Ambtenaren krijgen tegemoetkoming
in ziektekosten volgens de rijksregeling
CENTRALE VERWARMING
-Clowntje Rick
Lynne Thorn's
dilemma
Nieuws van Comedia
GROEN Co.
OPRUIMING BOEKEN
BEGINT ZATERDAG 19 JANUARI
Taak van de vrouw
voor Europese eenheid
„St. Genesius" speelde
bekende thriller
Causerie over Europa
voor meisjesscholieren
Anton van Duinkerken
over de geestes-crisis
H.S.V. DE KAMPIOEN
VRIJDAG IS JANUARI 1952
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
4
GEMEENTERAAD BLOEMENDAAL
Sluitende gemeentebegroting in Maart in behandeling
PYAMA 's
HALVE PRIJZEN
Bureau van consultatie
bij de rechtbank
Mej. dr. Van Dulleman
sprak voor Vrouwenraad
Jubileum M. Hirs
Amateurtoneel
Voor de kinderen
Hoopgevende slotconclusie
Nat. cycle cross
Motorrijder geslipt en
daarna aangereden
Wisselloper overvallen
en van 6000.- beroofd
Burgerlijke stand
van Haarlem
FEUILLETON
De inwoners van Bloemendaal hebben dit
jaar een Nieuwjaarsrede van hun burge
meester moeten ontberen. Jhr. mr. C. J. A.
den Tex deelde gistermiddag voor de aan
vang van de gemeenteraadszitting mee, dat
hij in Maart, bij de behandeling van de
begroting, in de algemene beschouwingen
het gebruikelijke overzicht zal geven. Dat
de begroting ditmaal zo laat aan de orde
komt, vindt zijn oorzaak in ziekte van amb
tenaren. Het komt de gemeente overigens
niet slecht uit dat de begroting zo laat is,
want door enige „buitenkansjes" in De
cember van het vorig jaar, is men er, zij
het dan na het overwinnen van tal van
moeilijkheden, in geslaagd de begroting
sluitend te maken.
De raadsagenda baarde weinig stof voor
discussie en werd in vlot tempo afgehan
deld. De heer P i n x t e r (K.V.P.) beet het
spits van een kort debat af, door het college
te verzoeken om het voorstel ter verwer
ping van een bezwaarschrift tegen plaat
sing op de monumentenlijst van Huize
Sparrenheuvel aan te houden, in welk ver
zoek hij onder meer werd gesteund door
de heer Sc hu 1 z (P.v.d.A.) die er een
voorstander van bleek te zijn om pas een
beslissing te nemen, als de definitieve
plannen voor de gronden met vijverpartij,
bekend zijn. De burgemeester willigde dit
verzoek in.
De benoeming van een onderwijzer aan
de Hartenlustschool werd aangehouden
nadat enige raadsleden de wens te ken
nen hadden gegeven meer inlichtingen te
verkrijgen over twee van de drie candi-
daten. Men was namelijk van mening dat
alleen over de heer E. J. Joosse, die als
nummer één op de voordracht prijkt, vol
doende gegevens ter beschikking waren.
De Bloemendaalse gemeenteambtenaren
zullen in het vervolg een tegemoetkoming
ontvangen in de kosten verband houdende
met ziekte. Daarbij zal de rijksregeling
(Interimregeling ziektekosten ambtenaren
1951) gevolgd worden hoewel het college
met het voorstel in de raad kwam om amb
tenaren, die niet vrijwillig verzekerd wa
ren, van deze regeling uit te sluiten.
De heren Vliegen (P.v.d.A.), Wildt
Meyboom (V.V.D.) en Lagendijk
(A.R.) bi-aken een lans voor deze categorie.
En met succes.
De presentiegelden voor de raadsleden
zullen voor het bijwonen van een raads
vergadering van 5 tot 8 en voor het bij
wonen van een commissievergadering van
2,50 tot 6 verhoogd worden. De heer
Van Holten (V.V.D.) was het daar niet
mee eens. Om principiële redenen gaf hij
evenals enige fractiegenoten zijn stem
niet aan het voorstel: „Er moet al zo veel
aan subsidies getornd worden en het heeft
heel wat moeite gekost de begroting slui
tend te maken."
Hamerstukken
Van mevrouw H. B. Honing Mostert zal
de gemeente een strook grond voor het
huis aan de Militaireweg 12 kopen, ten
einde het voet- en het fietspad aldaar in
de volle breedte te kunnen doortrekken.
De koopsom is bepaald op 800.
