Eindresultaat der Burgerzinlening
van Haarlem f2,233,400
Lynne Thorn's
dilemma
Kort en bondig
■Clowntje Rick
Het „Théatre de Mime" van Decroux
Waardiger entree W aar der polder
Röntgen-kwartet gaf
Duinrell-concert
Debat over verdeling
van het bouwvolume
Bouw van 346 woningen in Haarlem-Oost vrijwel verzekerd
A. L. de Jong overleden
Burgerlijke stand
van Haarlem
Voor de kinderen
FEUILLETON
Provinciale Staten
Sport in 't kort
DINSDAG 15 JANUARI 1952
HAARLEMS DAGBLAD
- OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
Thans is de inschrijving: op de Haarlemse
Burgerzinlening: voor Woningbouw te
Haarlem officieel gesloten. Het eindbedrag
is 2.233.400. Er is evenwel nog een kansje
dat er wat bijkomt, want over een belang
rijk bedrag lopen nog onderhandelingen.
„Volkomen geslaagd"
B. en W. menen dat de Burgerzinlening
volkomen geslaagd kan worden genoemd,
zo deelde ons wethouder Happé mede. Wel
kan niet uit het oog verloren worden dat
B. en W. het bedrag op 5.000.000 hadden
gesteld, maar het maximum was met op
zet hoger genomen dan de feitelijke ver
wachting was, om zeker te zijn dat alle
inschrijvingen volledig konden worden toe
gewezen. Haarlem heeft weliswaar minder
gekregen dan Leeuwarden en Utrecht,
maar als men de grote bedragen, die deze
steden van daar gevestigde verzekerings
maatschappijen op hun Burgerzinlening
kregen, buiten beschouwing laat, dan is het
Haarlemse resultaat niet slecht. Haarlem
heeft nu eenmaal geen ondernemingen met
beleggingsfondsen binnen haar muren.
Verdeling der obligaties
De obligaties die op de Haarlemse lening
genomen zijn, zijn als volgt verdeeld:
1468 van 1000.
767 van 500.
3809 van 100.
Onder de inschrijvingen waren er een
van 200.000 en twee van 100.000.
Verder blijkt uit de verdeling der obliga
ties dat dit een lening is waaraan in de ware
zin des woords de burgers hebben deelge
nomen. Ook de medewerking van de bedrij
ven is zo vertelde de heer Happé be
vredigend geweest. Er waren enkele be
drijven die hun inschrijving beperkt heb
ben omdat zij het niet eens zijn met de
leningspolitiek der regering.
Onder de 3809 inschrijvers die obligaties
van 100 namen, zijn er zeer velen die
spaarobligaties hebben aangevraagd, zodat
zij na 15 jaar voor 100 170 terug ont
vangen.
Veel medewerking
B. en W. zijn dankbaar voor de vele
medewerking die ondervonden is. Vele
ambtenaren van de secretarie en de Ge
neeskundige Dienst hebben er niet alleen
in de kantooruren hard voor gewerkt, maar
ook 's avonds. En dat zonder aanspraak
maken op extra betaling. Een gepension-
neerd ambtenaar was niet tevreden met
wat bij hem op de zittingsuren binnen
kwam, maar hij ging er ook zelf op uit en
dat heeft een groot bedrag opgeleverd. Ook
de besturen der bouwverenigingen toonden
veel medewerking, evenzo de vrouwen
organisaties en jeugdverenigingen.
Een aanvullende lening
B. en W. hebben zich voorgesteld, dat uit
de Burgerzinlening in elk geval het eerste
complex van 346 woningen op het terrein
ten Zuiden van de Amsterdamse vaart ge
bouwd zal kunnen worden. Daarvoor is het
benodigde bedrag van 1 3.460.000 nog niet
aanwezig. Maar er lopen onderhandelingen
met drie instellingen om, onder dezelfde
voorwaarden als de Burgerzinlening biedt,
een aanvullende lening te sluiten.
De vooruitzichten daarop zijn gunstig,
zodat B. en W. in elk geval de bouw van
Te Haarlem is in de ouderdom van 78 jaar
overleden de heer A. L. de Jong, directeur
van de N.V. Handelmaatschappij voorheen
firma weduwe L. de Jong. De ouders van de
thans overledene openden in 1878 in de Grote
Houtstraat een winkel in huishoudelijke
artikelen. In 1909 nam hij het bedrijf, waar
aan hij al enige jaren zijn krachten had ge
geven, van zijn moeder, mevrouw De Jong—
Lempers, over. Toen de familie De Jong
zich in de Grote Houtstraat vestigde woon
den daar slechts enkele neringdoenden. On
der leiding van de heer A. L. de Jong is het
bedrijf enige malen uitgebreid en het strekt
zich thans uit tot de Gierstraat.
