Het Hek van de Dam.
Innerlijke verdeeldheid in Italië wakkert
crisis der democratie aan
Bloemendaalse Bos bleef ondanks
veranderingen aantrekkelijk oord
Zwakke Christen-democraten worden
van links en rechts belaagd
SWEAT SHIRTS
Belastingheffing over
verhoogde kinderbijslag
Zondags- en nachtdienst
Haarlemse apotheken
Mobilisatie van 60.000 man
in Vietnam
ONZE PUZZLE
Parkwachter Van Ooijen per 1 Augustus met pensioen
MOLENDIJK's KAPSALONS
Huldiging secretaris „Helios"
Niet nadenken
Boot is aan
In de hoofdstad uit
J
Bezwaarschrift van
Door de Eeuwen Trouw
Tegen inbeslagneming van
bescheiden
Examens
ZATERDAG 28 JULI 1951
(Van onze correspondent in Rome)
Het is snikheet. Half Rome ligt te puffen
a3n een of ander strand. In Milaan ademt
men een atmosfeer, vochtig, warm, door
oeen zuchtje wind bewogen, als in een
oververhitte broeikas. Wie zich in deze
dagen lang in de Noord-Italiaanse handels
stad moet ophouden, krijgt het gevoel, dat
er jveldra paddestoelen en schimmelplan
ten uit zijn huid zullen groeien. En in deze
atmosfeer zwoegden de Italiaanse politici,
zwoegde in de eerste plaats de ruim zeven
tigjarige De Gasperi, aan de oplossing van
een crisis, die zonder oorzaak is ontstaan
en die waarschijnlijk niets zal veranderen.
De crisis ontstond niet zoals gebruikelijk
in het parlement, maar op een hoogst zon
derlinge manier, in de schoot der meerder
heidspartij. Het is een raar geval met die
Christelijk-democratische partij in Italië.
Zij bestaat eigenlijk uit een hele reeks
kleine partijtjes, die alleen door het bind
middel van het Katholicisme bijeen wor
den gehouden. Binnen de taaie, elastische,
maar tamelijk vormeloze brei van de partij
woedt een onafgebroken strijd: „politici"
van de derde en vierde rang vullen elkan
der aan, doch nemen hun woorden met
evenveel gemak weer terug. Het gaat alles
geheim en binnenskamers, zodat slechts
een zwakke echo van al deze onverkwik
kelijke dingen tot de pers en de buiten
wereld doordringt. Met een ovatie betuigen
allen zonder uitzondering hun verering
vóór en trouw aan De Gasperi en weinige
dagen later, wanneer over een of ander
wetsvoorstel bij geheime zitting moet wor
den beslist, zijn er zoveel tegenstemmers,
dat de regering wankelt. Zo is het ook met
de crisis gegaan. Onophoudelijke en felle
critiek op het economisch beleid der rege
ring, op de persoon van Pella, minister van
Financiën, maar zodra deze aftreedt en De
Gasperi het hele kabinet tot aftreden be
weegt, is er plots vrijwel niemand, die niet
de door Pella gevolgde gedragslijn goed
keurt.
Crisis om Pella
Pella is in deze crisis de centrale figuur.
Met grote energie heeft hij de lire verde
digd, die sedert twee jaar een solide munt
is. Er wordt hem verweten, dat hij, om dat
te bereiken, het bankcrediet dusdanig heeft
besnoeid, dat de industriëlen niet weten,
hoe zij de geïmporteerde grondstoffen moe
ten betalen, en daarnaast hun arbeiders op
tijd het loon uitkeren. Daar is veel van
waar, vooral voor die ondernemingen, wel
ke aan de staat leveren, daar het oude
euvel van de staat, die jaren lang op be
taling laat wachten, onder het Katholiek
régime nog is toegenomen. De ondernemers
hebben dus grote vorderingen uitstaan,
waarvan niemand kan zeggen, wanneer zij
worden betaald. Dit is misschien in even
sterke mate als het besnoeide bankcrediet
oorzaak van de nijpende geldschaarste.