De raad ging voorts over tot de defini
tieve vaststelling van het partieel uitbrei-
ADVERTENTIE
ZEER GROTE COLLECTIE TEGEN
TOT 1 FEBRUARI.
COSTUUMS
HERENMODE
REGENJASSEN 9
Het verslag van de werkzaamheden van
het bureau van consultatie bij de arrondisse-
ments-rechtbank te Haarlem over 1951 ver
meldt, dat zich op de zittingen 1275 (vorig
jaar 1216) bezoekers vervoegden. Buiten de
zittingen om wendden nog 149 (142) recht-
zoekenden zich tot het secretariaat van het
bureau, hetzij schriftelijk of in persoon. In
totaal wendden zich dus 1424 (1358) tot het
bureau. In 1012 (805) gevallen, waarvan 890
in zitting, 122 (105) buiten zitting, werd vol
daan aan het verzoek tot toevoeging van een
advocaat voor geheel kosteloze bijstand. Er
waren 558 echtscheidingszaken.
In het verslag van rechtsbijstand in straf
zaken wordt meegedeeld, dat zich 65 (vorig
jaar 67) bezoekers en buiten de zittingen 18
(16) verdachten tot het bureau wendden.
In 14 gevallen (17), waarvan 13 in zitting,
werd voldaan aan het verzoek tot toevoeging
van een raadsman.
dingsplan „Bloemendaal aan Zee", dat
reeds in de raadsvergadering van 15 No
vember 1951 voorlopig was vastgesteld.
Tijdens de rondvraag sprak de heer Van
Holten (V.V.D.) zijn verwondering er
over uit dat bij de Elswoutlaan niet-zieke
bomen zijn gerooid, die op de monumenten
lijst staan. De burgemeester deelde mee dat
de eigenaar ervan daartoe opdracht had
gegeven en dat de bomen wel ziek waren.
Het zou niet getuigen van een ruime geest,
aldus jhr. Den Tex, de eigenaar hiervoor
te vervolgen.
De toneelgroep Comedia heeft twee stuk
ken in studie genomen, die bij wijze van
doublure gespeeld zullen worden, een
systeem dat men aanvankelijk niet had
willen volgen: „The call on the widow"
door James Doran, vertaald door Nel Bak
ker, onder regie van Joan Remmelts en
„Bobbeltje" (Bobosse) door André Roussin
(de schrijver van onder meer „Nina") in
de vertaling en onder regie van Jan Teu-
lings.
Vermoedelijk, doch de directie kon dit
nog niet met zekerheid bevestigen, zal
daarna een Nederlands stuk op het réper
toire worden genomen, namelijk „Rathe-
nau" van de Amsterdamse advocaat mr.
Arthur Bauer. Indien dit plan doorgang
kan vinden, krijgt de in Aerdenhout wo
nende acteur Willem van der Veer daarin
een belangrijke rol te vervullen.
ADVERTENTIE
BLOEMENDAAL TELEFOON 22143
Te Ede is in de ouderdom van 78 jaar
overleden mr. dr. F. L. G. Z. M. Vonk de
Both, oud-burgemeester' van Tilburg.
ADVERTENTIE
BOEKVERKOPERSVERENIGING HAARLEM EN OMGEVING
Op uitnodiging van de Haarlemse VTou-
wenraad hield mej. dr. J. J. van Dulleman
Donderdagavond een lezing over de taak
van de vrouw in de Europese Beweging.
Onder haar gehoor bevonden zich verschei
dene vrouwelijke raadsleden van Bloemen
daal, Haai-lem en Heemstede.
Namens de Haarlemse afdeling van de
Europese Beweging was mr. C. C. van
Helsdingen aanwezig, die de discussie
leidde.
Mej. Van Dulleman beschreef de gi-ote
cultuurwaarden, die de wereld overal nog
rijk is maar die in deze tijd dreigen te ver
worden, mede door het défaitisme, waar
mee velen de tegenstellingen en twisten
schijnen te aanvaarden. „De lijdende mens
heid is eenstemmig in zijn hunkeren naar
vrede, maar de erkenning van elkanders
waai-den ontbreekt en daardoor kan er van
die vrede niets terechtkomen", zo zeide
spreekster „Ons gebrek aan nationale zelf
kennis leidt er altijd weer toe, dat wij het
recht bij ons zelf zoeken en het misver
stand bij de anderen. Geen volk ter wereld
is zo goed als het zichzelf ziet en zo slecht
als zijn tegenstander het ziet." Deze eeuw
heeft, naar zij accentueerde, geleerd dat
de problemen niet meer nationaal kunnen
worden opgelost. Daai-om is het Europees
federalisme een stap op de góede weg. Het
aandeel, dat de vrouwen daarin kunnen
leveren, ligt in de opvoeding van de jeugd.