De heer De Jong heeft in enkele besturen
zitting gehad, vroeger o.a. in de Grote Hout
straatvereniging, waarvan hij het oudste lid
was.
HAARLEM, 14 Januari 1952
BEVALLEN van een zoon: 12 Jan., H. van
der Tuinde Klerck; 13 Jan., M. J. Moer
kerk—Metten; M. Wilteman—Haver.
BEVALLEN van een dochter: 11 Jan., T.
HoutsmaTwijnstra; 12 Jan., C. J. Odijk
Oldenburg; J. W. FennisMurk; 13 Jan., B.
E. van Roosmalen—de Kruijff: M. Horeman
—van Wort; G. de Wilde—Buurman: J. J. E.
DingemanseSuik; H. de GrootNes; 14
Jan., C. H. HoefsmitSiegerist; F. Auf dem
Brinkevan de Putte; E. E. FischerStoffel.
OVERLEDEN: 12 Jan., A. J. van Stralen,
4 j., Gasthuisvest; E. C. SteenkistBruis, 74
j., Pijlslaan; M. In 't VeldPruis, 98 j., Rad-
boudstraat; 13 Jan., J. Michel, 73 j., Heren
singel; J. H. Krabshuis. 54 j., Grote Hout
straat; C. C. Koole, 67 j., Lange Heerenvest.
dit complex van 346 woningen verzekerd
achten.
Valt het resultaat der aanvullende lenin
gen extra mee, dan is het aantal woningen
nog op te voeren.
Nog 40 industrie-woningen
Ook de bouw van 40 woningen voor de
industrie is dezer dagen verzekerd gewor
den. Onder het personeel der Ned. Spoor
wegen dat van de Werkplaats in Utrecht
naar de Werkplaats in Haarlem is overge
plaatst, zijn 40 gezinnen die in Utrecht
geen ruilobject hebben. Voor die 40 die
feitelijk gerekend kunnen worden tot de
urgente gevallen in Haarlem zal de ge
meente een huis bouwen. Het geld dat
daarvoor nodig is wordt verstrekt door het
pensioenfonds der Nederlandse Spoorwegen.
Nederlandse cineasten gaan
Amerikaanse film maken
De heer H. D. Hale, een van de leiders van
de productie-afdeling van de R.K.O. Radio
Pictures, vertoeft in Amsterdam om een
documentaire over ons land te vervaardigen,
die in de Amerikaanse bioscopen in het
voorprogramma vertoond zal worden. Het
plan daartoe is tot stand gekomen in samen
werking met de Nederlandse ambassade te
Washington.
Hoe de heer Hale dit gaat doen, is hem
nog niet precies bekend. Vandaag is hij naar
Den Haag gegaan om de practische uitvoe
ring van het plan te bespreken met de afde
ling voorlichting van het ministerie van
Buitenlandse Zaken. Wel staat vast, aldus de
heer Hale, dat de film gemaakt zal worden
met behulp van Nederlandse krachten. Deze
hebben hun sporen op cineastisch gebied
reeds verdiend met documentaires en film
journaals. Men heeft het dus overbodig
geoordeeld een hele staf uit Hollywood te
laten overkomen.
Het 5173 brt. metende Griekse s.s.
„Anna" dat in Rotterdam voor de Koningin-
nebrug moest wachten is door de sterke
ebstroom afgedreven en 15 meter uit de kant
vastgelopen.
Het wrakke bruggetje in de toegangsweg tot de voor industrie-uitbreiding bestemde
Waarderpolder gaat in de toekomst verdwijnen. De werkzaamheden daartoe zijn nu
bij de Oude Weg begonnen. Een overzicht van het werk.
Het optreden van het Röntgen-Kwartet
in de reeks Duinrell-avonden, die in de
tuinzaal van het Haarlemse Concertge
bouw gegeven worden, betekende een wel
kome afwisseling in ons muziekseizoen,
want de gelegenheid om de edelste vorm
van musiceren die van het strijkkwartet
in onze stad te beluisteren, is zo lang
zamerhand zeldzaam geworden. Waar is
de tijd, dat zowat alle vermaarde kwartet
ten hier optraden en een toegewijd publiek
vonden, de tijd dat volledige Beethoven-
cycli konden worden gegeven?
Het Röntgen-Kwartet (bestaande uit
Joachim Röntgen, Piet Nijland, Manuel
Steuer en Cornelis Preuyt) opende zijn
programma met „Jaehtkwartet" van Mo
zart, het vierde van de zes die aan Haydn
werden opgedragen. Het leek ons toe, dat
de executanten moeite hadden om de sfeer
voor een goed samenspel te bereiken.
