Het Hek van de Dam
De nieuwe expositiegroep
van Haarlemse kunstenaars
Het is niet altijd goud dat blinkt
Eerder bescheiden dan buitenissig
Ontgoocheling in Franse huishouding
In de hoofdstad uit
J
ZATERDAG 16 FEBRUARI 1952
Socialistisch congres voor
een verenigd Europa
Fransen isoleren virus van
ziekte van Bornholm
Waterpoloprogramma
NEDERLANDSE MEISJES IN PARIJS
Meesterstoot
Niet masseren
Tabak ervan
Heringa Wuthrich
Een manifestatie van importantie in die
zin, dat zij een meer dan plaatselijke be
tekenis heeft, kan de expositie van de
nieuwe groep Haarlemse kunstenaars in
Het Huis Van Looy zeker niet worden ge
noemd, maar dat mocht ook niet verwacht
worden, want de groep is speciaal opge
richt om jongere kunstenaars meer gele
genheid te geven voor den dag te komen.
Dat zulks dan kon worden ondernomen in
samenwerking met een kunstenaar van ge
vestigde reputatie als Mari Andriessen en
met een schilder van talent als Otto B. de
Kat, beiden niet gesteld op heftig en on
doordacht avant-garde-gedoe, maar wel op
streven naar oorspronkelijkheid en op zo
goed mogelijke kwaliteit nun eigen werk
verkondigt dit wekt voor de toekomst
van de nieuwe groep het nodige vertrou
wen.
In het verenigingsleven der kunstenaars
doen zich in den lande de laatste jaren
nogal eens verandei'ingen voor. Wanneer
het daarbij gelukt de oude verenigingen te
verjongen, conservatisme te overwinnen, is
het resultaat vaak het gunstigst. We den
ken wat dit betreft aan het voorbeeld, dat
Kunstliefde te Utrecht destijds gaf, aan
Pulchri Studio in Den Haag, waar fris
bloed de levenskracht en scheppingslust
stimuleerden. Het laten varen van be
duchtheid voor de stromingen van de
twintigste eeuw, die men zo langzamer
hand waarlijk geen nieuwe stromingen
meer kan noemen, en als gevolg daarvan
dan een samengaan van „oud en nieuw",
komt zowel de aan de traditie gehechten,
als hen die nieuwe wegen zoeken ten goe
de, activeert de behoudenden om tradities
inderdaad levend te houden, niet in con
venties te verstarren en schept voor de
jongeren een sfeer, die tot bezinning kan
wekken op de continuïteit in de kunstont
wikkeling, die ondanks veranderingen blijft
bestaan. Juist in onze jaren, nu de avant-
gardistische periode voorbij is, men de
synthese zoekt van nieuwe verworvenhe
den uit de min of meer extremeïsmen en de
band met de traditie weer is opgenomen,
zou men willen zeggen, dat vernieuwing
van oude verenigingen alleszins zinrijk is.
Dit dan mocht te Haarlem, waar „Kunst
zij ons doel" de oude vereniging is, zoals
Pulchri in Den Haag, niet gelukken. De
vorming van de nieuwe groep is daarvan
het gevolg.
Men kan tegen het zoëven te berde ge
brachte aanvoeren, dat het samengaan van
behoudenden en progressieven de tentoon
stellingen nogal heterogeen maakt. In elk
geval echter weerspiegelt dit dan het hui
dige stadium in de kunst. En overigens:
wanneer men de expositie in Het Huis Van
Looy als geheel overziet kan men toch
moeilijk zeggen, dat zij zulke heftige, laat
staan extravangante accenten, bevat. Het
geheel kenmerkt zich zeker niet door bui-
tennissigheid, geeft zelfs een indruk van
zekere bescheidenheid. Allerminst een ver
ontrustende tentoonstelling. Ge zoudt u dit
werk zeer goed tezamen met typisch be
houdend werk geëxposeerd '-unnen den
ken, zonder daardoor geschokt te worden.
