Positie der H.O.V. hoopgevend
-Clowntje Riek
Lynne Thorn's
dilemma
TAXI 12500
Goede gaven voor de
Prinses Marijkeschool
Mr. Theyse over de PBO
Centraal Visserij-„lab"
in IJmuiden
Verkeersramp ter sprake
in het Britse Lagerhuis
Reis van verstekeling
eindigde noodlottig
DONDERDAG 6 DECEMBER 1951
HAARLEMS DAGBLAD
- OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
4
Publicatie van „oud nieuws" wekt nodeloze ongerustheid
KAISER FRAZER
Burgerlijke stand
van Haarlem
Uitspraken der
Haarlemse rechtbank
Andriessen» monument
voor Suriname
Dank zij
Christelijk Lyceum
Voor werknemersorganisatie
in bloembollenvak
Minister Mansholt:
Voor de kinderen
Colonnes moeten een
achterlicht hebben
Financiële verhouding
tussen rijk en gemeenten
Diefstal van
armbandhorloges
Speelgoed voor
kinderhuizen
FEUILLETON
In „Het Parool" van Woensdagavond is
een op het eerste gezicht onrustbarend ar
tikel opgenomen onder het opschrift „Haar
lems Orkest met ondergang bedreigd".
Hierin wordt onder meer gezegd, ter toe
lichting op deze alarmkreet: „De salarissen
van de orkestleden der H.O.V. worden niet
langer voor de helft door het rijk gegaran
deerd. Per 1 September 1951 is die garantie
geëindigd. Slechts in het exploitatietekort
zal rijkssubsidie een bijdrage leveren". Dit
is wel juist, doch allerminst nieuw. Er is
dan ook, zo werd ons trouwens nog ten
overvloede door een woordvoerder van het
ministerie van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen verzekerd, geen enkele
reden tot ongerustheid.
De bovenstaande gegevens waren reeds
vervat in een brief, door de minister deze
zomer aan het bestuur van de H.O.V. ge
richt. Men zal zich herinneren dat be
gin Mei van hogerhand de orkesten werd
afgeraden contracten voor het volgende
seizoen te sluiten, daar de subsidieregeling
op de helling stond. Deze waarschuwing
gold, zoals spoedig bleek, in versterkte
mate voor het Haarlemse orkest, dat met
opheffing werd bedreigd. Vooral dank zij
het ingrijpen van de gemeentelijke over
heid volgde hierop een langdurige reeks
besprekingen op het hoogste niveau, die
tenslotte geleid hebben tot de bovenver
melde brief, waarin de minister meedeelde
niet langer 'de helft van de salarissen der
orkestleden te kunnen garanderen, doch
wel bereid te zijn een biidrage ter dekking
van het eventuele exploitatietekort te ver
schaffen.
Geen vuiltje aan de lucht
Gesterkt door 'deze morele verplichting
van de overheid is de H.O.V. dus in Sep
tember met het nieuwe seizoen begonnen.
Omtrent de grootte van het aandeel in het
tekort, dat het rijk voor zijn rekening zal
nemen, is uiteraard niets bekend. Men is
er bij het opstellen van de begroting van
uitgegaan dat de bijdrage desnoods niet
lager zal zijn dan het vroeger gegaran
deerde bedrag, dat dus gevormd werd dooi
de helft der salarissen. Als er zich geen
nieuwe moeilijkheden voordoen, aldus de
penningmeester, dan is er geen vuiltje aan
de lucht. Dank zij de dit najaar gehouden
actie zijn er van particulieren en grote be
drijven voldoende middelen binnengeko
men om de oude tekorten ongedaan te
maken.
Door de verhoging van de gemeentelijke
subsidie voor 1951 van 80.000 tot ƒ95.000
was er in het afgelopen seizoen een slui
tende begroting. Het bezoek is thans zo
goed dat de inkomsten althans van de
eigen concerten hoger zullen zijn dan
in de voorgaande jaren. Bovendien is de
H.O.V. aangezocht als begeleidingsorkest
van de pas gestichte Utrechtse Opera, die
op 16 December begint te werken (met
„De Telefoon" van Menotti onder regie
van Cees Laseur). Bij welslagen van deze
onderneming zouden er in dit seizoen der
tig voorstellingen worden gegeven!
De nu geldende regeling is gemaakt, zo
werd hedenmorgen door een woordvoerder
van het ministerie van Ondei-wijs, Kunsten
en Wetenschappen verklaard, om te zien
hoe het in Haarlem reilt en zeilt. De moge
lijkheden van het rijk zijn ten dele afhan-
ADVERTENT1E
Wij rijden met
HAARLEM, 5 December 1951
ONDERTROUWD: 5 Dec., S. R. Fens en
H. M. Ruijzenaars; J. Faber en C. M. Meeu-
wis: C. Boeree en A. C. Rompa: R. A. Kauff-
man en W. C. Klinkenberg; J. Steegstra en
E. L. Rumpff; J. B. Steenkist en J. A. Bouw
man; J. Verhaar en W. Koelemeijer; M. C.
Stammes en C. G. Zwemmer: H. W. Boo-
gaardt 't Hooft en G. M. B. Funke; H. C. te
Pas en H. G. Bergmans; S. Sweijen en P. M.