Vooral de aanvoerder maakte zich vaak
los van het geheel. Zulks werd beduidend
beter in het Adagio, maar een overdreven
romantische expressie werkte hier nog al
storend. Mozarts nuanceringen in dit
deel nog al rijkelijk aangebracht heb
ben naar wij menen geen aanvulling van
extra pathos nodig.
Als tweede werk werd het Kwartet in Es
(opus 125) van Schubert ten gehore ge
bracht. Het hoge opusnummer zou doen ver
moeden dat dit een compositie is uit Schu
berts latere jaren. Dit is echter niet het
geval, want de componist schreef het op
20-jarige leeftijd, toen hij nog ondermees
ter was in de school van zijn vader. Maar
niettemin was het reeds zijn tiende strijk
kwartet en is er in de schijnbare onregel
matigheden van de constructie der perio
den al heel wat van de zelfstandige Schu-
bertstijl te bespeuren. In het eerste hoofd
deel was het andermaal een zoeken naar
homogeniteit. Deze hoorden wij pas, maar
dan ook bijzonder mooi en treffend, in de
pianissimo-passage van het hoofdthema in
het Adagio. Ook de finale van het werk
was volmaakt van samenspel. De execu
tanten vonden hier elkaar in de pétillante
sfeer van een puntig-spirituele muziek-
geest. In het Scherzo had het hieraan ont
broken.
Ten slotte werd het eerste Kwartet van
Brahms (in c kleine terts) vertolkt. In dit
werk had men de kleur en het vereiste
sentiment direct te pakken. Het werd door
lopend kwartetspel van zeer goed gehalte,
markant rijk aan temperament en treffend
van karakter. De mooie dynamiek in de
Romanze (poco adagio) was bijzonder op
vallend. Met dit stuk toonde het Röntgen-
Kwartet zijn kracht en zijn mogelijkheden.
JOS. DE KLERK
Nederlandse werken voor
internationaal muziekfeest
Door de internationale jury, die werken
kiest welke op het muziekfestival van de
„Internationale vereniging voor hedendaagse
muziek" in Juni te Salzburg worden uitge
voerd, heeft als Nederlandse composities
aangewezen het Vioolconcert van Marius
Flothuis en het Duo voor harp en fluit van
Lex van Delden.
De Bond van Zangkoren in Noordhol
land heeft besloten het bondsconcours dit
jaar omstreeks half Juni in Andijk te hou
den. Voor de jury zal een keuze worden ge
daan uit H. Altink, G. H. Boedijn, Jac. Bon
set, W. Hespe, Nico Hoogerwerf, Corn. Jon
ker, Leo Smeets, S. Terpstra en Toon Verheij.
Hoewel het Théatre de Mime van Etien-
ne Decroux bij zijn optreden voor de
Haarlemse Kunstgemeenschap in het ge
heel gevulde gebouw St. Bavo niet over
succes te klagen heeft gehad en vooral zijn
droomfantasie „De bomen" een bijzonder
geestdriftige waardering vond, toch geloof
ik dat er onder het publiek wel enig mis
verstand heerste. Dat komt misschien om
dat men pantomimes had verwacht in de
ook hier te lande onder meer door Marcel
Marceau populair gemaakte trant: half
burleske, half poëtische ofwel tragi-komi-
sche schetsen, waarvan de techniek berust
op gestyleerde nabootsing van verrichtin
gen en gedragingen uit het dagelijks leven.
Decroux echter streeft naar een pure, zelf
standige theaterkunst. De pantomime kan
men aldus het beste vergelijken met een
stomme film, een spel zonder woorden.
Maar de zuivere mime is de kunst van de
stilte, die zich bedient van een eigen, oor
spronkelijke taal: de beweging van het
menselijk lichaam. Dus geen imitatie, maar
expressie. In de hoogste vorm: uitdrukking
van een geestestoestand.
Nu zal het iedereen zijn opgevallen dat
Decroux bij zijn vertoningen veel meer ge
luiden gebruikt zelfs de menselijke stem
wordt ingeschakeld dan Marceau en
sommige toeschouwers meenden dit te moe
ten veroordelen. Twintig jaar geleden,
toen hij met zijn experimenten begon, zou
Decroux een dergelijke steun van muzikale
middelen zelf trouwens een soort heilig
schennis hebben genoemd. Maar de erva
ring heeft hem intussen geleerd dat nie
mand tegen de spanning van een absolute
stilte bestand is. Men moet deze eerst leren
verdragen. De ten gehore gebrachte gelui
den zijn echter geen directe nabootsingen
of normale spreektaal, doch evenzeer „mi
misch" en onderworpen aan hetzelfde
rhythme als de gebarentaal.
