De verdeling der woonruimte
in Haarlem
Hofeldirecteur-in-ruste stelde in zijn villa
in Aerdenhout zijn belevenissen te boek
Haarlemse raad stelt 186 mille beschikbaar
voor nieuwe Rooms-Katholieke school
De kleine wereld
HAARLEMS DAGBLAD
- OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
3
Agenda voor Haarlem
Uitspraken
Haarlemse rechtbank
Brug ingestort in Canada
Straffer maatstaven
blijken nodig
DOOR DE EEUWEH HEEN WIST MEN
J.L.
Onderzoek In de zaak tegen
ex-marineman wordt voortgezet
ALS PICCOLO BEGONNEN
voor ons ligt het boek van de heer J. F. H. Hutoker, thans inwoner van Aerdenhout,
waar hij zich gevestigd heeft na een lang leven vol omzwervingen, die in een Scheve-
nings hotel begonnen en ook eindigden. Alleen niet in dezelfde functie. Want de iongen
die in eerste zomermaand van 1890 zijn entrée maakte als piccolo van het hotel
d'Orange keerde in de Haagse badplaats terug op 1 Mei 1910 als adjunct-directeur van
het Kurhaus, waai van hxj zes jaar later directeur werd om dat nog een kwart eeuw
trouw te blijven. Maar lussen die uitersten ligt dan de lange weg, die de heer Hulsker
heeft moeten afleggen voor hij de hoogste sport op de ladder der hótelfuncties be
reikte. Daar is natuurlijk nogal wat doorzettingsvermogen aan te pas gekomen, want
de toestanden in het hotelbedrijf waren zestig jaar geleden zo, dat men wel een zeer
grote ambitie voor dat veelzijdige vak moest koesteren om het er lang in vol te
houden. „In drie maanden werd ik tien jaar wijzer", schrijft de heer Hulsker en die
opmerking slaat waai lijk met alleen op de „technische" vaardigheden, die hii zich
moest eigen maken.
Vier jaar later begon dan de gestadige
opleiding van de leergierige chasseur, die
in een voortdurend wisselen van het ene
établissement naar het andere niet alleen
de fijne kneepjes van het vak tot in de
perfectie leerde kennen, maar nog een flink
(en mooi) stuk van de wereld zag daaren
boven.
Brussel, Brack's Doelen Hotel, Princess
Hall, het Grand Hotel in Helouan, Ghezireh
palace Hotel, Shepeards Hotel, alles in
Egypte en dan ineens weer Kurhaus- en
Amstelhótel in Nederland, gevolgd door een
paar maanden Carlton in Londen, Schwei-
zerhof in Luzern, Hes Britanniques in
Genève, Brittannia in Venetië, vervolgens
weer een betrekking in Egypte en dan het
Parijse Regina, Rivièra Palace in Nice om
in 1904 weer terug te keren tot het Sche-
veningse Kurhaus, nu in de rang van zaal
chef.
Uitstapjes
'Zo nu en dan gunt de heer Hulsker zich
zelf en zijn lezers bij het ver-halen van
deze Odyssee even rust om hun een kijkje
in de keuken van de horeca-wereld te bie
den of om hen mee te nemen op een uit
stapje, tezamen met de een of andere vor
stelijke gast ondernomen, in het Zwitserse
berglandschap of in de Egyptische woestijn,
dan wel gewoon naar de Parijse centrale
groente- en vleesmarkten.
Maar nauwelijks is het seizoen van 1904
achter de rug of de familie Hulsker
want deze hótelman in hart en nieren geeft
keer op keer blijk de geneugten van de
huiselijke haard bijzonder op prijs te stel
len pakt alweer haar koffers om naai
de Rivièra terug te keren.
En weer een paar jaar later kon men de
heer Hulsker in de weer zien in Lyon, waar
hij in opdracht van de Compagnie interna
tionale des wagons-lits een diner op een
landbouwtentoonstelling moest arrangeren,
waaraan niet alleen burgemeester Edouard
Herriot, maar ook president Fallières en
minister Clémenceau aanzaten.
Maar zelfs een Hulsker begon dat heen
en weer trekken te vervelen en daarom
vestigde hij zich, weliswaar niet voorgoed,
maar toch met het voornemen een lange
tijd te blijven, in Parijs, waar hij in het
zeer cosmopolitische „Hotel Meurice" af
delingschef werd.