T. Kors; P. Pace en T. H. L. van den Bosch;
M. H. J. Weijer en G. Burghout; W. A. M.
Kamp en A. L. Woning; N. Adelaar en L.
Hurkmans; W. T. van Herwaarde en C. Ka
bel; W. de Groot en L. A. H. J. Blom; W. J.
C. van Alphen en S. Jansma; M. T. Visbeen
en H. Elfrink; C. J. Bruggink en W. H.
Stuurman; A. F. Bronkhorst en G. J. de Vis
ser; G. Bark en G. Bouwmeester; W. L. Ha-
bich en M. van Wolfe ren.
GEHUWD: 5 Dec., C. D. van Soest en C.
P. M. Brasser: A. Giesbergen en H. Eek; J.
Ipenburg en H. Albers; M. A. Flipphi en J.
Janssens; S. B. Knijnenburg en P. J. Flipsen;
G. M. Adams en P. A. van Vliet; J. de Vo
gel en G. C. van der Weijden.
BEVALLEN van een zoon: 1 Dec., C. B.
M. van Ommerende Graauw; 3 Dec., W. C.
M. CornelissenHarte; 4 Dec., H. C. Wolt-
manSiolvoort; J. Woertmanten Have; J.
Bultmanvan 't Lindenhout; 5 Dec., C. van
KampenPepping.
BEVALLEN van een dochter: 4 Dec., H. C.
van EgmondBachman; P. M. van der Veldt
Hagen; J. Bruijnsde Lang: A. A. S. van
Eeden—Stokman; 5 Dec., D. F. M. van Ber
genSimonetti.
OVERLEDEN: 3 Dec.. G. van Eerde—van
Wetering. 73 j., Adriaan de Jongestraat; 4
Dec., G. M. M. Mentjox—Depenheuer, 50 j.,
Nijlstraat.
kei ijk van de begroting voor het jaar 1952,
waaromtrent het schriftelijk overleg nog
gaande is. Hierop is ten behoeve van de
ondersteuning der orkesten bijna drie ton
meer gevraagd dan voor dit jaar. Als alle
krachten worden ingespannen, zoals op het
ogenblik geschiedt, dan is er geen enkele
reden tot pessimisme.
Het bestuur van de H.O.V. heeft de mi
nister nog niet gevraagd om zijn toezeg
ging tot het geven van een bijdrage in het
exploitatietekort nader te preciseren. Men
is nog doende een vorm te vinden voor de
omschakeling van gemeentelijk tot provin
ciaal orkest en wil, om sterker in de schoe
nen te staan, liever wachten met het zoe
ken van nieuw contact en het openen van
overleg, tot deze verwezenlijkt is. Men kan
trouwens moeilijk van het rijk verwachten
dat er een beslissing zal worden genomen
eer de grootte van het tekort voor zuivere
berekening vatbaar is. De commissie, be
last met het vaststellen van de normen
voor de omschakeling, bestaat uit een
ambtenaar van de provincie Noordholland,
een vertegenwoordiger van de gemeente
Haarlem en een bestuurslid van de H.O.V..
Een variabele post
De situatie is dus zo dat de exploitatie
rekening van de H.O.V. geheel ver
schoond van oude tekorten waarschijn
lijk een gunstiger beeld zal bieden dan in
voorgaande seizoenen. Men hoopt dat de
bijdrage van het rijk niet minder zal be
dragen dan voorheen, toen men met zeker
heid kon rekenen zoals de andere orkesten
nog steeds kunnen, op een bedrag gelijk
aan de helft van de salarissen. Het gevaar
lijke van deze situatie is dat 'de uitkering
aan de H.O.V. een variabele post op de be
groting van Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen vormt, afhankelijk van de elders
benodigde gelden. Men wist dit echter
reeds bij het begin van net seizoen. De
H.O.V. zou dus de dupe kunnen worden
van een eventueel noodzakelijk geworden
grotere uitkering aan de Nederlandse
Opera, om een voorbeeld te noemen. Het is
daarom noodzakelijk dat het bestuur uiterst
diligent blijft.
Vanmorgen heeft de rechtbank uitspraak
gedaan in de zaak tegen de twintigjarige
kantoorbediende P. J. uit Koog aan de
Zaan, die twee weken geleden wegens ver
duistering terecht had gestaan, en hem ver
oordeeld tot een gevangenisstraf van een
jaar en zes maanden door te brengen in de
Eijzondere strafgevangenis voor jongelie
den te Zutphen. J. was loonadministrateur
op een fabriek in Zaandijk en had zich
enige malen gelden van arbeiders toege-
eigend.
Wegens het onrechtmatig rijdenjn een
auto heeft de rechtbank de een en dertig
jarige fabrieksarbeider H. T. M. T. B. uit
Koog aan de Zaan veroordeeld tot een
gevangenisstraf van vier maanden en twee
weken met aftrek van voor-arrest- Hem
was ook tenlaste gelegd, dat hij zijn vrouw
gedreigd had te zullen vermoorden. Van
dit feit werd hij vrijgesproken.
