De plagen van Algiers
Wouter Wonderland roept
de jeugd naar Den Haa
De Egyptische
Koningin
Inkomsfenbesïeding
is geen sinecure
„Paddestoelen"
Een doe"-tentoonstelling
in Houtrusthallen
Sproeten? SPRUTOL
REISNOTITIES
Tomatentijd
Verkooplokaal NOTARISHUIS
MEUBILAIRVEILING 24/25 JULI
FEUILLETON
door mevr. Bijleveld-Celinck
32)
ZATERDAG 14 JULI 1951
7
Brochures als leidraad
bij voorlichting
(Van onze Haagse redacteur)
Het is voor vrijwel iedere huisvrouw een
probleem van de eerste orde: hoe knoop ik
de eindjes aan elkaar? Het is niet zo een
voudig om een wat men noemt burger-
mansinkomen, zo te besteden dat er aan
het eind van de maand geen tekort is
ontstaan. De simpele waarheid, dat men
een dubbeltje maar één keer kan uitgeven,
is voor menige huismoeder in deze tijd een
pijnlijke obsessie.
In de oorlog hebben velen pas goed leren
zien en waarderen, welk een gewichtig
„beroep" dat van huismoeder is. Het is
vandaag iets anders, al is het, zoals mevr.
A. J. Otte de bekende radiospreekster het
ons zei, in helaas maar al te veel gevallen
zo, dat vele huisvrouwen zich van haar
stiel een voorstelling maken als iets, dat
men maar zo'n beetje improviserenderwijs
kan beoefenen.
De huismoeders het geldt ook voor de
huisvaders, al dragen zij niet de volle
zwaarte van deze last die met een be
trekkelijk klein budget moeten rondkomen,
hebben het onnoemelijk zwaar. Zij hebben
een voortdurende strijd te voeren tegen
dreigende tekorten en tegelijk willen ze zo
graag iets aparts leggen voor een extraatje.
En onder dit extra verstaan zij niets
meer dan de alledaagse dingen: een paal
schoenen voor de kinderen, een blouse, een
nieuw pak, om dan maar te zwijgen van
aanvullingen voor het huishoudelijk werk.
Is het zo'n wonder, dat velen aan de ver
leidingen van een afbetalingssysteem geen
weerstand kunnen bieden? Het lijkt alles
zo onschuldig en daarbij zo praktisch
en misschien kan het ook wel. Maar de
huismoeder, die eens een paar maanden
achtereen nauwkeurig aantekening van
haar uitgaven houdt, zal waarschijnlijk
ontdekken, dat het afbetalingssysteem zeer
gevaarlijke zijden heeft. De „gemakkelijke
voorwaarden" o ja, die zijn op papier erg
aantrekkelijk, maar welk een last veroor
zaken zij in menig gezin waar het beschik
bare budget geen speling toelaat.
Het is het Comité Doelmatige Inkomsten
besteding, dat in 1948 op instigatie van de
toenmalige minister van Sociale Zaken, dr.
W. Drees, in het leven werd geroepen.
Dit comité is geen instituut van overheids
wege. Vanwege het comité, dat onder voor
zitterschap van prof. dr. G. A. van Poelje
staat, werden reeds drie brochures uitge
geven: Het gezinsbudget, door mevr. J.
Polak-Kiek; Doelmatige Inkomstenbeste
ding aan de voeding, door mej. Van Schaik
en Doelmatige Vacantiebesteding door F.
Th. v. a. Maden. Er staan nog brochures op
stapel over budgetstatistieken, sparen,
lonen en prijzen, omgang van de jeugd
met geld en efficiëntie in de huishouding.
Men begrijpe goed: deze brochures zijn
bedoeld als leidraad voor hen, die op dit
gebied voorlichtend werk verrichten. Moe
der de vrouw, die deze brochures zou wil
len gebruiken zoals zij haar kookboek han
teert, zou voor de meest onmogelijke ver
rassingen komen te staan en de samenstel
lers dezer brochures voor fantasten of nog
erger uitmaken.
4 eieren, 2 tomaten, peper, zout.
