ïkHleineWfece/rf
DAUDEY'S Bloemenmagazijn j
Werk van Pearl Buck en Stefan Zweig
verteld door Elly van Stekelenburg
Pandapan
Een kwarteeuw geleden begon
Chiel de Boer zijn schimmenspel
„De Waarheid" wordt in
Indonesië verboden
Van schimmenspel in een stal
Winterkleren
Natuurbeschermingsweek
Hollandse huisvrouwen
door buitenlanders
geprezen
Ageimda voor Haarlem
Productie van kolenmijnen
in Limburg gestegen
Haai aangespoeld op Texel
Uitspraken rechtbank
Bretonse gasten op
volksdansfeest
Brits raket-vliegtuig
Panda's Beeltenis
i Duizenden speldjes met Panda's beel-
i tenis lagen gisteren gereed op onze kan- I
naar de radio
T weemansduikboot
op het droge
En de schimmendie hij najoeg
bleken allerminst ijdel
DONDERDAG 6 SEPTEMBER 1951
3
DJAKARTA. (Aneta). Van officiële zijde
is medegedeeld, dat binnenkort in het
staatsblad een besluit zal worden gepubli
ceerd, waarbij het Nederlandse commu
nistische dagblad „De Waarheid" in Indo
nesië wordt verboden. Volgens een mede
deling van officiële zijde wordt deze maat
regel genomen, omdat in het blad de laat
ste tijd artikelen voorkomen, welke tegen
Indonesië zijn gericht.
Men wil de jeugd eerbied
bijbrengen voor de natuur
De jeugd eerbied bij te brengen voor de
natuur, dat zal het doel zijn van de „na
tuurbeschermingsweek", die van 29 Sep
tember tot en met 7 October in Haarlem
en omstreken gehouden zal worden. Nog
nooit werd een dergelijke week in deze
omgeving gehouden, maar nu wordt de zaak
energiek aangepakt.
Zo zullen tentoonstellingen gehouden
worden in de Vleeshal en de Vishal, film
voorstellingen in het Frans Halstheater,
lezingen in het Frans Halsmuseum en ex
cursies in de Kennemer duinen, de gemeen
telijke kweektuin, de Haarlemse plantsoe
nen en Thijsse's Hof. Het belangrijkste
werk zal echter binnen de muren van de
schoolgebouwen gedaan worden, waar
leraren en onderwijzers speciale lantaarn
plaatjes zullen vertonen met opnamen uit
de Kennemer duinen, want de jeugd is de
groep waartoe het voorbereidende comité
zich in het bijzonder richten zal. Ook zal
een aantal interviews en praatjes gehouden
worden over de derde lijn van de radio-
centraïe, waarop ruim 9300 abonnés aan
gesloten zijn, zodat een groot aantal ge-
interesseerden bereikt zal worden. In het
filmprogramma zullen worden opgenomen
een kleurenfilm van Jan P. Strijbos, die hij
in de Kennemer duinen opnam, en voorts
een voortreffelijke zwart-wit documentaire
over het vogelleven op Texel.
ADVERTENTIE
Vele duizenden buitenlandse touristen
bezochten deze zomer Nederland. Zonder
uitzondering waren de bezoekers vol lof over
hetgeen zij in ons land hebben gezien.
Is het een wonder, dat men algemeen be
wondering had voor de Hollandse huisvrouw?
Niet alleen haar spreekwoordelijke zinde
lijkheid wordt geroemd, maar ook de grote
zorg, die zij besteedt aan hetgeen er op tafel
komt.
Waar drinkt men bijvoorbeeld een pittiger
kop koffie en waar schenkt men geuriger
thee dan in het Hollandse huisgezin? De
Hollandse huisvrouw is er heel precies op,
dat zij het beste merk koffie en thee krijgt.
Niemeijer's Gala-Thee, Princess-Thee en
Paarsmerk-Koffie hebben hun populariteit
uitsluitend te danken aan hun heerlijke
smaak en geurig aroma
De waardepunten op de pakjes worden ook
zeer gewaardeerd. Zij geven recht op het
prachtige ,,S a f i r a" - t a f e Lp e s t e k, spe
ciaal voor Niemeijer vervaardigd door een
der bekendste Nederlandse zilverfabrieken.
