op behoorlijk peil; het stuk klonk vooral
zuiver. Piet Halsema toonde zich voortdu
rend een dirigent die alles in de hand
houdt, die aanvuurt en bezielt, maar te
vens de détails niet uit het oog verliest.
De leden van „Haerlem" mogen hem in
ere houden, èn om zijn vakmanschap èn
om zijn aanstekelijke muzikale geestdrift.
Er was verblijdend veel belangstelling
voor dit concert- Burgemeester Cremers
en wethouder Angerient woonden deze
feestelijke avond bij.Veel bloemen en zelfs
een krans uit de gevangenis, waar „Haer
lem" reeds meermalen concerteerde.
JOS. DE KLERK
De Bijzondere Strafkamer van de
Utrechtse rechtbank heeft de gewezen „Kri-
minal-sekretar H. K. Houbrock, een mede
werker van Schreieder, wegens medewer
king aan executies van Nederlanders tot 7
jaar gevangenisstraf veroordeeld. J. F. V. uit
Utrecht, die waarnemend hoofd van de
politieke inlichtingendienst te Amsterdam is
geweest, werd wegens hulpverlening aan de
vijand tot 18 jaar veroordeeld.
ADVERTENTIE
kan Uw kolenleverancier niet werken.
Maak het hem .dan ook niet moeilijk,
maar betaal direct als de kolen komen.
FEDERATIE BRANDSTOFFENHANDEL
HAARLEM EN OMSTREKEN
BINNENLAND
De Rotterdamse rechtbank heeft een 51-
jarige gewezen brigadier van gemeentepoli
tie, die in zijn diensttijd drie inbraken heeft
gepleegd, conform de eis tot 3 jaar gevan
genisstraf veroordeeld.
Dc zaak Pieter de Boer uit Drachten,
voorzitter van de Bond van Mobilisatie-
slachtoffers en van de stichting „De Neder
landse Soldaat", contra de officier van justi
tie te Leeuwarden cn de Staat der Neder
landen, is gisteren wederom voor de tijd van
vier weken verdaagd.
De grafische industrie in Nederland
heeft in de afgelopen elf maanden van dit
jaar voor f 38% millioen geëxporteerd tegen
f27 millioen in 1949,
De afgetreden minister van Oorlog en
Marine en mevrouw Schokking, alsmede de
afgetreden staatssecretaris van oorlog en
mevrouw Fockema Andreae hebben Don
derdagavond ten paleize Soestdijk ten af
scheid bij de Koningin en Prins Bernhard
gedineerd.
HAARLEM EN OMGEVING
Vanmorgen om halfvijf nam de bestuur
der van een bestelauto uit Amsterdam, toen
hij van de Militaireweg in Overveen kwam
en links af de Bloemendaalseweg wilde op
rijden de bocht te kort en kwam in botsing
met een vrachtauto van een Bloemendaalse
firma die in de richting Overveen reed. De
voertuigen werden beschadigd. De bestuur
ders lièpen geen wonden op.
Aan dc gemeentelijke universiteit te
Amsterdam slaagde voor het doctoraal
examen geologie de heer C. Kieft te Haar
lem. (Verbeterd bericht).
De heren H. C. Hennevelt cn P. H.
Vooren zullen in de aanstaande vergadering
van de gemeenteraad B. en W. vragen of
het wenselijk is aan de leden van het ge-
meentepcrsoneel voor de Kerstdagen een
extraloon van een week of een vierde van
het maandsalaris toe te kennen en aan hen,
die door de dienst van Sociale Zaken wor
den ondersteund voor de Kerstdagen een
extra-uitkering van 50 van het wekelijkse
steunbedrag te verstrekken.
Aan de gemeentelijke universiteit van
Amsterdam slaagde voor het candidaats-
examen politieke- en sociale wetenschappen
mejuffrouw H. L. Schéjtema te Haarlem,
De gemeenteraad van Haarlem verga
dert Woensdagmiddag in de Statenzaal. De
agenda vermeldt zes en dertig punten.
ADVERTENTIE
KERSTMIS
VRAAGT
I WAARDEVOLLE GESCHENKEN j
WIJ HEBBEN VOOR U EEN
ZEER MOOIE COLLECTIE
VERZ. AANSTEKER 16.75 j
BONBONMANDJE 19.50
TAFELAANSTEKER 28.50
VULPOTLOOD 6.50
GOUDEN MANCHETKNOPEN
totaal 125.
ZEGELRING 40.—
BRILL ANTEN RING 37.50 1
GOUDEN DAMESHORLOGE v.a. 95.—
Alle artikelen boven de 10.
zijn verzekerd tegen VERLIES, l
DIEFSTAL. BESCHADIGING.
GROTE HOUTSTRAAT 49, TEL. 20049
HAARLEM
de kleine zaak met de grootste keuze!
