Een blouse om te dragen
in uw werk
Kerstversieringen
New York is vol
„poedel-hoofden"
Lynne Thorn's
dilemma
Mode - dieet in conflict
met Franse keuken
Gemaakt van een jersey-lapje
jQouis '^Pièrtöi
aztmMmat®
Een feestelijk kerstmenu
PARIJSE SILHOUETTEN
FEUILLETON
DE RIDDER
SveHPills
Ook molliger taille op komst?
ZATERDAG
Indertijd heb ik al eens verteld van de
Amerikaan Gayelord Hauser, de vermaarde
voedselspecialist wiens boek ook in Frank
rijk opmerkelijke successen oogstte. Ik zeg:
opmerkelijk, omdat de voorschriften van
Hauser die bij yoghurt, biergist, stroop en
rauwe wortels zweert, nog al indruisen
tegen de tradities van de Franse keuken.
Maar om jong te zijn en dat te blijven,
deinst blijkbaar ook een Frangaise voor
geen offer terug, en zo doen sindsdien de
leveranciers die Hauser's artikelen verko-
pan dan ook gouden zaken. Bij de apothe
ker ziet men overal foto's van de glim
lachende Hauser en naast die foto's (dure)
blikjes biergist.
Deze week publiceerde ook France-Soir,
het bekende boulevard-blad, een serie ar
tikelen over het voedingsprobleem en
daarbij kwam deze schrijver eveneens tot
de conclusie, dat de Fransman heerlijk
pleegt te eten, maar zich gewoonlijk zeer
slecht voedt. Frankrijk bezit de geraffi
neerdste keuken ter wereld, stelde die des
kundige met voldoening vast, maar al die
vlezen en die gecompliceerde sausen die
er de ingrediënten van vormen, zijn be
paald niet aanbevelenswaardig voor iemand
die op een slanke lijn is gesteld of zijn ge
zondheid in ere wenst te houden.
En daarin ligt dan het conflict, waaraan
Hauser zijn grote populariteit, of althans
zijn grote belangstelling, dankt. Intussen
bewonder ik de Franse huisvrouw zeer.
Tweemaal per dag immers, maakt zij een
warme maaltijd klaar, en dat maar niet
roef-roef, doch met een zorg alsof haar
welzijn erbij op het spel staat. Persoonlijk
zie ik dat anders. Mijn Franse werkster
kan daarom nog steeds haar verbazing
maar met moeite onderdrukken als zij ziet
hoe wij ons 's avonds tevreden stellen met
een paar simpele boterhammen. Ah non!
dan doet zij het anders, zegt ze. Bij haar
worden 's avonds soep, groenten, vlees en
een dessert geserveerd, nèt als 's middags.
De soep wordt 's middags soms alleen ver
vangen door een hors-d'oeuvre. En dan
vindt zij nog dat ze haar taak eigenlijk
maar kalmpjes opvat en haar man zich
met recht over zijn dis zou kunnen bekla
gen.
„Madame Vitamine"
Madame Lucie Randouin, die het enige
vrouwelijke lid is van de Académie de
medicine, tracht nu ook al de Frangaises
te overtuigen van de noodzaak om hun
voedingsprincipes radicaal te wijzigen.
Lucie Randouin, alias „Madame Vitamine"
fungeert bij haar onderzoekingen in haar
laboratorium aan de rue de l'Estropade
zelf als proefkonijn; en ze kent het hele
alphabeth van vitaminen op haar duim.
Een gezond beroep, dat ze uitoefent, want
ondanks haar zestig jaren ziet zij er even
blozend en ongerimpeld uit als de melk
meisjes op oude zeepreclames. Natuurlijk
ontvangt Madame Randouin van alle kan
ten verzoeken om raadgevingen. Een fa
brieksdirecteur vroeg haar onlangs waar
mee hij zijn arbeiders in de cantine voe
den moest, omdat ze met meer plezier hun
werk zouden verrichten. Dat was voor
Madame Vitamine de moeilijkste vraag die
men haar als Frans voedingsorakel tot
dusver had gesteld en nog steeds zoekt ze
naar het antwoord.
