De Engelse vrouw en
haar mantelpak
Moderedactrice in Parijr
is een riskant beroep
De schoonste vrouw van Parijs
trekt millioenen kijklustigen
Franse modehuizen hebben
speciale politie
Laat het verleden ruster
4
FEUILLETON
„JOLIE DAME"
Voor de herfst - Practise h en toch elegant
Paedagogische
puntigheden
Ter bescherming
tegen plagiaat
PARIJSE SILHOUETTEN
AUGUSTUS 1951
door Peter Paul O'Mara
30)
Goed, zei hij gemelijk. Ga mee. we
'aan ergens anders eten.
Misschien wel, zei Anne. Maar niet
-amen.
Hij had zich al half van haar afgewend,
maar nu keerde hij zich om en kwam er
opnieuw een uitdrukking in zijn ogen.
Wat bedoel je?
Wat ik zei. Ik eet vanavond niet met
lou samen.en wat dat betreft op geen
enkele andere avond. Goedenavond, Lars!
Nu stond hij haar met open mond ver
schrikt aan te staren. Zij schonk hem een
beleefd glimlachje en keerde zich om, om
de straat over te steken, maar voor zij zich
nog op weg kon begeven, hield zijn hand
op haar arm haar weer tegen.
Je zult nog wel van gedachten ver
anderen, zei hij. Je bent nu nog boos over
dat voorval met die stommeling van een
jongen, maar je zult wel veranderen als
je een beetje gekalmeerd zult zijn.
Anne trok haar wenkbrauwen op.
Denk je dat? Nu eerlijk gezegd, geloof ik
er niets van.
glimlachte met iets van zijn oude
zelfvertrouwen, trok haar naar zich toe en
boog zich voorover om haar op de mond
te kussen. Zij wist, dat het totaal nutteloos
zou zijn om zich daartegen te verzetten en
dus onderging zij zijn kus volkomen pas
sief, terwijl zij eigenlijk een beetje nieuws
gierig was om te zien welke uitwerking
die op haar zou hebben.
Die uitwerking was volkomen nihil; zij
gevoelde niets anders dan een vage weer
zin en een sterk verlangen, dat hij er mee
op zou houden en ergens heengaan waar
zij hem nooit terug zou zien. Toen hij haar
eindelijk los liet, deed zij een stap achter
uit en veegde haar mond zorgvuldig met
haar zakdoek af.
Ik ga nu weg, zei zij. En als je er op
staat om met me mee te gaan, ga ik linea
recta naar die politieagent daar op de hoek
en zal hem vragen je in arrest te nemen.
Zonder de moeite te nemen hem nog eens
aan te kijken, keerde zij zich om en stak
de straat over. Zij luisterde nog even, maar
.hoorde geen voetstappen die haar volgden.
Het viel haar op dat zij nog altijd niet
boos was. Het blok ijs in haar binnenste
scheen gesmolten te zijn. zonder dat zij het
zelf gemerkt had, maar het had blijkbaar
geen bijzondere emoties vastgehouden. Zij
voelde zich niet gekwetst, noch verschrikt,
noch zelfs in de war gebracht door de scène,
die zij zo juist had meegemaakt, ofschoon
zij, voor zover zij zich herinneren kon, nog
nooit te vore" in haar 'even met iemand,
wie dan ook, een scène had gehad.
Het enige gevoel waarvan, zij zich bewust
werd, was dat van honger. Die vervelende
Lars, dacht zij nijdig, had toch met zijn
melodrama wel kunnen wachten tot we ge
geten hadden!
De volgende dag was het prachtig weer
een van die lentedagen, waarop de
gehele wereld, zelfs de straten en de hui
zen, schenen te glanzen van leven en ener
gie.
Toen Anne wakker werd, herinnerde zij
zich de gebeurtenissen van de vorige avond
en zij bleef een ogenblik stil liggen, een
beetje angstig wachtend op een gewaar
wording van spijt.
Er gebeurde echter niets van dien aard.