(Crediet tegen de meest solide garanties,
waarbij vijf procent per maand wordt ver
langd, is geen uitzondering.) Een andere
oorzaak voor de geldschaarste is de beleg
ging van grote kapitalen in grondstoffen
en verbruiksartikelen, die verleden jaar bij
het uitbreken van de oorlog in Korea over
al tegen te hoge prijzen op de wereldmarkt
werden gekocht.
Zoals gezegd, zouden velen thans Pella
terug willen en in ieder geval verwacht
men van het nieuwe kabinet-De Gasperi
handhaving van de „linea-Pella", het
Pella-beleid, met wanneer eenigszins_ mo
gelijk, wat ruimer investering van midde
len in productieve ondernemingen ter be
strijding van de werkloosheid, maar daar
naast grote waakzaamheid tegen het gevaar
van inflatie. Dit is op economisch gebied de
houding van de rechtse vleugel (eerst anti-
Pella) der Christen-democraten, van de
centrumgroep dier partij en van een dee1
der links-georiënteerde Katholieken. De
republikeinen, de sociaal-democraten en de
liberalen zijn het tot op zekere hoogte daar
mee eens, hoewel de laatste twee partijen
natuurlijk een zeker voorbehoud maken in
verband met hun partij-programma's.
Tégen de „linea-Pella" zijn de communis
ten en de Nenni-socialisten, die de werk
loosheid toeschrijven aan: een tekort aan
productieve beleggingen, de belegging van
kapitaal in onproductieve objecten als
wapentuig, en onwil de handelsbetrekkin
gen te verruimen met de wereld achter het
ijzeren gordijn.
Neo-fascisten
Eveneens anti-Pella zijn de neo-fascis
ten, wier talloze bladen en blaadjes worden
gefinancierd door industriëlen, die voor
honderden milliarden aan obligaties hebben
uitgegeven en nu gaarne een inflatie zou
den zien om hun schuldeisers met waarde
loos papier te kunnen betalen. Een sterk
links georiënteerde groep in de Christen
democratische partij, die der Dossettianen,
is eveneens anti-Pella en tot op zekere
hoogte ook anti-Atlantisch pact. Deze idea
listische groep wil voor alles verruiming
van werkgelegenheid en groter sociale
rechtvaardigheid.
Naast de economische politiek is, maar in
geringer mate, de buitenlandse politiek
zaak van de huidige crisis. Men verwijt De
Gasperi en Sforza te grote bereidwilligheid
om steeds maar weer toe te geven aan
Amerikaanse verlangens, terwijl ander
zijds Amerika meer belang schijnt te hech
ten aan Joegoslavië en sedert kort aan
Sjanje dan aan Italië, dat zich toch nog
altijd de eerste mogendheid aan de Mid
dellandse Zee voelt. Reeds gaan er stem
men op, die Amerika van toenemend im
perialisme beschuldigen.
Zoals gezegd, zullen de wijzigingen in het
ADVERTENTIE
BaRTELOORISSTRAAT 20 TEL. 15459
Bij de wetten van 13 Juli is de kinder
bijslag verhoogd.
Het ministerie van Financiën vestigt er
de aandacht op dat de werkgevers met in-
E.ang van 1 September 1951 de loonbelas
ting moeten inhouden over de verhoogde
bedragen.
kabinet wel niet veel veranderen aan een
zeker gevoel van onbehagelijkheid, dat het
laatste jaar hier heerst. De ware crisis is
niet die van het kabinet, maar de grote
crisis der democratie, die belaagd wordt
door sterke vijanden van uiterst-links en
uiterst-rechts en slap verdedigd wordt door
de in zich zelf verdeelde Christen-demo
craten.
De Zondags- en nachtdienst der Haarlem
se Apotheken wordt van 28 Juli tot 5 Augus
tus waargenomen door Th. A. Klinkhamer,
Koninginneweg 69, telefoon 11596; Grijseels
en Van Hees, Lange Veerstraat 19, telefoon
11000 en Frans Hals Apatheek, Frans Hals
plein 1, telefoon 11180.