Wanneer U hier meer van wilt weten,
schrijf dan vandaag nog een briefkaart aan
Niemeijer-Groningen. IJ ontvangt dan gratis
de geïllustreerde geschenkenlijst.
DONDERDAG 6 SEPTEMBER
Luxor: „Lach en Vergeet", alle leeft., 7 en
9.15 uur. City: „Schudden voor het gebruik",
alle leeft., 7 en 9.15 uur. Spaarne: „Old
Cheynne", 14 j„ 7 en en 9.15 uyr. Frans Hals:
„Omar de woestijnhavik", 14 j., 7 en 9.15 uur
Rembrandt: „Vier in een jeep", 14 j., 7 en
9.15 uur. Palace: „Asphalt jungle", 18 j., 7 en
9.15 uur.
VRIJDAG 7 SEPTEMBER
Grote Kerk: Orgelconcert, Feike Asma, 8
uur. Concertgebouw: Zomerconcert HOV, 8
uur. Luxor: 2. 7 en 9.15 uur. Palace en Rem
brandt: 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. City: 2.15. 4.30,
7 en 9.15 uur. Spaarne en Frans Hals: 2.30, 7
en 9.15 uur. Nieuwe programma's.
ADVERTENTIE
Bronsteeweg 6 - Heemstede
Nieuw telefoonnummer
55759 - na 6 uur 10859
Een beeld van de drukte voor ons gebouw
te Haarlem tijdens de uitreikingder
Panda-speldjes.
De productie van de gezamenlijke Lim
burgse steenkolenmijnen stijgt. De cijfers
over het eerste halfjaar van 1951 zijn gun
stiger dan de cijfers over het eerste half
jaar van 1950. De totale productie van de
mijnen over het eerste halfjaar van 1951
bedroeg 6.254.276 ton tegen 6.100.437 ton
in 1950. De gemiddelde dagproductie be
droeg in 1951 over het eerste halfjaar
41.263 ton; in 1950 was het cijfer 40.190 ton.
Er werden over het eerste halfjaar van
1951 538 diensten meer gemaakt dan over
hetzelfde tijdvak in 1950. De productie van
de mijnen steeg, hoewel het aantal onder
grondse mijnwerkers, dat in 1951 in dienst
werd genomen, lager was dan in 1950. Ook
de cokes- en brikettenproductie vertoonde
een lichte stijging.
Aan cokes werd over het eerste halfjaar
van 1951 ruim 600.000 ton uitgevoerd tegen
een invoer van slechts 10.000 ton. De uit
voer van cokes vormt een belangrijke de-
viezenbron. In 1950 werd 40.000 ton cokes
meer ingevoerd, waartegenover de uitvoer
meer dan 100.000 ton minder bedroeg dan
in 1951.
De uitvoer van steenkolen naar Indonesië
liep tot minder dan de helft terug verge
leken bij 1950. In 1950 bedroeg de uitvoer
namelijk meer dan 10.000 ton, in 1951 was
het. cijfer ruim 4000 ton. De koleninvoer
was eveneens minder dan over het eerste
halfjaar van 1950.
Op Texel is een jonge reuzenhaai aan
gespoeld. Het dier is 3.64 meter lang. Een
volwassen exemplaar brengt het tot 10
meter. Deze vis is een zeer zeldzame ver
schijning in de Noordzee. Sinds 1817 zijn
er iangs onze kust slechts zeven aange
spoeld, in 1940 de voorlaatste bij Castricum.
De Haarlemse rechtbank veroordeelde de
Zaandammer N. B. R. hedenmorgen tot een
jaar gevangenisstraf met aftrek van voor
arrest.
R. had van de vader van zijn vriend een
fiest geleend en naar een opkoper gebracht.