Zij bleef er eigenlijk de gehele morgen op
wachten en daarna de hele middag, tot zij
zichzelf moest toegeven dat die gewaar
wording volkomen weg zou blijven. Wel
werd zij zich bewust van een gevoel van
verlichting en van een luchthartigheid, als
of zij zich eindelijk en ten laatste bevrijd
had van een last, die zij reeds maanden
lang had meegetorst, of alsof zij zich had
weten te ontdoen van een slechte gewoon
te, die niet alleen vervelend was geweest,
maar ook in het openbaar iets had gehad,
wat haar verlegen maakte.
Toen haar kantoor gesloten werd, beslo
ten zij en Beth om met een bus naar Wash
ington Square te gaan, inplaats van met de
ondergrondse spoorweg. Het was een dag
waarop men er de voorkeur aan gaf om
wat langzamer te gaan en de mensen op
straat te kunnen zien, inplaats van met
een geweldige vaart door een gat in de
grond te vliegen. Zij hadden geluk: twee
matrozen, die naast elkaar zaten, stonden
onmiddellijk op en gaven hun plaatsen aan
de meisjes. Beth zette een zeer vriendelijk
gezicht en Anne glimlachte tegen hen en
de matrozen keken een paar haltes verder
met een zekere spijt nog even om, toen zij
de bus verlieten.
Ik ben maar blij, dat jij een knap
gezichtje hebt en dat ik mooie benen heb,
mompelde Anne.
Mijn benen zijn ook niet zo kwaad,
zei Beth, er met critische blikken naar kij
kend.
Mijn gezicht ook niet. Ik noemde al
leen maar onze beste activa op, gaf Anne
ten antwoord.
Beiden begonnen te lachen en Beth keek
Anne nieuwsgierig aan.
Je bent de gehele dag al in zo'n bo-
venstebeste stemming, zei zij. Er is zeker
iets gebeurd.
Anne knikte. Raad maar eens.
Er kwam plotseling een uitdrukking van
diepe bezorgdheid in Beth's ogen. Je
hebt toch niet besloten om met die Alker-
berg te trouwen?
O, neen!, zei Anne. Integendeel. Ik
was besloten om mij van hem te ontdoen
en dat heb ik gedaan ook. Je hebt geen
idee, wat een verlichting het is, dat ik hem
nooit weer zal zien.
Beth klapte zachtjes in de handen en
danste bijna op haar plaats op en neer,
als een verrukt kind, zodat de andere pas
sagiers haar glimlachend aankeken.
Anne, dat is prachtig! Dat is heerlijk!
Je hebt er geen benul vanik zat er
werkelijk hevig over in, dat je misschien
nog eens met hem zou trouwen.
Toen ging plotseling haar mond open en
sloeg zij met een snelle beweging van ont
steltenis haar hand er voor. O
Wat is er?, vroeg Anne verschrikt.
N-niets, zei Beth langzaam. Tenmin
ste.ik hoop maar van niet.
Maar er was nog steeds een uitdrukking
van vrees op haar gezicht. Anne was
nieuwsgierigzij had al eens eerder het
gevoel gehad, dat er iets gaande was, waar
van zij niets afwistmaar zij besloot
om er verder niet op aan te dringen. Zij
zou er ongetwijfeld wel achter komen als
de tijd daarvoor gekomen was.
De tijd daarvoor kwam sneller dan zij
zelf wel gedacht had. Toen zij hun huis
bereikt hadden en zij de sleutel in de voor
deur stak, voelde zij dat er handen op haar
schouders werden gelegd. Zij keerde zich
verschrikt om en keek in het lachende ge
zicht van Mark Lenott.
Een ogenblik bleef zij hem aanstaren,
niet in staat om iets te zeggen, terwijl zij
nog minder verbaasd was over het feit, dat
hij daar voor haar stond, dan wel over de
vloedgolf van emotie, die zijn aanwezig
heid over haar heen deed slaan. Nog nooit
in haar leven was zij zo verheugd geweest
om een bekende te zien. Zij had de neiging
om te lachen en te huilen tegelijk en om
haar armen om hem heen te slaan. Zij wil
de hem aanraken om zich er van te ver
zekeren, dat hij er toch wel werkelijk was
Maar meer dan iets anders voelde zij plot
seling met een schok, dat zij hem wilde
kussen.
