0UEST00K INSTALLATIES
Lynne Thorn's
diiemma
Clowntje Rick
Belangstelling verdienende werken
van acht jonge kunstenaars
GROEN Co.
4
_In Stedetijk Museum te Alkmaar
Volksmuziekschool gaf
demonstratie in Noord
FEUILLETON
Dr. L. M. van Dis over de
huidige litteratuur
Wellicht klaarheid in
Velsens college
Veilingen
Lid van Armenraad stond
wegens diefstal terecht
V er drag inzake
verkeersregels
Doesburgse schipbrug
aangevaren
Hulp verleend aan
voormalige SS'er
Lutherse kerken herenigd
Oorlogsschade onjuist
opgegeven
Kan een Christen lid zijn
van Partij van de Arbeid?
Belastinguitkering aan
het Provinciefonds
Als voelt
dat 't zuur in Uw maag
op ontbranden staat -
Burgerlijke stand
van Haarlem
Voor de kinderen
VRIJDAG 2 5 JANUARI 1952
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
In de Maaslandvan de Koninklijke Hollandse Lloyd, welk schip met een lading
zonnebloempitten aan de Oostelijke Handelskade in de Amsterdamse haven gemeerd
lag, brak Woensdagavond brand uit. Naar verluidt was er reeds tweemaal brand aan
boord geweest. De hoofdstedelijke brandweer bezig met de bestrijding van het vuur.
Het lijkt mij verstandig om alle premis
sen, die in de overigens zeer smakelijk
uitgevoerde catalogus voor de tentoonstel
ling van werken van jonge kunstenaars in
het Stedelijk Museum te Alkmaar gemaakt
worden, overboord te gooien en zich dood
gewoon, geleid door z'n eigen gevoel, tegen
over de schilderijen en beeldhouwwerken
te stellen. Als men namelijk, zoals onder
getekende, stillekens aan grijs aan de sla
pen wordt, dan herkent men in de revol
terende taal der voorvechters van vernieu
wing zoveel al lang tot gemeenplaats ge
worden enormiteiten dat deze bezwaarlijk
nog vervoering teweeg kunnen brengen.
Laten we dus liever de resultaten op de
keper beschouwen. Dit brengt al dadelijk
dit niet te veronachtzamen voordeel mee dat
we niet in de hoek gedrongen worden, waar
ons met het mes op de keel het pro of
contra ten aanzien van de z.g. moderne
kunstvorm wordt afgedwongen. Ik weiger
dan ook ten stelligste me te laten aanpra
ten dat de ontwikkelde tastzin of gevoelig
heid voor plastische of andere kunsten
door aesthetische theorieën kunnen worden
afgesnoerd.
Op de tot 10 Februari durende tentoon
stelling van werken door de jonge schil
ders en beeldhouwers, die hier besproken
wordt, ziet men werken die zeer zeker in
vorm en kleur afwijken van wat bij „het
grote publiek" gangbaar en verstaanbaar
is. Men spreekt van abstract, van experi
menteel, van non-figuratief, van neo
realistisch, maar al deze soms wel bruik
bare en soms misschien noodzakelijke
etiketjes stichten eigenlijk meer verwarring
dan dat ze ons op weg helpen. Liever dan
mij hierin te verdiepen, wil ik me afvragen
waar en of de exposerende schilder of
beeldhouwer mij „geraakt" heeft en dan
gaat mijn voorkeur al dadelijk naar die
„gaande vrouwenfiguur" van de beeld
houwster Pauline Eecen. Van haar zijn er
ook twee zittende figuurtjes in zwart-
gekleurd gips, die veel geest verraden, maar
de grote figuur lijkt mij meer eigen en een
zuiverder beeld van een persoonlijke in
geving. De twee kinderkopjes van Jeannie
Kouwenaar-Bijlo geven in de eenvoud van
het gevoelig afgetaste oppervlak een van de
levende werkelijkheid afgelezen beeld van
de kinderpsyche.
De schilder Friso ten Holt laat een serie
tekeningen en één grote compositie zien.
Het is een zoeken en soms ook vinden van
ADVERTENTIE
BLOEMENDAAl TELEFOON 22143
Om aan het werken en streven van de
Haarlemse Volksmuziekschool ook in het
stadsgedeelte benoorden de Jan Gijzen-'
vaart meer bekendheid te geven, werd gis-
steravond in de Koningin Emmaschool aan
het Roerdompplein een demonstratie mei
leerlingen gegeven. Het hoofd der volks
muziekschool, mevrouw C. Kat-Beylevelt
had op deze avond het heft in handen. Zij
bracht de talrijke belangstellenden in ken
nis met de werkwijzen, waarop de leer
lingen algemeen muzikaal gevormd wor
den. De bekende Amsterdamse paedagoog
Willem Gehrels is de grondlegger van deze
methode. Hij is er op gericht de leerlingen
muzikale begrippen bij te brengen, het ge
hoor en het gevoel voor maat en rhythme
te ontwikkelen, waarbij de zelfwerkzaam
heid van het kind een hoofdfactor is ge
worden.