Vorstelijke namen
De verteller beschikt over een voor
treffelijk geheugen, want hij noemt zijn
prominente gasten zonder aarzelen op:
prinses en prins Buon Compage Cudivici,
prinses Pio de Savoie, de markiezin van
Alimonarid, prins Coudriano, prins en
prinses van Somaglia, de hertogin van
Terranova, baron Von Fürsteneck, mar
kies van Sorogna, prins Wilhelm von
Sachsen Weimar, baron Melville van
Cambel, de graaf Gallina
En zelfs de tijd in Scheveningen na 1910,
toen het wel scheen dat de heer Hulsker
„op zijn eindstation" was beland, leverde
nog avontuur genoeg op: tijdens de wereld
oorlog werd hij naar België gezonden om
te trachten in enkele Antwerpse hotels nog
wat orde op de zaken te stellen.
Schaduwzijden
Bij alles vergeet de heer Hulsker de scha
duwzijden van het vak niet.
Lange uren in berookte lokalen, zenuw
achtig, haastig werk, eist een krachtig ge
stel om dit alles te kunnen verwerken. De
ADVERTENTIE
DONDERDAG 1 FEBRUARI
Nassauplein 8, „De Tempelbouwers", bij
eenkomst, 2.30 uur. Zuiderkapcl, Zuiderstraat
15, bijeenkomst, 8 uur. Palace: „Gabriela",
18 j., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Staats
geheim", 18 j., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. City:
De gouden salamander", 18 j., 2.15, 4.30, 7
en 9.15 uur. Spaarne: „De Hertendoder",
„Juwelensmokkelaars", 14 j., 2.30, 7 en 9.15
uur. Frans Hals: „Vier jaar later", 18 j., 2.30,
7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Als mannen
willen", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
VRIJDAG 2 FEBRUARI
Stadsschouwburg: „The merchant of
Venice" (The Young Vic Company), 8 uur.
Wilhelminastraat 22: Vereniging van Spiri
tisten „Het Licht", psychometrische avond,
8 uur. Nassauplein 8: Theosofische Vereni
ging, spreekster mejuffrouw Helma Kool,
8 uup. Bioscopen: Middag- en avondvoor
stellingen.
jonge man, die liet hotelbedrijf als beroep
kiest, moet zich bewust zijn, en anders moet
hem erop gewezen worden, welke moge
lijkheden er zijn en voor welke moeilijk
heden hij komt te staan.
Wil hij kok worden, dan zal hij na vele
jaren van praktijk het tot chefkok kunnen
brengen en wellicht later een pension of
klein hotel kunnen exploiteren. Begint hij
als chasseur, dan kan hij opklimmen tot
hoofdportier of concierge van een 1ste klas
hotel, chefkok of portier zijn wel in staat
tot hun 60ste of 65e jaar hun functie naar
behoren te vervullen. Ook in de hótel-
administratie is het mogelijk tot een derge
lijke leeftijd te blijven werken.
Anders is het gesteld met de kellners.
Ziet men in sommige cafés of restaurants
wel oude bedienden, in de hötels komt dit
slechts hoogst zelden voor. Hier gebruikt
men bij voorkeur jeugdige personen. Al
leen de Ober kan en mag nog tot op een
zekere leeftijd in functie blijven.
Hieruit blijkt dus, dat men niet zijn
leven lang hötelkelhier kan blijven. Heeft
hij niet gezorgd, dat hij door studie hoger
op komt, eerst in de administratie, vervol
gens naar de receptie en steeds hoger op,
dan komt er een moment in zijn leven, dat
hij genoodzaakt wordt, als zijnde te oud,
ontslag te nemen en dan gaat het afwaarts,
naar kleine zaken: bars of cafés waar hij
financieel niet slechter op wordt, maar
zich toch zeker niet thuis zal gevoelen.
De president van de Haarlemse rechtbank
veroordeelde vanmorgen de chauffeur W. de
V. uit Beemster, die op 2 Augustus van
het vorig 'jaar een verkeersongeluk op de
Wagenweg had veroorzaakt, dat mejuffrouw
A. M. F. van Bemmel, procuratiehoudster
van een Haarlemse wijnhandel, het leven
heeft gekost, tot een hechtenisstraf van zes
weken. De eis was twee maanden hechtenis
en een jaar intrekking van het rijbewijs.