De vertegenwoordiger A. S. te Delft had
in Juli plannen een programma uit te
geven ter gelegenheid van een tentoon
stelling van „Haak in" in het Krelagehuis
te Haarlem. Hij verzamelde advertenties
en inde daarvoor gelden. Als verdacht van
oplichting werd hij aangehouden en tien
dagen geleden had hij zich te verantwoor
den. De officier van justitie eiste een ge
vangenisstraf van twee jaar en zes maan
den. De rechtbank veroordeelde S. tot een
gevangenisstraf van een jaar met aftrek
van voorarrest.
Wegens verduistering van bedragen,
ten nadele van een wasserij te Heemstede,
werd de vijftigjarige Amsterdamse winke
lier J. K. die belast was met het uitbetalen
van schadevergoeding aan klanten veroor
deeld tot een gevangenisstraf van vier
maanden met aftrek van voorarrest.
De Nederlandse regering zal aan Suri
name een monument ten geschenke geven
als blijk van dankbaarheid voor hetgeen
Suriname tijdens de laatste oorlog gedaan
heeft. Het monument wordt vervaardigd
door de beeldhouwer Mari Andriessen, die
enkele weken in Suriname heeft doorge
bracht om zich daar te oriënteren. An
driessen is hiermee gereed gekomen en
heeft de terugreis naar Nederland aan
vaard.
Het monument wordt een driehoekig
voetstuk waarop drie kinderen levensgroot
worden uitgebeeld, die een zuil vasthou
den, waaruit water stroomt. Het voetstuk
wordt 1.30 meter hoog en geheel uit na
tuursteen gehouwen. De rest van het mo
nument zal uit brons worden gegoten,
waardoor het vervoer er van gemakkelij
ker is. De drie figuren zullen een Creools,
een Hindostaans en een Nederlands kind
voorstellen
Op het bovenvlak worden de koppen
van een Bosneger, een Javaan en een In
diaan uitgebeeld. Over het onderschrift
van het monument zal de heer Andriessen
zijn gedachten nog laten gaan.
Het is de bedoeling dat de heer An
driessen naar Suriname zal terugkeren om
bij het plaatsen van het monument tegen
woordig te zijn.
Jaap Fijne, Wim Outshoorn en Ton van
Mansum hebben enkele Zaterdagmiddagen
onder de hanebalken van het Christelijk
Lyceum te Haarlem hun fantasie de vrije
loop gelaten. Zij hebben er namelijk met
vereende krachten een degelijk onderkomen
vervaardigd voor Jan Klaasen en Kathrijn
plus alle vrienden en bekenden van dit
kluchtige echtpaar, dat menig kinderhart
zo dikwijls sneller heeft doen kloppen.
Jaap, Wim en Ton vervulden met het bou
wen van die poppenkast een vererende op
dracht van niemand minder dan van Sin
terklaas, die al maanden lang heeft rond
gelopen met het plan om de leerlingen van
de Haarlemse Prinses Marijkeschool dit
jaar eens extra goed te doen. Het Christe
lijk Lyceum dat op de hoogte was van dit
voornemen van de goed-heiligman, draal
de geen ogenblik met het aanbieden van
zijn goede diensten en Sinterklaas, die het
toch al druk genoeg had, verwierp de stel
ling dat aangeboden diensten zelden wel
kom zijn met één kordate slag van zijn
gouden staf. En zo gebeurde het dat het
knutseltrio aan het werk ging en zijn mede
leerlingen kosten noch moeite bespaarden
om het hunne er toe bij te dragen dat Sin
terklaas niet met lege handen bij de jeugd
van de Prinses Marijkeschool behoefde aan
te komen. Dat kwam hij dan ook niet: Toen
hij gistermiddag in vol ornaat, vergezeld
van een gitzwarte knecht de aula van het
Lyceum binnentrad, kwam hij handen te
kort om alle surprises en geschenken te
dragen. Er was dan ook een legertje Ly-
ceïsten voor nodig om alle goede gaven
binnen te brengen. Een verrassing voor
iedere Prinses-Marijkeschool-leerling apai't
stond bovendien in een ander lokaal uit
gestald.
Maar ook het jonge volkje had zich niet
onbetuigd gelaten. Wie jarig is krijgt een
cadeautje en waarom zou Sinterklaas dan
niets krijgen? En daar kwamen de ge
schenken voor de jarige Sint: Een theeblad
en een trein en een formidabele verjaar
dagstaart. Pieterman, blijkbaar danig onder
de indruk van dit uniek gebeuren leverde
onmiddellijk stof voor een langdurige pe-
pernotenslag. Toen die tot een goed einde
was gebracht zette de jeugd haar dank
baarheid om in het zingen van een heel
répertoire Sinterklaas-liedjes, wat Greetje
de Vries heel wat werk aan de piano
leverde.
Het was overigens niet alleen het kwis
tig uitgestrooide snoepgoed dat reden te
over gaf om een glunderend gezicht re
zetten. De bisschop van Myra vulde de
speelgoedkast van de Prinses Marijke
school met een strijkplank en een kinder
stoel, een auto en een kinderkamer en met
tal van andere zaken waarmee kinderen
wel weg weten. De poppenkast was natuur
lijk het kroongeschenk.