Hij voldeed zelf reeds aan dat verlangen,
maar op een meer broederlijke manier, dan
ze wel waardeerde. Zijn handen onder haar
armen brengend, tilde hij haar zonder meer
op en kustte haar drie maal kort en kx-ach-
tig.
Een, omdat je er zo knap uitziet, Anne
Darford!, zei hij. Een, omdat je er zo ge
zond uitziet als een vis. En een, omdat je
blijkbaar blij bent om mij te zien!
Eindelijk kreeg zij haar spraakvermogen
weer terug.
Mark, daar ben ik werkelijk blij om!
Is dit maar een kort bezoek, of blijf je een
tijd hier? Je bent hier toch niet voor die
volle drie maanden, wel?
Hij schudde het hoofd. Nog niet. Ik
had in New York iets te doen. maar ik moet
morgenochtend terug vliegen.
Maar we zullen toch wel tijd hebben
om eens even te praten, hè?, vroeg zij dx-in-
gend.
Natuurlijk hebben we dat. We zullen
nu praten en we kunnen praten terwijl we
gaan eten en dan kunnen we nog de gehele
avond praten, als je dat wilt. Is dat onze
knappe Beth, die ik daar achter je verbor
gen zie?
(Wordt vervolgd).
CHAPEAUX
retour de Paris je présente les
dernières créations
Transformation.
Raamsingei 36. Fermé le Samedi.
Tél. 17747
TER BIJWONING van een modeshow in Parijs wordt van de bezoeker uiteraard
in de eerste plaats een gezonde belangstelling gevraagd voor zaken als de lengte
van een rok, de broderie om een kraagje, de hoogte van een taille, enzovoort. Daar
naast is echter zeker ook een flinke mate moed en vastberadenheid nodig. Want ge
neemt daar, ten ovex-staan van de mannequins in heur elegante toiletten een zeer
bepaald'risico op u, het risico namelijk van met de strafrechter in aanraking te komen
of, wat nog onplezieriger is: het risico van een ontmoeting met de speciale politie der
Parijse modehuizen.
Wie zich eens in Amerikaanse tijdschrif
ten verdiept, zal ontdekken, dat er in Ame
rika een actie wordt gevoerd om kinderen
te bescheirnen tegen allerlei gevaren (zoals
brandgevaar, gevaar voor ongelukken op
straat en in huis, e.d.), die hen bedreigen.
Het blijkt, dat deze gevaren meer slacht
offers maken dan de kinderziekten en het
is daai-orn noodzakelijk de ouders hierover
voor te lichten. Hoewel er van dergelijke
ongevallen in ons land geen statistieken
bestaan, vrezen wij, dat de toestand hier
niet veel beter zal zijn dan in Amerika.
Wanneer men er de krant op naleest, be
merkt men, dat het aantal ongelukken, dat
de kinderen overkomt, niet gering is.
Het zou daarom zeker ook voor ons land
van het allergrootste belang zijn om een
actie te voeren tot hulp aan de ouders bij
hun bestrijding van ongelukken. Deze hulp
kan uitgaan van de volksgezondheid. De
moeilijkheid is daarbij, dat er tegenover de
ouders paedagogisch tewerk moet worden
gegaan, want het is even gevaarlijk de
ouders bang te maken voor wat hun kinde
ren bedreigt, als om alles maar op zijn
beloop te laten.
Wij kennen allen de overbezorgde ouders,
die in alles een gevaar zien, die elk ogen
blik „pas-op" roepen en het kind geen
vrijheid laten om zijn eigen ervaring op te
doen. En het is nu eenmaal onmogelijk om
onze kinderen tegen alles te beschermen.
Wie dit toch tracht te doen, stelt hen juist
aan de grootste gevaren bloot. Er ontstaat
n.L zodoende een verkrampte instelling
t.o.v. het leven. Het kind, dat te zeer be
schermd werd, zal als het zelfstandig moet
zijn, al te gemakkelijk prooi worden van
het gevaar.