Het ongeluk was een gevolg van de overver
moeidheid van De V., die op die dag van. vier
uur 's morgens af stenen had gereden,
's Middags om ongeveer half twee had het
noodlottig ongeval plaats.
De achttienjarige winkelbediende B. I. M.
P. uit Heemstede, die ervan verdacht werd
ten nadele van zijn patroon meermalen geld
en goederen te hebben gestolen, werd ver
oordeeld tot twee jaar gevangenisstraf, door
te brengen in een jeugdgevangenis. Er was
twee jaar tegen hem geëist, door te brengen
in de Bijzondere Strafgevangenis voor jonge
lieden te Zutfen. De twee jongens die van
heling werden verdacht werden vrijge
sproken.
Voorts deed de Haarlemse rechtbank van
morgen uitspraak tegen het vijftal dat zich
enige tijd in Haarlem en Velsen onledig had
gehouden met het stelen van fietsen en in
de omgeving van Alkmaar op roof was ge
weest naar aardappelen, wasgoed en fietsen.
De vijftigjarige M. C. uit Kolhorn, die al
drie-en-twintig veroordelingen achter de rug
heeft, werd veroordeeld tot drie jaar. Zijn
acht-en-twintig-jarige zoon kreeg een ge
vangenisstraf van twee jaar en diens echt
genote een gevangenisstraf van twaalf
maanden, waarvan zes maanden voorwaarde
lijk, opgelegd.
De twee overige leden van het complot,
D. N. uit Kolhorn en diens echtgenote, werden,
veroordeeld tot respectievelijk tien maanden
en twaalf maanden, waarvan acht maanden
onvoorwaardelijk.
Bij het instorten van een brug over de
St. Maurice rivier in Quebec (Canada) zijn
zeven personen om het leven gekomen. Zij
waren de inzittenden van vier auto's die in
het ijskoude water terecht kwamen.
De premier van Quebec, Maurice Du-
plessis, heeft de wetgevende vergadering
van Quebec verteld, dat het ongeluk het
gevolg is van communistische sabotage. Er
zal onmiddellijk een officieel onderzoek
worden geopend.
Tengevolge van de storm is de 9720 ton metende Panamese tankboot „Janko" op de
Atlantische Oceaan bij Kaap Finisterre vergaan. Alle opvarenden, onder wie de
kapitein, konden door het Engelse schip „Venus" worden gered, doch een overleed
later. De foto, die gemaakt werd van het dek van de „Venus" af, toont de in zinkende
toestand verkerende tankboot „Janko". Op het voordek staan nog leden van de
bemanning in angstige spanning de komst der reddingboten af te wachten.
Dit is Venetië niet. al zou men dat op het eerste gezicht menen. De foto toont een
der straten in het lager gelegen gedeelte van Genua, dat tengevolge van een wolk
breuk een meter onder water kwam te staan. Het verkeer op straat werd volkomen
ontwricht en de Genuezen moesten hun toevlucht nemen tot bootjes om zich te
kunnen verplaatsen. Op de achtergrond een verdronkenvrachtauto.
De verdeling van het bouwvolume over
de gemeenten in Noordholland is nog niet
bekend.
Maar nog afgezien van het bouwvolume
dat aan Haarlem zal worden toegekend,
zijn de verwachtingen over het aantal
nieuwe huizen dat in dit jaar gebouwd
kan worden, niet gunstig. Er komen name
lijk steeds pessimistischer berichten uit
Den Haag over de vooruitzichten van de
woningbouw. Daarbij spelen de financiële
moeilijkheden een grote rol.
Enige weken geleden wezen wij er reeds
op dat het voor gemeenten (ook voor Haar
lem dus) moeilijk wordt geldleningen met
een looptijd van 40 jaar le sluiten, hoewel
dit toch een voorwaarde van het rijk is.
De materialen-schaarste
Bovendien komen er berichten over een
minder gunstige materialen-positie. Er zijn
al beperkende bepalingen ingevoerd voor
de handel in enkele metalen.
Een deskundige zegsman, dié wij over
deze aangelegenheid spraken, zei ons, dat
hij het niet onwaarschijnlijk acht, dat er
in de naaste toekomst meer beperkingen
zullen komen ten opzichte van materialen
die van belang zijn voor de bouwnijverheid.