Nauwelijks had hij die misstap begaan of
hij dronk meer dan goed voor hem bleek
te zijn en toen hij thuiskwam werd hem
de toegang tot de woning ontzegd. Daar
over maakte hij zich zo kwaad dat hij de
deur aan splinters trapte. Dat was echter
nog niet genoeg, want enige dagen daarna
nam hij een zware motor weg, die voor een
huis te Westzaan geparkeerd stond. En dat
werd hem noodlottig. De officier van Justi
tie eiste een gevangenisstraf van een jaar
onvoorwaardelijk benevens ter beschik
king stelling van de regering.
De uitspraak in de zaak tegen de Am
sterdamse pianist N. J. R. luidde tien
maanden gevangenisstraf. In Juli van dit
jaar had de pianist een bromfiets gehuurd
en deze ten einde raad in Purmerend ver
kocht voor 150 gulden.
De Zaandamse timmerman P. W. werd
veroordeeld tot een gevangenisstraf van
tien maanden met aftrek van voorarrest.
In Februari van dit jaar had hij een kam-
peertent van een collega en vriend ter re
paratie in ontvangst genomen. Hij repa
reerde de tent echter niet, maar verkocht
de houten onderdelen. Voorts had W. 500
van dezelfde vriend gekregen om een paar
clubfauteuils te laten maken. Daar kwam
echter nooit iets van terecht. Enkele kle
dingstukken die hij voor zijn vriend zou
verkopen, verhandelde hij ten eigen bate.
Er werd op bazuinen verzamelen ge
blazen voor degenen die in de bossen naar
wortelen liepen te azen, het werd een ge
loop en gedraaf dat het paradijs ervan
dreunde.
De olifant had juist een struikje met
sappige late bladeren gevonden, dat was
een meevaller in de winter, en hij stoorde
zich aan het bazuingeschal voor geen duit.
Trompetteren kan ik ook, dacht hij, het zal
zoveel bizonders niet zijn En hij smikkelde
door, zijn oren flapperden van plezier.
Maar toe hij na uren eens kijken ging,
waren de koffers leeg en stond hij, met zijn
grijze leren lijf bloot in de kou, op zijn
lange neus te kijken.
Zo ziet ge, wat er gebeuren kan als ge
niet luisteren wilt.
Het is allengs stil geworden in de kin
derkamer. waar de kinderen met gesloten
ogen van het pai'adijs en de naakte olifant
lijken te dromen.
Maar als vader op zijn tenen weg denkt
te muizen, komt er een slaperige stem uit
het bed:
En het varken dan? Het varken is ook
bloot als een ei. Dat heeft zeker ook niet
geluisterd. Het is maar een raar verhaal,
om zo te zeggen.
Dan komt er een andere stem, nog slape
riger, maar vaster van vertrouwen in va
ders vertellerij. Want zij zegt:
Het varken? Ge moet wijzer zijn. Het
varken hóeft geen jas, stommerik. Want het
varken wordt toch immers geslacht vóór
het winter is?
Ge kunt als vader niet overal aan denken.
Het is goed dat zijn kinderen hem nu en
dan eens met hun levenswijsheid terzijde
staan. J. L.
Jolijt in het Krelagehuis
De twee doedelzakspelers, die gisteravond
in een van de zalen van het Krelagehuis
met rode hoofden de blauw-fluwelen zak
met houten pijpen bol lieten staan, droegen
geen geruite rokjes. Het waren dan ook
geen Schotten, maar Bretonnen. Zij zagen
er daarom niet minder kleurig uit met hun
zwart-fluwelen hoeden en lange linten,
fraai geborduurde buizen, gegarneerd met
grote rijen blinkende knopen.
Nog dezer dagen, toen Chiel de Boer ons
in zijn huis aan de Zandvoorterweg in Aer-
denhout, waar een toneel een fiks gedeelte
van de zitkamer in beslag neemt, over die
goede oude tijd vertelde, klonk er een toon
van enig heimwee in zijn stem. „Het wa
ren geen beste programma's", zei hij, „maar
het was wèl een beste tijd. Bohémien in de
goede zin van het woord." Iedereen, die
habitué was, hielp mee en het schoonste
moment kwam, wanneer in de pauze vijf
grote manden met lekkernijen, die van
achter het toneel werden bediend, van de
zoldering naar beneden kwamen zakken
Overigens zal de bescheidenheid over de
kwaliteit der programma's niet helemaal
gerechtvaardigd zijn, want in die oude tijd
kwamen mensen uit het hele land naar de
stal om er het schimmenspel en vooral ook
de pop „Ander-Ik" de actuele zaken in
Chiel's half-schuchtere manier op de hak
te horen nemen.