Het Théatre de Mime is misschien de
werkplaats nog niet geheel ontgroeid en
men zou op redelijk goede gronden het
zelfstandig bestaansrecht kunnen betwij
felen, doch dat neemt niet weg dat er toch
reeds tafrelen van intense schoonheid zijn
bereikt. Ik denk daarbij speciaal aan „De
bomen". Deze geven hier vorm aan de
droom van een dichter, zoals wolken dat
kunnen doen aan die van een kind. Ieder
een zal er een andere voorstelling in zijn
op drift gebrachte fantasie bij maken. Mij
bleef het beeld der „stille groeikracht" van
Nijhoff het langste bij. Decroux is overi
gens altijd door bomen gefascineerd ge
weest. Ik herinner mij een gesprek tijdens
onze eerste ontmoeting, een jaar of twee
geleden, waarin hij het menselijk bestaan
in perioden van angst en onzekerheid zeer
treffend vergeleek met „de gevoelens" van
een vastgewortelde boom bij een onaf
wendbaar naderkomende bosbrand. Daar
aan uitdrukking te kunnen geven, zei hij
met een bezetenheid, die op een bijna reli
gieuze overtuiging van de mogelijkheid
duidde, is de hoogste taak die de mime
zich kan stellen.
Twee andere uitstekende nummers waren
„De schrijnwerker" en vooral „De fa
briek". Hoewel de techniek van de mime
concreet is (en zodoende in tegenstelling
staat tot het ballet) zijn de opgeroepen
voorstellingen abstract. Het gaat er niet om
de uitgebeelde handelingen te determi
neren, maar om onder de aesthetische in
druk te komen van de macht of de gratie
waarmee deze worden verricht. Een grote
rol hierbij speelt de gesuggereerde krachts
inspanning door als het ware in het lichaam
van de acteur een steeds tot nieuwe even
wichtstoestanden te verschuiven contra
gewicht aanwezig te achten. De uitwerking
is na scherpe analyse en zorgvuldige selec
tie verkregen. In dergelijke onpersoonlijke
nummers (dit onpersoonlijke element
wordt in het laatste geval nog door mas
kers versterkt, waardoor de menselijke
strijd tegen de materie een bijna tragisch
Ze moesten nog even wachten. Er kwamen nog meer kinderen aangelopen, die alle
maal vol verwachting voor de poppenkast bleven staan.
Het rood-jluwelen gordijn was nog dicht. Daarachter was het toneel, waarop aanstonds
de poppen zouden verschijnen.
Eindelijk hield de man op met z'n getrommel; er waren nu kinderen genoeg. Hij
kroop achter de kast en verdween. Vol verwachting keken de kinderen naar boven.
En jaweldaar ging langzaam het rode gordijntje open.ze konden het toneel
zien.
„Haaa!", juichten de kinderen.
En toen huppelde opeens een leuke, gekleurde pop het toneel op.
„Hallo, kinderen", riep hij met 'n schel stemmetje. „Weet je wel wie ik ben?"
„Jan Klaassen!", riepen ze allemaal.
„Juist", riep de pop. „En kijk eens, wat ik hier hebEen zak vol geldDaarmee
moet ik de huisbaas de huur gaan betalen!"
door ANNE LORAINE
Vertaald uit het Engels
32)
Ze zag een kleur op zijn wangen komen
en even aarzelde hij met zijn antwoord.
„Er is.iets dat ik je moet vragen", zei
hij langzaam. „Zou je het heel erg vinden
als Jessica met ons meeging? Ik weet dat
ik veel van je vraag, maar Millicent is
aan vacantie toe en heeft een erg prettige
uitnodiging van oude vrienden gekregen;
ik wilde haar niet teleurstellen en
Ze voelde zich verstijven. Het was dus
waar, wat zuster James had gezegd. Hij
wist, dat Millicent zou vertrekken.... Hij
had dringend iemand nodig gehad om
Millicent te vervangen en had haar een
geschikte persoon gevonden. Nu wilde hij
zelfs het kind uit zijn eerste huwelijk mee
nemen op hun huwelijksreis. De mensen
zouden nog meer kunnen lachen
„Ik moet me even gaan verkleden", zei
ze kortaf. „Ik ben zo klaar en dan kun
nen we zien, wat we doen. Natuurlijk heb
ik geen bezwaar, dat Jessica meegaat,
waarom zou ik?"
„Lynne, lieveling.