Gevoel voor kwaliteit
Daar wij geheel buiten het Haarlemse
kunstleven staan, zijn verscheidene der
exposanten ons onbekend. Of er door de
zulken gelukkig voor hun doen is ingezon
den, kunnen we dus niet beoordelen. Wel
krijgt ge de indruk, dat er bij de keuze
met verantwoordelijkheidsgevoel voor wat
de kwaliteit betreft door de inrichters te
werk is gegaan. Het geheel maakt een in
derdaad verzorgde indruk, al dadelijk het
arrangement der werken aan de wanden.
In het algemeen kan de opmerking ge
maakt worden, dat ge de kwaliteit sterker
zoudt wensen. Wat dit betreft geven An
driessen en De Kat een goed voorbeeld.
Ze zonden overigens bescheiden in, lieten
de ruimte aan de minder bekenden en aan
de jongeren. Het is voor ons altijd een
vreugde werk van Andriessen te zien, maar
uiteraard behoeft in verband met deze ex
positie zijn lof niet te worden gezongen.
Otto de Kat zond een mooi en doorvoeld
geschilderd damesportret en een groot
dubbel-figuurportret in een levendige en
tegelijk goed verzorgde trant gedaan. Hij
was met dit laatste werk ook heel geluk
kig met zijn compositie, de plaatsing van
de als paar tezamen gevatte figuren in het
vlak. De kleur heeft warmte en vitaliteit
en het werk, dat zekere Franse charme
heeft, is intelligent en kennelijk ook met
een innerlijke vreugde aan het schilders
ambacht en scheppend bezig-zijn gedaan.
Dit laatste is dan ook iets, dat ge sommige
jongeren gaarne zoudt toewensen. Het is
evenwel een algemeen voorkomend ver
schijnsel, dat er tegenwoordig in de jongere
generaties een zeker matheid heerst, welke
ongetwijfeld op rekening van de tijdgeest
en de tijdsomstandigheden moet worden
geschreven.
In het zaaltje, waar Andriessens werk
is geëxposeerd, bevinden zich tekeningen
van Ed. Verboog, die ons wel verrast heb
ben, vooral die met de slapende figuur, in
houtskool geïnspireerd gedaan. Fraai is
de zachte kracht van het materiaal uitge
speeld en de lijn heeft een bewogen ex
pressie en eigen handschrift. Een spontaan
neergezette tekening van een groot en
kernachtig, doorleefd onderwerp. Elders
ziet ge olieverfschilderijen van Verboog,
stillevens, die verdienstelijke eigenschap
pen hebben, maar ons. toch te stroef aan
doen. Tekenwerk van Anton Heyboer vindt
ge in de nabijheid. Hij lijkt wel ideeën te
hebben, maar wat er op papier komt is
nog te zeer afhankelijk van invloeden: het
tekenwerk van de beeldhouwers Moore en
Zadkine. Heyboer exposeert ook een kleine
plastiek in hout, waarvan een der beide
koppen iets fascinerends heeft en een der
beide rugpartijen wel gevoelig is gesne
den. Jong werk, dat nog groeien moet,
waarop ge enig vertrouwen kunt hebben.
Wat het beeldhouwwerk betreft, mag dan
ook de kop van J. van Borssum Buisman
genoemd worden.
Nabloei van expressionisme
De grote middenzaal bevat met het
enigszins impressionnistische (naar trant
en makelij) realisme (naar visie en vorm)
van De Kat voornamelijk werk van gema
tigd expressionnistische geaardheid, meest
ADVERTENTIE
BARTELJORISSTRAAT 2G TEL. 15439
FAICON REGENKLEDING
al tonalistisch werk, dat men in België met
animisme betitelt. Het drukt niet op hef
tige wijze emoties uit, zoals de typische
expressionnisten doen, maar verbeeldt
zielservaringen en de verstilde bezinning
daarop. De beoefening van dit van zijn he
vigheid ontdane, ingetogen geworden ex-
pressionnisme neemt, ook in België, meer
en meer af.' Het- blijkt toch te zeer een
zwakke nabloei te zijn vaxx het ex-
pressionnisme, heeft trouwens iets gede-
natureerds, vervlakt gauw tot manier. Het
werk van Wim Steyn valt zeker tot het
zoëven bedoelde genre te rekenen. We
zagen van hem enige jaren geleden een
aantal werken en de nu getoonde leken
ons geen vooruitgang, speciaal wat de fi
guurstukken betreft. Hoewel ge alle waar
dering hebt voor de toewijding aan het
métier gegeven hij leerde stellig van
Hendrik Chabot, al dadelijk inzake de
verfbehandeling en het weloverwogene
van de compositie en de betekenis, die hij
aan de kleur kennelijk zoekt te geven,
niet over het hoofd mogen worden gezien,
krijgen wij toch de indruk, dat hij in zijn
trant gaat vastlopen. Het stellig nog niet
sterke werk van de jonge Piet van Heer
den overtuigt ons alleszins van de inner
lijke noodzaak. Hij toont drie werkjes met
simpel opgevatte figuurtjes van nog heel
jonge kinderen. Vorm en kleur, de laatste
nogal dof, verhullen hun zwakte niet,
ADVERTENTIE
Naargeestige gedachten, tobberijen
en angstgevoel worden verdreven door
MIJNHARDT'S ZENUWTABLETTEN
Versterken het zelfvertrouwen en stemmen
U weer moedig en rustig.