Aangemoedigd door het succes begon
Chiel de Boer in 1930 met een dépendance
in Amsterdam op de zolder van de kunst
handel van zijn broer Piet, die later werd
verplaatst naar de kelder van het Vondel
park-paviljoen. En in die tijd groeide de
vermaardheid van deze toen nog ama
teur cabaretier met sprongen. Er kwa
men althans weinig bedankjes van mensen,
die de ellenlange met de zonderlingste
voorstellen bedrukte uitnodigingskaarten
ontvingen en de capaciteit van stal en kel
der bleken steeds te gering. Hetgeen de
genoeglijke sfeer overigens verhoogde.
In de oorlog begon het pas goed ernst te
worden. Chiel de Boer kwam in het Leid-
seplein-theater en het succes was verze
kerd. Zozeer zelfs, dat hij zijn tandartsen-
practiik er aan gaf en zich ten volle aan
het cabaret kon geven. Want de gewetens-
AnVERTFNTIE
LEDEREN KLEDING
Een plaatje van het schimmenspel in de stal van De Harmonie in Maarssen, dat de
drie jongetjes toont, die de wijde, wereld introkken en daar allerlei avonturen beleef
den, die Chiel de Boer aanleiding gaven het zijne over het leven te zeggen.
conflicten of de patiënten of de nieuwe
ideeën voorrang moesten hebben waren
van dat moment af voorbij.
Het succes kwam
En na de oorlog was het helemaal raak.
De ene uitkoopavond (optreden voor een
vereniging of een ander besloten gezel
schap) volgde op de andere in die amuse-
ments-hong'erige periode, er werd zelfs in
Soestdijk opgetreden en tenslotte legde de
radio beslag op Chiel's cabaret. De radio is
nu nog de hoofdschotel en steeds weer ar
riveert de radio-wagen op Zaterdagavon
den aan de Zandvoorterweg om het pro
gramma, dat daar in het grote huis mèt
publiek wordt gegeven, op de band vast
te leggen.
Binnenkort komt er een hele grote „uit
koop", want dan zendt de B.P.M. hen voor
een tournée naar Indonesië en de Biliiton
Maatschappij heeft er nog een engagement
aan vastgeknoopt. Zodat Chiel met Moesta-
fa, Diny van Amstel, Katja Berndsen, Swen
Smeele, Peter Aryans en de pianist Jo
Spiers tweeënhalve maand weg zullen
blijven.
Wanneer Chiel de Boer overigens over
zijn medewerkers begint en vooral over de
oude getrouwen zoals Moestafa (Tusse de
taager en de laiw), Antoine Brusta en de
pianist Bert Botterman, raakt hij niet gauw
uitgepraat en de bescheidenheid over eigen
prestaties maakt dan plaats voor uitbundige
lof. Dat zal wel komen omdat hij zelf weet.
hoe moeilijk het cabaret is, wanneer men
althans niet het goedkope succesje zoekt.
Dat heeft deze schuchtere, vriendelijke
cabaretier nooit gedaan. En met zijn ge
voelige toon heeft hij zich ,een aanhankelijk
en gans eigen publiek verworven, dat hem
daar dankbaar voor is en dat de gebruike
lijke wens bij zo'n zilveren jubileum van
„Nog vele jaren" oprecht doet zijn.
Het is een zwoele zomeravond en de kin
deren liggen te woelen zonder te kunnen
slapen. Een ligt er naar muggen te slaan in
de donkerte, hij kletst zijn broertje een
oog toe inplaats van muggen te raken.
Dan moet vader ertussen komen en met
klabatsen dreigen om orde te houden. Er
zijn van die avonden dat de duivel in de
ma.nnekes gevaren schijnt, ze liggen maar
wat grapjasserij te verkopen tegen elkander
en te lachen om niemendal.