De eieren ongeveer 10 minuten koken, ze
pellen en een kapje er af snijden, zodat ze
kunnen staan. De eieren op een schotel met
slabladeren zetten. De tomaten ontdoen van
de kroontjes, ze wassen, in heet water dom
pelen en de velletjes er af halen. De to
maten voorzichtig halveren, bestrooien met
peper en zout en op de eieren leggen, zodat
een paddestoel-vorm ontstaat. De afgesneden
kapjes in kleine stukjes snijden en deze
op de halve tomaten leggen om de stippen
van de paddestoelen na te bootsen.
De „paddestoelenschotel" presenteren met
slasaus of mayonnaise.
VANMIDDAG OM TWEE UUR is een jongetje wakker geworden op het bordes
voor de Houtrusthallem im Den Haag. Dit jongetje is Wouter Wonderland. Hij
lag op de stoep te slapen, totdat de prinses van het wonderland hem wekte en een
dans voor hem uitvoerde. Dit was het sein voor de gehele in de hallen opgebouwde
wereld om te ontwaken; dit was ook het sein voor de in Den Haag vertoevende
kinderen om in het ongekende land binnen te dringen en zich te gaan vermaken
zoals kinderen dat doen.
Wonderland is n.l. een tentoonstelling, georganiseerd door een commanditaire
vennootschap tot exploitatie van evenementen, en voor de jeugd van ons gehele land.
Het doel ervan is te zorgen, dat de kinderen een paedagogisch verantwoorde vacantie-
attractie zullen hebben.
Zal experiment jaarlijkse
gebeurtenis worden?
De organisatoren hebben getracht om
aan de „dadendrang" van de jeugd te
gemoet te komen. De bezoekers kunnen
nl. zelf mee doen aan de verschillende
bezienswaardigheden. Er zal b.v. een
werkkamer zijn, waar zij onder leiding
zullen kunnen tekenen, schilderen, boet
seren, enz. Er zal ook iets nieuws te zien
zijn, nl. de electrol, een vliegtuig, waarin
een jeugdige passagier kan plaats nemen
en dat zelf door hem kan worden gestart,
bestuurd en geland. Het is zo gemaakt, dat
het slechts boven een ring in de lucht kan
worden voortbewogen.
In de tennishal is voorts een kanaal
gegraven, waarover een uit mecano-onder-
delen samengestelde brug is gespannen.
Verder is daar o.m. een vuurtoren van
ruim 11/2 m. hoog, die regelmatig zijn licht
verspreidt. De Ned. Ver. voor Luchtvaart
heeft haar best gedaan. Zij heeft beslag
kunnen leggen op de ballonmand met in
strumenten van mevrouw Boesman. Er is
een zweefvliegtuig, een lesvliegtuig. In dit
gedeelte zullen model-vliegtuigbouwers
werken, samen met de leden van de
hobby-clubs.
Niet ver van deze afdeling is de inzen
ding van de Melodie der Tropen, waar de
kinderen de gelegenheid krijgen de daarin
opgestelde en nu en dan bij concerten te
gebruiken exotische muziekinstrumenten
te proberen.
Er is ook aan gedacht om de jeugd een
beeld te geven van de takken van handel
en nijverheid, die voor ons land belangrijk
zijn. Zij zal scheepvaartmodellen, enige
honderden stuks, der Nederlandse koop
vaardijvloot kunnen bekijken. Het Staats
bosbeheer en de Ned. Heidemaatschappij
hebben een heidelanxtschgp aangelegd, met
een moerasje, met berkjes en andere bo
men. Als hun belangrijkste taak beschou
wen deze instellingen evenwel om de jeugd
op deze tentoonstelling er nog eens goed
van te doordringen, hoe groot het brand
gevaar is in "bos en hei. In het kleine land
schap zijn duidelijke waarschuwingsbor
den aangebracht.
In de tweede hal zijn de stands van de
nijverheid. Hier worden de leerbewerking,
de houtbewerking en het linoleumsneden
gedemonstreerd.
Een Nederlandse glasblaaskunstenares
zal de jeugdige bezoekers haar kunst laten
Nederlandse studente op
studiereis naar Midden-Azië
Aan zes meisjesstudenten uit Nederland,
Australië, Canada, Engeland, Italië en
Noorwegen zijn door de „American Asso
ciation of University Women" (A.U.W.)
studiebeurzen toegekend voor de voortzet
ting van haar studie in het buitenland.