Mevrouw Kat gaf de demonstraties met
leerlingen van mejuffrouw J. Dito, die
blijkbaar al veel opgestoken hadden van
het onderwijs, want zij konden doorgaans
heel behoorlijk de muzikale probleempjes,
waarvoor mevrouw Kat hen plaatste, op
lossen. Daartoe behoorden zingen (één-
en meerstemmig) volgens aanduiding door
handhouding, intervallen treffen, in ge
dachten zingen, improviseren, het herken
nen van maat en rhythme en geheugen
oefeningen.
Na de pauze leidde mejuffrouw Dito een
orkestje van bamboefluiten. De klank van
die door de leerlingen zelf gemaakte in
strumenten had een merkwaardige beko
ring. De uitvoering van enkele werkjes be
wees wel, dat deze sopraan-, alt- en tenor-
fluiten niet als „speelgoed" beschouwd die
nen te worden, maar wel degelijk als in
strumenten, die voor geschikte composities
een ideale klank kunnen geven. Ook in
combinatie met violen.
Tot besluit van deze lange muziekavond
voerde een leerlingen-orkest van violen,
violoneelli, fluiten, een trompet en piano
onder leiding van mevrouw Kat een suite
achtig orkestwerk uit. Goed geslaagde ge
deelten toonden duidelijk aan dat de leer
lingen ook op instrumentaal gebied al
flinke vorderingen hadden gemaakt.
P. ZWAANSWIJK
door ANNE LORAINE
Vertaald uit het Engels
41)
„Het lijkt me, dat er betere plaatsen
zijn, om notities uit te werken, dan een
stikdonker park", merkte Nan scherp op.
En met een diepe zucht vervolgde ze:
„O, Lynne, alsjeblieft, vindt 't een beetje
erg! Ik zou het zo vreselijk vinden, als 't
je werkelijk geen zier kon schelen, of je
man bekletst werd Ik ken je niet meer,
Lynne, je bent anders geworden, je lijkt
koud en dood van binnen Ik weet, dat je
nooit echt van Preston hebt gehouden,
maar ik dacht, dat hij toch wel zóveel
voor je betekende, dat je zo iets erg zoudt
vinden. Waar is de werkelijke Lynne ge
bleven, die ik zo goed kende
„Er bestaat geen werkelijke Lynne
meer", antwoordde Lynne met een vreem
de stem „er bestaal alleen 'n zeer capabele
vrouwelijke dokter, meer niet. De rest
ging kapot enige maanden geleden in deze
kamer of soms denk ik, dat 't gebeurde
in een ordinaire garderobe, vlak na de
het rythme van verscheidene figuren in de
ruimte. Het buiten een herkenbaar motief
om zoeken naar kleurwaarden en vormver
houdingen behoort zózeer tot het meest
wezenlijke van de beeldende kunst dat de
bestudering van dit probleem op een groot
formaat op zichzelf al waardevol is. De
gevoelswaarde echter die de van oorsprong
Limburgse schilder Ger Lataster aan zijn
werk meegeeft maakt het resultaat toch
positief tot iets wat boven de „étude" uit
reikt. Lataster beschikt over een verfijnd
gevoel voor de materie, voor kleur en lijn,
dat bijna geraffineerd genoemd mag wor
den. De verhouding tussen de verschuilen
de vlakken bezit een grote spanning. Hij
lijkt mij veruit de meest begaafdste van
het gezelschap.
David Kouwenaar's „stilleven bij venster"
en „stilleven met vruchten" lijken mij zui
verder en eenvoudiger dan zijn later werk.
De gouaches van Jaap Mooy komen mij
voor te simplistisch en gewild modern te
zijn om werkelijk aandacht voor zich op te
eisen. Tenslotte vermeld ik het smaakvolle
ceramiek van Dirk Hubers en de serie
kapitelen, ontworpen door Willem Reyers,
naar motieven uit het Oude Testament,
waarvan er enige bijzonder aardig zijn
gevonden.
De zaal van het Stedelijk Museum te
Alkmaar leent zich uitstekend voor expo
sities als deze en de oprechte ernst waar
mee deze jonge kunstenaars een groep
hebben weten te formeren, die wat men
noemt „klinkt", verdient zeker de belang
stelling ook van bezoekers van buiten
Alkmaar.
OTTO B. DE KAT.
In de luistercursus voor de leden van de
Volksuniversiteit en het Nut over de crisis
der hedendaagse cultuur beschreef dr. L. M.
van Dis Woensdagavond de verschijnselen
hiervan in de Nederlandse litteratuur. Deze
vergelijkende met die van de periode na de
eerste wereldoorlog, noemde hij eerst een
overeenkomst: de „copiëerlust des dagelijk-
sen levens" blijkt nog even duidelijk als na
1918. Nog altijd zijn talrijke werken daardoor
veel meer „typisch Nederlands" dan oor
spronkelijk. Onder de vaart der ontwikke
ling schijnt een grote onderstroom te zijn,
die in dit opzicht onveranderlijk blijft.