Er staat een gele zomermaan laag aan
de hemel, ze kijkt naar binnen en lacht
mee boven een trage wolk uit het is
een avond zoals alleen Augustus die maar
leveren kan.
Het is zo een avond dat er voor vader
niets anders op zit dan een verhaal ver
tellen, tot de ogen van de kinderen moe
worden van het staren in de duisternis bij
het luisteren, en toevallen.
En nu stil, zegt vader, of ge krijgt ze vier
kant uitgemeten. Luister, dan zal ik eens
vertellen hoe het komt dat een olifant geen
haar heeft.
Het is een treurig verhaal, waaruit ge
leren kunt gehoorzaam te zijn. Het was in
de tijd dat de wereld nieuw en vers ge
schapen lag, ge weet wel, in het begin toen
er nog een paradijs was. Alle dieren wan
delden door elkander in dat paradijs, ze
waren goede vrienden en gingen beleefd
voor elkaar opzij als het pad te smal was
om voorbij te gaan.
Ze knabbelden wat links en rechts aan
jonge loten en geurige bladeren; die klim
men konden wipten de bomen in om vruch
ten te plukken voor degenen die er onder
moesten blijven staan. Er scheen een war
me zon uit een blauwe hemel de ganse dag,
want de wereld werd toevallig in een zo
mer geschapen.
Maar Onzelieveheer die het allemaal tot
in de puntjes tevoren op papier had gezet
om zich niet te vergissen, had vier seizoe
nen voorzien om het niet te eentonig te ma
ken wat afwisseling moet er zijn, we
zullen een beetje langzaamaan van het een
naar het ander gaan. En aangezien er
sneeuw geschapen was, moest er een sei
zoen zijn waarin die sneeuw met goed fat
soen ook vallen kon.
Het werd dus winter na een kleurige
herfst, waarin de dieren met vreugde had
den gekeken naar de schone kleuren. Toen
het ijs op de vijvers kwam en de eenden
met ogen als schoteltjes het wonder zagen
dat zij op het water lopen konden, stonden
de dieren in hun schulp gekropen te bibbe
ren en blauwe neuzen te krijgen.
Ze moeten een jas hebben, werd daar
boven op een wolk gezegd, en het was nog
niet gezegd of de engeltjes daalden neer
met zware koffers tussen zich in, ze waren
zo zwaar geladen dat er flink geklap
wiekt moest worden om niet met een plof
op de aarde te vallen.
Ge krijgt een jas, zeiden ze tegen de die
ren. die kwamen gelopen om er het eerst
bij te zijn. De beer en het schaap en ook
het konijn hadden geluk dat zij net buurt-
vergadering hadden waar de koffer met de
schoonste, warmste spullen naar beneden
kwam. Zij liepen dra verwaand in het rond
in hun duffelse jassen van bont, en de beer
was zelfs zo trots dat hij ervan op zijn ach
terbenen ging wandelen.
In een boekje, waarin hij overigens ver
scheidene meningen verkondigt die ik niet
graag tot de mijne zou willen maken, heeft
de ook als regisseur werkzame acteur Ferd.
Sterneberg terecht opgemerkt dat er zo wei
nig vrouwelijke karakterspelers zijn. Hij
geeft dan een op het eerste gezicht tamelijk
merkwaardige serie voorbeelden: Theo
MannBouwmeester, Esther de Boer
Van Rijk, Else Mauhs, Loudi Nijhoff, Willy
Haak, Georgette Hagedoorn en „de minder
bekende Elly van Stekelenburg", die allen
beschikken over wat hij noemt, „een inner
lijke stijl". Hoezeer deze waardering op
haar toepasselijk is, bewees de laatstge
noemde gisteravond in de Haarlemse
Schouwburg bij haar debuut als voor
drachtkunstenares of, liever om in de
termen te blijven, als „scheppend" artiste.