maar toch weet dit werk, vooral dat met
het staande kindje, te fascineren, omdat
er een eigen visie uit blijkt, waarmee een
echte ontroering zich realiseert. Voor een
jong kunstenaar is dit werk met zijn so
berheid, terughoudendheid, wel opmerke
lijk, menen wij. P. J. van Egmond expo
seert met zekere vlotheid geschilderde ka
rakterkoppen en -figuren. Het werk is
kennelijk minder gemakkelijk gedaan dan
het doet voorkomen, is ook minder sterk
dan het voorgeeft. Te veel op effect afge
stemd, naar onze smaak.
In de beginzaal jong werk, waar nog
niet veel van valt te zeggen. Hans Mulder
heeft Klee gezien, maar moet hem nog
nader leren kennen. Wiesman komt niet
boven een, voor ons weinig aantrekkelijke,
decorativiteit uit. En Jules Chapon blijft te
zeer aan de oppervlakte, maakt er zich,
menen wij, ook te gemakkelijk van af. In
het bovenzaaltje onder meer een lichtelijk
romantisch natuurbeeld van Poppe Da-
mave. Een reeks tekeningen in het smalle
zaaltje bevestigt dat er, al is er begrijpe
lijk alle reden tot critische opmerkingen
bij dit eerste optreden van de nieuwe
groep, waarvan ook velen nog tot positieve
ontplooiing of verdere groei moeten ko
men, toch mede sprake mag zijn van se
rieuze toewijding aan de kunst, besef van
artistieke verantwoordelijkheid en bezin
ning ook op zowel de basis van kunnen
als de eigen creatieve mogelijkheden.
C. DOELMAN
De voorzitter der Tweede Kamer, mr. L. G. Kortenhorst, heeft gisteren onder de
Kamerleden een inzameling gehouden vo or het carillon, dat het Nederlandse volk
aan Amerika wil schenken. Van links naar rechts de heren De Kadt (P.v.d.A.)
mr. Oud (V.V.D.), prof. Romme (K.V.P.), jkvr. Wttewaal van Stoetwegen (C.H.),
Tilanus (C.H.). Geheel rechts mr. Kortenhorst.
Horizontaal:
1. lichaamsdeel v. e.
dier. 6. plaats in
Overijsel. 12. bloem.
13. leiding. 14. aard
rijkskundige aan
duiding (afk.). 15.
elasticiteit. 17. hoofd
deksel. 18. heilige
(afk.). 19. duivel. 21.
rivier in Italië. 23.
voorjaarsgroente. 25.
onder-officier (afk.)
26. achting. 27. loot.
28. niet dik. 29. Scan
dinavische munt
(afk.). 30. voertuig.
32. lofzang. 34. zang-
noot. 36. per procu
ratie (afk.). 38. Rijn-
schip. 40. smerig hok.
42. zangnoot. 43. deel
v. e. boom. 44. vogel.
46. deel v. h. hoofd.
47. bekende motor
races te Assen. 48. lid
v. e. senaat. 51. wa
terpeil (afk.). 53.
wijnglas. 54. soort
onderwijs (afk.). 56.
keukengerei. 57. ge
bogen been. 59. voor
zetsel. 60. ten einde.