De oorlogsjaren hebben, naar dr. Van Dis
opmerkte, niet die vernieuwing gebracht, die
men zou hebben kunnen verwachten na een
„alle denkmogelijkheden overtreffende" be
zetting. Vestdijk meent dat deze periode te
kort is geweest om geheel verwerkt te kun
nen worden. Vernieuwing hangt namelijk
niet af van de mate van ellende, maar van de
duur van zulk een proces. Het moet bezin
ken. Litteratuur, die de tijd op de voet wil
volgen dreigt in haar actualiteit vergankelijk
te worden. Spreker betwijfelde of de ver-
zetslitteratuur. zelfs indien zij ons nog in
beslag neemt, ook het nageslacht nog zal
aanspreken, althans wat het proza aangaat.
Een der uitzonderingen bij deze stelling
achtte hij „Grensconflict" van Frank Wilders.
waarvan hij de inhoud in het kort weergaf.
In deze roman vindt men een zeer diepzin
nige beschouwing die een uitweg vindt in
het stellen van een beslissende daad.
Na deze eerste stelling betreffende de ^op
brengst" van de bezettingstijd noemde spre
ker als*«een tweede kenmerk voor de huidige
litteratuur de eerlijkheid, waardoor velen
de dingen niet anders dan in hun volstrekte
naaktheid zien. Dit leidt tot een uitspraak
als: „geen God of maatschappij, die mij be
trekt in een bezield verband". Wat dit be
treft is er een grote tegenstelling voelbaar
ten aanzien van de dagen, waarin „het
socialisme nog een geloof was en geen zake
lijke, desnoods met gloed verdedigde over
tuiging, zoals nu". Ook het Christendom heeft
volgens spreker voor de meesten afgedaan
als factor waar men rekening mee moet hou
den. Als uitzondering behandelde spreker de
roman van B. Rijdes „Twee tegen een", die
zijn waarde ook onteent aan de radicale
wijze waarop het discussiespel tot een daad
leidt. ,.De drang naar kale eerlijkheid vraagt
een radicaal Christendom. Het gecoquetteer
met een Christelijke beschaving en met de
weemoed heeft afgedaan", aldus spreker.
Een derde aspect van de hedendaagse lette
ren vond dr. Van Dis het pessimisme of de
aarzeling om niet geestelijk boven zijn stand
te leven. Dit manifesteert zich in een luste
loosheid. waarvan men moet afwachten of
zij wellicht tot een nieuwe beheersing zal
worden.
In het algemeen achtte spreker de afstand
tussen de huidige litteratuur en die van na
1918 ontzaggelijk groot. De luxe van woord
kunst is ontoelaatbaar geworden. Het is niet
meer een tasten naar de achtergronden van
het bestaan, het is de strijd om het bestaan
zélf ook in de wereld van de letteren. „Er is
een realisme aan de orde gekomen dat ver
uitsteekt boven het juist fotograferen van
psychische verwikkelingen in het verleden",
zo zei dr. Van Dis.
VONDST VAN WILLEM NOSKE
De Nederlandse violist Willem Noske heeft
bij zijn naspeuringen naar oude muziek in
het British Museum te Londen de eerste uit
gave aangetroffen van de Sonates voor viool,
fluit en hobo (opus 1) van Handel.
Deze oorspronkelijke editie, gedrukt door
de bekende uitgeefster Jeanne Roger in Am
sterdam omstreeks 1718. was tot dusver ge
heel onbekend. Een van de vioolsonates zal
hedenavond tussen 21.10 en 22.00 uur door
Noske via de zender Hilversum II voor het
eerst naar deze authentieke bron worden
uitgevoerd.
huwelijksceremonie. Maar in ieder geval
is de rest van me kapot gegaan. Dat wat
jij bedoelt, Nan, bestaat niet meer. En in
zekere zin ben ik er blij om. Blij, versta
je me? Ik moet er nu vandoor. Hartelijk
bedankt voor je thee".
„Je kunt er nu niet vandoor gaan, we
zijn nog helemaal niet uitgepraat, Lynne!"
„Ik moet werkelijk weg, maar ik kom
binnenkort je weer eens opzoeken, Nan.
Ik heb helemaal niet naar jou geïnfor
meerd. Schandelijk, en dat voor een dok
ter!"
„Lynnesmeekte Nan, maar Lynne
was vastbesloten zo spoedig mogelijk te
vertrekken. „Schei uit met je dramatische
gedoe", zei ze luchtig. „Preston en ik be
grijpen elkaar volkomen. Zuster James
vormt waarschijnlijk een welkome aflei
ding voor hem. Ik ben geen gemakkelijk
persoontje om mee samen te leven, weet
je. Goedendag Nan, hartelijk bedankt voor
alles!"