Johanna E. van Lohuizen-De Leeuw uit
Nederland zal een studiereis door Ceylon,
Ihdia en Pakistan maken.
Negen Amerikaanse meisjesstudenten
zullen respectievelijk in Nederland, Dene
marken, Duitsland, Engeland, Frankrijk en
Schotland gaan studeren.
ADVERTENTIE
Bij weerbarstige: Sprutol-Sterk.
De Engelse filmster Jean Kent liet zich op
een hoedenshow in het Saville Theater te
Londen zien met bovenstaande zwarte
driehoekige vilthoed.
De miniatuur klapbrug in de speelstand op
de tentoonstelling „Wonderland" in de
Houtrusthallen te s-Gravenhage
zien. Een demonstratiekast met bijen zal
zeker ook niet nalaten belangstelling te
trekken.
De politie neemt een groot deel van de
tentoonstellingsruimte in beslag met een
door haar aangelegde rijbaan met een
oversteekplaats. In een politiebureau wordt
de jeugd op een verkeersmaquette voor
gelicht over de verkeersregels en er is een
brandalarminstallatie, die de bezoekers
naar believen in werking mogen zetten.
Tien politie-agenten zullen op dit deel van
de tentoonstelling niet slechts de jeugd
onderwijzen, maar er eveneens op. lette
of zij zich houden aari de verkeérsrege
Diegenen, die geen fouten maken op d<
rijbaan en bij dé oversteekplaats, krijgen
bij het verlaten ervan een diploma.
Om de kinderen vooral te activeren in
sport en spel, is er een wedstrijdbaan aan
gelegd, waar zij kunnen zaklopen, ring
steken, rolschaatsen, e.d. Dagelijks zal de
Wonderlandse krant de gebeurtenissen van
het leven in Wonderland rapporteren.
Daartoe is een drukpers neergezet.
In het restaurant zullen voorstellingen
worden gegeven door de toneelgroep' „De
Gong", door 't jeugdcircus Elleboog, het
Scapinoballet, Guido van Deth's poppen
theater en het orkest „Melodie der Tro
pen". Elders in Wonderland zal een En-
schedese padvinderband musiceren, bene
vens een cowboyband „The Hillbillies".
Balletdansers en vendelzwaaiers zullen ook
optreden. Tenslotte is er nog een mario
nettentheater.
In een bioscoopzaaltje zullen documen
taire films over de cultures, o.m. over
rubber vertoond worden.
De toegangsprijs voor Wonderland is 50
cent voor kinderen beneden de veertien
jaar en 1 gulden voor bezoekers boven
die leeftijd. Groepen kunnen echter reduc
tie verkrijgen. De tentoonstelling is ge
opend van heden tot 15 Augustus en van
tien tot vijf en zeven tot elf uur.
De Wonderland-tentoonstelling in Den
Haag is iets nieuws. De organisatoren
koesteren de hoop, dat dit eerste experi
ment zal leiden tot een jaarlijks terugke
rend gebeuren, waarnaar de jeugd zal
toeleven en waarvoor zij in de jeugdver
eniging zal werken. Wonderland moet
worden een ontmoetingspunt van alle
jeugdactiviteiten.
DAPHNE
ADVERTENTIE
MIJNHARDTJES: sterke JL
bestrijders van pijnen. TT
Wij zijn nu dan toch beland in de tomaten-
tijd. Geen ingemaakte tomatenpuree uit
blikjes, geen flesjes verduurzaamd tomaten
sap, geen zelf-„geweckte" hele tomaten, nee,
de heerlijke, rode, verse vruchten liggen
verlokkend uitgestald in de groenten-
en fruitétalages, rijden op groenten-
karretjes door onze steden en dorpen of
lachen ons op onze fietstochtjes of op in
spectietocht door onze eigen tuin, vanaf hun
groeiplaats vriendelijk toe! Wij kunnen er
met recht blij om zijn, want hoeveel geuriger
zijn de verse exemplaren niet dan hun in
gemaakte collega's enhoeveel gezonder?
Immers, door lang bewaren, zeker als ze
worden verhit, gaat vitamine C verloren.
