Nare dagen
Rabarber zuur, suiker duur
Geheime opdracht
Parijs©
silhouetten
English look" houdt rekening
niet economische versobering
Britse modefantasie is beheerster
dan de Franse
Tailleurs van tweed
flanel en kam gar en
Lekkere" recepten
De melkvoorziening in
het Westen des lands
Geringe belangstelling
voor ambachtsexamens
Verfris uw mond
en geniet van
de geionde.
verW-N'^enJ*
Verdrijf de periodieke pijnen J
en dat lome, lusteloze gevoel*
direet en afdoend met een paar.
feuilleton
MAANDAG 23 APRIL 1951
„Ik heb werkelijk hplemóal niets meer
om aan te trekkenen dan een ver
schrikkelijk diepe zucht die het ongenaak
baarste mannenhart zou moeten kunnen
vermurwen. Een klassieke volzin, in de
mond van een vrouw die net met een ver
veeld oog haar garderobe inspecteerde
welke ze al sedert een maand of wat met
niet één nieuwe aanwinst meer mocht ver
rijken. Het antwoord van haar gemaal is
natuurlijk niet minder klassiek: „hou toch
op als je blieft, de kleren puilen je kast
uit! Ik wou dat ik één kwart van het aan
tal van jouw kleren had". Het is één van
de zeer tragische controversen tussen de
geslachten die wel nimmer overbrugd zal
kunnen worden. Dragen we ons lot dus
met moed.
Een der kardinale punten schuilt natuur
lijk hier in, dat wat in de kast hangt ons
veel minder interesseert dan wat in de
étalages ligt. Niet dat zo iets nu smaakvol
ler of mooier is. Maar omdat we van ver
andering houden, en we niet ongevoelig
zijn voor de richtlijnen van de modedicta
tors.
Parijs is natuurlijk al een heel verlei
delijke en gevaarlijke stad voor een vrouw.
De étalages van de modemagazijnen zijn
met zóve el smaak ingericht, dat je er een
voudig niet onverschillig langs kunt lopen.
Meestal ligt er heel weinig in. Soms één
jurk met een paar handschoenen; soms een
paar blouses. Maar altijd even mooi en
even origineel. Deze week zag ik in de
étalage van een der grootste warenhuizen
een serie zomerhoeden geëtaleerd. Tussen
die hoeden stonden ouderwetse stopflessen
met zuurtjes in do zelfde kleuren.
Het was een zeldzaam aardig effect. In
een andere étalage waren de majestueuze
trappen in marmer van de Opéra geïmi
teerd en op de treden zag men de fraaiste
dames en heren. De dames gehuld in be
toverende avondjaponnen en de heren in
veelkleurige smokingcostuums. Zij keken
bijna nog coquetter uit hun glazige manne
quinogen dan de dames en eigenlijk von
den ze het maar beneden hun waardigheid
zo voor het volk van Parijs te kijk te
moeten staan. De mode heeft ons vrouwen
gepassioneerd. En altijd waren er boze
echtgenoten, als het op betalen aankwam.
On geveer honderdveertig jaar geleden
was het zo Joséphine de Beauharnais, de
echtgenote van Napoleon, die haar gemaal
in oprechte toorn deed ontsteken. Zij was
namelijk zo coquet, dat zij zich bijna ruï
neerde met de aanschaf van nieuwe toi
letten Zoals in deze tijd ons de wet wordt
voorgeschreven door Fath, Dior en Bal-
main, zo waren er vroeger ook befaamde
modekoningen naar wier bevelen met ex
tase werd geluisterd. Toen leefde hier ook
een vrouwelijke Fath wier woord wet was
in de high Society van Parijs. En ook bij
de echtgenote van Napoleon verwierf ze
grenzeloze verering: Josephine belaadde
zich met schulden. Napoleon, die toch niet
op een paar dukaten hoefde te kijken, was
daarmee in woede ontstoken en verbood
verder de couturière de toegang tot het
paleis.