Ze liep langzaam de trappen af en stak
de straat over, die ze zo goed kende. Met
inspanning van al haar krachten trachtte
ze de storm, die ze in zich voelde, te be
zweren. Op de hoek van de straat gekomen,
liep ze als 't ware instinctief het kleine,
weinig aantrekkelijke park in, waar ze
vroeger op zomeravonden wel eens had
zitten lezen. Er woei een stevige bries en
de lanen waren verlaten. Het begon zacht
jes te regenen. Hier waren ze dus samen
gezien, Preston en Helen James.... Hier,
in de onmiddellijke nabijheid van de kli-
Na overleg met hogere instanties
De interne verhouding in het college van
Velsens dagelijks bestuur heeft ook in de
derde avondzitting van de raad, die zich
moeizaam door de nasleep der algemene
beschouwingen worstelde, het hoofd opge
stoken: na de zitting van Woensdag heeft
een deel van de raad overlegd over een
antwoord op de verklaring, welke mr. M.
M. Kwint die dag namens het college af
legde. En de heer R. Verbeek, de socialis
tische fractievoorzitter en vanouds een on
vervaard spïts-afbijter in deze kwesties,
kwam uit naam van de raad tot de over
tuiging, dat het voorleggen van deze narig
heden aan hogere instanties (de Commis
saris van de Koningin en de minister van
Binnenlandse Zaken) wellicht klaarheid
zou kunnen scheppen in deze ongezonde
situatie. Overigens is er gedurende deze
lahge derde zitting, die aan de begroting
werd gewijd, veel en soms luid gesproken.
Dr. v. Leusen (Arbeid) vroeg aan het eind
een bedrag op de begroting uit te trekken
voor de uitbreiding van de Nutsbibliotheek
om te komen tot een Openbare Leeszaal,
waarvoor hij een voorstel annonceerde: het
eerste waartoe hij ooit het initiatief nam.
De uitslag van de Donderdag gehouden
veilingen in het Notarishuis te Haarlem is:
De Clercqstraat 91, Haarlem 1710, H. Mun
sterman. Garenkokerskade 50, Haarlem, op
gehouden 8900. De Ruyterplein 20, Haar
lem 7600, Th. Bijman en H. Zwart. Ver-
wuift 1, Haarlem, 23.050, J. Jonkman qq.
Ged. Oude Gracht 150, Haarlem, opgehouden
9600. Saenredamstraat 52 zw. en rd.. Haar
lem, niet geveild. Koninginneweg 109, Haar
lem, niet geveild. Raadhuisstraat 19. Heem
stede, niet geveild. Glasblazerstraat 39, Haar
lem 2150, A. v. d. Putten. Van Marum-
straat 40 zw. en rd., Haarlem 3000, A. v. d.
Putten. Nassaulaan 48 zw. en rd„ Haarlem,
5050, A. Volkers. Zuid Polderstraat 112,
Haarlem, niet geveild. Neptunusstraat 8,
Haarlem, 7625. J. IJfs qq. Iepenlaan 23,
Bloemendaal, opgehouden 15.300.
In hoger beroep voor het Arnhemse ge
rechtshof stond Donderdag de 35-jarige
W. B. terecht, geschorst secretaris van de
Armenraad te Apeldoorn. Door de recht
bank te Zutphen was hij veroordeeld tot
een jaar en zes maanden gevangenisstraf
met ontzegging van het recht tot het be
kleden van enig ambt in overheidsdienst
voor de tijd van vijf jaar. De procureur-
generaal van het hof eiste een jaar gevan
genisstraf waarvan vier maanden voor
waardelijk, zomede genoemd verbod tot
het bekleden van enig ambt in overheids
dienst.
Aan B. was ten laste gelegd, dat hij zich
gedurende de jaren 1950 en 1951 gelden uit
hem toevertrouwde kassen had toege
ëigend. Hij had geldsbedragen uit de kas
van de Armenraad genomen, zich een be
drag toegeëigend van de opbrengst van de
verkoop van kinderpostzegels en onrecht
matig geld opgenomen, dat was gestort op
een spaarbankboekje van dé Sociale Raad.
In totaal was op deze wijze een bedrag van
zestienduizend gulden verduisterd, maar
vaak werd geld aan een kas onttrokken om
een tekort in een andere kas te dekken.
Tenslotte bleef een bedrag van 6500 gulden
als werkelijk tekort over, dat door hem
voor eigen doeleinden was gebruikt.
De verdediger, mr .J. Dijkstra, noemde
dit een geval van overschatting van be
voegdheden. Allerlei organisaties deden
een beroep op verdachte. Hij voelde zich
een centrale figuur en zag zich als zeer
belangrijk. Bovendien ging er weinig lei
ding uit van het bestuur. Pleiter vroeg
uiterste clementie.
niek, hadden ze 't gewaagd samen te wan
delen, zonder te denken aan het geroddel,
waartoe zo iets aanleiding zou geven. Hier
ontsnapte Preston, terwijl, zij dacht, dat
hij werkte, aan de dodelijk monotone sfeer
van zijn eigen huis, hier wandelde hij en
onderhield hij zich met het aardige ver
pleegstertje, dat van het ogenblik, dat ze
in de kliniek was komen werken, verliefd
op hem geweest was.