Die kan, niet alleen in het onderwijs en
in de jeugdorganisaties, maar vooral ook
in het gezin geestelijk rijp gemaakt worden
voor het streven naar harmonie tussen de
volken. De kinderen worden nog al te veel
opgevoed in vei'keerde idealen. Zij moeten
vroeg, leren dat het heldendom niet alles is,
dat gevoeligheid geen weekheid is én dat
het geweld niet het laatste woord heeft.
„Moedei-s gebruiken veel te weinig hun zo
grote invloed op hun zoons om deze hun
aggressiviteit af te leren en hun menselijk
te leren denken, om hun kinderen op te
voeden tot internationaal begrip, dat wel
de eerste voorwaarde voor de verwezen
lijking van de Europese eenheid is." Alles
moet worden gedaan om de horizon van de
jeugd te verwijden. Jongeren van allerlei
volken moeten elkaar steeds meer kunnen
ontmoeten in internationale vacantie-
kampen.
„Wij moeten ons als vrouwen veel meer
bewust worden van onze verantwoordelijk
heid: het doel van de opvoeding moet uit
gaan boven ons eigen gezin onze eigen
stad en ons eigen land", zo besloot zij.
In de discussie werd de voorlichting van
de jeugd over de Europese problemen en
hun oplossing besproken. Het orgaan, dat
hiertoe door de jongerenorganisatie wordt
uitgegeven, werd niet voldoende aantrek
kelijk en begrijpelijk genoemd en, de wens
kwam tot uiting dat ook de dagbladen deze
zaken ook eens speciaal voor de jeugd uit
de doeken doen. De discussie verzandde
min of meer in het pro en contra van
dienstweigering, waarover weliswaar inte
ressante meningen naar voi*en werden ge
bracht, maar waardoor het accent van de
bijeenkomst drastisch werd verlegd.
De heer M. Hirs hoopt op Dinsdag 22
Januari de dag te vieren, waarop hij veertig
jaar werkzaam is bij de drukkerij O. Th.
Dantuma. De aanstaande jubilaris heeft bui
ten zijn dagelijkse werk vele verdiensten in
sportkringen. Hij is meer dan dertig jaar
lid van de voetbalvereniging EDO en maakte
daarvan twintig jaar deel uit van het be
stuur. In het bijzonder was hij belast met het
materiaal en toezicht op de terreinen. Van
de honkbalclub EDO was hij dertien jaar lid
van het bestuur. Voorts is hij lid der com
missie tot het samenstellen van het Haar
lems negental en ongeveer tien jaar is hij
consul van de afdeling Haarlem van de
Koninklijke Nederlandse Voetbalbond.
De katholieke gemengde toneelvereniging
„St. Genesius" heeft voor de eerste voor
stelling in haar zilveren jubileumjaar
de oprichting vond plaats op 27 Oct. 1927
de zo langzamerhand alom bekende
thriller „Tien kleine negertjes" van Agatha
Christie gekozen. Helaas had men, zoals de
voorzitter gisteravond in zijn openings
woord in de Haarlemse Stadsschouwburg
meedeelde, onder meer door ziekte met veel
tegenslag te kampen gehad. Op het laatste
ogenblik moest zelfs een der hoofdrolspe
lers verstek laten ga,an, doch men had het
geluk over een prima voor zijn taak be
rekende invaller te beschikken in Jan van
Eeden, die in het vorige seizoen bij de zus-
tervei'eniging „Ludanxusreeds als kapi
tein Philip Lombard was opgetreden. Het
publiek verwelkomde hem met een hartelijk
applaus.