De prijs van het hout is sterk opgelopen,
terwijl het af en toe moeilijk is een order
te plaatsen. Men krijgt nog wel het hout
dat men nodig heeft, maar het duurt soms
lang. Vooral is het moeilijk om aan zwaar
hout te komen, want dat is schaars.
Daarentegen werd ons van andere zijde
verzekerd dat er op dit ogenblik voldoende
hout in ons land is om in de behoefte te
voorzien, terwijl het ook aan te nemen is,
dat er in de naaste toekomst geen tekort
zal dreigen, vooral niet indien rekening
gehouden wordt met de omstandigheid, dat
er vertraging in de woningbouw zal komen.
Bij de houtinvoer in Nederland spelen
zo vervolgde deze deskundige deviezen
geen overwegende rol. Hout wordt name
lijk niet met dollars betaald, maar met
De Haarlemse raad heeft in lang niet zo'n
„zacht eitje" geconsumeerd als gistermid
dag het geval was: een agenda van negen
tien punten, die slechts op enkele onder
delen tot enige discussie aanleiding gaf.
De heer Hennevelt (C.P.N.) ging
nogal scherp in op een adres van een gezin
uit de Ursulasteeg, dat om andere woon
ruimte zit te springen. Wethouder H a p p
antwoordde dat dit geval van alle kanten
bekeken is en dat het betrokken gezin een
andere aangewezen woning niet had aan
vaard, omdat men de bepalingen die aan de
woning daarvan gesteld worden als ver
nederend beschouwt. De heer Happé nu
stelde zich op het standpunt, dat hoezeer
men dat ook betreuren kan de maat
schappelijke verhoudingen nu eenmaal zo
zijn, dat er tussen de gezinnen wel eens
onderscheid moet worden gemaakt. Het is
evenwel niet de bedoeling daarbij de be
trokkenen een bepaald etiket op te plak
ken, wel om een „helpend toezicht" op hen
toe te passen. De wethouder gaf van zijn
bereidheid blijk ook thans nog dit gezin
op korte termijn te willen helpen.
Wellicht ten overvloede verzekerde hij,
dat de overheid alles doet om de schrijnen
de woningnood op te heffen, al verheelde
de heer Happé niet, dat dit een taak van
jaren zal zijn.
Naar aanleiding van een adres van
„Bloembollencultuur" kondigde mevrouw
S ch e Item a-C onr adi (V.V.D.) aan,
dat haar fractie het belangrijke punt: op
offeren van cultuurgrond voor stadsuit
breiding en daarmee samenhangende
vraagstukken bij de begrotingsbehandeling
aan de orde zal stellen.
De heer Proper (C.P.N.) stemde met
genoegen in met het prae-advies over de
kinderboerderij in het Noordersportpark,
waarvan de financiering de exploitatie
zal een jaarlijks tekort van ruim drie mille
opleveren nog bestudeerd zal worden,
ADVERTENTIE
dat verstopping der ingewanden de oor
zaak van veel klachten en kwalen- was.
Gelukkig beschikt de moderne pharma-
ceutische wetenschap over betere en
minder drastische middelen dan vroeger
om verstopping te bestrijden. De samen
stelling van Laxeer-Akkertjes waarborgt
het snel en volledig afvoeren der giftige
stoffen die in het lichaam achterblijven
en die de oorzaak kunnen zijn van niet
steeds onschuldige kwalen. Neem daar
om eens per week één of twee Laxeer-
Akkertjes. Ook in chronische gevallen
het aangewezen opiddel: geen kramp,
geen,gewenning.
voordat een post voor dit doel op de be
groting van 1952 zal worden uitgetrokken.
Eerste stap
De verordening waarbij aan het gemeen-
tepersoneel een bijdrage in de kosten van
ziekteverzorging wordt toegekend, oogstte
de erkentelijkheid van de heren D e
Landmeter (C.H.U.), Proper (C.P.
N.) en Janssen (Arb.), al hoopten allen,
dat deze eerste stap op het wegnemen van
de verschillen in de sociale voorzieningen
van overheids- en particulier personeel
spoedig gevolgd zal worden door een defi
nitieve en afdoende regeling.