Doch zijn macht, ofschoon overal in de
wereld erkend, had geen vat op de behaag
zucht van zijn echtgenote. Grenzeloos was
zijn keizerlijke toorn toen hij eens onver
wacht het vertrek van Joséphine binnen
kwam om daar de verboden couturière toch
aan te treffen. Zij was juist bezig Joséphi-
ne's wespentaille op te nemen en de kost
baarste stoffen lagen overal door de salon
verspreid. De goede dame werd op slag
gearresteerd en daarna gevankelijk weg
gevoerd. Zij mocht nog blij zijn niet in een
somber cachot gestopt te worden doch
enige speciale vertrekken in een huis van
bewaring aangewezen te krijgen.
Deze arrestatie verwekte natuurlijk de
nodige opschudding in Parijs. Maar omdat
deze voorloopster van Fath en Schiaperelli
niettemin als Joséphine's protégée overal
bekend was, bleef het ook tot de goede toon
"jyj"EN mag bepaald bewondering hebben voor de manier, waarop de modeontwerpers
ivX tegemoet zijn gekomen aan de eisen van de tijd. Zij hebben in het algemeen met
eenvoudige middelen bijzonder smaakvolle modellen gecreëerd, die althans wat uiter
lijke lijn en hoeveelheid materiaal betreffen, passen op de soberheid, welke in West-
Europa absoluut geboden is. Hetgeen natuurlijk helemaal niet wil zeggen, dat zij zich
in bepaalde gevallen niet hebben uitgeleefd in kostbare avondjaponnen, waarvan de
aanschaf het inkomen van een gemiddelde Nederlander te boven gaat.
Juist op dit terrein ligt het onderscheid
tussen de Parijse en Londense modeko
ningen. De eersten hebben er klaarblij
kelijk meer moeite mee hun fantasie aan
economische banden te leggen. De laatsten
zijn altijd voorstanders geweest van de
„quiet look", of als u wilt van de „English
look", zonder pretentie, maar'gedistingeerd
tot in ieder détail.
Het is altijd de triomf van de Londense
ontwerpers geweest modellen te vervaar
digen van fijne Engelse wollen stoffen,
tweeds en kamgarens en voor het voorjaar
dat volgens de weerberichten eindelijk
op handen schijnt te zijn! kiezen ze niet
de grillen van weelderige uitspattingen in
textiel, maar handhaven ze de spreek
woordelijke simpele, klassieke, Engelse
stijl.
Zelfs de Amerikanen ,die met hun dol
lars zonder scrupules een kijkje kunnen
behoren haar van tijd tot tijd in haar af
zondering een bezoek te gaan brengen. Zij
hield zelfs wekelijks haar eigen jour en
de straat waar zij tijdelijk gevestigd bleef,
was dan gevuld met de rijtuigen van het
toenmalige Tout-Paris.
Het was in diezelfde tijd, dat een andere
beroemde modekoning Napoleon eens toe
dorst te voegen dat hij niet voldoende geld
spendeerde aan de garderobe van zijn
vrouw. Zoiets brutaals had nog nooit ie
mand in Frankrijk durven zeggen, erkende
later Napoleon in zijn mémoires. Met één
keizerlijke blik coupeerde Napoleon hem
het woord en als door de bliksem getroffen
zeeg de onverlaat op zijn knieën.
Joséphine moest zich toen verder maar
met haar oude plunje behelpen.... De
moraal van deze geschiedenis die ik uit
Napoleon's eigen geschriften heb opge
diept, moge ieder voor zichzelf trekken,
maar het is zeker dat het nooit aanbeve
lenswaardig is het onderste uit de kan te
willen hebben, omdat danenfin, dat
weet u ten slotte even goed als ève.
Paris, April 1951.
gaan nemen in de duurste Europese huizen,
zijn hierdoor verrast. De verkoopdirectrice
van een der grootste modehuize in de Ver
enigde Staten stelde dan ook vast, dat ze
alle goederen, die ze in Europa inkocht,
vlot in de States van de hand deed. Eri ze
voegde hieraan toe: „De vrouwen bij ons
voelen zich steeds meer aangetrokken tot
de tailleur en de klassieke, eenvoudige
wollen sporttruien en gebreide mouw
vesten.