Hoofdstedelijk subsidie aan
Concertgebouw goedgekeurd
Motie inzake uitkering
aan dr. W. Mengelberg
In de zitting van de Amsterdamse ge
meenteraad kwam gisteren de voordracht
van B. en W. aan de orde om aan het
Concertgebouw N.V. voor het seizoen 1948-
'49 een subsidie van ten hoogste 197.796
en voor het seizoen 1949-'50 van maximaal
242.000 te verlenen. Tevens werd hierbij
het rapport der commissie van onderzoek
betreffende de exploitatie van het Concert
gebouw behandeld.
Wethouder mr. A. de Roos zei in zijn
antwoord aan de sprekers, die critiek had
den geuit op het beleid van het Concert
gebouw en soms ook op het uitgebrachte
rapport, dat geen enkele instelling van
kunst en cultuur heden ten dage een ren
derende zaak is. Maar men kan niet spre
ken van een failliete boedel. Het Concert
gebouw is stellig een bloeiende culturele
instelling, al zijn er ook moeilijkheden van
allerlei aard. Bij de pogingen tot oplossing
hiervan moet men van het historisch ge
groeide uitgaan. Bij de begroting voor 1951
zal de kwestie van eventuele splitsing van
gebouw en orkest besproken moeten wor
den. De verstgaande structuurverandering
zou zijn het onderbrengen van het orkest
in een afzonderlijke stichting.
De voordracht werd zonder hoofdelijke
stemming goedgekeurd, niet echter clan
nadat er met 35 tegen 2 stemmen een door
cle heer Sajet (P.v.d.A.) ingediende motie
was aangenomen. Daarin wordt gezegd dat
de raad het in hoge mate betreurt dat het
Concertgebouw N.V. aan dr. W. Mengel
berg, hoewel zijn aanspraken daarop niet
vaststaan, een jaarlijkse uitkering van
10.000 doet, zonder daartoe door een ge
rechtelijke uitspraak te zijn gedwongen.
Een amendement hierop van de commu-.
nistische heer Bot om in plaats van „be
treuren" de term „afkeuren" te bezigen,
werd met 27 tegen 9 stemmen verworpen.-
felle twistwoorden een dreiging, iets on
heilspellends. Onbegrijpelijk, dat die men
sen niet beseffen, dat elk woord in de
andere drie kamers, rondom de luchtko
ker gelegen, te verstaan was, onbegrijpe
lijk, dat zij hun woede zo de vrije loop
lieteji. Elisabeth en ik hadden elkaar eens
verwonderd aangekeken, toen die eerste
luidruchtige woorden tezamen met de
geuren van de tomatensoep, welke ik nu
aan het oplepelen ben, mijn kamer binnen
dreven. Wat de vrouwenstem, die me uit
mijn slaapje gehaald bad, eigenlijk zei,
kon ik zo gauw niet verwerken, maar het
antwoord van de man was duidelijk: „Je
houdt je mond. Begrepen? Ik waarschuw
je!" Verder ving ik nog iets op van „we
zouden zelf de dupe worden", maar daarna
dempte hij wijselijk zijn stem en bleef
er slechts een vaag en dreigend gebrom
te horen, af en toe onderbroken door een
hysterische huilsnik. Ik ben maar een mens
en dus nieuwsgierig en bovendien was het
toch etenstijd en zo verliet ik met enige
lichamelijke moeite het zachte bed en
stelde me verdekt achter het half dicht
geschoven rode pluche-gordijn op. Heel
voorzichtig keek ik om de rand van het
gordijn. Mijn blikken gleden eerst langs
het venster, links van me, om er meteen
halt te houden. Ik zag daar een man met
dezelfde manoeuvre bezig als ik zelf: luis
teren!
Geen prettig gezicht, voor zover een
gerechtvaardigde critiek op deze mat
bleke vlek in het reeds vaal wordende
licht in de. luchtkoker mogelijk was.
Donker, lang haar, achterover gekamd, een
grote neus en loerende ogen. Of hij oud
of jong was, kon ik niet zien.
Het leek me toen verstandiger me aan
te kleden en ietwat te# soigneren voor het
diner. Eén bespieder van de echtelijke
ruzie in de kamer tegenover me, was wel
genoeg en bovendien had mijn eerste op
welling van nieuwsgierigheid intussen het
loodje gelegd tegen mijn fatsoensmoraal,
om een lelijk, maar duidelijk woord te
gebruiken.
Een kwartiertje later, klaar om kamer
17 te verlaten en om de drie trappen naar
de eetzaal af te dalen, kreeg ik de twis
tende vrouw toch nog te zien, toen ik het
gordijn open schoof om zoveel mogelijk
frisse lucht binnen te laten. Onwillekeu
rig keek ik naar de overkant. De vrouw
bukte en rommelde waarschijnlijk wat in
een koffer, die op een stoel stond. Het
was slechts een flits „en face", maar toch
voldoende om nu te weten, dat zij het is,
die thans aan het tafeltje achter me zit.