Het is niet doenlijk, hier in kort bestek
de verschillende wegen aan te geven die de
dreiging verminderen en die paedagogisch
verantwoord zijn. Maar reeds enige aan
dacht voor dit probleem, dat natuurlijk
voor verschillende leeftijden om verschil
lende oplossingen vraagt, is al belangrijk.
De omgeving thuis dient met de aan
wezigheid van kinderen én hun vaak on
gemotiveerd handelen rekening te houden,
opdat er geen ongelukken gebeuren met
ketels kokend water, brandende petroleum
kachels of stellen, scherpe voorwerpen e.d.
Vóór-zien is hier zeer belangrijk. Daar
naast dient men het kind met allerlei ge
varen bekend te maken, niet door het angst
bij te brengen, maar door het tijdig oo een
ongevaarlijke wijze juist ermee vertrouwd
te maken. Angst verhoogt het gevaar
meestal. Laat het kind tijdig leren onder
controle een trap op en af te klimmen,
een schaar te hanteren, een lucifer op de
juiste wijze af te strijken. Wijs het op de
gevaren bij verkeerd gebruik, maar maak
het vertrouwd ermee. En laat het kind
dikwijls, namelijk in die omstandieheden,
waarin de gevolgen niet al te schadelijk
zijn, zelf de ervarins opdoen, door het de
gevolgen van een verkeerde handeling,
zonder nader commentaar te laten draeen.
Men moet ook in dit opzicht het kind zijn
ervaring gunnen. Deze is meer waard dan
onze wijste les. Toch heeft het. alle schijn,
dat vele ouders bepaalde gevaren onder
schatten. zoals die van het moderne ver
keer (zie het snelen der kinderen on draaft
en die van het water fzie het ontstellend
aantal verdrinkingsgevallen). Voor een
ADVERTENTIE
Er zijn vrouwen die bij het naderen van
de herfst, die zo stil komt aangeslopen, ter
loops gaan denken aan wintermantels en
bontjassen. Dat zijn de pessimisten. De op
timisten doen het anders. Die zien een
visioen van een ruig, solide herfstmantel-
pak. Waarom ook niet? Het is een misvat
ting uitsluitend het voorjaar te beschou
wen als de geijkte tijd voor de aanschaf
van een nieuw tailleur. Dit is een vader
landse traditie waarmee we gerust eens
kunnen breken. Per slot van rekening is
het volstrekt niet nodig van eind Septem
ber tot begin April in bont gehuld te gaan.
Niet nodig en ook niet vlot. En het staat
zo kouwelijk. Wij voor ons hebben een
zwak voor vrouwen, die in sportiever tenue
de najaarsstormen trotseren. En als het
werkelijk koud wordt hebben zij nog een
climax in de vorm van een ongekend
warme jas, terwijl de verwende kasplant
jes niet weten waar ze zich dan in steken
zullen. Waarmee we maar willen zeggen,
dat het nooit kwaad kan je een weinig te
hax-den.
De nieuwe wollen stoffen die Parijs voor
mantelpakjes brengt zijn overigens heel
behaaglijk en in het geheel niet dun. Ze
zijn veelal ruw van oppervlak, krullerig,
harig of geribd. Kortom: echt gezellig. Na
tuurlijk zijn de kleuren net als andei-e ja
ren geïnspix-eerd op de vlammende warm-
gloeiende tinten van het stervend herfst-
lover. Maar ieder jaar vinden de ontwer
pers weer andere nuances. Ditmaal donkere
en gedempte: purperrood, kastanjebruin,
bronsgroen. En dan verder violet, groen
grijs, olifantgrijs, hardblauw, het grijs van
kind, dat niet met het water vertrouwd is
geworden, omdat het niet vaak gaat baden,
kan zelfs een ondiep watertje gevaarlijk
zijn; want wanneer het kind komt te vallen
vindt het, door de schrik, dikwijls niet de
weg overeind te komen.
Houdt de kinderen zolang zij te jong
zijn, verre van het drukke stadsverkeer en
het water, wanneer er niet voldoende toe
zicht is. Maak hen er later op deskundige
wijze tijdig mee vertrouwd. Leer hen tijdig
zwemmen.