EVE
ADVERTENTIE
Verkooplokaal NOTARISHUIS
Dir W. N. WOLTERINK
Bilderdijkstraat la HAARLEM
Tel. (K 2500) 11928
INBOEDELVEILING 18/19 DECEMBER
Inzendingen van huisraad worden dagelijks
aangenomen. Eigen afhaaldienst
De Hollandse vrouw heeft vaak de ge
woonte, minder zorg te besteden aan de
kleding die ze in haar werk draagt dan
aan de kleding voor haar vrije tijd. Dit
is een grote fout, want brengen we niet
de meeste tijd werkende door? Voor uw
collega's en andere mensen uit uw naaste
omgeving is het niet gezellig altijd tegen
hetzelfde aan te kijken, steeds het ge
liefde truitje en dezelfde rok, en uit ge
makzucht elke dag maar weer hetzelfde.
Natuurlijk, ik weet wel, u bent 's morgens
laat, hebt dan nog van alles te doen en
doet dan maar weer de kleren van de
vorige dag aan. Neem echter een goede
raad van mij aan, zorg voor variatie in uw
kleren, u zult eens zien hoeveel prettiger
dat voor u zelf is, en ook andere mensen
zien u graag goed gekleed. Natuurlijk
kam ik het heerlijke warme truitje niet af,
maar draagt u het de éne keer eens met
een leuke ketting, de volgende maal een
wit kraagje, ook een aardige speld of
broche zal heel goed voldoen. Steekt u
deze voor de verandering eens niet in het
midden onder de hals maar ergens opzij,
een eindje lager dan de schouder.
Zodra u genoeg van uw jumpertje heeft
gaat u eens een gezellig lapje kopen om
deze aardige eenvoudige blouse te maken.
Heel prettig materiaal hiervoor is jersey.
U kent deze stof wel, het is wollen tricot
die erg breed is zodat het voordelig knipt.
U hebt slechts éénmaal de hoogte van de
blouse en éénmaal de hoogte van de mou
wen nodig.
Een aardig wollen stofje kunt u ook heel
goed gebruiken, alleen kreukt dit meer dan
jei-sey. Als u een beetje handig met de
naald bent is deze eenvoudige blouse ge
makkelijk te maken. Het patroon is ge
maakt voor een bovenwijdte van 96 cm. en
een ruglengte van 40 (maat 42).
U knipt het voorpand van de blouse aan
de vouw, aan het achterpand wordt eerst
2 cm. aangeknipt voor de overslag en te
vens 9 cm. voor de terugslag. Deze 2 delen
knipt u uit met ongeveer 3 cm. naad. Het
kraagje bestaat uit twee helften en moet
dus 4 dubbel geknipt worden, met 1 cm.
naad. In het voor- en rugpand kunt u des
gewenst een paar figuurnaden maken, dan
is de blouse wat meer getailleerd en kruipt
ze niet zo gemakkelijk uit de rok. De on
derkant van mouwen en blouse wordt
afgewerkt met biaisband en ook het kraag
je wordt hiermee op de blouse genaaid.
Het kraagje wordt voordat het op de
blouse genaaid wordt één- of meermalen
door ANNE LORAINE
Vertaald uit het Engels
5)
„Als je morgen dood ging", merkte hij
op, „zou de kliniek zelfs niet voor twee
minuten stilte ophouden. De verpleegsters
zouden anders ingedeeld worden, de dok
ters zouden extra patiënten erbij krijgen,
en dat zou alles zijn".
Ondanks zichzelf moest ze lachen.
„Natuurlijk weet ik wel, dat ik niet on
misbaar ben", gaf ze toe. „Maar toch neem
ik géén vacantie, is dat duidelijk? Ik voel
me prima. En zullen we nu gaan?"