Het was over het algemeen geen onaar
dige vertoning, maar toch hebben wij het
ondernemende „St. Genesius" onder leiding
van J. H. W. Kraay wel eens beter werk
zien verrichten. Gezegd moet worden dat de
situaties, gehoord de vaak nerveuze reac
ties uit de zaal, meer vat schenen te hebben
op de toeschouwex's dan op de medewerken
den, hetgeen in ieder geval bewijst dat de
huiveringwekkende effecten in het stuk
zorgvuldig en met kennis van zaken be
rekend zijn. Op de één of andere wijze was
er te weinig sfeer, waardoor de spanning
zich na de momenten van opluchting door
een komisch voorval of gezegde soms onvol
doende kon verdichten. Haperingen in het
tempo waren hier mede oorzaak van. Aan
twee factoren dient men trouwens in het
vervolg bijzondere aandacht te besteden: de
uitspraak van vreemde woorden en namen
(die leek thans eenvoudig nergens op) en
ADVERTENTIE
C A R S3 Q V E T (Actieve Kool-Dragées)
reinigt maag en ingewanden van kwade
stoffen. Per doos 41 cent. Flacon f 1.03.
de plaatsing van het zinsaccent. Als men
de tekst niet zégt, maar spéélt volgens de
betekenis, kan men daarmee geen vei-gis-
singen maken. Meestal gebeurde dit ook
wel, maar de uitzonderingen waren te op
vallend om er niet op te wijzen.
Overigens is het voorgaande niet zozeer
als critiek dan wel als vriendschappelijke
raadgeving bedoeld en gelukkig was er ook
veel prijzenswaardigs. De entrée der diverse
personages op het mysterieuze eiland ver
liep bijvoorbeeld uitstekend. Het begin was
fris en vrijmoedig. Enkele spelpx'estaties
verdienen trouwens een afzonderlijke ver
melding, zoals de doorgaans kostelijk ge
typeerde oude vrijster Emily Brent door
Miep van Oostrom en de bedaarde rechter
met zijn aristocratische allure door Jules
van der Veldt, al ging de onthulling van
zijn krankzinnigheid in het laatste tafereel
ver boven zijn macht. Nel Langeveld had
als de secretaresse voldoende geslaagde
scènes om enig vei'trouwen in haar moge
lijkheden te stellen al zal zij moeten
leren haar gebaren meer zin en haar stem
meer soepelheid te verlenen. D. K.
Op „Het Kopje" en de Meisjes-HBS
heeft mejuffixmw C. Staas gisteren voor
de hogere klassen een korte inleiding ge
houden over het streven naar Europese
fedei-atie, onder auspiciën van de Haar
lemse afdeling der B.E.F. Zij begon met
een ovei-zicht van de directe voordelen, die
de Europese burger daar van zou genie
ten, zoals het wegnemen van reisbelem-
mei-ingen en in meer algemene zin het
opheffen van de vele scheidsmuren die
Eux-opa verdeeld houden. Zij legde er ver
volgens de nadruk op, dat de weg naar
Europese eenheid geen eenvoudige is en
dat men zich opofferingen moet getroosten,
maar dat het aan de andere kant geen on
mogelijke weg is gezien de voorbeelden,
die de geschiedenis van ons eigen land en
daarbuiten duidelijk heeft aangetoond. Zij
spi-ak tenslotte van de bezieling der voor
mannen van de Eui-opese beweging en
vroeg haar toehoorsters diezelfde bezieling
indachtig te zijn en de weg te gaan, die
de enige mogelijke is, wil Europa blijven
voox-tbestaan.
Deze lezingen voor scholieren zijn uiter
aard een belangrijk experiment. Het gaat
er immers om deze jonge mensen het besef
bij te brengen, dat zij Europeaan zijn. Dit
besef is echter niet alléén door een op
somming van argumenten te bereiken. Het
komt ons daarom voor dat de Eui-opese
beweging er goed aan zou doen, niet ten
hoogste verdienstelijke sprekers en spi'eek-
sters, die mogelijk voor een wat ouder pu
bliek zeer geschikt zijn, naar de scholen
te zenden, maar hiervoor juist haar aller
beste geschut in stelling te brengen. Men
sen die al hun enthousiasme en bezieling
op oorspronkelijke en pakkende wijze op
de jeugd weten over te brengen en haar
verbeeldingskracht weten te grijpen. Bij
vooi-keur wat jongere sprekers, die de ar
gumenten en de toon om dat te bereiken,
wat makkelijker kunnen vinden, en tegen
over wie de jeugd bij de discussie na af
loop onbevangener kan staan. In alle hof
felijkheid moet worden gezegd, dat dit alles
ons bij de spreekster van gisteren niet het
geval leek. Gezien het grote belang van
het onderhavige experiment, wilden wij
niet nalaten hier op te wijzen.
Hahaha!, juichten de kinderen, want ze waren het met Jan Klaassen eens. Hij hoefde
toch zeker zijn eigen geld niet af te geven.
Jan Klaassen liep weer verder. Hij floot 'n vrolijk liedje.
„Jan Klaassen!Pas op", schreeuwden de kinderen.