De regering van Vietnam (Indochina)
heeft een decreet goedgekeurd inhoudende
de mobilisatie van 60.000 Vietnamezen
voor een diensttijd van twee maanden. Het
communiqué, waarin dit wordt gemeld,
zegt dat deze en andere maatregelen on
verwijld ten uitvoer zullen worden ge
bracht.
Horizontaal: 1. vr.
dier, 5. loot, 7. deel v.
e. schip, 11. terugreis,
12. uitgestrektheid, 13.
stad aan de Rode Zee,
14. rund, 16. vrucht, 17.
toiletartikel, 18. doende
20. voordeel, 21. adellij
ke titel, 23. windstoot,
25. deel v. h. lichaam,
28. dakbedekking (Ind.)
29. japon, 30. spleet,
33. esprit, 35. sterke
drank, 38. sneeuw-
schaats, 40. plaats in
Noordholland, 41. schel
43, bewijsstuk, 45. zelf
kant, 46. bezitting, 47.
menselijk, 48. adel
stand, 49. god v. d.
oorlog, 50. bloeiwijze,
51. kleur.
Verticaal: 1. sterke
drank, 2. voetklavier,
3. insgelijks, 4. kloos
terlinge, 5. uitbouw, 6.
vervoermiddel, 7. soort
brood, 8. slot v. e. ge
bed, 9. kloek, stevig,
10. proef, 15. soort gas,
18. kleinigheid 19.
krom, 21. voordelig, 22. eenvoudig,
23.
roofdier, 24. paling, 26. soort hert, 27. ge
heel de jouwe, 31. paardenafrichter, 32.
plaatsje an Zeeland (in vereenvoudigde
spelling), 34. deel v. e. schip, 36. vrouw v.
Balder (Noorse Myth.), 37. schoonmaak
artikel, 38. nadeel, 39. honingbij, 41. Ind.
eiland, 42. dorp in Gelderland, 44. verbin
dingsstuk, 46. lidwoord.
Oplossingen moeten ingezonden worden
aan onze bureaux. HAARLEM, Grote
Houtstraat 93 en Soendaplein 37, IJMUI-
DEN, Kennemerlaan 154. Oplossingen moe
ten uiterlijk Woensdagavond in ons bezit
zijn. Wij verzoeken op de enveloppe te
schrijven: „Oplossing Puzzle".
S.v.p. geen mededelingen voor redactie
of administratie bij de oplossingen in
sluiten.
De oplossingen moeten worden ingevuld
op het gedrukte diagram dat hierboven
staat.
Oplossing vorige puzzle
De oplossing van de puzzle van de
vorige week is:
Horizontaal: 1. amp, 4. knaster, 11. ork,
13. talon, 15. oploop, 18. panter, 20. nat,
21. kar, 23. rek, 24. aloe, 25. rap, 27. oer,
28. ren, 29. St, 30. orde, 33. et, 34. 1.1., 35.
Ee, 36. ga, 37. waas, 39. Em. 40. ver, 41.
dek, 42. rad, 44. melk, 45. ook, 47. rel, 49.
rei, 50, omkeer, 53. lorrie, 55. egaal, 57.
Lee, 58. bromtol, 59. elk.
Verticaal: 2. molton, 3. pro, 5. N.T., 6.
aap, 7. slap, 8. ton, entree, 10. monarch,
12. kok, 14. ark, 16. palet, 17. part, 19. eer,
22. ra, 26. Po, 27. ode, 29. sla, 31. rem, 32.
parkiet, 34. lak, 36. gelei, 37. wekker, 38.
Sr., 39. edel, 40. verrel, 41. dom, 43. ar, 45.
oom, 46 team, 48. lol, 51. ego, 52. rat, 54.
ree, 56. L.O.
De prijzen werden als volgt toegekend:
7,50 J. Braams, Ladderbeekstraat 85,
Velsen Noord.