Elly van Stekelenburg is niet de eerste
actrice in ons land, die probeert geheel
alleen een avond te vullen. Wij hoeven
slechts te herinneren aan de thans weer
naar het gewone emplooi teruggekeerde
Charlotte Kohier, die haar kracht, zocht en
doorgaans ook vond in een naturalistische
vertolking van een groot aantal in een ver
haal optredende personages (soms ook en
tenslotte zelfs overwegend in een extatische
belijdenis), of aan Nel Oosthout, die bij
voorkeur het eigenlijk zinloze kunststukje
uithaalt om complete toneelstukken solis
tisch op te voeren. Wijselijk echter heeft
Elly van Stekelenburg zich er toe beperkt
telkens slechts één figuur aan het woord te
laten in de beide onderdelen van haar pro
gramma, dat dienovereenkomstig „Twee
vrouwen" is getiteld. Maar deze twee vrou
wen kwamen dan ook ieder ten voeten uit
en in haar eigen klimaat tot leven, voor
zover de tekst dat toeliet.
Als eerste voordracht koos zij de enigszins
gedragen, indrukwekkende legende „Ra
chel" van Stefan Zweig, waarin de geest
van deze oud-Testarnentische titelheldin de
geschiedenis van haar leven vertelt ten
einde God er toe te bewegen de voorgeno
men verwoesting van Jeruzalem te voor
komen. De sobere pathetiek van dit relaas
heeft mij getroffen en geboeid, hoewel ik
over het algemeen geen liefhebber van de
werken van deze schrijver ben. Heel mooi
was de zich in de herinnering afspelende
scène met Lea, waarin Rachel op voorbeel
dige wijze haar naijver onderdrukt. Het ge
heel werd gekenmerkt door een strakke zui
verheid. De toon der vermaningen zou mis
schien alleen door een Joodse kunstenares
verbeterd kunnen worden. De muzikale
illustratie van het stemming-schilderende
begin en slot met fragmenten uit „Een
nacht op de kale berg" van Modeste Mous-
sorgsky leek mij zeer geslaagd.
Na de pauze sloeg Elly van Stekelenburg
een veel lichtere toets aan met een hoofd
stuk uit de roman „Oostenwind-Westen
wind" van Pearl Buck, waarin de huwe-
lijksex-varingen worden behandeld van het
Chinese vrouwtje Kwei-Lan en haar in
Europa gestudeerd hebbende echtgenoot,
die haar tot moderne opvattingen bekeert
en haar in ruil daarvoor tenslotte een war
me liefde op basis van gelijkheid schenkt.
Voortreffelijk kwam de vertederende, fijne
humor van deze karakterschets tot uiting.
Ook de prachtige grime en een aandoenlijke
plastiek (met een paar heel leuke vondsten,
zoals het schalkse spel met de hoge rieten
stoel) droegen bij tot het onmiskenbare
succes.
Langdurig applaus en veel bloemen be
loonden dit eerste optreden, dat, naar men
hopen mag, door talrijke herhalingen ge
volgd-zal worden. Ik heb enkele klachten
gehoord over onvoldoende verstaanbaar
heid, doch dit euvel zal Elly van Stekelen
burg zeker overwinnen. Als geheel leek
deze avond mij een goed begin, een geluk
wens waard. DAVID KONING
LONDEN, (ANP) Er zijn thans bij
zonderheden bekend geworden en foto's ge
publiceerd over de eerste Engelse raket
motor de Armstrong Siddeley „Snarler".
Van 1945 af tot nu toe is gewerkt aan het
ontwerpen, bouwen en beproeven van de
„Snarler". Het schijnt dat deze raket-motor
nu aan de aan hem gestelde eisen voldoet.
De „Snarler" werkt op vloeibare zuur
stof en een mengsel van water en methanol.
De eerste „Snarler" is ingebouwd in de
staart van een experimenteel jachtvliegtuig,
de Hawker P 1072. Het voordeel van deze
raket-motor is, dat de vlieger hem naar
believen kan laten werken of buiten wer
king stellen. Tot dusverre werden bij het
opstijgen van zwaarbelaste vliegmachines
wel startraketten gebruikt, doch deze ra
ketten werken maar zeer kort en zij kun
nen wanneer ze eenmaal in werking zijn,
niet meer buiten gebruik worden gesteld.