Want daar was opeens 'n rare gedaante verscheneneen mannetje met een vreemd
hoofd en wapperende haren.
„Hela.wat zullen we nou weer hebben?", vroeg Jan Klaassen. Wie ben jijrare
meneer
„Ik ben Pierlala!", zei het mannetje.
„En wat wil je van me?", zei Jan.
„Ik wil die zak met geld hebben", zei Pierlala.
„Wat? Jij ook al? Ik denk er niet over!", zei Jan Klaassen boos. „Je moet niet denken,
dat ik bang voor je ben, hoor, al kijk je me nog zo lelijk aan!"
„Wacht maar", zei Pierlala. „Dadelijk zul je wel anders piepen!"
„Ik piep niet.pas maar op, dat ik jou niet laat piepen!", zei Jan kwaad.
„Brrrrwwwwrrrü"bromde Pierlala.
En toen werd-ie opeens heel, heel groot! Hij begon te groeien, al maar langer en lan
gerz'n kop kwam al helemaal boven het toneel van de poppenkast uit.
In het Noorse plaatsje Hamar traint de Nederlandse schaatsenrijdersploeg ijverig voor
de Olympische Winterspelen in Oslo. Door onderlinge en internationale wedstrijden
in het Hamarstadion trachten zij hun tijden te verbeteren. Van links naar rechts:
Huiskes, Langedijk en Kees Broekman.
In de tentoonstellingszaal van het Frans
Halsmuseum heeft Anton van Duinkerken
(prof. dr. W. Asselbergs) gisteravond op
uitnodiging van de Haarlemse Kunstge
meenschap voor een vrij talrijk gehoor een
belangwekkend referaat gehouden over
„het levensgevoel van de moderne mens".
Hij gaf daartoe eerst een beschrijving van
het denk-„klimaat" van vroegere generaties,
dat tot in de vox-ige eeuw beheerst werd
door de drievoudige onaantastbaarheid van
de histoi-ie, de causaliteit en de identiteit
der dingen.
Het hedendaagse denken heeft deze drie
grondstellingen echter goeddeels overboord
gezet, omdat men inmiddels tot het inzicht
gekomen is, dat: a) de historie tenslotte
niets meer is dan een verzameling van zeer
persoonlijke (en dus feilbare) interpretaties
van het gebeur (en) de door de geschied
schrijvers; b) „causaal denken" zelfs in de
exacte wetenschappen al evenzeer een il
lusie kan blijken, en c) tenslotte ook de
laatste strohalm, de identiteit der dingen,
geen veilig houvast meer biedt, hetgeen
spreker met vele voorbeelden toelichtte.
Heeft het opgeven van deze drie axioma's
de ganse bodem uit ons „moderne denken"
geslagen, ook ten aanzien van de schoon
heidsleer waren de eeuwenoude pijlers der
waarheid aan het wankelen geslagen en ten
slotte ingestort. Hier heerste immers sinds
de klassieke tijden nog altijd het dogma van
Aristoteles dat „kunst is nabootsing der
natuur", met andere woorden: de schoon
heidsgraad van een kunstwerk wordt uit
sluitend bepaald door zijn meerdere of min
dere congruentie met het origineel, de na
tuur. Met dit naïeve realisme stond men
reeds in de Middeleeuwen op gespannen
voet, maar pas na Kant rekende men radi
caal af met de wet van Aristoteles en met
haar fundament: het axioma van „Wat ik
zie, is er". Van toen af leerde men denken
in de termen als: „De samenhang der
dingen, zoals mijn zintuigen deze ervaart,
doet mij die dingen zien, zoals Ik ze zie".
Die nieuwe inzichten, later geamendeerd
door o.m. Tolstoi en Huizinga „Kunst is de
nabootsing van de oorspronkelijkheid in de
natuur"), gaven niet slechts het aanzijn
aan een ganse reeks -ismen (en excessen!)