Ze rende de trappen op en wilde zijn
stem niet meer horen. Ze wilde voor al
les even alleen zijn In haar kamer trok
ze haastig en ruw de grijze jurk uit, welke
ze als een vod op de vloer liet vallen. Uit
de klerenkast, die zij samen met Millicent
ingericht had, koos ze een eenvoudig zij
den pakje en trok dat aan. Daarna ging
ze kalm naar de telefoon. Als ze van iets
zeker was, dan was het van haar besluit,
dat ze niet met Preston naar Cornwall zou
gaan. Ze zou haar taak hier in dit huis
op zich nemen, ze zou al haar verplichtin
gen, die uit dit huwelijk voortkwamen,
stipt vervullen, maar ze ondernam geen
huwelijksreis met een man, die openlijk
aan iedereen te kennen had gegeven, dat
hij niet van haar hield, dat hij haar ge
bruikte als kinderverzorgster voor het kind
uit zijn eerste huwelijk en als huishoud
ster. Zoals iedere vrouw had ook Lynne
romantische dromen gehad over de huwe
lijksreis, die ze eens met de man harer
keuze zou maken. De gedachte, dat ze thans
met Preston een idylle op zou moeten voe
ren, die in werkelijkheid niet bestond, was
haar ondragelijk.
Vastberaden draaide ze een nummer. Na
even wachten, herkende ze de stem van
de telefoniste uit de kliniek. Ze verdraai
de haar stem enigszins en vroeg of dr.
Charles May aanwezig was.
„Dr. May, de tandarts? vroeg de tele
foniste. „Hij is er wel, mevrouw, maar hij
is met een patiënt bezig. Hij komt maar
twee keer per week in de kliniek en heeft
het dan altijd erg druk
„Ik weet 't", zei Lynne kalm. „Maar dit
is erg belangrijk. Zegt u hem maar, dat
ik uit het ziekenhuis opbel. Mijn naam
doet niet ter zake....".
Ze wachtte weer en zag in gedachten
de roodharige tandarts voor zich. Hij zou
in twijfel zijn, of hij al of niet naar de
telefoon moest gaan. Ze kende Charles May
goed en er was altijd een prettige ver
standhouding tussen hen. Er was een tijd
geweest, dat ze de indruk had gekregen,
dat hij méér dan normaal in haar geïnte
resseerd was, maar ze had verdere toena
dering onmogelijk gemaakt, daar ze na
de geschiedenis met Jimmie voor zo iets
niet in de stemming was. Toen ze hem
hoorde antwoorden, klonk zijn slem kortaf.
„Charlesje spreekt met Lynne
Thorn", zei ze. „Wil je me een grote dienst
bewijzen?"
„Lynne Thorn"?, herhaalde hij ongelo
vig. „Die trouwt vandaag
„Dat weet ik, Charles", zei ze ongedul
dig. „Luister goed, ik ben inderdaad ge
trouwd, maar er is een speciale reden,
waarom ik nu onmiddellijk naar het zie
kenhuis wil, en jij moet me helpen aan
een goed voorwendsel. Bel me over enkele
minuten op, dat er een dringend geval is
en dat ik absoluut moet komen
„Allemensen, Lynne", protesteerde hij,
„dat kan ik niet doen. Ik haat Preston
Mannerley, omdat hij jou ingepikt heeft,
maar ik kan niet meedoen aan dergelijke
flauwe grapjes.,..".
„Het is geen grap, Charles", zei ze ern
stig. „Het is een zaak van het grootste
belang voor mij. Betekent dat niets voor
je? O Charles, ik ben heus geen verlegen
jong meisje, dat nu op het laatste ogen
blik tegen de huwelijksreis opziet, maar ik
heb m'n speciale, zeer gegronde reden,
waarom ik vandaag niet met Preston naar
Cornwall wil vertrekken. Als je werkelijk
een goede vriend van me bent, bel me dan
op. Ik ga heus later hier terug, ik tracht
me niet te onttrekken aan m'n verplich
tingen, het is geen kinderachtig spelletje,
dat ik speelCharles, alsjeblieft, help
me?"
„Goed," antwoordde hij enkel, „ik zal
het doen. Maar als 't een grap is.
„Nogmaals, het is géén grap," zei ze bit
ter. „Ik zweer je, dat ik nog nooit in mijn
leven zó ernstig ben geweest. Je belt dus?"
Na zijn belofte gekregen te hebben,
legde ze de hoorn op de haak. Ze begon
zich verder aan te kleden. Ze voelde zich
opeens doodkalm, nu ze wist, dat ze deze
klucht van een huwelijksreis niet zou be
hoeven. op te voeren. Toen de telefoon
ging, liet ze de bel enkele malen over
gaan, voordat ze antwoordde. Ze wilde er
zeker van zijn, dat Preston 't ook gehoord
had.
Enige ogenblikken later ging ze naar
beneden en riep Preston.
„Ik ben in de bibliotheek", riep hij te
rug en langzaam liep ze naar dit vertrek
toe, dat ze sinds het innige moment, dat
ze er met Preston beleefd had enige we
ken geleden, thans voor het eerst weer
accent krijgt) is Decroux dank zij de
scheppende intelligentie op zijn best.