62. grote uil. 64.
overval van rovers
(Ind.). 65. vergelding
van goed met kwaad.
Verticaal: 1. kleine roeiboot. 2. mo
ment. 3. reeds. 4. houding. 5. al. 7. soort
palm. 8. voorzetsel. 9. godsdienst. 10. vor
dering. 11. verschil tussen tarra en bruto.
16. soort stof. 17. zegelkosten. 20. onbep.
voorn, woord. 22. grondsoort. 23. woon
schuit. 24. plaats in Gelderland. 25. ge
wichtje. 29. hoofddeksel. 31. gravin van
Holland. 33. tweetal. 35. wereldtaal. 37.
gx'oot staatsbedrijf. 38. zware bijl. 39. oor
logswapen. 40. man. zoogdier. 41. insect.
42. spoedig. 45. man. zoogdier. 47. een van
de kleine Soenda-eilanden. 49. muze v. h.
minnedicht. 50. sterrebeeld. 52. leerrede.
55. bloedverwant. 56. melkspijs. 58. slaap
plaats. 59. vat. 61. lengtemaatje (afk.). 63.
uitroep.
Oplossingen moeten worden ingezonden
aan onze bureaux HAARLEM, Grote
Houtstraat 93 en Soendaplein 37; IJMUI-
DEN, Kennemerlaan 154. Oplossingen
moeten uiterlijk Woensdagavond in ons
bezit zijn. Wij verzoeken op de enveloppe
te schrijven: „Oplossing Puzzle".
S.v.p. geen mededelingen voor redactie
of administratie bij de oplossingen in
sluiten.
De oplossingen moeten worden ingevuld
op het gedrukte diagram dat hierboven
staat.
De oplossing van de vorige puzzle is:
Horizontaal: 1. straf. 5. snaar. 10. uil. 12.
nar. 14. reis. 16. mot. 18. raaf. 20. min.
21. lelie. 23. kar. 24. as. 25. moe. 26. ere.
28. mi. 29. Harlingen. 32. Amati. 34. onera.
36. oma. 37. pek. 38. Spa. 39. slede. 41.
spalk. 43. Rozendaal. 46. ra. 48. rel. 49. Ran.
50. om. 51. ego. 53. lager. 55. kop. 56. naar.
58. nog. 59. aria. 60. set. 62. via. 63. hemel.
64. Parma.
Verticaal: 2. tuin. 3. ris. 4. al. 6. n.n. 7.
aar. 8. arak. 9. armada. 11. dol. 13. Afrika.
15. eis. 16. meel. 17. tien. 19. aam. 21. lori.
22. ergo. 25. matador. 27. eenspan. 29.
hamer. 30. ineen. 31. Nepal. 33. moL 35. ral.
39. sirene. 40. ezel. 41. Saar. 42. kompas.
44. elan. 45. dreg'. 47. aga. 50. ooi. 52. oase.
54. gom. 55. kram. 57. rem. 59. air. 61. te.
62. va.
De px-ijzen weiden als volgt toegekend:
f 7.50: I. Bouma, Bloemendaalseweg 132,
Bloemendaal.
f 5.L. H. S. Buhning, Wilhelmina-
park 24, Haarlem.
f 2.50: Mevr. E. Glaser-Bader, Driehui-
zerkerkweg 28, Driehuis.
Te Frankfurt is Vrijdag het vijfde con
gres van de socialistische beweging voor
een Verenigd Europa begonnen.
Tien Europese staten zijn door ongeveer
120 socialistische afgevaardigden vertegen
woordigd. Het congres wordt mede bijge
woond door vertegenwoordigers van uit
acht andere landen afkomstige socialisten
in ballingschap. De Nederlandse socialis
ten zijn vertegenwoordigd door K. J. Vor-
rink, voorzitter van de Partij van de Ar
beid, Henry Jansen, vice-voorzitter van de
Belgische unie van vakverenigingen, pre
sideert het congres, dat drie dagen zal du
ren. De Scandinavische landen zonden geen
vertegenwoordigers.
(Reuter). De Franse afgevaardigde
André Philip heeft zich uitgesproken voor
de oprichting van een Europese linkse be
weging binnen de socialistische internatio
nale. Deze beweging zou het instrument
worden voor de „technische en sociale re
volutie" in Europa, opdat er een „ware
democratie van Europese arbeiders" zou
komen, waarin de vakverenigingen zeggen
schap zouden hebben.