5,J. H. v. d. Steijlen, Van Oorschot
straat 8, Haarlem.
2,50 mej. J. E. Alsema, Elspeterweg 14,
Elspeet.
Wanneer u bij ons in de stad toeristen
tegen komt ziet u onmiddellijk dat het
toeristen zijn. Zij kijken altijd naar dingen
waar wij juist niet naar kijken. Zij hebben
altijd iets aan of op dat wij niet aan of op
hebben en zij lopen op een manier zoals
wij nu net nooit lopen.
Nu moet u goed bedenken, dat wanneer
u als toerist komt in de stad waar die
vreemden wonen, zij u ook direct als toe
rist herkennen zodra zij u zien.
Dat is eigenlijk wonderlijk, want zij en
u zijn allemaal mensen met, neuzen, oren
en benen als alle andere mensen en alle
mensen doen eigenlijk hun leven lang
allemaal hetzelfde: eten, slapen, werken,
wassen, lopen en wat men dan zo noemt:
zich amuseren. De conclusie ligt voor de
hand: wanneer wij ergens zijn waar wij
niet thuis zijn, doen wij allemaal een
beetje raar. Doen wij allemaal dingen, die
wij in onze eigen stad nooit zouden doen.
En zijn wij allemaal anders gekleed. Lo
pen wij allemaal een beetje anders. En
interesseren ons voor dingen die ons thuis
niet interesseren.
Wanneer u in Parijs bent moet u naar
het Louvre. (Hoe dikwijls bent u in het
gemeentemuseum geweest?)
U moet de boekenstalletjes langs de
Seine bekijken. (Hoe dikwijls bekijkt u de
boekenstalletjes in uw eigen stad?)
U moet naar het Musée Carnavalet.
U kijkt naar winkels met goedkope
snuisterijen in de Rue de Rivoli, waar geen
Parijzenaar naar kijkt.
U gaat naar het Casino de Paris en naar
de Folies en zeg dat nooit aan een Parijze
naar, want hij lacht u achter uw rug uit.
En zo is het met die Parijzenaars die bij
ons komen ook. Allemaal zitten we in de
verkeerde cafés en bezoeken nachtgelegen
heden die bij de gratie van ons verkeerde
begrip bestaan.
Zodra wij vijfhonderd kilometer ver
plaatst worden gaan wij raar doen.
Op Texel ^kunnen ze al, bij de eerste
oogopslag, zien dat u niet van Texel bent.
't Is allemaal vrij hulpeloos en eigenlijk
wel dierbaar ook. Veel praatjes thuis en
vijf uur sporens verder een stuntelig ke
reltje. Waarom heeft de mens eigenlijk
zoveel praats?
ELIAS
ADVERTENTIE
Ja, maar van
SANTPOORTERPLEIN 1 - TELEFOON 19706
HAARLEM.
De reserve-majoor B. G. Dorhout Mees,
jachtjonker van de Koningin, is benoemd tot
jagermeester voor Zuidholland.
ADVERTENTIE
Parkwachter W. A. van Ooijen bij een deel van zijn menagerie.
Op 30 Juli wordt de heer W. A. van
Ooijen 65 jaar en dat betekent, dat deze
parkwachter van het Bloemendaalse Bos
twee dagen later, op 1 Augustus dus, de
gemeentedienst met pensioen gaat ver
laten. Hij voelt zich nog heel fit en is dan
ook zeker ,niet van plan op zijn lauweren
te gaan rusten. „Ik zie er eigenlijk wel
tegen op om te moeten ophouden, want je
gaat het werk voor het park en de dieren
beschouwen als iets dat van jezelf is", ver
trouwde parkwachter Van Ooijen ons toe,
toen wij dezer dagen met hem een praatje
maakten in zijn huis aan de Lage Duin en
Daalseweg, waar een fraaie tuin ons al
dadelijk verried, dat hier iemand moest
wonen met veel liefde en zorg voor planten.