Op een van de laatste shows in Londen
toonde een „newcomer" bij de Inc. Society
of London Fashion Designers nl. Michael
Lachasse, enige zeer mooie mantelcostuums.
Hij verwerkt veel zwart, natuurlijk ook
grijs, geel en lila. Voor de costuums werd
het meest gebruik gemaakt van flanel,
kamgarens en fijne Cumberland tweed. De
japonnen en deux-pièces waren vervaar
digd va,n dunne wollen stoffen, dikwijls
geruite costuums tof f en uit het Westen van
Engeland. De jasjes hebben een natuurlijke
schouderlijn, met zeer bescheiden vulling;
de heup ;s flauw geaccentueerd, tengevolge
waarvan een slanke taille ontstaat. De rok
ken hebbben een lengte tot halverwege de
kuit, gewuonlijk glad van voren en van
achteren geplooid.
Worth toonde een zeer goed te dragen
typisch vrouwelijke lijn. Flauw gebogen
halsuitsnijding en rechte nauwe rokjes.
Michael Sherard liet een ensemble van
marineblauwe wollen georgette zien, japon
en jasje, afgezet met piqué.
Mattle verklaarde een collectie te willen
brengen, waarin de vrouwen datgene kon
den vinden, waarin zij zich gemakkelijk
kunnen bewegen en wat tevens een echt
jonge vrouwelijke indruk geeft.
Hardy Ames had prachtige modellen.
Hij lanceerde de „torsolijn": laaguitge-
sneden, driehoekige revers, lange, smalle
kragen, langere jasjes en minieme vul-
lingen. De rokken vallen altijd glad langs j
de heup. Er is een voorliefde merkbaar i
voor plooien, die met paardehaar worden j
verstevigd, waardoor de lijn strak blijft.
Typisch was het verwerken van mimosa, i
Het werd gebruikt als corsage en Stiebel
bracht zelfs een heel bovenstuk van dit
donzige, gele bloempje
Meen vooral niet, lezeressen, dat in Enge
land niet aan avondjurken wordt gedaan.
Norman Hartnell leefde zich uit in prach
tige stoffen met fabelachtige borduursels
zelfs van metaal! rokjes, overrokjes
en zelfs weer crinolines.
Maar al deze schitterende zaken zullen
wij al'een maar mogen bekijken. Ze vliegen
met de doUards naar Amerika toe. Ons
rest de smaakvolle eenvoud.
ARLETTE
En tochvinden velen het fijn dat er
weer rabarber is. Nog wel niet volop, nog
niet goedkoop, maar dat zal toch zo heel
lang niet meer zijn. Dan kan men weer ra
barber verwerken in allerlei gerechten: in
een broodschoteltje, bij griesmeelpudding
als rabarbercompóte. rabarber op beschuitjes
met vanille-vla, gewoon het moes geven als
groente en de bakkeressen onder de huis
vrouwen rabarberflapjes, kleine deeg-
gebakjes met compote enz.
Er is alleen dat ene nare: rabarber is zo
ontzettend zuur. Dat zou warempel voor
velen een bezwaar zijn, dit gezonde voe
dingsmiddel, dat o.a. vitamine B en C, kalk-
phosphor- en ijzerzouten bevat, op het menu
te plaatsen of te verwerken in allerlei lek
kere tractaties. Maar er zijn gelukkig wel
middelen om de zure smaak iets weg te
werken of te camoufleren en de dure suiker
te sparen.
Zo kan men door rabarber per kilogram
één theelepeltje gezuiverd krijt roeren,
waardoor het zuur gebonden wordt. Een
andere manier is: de rabarber op te zetten
met veel water, dit af te gieten in een kom
of pan, suiker erbij te doen en als drank te
geven, terwijl het moes afzonderlijk in
diverse gerechten kan worden gebruikt.