Wethouder Bakker antwoordde, dat
weliswaar op grote schaal aan de totale
regeling wordt gewex-kt, maar dat in het
geheel niet te zeggen valt, hoe die eruit
zal zien. Hij zegde de eerste spreker een
soepele toepassing van de uitvoering toe,
doch was het niet eens met het standpunt
van de communisten, dat de gemeente de
gehele premie voor haar rekening moest
nemen. Dat immers zou weer een onbillijk
heid naar de kant der werknemers in het
pax-ticuliere bedrijf betekenen, die de helft
van de premie zelf betalen. Voor de door
het rijk gesalarieerde ambtenaren b.v.
onderwijzers die buiten de regeling val
len, wordt nog een oplossing gezocht.
De heer Spek (A.R.) en mevrouw
Scheltema bleken door het desbetref
fende raadstukje in het geheel niet over
tuigd van de noodzaak om de beeldhouwer
Jan Verdonk, die het orgel in de Oude
Bavo met een nieuwe Asaph heeft be
kroond, met een extra honorarium van
vijfhonderd gulden te gedenken. Zij stel
den de kunstenaar op één lijn met een
aannemer die te laag heeft gecalculeerd en
nu het risico daarvan dient te dragen en
de heer Spek merkte onder algemene hila
riteit op: „Als we kunstenaars naar de .tijd
waarin ze hun werk uitvoeren moeten be
talen, dan kunnen we van prof. Bronner
nog een aardig rekeningetje verwachten."
Maar wethouder Angenent en ook
de burgemeester zagen in de verzoeker
toch eerder een luchthartig kunstenaar in
kleine beelden, die men niet kan laten
opdraaien voor de prijsveranderingen die
sedert 1942 zijn ingetreden en de heer Van
d.er Giessen (Arb.) mei-kte op, dat het
toch wel een tikkeltje klein van de raad
zou zijn om met geen woord te kikken over
een crediet van tienduizend gulden voor
een nieuwe walbeschoeiïng langs de Lieve
Vrouwegracht, dat maar liefst verdubbeld
moet worden en een beeldhouwer om vijf
honderd gulden het kind van de rekening
te laten worden. Eén ruime meerderheid
(26 tegen 9 stemmen) dacht er ook zo over.
De raad stelde een crediet van 186.800
beschikbaar voor de bouw en de eerste in
richting van een zesklassige school voor 212
leex-lingen, die aan de Geusevesperstraat in
Haarlem-Noord zal verrijzen ten behoeve
van het R.K. kex-kbestuur der parochie van
Zeven Smarten en van de H. Bavo.
Men ging voorts accoord met het instel
len van een rechtsvordering tot onteigening
van de terreinen in het uitbreidingsplan
„Eindenhout" voor de bouw van het Coorn-
hertlyceum.
Met andere gemeenten zal een gemeen
schappelijke regeling worden aangegaan
tot het vormen van een landelijk bureau
voor examens voor akten voor het kleuter
onderwijs.
Personalia
Mr. A. Wensing werd als raadslid be
ëdigd en al dadelijk in de vacatures-Van
Houwelingen Rijkhoek in de Onderwijs- en
in de Stadsbibliotheek-commissie gekozen.
De heer De Landmeter zal de plaats van
het vroegere C.H.TJ.-raadslid in de Gezond
heidscommissie innemen.
De heer J. Buys werd op zijn verzoek
eervol ontslag verleend als onderwijzer aan
de A. H. Gerhardschool.
Burgerlijke stand van Haarrem
HAARLEM, 31 Januari 1951
ONDERTROUWD: 31 Jan., E. Eckhart en
M. Bosch; P. Koehorst en J. Burgwal; J. F.
A. van Veen en M. Thomas; H. L. Ebskamp
en G. W. van der Vlugt; W.'A. de Ridder en
A. P. Verdam: M. Meijer en M. H. van Deur-
sen; C. A. Boer en J. M. van den Boogaard;
J. J. W. Stomphorst en J. G. Menting; J. v.
d. Nieuwenhof en M. C.. Rijkse; A. Tem
mink en J. Visser; H. Rink en J. van Hemert;
C. P. Wolse en A. Rosman; C. D. Hietbrink
en N. S. Brouwer; A. W. de Jong en J.
Meijer; W. van der Zande en T. J. van
Iwaarden; J. M. Dekker en A. H. Schaafsma;
A. van der Schaar en K. J. Uüo; J. H. Beket
en A. Woppenkamp; C. Koning en C. van
Oven.