Hieruit, volgt, dat ook nü, nu ze volop te
rijgen zijn. de gezondste wijze van nuttigen
s: rauw b.v. in plakjes gesneden met peper
en zout bestrooid op dé boterham of wat de
kinderen meestal preferéren: met suiker.
Rauwe plakjes tomaten kunnen wij verwer
ken tot een slaatje of we kunnen de tomaten
rauw 'door een zeef wrijven en zó gebruiken
met peper en zout of met citroensap en
suiker. Trouwens, moeders, u weet toch
zeker wel hoe goed dit rauw gewonnen sap
is voor uw kleintjes? Niet zonder reden
schrijven de doktoren van de consultatie-
bureaux, zelfs al voor heel jonge babies,
tomatensap voor.
U moet echter uit het bovenstaande niet
de conclusie trekken dat wij tomaten maar
nooit in gerechten moeten verwerken, welke
worden verwarmd. Er zijn heel smakelijke
spijzen te bereiden met tomaten en door
verwarmen gaan niet alle vitaminen ver
loren.
Bekijkt u onderstaande recepten maar
eens. Wellicht zijn er bij. die u niet kent
en die u het klaarmaken waard vindt.
Succes!
Recepten voor 4 personen
Macaroni met tomaten en kaas
150 g macaroni, 750 g tomaten, 50 g ge
raspte kaas, boter of margarine, zout, peper,
desgewenst paneermeel.
De macaroni zonodig in stukjes breken
en in ruim water met zout gaarkoken (on
geveer L uur). De tomaten in heet water
dompelen, ontdoen van het velletje en in
vieren snijden. Ze in wat boter of marga
rine even smoren. Ze vermengen met de
droge macaroni, de geraspte kaas, peper,
zonodig nog zout en desgewenst wat noot
muskaat. Ze heet in een dekschaal opdienen
of in een vuurvaste schaal overdoen, be
strooien met paneermeel, hier en daar een
klontje boter leggen en in de oven een
bruin korstje geven.
Tomatensla
500 g (8 a 10) middelgrote tomaten, 1 uitje
of sjalotje, sla-olie en azijn of slasaus naar.
smaak, peper, peterselie, desgewenst een
hardgekookt ei.
De tomaten van het kroontje ontdoen en
in heet water dompelen en het velletje er
af halen. Ze daarna in plakken snijden en
vermengen met het zeer fijngesneden uitje
of sjalotje, olie of azijn.
Als variatie kan men fijngesneden kervel,
dragon, majoraan of andere tuinkruiden tóe-
voegen.
Algiers heeft twee
nare plagen en dat
zijn de porteurs of
tewel witkielen en
de cireurs alias
schoenpoetsers. Ze
overvallen de onge
lukkige reiziger als
de vlooien waarvoor
hij die grote bus
DDT meenam (die
overigens in onge
schonden staat weer
in Nederland werd
teruggevoerd, daar
er in heel Algerije
geen vlo te beken
nen was!) De por
teurs hebben het
voordeel dat ze zich
alleen ophouden bij
haven en station en
soms bij de grote
buslijnen, die u
buiten de stad bren
gen.
Een porteur af te
schudden is wel
haast ondoenlijk,
tenminste voor een
vreemdeling. De Al
gerijnen en Fran
sen laten ze met
rust, ze weten dat
daar niets te halen
valt. Maar de niet-
Algerijnen zijn vo
gelvrij. In drom
men storten ze zich
op iedere vreemde
ling en voor men
het weet ziet men
zijn koffer in de verte verdwijnen op weg
naar de taxi's, waar de chauffeurs al be
gerig op buit uit de raampjes bungelen.
Na een paar keer krijgt men routine
door naar de Algerijnen te kijken. Die
grijpen hun bagage wat steviger vast,
schudden hooghartig afwerend het hoofd
en wandelen rustig naar tram of trolley
bus. Voor hen geen dure taxi! Wie een
maal deze techniek onder de knie heeft
kan de porteurs wel de baas.