Ze is dan minder zuur en men heeft meteen
een frisse drank voor de kinderen.
Wie een ei ter beschikking heeft kan dit
voor rabarbermoes gebruiken. De dooier
moet er dan worden doorgeroerd, het eiwit
stijfgeslagen en er voorzichtig doorgeschept.
Hel geheel wordt luchtig en zachter van
smaak. Door zoete jam kan rabarbermoes
worden gemengd. De jam wordt frisser van
smaak, men krijgt veel meer en alles is dus
goedkoper.
Hier nog enkele recepten.
Rabarber beschuitjes
4 grote beschuiten, 500 gr. rabarber, 100 gr.
suiker, desgewenst wat aardappelmeel.
Voor de vla: Vt 1. melk, 25 gr. custardpoe-
der, 20 gr. suiker, iets zout.
De rabarber schoonmaken, wassen, in
stukjes snijden en met iets water opzetten.
Als hij gaar is de suiker er doorroeren en
desgewenst het vocht iets binden met wat
aangemengd aardappelmeel. Het rabarber
moes onder en op de beschuiten doen. Op de
gewone wijze van melk, custardpoeder en
suiker vanillevla maken, enigszins laten af
koelen en dan op de beschutten gieten. Bo
venop wat jam of een vruchtje leggen.
Het verdient aanbeveling de beschuiten
op afzonderlijke dessertbordjes op te dienen.
Jam met rabarbermoes
1 potje jam (bij voorkeur kersen-, aard
beien- of pruimenjam), 1 kg. rabarber, even
tueel nog wat aardappelmeel.
De rabarber schoonmaken, wassen en met
een beetje water koken tot het moes is. De
jam er door roeren en meekoken. Als de
massa te dun is deze bijbinden met wat aard
appelmeel. De massa in jampotjes overdoen,
laten afkoelen en de potjes afsluiten. Deze
jam is maar beperkt houdbaar.
Rabarberflapjes
200 gr. (3 kopjes) bloem, 1 theelepeltje
bakpoeder, 60 gr. (ruim 3 eetlepels) boter of
margarine. 80 gr. (:h kopje) suiker, wat melk,
zout, wat dik rabarbermoes. poedersuiker.
De bloem en het bakpoeder met de boter
of de margarine, de suiker, wat zout en wat
melk tot een goed samenhangend deeg kne
den. Het deeg uitrollen op een met bloem
bestoven aanrecht of tafel. Het deeg in
vierkanten snijden en op één hoek de vruch
tenmoes leggen. De andere hoek omklappen
en met wat melk op de rand vasthechten.
De bovenkant met melk bestrijken en de
flappen op een ingevette bakplaat in een
matig warme oven of in een beboterde koe
kenpan (met een deksel erop) langzaam
gaar bakken. Baktijd ongeveer 20 minuten.
Eer. delegatie van de Stichting voor de
Landbouw, bestaande uit vertegenwoordi
gers van deze stichting van de Coöperatie
ve Melkcentrale en van de Nederlandse
Zuivelbond, heeft een onderhoud gehad
met de Directeur-Generaal van de Voed
selvoorziening over het jongste besluit van
het Bedrijfschap voor Zuivel inzake de
consumptiemelk-voorziening van West-
Nederland. Deze aangelegenheid zal nog
maals in het bestuur van het Bedrijfschap
voor Zuivel ter sprake komen. Dit bete
kent dat een nieuwe regeling op zijn
vroegst zal kunnen ingaan in de vierweek-
se periode, welke 21 Mei begint. Zolang het
besluit van het bestuur van het bedrijf
schap niet de goedkeuring der overheid
heeft verkregen, zal de bestaande toe
stand blijven gehandhaafd.
Tijdens een vergadering van de Vereni
ging ter Veredeling van het Ambacht, welke
Zaterdag te Utrecht werd gehouden, me
moreerde de secretaris-penningmeester ir.