Zoals ik boven reeds zeide: het leven is
nu eenmaal gevaarlijk, en met de gevaar
kans moeten we reëel rekening houden,
echter zonder ons door angst te laten be
heersen. Ik ben echter ervan overtuigd, dat
een doelmatige opvoeding en bedachtzaam
heid der ouders het aantal ongelukken, dat
kinderen ovei'komt, aanzienlijk zouden
kunnen verminderen. H, J.
den, waar ze een scherp verhoor onderging
alvorens ze het genoegen mocht smaken
haar proza in de kolommen van die Hol
landse krant gedrukt te zien. Waarom? Wel,
ze had debutante in het vak tijdens
de show een paar aantekeningen in een
notitieboekje gemaakt, en daarmee, in de
ogen van een paar detectives de verden
king op zich geladen van een poging tot
plagiaat. Onopgemerkt werd ze dus, nadat
zij het modehuis verlaten had, door die
heren gevolgd en nog dezelfde dag ontving
zij bezoek van een politie-inspecteur.
Aan de positie en de interventie van een
relatie, die als officieel dagblad-correspon
dent bij het Franse ministerie van infor
matie staat ingeschreven, dankte ze, na
overvloedige „vieren en vijven", haar be
vrijding. Is het wonder dat in de Parijse
journalistiek de mode-verslaggeverij als
een der meest riskante jobs staat aange
schreven?
De jongedame in kwestie was na haar
avontuur uiteraard wat overstuur en zelfs
een tikje gebelgd over de enigszins onheuse
behandeling, die haar was aangedaan. Be
grijpelijk. Doch, aan de andere kant, valt
de houding der modehuizen toch ook wel
te verklaren, zo niet te excuseren. Een
nieuw ontwerp voor een robe is een artis
tieke creatie waarin tevens vaak fortuinen
worden gelegd en waarop de zaak soms een
heel seizoen moet „drijven". Zo'n nieuw
idee wordt daarom in de weken, voordat
dit officieel wordt gelanceerd, met grote
omzichtigheid tegen de belangstelling als
staatsgeheim bewaard. De verschillende
modehuizen hebben onderling een regeling
getroffen, welke te dien aanzien onder
meer bepaalt dat onder geen beding foto's
van nieuwe creaties vóór een zekere datum
15 September gepubliceerd mogen
worden. Over het algemeen houdt ook de
pers zich scrupuleus aan deze afspraak.
Doch om te voorkomen, dat langs andere
wegen dan via de kranten zo'n nieuw mo
de-idee in het bijzonder het geïnteresseer
de buitenland bereikt, worden bij elke
show, door particuliere detectives, vooral
de onbekende bezoekers scherp in het oog
gehouden. Een enkel krabbeltje op een
notitieboekje of in een programma is zo
al gauw voldoende om verdenking op zich
te laden.
Er bestaan in Parijs namelijk hele
„gangs", die met behulp van spionnen de
verschillende modehuizen van hun novitei
ten trachten te ontlasten. Zo kon het meer
malen gebeuren, dat bij de opening van het
nieuwe seizoen een buitenlands huis een
Parijs model, soms met een lichte variatie,
te koop wist aan te bieden, en tegen aan
merkelijk billijker condities omdat die
vreemde huizen nu eenmaal met lagere
bedrijfskosten konden werken. Tegen deze
on-loyale concurrentie werden de Parijse
mode-koningen door de Franse wet tot dus
verre onvoldoende beschermd. Slechts zel
den werd een mode-spion op heterdaad
betrapt, en ook dan riskeerde hij of zij
hoogstens een boete van maximaal een
paar duizend gulden. In verhouding tot de
astronomisch hoge baten van deze illegale
handel kon zo'n risico zonder gevaar geno
men worden.
Een vrouwelijke senator en een advo
caat-kamerlid hebben thans 'n wetsvoor
stel ontworpen dat de mode-jurisprudentie
nauwkeuriger omschrijft. Een straf van een
half millioen francs vijf en een half
duizend gulden gevangenisstraf tot twee
en een half jaar, en sluiting van het établis
sement, dat in overtreding is, zijn in dit
ontwerp opgenomen. Binnenkort zal het
parlement het project in studie nemen.