Met de cireurs is het een andere kwes
tie. Deze knaapjes van een jaar of tien,
twaalf, houden zich op in alle straten van
de binnenstad. Met hun houten kistje op
de rug schuimen ze de wegen af naar on
gepoetst wild. Ze zijn zonder uitzondering
gekleed in de smerigste lompen, zitten
goed in him vlees en hebben de. móóiste
zwarte ogen van heel Algiers. Boeven in
de dop zijn het, gauwdiefjes, vaak door
hun ouders verlaten, vaak handige zak
kenrollers. Maar het zijn zulke leuke ke
reltjes dat men werkelijk wel eens zijn
schoenen laat poetsen als het helemaal
niet nodig is, omdat zo'n cireurtje mee-
dribbelt met een blik vol afgrijzen en met
een smerig vingertje naar toch keurige
schoenen wijzend uitroept: „Ciri, M'sioe,
ciri?" in onbeholpen Frans.
Hoe die kinderen genoeg bij elkaar
scharrelen om 's avonds aan een van de
ontelbare eetkraampjes op het Place du
Gouvernement wat te kopen is een raad
sel. Maar ze zitten daar in lange rijen te
kwetteren als mussen bij hun kommetje
couscous, hun hardgekookte ei, hun sar-
dfèntje-uit-frituur of hun halve gekookte
schapenkop. Waar ze slapen kon niemand
me vertellen, maar na tienen 's avonds is
er geen cireur meer te bekennen.
Het plein voor het station is hun voor
naamste jachtterrein. Daar passeert on
vermijdelijk iedere vreemdeling die met
boot of trein aankomt. Daar zwermen de
cireurs in drommen rond, vechten met
elkaar, voetballen met proppen kranten
papier cn kijken met benijdende blikken
naar de keurige rijkeluiskinderen die hier
met witte handschoentjes aan ezeltje
rijden. -
Maar er is een klasse cireurs dié zich
van die der kinderen onderscheidt. Dat
zijn degenen die het zover hebben ge
schopt dat ze een „fauteuil" bezitten, een
soort troon op hoge poten op een vaste
standplaats. De troon heeft voetsteunen
en vaak een roodfluwelen zitting. Er ho
ren tenminste dertig verschillende doosjes
schoenorême bij en een onnoemelijk aan
tal borstels en lappen voor het insmeren
en uitwrijven. Deze cireurs hebben hun
vaste klanten en velen tonen op hun troon
een groot aantal buitenlandse munten, van
vreemdelingen die ze gestrikt hebben. Ze
zijn de aristocraten van hun vak. Zover
hoopt de kleine cireur het ook eens te
kunnen brengen.
„Ciri, M'sioe? Ciri?"
BOB TADEMA
Nederlandse poppen voor
Londens mode-museum
Deze week is te Londen officieel geopend
een Museum voor historische klederdrach
ten costuums uit het tijdvak van om
streeks 1700 tot heden.
Het is een Amsterdamse firma die de
levensgrote figuren voor dit museum heeft
vervaardigd.
De ontwerpers-fabrikanten kwamen bij
de vergelijking van de doorsnee-figuren
uit vorige eeuwen met die van thans tot de
bevinding dat het huidige mensenras aan
zienlijk forser en groter is dan zijn voor
ouders.
Als de regen komtdan kunt u deze
elegante katoenen regenmantel dragen. De
bijpassende koeliehoed is bestand tegen
sneeuw en regen. Het verwerkte materiaal
is zwart nylon. Dit ensemble werd getoond
op een show in Londen.
ADVERTENTIE
Dir. W. N. WOLTERINK
Bilderdijkstraat la HAARLEM
Tel. (K 2500) 11928
Inzendingen van huisraad worden dagelijks
aangenomen. Eigen afhaaldienst
Hij stemde en hét orkest zette in: viool
concert van Brahms. Een donker meer met
golven melodie. En boven die golven, als
een lichtstraal over het water, de viool van
Hubert Kruisbex-g, glijdend, trillend, zin
gend. Zingend van vreugde en smai-t. van
de lichte hoogten en de donkere diepten
in het mensenhai-t.
De smalle hand van het meisje lag nu
doodstil; de ring fonkelde niet meei\ Zij
had haar hoofd opgeheven en het was of
zij de muziek indi-onk, met volle teugen.
Op het podium stond de violist en speelde,
speelde in een nauwelijks beheerste, mee
slepende ontroering die zijn gehoor als in
een betovering gevangen hield. De weini
gen, die hem in Amerika gehoord hadden
konden zich niet herinneren dat hij ooit
zo gespeeld had!