GEHUWD: 31 Jan., J. W. C. van, der Veer
en J. M. van der Zon: H. G. Veenings en H.
C. Spruijt; H. van Geijlswijk en M. C. Duwel;
G. Geenevasen en M. C. M. Scheerder; H.
Teske en E. Otten; W. A. A. J. Koone en H.
E. E. Jacobs; J. R. M. van Deurzen en G. E.
T. Buis; R. van der Zee en A. Polman; J. H.
van Balgoxjen en E. G. Hoogenboom; W. van
Hengel en C. A. Meijer; A. B. Fluitsma en
F. C. Weijers; F. Slot en M. van Andel; J. H.
Serné en B. C. Nieuwenhuis; J. M. Smook
en J. Schendelaai'.
BEVALLEN van een zoon: 29 Jan., P. M.
A. Jaspers—Oomen; G. E. van der Weijden—
Koeleman; 30 Jan., H. A. van Norden—
Groenewoud: M. A. van DijkFrank; J. Hol
dorpde Wolff; M. C. SchmidtHoes: M. F.
C. RoelofsenPrins; 31 Jan., P. J. de Graaff-
Moerkexrken.
BEVALLEN van een dochter: 28 Jan., M.
HeijselaarVersloot; 29 Jan., W. M. Eist-
geestJoores; C. SernéSint; 30 Jan., A. ter
Metzvan Britsom; E. WaldenmaierAan-
geenbrug; J. W. MontagneLubbers; 31 Jan.,
J. M. van den BoschHoeben; J. J. Bosma—
van der Meché; A. M. ManderslootJansen.
OVERLEDEN: 29 Jan., A. van Veldhuizen,
55 j., de Genestetstraat; H. van der Neut
Jongerling, 66 j., Djambistraat; G. van den
Berg, 67 j., Kenaupax-k; 30 Jan., F. Heine,
72 j., Maerten van Heemskex-ksti'aat; A. Kui
pers, 15 m,, Hazepaterslaan; H. P. Hoogh-
winkel, 71 j., Ripperdapark; 31 Jan., A, P.
Vaal, 61 j., Palmstraat.
Zweedse kronen en die zijn in de regel wel
beschikbaar-, omdat wij ook veel artikelen
aan Zweden levei-en.
Wat stenen en dakpannen betreft moet
met een verminderde productie rekening
gehouden worden, want de steenbakkerijen
krijgen minder brandstof.
Ook wat ijzer en cement aangaat zijn er
moeilijkheden. Een aannemer die een com
plex huizen gebouwd heeft, kan deze niet
opleveren omdat hij geen kranen kan
kopen.
Stijging der kosten voor
woningbouw
Bovendien is het gevolg van de stijging
van de px'ijzen van bouwmatei-ialen, dat de
kosten van de woningbouw, die eerst in
ons land wat aan het dalen waren, weer
naar boven gegaan zijn. Dat is een om
standigheid die natuurlijk ook remmend
werkt.
Een architect vex-klaarde dat een arbei
derswoning die verleden jaar Augustus
10.000 van bouw kostte, nu wel tot
12.500 zal zijn gestegen. Een veidioging
dus van 25 En zo voegde hij er aan
toe het onbevredigende is dat daarmee
de grens blijkbaar nog niet bereikt is, want
de prijzen lopen nog steeds op.
Ook de wethouder der Huisvesting te
Haarlem, de heer W. F. Happé, deelde ons
mede dat hij niet optimistisch gestemd is
over het aantal nieuwe huizen dat Haarlem
dit jaar zal kunnen bouwen.
Het gevolg van deze omstandigheid, dat
het woningtekort in Haarlem nog steeds
toeneemt, zal wel moeten zijn dat wij
straffer moeten optreden wat betreft het
vorderen van woonruimte. Ik ben overtuigd
dat wij daardoor ongetwijfeld aan een aan
tal personen leed zullen berokkenen, maar
het is absoluut zeker dat als wij daartoe
niet zouden overgaan, anderen nog zwaar
der leed moeten dragen, mensen die wij
nu hopen te kunnen helpen door beschik
baarstelling van woonruimte.
Wij tekenen hierbij aan dat volgens de
laatste opgaaf bij het Huisvestingsbureau
te Haarlem ingeschreven stonden 160 on
houdbare- en 1518 zeer urgente gevallen
legen 140 en 1372 een jaar geleden. En
sinds die telling gemaakt is, werd de toe
stand al weer ongunstiger.