Wanneer het voorstel eenmaal tot wet is
verheven, zullen de modehuizen misschien
wat beter tegen ideeën-diefstallen be
schermd worden, toch blijft 't voor onze
collegas, de mode-redactrices, niettemin
raadzaam, haar- beroep slechts met om
zichtigheid uit te oefenen....
gietijzer kunt u het zich voorstellen?
myrthe en tamelijk veel klassiek zwart.
Het spreekt vanzelf dat er ook dit sei
zoen op het gebied van de coupe weer heel
wat nieuws te signaleren valt. Dat de
schootjes heel wat korter worden en de
rokken rondom in plooien vallen, of alleen
maar in klokken op de rug, is natuurlijk
heel interessant. Dat Pierre Balmain pakjes
brengt die van voren van een heel ander
type zijn dan van achter, natuurlijk ook.
Dat zijn allemaal wetenswaardigheden
waar wij vrouwen van smullen. Maar waar
het ons in dit geval om gaat, dat is om het
pak, dat practisch en bruikbaar is en toch
elegant. Geen haute couture en vooral niet
excentriek!
Misschien kunnen we ons voor dit soort
kleren het best op Engeland richten, want
nergens is het eenvoudige mantelpak zo in
ere als daar. De Engelse vrouw leeft er in.
En daarom geven we u ter illustratie enkele
proeven van modellen die sober en wars
van alle franje zijn.
Om te beginnen het getailleerde man
telpak met het fluwelen kraagje. Het zal
dit najaar te koop zijn in goede zaken in
Glasgow en Ipswich en Londen en waar
dan ook. Het materiaal is tweed en de „ge
knepen" taille maakt het net iets te ge
kleed om ronduit sportief te zijn. Echt een
aanwinst voor in de stad! Maar niet één
van het neutrale type dat jaren mee kan.
Daarvoor is het gx-ijs gestreepte pak meer
geschikt. Het heeft grote opgestikte zak
ken, een pretentieloze kraag en een rok,
die voldoende ruimte biedt voor grote
passen.
Een ideaal bezit vormt het trois-pièces,
mantelpak en wijde jas van dezelfde stof.
Dat is een combinatie, die talloze voor
delen biedt, juist voor de kille najaarsda
gen. Wij persoonlijk hebben ons hart ver
pand aan de creatie op de derde foto. U
ook? Dan zijn we het weer roerend eens!
ARLETTE
Wij kennen een jongedame in Parijs die
voor een Nederlandse krant een paar im
pressies over de nieuwe mode wilde schrij
ven en daartoe, ter documentatie, een serie
shows bezocht. Een onschuldig voornemen
zult ge zeggen. Niettemin werd zij driemaal
op het politiebureau van haar wijk ontbo-
ADVERTENTIE
Verkooplokaal NOTARISHUIS
Dir W N WOLTERINK
Bilderdijkstraat la HAARLEM
Tel (K 2500 11928
MEUBILAIRVEILING 4/5 SEPTEMBER
Inzendingen van huisraad worden dagelijks
aangenomen Eigen afhaaldiens1
HET boulevardblad Samedi-Soir, diat al zoveel opzienbarende dingen wereldkundig
maakte, heeft vastgesteld welke vrouw de meeste belangstelling trekt van de paar
millioen toeristen die deze weken Parijs en Frankrijk overstromen. Raadt u mee?
Michéle Morgan? Mistinguetbe? Cécile Aubry? Driemaal mis! Het is Gioconda of
Mona Lisa, wier mysterieuze blik dagelijks duizendtallen vreemdelingen naar het
Louvre lokt.
Waarom nu eigenlijk precies bij deze
wondermooie vi-ouw een geheimzinnige
glimlach om de lippen speelt, is een vraag
waarover honderdtallen kunsthistorici zwa
re bomen hebben opgezet. De toeristen
stellen het best zonder die bomen, maar in
trigeren blijft de Mona Lisa hen niet min
der.