A. van Walraven, in zijn jaarverslag, dat
in 1950 1111 candidaten een examen ter
verkrijging van de graad van gezel of
meester hebben afgelegd, waarvan 607 het
diploma behaalden. Het bestuur was niet
tevreden over het percentage geslaagden
in sommige ambachten.
De algemene vervlakking en de zeer ge
ringe interesse tot studie voor een vak
examen bij de jongeren schreef de spreker
voor een deel toe aan de tijdsomstandig
heden, anderzijds aan het ontbreken van
een geldelijke beloning voor het bezit van
een diploma. Bij informatie op het Ge
westelijk Arbeidsbureau in één der grote
steden is gebleken, dat van de 1700 inge
schreven werkloze bouwvakarbeiders geen
enkele in het bezit was van een vak
diploma, waarmee de stelling wordt be
vestigd, dat bezitters van een diploma ge
zel of meester minder kans lopen om werk
loos te worden.
De voorzitter deelde mee dat met de
Stichting Raad van Bestuur Bouwbedrijf
volledige overeenstemming is bereikt om
trent de erkenning van het nieuw in te
stellen diploma meester-timmerman-bouw-
patroon. Zij die dit V.V.A.-diploma beha
len, zullen zich als aannemer kunnen ves
tigen. In 1951 zal het eerste examen worden
afgenomen. Een wijziging is aangebracht
in de technieken bij het examen gezel
in het huisschilderen.
De leeftijdsgrens voor de examens
meester in het timmeren, meubelmaken,
huisschilderen, metselen en steenhouwen
werd van 25 jaar teruggebracht tot 23 jaar.
Het treinverkeer BredaDen Haag
heeft Zondagavond, tengevolge van de breuk
in de rails op het Beursstation te Rotter
dam grote vertraging ondervonden. Het
moest over enkel spoor worden geleid.
ADVERTENTIE
f■:'l.
Zodra het weerwat
zachter wordt, we
melt het buiten
opeens van de kin
deren. Je snapt
soms eenvoudig
niet waar ze vandaan komen. Met hun
autopeds, hun driewielers, hun autootjes
en hun rackets.
Het kind Lilibeth wandelt frank en vrij
daartussen. Meestentijds bazig organise
rend, een enkele maal ook stil geïntimi
deerd.
Cisteren kwam ze binnen met een blo
zende blonde knaap.
„Hij heet Ronnie", zei ze trots, „en hij
is mijn nieuwe vriend". Het jochie knikte
sprakeloos.
„Zo, zo", meende ik, „dat is leuk. En nu
willen jullie zeker elk een snoepje".
„Ja", sprak het kind Lilibeth bedaard,
„daarvoor komen we ook. Hé Ronnie?" En
ze gaf hem een moederlijk klopje op zijn
schouder.
Even later liepen ze eensgezind sabbe
lend de deur weer uit.
„Vreemd hoe die vriendschappen plotse
ling opbloeien"? dacht ik bij mezelf. Maar
toen ik uit het raam keek werd me allet
duidelijk. Want daar tufte mijn dochter
moeizaam voorbij in een hardgroene race
wagen, nummer 15. Het jongetje Ronald
tuurde haar na, geleund tegen ons hek.
Met welgevallen of verbouwereerd?
Dat kon ik helaas niet zien!
ADVERTENTIE
A
door Victor Bridges
(vertaald uit het Engels)
12)
We hadden hem nog nooit eerder ge
zien.
Ik moet u vragen binnen te komen,
geneer. Ik moet Melchesler opbellen en
rapporteren.
Mei een ernstige frons op zijn gezicht
S'ng de politieman hen voor naar een klein,
sober-gemeubileerd vertrek, waarin een
schrijftafel, een telefoon, een schrijfmachi-
ne en een houten bank stonden.