Afkomstig uit Brabant kwam Van Ooijen
in 1909 naar Haarlem, waar hij veel leerde
op de grote kwekerij van de firma Zocher,
die zich destijds achter het tegenwoordige
Frans Hals theater uitstrekte en waar hij
enige jaren werkte.
Later werkte hij gedurende negen jaar
op het buiten „De Vijverhof" in Bloemen
daal en op 1 Juli 1920 kwam hij in ge
meentedienst, waar hij dus ruim dertig jaar
zijn werkkracht aan het wel en wee van
het Bloemendaalse Bos heeft besteed.
De gemeente Bloemendaal kocht het Bos
in 1920 van de N.V. Maatschappij tot Be
heer en Exploitatie van Onroerende Goe-
Maandagavond 30 Juli zal tijdens een
feestelijke bijeenkomst van de kampeer
vereniging „Helios" op het Zandvoortse
strand de huldiging plaats vinden van de
heer P. J. Smink, die zijn koperen jubileum
als secretaris van „Helios" viert.
Wij hebben onlangs het voorrecht
gehad een blik achter de schermen te
mogen werpen van de revue „Extra
Editie" van de heer René Sleeswijk, die
er zo vorstelijk uitziet, dat wij hem wel
René Sleeswijk-Holstein zouden willen
noemen. Helaas werd het ons op het
laatste moment verboden om het daar
toe meegebrachte blik inderdaad achter
de coulissen te werpen, want dat zou
teveel leven maken. Zo zetten wij ons
behoedzaam neer in de schemerdonkere
zaal van Carré, teneinde de repetitie van
dit cultureel evenement mee te maken.
Wij kregen vast een programma in de
hand met een voorwoord van de orga
nisatoren, waarin dé mensen werd gead
viseerd veel pret te hebben en het na
denken te staken. De heer Sleeswijk is
een slimme man. Dat werd ook bewezen
door een aantal kleinere artikeltjes van
de hand der medewerkers, die zich be
ijverden te verklaren, waarom zij zo
gaarne bij de heer Sleeswijk een dienst
verband aangingen. Eventuele beducht
heid omtrent de sociale voorzieningen
der revue-artisten werd hierdoor bij
voorbaat voorkomen en zo waren dus
alle voorwaarden geschapen om de zor
gen nu eens lekker op zij te zetten en er
een avondje van te maken.
Naar wij uit de titel „Extra Editie"
begrepen, was het streven der organi
satoren er op gericht het publiek duide
lijk te maken, hoe zo'n uitgave tot stand
komt. Dit bleek al direct uit het begin,
toen twee jongelieden en een meisje het
toneel betraden en bij elkaar op schoot
plaats namen, teneinde het hoofdartikel
te vervaardigen. Dat bezat een opge
wekte toon en raadde wederom tot pret
maken aan, terwijl op de achtergrond
een aantal balletmeisjes het draaien
der persen, het ratelen der zet-machi-
nes, het corrigeren der drukproeven en
het maken der zetfouten uitbeeldde door
hups heen en weer te springen en met
de armen te zwaaien.
De naast ons gezeten balletmeesters,
Rodney White en Jack Bow geheten,
sloegen dit alles met welbehagen gade.
De heer Bow, die uit Amerika afkom
stig is, had zich inmiddels al zo'n goed
Amsterdams accent aangemeten, dat men
hem haast voor een Amsterdammer
met een slecht Amerikaans accent zou
verslijten. De heer White daarentegen,
die, zoals zijn naam niet zou zeggen,
Hongaar van geboorte is, praat Neder
lands zoals een Hongaar met een Engel
se naam zou doen, een gang van zaken,
die bij nader inzien, eigenlijk geen ver
bazing hoeft te wekken. Beiden vonden
het een mooie troep, hetgeen wij onheus
vonden, totdat wij begrepen, dat dit vak
jargon was.