in de kunst, maar vormden tevens de inlei
ding tot een volledige omwenteling in het
denken en het „levensgevoel" van de mens,
die zich het dualisme tussen wil en geweten,
tussen zelf-expressie en verantwoordelijk
heidsbesef nu scherper bewust begon te
worden, zonder daar nochtans goed raad
mee te weten. Ook en vooral in de heden
daagse romankunst (speciaal bij de Ame
rikaanse auteurs) vindt men dit machte
loos besef der menselijke gespletenheid te
rug: de „eerlijkheid" der zelf-belijdenis en
de moed om zich „uit te leven" in de ban
cirkel van het Niets worden verheei'lijkt,
zonder dat men een ethische rechtvaardi
ging tracht te vinden, laat staan een uit
weg te suggereren. De mensheid verkeert
kennelijk in een diepe geestes-crisis nu de
oude waarden haar ontvallen zijn en nieuwe
haar ontbreken, maar in tegenstelling tot
vele cultuur-pessimisten was de heer Van
Duinkerken niet van oordeel, dat de huidige
chaos noodzakelijk een finale zal worden,
want in het chaotische openbaart zich
steeds weer de geest der revolte die, „hoe
wel nu nog richtingloos, straks misschien
de ethiek en de aesthetica nieuwe wegen
zal opsturen, waar die beiden best een bood
schap kunnen hebben", aldus de troostrijke
slotconclusie, die de spreker zijn toehoor
ders meegaf.
ADVERTENTIE
organiseert a.s. Zondag 20 Januari
KRAANTJE LEK.
85 deelnemers. Start 2 uur.
Beste renners van Nederland op dit gebied.
De motorrijder A. B. C. B. uit Badhoeve
dorp is Dondei'dagavond nabij zijn woon
plaats op de rijksweg Amsterdam-Den
Haag geslipt doordat het wegdek door
sneeuw en hagel glad was geworden. Toen
hij probeerde op te staan werd hij door
een personenauto aangereden. Hij liep ern
stige kwetsuren op en is naar een der Am
sterdamse ziekenhuizen vervoerd.
De sopraan Erna Spoorenberg zingt een
belangrijke rol bij de uitvoering in concert-
vorm van de populaire opera „Der Frei-
schütz" van Carl Maria von Weber door
de H.O.V. onder leiding van Hans Lichten-
stein op Zondagavond. 20 Januari in het
Gemeentelijk Concertgebouw, waaraan
verder twee koren en vele andere vocale
solisteri (onder anderen Cory Bijster, Leo
harsen en Herman Schey) medewerken.
Donderdagavond omstreeks kwart over
zes is te Ruinerwold een overval gepleegd
op de wisselloper van de Coöperatieve
Landbouwbank te Meppel, de 35-jarige H.
Koster. K. was per rijwiel op weg naar zijn
woning en had ruim f 6.000 bij zich, dat
hij te Havelte voor de Landbouwbank
had geïnd. Op het donkerste gedeelte van
de Havelter weg werd hij aangevallen
door twee mannen. Zij duwden hem van
zijn fiets en slaagden er in zijn portefeuille
te bemachtigen. Hierna vluchtten zij per
rijwiel.
De politie is er tot nu toe niet in ge
slaagd de daders te vinden.
HAARLEM, 17 Januari 1952
ONDERTROUWD: 17 Jan., J. H. Terpoor
ten en M M. Sewalt.
GEHUWD: 17 Jan., J. F. van Dam en A.
Spithoven; J. F. van Opzeeland en M. M.
Bijster; G. Moeke en J. Bouwhuis; K. van
Dam en J. E. Tames.
BEVALLEN van een zoon: 16 Jan., S. van
Eekelen—Wiegel; H. PlaggenborgKrui-
zinga; M. M. PleysierVooi-velt; 17 Jan., G.
van de KlokEbbenhorst; J. E. Noijons
Ram.
OVERLEDEN: 13 Jan., S. F. Keizer, 71 j.,
M. v. Heemskerkstraat; 15 Jan., T. C. M.
Kreuger, 1 d., Reitzstraat; J .van Rooden, 43
j., Kamperlaan; R. H. C. Dieulefit, 55 j.,
Kamperlaan; 16 Jan., N. MeijerCornelissen,
78 j., Kleine Houtweg; J. Admiraal, 48 j.,
Gasthuisvest; H. P. Mooijekind, 50 j., Kam
perlaan.
door ANNE LORAINE
Vertaald uit het Engels
35)
„Ik vind het nu niet erg meer", zei ze
vertrouwelijk. „Wij getrouwde vrouwen
onderling moeten elkaar helpen, vindt u
niet? Voordat u getrouwd was, voelde ik
me niet zo op m'n gemak, maar nu is dat
allemaal anders. U begrijpt alles nu na
tuurlijk beter. Ik heb m'n man gezegd.
Lynne onderbrak het verhaal en vulde
een kaart in voor moeder Dent. Ze wilde
het ijzer smeden, terwijl het heet was.