Mevrouw Luchtenbeldde Ruiter heet ze
vermoedelijk. Tenminste, toen ik zojuist
op verzoek van de ober Jan een gezel
lige kerel met een uitgestreken facie
met een aniline potloodje mijn naam
Thomas Marijns en mijn verdere doopceel
in het gastenboek schreef zag ik op de
laatst beschreven regel althans die naam
staan. De Luchtenbelds komen uit Gorin-
chem. Wat hij als beroep ingevuld had,
kon ik zou gauw niet ontcijferen. De vrouw
heeft iets ti-agisch over zich en dat komt
niet alleen door de huilwallen. Ze is duur
gekleed, te duur, want het is duidelijk te
zien, dat ze vroeger eenvoudiger en goed
koper kleren droeg. Ook het roodbruine
haar in mijn eigen krant zie ik vaak
advertenties van kapsalons, waarin de
qualificatie „Titiaanrood" veelvuldig voor-
komt, en misschien bedoel ik die kleur
nü ook wel dit geverfde haar dan staat
niet boven het vlekkerige, vijftig jaar oude
vrouwengelaat met zijn verkeerde make
up. Eigenlijk is het een onopvallend, vrien
delijk gezicht, maar nu valt het op door
zijn lelijkheid. Toen het echtpaar naar zijn
tafeltje ging, had ik geen tijd de man
rustig te bekijken, maar in de gauwig
heid heb ik toch gezien, dat hij vrij klein
en kaal is. Ik zit met mijn gezicht naar
het Damrak. Voor me, rechts, is een bar,
gewoon donkerbruin eikenhout met een
stuk of wat krukjes. Op één er van zit de
neger. Wat verder naar voren is de lees-
en bittertafel, nu leeg, laag beschenen
door met groene kap afgeschermde lam
pen, en tenslotte de brede, beslagen spie
gelruit, met daarachter het Damrak, dat
zich alleen maar raden laat door het con
tinu langsglijden van lichten.
Mijn mocca-puddinkje met vanille-saus
smaakt goed en juist als ik de laatste hap
naar binnen slok, wandelt de platina
blonde van Joe's foto „Le Soleil" binnen.
Ik hoor hoe ober Jan zegt: „Daar is
Daisy, Joe", en zie hoe de donkere Joe
oprecht verheugd van zijn barkruk springt
en haar tegemoet loopt. De foto in de
vensterbank was niet geflatteerd, ze is
inderdaad knap en opvallend in haar ge
ruit grijze tailor-made met daaronder een
groen truitje.
Een geroutineerde kellnershand dekt mijn
tafeltje af.
„Jan", zeg ik.
„Meneer?" zegt Jan.
„Dat blonde meisje Jan, is dat-eh-eh?"
Hij begrijpt, dat ik wat meer wil horen
over dat merkwaardige paar, dat aan een
duur, paars likeurtje nipt. Maar Jan moet
me teleurstellen. „Het spijt mij, meneer,
maar ik ken dat blondje niet. Ze komt
hier pas de laatste drie dagen. Joe is in
het Amerikaanse leger, hij hoort bij een
afdeling, die nog in ons land zit en heeft
nu een paar dagen vacantie. Maar ik ben
het met u eens meneer, die 'Daisy is niet
mis".
Veel weet ik nog niet. Zij heet Daisy
en hij is Amerikaans soldaat. Terwijl Jan
met me sprak, keek ze me aan, lang en
ondex'zoekend, te lang. Ik ben vrijgezel,
ik ben met vacantie en bovendien ben ik,
zoals ik reeds zei, nieuwsgierig. Daarom
intrigeert me deze knappe platina blonde,
die over haar paarse glaasje heen Joe
vriendelijk toelacht.
Tien minuten later loop ik het Damrak
af. Het is druk. Ieder, die uïtgaansplannen
heeft voor de komende uren, is op stap.
Toch heerst er nog niet de gezellige sfeer
van vroeger, van voor de oorlog. Het is
allemaal nog sun-ogaat vrolijkheid en
di-ukte. Er-ontbreekt iets, wat weet ik niet
pi-ecies. Of ben ik misschien zelf anders
geworden? Ze steken de Dam over-, rich
ting Kalverstraat, ik kan ze gemakkelijk
in het oog houden. Een witte regenjas
met een zwarte kroeskop erboven en zij
in een geel doorzichtig cellophaan geval
over haar mantelpakje. Wat ben ik eigen
lijk? Een kleine jongen, die uit nieuwsgie-
gierigheid een blond meisje en een neger
achterna loopt of een jaloerse mede-min
naar, die wil zien waar zijn geliefde blijft?
In de Kalverstraat ben ik ze plots kwijt.
Ietwat verbouwereerd rem ik mijn lopp-
tempo wat af en kijk om me heen. In de
hellichte ruimte van de cafetaria zie ik
ze zitten. Daisy heeft blijkbaar nog niet
veel gegeten, ze hapt met smaak in wat
koude aardappels, met wat azijn, een stuk
je augurk en een schijfje tomaat: „huza-
x-enslaatje" zal ze besteld hebben. De kruk
naast haar is leeg en ik ga daar zitten.
Waarom niet? Joe kent me helemaal niet
en zij heeft aan mij zo even in „Le Soleil"
een brutale, onderzoekende blik gewijd.
Die zal ze wel aan meer mannen wijden.
Ik heb een kaartje voor de bioscoop, maai
de voorstelling begint pas over een half
uur.
(Wordt vervolgd).