Dank zij vooral mejuffrouw dra. H. A.
Krouwel, die bij de voorbereidingen van
dit feest onvermoeibaar bleek, hebben de
leerlingen van de Prinses Marijkeschool
een bijzonder gezellige middag gehad.
ADVERTENTIE
DAMESHOEDEN!
Wij vervormen Uw oude hoed f n CA
reeds vanaf
vóór de Kerstdagen klaar.
Voor de RIVIB, de Reizigers- en Inko
persvereniging in het bloembollenvak,
waarin ook het hoger administratief per
soneel is georganiseerd, sprak mr. F. J. D.
Theyse, secretaris van de Bond van Bloem
bollenhandelaren, over verschillende aspec
ten van de P.B.O. in een vergadering,welke
Dinsdagmiddag in de veilingzaal van de
Hobaho te Lisse gehouden werd en die zeer
druk was bezocht.
Geen staatsorgaan maar orgaan van het
bedrijfsleven! was het kernpunt van de
causerie van mr. Theyse, die er op wees dat
de parlementaire discussies wel hebben
uitgemaakt dat deze organisaties niet moe
ien zijn en worden: overheidslichamen, zo
als door prof. Josephus Jitta werd ge
vreesd. Spreker herinnerde er aan, dat prof.
Ronjme de uitlatingen van minister Mans-
holt in de Memorie van Toelichting op de
Landbouwbegroting als „gevaarlijk" heeft
gesignaleerd, uitlatingen volgens welke de
nieuw te vormen productschappen aller
eerst als overheidsorganen dienden te wor
den gezien, waaraan het bedrijfsleven mag
meedoen. Prof. Romme sprak hier van de
„dreigende ontsporing" van een departe
ment.
De uitdrukking van minister Albregts,
dat overheidsinvloed tot een „noodzakelijk
minimum" beperkt dient te blijven, zal in
de practijk nog tot heel wat verschil van
uitlegging kunnen leiden.
Na een schets te hebben gegeven van de
situatie zoals die zal ontstaan wanneer
naast het Productschap voor Siergewassen
het Landbouwschap als verticale organisa
tie zal worden gesticht signaleerde spreker
het gevaar dat ontstaat wanneer, zoals in
het ontwerp wordt gesuggereerd, de afzet
der producten door het Landbouwschap
wordt geregeld. Daarbij toch zal men moe
ten oppassen het overkoepelend product
schap niet uit te hollen, terwijl ditzelfde
gevaar in ander opzicht ook weer ten aan
zien van de bedrijfschappen dreigt. In de
verticale organisatie zullen de bedrijfsge-
noten tot overeenstemming dienen te ge
raken omtrent de hoofdlijnen; uitwerking
en uitvoering zullen zoveel mogelijk dienen
te worden overgelaten aan de horizontale
organisatie.
In het bijzonder besprak mr. Theyse de
positie van de RIVIB als werknemersorga
nisatie naast de Unie van Handels- en
Kantoorbedfenden en de Landarbeiders
organisaties.
Een representatieve organisatie van hen
die als reizigers, inkopers en administra
tief personeel in de bloembollenhandel
werkzaam zijn, komt zeker in aanmerking
voor overleg. De Bond van Bloembollen
handelaren, als ondernemers-organisatie,
en de RIVIB, als vereniging van werkne
mers, zijn als natuurlijke partners uiter
aard op samenwerking aangewezen.
De voorzitter van de RIVIB de heer H.
G. Hogervorst, die de spreker ook had in
geleid, dankte mr. Theyse voor zijn uit
eenzetting, waarop een levendige discussie
volgde.
en.
MODEMAGAZIJNEN
Anegang 24
Frankestraat 35
Haarlem - Tel-13154
In de Memorie van Antwoord op het
Voorlopig Verslag van de Tweede Kamer
op zUn begroting 1952 deelt minister Mans-
holt onder meer mede dat het in de bedoe
ling ligt, het biologisch visserij-onderzoek
in de Noordzee te stimuleren, mede door de
stichting van een centraal laboratorium
voor visserij-onderzoek in IJmuiden.
Zo, overdag verborgen en 's nachts varend, schoot de reis toch wel lekker op. Ze
waren met hun schip nu de beek uit en ze kwamen terecht in een grote rivier.
Dat was een hele watervlakte, waarop hun kleine scheepje bijna in het niet viel. Maar
dat was wel prettig, want dan zouden de mensen het ook niet zo gauw ontdekken!
Die rivier voerde het schip langs een stad, waar ze hun ogen uitkeken. Daar lagen
héél grote stoomschepen, wel honderdmaal groter dan hun bootje; maar dat waren
dan ook mensenschepen.
Toch was dit allemaal nog niets; want na vele dagen varen kwamen ze in de zee
terecht.... en dat was pas werkelijk een verschrikkelijk grote plas!
Toen de wind hun scheepje over de golven voerde en het land helemaal uit het
gezicht verdween, begonnen sommige Kabouters zich toch wel wat angstig te voelen.
Maar de burgemeester stelde hen gerust.