Lynne ging op een van >de verveloze
banken zitten. Ze trachtte zich Preston en
zuster James in deze omgeving voor te
stellen. Ze vroeg zich vaag af, waarover
ze praatten en of ze veel samen lachten.
Ze had Helen, voordat ze die wonderlijk
afwijzende houding had aangenomen, al
tijd een aantrekkelijk jong meisje gevon
den, en ze trachtte haar thans door de ogen
van een man te bekijken. Ze kon zich voor
stellen, hoe groot het contrast moest zijn
tussen het vrolijke piquante gezichtje van
de verpleegster en haar eigen ernstige,
sobere uiterlijk. Maar zij was zijn vrouw
en hij had niet het recht haar bloot te
stellen aan dergelijke roddelpraatjes. Ook
al was hun huwelijk dan een hopeloze zaak
geworden, dan nog had hij niet het recht
een dergelijke goedkope flirtation te be
ginnen onder de ogen van iedereen!
Een jongen met een hoepel kwam langs-
rennen. Ze sloeg hem peinzend gade Auto
matisch constateerde ze, dat de jongen
slecht liep, en ze vroeg zich af, of hij mis
schien nog een patiëntje van haar was
geweestToen de jongen uit het ge-
Engeland en Zweden
blijven linkshouden
De ministers van Verkeer en Waterstaat
en van Buitenlandse Zaken, hebben ge
antwoord op het verslag der commissie
van rapporteurs uit de Tweede Kamer over
het wetsontwerp tot goedkeuring van het
op 19 September 1949 te Genève onder
tekende verdrag over het wegverkeer en
het protocol inzake de verkeerstekens.
Het vraagstuk van links- of rechtshou-
dend verkeer is zowel bij de voorbereiding
van het ontwerp-verdrag als ter conferen
tie onderwerp van uitvoerige discussie ge
weest. Alle deelnemende landen zijn er zich
van bewust, dat dit vraagstuk een der be
langrijkste is, welks oplossing de interna
tionale gelijkvormigheid der verkeers
regels kan bevorderen. Het waren dan ook
geen principiële overwegingen, welke En-
géland en Zweden hebben genoopt nog aan
het linkshoudend verkeer vast te houden,
maar wel de grote financiële offers welke
een verandering zou vergen. Het is geens
zins uitgesloten, dat nieuwe pogingen in
de toekomst tot universele aanvaarding van
het rechtshoudend verkeer zullen leiden.
Het Nederlandse standpunt ten opzichte
van de voorrang van het motorverkeer
boven het langzame verkeer is ter confe
rentie met nadruk naar voren gebracht.
De andere landen met een druk rijwielver-
keer hebben de Nederlandse bezwaren niet
onderschreven. In het buitenland over
heerst de overweging, dat een voor alle
verkeer gelijkelijk geldende voorrangsregel
gemakkelijker wordt opgenomen in het
verkeersbewustzijn van het publiek en
daardoor betere waarborgen voor de vei
ligheid biedt dan een tweeledig voorrangs
begrip als in Nederland geldt. Daarbij
dient echter te worden bedacht, dat het rij-
wielverkeer in geen land ter wereld van
zodanige omvang is als in Nederland.
Morgen zal Koningin Juliana de nieuwe
vaste brug over de IJsel in Doesburg in
dienst stellen. De oude schipbrug, die dan
haar taak volbracht zal hebben, is giste
ren aangevaren door een sleepschip van
870 ton, waardoor enige pontons van de
brug ernstig beschadigd werden. De ge
meente had de schipbrug juist voor onge
veer 80.000 aan een bergings- en trans
portbedrijf in Rotterdam verkocht.
zicht verdwenen was, trachtte ze moed te
verzamelen om op te staan en naar huis
te gaan. Wat kon ze anders doen? Wat
moest ze doen inzake die geschiedenis
Preston-Helen James? Stel dat ze er
Preston op de man af naar vroeg, zou hij
haar dan een eerlijk antwoord geven, of
zou hij haar alleen maar uitlachen?
Ze stond langzaam op en wandelde in
de richting van de uitgang. Ze voelde zich
dodelijk vermoeid en oud. Enigszins tot
haar verwondering besefte ze, dat ze hele
maal niéts wilde doen, dat ze niet de moed
zou kunnen opbrengen om er hetzij Pres
ton, hetzij Helen, naar te vragen. Ze wilde
't zichzelf niet toegeven, dat ze bang was
voor hun medelijden. Wat viel er tenslotte
Preston te verwijten?, dacht ze vol bit
terheid. Hij was jong genoeg om nog iets
méér van t' leven te verlangen dan hetgeen
zij hem gaf. Ook al haatte hij diep in zijn
hart alle vrouwen, daarom was hij nog
wel gevoelig voor een aardig gezichtje en
vrolijk vrouwelijk gezelschap! Als zijn
vrouw thuis hem niet boeide, was het dan
niet zeer natuurlijk, dat hij afleiding en
vermaak zocht in Helen's gezelschap? Haar
handen knelde ze diep in haar zakken tot
vuisten en zonder het te merken, kwam ze
in Hugh Street. „Ik zal me niet laten ken
nen", mompelde ze zachtjes voor zich heen,
..ik zal me niet laten kennen....".