Hij haalde z'n schouders op en liep naar
de deur. In zijn eigen kamer trok hij zijn
jas aan en samen liepen ze naar de uit
gang van de kliniek. De werkvrouwen
stonden al te wachten op het vertrek van
de laatste doktoren. De kliniek bestond
uit enkele grote, uit hout opgetrokken
gebouwen, en was gelegen op 'n open plek
tussen een enorm bioscoopgebouw en een
klein grauw kerkje.
Voor de bioscoop stond reeds een lange
rij mensen te wachten voor de eerste
avondvoorstelling; de kerk stond eenzaam
en verlaten met gesloten deuren.
„En dan vraagt men zich af, waarom
de mensen naar de bioscoop gaan", mom
pelde Lynne met een gevoel van afkeer.
„Is het u wel eens opgevallen, dat de kerk
deuren elke avond hermetisch gesloten
zijn?"
Dr. Mannerley keek even in de richting
van de kerk en dook dan diep weg in zijn
kraag om de kille motregen te trotseren.
De straat, waarin zij voortgingen, was
troosteloos en somber. Er was slechts wei
nig verlichting. Iets verderop links was
een hoofdstraat, die hel verlicht was en
waar de mensen langs de winkels dromden.
Aan de rechterkant lagen stegen en slop
pen, die er donker, vochtig en hoogst on
aantrekkelijk uitzagen.
„Ze moeten de kerkdeuren wel gesloten
houden", merkte hij op. ,,'t Vorig jaar
zijn er nog enige altaarstukken gestolen
van grote waarde".
„Als u op een dag door diefstal iéts van
uw bezit kwijtraakte", zei ze, „zou u dan
uw huis voortaan voor uw vrienden slui
ten? U zou toch zeker liever het risico van
diefstal lopen dan uw vrienden voor 't
hoofd te stoten? Ik kan me niet voorstel
len, dat God 't ermee eens is, dat Zijn
huis gesloten is. In mijn geboorteplaats
was het kleine kerkje dag en nacht ge
opend, en het werd niet alleen op Zondagen
gebruikt als een gelegenheid om elkaar
te zien, maar het was een veilige toevlucht,
een rustige plek om na te denken en in
doorgestikt, hetzelfde doet u met het zakje.
Nu hebt u weer eens iets anders om naar
kantoor aan te doen. Voor de variatie kunt
u nog een los kraagje maken van ander
materiaal.
Dit kraagje moet u iets smaller maken
dan dat van de blouse, dat staat leuker.
Nu nog een fleurige pochette en uw col
lega's zullen vol bewondering zijn.
L. S.
ADVERTENTIE
HAUTE COIFFEURE
heeft in zijn schoonheidssalon een
Gedipl.. Schoonheidsspecialiste
in Hoofd- en Gezichtsmassage,
maquillage, maskers, ontharing,
manicure, gelaatskunde, anato
mie en hoogtezonbestraling.
Zijlstraat 88 Tel. 10083
U ziet hier de Columbia-filmactrice Jody
Lawrence gekleed in een toilet, waarmee
zij in de film „De zoon van dr. JekylV'
als een Londense society-schoonheid op
treedt. De japon is gemaakt van zwarte
tule. De laag uitgesneden kraag is geplooid.
De mouwen zijn wijd. De japon heeft als
enige decoratie twee kunstrozen voor op
de taille. De actrice draagt paarlen oor
bellen en een zware antieke hanger van
paarlen en Rijnstenen, welke in de vorige
eeuw veel gedragen werden. Misschien kan
deze Victoriaanse dracht u inspireren voor
een uitgaanstoilet voor de komende
feestdagen.