Beroepsvoorlichting voor meisjes
De Commissie van Beroepsvoorlichting
voor Meisjes, ingesteld door de Vereniging
van Vrouwen met Academische Opleiding
(V.V.A.O.), houdt binnenkort wederom
haar jaaidijkse bijeenkomsten voor de
vrouwelijke leerlingen van de hoogste
klassen van gymnasia, lycea, Hogere Bur
gerscholen en Middelbare Scholen voor
Meisjes.
Op deze vergaderingen komen vrouwen
met ervaring in verschillende beroepen
spreken over haar eigen vak, vragen
beantwoorden en verder alle gewenste in
lichtingen geven. Ook in Haarlem zal zo'n
bijeenkomst worden gehouden.
De Commissie van Beroepsvoorlichting
die dit werk volkomen belangeloos doet
verzoekt alle ouders hun dochters, die
spoedig voor de moeilijke vraag komen te
staan „Wat zal ik worden?" op te wekken
deze nuttige voorlichtings-bijeenkomsten
bij te wonen.
DS. N. DIEMER
In de ouderdom van 78 jaar is te Haarlem
ovex-leden ds. N. Diemer. die van 1917 tot
aan zijn emeritaat in 1937 predikant is ge
weest bij de Geref. kerk van Vijfhuizen
Tevoren stond hij te Munnekezijl, Dronrijp
en Gameren.
W eerzien
Ge moogt er van denken wat ge wilt,
maar het is uit nu met dat gepeins over
de triestheid van het leven, met dat gela
menteer over het treurige dit en het som
bere dat. Want om welke reden Onze
Lieve Heer ons ook op dit wereldje heeft
geplant, het is zeker niet geweest om het
met onze tranen te overspoelen. Hij kan
gezegd hebben: Hier jongen, zie dat ge er
wat van maken gaat, ik zal er voor zor
gen dat iedere morgen de zon op komt en
dat er na iedere winter weer een lente
verschijnt de rest moet ge zelf maar
voor elkaar zien te krijgen.
Zo zal dat misschien gegaan zijn, wij
hebben de rest niet voor elkaar gekregen,
alla, dan houden wij die zon en die lente
nog over. Dat is een gedachte als een goed
glas wijn, dat stijgt naar uw hoofd en
zorgt voor een gerede lach.
Ge zult denken: Is dat nu dezelfde die
de winter door met ischias en een humeur
gelijk een bevroren aardappel aan de
kachel heeft zitten filosoferen over de zor
gen van het leven? Het is dezelfde en niet
dezelfde. Het is een mens die zijn bevro
ren aardappel heeft kunnen doorslikken
omdat er plotseling iets plezierigs ge
beurde.
Het is iets geweest dat eigenlijk nie
mand weten mag. Maar het is te plezierig
om het niet te vertellen.
Ik heb Veronica terug gezien, het was
om opnieuw jong van te worden.
Er is iets wat alle mensen gelijk heb
ben, dat is dat ze allemaal wel eens acht
tien jaar zijn. Dat maakt het gemakke
lijker elkander te begrijpen.
Veronica ge had haar eens moeten
zien in die tijd, een bloem waar de bijen
ruzie om zouden krijgen. Ziet ons zitten
in die muffe schoolklas met de matglazen
ruiten opzij en het eindexamen van vo
ren. Maar Veronica zit daar ook, het is
om er alle eindexamens van de wereld bij
te vergeten. Een kunstwerk van de na-
tuur, daar is moeite noch kosten aan ge
spaard, ge zoudt er verbaasd over staan
dat er in achttien jaren zo iets schoons
groeien kan uit een mager schreeuwertje
dat met luiers en spelden aaneen gehou
den moet worden.
Veronica drie van ons zijn voor hun
eindexamen gezakt door teveel naar haar
te kijken terwijl de geheimen der go-
neometrie werden uitgelegd. Er zal met
goneometrie nooit iets kunnen worden ge
maakt dat boeiender is dan Veronica.
Eén van ons keek nooit naar Veronica.
Hij was een eigenwijs snuitertie met een
te grote bril en een magere hals, een tralie
van een ventje, een letterviller en een
boekenneuzer, een manneke dat zalig
glimlachte als hij ons een fout zag ma
ken op het bord. Hij maakte nooit een
fout op het bord, want hij keek nooit naar
Veronica.