Sommige mensen keken haar aan. „Zit
je in moeilijkheden, kind?", vroeg een
vrouw haar medelevend. „Allemensen, bént
u 't, dokter Thorn", vervolgde ze ontsteld,
Het gerechtshof te Amsterdam heeft de
30-jarige mej. A. J. A. van der R. en de
36-jarige mr. Th. A. M., beiden uit Am
sterdam, respectievelijk veroordeeld tot
een maand gevangenisstraf voorwaardelijk
met een proeftijd van drie jaar en 50.
boete en vier maanden gevangenisstraf
wegens het hulp verlenen in 1947 aan een
voormalige S.S.-oorlogsverslaggever, W. S.,
die ontvlucht was uit een kamp en onder
gedoken was in het huis van de ouders van
mej. Van der R. De verdachten hadden S.
een gestolen en vervalst paspoort in han
den gespeeld, waardoor hij na een half jaar
verborgen te zijn geweest naar Argentinië
kon uitwijken.
De synode der Evangelisch-Lutherse
Kerk in Nederland is Donderdag in vol
tallige vergadering te Amsterdam bijeen
geweest en heeft met algemene stemmen
besloten tot hereniging met het Hersteld
Evangelisch Luthers Kerkgenootschap.
Daar de algemene kerkelijke vergadering
van het Hersteld Evangelisch Luthers
Kerkgenootschap reeds op 12 Januari het
besluit tot hereniging met de Evangelisch-
Luthersche kerk heeft genomen, zal deze
hereniging nu officieel geschieden in de
extra vergadering, die de Evangelisch-
Luthersche Synode zal houden op 31 Jan.
Voor de Haagse rechtbank heeft terecht
gestaan de voormalige Haagse tandarts W.
H. H., aan wie ten laste was gelegd, dat hij
in 1946 een valse opgave aan de Schade-
enquêtecommissie had gedaan. Hij vorder
de toen een bedrag van 33.854,50 op
grond van het feit, dat de Duitsers tegen
het einde van de oorlog zijn huisraad, in
strumenten en practijkvoorraden hadden
gestolen. Hem werd 13.400 gulden uitge
keerd. Toen bleek, dat de opgave vals was,
werd van hem 14.312,53 gulden (inclusief
rente) teruggevorderd. Tevens werd een
vervolging wegens valsheid in geschrifte
ingesteld.
De verdachte was toen reeds naar het
buitenland vertrokken. Eerst verbleef hij
in Australië.
Toen hij zich aan boord van een Noors
schip bevond, dat eind October 1951 bij
Curaqao aan de grond liep, werd hij in
arrest gesteld en later naar Nederland
overgebracht.
De verdedigers mr. M. H. Huygens en
mr. P. van 't Hoff Stolk, voerden aan, dat
H. ten onrechte naar Nederland was over
gebracht, omdat Curasao onafhankelijk ge
bied zou zijn, waarmede geen uitleverings
verdrag bestaat. De rechtmatigheid van de
arrestatie op het gestrande schip werd
eveneens in twijfel getrokken.
Ter zitting vroeg mr. Van t Hoff Stolk
vrijlating van zijn cliënt. De officier van
Justitie pareerde dit verzoek met een vor
dering tot in hechtenisneming van H. Over
deze vordering besliste de rechtbank gun
stig. De argumenten van de verdediging
zullen later worden behandeld.
Uit de getuigenverhoren bleek dat H.
voor de oorlog enig vermogen bezat. Tij
dens de oorlog werd dit vergroot. Hij gaf
dit niet aan de belastingen op, maar gaf
grote sommen aan de illegaliteit.
H. zelf zei in oorlogstijd 70.000 gege
ven te hebben. Hem was verzekerd, dat
financiële hulp aan de illegaliteit later
van rijkswege zou worden vergoed.
Een der getuigen verklaarde van H.
tijdens de oorlog ruim 30.000 te hebben
ontvangen. Anderen verklaarden, dat het
illegale werk van H. voortreffelijk was ge
weest en dat hij meermalen zijn leven in
de waagschaal stelde.
De officier van justitie wilde wel aan
nemen, dat H. goed werk heeft gedaan en
geld gegeven heeft, maar hij wantrouwde
de hoogte van het opgegeven bedrag. Hij
eiste vijf maanden gevangenisstraf, reke
ning houdend met de verwarde omstandig
heden in de na-oorlogse jaren.
Op 7 Februari zal de rechtbank uit
spraak doen.
toen ze Lynne herkende. „U jaagt me de
schrik op 't lijf door zo in u zelf te lopen
praten. Voelt u zich niet goed?"