Zijn humor is echter wat stroef, niet on
bezwaard genoeg. Het komische nadert
soms bedenkelijk het kinderachtige. Een
gegeven als dat van „De dichter die zich
gewonnen geeft" zou beter bij de stijl van
Marceau passen. In het duet „Des morgens
in het voorbijgaan" was voornamelijk het
vermogen om steeds meer ruimte op het
toneel te scheppen opmerkelijk, wederom
een contrast met de dans, die immers juist
probeert de aanwezige ï-uimte te vullen. De
aardige vondst van „De kwelgeest" mag
niet ongeprezen blijven. Het was jammer
dat twee van de beste medewerkers van
Decroux niet aan deze Nederlandse tour-
née deelnemen, want daardoor kon de kos
telijke en tenslotte aangrijpende revue
„De soldaatjes" slechts fragmentarisch
worden uitgevoerd en was de indruk on
bevredigend.
Men heeft Marceau al dikwijls met Char
lie Chaplin, de koning van de stomme film,
vergeleken. Een dergelijke vergelijking zou
Decroux onrecht doen. Zijn gebarentaal,
soms romantisch en bijna steeds geani
meerd, doet eerder denken aan de abso
lute film: het schrijven met bewegingen
van zinnen in een klein vlak, waarbij de
woorden zich letterlijk en figuurlijk los
zingen van hun betekenis en als wond'ren
verder drijven om nogmaals een variatie
op teksten van Nijhoff te gebruiken.
DAVID KONING
De hedenmorgen begonnen algemene be
schouwingen over de begroting-1952 van
de provincie Noordholland in de vergade
ring van de Provinciale Staten werden ge
opend door de heer Jac. Groen (K.V.P.),
die meedeelde, dat zijn fractie zich over
het algemeen met het beleid van Gedepu
teerde Staten kan verenigen. Zij wijkt ech
ter op één punt af, namelijk ten aanzien
van de leniging van de woningnood. Het
college heeft zich nog niet over de plannen
uitgelaten en het is er voorstander van op
die plaatsen woningen te bouwen, waar
zich industrieën bullen vestigen. Volgens de
spreker dient men aandacht te besteden aan
die gemeenten, waar acute woningnood
heerst. Daarbij deed hij mededelingen in
welke streken de bevolkingsaanwas het
grootst was. Wat, het beleid van Gedepu
teerde Staten betreft, zeide de heer Groen,
dat het college rekening moet houden met
de tijdsomstandigheden en zij moet zich
houden aan het beleid van de regering,
doch het mag zich er niet slaafs bij neer
leggen.
De heer Hooyschuur (K.V.P.) be
sprak eveneens het bouwen van woningen.
Het college heeft bij de verdeling van het
bouwvolume rekening cehouden met econo
mische factoren. In het algemeen kan dit
juist zijn, doch het kan onjuiste behande
ling voor verscheidene gemeenten tot ge
volg hebben. Bij de voorbereiding van het
besluit hadden Gedeputeerde Staten de op
vatting van gemeentebesturen dienen te
vragen. De spreker bepleitte in die gemeen
ten woningen te bouwen, waar het nodig is.
De heer Baas (A.R.) hield een betoog
over het behartigen van het provinciaal
belang. Als er brieven komen van hogere
colleges dan dienen de lagere organen er
rekening mee te houden dat in de brieven
gedachten worden ontwikkeld. De brieven
mogen geen richtlijnen geven. Wat de bouw
van woningen betreft, zeide de spreker, dat
de Provinciale Staten niet moeten discus
siëren over concrete besluiten van Gedepu
teerde Staten over woningtoewijzing. Wel
kunnen zij richtlijnen geven voor de toe
toekomst.
De heer Schippers (K.V.P.) merkte
op, dat de uitkering aan de provincie uit
het provinciefonds aangepast is aan de
tijdsomstandigheden, doch er kan zich wil
lekeur voordoen. Voorts drong hij aan op
het verkrijgen van middelen op lange ter
mijn.
Mr. dr. van Bruggen (C. H.) ver
zocht aandacht voor de verdeling van de
subsidies, waarbij richtlijnen gevolgd moe
ten worden en hesprak het aangaan van
geldleningen. De provincie heeft moeilijk
heden bij het sluiten van leningen ten be
hoeve van de bedrijven, omdat deze, in
tegenstelling met die in andere provinciën,
geen naamloze vennootschappen zijn.
Noordholland wordt door deze omstandig
heid „gestraft".
De heer Mul (V.V.D.) drong aan op be
zuiniging bij het verlenen van subsidies
Het gebeurt, dat subsidies verstrekt wor
den, als het een taak van het rijk betreft.
Met de maatregelen voor de agrarische
bedrijven kon de spreker zich verenigen.