„Nu hebben we pas kans, ergens terecht te komen waar we veiliger zijn dan in men-
senland!", vond hij. „Het lijkt wel wat gevaarlijk met die grote golven, maar ons
bootje is sterk gebouwd en het drijft licht op de zeeWe moeten goede moed
houden en zien, waar we terecht komen!"
Ja. hij had gelijk. Ze waren het avontuur nu begonnen en ze moesten het tot een goed
eind zien te brengen.
(Van onze correspondent in Londen)
De aanrijding door een bus in de stad
Chatham van een troep marcherende ma
rine-cadetten-schooljongens tussen 10 en
13 jaar, die in hun vrije tijd een militaire
voor-oefening ontvangen, is het ernstigste
verkeersongeluk dat Engeland ooit heeft
getroffen. Drieëntwintig jongens waren op
slag dood, negentien werden gewond. Het
gebeurde in een slecht verlichte, aflopende
straat, die bovendien nog verduisterd werd
door hoge muren aan weerskanten. De
dubbelbus had slechts de kleine lichten op,
zodat de bestuurder de groep pas zag toen
het te laat was. Op het harde geraas van
de naderende bus sprongen enkele jongens
opzij en drukten zich tegen de muur, het
geen hun redding was.
Het ongeluk kwam gistermiddag in het
Lagerhuis ter sprake, dat zijn sympathie
met de ouders en met de gewonde jongens
uitdrukte. Attlee vroeg Churchill of deze in
zijn capaciteit van minister van Defensie er
voor zorgen wilde, dat voortaan, evenals in
oorlogstijd, alle marcherende militaire for
maties in de duisternis van achteren een
licht zullen meedragen. Churchill beloofde
hieraan zijn aandacht te zullen schenken.
De minister van Transport zal bovendien
een onderzoek naar de toedracht van het
ongeluk instellen. De Koning zond aan de
ouders een bewijs van zijn medeleven. De
burgemeesters van Chatham, Rochester en
Gillingham, uit welke plaatsen de getroffe
nen kwamen en waar diepe rouw heerst,
overwegen de oprichting van een fonds
voor hulp aan de ouders.
Van de negentien in het ziekenhuis op
genomen jongens waren er slechts twee
lichtgewond. De toestand van vier jongens
was Woensdag zeer ernstig.
Na het ongeluk lagen de doden en ge
wonden over een afstand van 50 meter ver
spreid. Van de tien, die gespaard bleven,
vluchtten er enkelen in paniek weg. De 57-
jarige buschauffeur William Samson is
thans geheel overstuur in zijn woning. Dub
bel tragisch is, dat hij Woensdagavond door
de transportonderneming gehuldigd zou zijn
geworden wegens zijn goed verkeersrap-
port in de laatste kwarteeuw. Hij kende
verscheidene van de omgekomen jongens
goed. Hij hield van kinderen en was erg
populair onder de jeugd ,die hem „Sambo"
noemde. Zijn vakbond had al vele jaren
geprotesteerd tegen de slechte verlichting
van de straat, waar de ramp zich voltrok,
maar tot nu toe had men weinig succes ge
had met deze actie.
Uit het Voorlopig Verslag der Eerste
Kamer over het wetsontwerp tot regeling
van de financiële verhouding tussen rijk
en gemeenten blijkt dat bij verscheidene
leden een gevoel van onbehagen bestaat
over deze regeling. Tegen het gevaar dat
deze voorziening een blijvende zou worden
willen zij met kracht opkomen.
Nu de minister een na-uitkering ad 5
pet. over 1948 en 1949 in uitzicht heeft
gesteld, zodat in feite in het lopende jaar
een uitkering ad. 145 pet. uit het gemeen
tefonds zal worden genoten, stelde een
aantal leden de vraag, of de regering niet
van mening is, dat met dit percentage voor
1952 niet kan worden volstaan, omdat de
salarisverhogingen, welke in 1951 niet
over het gehele jaar van kracht waren, in
1952 volledig zullen moeten worden ge
financierd.
Verscheidene leden merkten op, dat van
het nieuwe systeem deel uitmaakt de sup
pletie ter zake van het wegvallen van de
opbrengst van de Ondernemingsbelasting.
Hier is, aldus deze leden, de kans verzuimd
om te komen tot een bevredigende rege
ling. Zij meenden reeds thans te moeten
wijzen op de noodzaak, voor 1953 deze
suppletie te vervangen door de recht
streekse opbrengst uit een eigen belasting
gebied.
De gemeenten hebben over. 1948, 1949
en mogelijk ook nog over 1950 een uitke
ring wegens Ondernemingsbelasting min
der ontvangen dan waarop zij redelijker
wijs mochten rekenen. Verscheidene leden
vroegen de minister van Financiën maat
regelen te treffen, opdat het te weinig ge-
notene alsnog wordt uitgekeerd.
De heer B. A. C., juwelier en horloge
maker, wonende Generaal Cronjéstraat
110 te Haarlem, werd vannacht om kwart
voor twee wakker door een hevige slag.
Hij begaf zich naar beneden en bemerkte,
dat er een gat in de étalageruit was. Bij
onderzoek bleek hem, dat er uit de étalage
twintig damespolshorloges gestolen'waren,
Een onbekende (of mogelijk meer onbe
kenden) had met een straatklinker een
gat in de ruit gegooid. Deze klinker werd
in de étalage gevonden. Toen de juwelier
beneden kwam was de dader reeds ver
dwenen. Aangifte is gedaan bij de politie
die een onderzoek instelt.