Nauwelijks is de Sinterklaasdrukte voor
bij of we zien ons alweer geplaatst voor de
voorbereidingen van het Kerstfeest. Ge
woonlijk komen alle extra werkjes voor
rekening van de huisvrouw, die dan, als
't feest daar is, te moe is om er ten volle
van te genieten. Wat zou u er van zeggen
als we het maken van de Kerstversieringen
dit jaar eens helemaal aan de kinderen
overlieten? Wij geven u hier een paar
voorbeelden van eenvoudige en aardige
versieringen, die zij gemakkelijk kunnen
maken.
De ster en het engeltje van de tekening
kunnen gemaakt worden van héél dun
karton, maar ook van stevig papier, b.v.
kaft van een oud schrift. U kunt de figuur
tjes 2 a 3 maal vergroten, maar u kunt ze
ook volgens de tekening op het karton
overnemen. Als er geen Kerstboom is,
staan die kleine figuurtjes heel aardig in
een tak groen, die langs de muur of aan
de lamp wort bevestigd. Knip elk figuurtje
twee maal uit en plak ze op elkaar, met
ADVERTENTIE
Hebt U ook zo'n rugpijn na kamerdag
Ik eerst ook, maar sinds wij Rotan Meube
len hebben, niet meer. Die zijn zo licht als
een veertje, terwijl wrijfbeurten geheel ko
men te vervallen. Kunt U zich niet voorstel
len hoe dat staat, Rotan Meubelen in Uw
huis- of zitkamer Komt U dan eens bij ons
kijken.
Iedere Donderdag van 1012 en van 24
uur bent U welkom in Overveen, Oranje
Nassaulaan 73. Ook op andere dagen bent
U welkom, maar dan graag vooruit even
bericht. Ons telefoonnummer is 10820.
De toonkamers in Amsterdam zijn natuur
lijk iedere dag tot half zes geopend.
Tot ziens dus.
EEN HUISVROUW
AMSTERDAM. C.
ADVERTENTIE
sdioden de gezondheid! Duizen
den vrouwen in hel buitenloncL
verkiezen don ook, om
slonk le worden, de
«Burcbard>
de krachtig werkende,
zilveren slonkheidsdrogees.
Zuiver plantaardig en
volkomen onschadelijk, -
ook bij langdurig gebruik I
Thans ook in Holland verkrijgbaar!
In Apolheken en Drogisterijen
Dcpol: ALPHA-A'domJan Luijkenslraal 100
een lintje of draadje er tussen vóór het
ophangen. Beplak vervolgens één kant met
zilverpapier, de andere met rood of groen
papier.
Een klein lampje wordt gemaakt van
een waxinelichtje in een glazen potje, en
een rood vouwblaadje van 16 bij 16 cm.
Vouw om het glazen potje een reep wit
papier, die er als een kokertje-ter hoogte-
van 8 cm om heen komt. Plak de zijkanten
over elkaar. Vouw het rode blad dubbel en
knip het dubbele'deel in, op afstandjes van
1 cm. Leg het rode papiertje om het
witte kokertje (zie tekening) en plak on
der- en bovenrand er op vast.
Een „tasje", dat we, met iets lekkers er
in, hier en daar voor de kleintjes ophan
gen, maken we als volgt: Knip van een rood
vouwblaadje een reepje af, dat als hang-
seltje moet dienen. Knip daarna het papier
weer vierkant. Nu komt het alleen maar
op het vouwen aan dat heel precies moet
gebeuren, wil het niet mislukken. Vouw
eerst volgens de rechte stippellijnen op de
tekening. Leg het blad. weer open, keer
het om, en vouw dan de schuine vouwen
stevig in. Dan wordt het weer open gelegd.
We zien nu 8 vouwen in het papier.. Neem
dan de rechte vouwen bij a bij elkaar en
houd deze 4 punten met duim en wijsvin
ger op elkaar. U zult zien dat cle schuine
vouwen nu vanzelf naar binnen vallen.