De heer Gortzak (Comm.) informeer
de, of Gedeputeerde Staten raadsbesluiten
niet hebben goedgekeurd, omdat zij finan
ciële bezwaren hadden en of plannen van
de provincie niet uitgevoerd kunnen wor
den, omdat een hoger gezag bezwaren had.
Voorts besprak hij de bouw van woningen.
Door de regeringspolitiek is er een grote
achterstand in de woningbouw en er zijn
vele werklozen in het bouwbedrijf. De pro
vincie volgt deze politiek. De spreker pleit
te voor het sluiten van een gedwongen
BINNENLAND
Mevrouw dr. A. Vollgraff—Roes zal op
22 Januari in het Kunsthistorisch Instituut
aan de Drift te Utrecht een voordracht hou
den over de Kaniharos van Stevensweert.
Bij deze gelegenheid zal de befaamde Kan-
tharos van Stevensweert, het enkele jaren
geleden in ons land ontdekte meesterwerk
van Grieks-Romeinse zilversmeedkunst, voor
de eerste keer worden tentoongesteld.
De Haagse politierechter heeft een hou
der van een speelbank veroordeeld tot zes
maanden gevangenisstraf voorwaardelijk
met een proeftijd van drie jaar en vijfhon
derd gulden boete. Drie croupiers werden tot
boetes van 50 tot 300 gulden en voorwaar
delijke straffen van 14 dagen tot 3 maanden
veroordeeld.
Een juwelier aan de Arnhemseweg te
Apeldoorn werd 's nachts om half één wak
ker door glasgerinkel. Hij zag nog juist hoe
een man in een voor de winkel staande auto
stapte en er met grote snelheid vandoor
ging. Bij onderzoek bleek, dat een etalage
ruit was vernield en dat 32 gouden ringen
en enige armbanden en horloges waren ont
vreemd.
In diergaarde Blijdorp te Rotterdam
is nijlpaard Bob voör de veertiende keer
vader geworden. Moeder Joele heeft haar
zevende jong ter wereld gebracht en daar
mee het record van Bobs andere vrouw, die
in het naastgelegen bassin haar zevende
wicht, dat zeven maanden oud is, vertroe
telt, geëvenaard. Alle veertien kinderen zijn
in diergaarde BÏijdorp geboren sinds 1942.
Tijdens een luchtgevecht in 1944 stortte
een zware Amerikaanse bommenwerper, be
mand met 7 personen, bij Lemmer neer. Een
van de inzittenden kon zich redden; de an
deren kwamen om het leven. Een aantal
woonwagenbewoners uit Lemmer is thans
bezig de wrakstukken van het vliegtuig op
te graven. Zij troffen de stoffelijke resten
van de piloot in de wrakstukken van het
toestel aan. Het is overgebracht naar Amers
foort ter identificatie.
In het afgelopen jaar hebben wilde
zwijnen op de Veluwe zeer ernstig schade
aan de gewassen toegebracht. Minister
Mansholt wil echter herhaling voorkomen,
en heeft in een brief aan jagersverenigingen
gewezen op de noodzakelijkheid in de win
termaanden met afdoende resultaat tegen de
dieren op te treden. Doet zich wederom
schade voor, dan zal de minister genood
zaakt zijn ingrijpende maatregelen te nemen
waarbij met jachtbelangen geen rekening
meer kan worden gehouden.
In Juni van het vorig jaar werd in een
dierenpark in Doornspijk een 10-jarig kind
van de eigenaar door een wolf gegrepen. De
wachtmeester der rijkspolitie G. Draayer
ring de kooi binnen en wist het kind te
bevrijden. De wachtmeester heeft thans de
medaille in brons van het Carnegie Helden
fonds voor betoonde moed ontvangen.
In Wormerveer is eert nieuwe gashouder
in gebruik genomen met een capaciteit van
12.000 kubieke meter, ter vervanging van een
gashouder van 1898. die een inhoud had van
3000 kubieke meter. De bouwkosten bedroegen
ruim 300.000.
Het 29 jaar oude passagiersstoomschip
..Volendam" van de Holland-Amerika Lijn
ligt thans in de Maashaven te Rotterdam.
Het mag, omdat geen zeewaardigheidscerti
ficaat meer is verstrekt, niet meer varen.
Daar een vernieuwing in de millioenen zou
lopen, zal het schip vermoedelijk gesloopt
worden.
De lieer J. Kolk, oud-schipper van de
reddingboot Hilda te Lemmer, is ter gelegen
heid van zijn 70ste verjaardag benoemd tot
broeder in de Orde van de Nederlandse
Leeuw. (In een vorig bericht stond abusie
velijk de naam Klok).
HAARLEM EN OMGEVING
Ds. L. Hoorweg Jr., Geref. predikant te
Haarlem, staat op het tweetal te De Bilt (U.).