Een commissie van de conferentie zal
in een besloten vergadering de kweste van
een Duitse defensiebijdrage bespreken. De
meningen hierover lopen bij de deelnemers
aan het congres ver uiteen.
Onderzoekers van het Instituut Pasteur
in Parijs zijn erin geslaagd, het virus van
de „ziekte van Bornholm" te isoleren, die
haar naam aan het Deense eiland Born
holm te danken heeft, waar ze voor het
eerst bestudeerd werd.
De verschijnselen van deze kwaal, die
reeds in de tiende eeuw voorkwam, zijn
buitengewoon hevige pijnen in de spieren.
De Franse geleerden zetten hun onderzoe
kingen voort in de hoop een doeltreffende
behandeling ervoor te vinden.
Vanavond worden gespeeld in het Sport-
fondsenbad: Heren derde klasse: HVGB 5
DWR 3. Heren eerste klasse: HPC 1
—HVGB 1. Dames eerste klasse: DWT 1
DWR 1. Heren eerste klasse: VZV 1DWT 1.
Heren tweede klasse: HPC 3HVGB 3.
(Van onze correspondent te Parijs)
Of ze niet even aan mocht komen. Het
was voor iets heel erg belangrijks. En
bovendien had ze een brief van iemand,
die ons indertijd in Holland goed had ge
kend. Dat vertelde ons, via de telefoon,
een Nederlands meisje, wier naam ons niet
bekend was, en we vonden het natuurlijk
best, dat ze kwam, ofschoon we er aan
Aangezien het laatst in Amsterdam
zulk ellendig weer was, dat onze sok
ken eerst nat werden en vervolgens in
onze schoenen bevroren, hebben wij het
wilde leven van de hoofdstad het wilde
leven van de hoofdstad gelaten en heb
ben ons teruggetrokken in Suisse om
daar een partij te biljarten. Nu lijkt dat
een zeer normale bezigheid, maar voor
ons was het een ondexmeming, want wij
wisten nog geen carambole van een
queue te onderscheiden, hetgeen bij het
biljartspel een zeker handicap betekent.
Wij lieten ons echter vergezellen door
een collega, die ons verzekerde alle spel
regels te kennen en bovendien de tech
niek eniger mate onder de knie te
hebben.
Wij stapten dus vol vex*trouwen die
grote biljartzaal binnen, waar het er
echt stemmig uitzag. Er stonden zeker
zes grote groene tafels in het schijnsel
van de laag hangende lampen, de lam-
bxdzering was van oud en donker hout
en er hing een zachte mist van sigaren
rook. De diepe stilte werd slechts ver
broken door het stommelen van voeten,
het kaatsen van de biljartballen, het
ketsen van de queues, het klikken van
de tellex-tjes, het klinken van de glazen
en het scheuren van het laken.
Wij raakten wel een beetje onder de
indx-uk van die atmosfeer, vooral toen
onze metgezel met zorg een queue uit
koos, peinzend naar het blauwe knopje
staarde en vexwolgens langs de houten
stok loerde, als dacht hij er een konijn
mee dood te moeten schieten. Wij zoch
ten daarop ook zo'n stok uit, betastten
hem aan alle kanten en lieten hem ver-
volgens achteloos op onze tenen vallen.
Onze metgezel had inmiddels de ballen
op enige zonderlinge plaatsen op het
laken neergelegd en nodigde ons daarop
uit de eei-ste stoot te doen. Vol vertrou
wen mikten wij op de rode bal en al
zeggen wij het zelf wij raakten hem
op schitterende Wijze midden in het
hart. „Raak", zeiden wij tevreden. „Am-
meneus", zei onze tegenpartij ruw, „je
moet de witte ook nog raken". Op dat
moment beseften wij, dat er méér in zat
en wij voelden ons wat minder op ons
gemak. Dat verminderde nog meer, toen
onze tegenspeler wél een carambole
maakte na de afstoot. Gelukkig lagen de
ballen toen zo ongunstig, dat er één
terug zou moeten rollen, wilde er een
tweede carambole volgen. Onze tegen
stander nam toen echter zijn toevlucht
tot een misselijke truc. Hij raakte de
bal op zo'n slinkse wijze, dat deze in
dex-daad terugkwam, alsof hij hem aan
een touwtje had. Vervolgens dreef hij
de weerloze ballen in een hoekje bijeen
en strafte ze daar geducht af. Voor ons
was de pret er toen al goeddeels af. En
toen het even (ongeveer anderhalf uur)
later onze beux*t was, had zich een hele
kring van belangstellenden, kleine, dik
ke heren in vest en hemdsmouwen, om
onze tafel geschaard, die met meester
lijke zelfbeheersing toekeken hoe wij
ons gereed maakten voor de stoot.