Lynne herstelde zich snel en keek de
vrouw, die ze als één van haar patiënten
herkende, glimlachend aan. 't Is inderdaad
een vreselijke gewoonte van me, bekende
ze, „als ik erg in een geval verdiept ben,
loop ik altijd in mezelf te praten. Ze zullen
me er nog eens voor oppakken!"
Met een lach zei ze de goedmoedige
volksvrouw goedendag. Het incident had
Lynne tot de werkelijkheid teruggebracht
en snel aanvaardde ze thans de terugtocht
naar Hampstead. Ze trof Preston op het
punt van vertrek aan. Toen hij haar zag,
liep hij met haar terug naar de hal. Ze
constateerde, dat er een vrolijke en opge
wonden uitdrukking op zijn gezicht was.
„Kom even mee naar de bibliotheek,
Lynne", zei hij met meer warmte en har
telijkheid dan ze de laatste tijd van hem
gewend was, „ik moet je iets vertellen.
Millicent en Jessica zijn uit en Rita heeft
nog eten voor je bewaard. Je bent laat".
Ze deelde hem mee, dat ze Nan opge
zocht had, en zonder veel belangstelling
hoorde hij haar aan. Hij sloot de deur
van de bibliotheek achter zich en keek
haar met stralende blik aan.
„Ik heb een wonderbaarlijk geluk ge
had, Lynne", begon hij enthousiast. „De
laatste tijd ben ik, zoals je weet, bezig met
een nieuw onderzoek. Een week of twee
geleden liep ik tegen een oude vriend van
me aan, je hebt waarschijnlijk wel van
Neen, zegt prof. S. U. Zuidema
Ja, zegt mr. dr. A. A. van Rhyn
In de Stadsdoelen te Delft is een debat
avond gehouden, welke was georganiseerd
door de Anti-Revolutionnaire Kiesvereni
ging te Delft en de afdeling Delft van de
Partij van de Arbeid. Prof. S. U. Zuidema
(A.-R.) en mr. dr. A. A. van Rhijn (P. v.
d. A.) spraken over het onderwerp: „Kan
een Christen lid zijn van de Partij van de
Arbeid?"
Prof. Zuidema betwistte de Partij van
de Arbeid het recht hiei-over te ooi-delen.
Het gaat er om of de Christen mag open
staan voor de Partij van de Arbeid. In het
beginselprogramma van de Partij van de
Arbeid vindt prof. Zuidema een verlangen
naar welvaart en bestaanszekerheid als
een recht. Dit recht is echter alleen van
God en bij de Partij van de Arbeid is het
daarom een politieke mythe in de oude
plunje van het Marxisme. Een Christen
kan daarom alleen lid van de Partij van
de Arbeid zijn met innerlijke kneuzingen,
omdat hij de mythe dient als een vreemde
god die hij niet dienen mag, aldus prof.
Zuidema.
Mr. dr. Van Rhijn betoogde dat in te
genstelling tot een Christelijke politieke
partij, welke een geloofsgemeenschap is,
de Partij van de Arbeid een werkgemeen
schap is waarin men ongeacht levensbe
schouwing kan samenwerken. Hij zei dat
niet de Christenen de pioniers zijn geweest
in de strijd voor betere maatschappelijke
omstandigheden, maar de socialisten.
Op principiële en practische gronden
verwierp mr. Van Rhijn de Christelijke
partijen. Zij stellen volgens hem het be
ginsel te veel in de plaats van de Bijbel en
hij was „huiverig voor het surrogaat dat
Christelijk beginsel heet en de autoriteit
van Gods woord aantast".
De Anti-Revolutionnairen en de Chris-
telijk-Historischen hebben zijns inziens
geen antwoord op de vragen van deze tijd.
Tenslotte zei mr. Van Rhijn dat hij
meende, als Christen lid van de Partij van
de Arbeid te kunnen zijn, omdat hij in de
Christelijke partijen een toelaten van mis
standen en een te grote passiviteit heeft
waargenomen.
De ministers van Binnenlandse Zaken en
Financiën zijn van mening dat er reden is
behalve het Gemeentefonds ook het Pro
vinciefonds in de herverdeling der belas
tingopbrengsten te betrekken. Zij stellen
voor het in artikel 126 der Provinciale wet
genoemde uitkeringspercentage te bepalen
op 0.62.
Dit percentage zal, bij overigens gelijk
blijvende omstandigheden, dienen te gel
den tot en met het laatste jaar, waa^pver
de belastingverhoging voor dekking van de
defensieuitgaven zich uitstrekt, te weten
1954. Te beginnen 1955 zal het percentage
opnieuw in overweging genomen moeten
worden.
Berekend naar een percentage van 0.62
kunnen de inkomsten voor het Provincie
fonds voor 1951 nader worden geraamd op
30.23 millioen (thans 25.16 millioen) en
voor 1952 worden gesteld op 28.62 millioen.