Dan knippen we nog de zijkanten mooi
rond bij (zie tekening) en plakken het
hengseltje er met een paar gekleurde fi
guurtjes op.
In Zaandam werd een 28-jarige koop
man betrapt bij een poging tot inbraak. In
zijn woning vond de politie een grote partij
sigarenaanstekers en deze ontdekking leidde
er toe, dat in Rotterdam enige personen
werden aangehouden, die enige tijd geleden
uit een havenloods niet minder dan 10.000
aanstekers hadden gestolen. Een deel van de
buit was voor f 2900 aan de Zaandammer
verkocht.
spiratie op te doen. Mijn vader raakte op
een keer enkele kostbare stukken uit zijn
kerk kwijt, maar tijdens de dienst kondig
de hij aan, dat, als degene, die de kost
baarheden had gestolen, een en ander te
rugbracht, er zeker iets gedaan zou kun
nen worden om hem, die doof behoeftige
omstandigheden tot een dergelijke diefstal
was gekomen, te helpen. De voorwerpen
werden prompt teruggebracht, maar we
zijn er nooit achtergekomen, wie de dief
was. Er kwam later nog eens een diefstal
voor, maar de kerkdeuren werden nooit
gesloten. Mijn vader zei altijd, dat hij er
zeker van was, dat God dit risico liever
wilde lopen dan Zijn huis voor die mensen
te sluiten".
„Was je vader dominee?", vroeg dr.
Mannerley.
Lynne knikte. Ze liepen langs de ingang
van de bioscoop, waar de mensenmassa
geduldig in de rij stond te wachten om
een plaats te bemachtigen.
„Zo'n bioscoop geeft me soms het ge
voel van een reuze monster", zei ze, „dat
de mensen in zijn klauwen naar zich toe
trekt. Ze vinden daar binnen alles, hun
opvoeding, hun vermaak, vrolijkheid, mis
daad en zelfs een soort godsdienst. Ze
worden verdoofd door die schijnwereld
van het ogenblik af dat ze oud genoeg zijn
om er aan de hand van hun moeder heen
te gaan".
„En waarom niét?", wierp hij tegen. „Na
een dag van hard werken is het toch veel
gemakkelijker naar de bioscoop te gaan en
een prettige romance vanuit een gemak
kelijke stoel te bekijken, dan naar huis
te gaan, waar het rommelig en vuil is,
waar een ontevreden echtgenote op je
wacht en de baby blèrt, en waar je dan
zeker nog van eeuwige liefde moet praten,
ondanks alles wat het leven je heeft aan
gedaan".
Ze waren nu in High Street gekomen
en liepen tussen de mensenmassa.
„U staat cynisch tegenover het huwe
lijk", merkte ze op.
„Misschien wel".
Ze keek hem even van terzijde aan,
maar zijn gezicht was onbewogen.
„Bentu getrouwd?", vroeg ze na
enige aarzeling. Zijn antwoord kwam niet
direct. „Ik ben getrouwd geweest", zei hij
kortaf.
Hierna liepen ze zwijgend naast elkaar
voort, totdat ze kwamen aan het grote
flatgebouw, waar Lynne woonde. Ze was
enigszins verwonderd, dat hij haar zo ver
begeleidde; hij had dit nog nooit tevoren
gedaan.
„Had u vandaag uw auto niet?", vroeg
ze, meer om iets te zeggen dan omdat het
haar werkelijk interesseerde.
„Mijn wagen staat op het parkeerterrein
van de bioscoop", zei hij rustig. „Ze vin
den het goed, dat ik 'm daar neerzet. Ik
wilde echter mijn benen eens even strek
ken, zo'n wandelingetje doet een mens
goed. Waarom woon je eigenlijk in deze
ellendige bruut?"