Wij voelden ons als een heer die niet
zwemmen kan op het trainingsuur van
de zwemvereniging „De Waterlanders".
De rode bal lag in één hoek en de witte
in een andere. Onze bal lag daar pre
cies midden tussen. Wij' begrepen dat
hier desperate maatregelen op hun
plaats waren en zochten ons heil in een
forse stoot. Het succes was inderdaad
overweldigend. Onze bal maakte een
stille ommegang zó ver van de twee
andere af, dat het wel leek alsof hij een
hekel aan ze had, sprong vervolgens
over de rand van het biljart en kwam
tenslotte tot rust in een glas bier, dat
één der toeschouwers in de hand had.
„Een meesterstoot", zei deze, zich be
daard afwissend en hij bestelde een
nieuwe Pils op onze rekening.
Teneinde verdere schade aan het per
ceel te vermijden, hebben wij daarop
onze queue weggezet en onszelve een
toeschouwende rol toebedeeld om beter
achter de geheimen van het biljartspel
te geraken. Het leek ons geen lichame
lijke inspanning te vergen, hetgeen trou
wens wel de reden zal zijn, dat mas
seren in zo'n biljartzaal verboden is.
Afgezien nog daarvan, dat het geen pas
zou geven. Ook merkten wij op dat er
grote en kleine tafels waren. Dit ver
schil vindt zijn oorzaak in het feit, dat
de een harder kan stoten dan de ander.
Sommigen kunnen het zelfs zo ver, dat
zij de bal eerst tegen drie banden laten
komen aleer de carambole zelve wordt
vervaardigd. Terwijl de bal zo'n lange
reis onderneemt, krijgen de toeschou
wers dan gelegenheid er hun mening
over uit te spreken of de bal al of niet
de beide andere zal raken. De speler
jaagt dan inmiddels de brand in een
knakje.
Tot slot nog dit over de spelregels.
Er wordt gespeeld met één rode en twee
witte ballen. Elke speler krijgt één witte
bal toegewezen, die hij gedurende het
ganse spel tegen de andere moet zien te
stoten. Aangezien deze witte ballen zich
in niets van elkander onderscheiden, is
het na een ingewikkelde cai-ambole wel
eens moeilijk te onthouden welke bal
welke is. Vraagt de speler dan: „Wat is
mijn bal?", dan is het de gewoonte, dat
de tegenstander de ongunstigst liggende
bal aanwijst.
Wij vonden het een leerzame middag.
Wat wij ook leerzaam vonden, waa
het schrijven dat ter gelegenheid van de
trooxjsbestijging aan Koningin Elizabeth
van Engeland werd gezonden door de
„Nederlandse Anti-Tabak Stichting", die
gevestigd is Hartenstraat 34, Amster^-
dam. Uit deze brief blijkt namelijk hoe
zeer sommige mensen zich zelfs in de
moeilijkste ogenblikken van hun Grote
Verantwoordelijkheid jegens de naaste
bewust zijn. Aan die brief ontlenen wij
het volgende:
„Ter gelegenheid van uw troonsbestij
ging brengen wij u onze gelukwens met
de bede, dat God u de kracht zal schen
ken, om deze zware en vei'antwoorde-
lijke taak tot heil van uw volk en de
wex-eld te volbrengen.
Wij brengen u in het bijzonder onze
eerbiedige hulde, daar het ons bekend
is, dat uwe Majesteit en uw Heer Ge
maal in uw leefwijze geen tabak ge
bruikt en als gevolg hiervan niet rookt.