Zuster James op de achtergrond sloeg
Lynne gade met een onaangename uit
drukking op haar andei-s zo vriendelijk
gezichtje. Ze volhai-dde nog steeds in haar
zonderlinge houding ten opzichte van
Lynne. De beide vrouwen hadden met
geen woord over de receptie gesproken en
Lynne wist zeker, dat het verpleegstertje
er onkundig van was, dat ze het commen
taar op haar huwelijk gehoord had. De
overplaatsing, waarom ze gevraagd had,
had nog niet plaats gevonden en Lynne
had dagelijks de onaangename gewaarwor
ding, dat het meisje het afschuwelijk vond
voor haar te werken. Ze begreep niets van
de veranderde houding van deze verpleeg
ster, die vroeger prettig met haar samen
werkte en ^Ifs tekenen van affectie voor
haar had getoond. Ze had vroeger altijd
het liefst voor dr. Thorn gewei-let, dat wist
de hele kliniek. Slechts dr. Mannerley
stond in nog hoger aanzien bij haar. Aan
het eind van een drukke middag, toen
zuster James bezig was instrumenten
schoon te maken, besloot Lynne om het
meisje om een verklaring van haar zon
derling gedrag te vragen.
„Ik merk hoe langer hoe meer, dat u
niet graag voor mij werkt, zuster", begon
ze rustig. „Wilt u, dat ik met de directrice
hierover spreek? U kunt naar het zieken
huis overgeplaatst woi-den als u dat zoudt
willen".
Het meisje keek niet op. „Doet u geen
moeite, dokter", antwoordde ze koeltjes.
„Ik heb al iets anders op het oog. Het zal
nog niet dadelijk zijn, maar ik wil er op
wachten. In de tussentijd blijf ik hier en
ik hoop, dat u over mijn werk tevreden
bent".
„U bent een uitstekende verpleegster",
gaf Lynne toe. „Maar vroeg.er was u méér
dan dat. Er was een tijd, dat ik U ook als
een kameraad beschouwde. Maar dat
schijnt nu niet langer mogelijk te zijn".
De verpleegster keek haar doordringend
aan. „Waarom zegt u dat?", vroeg ze na
enige aarzeling. „Als u niet tevreden over
me bent, kunt u me natuurlijk wegzenden".
Lynne speelde met haar vulpen. „U bent
niet gemakkelijk, zuster", zei ze ongedul
dig. „U weet heel goed, dat ik over uw
werk tevi-eden ben, en dat het er alleen
om gaat, dat ik het hoe langer hoe moei
lijker vind samen te werken met iemand,
die zo overduidelijk laat blijken, dat ze
een hekel aan mij heeft. Sinds mijn huwe
lijk bent u anders tegenover mij gewor
den. Heeft het daarmee iets te maken?"
Het meisje keek haar aan. Haar gezicht
was bleek en haar ogen leken enorm. Ze
zei geen woord en na enkele ogenblikken
draaide ze zich om en verliet het vertrek.
De deur werd met een slag dichtgetrokken.
Lynne slaakte een uitroep van protest.
Even later kwam Preston binnenlopen
en keek haar vragend aan. „Ben je al
klaar?", vroeg hij. „Zuster James kwam
net de gang door met een woedend ge
zicht. Is er iets gebeurd?" En haar hoog
rode kleur ziende, voegde hij er aan toe:
„Hebben jullie samen ruzie gehad? Maak
in hemelsnaam James niet van streek,
Lynne, ze is meer waard dan tien andere
verpleegsters tezamen. Ik vind Helen 'n
aai-dig meisje....".
„Dat vond ik ook", gaf Lynne toe. „Maar
ze schijnt om de een of andere reden op
eens een hevige antipathie tegen mij op
gevat te hebben. Ik kan 't niet verklaren,
tenzijze een heimelijke passie voor
jou koestert, Preston."
Hij keek haar strak aan en er was geen
lach op zijn gezicht.
„Kun je je werkelijk een vrouw voorstel
len, die een heimelijke passie voor mij
zou koesteren?", vroeg hij sarcastisch. „De
meeste vrouwen die ik ken, vermijden het
zelfs om met mij alleen te zijn".
Ze keek hem ernstig aan. „Ik heb zo'n
antwoord verdiend Preston. Het spijt me.
Ik hoopte, dat je mijn gedrag van destijds
vergeten wilde. Ik zou je kunnen bewij
zen.