Mej. J. Henneveld te Haarlem is be
noemd tot onderwijzeres aan de Groen van
Prinstererschool te Haarlemmermeer.
Georgette Hagedoorn naar
Antwerpen en Parijs
Georgette Hagedoorn, die de vorige week
in Almelo de hoofdrol in het met medewer
king van de H.O.V. uitgevoerde oratorium
Jeanne d' Are au bücher" heeft vervuld,
treedt de volgende maand weer in het bui
tenland op.
Te beginnen op 8 Februari zal zij met
Pierre Verdonck een aantal voorstellingen
geven in het cabaret „Cyrano" in Ant
werpen. Daarna gaat zij naar Parijs om in
„Le cinq a neuf" van Michel'ine Grandier
oude en nieuwe nummers ten beste te geven.
HENK SCHIJVENAAR. die als linksback
van het Nederlands elftal een been brak in
de wedstrijd tegen België op 25 November
heeft van de Belgische voetbalbond een
invitatie ontvangen om bij de wedstrijd op 6
April in Antwerpen en het daarop volgend
banket de eregast van de Belgische bond te
zijn.
WEEKABONNEMENTEN
dienen uiterlijk op Woensdag te worden
betaald, daar de bezorgers op Donder
dag moeten afrekenen.
DE ADMINISTRATIE.
lening en stelde het indienen van een motie
over dit punt in het vooruitzicht.
Mr. D e Roos (Arbeid) schaarde zich
achter het beleid van Gedeputeerde Staten.
Volgens hem is het niet nodig, dat het col
lege mededelingen doet over het niet goed
keuren van raadsbesluiten.
betrad. Ze voelde een warme intimiteit
haar tegemoet komen. Twee diepe stoelen
stonden naast het open vuur en op een
laag tafeltje stonden diverse flessen. Pres
ton's gezicht zag echter bleek en zijn
houding was gereserveerd. Hij stond tegen
de schoorsteenmantel geleund en keek haar
zwijgend aan.
„Prestonik weet niet hoe ik 't je
zeggen moet", begon ze stamelend. „Ze
hebben me zo juist uit het ziekenhuis op
gebeld
Hij toonde geen verrassing. „Ze"?, vroeg
hij zacht. „Wie bedoel je met „ze"?
„Ik bedoel de directrice", verbeterde ze,
„er is een vrouw, één van mijn speciale
patiënten, die een lelijke terugval gehad
heeft, ze willen, dat ik kom kijken. Ik
heb natuurlijk gezegd, dat ik net getrouwd
was
„Dat weet de directrice heus wel", merk
te hij op en ze voelde zich blozen. „Je bent
niet erg goed in het vertellen van leugens,
he Lynne?, voegde hij eraan toe, terwijl
hij haar onderzoekend aankeek. „Je doet
't nog slechter dan Jessica en die is er al
bar slecht in.Ga door met je verhaal".
„Wel, de directrice heeft me in ieder
geval opgebeld", hield ze koppig vol, „en
hoewel ze haar excuses aanbood, dat ze
me op dit ogenblik lastig moest vallen,
leek het haar de enige oplossing, dat ik
naar het ziekenhuis kwam. Het behoeft
natuurlijk niet lang te duren, Preston, maar
het zal te laat worden om nog naar Corn
wall te vertrekken, geloof je niet? Mis
schien kunnen we dat 'n andere keer
doen.
Hij maakte geen enkele beweging. Er
was slechts een vreemde glimlach op zijn
gezicht, een glimlach zonder vrolijkheid of
warmte.
„Er is iets, dat ik je vergat te zeggen,
liefste", zei hij luchtig. „Het moet op dit
moment vrij vervelend voor je zijn dit te
horen. Mijn telefoon hier staat in verbin
ding met die van boven. Als jij boven belt,
tinkelt hier mijn telefoon, en vaak neem
ik dan automatisch de hoorn van de haak
in de mening, dat ik opgebeld word. Ik
heb erg veel plezier gehad in jouw conver
satie met de goede Charles May. Was het
werkelijk nodig, die aardige jongeman zo
in verlegenheid te brengen? De directrice
of een verpleegster, zijnde van je eigen
sexe, zouden je toch veel gemakkelijker
hebben kunnen helpen?"
Ze stond doodstil, haar gezicht zag bleek
en haar hart bonsde. Wat haar gevoelens
voor hem ook mochten zijn, op dit moment
overheerste een gevoel van medelijden. Ze
besefte duidelijk, wat dit voor hem moest
betekenen. „Preston", begon ze, „Preston,
als je me de gelegenheid wilt geven om een
en ander uit te leggen
Hij richtte zich op uit zijn leunende
houding en ze schrok van de uitdrukking
van woede en verachting, die op zijn ge
zicht was gekomen.
(Wordt vervolgd).