De straat, die ze ingeslagen waren, was
De Hollandse huisvrouw is gelukkig wat
het vieren van het Kerstfeest betreft, nog
al honkvast; zij zal dit feest zoveel moge
lijk in de huiselijke kring vieren en niet
zoals bv. de Amerikanen en Engelsen bui
tenshuis en dan liefst met zoveel mogelijk
eet- en drinkpartijen. Wat niet wegneemt,
dat we deze dagen toch wel graag iets
extra's van de maaltijden willen maken.
En al zal lang niet iedereen kalkoen en
plumpudding op zijn bord zien verschijnen,
er zijn nog mogelijkheden te over om de
Kerstmaaltijd feestelijk en gezellig te
maken.
Het Voorlichtingsbureau van de Voe
dingsraad dat regelmatig vouwbladen op
het gebied der huishouding uitgeeft, heeft
voor de Decembermaand een alleraardigst
nummer uitgegeven met Kerst- en Oude-
j aarsversnaperingen.
Een eenvoudig Kerstmenu laten wij hier
onder volgen.
De kosten van dit menu (voor 4 pers.)
zijn ongeveer 5,
MENU: Kerststerretjes
Italiaans gehakt
Risotto met tomatensaus
Mandarijnmandjes
Kerststerretjes
8 sneetjes oud wit brood, 1 struik wit
lof, 1 appel, slasaus, peper, zout, 15 gr.
(1 eetlepel) margarine, 1 ei.
Steek met een borstplaatvorm uit elke
snee brood een ster (indien geen borst
plaatvorm aanwezig is, dan de ster uit
snijden) en besmeer de sterren aan één
kant met margarine. Laat in de koekepan
wat margarine bruin worden en bak hier
in de sterren aan beide kanten lichtbruin
(eerst de niet beboterde kant). Snijd het
lof en de appel klein en meng ze met pe
per, zout en slasaus. Leg dit slaatje op het
laatste ogenblik op het gebakken brood
ster rètje. Garneer elke ster met een schijf
je hard ei.
Italiaans gehakt
350 gr. gehakt, 50 gr. magere ham,
50 gr. oude, geraspte kaas, 75 gr. mar
garine, zout, nootmuskaat.
Maak vier pakketjes, ieder van een plak
je ham en een vierde deel van de geraspte
kaas. Bereid het gehakt op de gewone wij
ze, maar stop in elke bal vóór het braden
een pakketje als boven beschreven. (Zorg
dat het gehakt zeer gelijkmatig om de pak
ketjes is verdeeld). Braad de ballen in hun
geheel.
Risotto met tomatensaus
40 gr. rijst, enige plakjes ham, 1 ui,
3 bouillonblokjes, 1 klein blikje toma
tenpuree, 15.gr. bloem. (2 eetlepels),
45 gr. margarine (3 eetlepels).
Fruit in een pan met dikke bodem een
halve ui lichtbruin in 2 eetlepels margari
ne. Voeg de droge rijst toe en bak deze
even mee onder voortdurend roeren. Voeg
hierbij 2 maal zoveel water als rijst, waar
in 2 bouillonblokjes zijn opgelost en laat
het geheel 10 minuten doorkoken. Laat de
rijst gaar worden op een klein pitje of in
de hooikist.
Fruit een halve ui lichtbruin in een
klein klontje margarine, voeg 2 dl. water
toe plus 1 bouillonblokje, 1 blikje toma
tenpuree en eventueel wat thijm en lau
rierblad. Laat deze bouillon ongeveer 20
min. trekken, zeef ze en bind ze met 1 eet
lepel bloem die aangemaakt is met een
half kopje koud water. Voeg deze saus toe
aan de gehaktjus. Snijd de ham fijn en
meng de snippers door de rijst. Vul een
ondiepe, met koud water omgespoelde,
schaal met risotto en stort deze als een
pudding op een warme schotel. Overgiet
deze risotto-pudding met wat saus en gar
neer met een toefje peterselie.
Mandarijnmandjes
4 grote mandarijnen, 1 citroen, 80 gr.
suiker (6 eetlepels), 1 ei, 1 eetlepel
maizena, 2 kerstkransjes.