Toen het uit was heerste er even een
doodse stilte, toen barstte een orkaan van
bijvalsbetuigingen los. Het andere zo gere-
sei-veerde Hollandse publiek bedankte hem
uitbundiger dan het Amerikaanse ooit ge
daan had. Maar hij, uiterst vermoeid naar
het scheen, schonk toch niét meer het
stormachtig-gevi-aagde toegiftje. Hij be
dankte slechts op zijn waardige, sobere
wijze en trok zich dan definitief terug. Het
was pauze.
Michael Norelius en Kathi-ientje Baeck
bleven roerloos zitten. Om heen heen ston
den de mensen op met warme, opgewonden
gezichten en drongen naar de wandelgang.
Zoals daareven het applaus, zo barstte nu
de conversatie los. Iedereen was verrukt,
opgetogen, en zong de lof vaix Hubert
Kruisberg in vele toonaarden. Maar Ka-
thrientje Baeck zweeg.
Hij boog zich nu voorover om in haar
gezicht te zien en schi-ok ei-van, zo bleek
als ze zag. Hij legde ineens een arm om
haar schouders.
„Meiske, wat is er? Voel je je niet goed?"
Ze zag hem nu aan nxet heel grote, don
kere ogen in haar wit gezicht. Maar toen
kwam er toch een lachje om haar mond
en schudde zij ontkennend haar hoofd:
„Nee, echt niet. Ik voel me best. Het was
alleen die muziek, die viool. Het was....
misschien kan ik er vandaag nog niet goed
tegen
„Nee," zei hij berouwvol, „ik had je ook
eigenlijk niet moeten laten gaan. Het is
natuurlijk te veel geweest. Het was ook
heelheel bijzonder; ik heb nooit zoiets
gehoord. Maar laten we dan nu naar huis
gaan."
„Ja."
Ze trok haar handschoenen aan en ze
stonden op. Maar in de wandelgang ging
ze ineens langzamer lopen en trok hem
aan zijn mouw.
„Michael?"
„Ja kind?"
„Michael, ik weet dat ik erg lastig ben.
Maar ik wou je nog iets vragen, nóg eens
je hulp vragen. Zie je, je denkt nu mis
schien dat ik zo'n mal, geëxalteerd-schep
sel ben dat artisten naloopt. Maar dat ben
ik niet; ik heb echt nog nooit met een ar
tiest gesproken. Maar nu wou ik zo graag
zo vreselijk gi-aag naar Hubert Kruis
berg toe. Ik wou hem bedanken."
„Maar zou je nu.
„Ja, ik begrijp dat je het vreselijk vindt.
En overdreven. Het is misschien wel over
dreven. Maar ik moét hem zien, ik moét
hem zien, Michael!"
„Maar kind, je trekt nu net een beetje
bij. En dat geeft natuurlijk weer een nieu
we emotie. Ga nu liever mee naar buiten."
„Het is de enige gelegenheid. Hij gaat
moi-gen voorgoed uit Amsterdam weg. Ik
moét hem zien."
Er was zo'n wanhopige vastbei'adenheid
in haar stem, dat hij het gevoel kreeg dat
hij niet mocht weigeren. Al was het dan
tegen zijn zin, tegen zijn vei-standige raad
gevingen in. Hij zei kort:
„Goed. Dan zal ik met je meegaan."
„Als je het vei-velend vindt, hoef je
jezelf niet aan hem voor te stellen. Dick
is er natuurlijk, dan kan die mij introduce
ren. Het is alleen maar. o, je moet niet
boos zijn, Michael. Maar ik moet hem
zien!"
In de artistenfoyer verdrong zich geluk
kig niet zulk een dichte menigte als
Michael gevreesd had. Hubert Kruisberg
was hier tenslotte vreemd en er waren
enkel wat officiële pei-soonlijkheden. Ge
lukkig geen geëxalteei-de vrouwen. De
meesten hadden haar compliment al af
gestoken en de violist stond daar tenminste
niet onbereikbaar. Naast hem stond een
slanke, donkere vrouw, zeker zijn zuster.
Maar de neef was nergens te zien.