Een met een raketmotor uitgerust straal
vliegtuig kan een zeer hoge snelheid be
reiken.
ADVERTENTIE
„Als ze die speldjes nou maar gauw weg
geven, dan vind ik het allang goed", zei de
agent, en wie zou hem ongelijk geven? Om
spoeld door een paar honderd kinderen
stond hij als een eenzaam baken van open
bare orde in de Grote Houtstraat, waar het
jonge volkje zich reeds om half drie ver
drong voor de deur van Haarlems Dagblad.
Pandaspeldjes moesten ze hebben, verze
kerde ons de dertienjarige Rinus de Jong,
die alvast om kwart over één de wacht be
trokken had, om vooral de eerste te zijn,
want je weet maar nooit. Anders dacht
Eddy Spruit erover, die in een klein kin
derwagentje op een comfortabel kussen
achter de rij zat te wachten, terwijl zijn
zusje, het kostbare bonnetje in de hand,
ergens in de rij stond. Eddy was trouwens
weinig spraakzaam. Zijn leeftijd gaf hij aan
met zes vingers, maar die van zijn zusje
overschreed de mogelijkheden van deze
rekenmethode. De vraag, wat nu met de
speldjes aangevangen zou worden en hoe
lang ze bewaard zouden blijven voor risi
co's als verlies, diefstal en brand, was door
velen nog slechts oppervlakkig overwogen.
De meesten besloten dat het voordeel van
de pronk met het kleine sieraad tegen deze
gevaren ruimschoots opwoog. Maar Atie
Hoeben had geheel andere ideeën. Haar
schoolkameraadjes zullen het diertje niet
op haar jurkje zien schitteren; slechts zij
zelf zal ervan genieten. Boven haar bed zal
Het metalen heldje in het behang gestoken
worden, veilig voor de gevaren van de grote
stad. Ja, het kroost van onze lezers had het
alleen te vertellen, daar op dat trottoir.
Ergens achter in de rij stond een klein
jongetje met een hagelwit bloesje ontroost
baar te snikken; zijn bonnetje was hem
door een potig meisje met vlechten ont
nomen. Minutenlang vulde hij met zijn
wrokkig gepiep het algemene geschreeuw
aan, toen plotseling zijn muis-achtige oogjes
begonnen te glinsteren. Haastig fluisterde
hij zijn buurman iets in het oor, en deze
bracht het bericht met hoogrode konen over
aan het meisje dat naast hem stond. Een
ogenblik was het stil, en toen barstten zij
spontaan uit: „De speldjes zijn. bijna op",
terwijl zij zich op de kleine lezertjes vóór
hen wierpen. Paniek was het gevolg en
slechts het tonen van verse dozen Panda's
red'de het leven van een belangstellende, die
bijna onder de voet gelopen was. Later
zagen wij dat jongetje weer; hij had nu een
donkerbruin hemdje aan. Hoe hij aan die
vijf speldjes kwam, wilde hij niet vertellen.
toren te Haarlem en IJmuiden. Maar
j Panda's vriendjes en vriendinnetjes, die
zich met zijn conterfeitsel wilden sie-
ren, bleken nog veel talrijker. Binnen
vijf kwartier was Panda uitverkocht en
er waren nog zoveel gegadigden, die
teleurgesteld moesten worden. Laten zij
vooral de bonnen bewaren, want een
nieuwe bon komt er niet in de krant.
Dan zullen wij pogen hen alsnog aan
j zo'n speldje te helpen. Wij hebben een
flink aantal „nabesteld" en zullen bin-
nenkort in de krant mededelen aan j
j welk adres en wanneer de speldjes af- j
gehaald kunnen worden.
Chiel de Boer voor de KRO-microfoon.