Snijd van de mandarijnen een kapje af
en haal het vruchtvlees voorzichtig uit de
schil. Snijd het vruchtvlees in stukjes en
wrijf het door een zeef, voeg hieraan het
sap van een halve citroen toe. Splits het
ei en roer de dooier in een gave pan met
1 lepel suiker en 1 lepel maizena. Voeg
hieraan het vruchtensap toe en breng de
massa onder voortdurend roeren langzaam
aan de kook. Klop het eiwit stijf. Schep
een paar lepels van het mengsel voorzich
tig door het eiwit, laat het eiwit dan op de
vla in de pan glijden en meng alles luch
tig dooreen. Laat de vla even puffen.
Maak op smaak af met suiker. Vul de
mandarijnschillen met de gedeeltelijk af
gekoelde vla. Steek in ieder bakje een half
kerstkransje als hengsel.
De volgende week laten wij een menu
volgen van 7,50 (ook voor 4 personen).
(Van onze New Yorkse medewerkster)
New York, begin December
De Amerikaanse vrouw is altijd nog een
tikje wispelturiger van aard dan haar
Europese zusteren. Gaat het om iets nieuws
dan is zij tot elke opoffering bereid. In een
stad als New York zijn de experimenten
niet van de lucht.
Nu is er weer een nieuw snufje op
kapgebied, de rage van New York: de z.g.
„poodle cut" of wel de poedelstijl. De kort
geknipte, zwaar gekrulde hoofden die zich
in grote getale in bus, subway en restau
rant vertonen, zijn kennelijk geïnspireerd
door de actrice Mary Martin, de ster van
de operette South Pacific, die reeds enkele
jaren op Broadway gaat. Mary Martin zong
achtmaal per week een lied getiteld: „I'm
going to wash that man right out of my
hair" en voerde op het toneel dit plan uit
Mae West, de nog steeds populaire cabare
tière in haar rol van Diamond Lil.
door ten aanschouwe van een enthousiaste
zaal acht maal per week haar krullen te
wassen. Haar speciaal voor de tour de force
kortgeknipte haren hebben nu bij het pu
bliek navolging gevonden. Flatteus of niet
flatteus, de kroeskop zegeviert. Op de
hoogst elegante Fifth Avenue is men niet
langer „bij" zonder een „poedèlhoófd".
Deftige dames die, zoals de traditie dat
vraagt, met hun poedelhond aan de lijn
Fifth Avenue „doen", zijn, wat hun kapsel
betreft, niet meer van hun viervoetige lie
velingen te onderscheiden.
Artistendorp
De mode is ook in andere wijken van
New York doorgedrongen. In Greenwich
Village, New York's artistendorp, is de
poedelstijl op weg de sluike, loshangende
haren en de korte, zorgvuldig ongekamde
haardos te verdringen. Hetgeen de kappers
in dat gedeelte van de stad ten goede komt,
want in vele gevallen moet thans een per
manent, in principe door de meeste „Vil-
lage"-bewoonsters veracht, toegepast wor
den. De populaire zwarte, rode en gele wol
len kousen, hoe langer hoe meer een teken
van kunstenaarschap en de opvallende
pantoffelschoenen zonder hakken, vormen
met de nieuwe haarstijl een zonderling ge
heel.
De drang naar perfectie gaat momenteel
in Amerika zover, dat tenslotte het vrou
welijk figuur zelf aan critische ideaalnorm
wordt getoetst. De gemiddelde, 5 voet 4
inches lange en 145 (Engelse) ponden we
gende Amerikaanse vrouw streeft nog
steeds riaar een copie van Hollywood's ster
van 5 voet 8 inches met een gewicht van
115 pond en de mannequins zien er ook nog
altijd uit of zij zojuist van een ernstig ziek
bed zijn herrezen.