Om echter op het journalistieke terug
te komen, de scheepsberichten werdén
verzorgd door de heer Piet Muyselaar,
die wij een warm hart toedragen van
wege zijn optreden voor de radio, waar
van wij overigens nooit meer dan het
eerste woord hebben gehoord. Tezamen
met zijn collega Willy Walden fungeert
hij namelijk als een soort baanwachter
van de Bonte Dinsdagavondtrein en zo
gauw als wij hun namen horen, zetten
wij de radio af, teneinde te voorkomen
dat onze luchtige ziel door deze expres
van zwaartillende lol wordt overreden.
De heer Muyselaar dan bleek een
lange, gebrilde heer te zijn met de me
lancholieke berusting van een forens,
dlie een leven lang van service door de
Nederlandse Spoorwegen in het ver
schiet heeft. Hij meldde, min of meer
muzikaal begeleid door het orkest van
de grote dirigent Bill Stanford, de aan
komst van een schip met repatriërenden
en volgde in zijn lied de trieste gang
van de oud Indisch-gast door het kikker
land, terwijl zijn hart in feite nog in de
dessahs van Jan Oost was. Het nautisch
gebeuren in zo'n gedicht vervat, dat zo
treffend wordt uitgebeeld in dat voor
beeld van vaderlandse liedkunst „As de
tros wordt losgesmeite", slaat altoos aan
bij het Nederlandse publiek en wanneer
het verlies van het rijk overzee dan nog
in zo bevattelijke vorm wordt voorge
schoteld, is de boot inderdaad aan. Het
geheel kreeg nog een fijnere afwerking
door de fraaie tremolo's in vertraagd
tempo, die het populaire Nederlandse
lied zo'n onzegbare weemoed verschaf
fen en toen Piet klaar was, kon men de
zakdoeken wel gereed leggen.
Niet alleen als zanger van het levens
lied trad de heer Muyselaar voor het
voetlicht, hij deed zulks ook tezamen
en in vereniging met de heer W. Wal
den als het duo Snip en Snap. Zij
brengen het publiek telkenmale in ver
voering door als oude vrouwen verkleed
voor het voetlicht te ver-schijnen, een
koddige inval waarvan de oorsprong niet
meer is na te gaan, aangezien hij reeds
inviel toen alle mensen nog analfabeten
waren. Kunt u nog smuilen, smuil dan
mee.
Gelukkig kwam na deze vrouwen
pagina de rubriek buitenland aan de
beurt. Een kleine bruine man danste op
het podium heen en weer, stampte met
zijn maat 39 op de vloer en keek dan
geërgerd naar beneden om te zien waar
het gewenste geluid bleef. Hij bleek een
Spaanse danser te wezen, die tijdens zijn
dans vergezeld ging van twee meisjes,
die voortdurend om hem heen dribbel
den, om maar geen onderdeel van zijn
voorstelling te missen. Het waren zoals
altijd Spaanse schonen. Alle Spaansen
zijn schonen, ook als zij niet altijd
schoon zijn.
Wij zaten daar maar zo'n beetje wee
moedig te staren in dat schemerige
Carré, terwijl de regen tegen de ruiten
en de dirigent tegen zijn lessenaar tikte.
Het rhythme der mistroostigheid. Het
was er koud en de heer Sleeswijk was
Aangezien wij mogen aannemen dat
u met deze zomerse dagen liever in
een badplaats dan in de hoofdstad
uitgaat en er trouwens op artistiek
gebied zo goed als niets te beleven
is, met uitzondering van het brengen
van een bezoek aan tentoonstelling
of museum, zullen wij ditkeer vol
staan met het vermelden van ehige
nieuwe films voor het geval het toch
nog mocht gaan regenen.
In de studentenbioscoop Kriterion
wordt „Liefde kent geen muren" ver
toond, een Franse film met de Engel
se actrice Joan Greenwood. In De
Uitkijk draait als première voor
Nederland een terugblik op come
dies, meesterwerken en smijters, met
fraaie commentaren en geluidseffec
ten (dat belooft de aankondiging al
thans) onder de titel ,JDown memory
lane" uit de periode van 1910 tot
1930, waarin men onder anderen ziet:
Mack Sennett, Ben Turpin, Mabel
Normand, Fatty Arbuckle, Gloria-
Swanson, W. C. Fields, Bing Crosby
en vele sterren meer. „Schudden voor
het gebruik" wordt deze potpourri in
het Nederlands genoemd.