BINNENLAND
De staatssecretaris van Sociale Zaken
heeft toegestaan, dat op kantoren in het tijd
vak van 3 December tot en met 29 Februari
op andere tijden werk wordt verricht dan op
het rooster is aangegeven, voor de spreiding
van het electriciteitsverbruik en de bespa
ring op kolen.
De Amsterdamse gemeenteraad heeft
op zijn verzoek eervol ontslag verleend aan
prof. dr. A. W. de Groot als gewoon hoog
leraar in de Latijnse taal- en letterkunde aan
de gemeentelijke universiteit.
Het stoomschip „Overijsel" van de
Rotterdamse Lloyd is uit Rotterdam ver
trokken voor een rondreis, die voor een
Lloydschip zeer ongebruikelijk is. Het schip
gaat namelijk via enige tussenhavens naar
Hongkong, Kobe en Yokohama. Dit is voor
de eerste keer ha de oorlog, dat een schip van
de Lloyd Japanse havens zal aanlopen.
Een opvarende van de „Kota Inten", de
22-jarige F. uit Rotterdam, is in de haven
van Genua van 10 meter hoogte uit een mast
van dit schip gevallen. Hij kreeg een sche
delbasis fractuur en is in een ziekenhuis in
Genua overleden. Het slachtoffer was on
gehuwd.
Mej. Martie Verdenius heeft van het
ministerie van Onderwijs, Kunsten en We
tenschappen opdracht gekregen haar ont
werp voor een toneelstuk, ingezonden voor
de toneelprijsvraag 1951, verder uit te
werken.
De Rotterdamse rechtbank heeft de 50-
jarige restaurateur P. G. W. uit Rotterdam
veroordeeld tot een boete van f 500. W. had
in December 1945 op zijn buitengewoon aan
giftebiljet f20.000 aan inkomsten te weinig
opgegeven.
Ds. W. E. Eggink, predikant te Zuider-
woude, zal met de „Rijndam" naar de Ver
enigde Staten vertrekken, waar hij wordt
toegevoegd aan een Amerikaans kerkgenoot
schap, in de staat Alabama. Omdat de daar
gevestigde Nederlanders de Nederlandse
taal niet meer tot in de perfectie beheersen,
zal ds. Eggink er twee diensten achter elkaar
houden, een in het Engels en een in het
Nederlands.
In de heden gehouden trekking der
Staatsloterij is op nummer 12916 f25.000
gevallen.
HAARLEM EN OMGEVING
De heer J. de Reus te Bloemendaal is
aan de gemeente-universiteit te Amsterdam
geslaagd voor het candidaatsexamen wis- en
natuurkunde.
Enige tijd geleden heeft Ducdalf voor de
microfoon van de VARA een beroep ge
daan op de luisteraars om geschenken
klaar te maken voor kinderhuizen. Deze
oproep was voor het personeel van de
Centrale Werkplaats te Haarlem aanleiding
een actie te voeren. Het succes is groot
geweest. In hun vrije tijd hebben leden van
het personeel speelgoed vervaardigd. De
directie had toestemming verleend de
machines van het bedrijf voor het doel te
gebruiken. Ook hadden kinderen uit de ge
zinnen van het personeel speelgoed afge
staan.
Het was mogelijk drie kindertehuizen te
adopteren. Dezer dagen werd speelgoed
bezorgd bij het Zonnehuis aan de Haze-
paterslaan en Dinsdag bij het kleuterhuis
„Margriet" aan het Kennemerplein. Van
avond zijn de kinderen van het Weeshuis
aan de Olieslagerslaan aan de beurt.
Sint Nicolaas heeft een bezoek gebracht
aan het kleuterhuis „Margriet" om een
prachtige collectie speelgoed, bestemd voor
het huis om dagelijks door de kinderen te
gebruiken, aan te bieden. Dit speelgoed was
gekocht uit een saldo, verkregen door fees
ten van „De Melodisten" met medewerking
der Kaloma's en het Ballroomorkest.
Ook andere inrichtingen, waar kinderen
verblijven, hebben bezoek ontvangen van
Sint Nicolaas, dank zij de medewerking van
Haarlemmers.
Op een weilandencomplex aan de Am-
stelveenseweg in Amsterdam-Zuid, is
Woensdag het stoffelijk overschot van een
jonge Duitser gevonden, wiens identiteit
nog niet vast staat. Vermoed wordt dat deze
zich verstopt had tussen het landingsgestel
van een vliegtuig, dat uit Duitsland op weg
was naar Schiphol. Het lichaam, 'dat half
in de grond is geslagen, is namelijk gevon
den in de strook waarover de piloten hun
toestellen uit het Oosten op Schiphol aan
sturen. De politie neemt aan, dat de man,
die uiteraard tussen de ingetrokken wielen
van het vliegtuig ontzettende kou heeft
geleden, op het moment, dat het landings
gestel werd uitgepompt voor de landing,
niet meer de kracht heeft ^ehad zich vast
te houden. Hij is waarschijnlijk van een
hoogte van 100 tot 150 meter gevallen. Men
vermoedt, dat dit tragisch gebeuren zich
afgespeeld heeft in de avond of de nacht
van Maandag.