Sinds onheuglijke tijden komen uit alle
windhoeken de vreemdelingen naar het
Louvre om de Gioconda van Leonarda da
Vinei te bewonderen.
Ongeveer veertig jaar geleden, zo heb ik
eveneens van Samedde-Soir geleerd, wer
den de Parij zenaars opgeschrikt door het
bericht dat de Mona Lisa uit het Louvre
was verdwenen. De dichter Guillaume Apol-
linaire schrok echter het meest van allen
want hij werd onder verdenking van de
diefstal terstond gearresteerd en spoorslags
naar de gevangenis vervoerd. Drie dagen
zat hij achter de tralies. Ten onrechte bo
vendien, want Apollinaire had met het
snode misdrijf helemaal niet te maken.
Waarom ze dan juist de dichter in de
kraag pakten? Dat kwam, omdat er een
heer bij hem had gelogeerd die vroeger in
het Musée du Louvre al eens enige fraaie
antieke beeldjes had gekaapt. Bij nader
onderzoek bleek echter zowel de poëet als
zijn vriend onschuldig aan de ontvoering
van de Gioconda. Intussen werd natuurlijk
ook overal naar de Italiaanse schone ge
zocht, met als enig resultaat, dat men de
lijst vond, zonder inhoud, ergens in een ob
scuur gangetje.
Via die lijst hei-kende men het spoor en
via het spoor tenslotte de dader: een Itali
aanse arbeider die in het Louvre werk
zaam was geweest als encadreur. Op een
dag zat hij wat te keuvelen met zijn vrien
den die bezig waren een zaal schoon te
maken. Nog steeds weet men niet waarover
het babbeltje ging, maar plotseling was in
elk geval de Italiaan opgestaan om zich
naar de „Salie Carrée" te begeven waar het
bewuste schilderij hing. Hij haakte het
af, sneed het uit de lijst en met de ver
baasde Mona Lisa onder zijn kiel verborgen,
verliet hij rustig het museum. De beweeg
redenen van zijn daad? Het schilderij wilde
hij, aldus vei-kiaarde de man, aan Italië,
waar het vervaardigd was, teruggeven. Zijn
patriotisme bleek echter niet zo erg zuiver
op de graad. Hij had tenminste 'geprobeerd
het meesterwerk van de'hand te doen aan
een Florentijnse kunsthandelaar. Door dat
krachtige staaltje van brutaliteit, liep hij
trouwens ook in de val. De kunsthandelaar
had namelijk onmiddellijk het Italiaanse
gouvernement verwittigd dat Mona Lisa
acte de présence had gegeven en met zeld
zame pracht en praal werd ze, na haar slip-
pertje, weer naar het Louvre teruggebracht.
Het verhaal van deze escapade stond uit
voerig in Samedi-Soir beschreven dat ook
nog andere wetenswaardigheden bekend
heeft gemaakt
Tot voor veertig jaar wist niemand, ver
zekert het blad, dat Mona Li9a de echtge
note is geweest van de rijke Florentijnse
koopman Francesco del Giocondo. Leonardo
da Vinci was verliefd op haar geworden en
wilde haar vereeuwigen. Teneinde het ver
moeiende poseren wat de veraangenamen,
liet hij de beste kunstenaars van Florence
tijdens de séances wat musiceren. Leonardo
da Vinci had het schilderij toen het gereed
was, persoonlijk van Florence naar Parijs
gebracht en het daar afgeleverd aan Fran-
qois I. De schilder ontving er 4000 gouden
diucaten voor. Het schilderij werd eerst
opgehangen in Fontainebleau en later door
Louis XIV in Versailles. Napoléon versierde
er weer later zijn eigen kamer mee en ge
durende de oorlog van 1870 werd het schil
derij geëvacueerd naar Brest. Tenslotte
kwam het in het Louvre terecht waar het
tot vandaag toe de hoogste atracie der dui
zenden bezoekers vormt.
En dit is dan, heel kort geschetst, de
levensgeschiedenis van de Mona Lisa. die
achter haar wondere glimlach haar ge
heim nog dagelijks voor haar talrijke be
wonderaars hermetisch te verbergen weet.
Parijs, Augustus 1951.
éve.