Het verheugt ons daarom in zo bijzon-
dex-e mate met de gedachten aan uw
beide kinderen Charles en Anne. Deze
ondervinden hiervan de weldadige gun
stige invloed, daar zij van hun geboorte
af, het zeer grote recht genieten van
het inademen van frisse, reine lucht,
welke niet door tabaksrook is veront
reinigd. Helaas veel kinderen zijn het
slachtoffer uit onnadenkendheid van de
rookgewoonte van Vader en Moeder, of
later van onderwijzers en superieuren
in zaken.
Het tabaksverbruik verslindt voor een
groot gedeelte het volksinkomen, het
bevordert in zeer bijzondere mate de
verwaarlozing der gezondheid en werkt
demoralisei-end op de jeugd".
Men ziet, er zijn nog altijd mensen
op de wereld, die de rechte lijn niet uit
het oog verliezen en die iedere gelegen-
De Nederlandse Comedie (met Mary
Dresselhuys, Mimi Boesnach, Henk
Rigters, Maxim Hamel en anderen)
vertoont thans dagelijks het door
Jan Teulings geregisseerde spel
„Groen koren" van Emlyn Williams
in het Centraal Theater.
„Het mannetje in de maan" staat
voor vanavond, op de agenda van de
Stadsschouwburg, waar morgen-
avond het A.T.C. een volksvoorstel
ling geeft van „Nieuw Land" van
Hans Tiemeyer en waar men Dins
dagavond van „La Bohème" door de
Nederlandse Opera kan genieten.
Een nieuwe attractie van 't Februari-
programma van Circus Strassburger
in Carré wordt gevormd door Mania's
zestien lilliputters.
Rondedansvan Schnitzler is ver
filmd. Een keurcollectie sterren
treedt er in op: Simone Signoret,
Simone Simon, Danielle Darrieux,
Odette Joyeux, Isa Miranda, Anton
Wallbrook, Serge Reggiani, Fernand
Gravey, Jean-Louis Barrault en Ge
rard Philippe. De muziek is van Oscar
Strauss en het geheel wordt vertoond
in Alhambra.
Een tweede film die de aandacht ver
dient is „Een banneling van de eilan
den" met Kerima, Trevor Howard
Ralph Richardson, Robert Morley en
Frederick Valk in Tuschinski. Het
scenario berust op een roman van
Joseph Conrad, de regie is van Carol
Reed.
Antal Dorati dirigeert Zondagavond
het Concertgebouw Orkest. Hoofd
nummer van het programma is de
Symphonie in C van Schubert. Dins
dag speelt het U.S.O. de Vierde van
Beethoven voor de Kunstkring in het
Concertgebouw.
In de kleine zaal van het Concertge
bouw treden op: vanavond de pianist
Theo van der Pas, Zondagavond de
violiste Elena Kuprevidus en Maan
dag de pianist Gerard Hengeveld.
In de gerestaureerde aula van het
Stedelijk Museum wordt Zondag
middag onder auspiciën van de Ne
derlandse vereniging van hedendaag
se muziek een recital gegeven door
Frans Vester en Miep van Luin, fluit
en piano. Mocht de acoustiek blijken
te bevredigen dan zullen er in deze
zaal iedere eerste en derde Zondag
van de maand concerten worden ge
geven.
De Degas-tentoonstelling in het Ste
delijk Museum is uitgebreid met drie
tekeningen uit de collectie van het
Louvre te Parijs. Verder zijn er ex
posities van Deense affiches en werk
van leden van de Nederlandse kring
van tekenaars, aangevuld met werk
van vier Deense kunstbroeders.
Bij Martinet en Michels aan de O.Z.
Voorburgwal exposeren de schilder
Friso ten Holt en de beeldhouwer W.
Couzijn.
heid aangrijpen om haar onder het oog
van anderen te brengen, te duwen als
het moet.
Het is alleen te hopen, dat Koningin
Elizabeth van deze fijne tact niet een
beetjetabak zal krijgen.
BOEDA
toe meenden te mogen voegen, dat onze
tijd nogal bezet was.