Naar het A.N.P. verneemt, zijn wel meer
verstekelingen op deze wijze Nederland
binnengekomen. Eens zou zelfs een ver
stekeling. verborgen in het landingsgestel
van een Constellation de reis met goed ge
volg over de Oceaan hebben gemaakt.
door ANNE LORAINE
Vertaald uit het Engels
HOOFDSTUK I.
Gewoonlijk liep het spreekuut in de kli
niek aan de Brownton Road om vijf uur
af, maar op deze bewuste Donderdagmid
dag was dokter Lynne Thorn om kwart
over vijf nog met haar laatste patiënt
bezig.
Ze merkte wel, dat de haar assisterende
verpleegster, die op de achtergrond bezig
was, zich opwond over het onverwachte
oponthoud, en ook wist ze, dat anderen
ontstemd zouden zijn over het late uur.
Maar toch ging ze rustig door met het on
dervragen van de vrouw, die voor haar
zat. Haar stem klonk kalm als altijd en
haar manieren verrieden niet de minste
haast. Het was benauwd in de dokterska
mer: de stroom patiënten, welke die mid
dag behandeld was, had een lucht van
vochtige kleren en menselijke uitwaseming
achtergelaten. Toen dr. Lynne Thorn pas
in de kliniek werkte, had ze altijd de ra
men wiid open gezet, maar ze had spoedig
haar les geleerd. Jonge moeders hadden
geweigerd hun kinderen in „zo'n ver
schrikkelijke tocht" uit te kleden; oude
mannen hadden met verwijtende blikken
naar de open ramen en vervolgens naar
Lynne gekeken, en waren een volgende
maal niet texnggekomen. En zo sloot Lynne
na de eerste kennismaking met de on-
verzettelijkh'eid van de onwetende massa
naderhand altijd alle ramen en haar
patiënien waren tevreden.
„Zullen we het dan nog maar eens pro
beren? vroeg Lynne met een opgewekte
stem, alsof dit de eerste patiënt was, die
ze deze middag behandelde. De vrouw tot
wie ze 't zei, maakte een moeizame bewe
ging met haar dikke lichaam en lachte het
kleine meisje, met het behuilde gezichtje
dat ze op schoot hield, bemoedigend, toe.
„Vooruit Doreen", drong ze aan, „laat
die aardiger dokter nou eens in je oortje
kijken! Als je 't lief doet, krijg je een
snoepje.
De verpleegster op de achtergrond sloot
even haar ogen en vroeg zich af, hoe dok
ter Thorn zich zó wist te beheersen, dat
ze het moeilijke, koppige kind geen stevige
tik gaf. Zouden ze hier soms de hele avond
moeten blijven, totdat eindelijk dat ver
wende nest zich er toe liet brengen de
dokter in haar oren te laten kijken? Het
kind trachtte opnieuw van haar moeders
schoot af te glijden, haar wollen jurkje
schoof omhoog en twee dikke kinderdijen
werden zichtbaar. Lynn voelde, dat ze op
moest treden; ze stond op, streek haar
witte doktersjas recht en pakte met een
stevige greep het kind beet, dat volko
men verrast opeens niet meer tegen
stribbelde. Ze gaf instructies aan de ver
pleegster en nadat het piekerige haar weg
gestreken was, kon ze tot het onderzoek
van het pijnlijke oor overgaan.
,,'t Is vast een ontsteking", zei de moe
der met een somber gezicht en enigszins
onthutst over het plotseling ingrijpen van
de dokter. „M'n arme moeder heeft ook
ontsteking gehad en is er aan gestorven.
Ze was nooit een dag zoek geweest
„Er zit vuil in", constateerde dokter
Thorn zakelijk, en om een verontwaar
digde reactie van de moeder te voorkomen
voegde ze er aan toe: ,,'t Is niet uw
schuld, maar het gevolg van een overda
dige afscheiding. Ik zal het oor schoon
maken en U zult zien, dat dan alles in
orde komt. Het vuil heeft zich tot een
prop gevormd en veroorzaakt natuurlijk
moeilijkheden bij het horen en een lichte
pijn".
Bij het woord pijn begon het kind op
nieuw te huilen. De moeder keek met 'n
twijfelachtig gezicht van de verpleegster,
die voorbereidingen trof, naar de jonge
vrouwelijke dokter. „Houdt u haar handen
vast", beval de laatste kortaf, terwijl ze
het kind op de onderzoektafel installeerde.
„En nu, een ogenblikje
De hele operatie was in enkele seconden
voorbij; de prop vuil was verwijderd en
het ontstelde kind werd getroost met het
beloofde snoepje. De verpleegster zuchtte
vol opluchting, terwijl de moeder zich
nu alles zo vlot was verlopen uitputte
in woorden vaa_ dank. „Ik zou werkelijk
niet weten, wat we zonder u moesten be
ginnen, dokter", zei ze tot Lynne. „M'n
man heeft 't niet erg op vrouwelijke dokr
ters begrepen, weet u, maar ik zeg hem al
tijd, dat je tegenwoordig ruim moet zijn
in dat soort dingen. Ik zeg altijd, dat je
iemands verdiensten moet erkennen en ik
geloof niet, dat één man dit handiger had
kunnen doen dan u. Doreen is niet ge
makkelijk, dat weet ik maar al te goed, en
u hebt het prachtig met haar klaarge
speeld".