Nils Poppe hangt de Deense komiek
uit in Royal, waar „Papa Boem"
wordt vertoond. In AÏhambra is het
zogenaamde Festival 1951 aan de
gang. Zaterdag en Zondag komt
Grote Verwachtingen" naar de ge
lijknamige roman van Dickens (met
Jean Simmons en John Mills) op het
witte doek, van Maandag tot Vrijdag
wordt „Een zaak van leven en dood"
(met David Niven en Roger Livesey)
daarop geprojecteerd. Wie van Ann
Baxter houdt, kan haar in Rialto
bewonderen als „De dochter van de
sheriff".
Behalve naar de „Bourgondische
pracht" in het Rijksmuseum kunt u
ook naar een expositie van werk van
Britse en Nederlandse kunstenares
sen, die onder auspiciën van de Na
tionale Vrouwenraad in museum
Fodor wordt gehouden.
somber. Er is trouwens niets zo somber
dan het repeteren van dingen om men
sen aan het lachen te maken. Althans dié
dingen. En vooral dié mensen.
Toen kwam er gelukkig ineens een
meisje op het toneel, dat „Mademoi
selle de Paris" zong. Daar werden wij
weer vrolijk van. Tenminste bij de
Franse gedeelten van dat liedje, want
de Amerikaanse woorden bevielen ons
minder. Wanneer we een Amerikaan
over Parijs bezig horen, zijn wij altijd
bang, dat hij zijn Wrigley in zal slikken.
Maar het liedje was warm en grappig
en dapper en Parijs. En naar Parijs kun
nen we soms machtig verlangen als we
naar een Nederlandse revue moeten
luisteren. Dat Snipt en Snapt u wel.
BOEDA.
deren „Veenduin". Vroeger maakte het Bos
deel uit van het landgoed Wildhoef.
In de tijd van parkwachter Van Ooijen
werden de paden langzamerhand verhard;
ook de lanen, die thans het bos omsluiten,
waren aanvankelijk landweggetjes van
geen betekenis. Van het pannekoeken-
huisje herinnert hij zich nog, dat mejuf
frouw Kalkman daar de scepter zwaaide.
Ook in de omgeving werd veel veranderd.
De Brederodelaan werd in latere jaren aan
gelegd, waardoor het Bos in twee delen
werd gesplitst.
De concerten in het Bos hebben al tien
tallen jaren plaats. Het is hem opgevallen,
dat het publiek zich tijdens de concerten
altijd buitengewoon rustig gedraagt. De
concerten van de H.O.V. behoren wel tot de
meest gewaardeerde, is zijn mening.
Parkwachter Van Ooijen vindt dat Bloe
mendaal er in de oorlog goed is afgeko
men. De grote bomen zijn bijna allemaal
gespaard gebleven.
De levende have is in de bezettingstijd
bijna geheel verloren gegaan. Alleen de
pauw een vrouwtje van meer dan dertig
jaar heeft de oorlog overleefd en spreidt
haar pauwentrots nog steeds ten toon. De
rest stierf door voedselgebrek of verdween
op onnaspeurlijke wijze. Doch ook deze
schade is hersteld. Van parken uit andere
plaatsen werden na 1945 dieren aange
kocht en nu zijn er al weer veertien her
ten, enige schapen, eenden, ganzen, kal
koenen en duiven, die vaak met royaal ge
baar door de hertenkampbezoekers wor
den gevoed. Dit heeft ook af en toe al eens
schade teweeggebracht, daar sommige die
ren aan overvoeding stierven.
Het mag nog als een bijzonderheid wor
den vermeld, dat het hertenhuisje tijdens
de bezetting goede diensten bewees. On
derduikers vonden er een schuilplaats en
in de toen nog bestaande hooischelf hebben
een aantal radiotoestellen de bevrijding af
gewacht.