„Is dokter Terwolde er niet?", vroeg
Michael aan het meisje.
„Nee," antwooi-dde zij. „Ik begrijp er
niets van. Maar ik zal het aan zijn moeder
vragen. Wacht hier even op me, wil je?
Ik ben dadelijk terug." Ze begaf zich in
de kring.
Michael Norelius posteerde zich tegen
de wand en zag hoe Kathx'ientje naar de
slanke, donkere vrouw toeging en deze
gelijktijdig op het meisje af kwam. Hoe ze
samen begonnen te praten en elkaar klaar
blijkelijk vragen stelden die niet beant
woord konden worden. Hoe het meisje
enige malen het hoofd schudde en er een
nadenkende rimpel verscheen op het voor
hoofd van mevrouw Terwolde. Dan stonden
ze een ogenblik zwijgend bij elkaar.
Mevrouw Terwolde legde nu haar hand
op Katrientjes arm en vroeg haar iets. Het
meisje zag vragend naar hem om en hij
knikte even: ga je gang maar! En dan werd
Kathrientje Baeck voorgesteld aan de vio
list Hubert Kruisberg.
En dan was het Michael als een halluci
natie, als een fantastische, ongelooflijke
zinsbegoocheling. Het gezicht van de vio
list, dat hij nu weer zag, en het gezicht
van het meisje. Beiden doodsbleek weg
trekkend; was die Hubert Kruisberg daar
net ook al zo vermoeid geweest? Beiden
met ontstelde, grote, donkere ogen, met
dezèlfde ogen! Met dezelfde wenkbrauwen,
en dezelfde wijde oogkassen, met hetzelfde
voorhoofd en hetzelfde donkere gladde
haar. Dezelfde gezichten: een sprekende,
een absolute gelijkenis die geen toeval
meer kón zijn!
Zij stonden daar met hun handen in
elkaar en ze zeiden niets. Zij staarden el
kaar alleen maar aan, een eindeloos lij
kende tijd. Mevrouw Terwolde stond er
naast, met hoog-opgeti-okken wenkbrauwen
en evenmin in staat om een woord uit te
brengen. Een roei-loze groep, als uit mar
mer gehouwen.
En dan trok Kathrientje, heel langzaam,
haar hand uit die van de violist, knikte
even als tot afscheid en wendde zich om.
Ze kwam op hem, Michael, toe, de kleine
witte tandjes geklemd in haar onderlip.
Ze haakte zich vast aan zijn arm, hulpe
loos, bevend, als een kind dat steun zoekt.
En ze fluisterde:
„Vergeef me Michael. Het spijt me.
het spijt me zo.
„Kom gauw mee," zei hij.
En dan voerde hij haar zo snel mogelijk
naar buiten.
Dick Terwolde en inspecteur Renkevoort
zaten tegenover elkaar aan de eetkamer
tafel: de jonge dokter vreemd opgewonden,
de politieman koel geconcentreei-d. Hij
was de eex'ste ogenblikken niet dadelijk
begonnen met vragen te stellen en Ter
wolde wist zeker niet, wat hij nog aan
zijn bekentenis zou moeten toevoegen. En
dus zwegen ze.
„Wel," begon inspecteur Renkevoort
nadat het zwijgen een poos geduurd had.
„U hebt het dus gedaan."
„Ja," bekende Dick Terwolde.
„U hebt Kathrientje Baeck dus verdoofd.
Waarmee?"
„Met een slaapmiddel. Natuurlijk."
„Natuurlijk. Dat geeft nog geen vexkla-
ring voor dat tablet van juffrouw Van
Wieldrecht."
„Ik weet niets van een tablet van juf
frouw Van Wieldrecht."
„Dat begrijp ik. Met een slaapmiddel
dus. En waar haalde u dat slaapmiddel
vandaan?"
„Nu, dat spreekt toch vanzelf! Dat kan
ik mij als dokter toch zó verschaffen!"
„Zeker. Maar hebt u het zich ook als
dokter verschaft?"
„Naturlijk. Heel eenvoudig."
„En waar? En wanneer?"
„Allemachtig inspecteur! Als ik nu toch
beken, dat ik het gedaan heb, dan moet u
dat toch zeker voldoende zijn!"
(Wordt vervolgd).