-- Gaat u even zitten, zei hij, terwijl hij
e 'e'efoon opnam en achter de schrijftafel
zitten. Waarschijnlijk zal m'n baas u
zelf even willen spreken.... Hallo? Ja,
mer is agent Moggridge uit Tolesford
hedenmorgen, meneer, ik word zojuist
°P tie hoogte gesteld, dat er een lijk ligt
'Me Salcot-kreek, het schijnt een vreem
deling te zijn, naar wat ik uit de verhalen
opmaakja juist, meneer, dichtbij de
Mg van de Eastfield Road. Ja.die
tv °P mijn bureau.het is een zekere
«entworlh, die hier in een woonschip
woont. Ja zeker, ik ken. hem goed.... De
telefoon werd even onduidelijk, kraakte en
zoemde. Dan vervolgde hij: Uitstekend,
meneer, we gaan onmiddellijk onderweg.
Ja, ik begrijp het. Ik zal er om denken...
De hoorn werd op de haak gelegd en
met een diepe zucht stond de politieman
op.
De inspecteur verwacht ons op de
bewuste plaats, kondigde hij aan. Hij wil
dat u mee komt. En zich tot Pullen wen
dend, voegde hij er aan toe: Kun je ons
in dat wagentje van jou er even heen
rijden, Sam?
Natuurlijk! De groenteboer sprong vol
ijver op.
Keer hem dan maar vast, dan waar
schuw ik mijn vrouw even, dat ik er van
door ga.
De politieman verdween in de richting
van de keuken en zijn beide bezoekers
gingen naar buiten, waar het wagentje van
Pullen stond te wachten.
Laten we Moggridge maar voorin la
ten zitten, merkte Maurice op. Dat' is meer
in overeenstemming met zijn waardigheid.
Zelf kroop hij achterin en installeerde
zich op een omgekeerde kist.'Zonder ver
dere discussie draaide Pullen het wagentje
in de gewenste richting. Juist toen deze
manoeuvre volbracht was, kwam de poli
tieman het huis uit, en nagestaard dopr
enkele toevallige voorbijgangers, reden ze
de weg terug naar de plaats waar Nobby
wachtte.
Niemand sprak een woord, totdat ze aan
de brug kwamen, waar de politieman met
enige plechtstatigheid uit het wagentje
klom.
Ik denk niet, dat we lang zullen be
hoeven te wachten, merkte hij op. Ten
minste voor zover ik de inspecteur ken.
Blijf jij hier achter,- Sam, en zeg hun, als
ze komen, dat ik met meneer Wentworth
vooruit ben gegaan.
Even leek het alsof Pullen wilde pro
testeren, maar voordat hij hiervoor de ge
legenheid had, had Moggridge het hekje al
opengeduwd en begaf hij zich in de rich
ting van het water. Maurice volgde hem
en een nog lichtelijk verontwaardigde
Pullen bleef achter om de wacht te houden.
Toen de beide mannen aan de zeewering
kwamen kregen ze Nobby in het oog, die
naast het lijk rustig een pijpje zat te roken.
Hoog in de lucht cirkelde een eenzame
meeuw, die luide, droefgeestige klanken
uitstootte. De politieman haalde een groot
notitieboek uit zijn uniform te voorschijn
en liep naar voren.
Dit zal een aardig puzzeltje voor je
worden, Joe!, zei Nobby met een grinnik,
terwijl hij opstond. Het is een kans op
promotie, denk ik, als je dit geval kunt
oplossen. Je portret komt nog in de „He
rald", dat zul je zien!
Schei uit met je grapjes. Moggridge
keek hem berispend aan en boog zich met
een ernstig gezicht over het slachtoffer
heen. Waar was hij precies, toen jullie hem
ontdekten?, vroeg hij.
Daar tussen het zeewier. Nobby knik
te in de richting van de bewuste plaats.
We kregen hem er uit met de haak van
de boot en ik kan je vertellen, dat het geen
gemakkelijk karweitje was.
Heb je verder niets met hem gedaan
behalve dat je hem aan land hebt gebracht?
Ik heb zijn zakken doorzocht, kwam
Maurice tussenbeide. Ik dacht, dat ik mis
schien iets van een identiteitsbewijs zou
vinden of iets anders, dat ons zou kunnen
inlichten, vanwaar hij kwam.