Hij was een kereltje dat gemaakt was
om in een klas met matglazen ruiten te
zitten en er gelukkig te zijn met cosinus
en tangens en hoe al die geleerde dingen
heten mogen. Er zijn van die ventjes, zij
hebben dat op een of andere manier uit
de wieg meegekregen. Hij heette Paulus,
ook dat nog.
Na het eindexamen was er een feest,
dat hoort er zo bij. Veronica was er het
schitterende middelpunt van, wij gons
den verlegen om haar heen en bezagen
haar als een relikwie van een meter af
stand. Wij zetten een hoge borst en trok
ken de stoute schoenen aan en uit, zon
der er mee te lopen.
En aan het einde van het feest werd
Veronica naar huis geleid door één ge
luksvogel, één boffer van het zuiverste
water.
Een uitverkorene, het was Paulus.
Als u zoiets met uw achttien jaar over
komt, denkt ge heel wat gemist te heb
ben. Er zijn er die avond geweest die
hun baren hebben uitgetrokken van spijt
en zelfverwijt. Dat die bonestaak van een
Paulus met zijn kuif van verkleurd stroo
en zijn struisvogelhals zo met de schone
Veronica strijken ging alsof het niets was.
En hij is er later nog mee getrouwd
ook, ge kunt zo iets geen naam geven.
Een struisvogel die een bloem opat,
alsof het hooi was.
Maar vandaag heb ik Veronica terugge
zien. Zij is nog schoner dan voorheen, zij
heeft in haar ronde volwassenheid de
laatste meesterlijke toets van de natuur
gekregen, als een schilderij dat is afge
maakt en ingelijst. Het is een vreugde om
naar haar te kijken en er de herinnerin
gen bij terug te krijgen van weleer, de
herinnering aan de smachtende jonkheid
die niet gekregen heeft wat zij niet durfde
nemen.
Het is een plezierige gedachte dat Pau
lus haar gekregen heeft. Want Paulus
loopt met zijn spitse neus omhoog naast
haar en ziet haar schoonheid niet meer,
hij zal wel weer aan zijn goneometrie ge
dacht hebben.
Maar wij, die Veronica in stilte aan
baden en met haar beeld het vuur onzer
jonkheid voedden, zien haar terug als een
van de schone dingen in het leven, die
nooit hun glans verliezen omdat ge ze niet
in uw vingers krijgt.
Veronica is een symbool. De schone
dingen van het leven zijn er niet om ze
alle te krijgen.
Ge moet er gelukkig mee kunnen zijn,
te weten dat ze bestaan.
De Haarlemse beeldhouwer Mari Andries-
sen is gereed gekomen met het klei-modél
voor de bronzen plaquette met de kop van
dr. C. Spoelder, die, als blijk van waarde
ring van de burgerij voor de grote activi
teit van de oud-rector van het Stedelijk
Gymnasium ten bate van het geestelijk
leven in de Spaarnestad, eerlang in het
gyjnnasium zal worden geplaatst.
Veertien dagen geleden schoi-ste de pre
sident van de Amsterdamse rechtbank het
onderzoek in de zaak tegen de 51-jarige ex-
sergeant constabel van de Koninklijke Ma
rine A. H. F. F. uit Amsterdam, die terecht
stond wegens belediging van twee vroegere
aan de marine verbonden doktoren uit Den
Helder.
De president deelde heden mede, dat het
onderzoek niet volledig werd geacht. De
zaak zal op 19 April door de rechtbank in
een openbare zitting worden voortgezet.
Het ligt in de bedoeling een van de dok
toren uit Den Helder, die zich door een
vlugschrift dat de verdachte verleden jaar
liet drukken, beledigd acht, als getuige te
horen. Het betreft hier een nasleep van de
muiterij op „De Zeven Provinciën" in 1933.
Abusievelijk werd de verdachte aanvanke
lijk gerangschikt onder de muiters. Later
werd hij bij de Koninklijke Marine ontsla
gen op een attest van de doktoren in Den
Helder, volgens welk attest de verdachte
lijdende zou zijn aan asthma. Het is tegen
dit attest, dat de verdachte nu reeds ruim
vijftien jaar ageert. Hij is ervan overtuigd,
dat hij nimmer aen asthma heeft geleden.