Hij kwam op haar toe en nam haar
handen in de zijne. Ze was verrast door
zijn glimlach en een ongewoon vriende
lijke blik in zijn ogen. „Misschien heb je
't in zekere zin al bewezen", onderbrak
hij haar. „Je zult er misschien verwonderd
over zijn, als ik je vertel, dat ik me ge
lukkig heb gevoeld, sinds jij in mijn huis
bent gekomen. Het zou me moeilijk val
len, je precies uit te leggen, wat het voor
me betekent, jou 's avonds laat thuis te
vinden, als ik van mijn werk terug kom,
jou aan tafel te zien en je met Jessica
gade te slaan, kortom samen mét jou ons
leven in te richten. Ik hoop altijd, dat je
je niet tè ongelukkig voelt. We kunnen
toch op z'n minst goede vrienden zijn
Lynne!"
„Goede vriendenherhaalde ze
zacht. „Is dat alles, wat je van het leven
verlangt, Pi-eston?"
Hij drukte haar handen vaster in de
zijne. „Ik heb 't al heel lang geleden op
gegeven om dingen van het leven te ver
langen, Lynne", zei hij met nadruk. „Het
leven heeft de onaangename gewoonte je
een flinke duw te geven, wanneer je je
zinnen op bepaalde dingen zet. Heb je dat
zelf ook niet ervaren, Lynne?" „Is het
jou ook nooit overkomen, dat je alles cp
alles zette om een bepaalde wens vervuld
te zien worden, om dan te ervaren, dat er
op het laatste moment een kink in de kabel
komt?"
„Ja....", fluisterde zij, „o ja, Preston,
dat heb ik ook meegemaakt.
„Loop dat risico dan vooral geen twee
de keer, Lynne", zei hij dringend. „Neem
mijn raad aan en wees tevreden met wat
je hebt. Hunker niet naar dingen, die
waarschijnlijk, als je ze zou krijgen, je
hart zouden breken. Maar" hij hield op
en liet met een lach haar handen los
„waar hebben we 't eigenlijk over? Je bent
klaar om weg te gaan geloof ik. Vind je
't erg, dat ik de oude Blankard gevraagd
heb om vanavond bij ons te komen? Hij
is met een buitengewoon interessant ge
val bezig, iets wat ook jouw belangstelling
heeft en ik zou het prettig vinden, als hij
ons hierover nader vertelt. Als je het ge
zellig vindt, vraag dan Charles May ook,
dan zijn we met z'n vieren. Hij is in de
kliniek op het moment....".
Ze verbleekte. De naam van deze tand
arts was niet meer tussen hen genoemd
sinds het ongelukkige vooi-val op hun
huwelijksdag. Waarom wilde hij hem nu
in zijn huis uitnodigen? Ze schudde haar
hoofd. „Ik vind het helemaal niet erg om
met z'n drieën te zijn", antwoordde ze.
„Rijdt Blankard met ons in de auto mee?"
Terwijl ze nog even een en ander af
spraken, ging de telefoon, en Preston nam
deze voor haar aan. Het bleek Rita te zijn.
„Jessica is niet helemaal in orde", deelde
hij Lynne na afloop van het gesprek mede,
„ze schijnt koortsachtig te zijn en moei
lijk te hanteren. Zou het misschien beter
zijn, dat één van ons vooruit gaat? Kith-
ness moet dezelfde kant uit en zal je graag
meenemen, Lynne.
„Maar Preston, ik ben nog niet hele
maal klaar hier. Lynne trachtte 'n zeker
ongeduld uit haar stem te weren. „Ik moet
nog enkele rapporten schrijven en boven
dien komt moeder Clenson nog met haar
kind bij me. De vrouw is de hele dag uit
werken en kan hier niet voor half zes zijn".
„Een van de anderen zou dat kind Clen
son kunnen helpen", merkte hij op. „Jes
sica heeft je misschien nodig....".
„Moeder Clenson heeft me ook nodig",
sti'ibbelde ze tegen. ..Ik kan wex'kelijk nog
niet weg. Rita schijnt op de een of andere
manier in de waan gebracht te zijn, dat
Jessica een speciale behandeling nodig
heeft. Het is bespottelijk. Je hebt me zelf
nog verzekerd, dat ze een kerngezond kind
is
Zijn stem klonk boos, toen hij haar on
derbrak: „Noem jij jezelf een dokter? Je
weet even goed als ik, dat een kind het
ene ogenblik gezond als een vis kan zijn
en het volgende ogenblik koortsachtig en
ziek. Heb je dit niet voor Jessica over? Je
bent verantwoordelijk voor haar, zo voel
je het zelf toch ook?"
(Wordt vervolgd).