O, zuchtte de politieman, dat had u
niet mogen doen. Dat had u aan ons moe
ten overlaten. Hij richtte zich op en op
datzelfde moment was het geluid van een
zware motor en een schelle sirene van een
aansnellende auto op de hoofdweg hoor
baar.
Daar zal de inspecteur zijn, merkte
Moggridge met zichtbare opluchting op.
Hij laat er nooit gras over groeien.
Maurice keek om en zag enige mannen
aankomen van wie de voorste twee een
wonderlijk contrast opleverden. De een
was een intelligent uitziende slanke jonge
man in een prima zittend blauw pak, de
ander was een enorme kerel van middel
bare leeftijd, die iets wat op een zware
actetas leek, met zich meedroeg. Achter
hen aan kwam een politieagent in uniform
met een draagbaar, en daarachter liep Pul
len, die niets van de opwindende gebeur
tenis wilde missen. Toen ze naderbij kwa
men liep Moggridge naar voren en salueer
de.
Goedenmorgen, inspecteur. Hij wees
naar de bewegingloze gestalte. Dit is het
geval, waarover ik u heb opgebeld. De
arme man schijnt enige uren in het water
te hebben gelegen, vóór hij ontdekt werd.
Bekijkt u hem even, dokter?, zei de
inspecteur en zich tot Maurice wendend
vroeg hij:
Bent u degene, die hem vond?
Ja ik, en mijn vriend Nobby Clark. We
waren bezig de kreek in te varen met die
kleine motorboot daar.
Ik zou graag uitvoerig een en ander
van u horen. Maar laat ik me eerst even
voorstellen. Ik ben inspecteur Ward van
de gewestelijke politie en dit is dr. Whita-
ker. Wilt u zo goed zijn mij nu een uitvoe
rig verslag te geven?
Zakelijk, zonder omhaal van woorden,
rapporteerde Maurice wat er gebeurd was.
Hij vertelde, hoe ze de man in het oog
hadden gekregen en hoe hij, toen het ont
zielde lichaam op de wal was getrokken,
zich schuldig had gemaakt aan het door
zoeken van de zakken van het slachtoffer,
iets waarvoor hij al een standje te pak
ken had.
Het was erg dom van me, verontschul
digde hij zich, maar om u de waarheid
te zeggen, deed ik het zonder er bij na te
denken. Het leek op dat moment niet meer
dan natuurlijk.
U hebt alles, wat u vond, weer op zijn
plaats teruggestoken?
Uiteraard, ja.
De inspecteur liep naar de plaats, waar
de politiedokter bij het Ujk lag neerge
knield.
Wat zegt u er van, dokter?, vroeg hij.
Hebt u er een idee van, hoe lang hij al
dood is?
Het is moeilijk te zeggen. De dokter
haalde even zijn schouders op. Waar
schijnlijk tussen de tien en twaalf uur.
Hij boog zich opnieuw voorover en
maakte een scheiding op het achterhoofd
in het natte haar.
Hier is iets, dat u zal interesseren,
voegde hij er aan toe. Hy was nog
springlevend, toen hij die slag kreeg.
De inspecteur vloot even.
Een sehedelfractuur?
Als ik me niet heel erg vergis, werd
hem met een of ander zwaar voorwerp een
flinke slag toegebracht.
Dodelijk?
Dat kan ik nog niet zeggen. Zo op het
eerste gezicht zou ik aannemen, dat hij de
verdrinkingsdood stierf.
Hoe gauwer we er achter zijn, hoe
beter! Ik moet hem meenemen naar mijn
bureau om zijn bezittingen door te kijken
en daarna kunt u onmiddellijk aan de
gang gaan met uw verdere onderzoek.
Met een kort knikje stond de dokter op
en op een teken van inspecteur Ward kwam
de politieagent met de draagbaar aanlopen.
Moggridge stak zijn notitieboek in de zak
en beijverde zich de politieagent te helpen.
(Wordt vervolgd).