Voor deze jonge dame hébben we eens
een uitzondering gemaakt en ons vrij ge
maakt. Dit meisje heette Ina W., kwam uit
Amersfoort en telde negentien jaren. Ze
was afkomstig uit een, gefijk dat heet,
goedgesitueerde familie en ze bezat een
diploma van een instituut, dat haar voor
huishoudelijke taken op brede grondslag
had voorbereid. Ina was enige weken ge
leden naar Parijs gekomen om daar Frans
te leren. En omdat ze niet over voldoende
Franse deviezen kon beschikken, nodig
voor een langdurig verblijf in deze stad,
had ze langs de blijkbaar „meer en meer
gebruikelijke weg" een baantje gezocht als
volontaire met een zakcentje in het huis
houden.
In tegenstelling tot. het merendeel harer
vriendinnen had Ina het met haar
mevrouw heel slecht getroffen. Ina was bij
die Franse dame gekomen, zo kersvers van
de trein, en wel vriendelijk ontvangen ook.
De condities waren gauw bepraat. Ze kreeg
3000 fi-s. (33 gulden) zakgeld in de maand
en daaxwoor zou ze dan wat helpen met
de baby. Als tegenprestatie mooht ze dan
dagelijks deelnemen aan de huiselijke con
versatie. Maar dra kwamen de ontgooche
lingen.
De familie van de generaal
De Franse dame, echtgenote van een
generaal, had namelijk een deel van haar
gezin verzwegen, want de familie bestond
uit een tiental leden in plaats van het in
tieme trio, waarvan eerst sprake was. Er
viel daaraan natuurlijk nogal wat te be-
reddei-en. En de drie beloofde vrije mid
dagen schoten er zo al gauw bij in. Ina
was van 's morgens zeven uur tot 's avonds
laat in de weer, vooral ook met Madame,
die haar ontbijt op bed wenste te gebrui
ken. Maar een nog bitterder teleurstelling
was het geweest, toen Ina na een week
niet meer aan tafel werd geduld en al haar
maaltijden in een andere kamer moest ge
bruiken. Van conversatie kwam toen uiter
aard maar weinig. Ze had zich niettemin
een week of twee in die omstandigheden
geschikt. Tot de explosie kwam. Dat was
op de ochtend na de avond, dat ze met
haar vriendinnen uit was geweest.
Madame had haar daar streng over onderT
houden, omdat ze toen zelf de afwas had
moeten doen. Er had zich toen een lichte
discussie ontsponnen, waarbij Ina haar
verkropt gemoed had kunnen luohten. Ze
stond er daarbij versteld over hoeveel
Franse woorden ze intussen toch nog had
geleerd. Nu stond ze praetisch op straat.
Voor haar persoonlijk kunnen we ook
niets onmiddellijks doen. Maar misschien
wel voor de talrijke andere Nedei'landse
meisjes, die mogelijk ook met het idee
rondlopen in Parijs, naar Ina's voorbeeld,
op de schobberdebonk haar geluk te gaan
beproeven ter verrijking van hun Franse
woordenschat. Zo'n avontuur kan, blijkens
de ervaringen van Ina's meeste vriendin
nen, tot de prettigste ervaringen leiden.
Maar soms tot nogal bittere ontgooche
lingen.
Hoe die te voorkomen? Ten eerste
natuurlijk door zich tevoren van betrouw
bare informaties en referenties te ver
zekeren. De administratief-normale weg
daartoe is via de Franse ambassade en de
consulaten, die in Nederland gevestigd
zijn. Voor „gestrande" landgenoten belas
ten zich bovendien Nedei'landse instanties
in Parijs met de bemiddeling met Fi-anse
families, zoals de Ned. Katholieke Missie
(39 Rue Docteur Hulin Paris) en de Ned.
Prot. Bond (Ds. Zuurdeeg 128 Rue de
Brancas, Sèvres - Seine et Oise). Vexwol
gens doet men er ook wel goed aan, bij een
sollicitatie nauwkeurig te omschrijven tot
welke diensten men bereid is en welke
tegenprestaties worden verwacht. Ook de
materiële vergoeding en de condities be
treffende het huiselijk veitkeer moeten
worden vastgelegd.
ADVERTENTIE
HAARLEM
CENTRALE VERWARMING
JOHNSON OLIEBRANDERS