De hertenkamp vormt met de kunst
matige vijver en waterval (vroeger bekend
als „de kom van Saxenburg) een aan
trekkelijkheid, waarvan vooral des Zon
dags en in de zomervacantie velen genie
ten. Scholieren komen er ook dikwijls om
hun biologische kennis uit te breiden. Park
wachter Van Ooijen heeft velen daarbij een
deskundig advies kunnen geven.
Zijn werk heeft hij altijd met pleizier ge
daan. Moeilijkheden met het publiek heeft
hij zelden gehad, omdat hij door zijn rustige
natuur met vrijwel iedereen goed kon op
schieten. Sinds 1948 is hij de enige park
wachter; voordien waren er twee van deze
functionarissen met het toezicht op het
Bloemendaalse Bos belast. Het is nog niet
bekend, wie de taak van de heer Van
Ooijen op 1 Augustus zal overnemen; voor
verwaarlozing behoeft men evenwel niet
bevreesd te zijn, daar de dienst van Pu
blieke Werken onder wiens toezicht het
Bloemendaalse Bos valt daartegen wel
zal waken.
De stichting „Door de Eeuwen Trouw" te
Eindhoven heeft bij de rechtbank te
's-Hertogenbosch een bezwaarschrift
ingediend tegen de inbeslagnemingen,
welke bij haar en haar bestuursleden heb
ben plaats gehad, waarbij, zo zegt de
stichting, een groot aantal brieven en an
dere bescheiden zijn meegenomen door de
justitie. Deze inbelagnemingen werden,
aldus „Door de Eeuwen Trouw", door de
betrokken ambtenaren gemotiveerd met
een strafrechtelijk onderzoek wegens ver
moedelijke deviezenovertreding. In het be
zwaarschrift wordt gesteld, dat de stichting
aanspraak maakt op onverwijlde teruggave
van stukken, omdat de inbeslagneming niet
in het belang is van enig strafrechtelijk
onderzoek en dus in strijd met de wet.
Voorts wordt gesteld, dat de stichting de
overtuiging heeft, dat de inbeslagnemingen
zijn geschied om haar te belemmeren in
haar actie ten behoeve van het zelfbe
schikkingsrecht, om haar bij het Neder
landse publiek in discrediet te brengen en
om gegevens te verkrijgen omtrent de
werkzaamheden van de stichting in het
verleden en haar plannen voor de toe
komst, welke voor de Nederlandse rege
ring van politiek belang zouden kunnen
zijn. Dit blijkt hieruit, aldus de stichting,
dat in hoofdzaak de in belag genomen
stukken niets met financiële aangelegen
heden te maken hebben, maar betrekking
hebben op mededelingen en richtlijnen
over de actie van de stichting.
Voor het te Haarlem gehouden MULO-
examen A slaagden: E. Vink, W. J. Casteren
van Cattenburch, M. L. Tepe, H. Wolters en
EL J. Knoef uit Haarlem, G. Schmitz en A.
Reinhout uit Beverwijk, F. A. André uit
Velsen, A B. Blomhof uit Bloemendaal en J.
H. Braakhekke uit Nieuw-Vennep.
Van de Christelijke MULO „Dreefzicht"
behaalden het diploma A: P. v. d. Eykhof, N.
Kas, R. Willekes, D. Hemn.inga, R. Twisk,
H. Visser, L. Klaassen, D. Kemp. L. Keers,
M. v. Amerom, T. Baart, H. Koens, L. Lense
link, B. Tidom, D. v. d. Mije, T. v. Kapel, B.
Jansen, K. Beentjes, C. Cupido, Th. Hart, E.
Bisschop en M. Schroeder.
Hoofdakte
Voor het examen hoofdakte, gedeelte B,
slaagden: mejuffrouw M. A. M. Casse eri de
heren J. Beertema, G. C. Donia en J. H. van
Eysden.