Op de schrille tonen, die deze doedel
zakken voortbrachten, dansten achttien
paar Bretonse voeten de gavotte, die aan
de uiterste Westpunt van Frankrijk op
geen enkel volksdansprogramma ont
breekt. Deze luisterrijke demonstratie was
het hoogtepunt van het grote volksdans-
festijn, waarmee het volkscjlanscentrum
Haarlem het nieuwe seizoen opende. Ieder
van de tweehonderdvijftig Haarlemse jon
gens en meisjes moet gisteravond in ge
dachten het Franse leerboek hebben open
geslagen, maar verder dan de eerste blad
zijden zijn de meesten ongetwijfeld niet
gekomen.
Daarom converseerden zij ieder maar in
de eigen taal, hetgeen echter van onder
geschikt belang was, want de dans is een
internationaal begrip, waarbij conversatie
achterwege kan blijven.
Het dreunde in de zaal wanneer de dan
sers en danseressen gezamenlijk een
Schotse of Duitse dans uitvoerden. De
Bretonse meisjes in hun veelkleurige jak
jes en het kanten kapje op de krullen vorm
den wel een scherp contrast met de Haar
lemse danseresjes, die in eenvoudige sport-
kleding de ingewikkelde figuren dansten.
De groep volksdansers uit Bretagne
maakt een tournée door Noord- en Zuid
holland op uitnodiging van de Volkshoge
school te Bergen. De Fransen demonstreer
den reeds in Rotterdam en Den Haag en
zullen vanavond in de hoofdstad en Zon
dag in Bergen optreden. Het volksdans
centrum Haarlem heeft het plan in de toe
komst volksdansuitwisseling te organiseren.
Men zal zich herinneren, dat enige tijd ge
leden reeds groepen Zweedse en Schotse
volksdansers in Haarlem waren. Het enige
bezwaar is uiteraard de financiering, waar
voor men een oplossing tracht te vinden.
Het volksdansfeest van gisteravond was
eigenlijk het begin van de nieuwe cursus,
waarvoor zich reeds een groot aantal jon
gens en meisjes heeft opgegeven. Voor het
eerst heeft het volksdanscentrum Haarlem
een aparte cursus voor ouderen ingelast,
waarvoor grote belangstelling blijkt te
bestaan.
De bok Ursus heeft de zoveelste twee
mansduikboot tussen de IJmuidense pieren
opgehaald en bij de blokkensteiger op het
droge gedeponeerd.
DUITSE SLEEPBOOTKAPITEIN
NOG STEEDS ZOEK
Kapitein Johan Janszens van de Duitse
sleepboot „Johan Wessels", die eergister
avond na een uitstapje in IJmuiden niet
aan boord terugkeerde, is nog niet gevon
den. De politie heeft gedregd bij de Noor-
dersluizen in het Spuikanaal.
Toen wij Chiel de Boer mededeelden, dat hij in deze maand 25 jaar cabaretier was,
keek hij ongelovig en verbaasd. Hij wist er niets van, zei hij, maar dat nam niet
weg, dat hij het wel eens even wilde controleren en daarbij tot de slotsom kwam, dat
het inderdaad zo was. Hij keek toen even heel erg oud, maar niet lang, want hij heeft
vgel te veel fantasie om ooit echt oud te worden. Diezelfde fantasie leidde hem er in
September 1926 toe om in Maarssen de stal achter de herberg ,,De Harmonie" te huren
en daar met zijn schimmenspel te beginnen. Hij was daar toen tandarts op een
woonboot, om het idee te hebben, dat hij desgewenst „weg" kon maar zocht een
uitlaat voor zijn gedachten over het leven en de mensen, die in hem opborrelden
terwijl hij in de kiezen boorde. Het plan voor de stal „Chez Chiel" was even snel
uitgevoerd als uitgedacht. Zij het dan dat het gefinancierd moest worden door „géén
loterij". Loterijen organiseren mag namelijk zo maar niet en daarom besloot de caba-
retier-in-de-dop er geen te houden. Hij verspreidde kaartjes waarop stond: „Dit
is geen lot. Maar als het wel een lot was, dan zou het nozijn en f 2.50 kosten".
En aangezien den volke kond gedaan was. dat als het wèl een loterij zou zijn geweest,
er schilderijen te verdienen zouden zijn, kwamen zo de centjes bij elkaar voor de stal
van het schimmenspel.