Het hernieuwde succes van Amerika's
unieke Mae West in haar meer dan twintig
jaar oude stuk Diamond Lil, dat onlangs
weer maandenlang uitverkochte zalen trok,
is een ernstig teken van broeiend verzet:
Mae West heeft zich nooit om de slanke
lijn bekommerd. Het heeft haar ook nooit
aan aanbidders ontbroken. En nu, nog al
tijd jong en fascinerend ondanks meer dan
vijftig lentes, is zij een van de oorzaken
van een op komst zijnde revolte in de rich
ting van een „gevulder" silhouet.
inderdaad verre van aantrekkelijk. Kleine,
vervallen, ouderwetse woningen stonden
aan weerskanten, de bestrating was slecht.
Aan het eind van de straat stond een gas
fabriek met hoge gebouwen, en daartegen
over een groot lelijk modern flatgebouw,
uit rode baksteen opgetrokken, op een
plaats waar in de oorlog diverse woningen
door een bombardement verwoest waren.
„Het is prettig dicht bij mijn werk",
begon ze automatisch, maar hij onderbrak
haar ongeduldig: „Als je een dubbeltje
voor een bus uitgaf, zou je binnen enkele
minuten in een behoorlijke omgeving zijn.
't Is die afschuwelijke heiligdoenerij van
je. Waarom moet je een soort Jeanne d'Arc
spelen? Alleen omdat je patiënten in de
modder leven, behoef jij dat toch niet te
doen? Ik ken jouw soort: altijd trachtend
te leven als hun arme patiënten. Maar wat
denk je ermee te bereiken?"
Ze voelde opeens een hevige woede in
zich opkomen tegen deze man, die zonder
het haar te vragen met haar mee was
gelopen en die nu van plan was de illu
sies, waarmee ze haar leven dragelijk
trachtte te maken, te verstoren.
„Is 't niet een zaak, die mij alleen aan
gaat?", vroeg ze verontwaardigd. „Als ik
het prettig vind hier temidden van dit
soort mensen te leven, gaat dat u dan
wat aan? Ik voel me in mijn flatje heel
gelukkig en ik heb 't veel te druk om me
erg om de minder fraaie buurt te bekom
meren".
Even leek het alsof hij nog verder wil
de argumenteren, maar tenslotte keek hij
haar met een glimlach aan.
„Ik heb zo'n antwoord verdiend", zei hij
rustig. „Het spijt me. Vertel me verder
over je vader, je hebt je verhaal over hem
niet afgemaakt. Waarschijnlijk zal dat op
heldering kunnen geven over het karakter
van de dochter. Hij was dus dominee?"
Ze keek hem warm aan. „Ja, hij was
dominee", zei ze met zachte stem. „Soms
heb ik het gevoel, dat hij meer tot de
kerk behoorde dan wie ook. Hij had dol
graag een zoon gehad om zijn werk voort
te zetten, maar mijn ouders hadden al
leen mij. Misschien waren ze hierover te
leurgesteld, maar ze lieten 't nooit blijken.
Mijn vader wilde, toen ik nog heel klein
was, al, dat ik dokter zou worden. Hij zei
dat dit beroep dichter bij de kerk stond
dan welk ander beroep. Hij wilde dat ik
zieke lichamen zou genezen, zoals hij de
zielen van mensen trachtte te redden. Mijn
ouders gaven alles op om mij in staat te
stellen medicijnen te studeren. Vlak nadat
ik klaar was, stierven ze, het leek alsof
ze het alleen maar zo lang vol hadden
kunen houden, tot ik bereikt had, wat ze
wilden."
„Ze waren zéér egoïstisch", merkte hij
op.
„Egoïstisch!", herhaalde ze verontwaar
digd. „Hoe komt u erbij? Ze hebben hun
hele leven voor mij opgeofferd, vindt u'
dat egoïstisch?"
(Wordt vervolgd).