Het ongemakkelijke kind zat intussen al
innig vergenoegd te zuigen op een toffee.
Dokter Lynne Thorn wachtte geduldig op
het eind van deze loftuiting. De verpleeg
ster begon langzaam, maar nadrukkelijk,
het vertrek op te ruimen. Tenslotte stond
fe moeder op. Pas toen ze bij de deur was,
et kind voor zich uit duwend, vroeg
Lynne haar: „En wanneer komt u nu u
zelf een door mij laten onderzoeken, me
vrouw Dent?" De vrouw bleef staan en
keek haar ontsteld aan. Alle gulle harte
lijkheid was van haar gezicht verdwenen
en in de blik, die ze op Lynne vestigde,
was iets van argwaan. „Wat bedoelt u
daarmee?" vroeg ze. De verpleegster beet
zich op haar lippen. Moest de dokter 't nog
langer rekken? Het was immers toch al
een half uur later dan gewoonlijk en
moest ze nu juist op dit moment nog een
lang vervelend verhaal van doorgestane
ziektes cn operaties uitlokken? Dokter
Lynne was een aardige jonge vrouw
iedereen in de kliniek was het daarover
eens maar ze wist niet wanneer op te
houden, of liever: ze wist niet wanneer
haar medewerkers wensten op te houden.
Bovendien, als deze vrouw iets had, zou ze
het dan niet zélf de dokter vertellen, zon
der hiertoe uitgenodigd te worden?
„Ik geloof, dat u heel goed weet, wat ik
bedoel", antwoordde Lynne, terwijl ze met
een briefopener op haar schrijftafel speel
de. „Iemand behoeft heus geen dokter te
zijn om te zien, dat u iets mankeert.
Waarom laat u mij u niet eens grondig
onderzoeken?"
De eenvoudige vrouw kreeg een diep
rode kleur en haar dikke lichaam scheen
uit te zetten en uit de krappe tweed man
tel te barsten.
„Maakt u zich geen zorgen over mij,
dokter", antwoordde ze met een poging tot
vrolijkheid. „Mij mankeert niets, wat niet
met rust en een kopje goede thee te gene
zen is. Dat ik er nu misschien moe uitzie,
is geen wonder. Ik heb hier van drie uur
af zitten wachten".
„Last van rugpijn?"
De verpleegster op de achtergrond schoof
met een nijdige ruk een lade dicht, toen
de vrouw opnieuw op de tafel, waarachter
Lynne zat, toeliep.
„Rugpijn is helemaal niet erg", zei ze
verachtelijk. „Bijna alle vrouwen, die ik
ken, hebben er last van".
„U hebt daarbij waarschijnlijk ook een
zwaar gevoel in uw ledematen", vervolg
de Lynne onverstoorbaar, „en veel last
van hoofdpijn en prikkelbaarheid?"
De vrouw keek haar vragend aan. „Wat
is de bedoeling?" vroeg ze ongeduldig.
„Stel, dat ik al deze dingen heb. De meeste
vrouwen hebben dit soort klachten, niet
waar? Wat kun je anders verwachten, als
je trouwt en' kinderen krijgt en hard moet
werken. Ik wil niet klagen, maar
„Dat is juist de moeilijkheid", merkte
Lynne ernstig op. „Vrouwen klagen niet
graag. Zodra een van haar kinderen iets
heeft, denkt een vrouw onmiddellijk aan
het ergste, aan vreselijke operaties én wat
al niet, maar zelf slepen diverse vrouwen
zich voort zonder acht te slaan op haar
kwalen, totdat ze bijna ongeneeslijk zijn.
Ik zou u in een paar maanden weer hele
maal gezond kunnen maken, mevrouw
Dent. Ik zou van u een nieuw mens kun
nen maken, ik meen dat ernstig".
De dikke vrouw glimlachte even onge
lovig en keek naar de verpleegster.
„Ik weet, dat u 't goed bedoelt, dokter",
zei ze, en er was iets van dankbaarheid
in haar stem, „maar u begrijpt onze zor
gen niet. Het is precies, wat m'n man al
tijd zegt; hoè zou een ongetrouwde vrouw
als u al die dingen kunnen begrijpen? Ik
wil u niet onaangenaam zijn, maar voor
vrouwen als ik, ligt de zaak anders. Wij
trouwen, we krijgen kinderen en moeten
die opvoeden, begrijpt u? We hebben een
voudig geen tijd en ook geen geld om veel
aan ons zelf te denken of ziek te zijn.
M'n oude moeder zei altijd tegen me:
Doris, m'n kind, kinderen krijgen is de na
tuurlijkste zaak ter wereld en laat nie
mand je ooit iets anders vertellen. Daar
wordt je niet ziek van".
Wordt vervolgd