VOORSTUDIE VAN LéGER NAAR
STEDELIJK MUSEUM
Naar wij vernemen overweegt de directie
van het Stedelijk Museum te Amsterdam de
aankoop van een der voorstudies van de
wandschildering „De Bouwers" van de Fran
se schilder Fernand Léger, die deze maand
in het museum Fodor ten toon zijn gesteld.
ADVERTENTIE
dadelijk één of twee Rennies en 't vuur 13
bij voorbaat geblust. Hoewel Rennies de
hevigste aanval van brandend maagzuur
dadelijk bezweren, is 't beter ze bij voorbaat
te nemen. Talloze lijders aan zuurbranden,
nemen, als vaste gewoonte, hun Rennies dade
lijk na tafel, 't Is ook zo gemakkelijk: een
stuk of wat Rennies in handtas of vestzak.
Ze zijn één voor één verpakt, handig en
hygiënisch Vraag een doos Rennies bij Uw
Apotheker of Drogist.
HAARLEM, 24 Januari 1952
GEHUWD: 24 Jan., J. H. A. van Haren en
A. J. van Tol; J. de Vink en G. Blom; H'.
Timmermans en J. H. de Jong; J. van Huis
en D. van As; P. J. Barthel en W. Hartog.
BEVALLEN van een zoon: 23 Jan., R. Me-
ringaSmit; M. J. Keemanvan Lemel; A.
A. Bouhuijs—van Kleeff; J. C. Kulk—
Stoové; J. van den Eijkhofvan Woerkom;
R. C. de Wit—van der Linden; N. Oliemans
Wouterse; 24 Jan., H. C. A. Brinkmann
Gründemann.
BEVALLEN van een dochter: 23 Jan., H.
Timmermans—Meijer; A. H. M. Bottelier-
van der Meer; A. J. BrangerHubert; 24
Jan., A. O. van Hemert—Bopp; G. Zandstra
van Bentem.
OVERLEDEN: 22 Jan., D. de Groot, 71 j„
Gijsbrecht v. Aemstelsfraat; J. E. A. Bijvoet
Huijsser, 79 j., Gasthuisvest; F Reiding, 87
j., Klein Heiligland; 23 Jan., E. J. Galesloot
—Jansen, 61 j„ Kievitstraat; J. W. Tebruns-
veltde Wringer, 70 j,, Gasthuisvest.
hem gehoord, Henry Dickson. Hij is een
specialist in hersen-chirurgie. Ik heb met
hem gedineerd en hij vertelde me over een
groot nieuw ziekenhuis, dat binnenkort
aan de rand van Londen geopend zal wor
den, waar ze zich speciaal zullen gaan wij
den aan de onderzoekingen, waarin ik zo
geïnteresseerd ben. Hij moet beseft heb
ben, dat ik aan zijn lippen hing, hoewel
hij niets liet merken van wat zijn plannen
waren. Hoe 't ook zij, vandaag liet hij van
zich horen en om 't verhaal kort te maken,
deel ik je nu meteen mee, dat hij mij een
fantastische positie in zijn nieuwe zieken
huis heeft aangeboden. Ik zal de gelegen
heid krijgen alle onderzoekingen te doen,
die ik op 't oog heb en dat onder de meest
ideale omstandigheden. Bovendien zal ik
de gelegenheid krijgen me te specialiseren
in oor-neus-en-keel, zoals ik altijd gewild
heb. Dickson zegt, dat er geen twijfel be
staat, dat ze me zullen aanstellen, ze schij
nen niets dan goede inlichtingen over me
gekregen te hebben. De volgende week is
er een vergadering van de directie. Felici
teer me, Lynne, en wens me veel geluk!"
„Maar dat is heerlijk, Preston, en ik
feliciteer je van ganser harte!", antwoord
de ze met grote warmte, haar eigen pro
blemen vergetend. „Dit is precies, wat je
al zo lang gewild hebt. Waar is dat nieu
we ziekenhuis?"
(Wordt vervolgd
Terwijl de jongens zich daar vermaakten, zaten oom Tripje en tante Liezebertha rustig
aan hun tafeltje, bij 'n kopje koffie.
„Die jongens hebben het best naar hun zin", lachte Tripje. „Je hebt er helemaal geen
last mee, nu ze bezig zijn!"
„Ja, ze hebben hier ook allerlei leuke dingen", zei Liezebertha.
En de drie jongens schommelden maar, dat het 'n lieve lust was. Van alle speeldingen
vonden ze die schommels toch eigenlijk wel het aardigst.
Maar toen kwam er opeens een ongelukje
Bunkie wou stoppen, maar toen hij van de schommel wou springen, had die nog te
veel vaart. En Bunkie plofte met 'n smak voorover op de grond.
„Au!", riep hij.
En daar stond hij, terioijl het bloed uit z'n netis druppelde; hij had 'n bloedneus!
Rick en Oepoetie kwamen gauw van hun schommels af en liepen verschrikt op
Bunkie toe.
„Doet het pijn Bunkie?", vroeg Rick bezorgd.
