Vier concurrenten: Eisenhower,
Taft, Kefauver en Truman
Het Hek van de Dam
Niet bewegelijk
maar bewogen
S LOAM'S
GESLAAGD...
Onderzeeboot Hr. Ms. „Zwaardvis
verdwijnt in de diepte
In de hoofdstad uit
J
ZATERDAG 23 FEBRUARI 1952
5
A merikaanse presidentsverkiezingen
Als Truman candidaat wil zijnzal Kefauver
weinig kans hebben
BARTELJORISSTRAAT 20 TEL. 13439
HANS ENGELMAN
Haarlemmer maakte
zijn „eigen" St. Bavo
ZENUWPIJNEN?
„GENEZENDE WARMTE"
Wat een leven
Een mooi meisje
Stoute schoenen
DANK ZIJ
HILVERSUM
H.B.S.-Onderwijzersakte
Meer kampeerders in
de Kennemerduinen
Verhoging der
invoerbelasting
Vrouwen bij de
burgerlijke verdediging
(Van onze correspondent in Amerika)
Een huiselijk verhaal kan u misschien
het beste duidelijk maken, hoezeer de
Amerikanen nu reeds in spanning zijn
over de verkiezingen die in November ge
houden zullen worden. Wanneer wij bij
ons thuis bezoek krijgen, proberen wij wel
eens om de hele avond geen politieke
onderwerpen aan te roeren. Maar altijd
laat een van de bezoekers zich toch wel de
naam Eisenhower, Taft, Truman of Ke
fauver ontvallen en dan is er geen houden
meer aan. Dan zitten we ineens weer tot
over de oren in de politiek.
Kefauver, Truman, Taft en Eisenhower,
dat is het viertal, dat op het ogenblik het
meest besproken wordt. President Truman
wil altijd nog niet bekend maken, of hij
zich herkiesbaar wil stellen. De laatste
dagen krijgt men echter meer en meer de
indruk, dat hij ernstig overweegt even
tueel een nieuwe ambtstermijn te aan
vaarden. Besluit hij daartoe, dan staat het
nagenoeg vast, dat de democratisohe partij
hem op de conventie van Juli candidaat zal
stellen. Een Amerikaanse president be
schikt over zoveel macht in zijn partij, dat
hij zichzelf doorgaans tot candidaat kan
laten maken. Voelt hij er zelf niet meer
voor, dan heeft hij er toch grote invloed
op, wie in zijn plaats tot candidaat ver
kozen zal worden. Het ziet er niet naar uit,
dat Truman de democraat Kefauver even
tueel tot opvolger wenst.
Zuiveraar
Wie is Kefauver? Hij is vooral bekend
geworden "als voorzitter van de congres-
sionele commissie, die het vorig jaar aller
lei misdaad en corruptie aan het licht
heeft gebracht. De televisie heeft veel
relief aan die onthullingen gegeven en
Kefauver was de held van de dag, vooral
bij de huisvrouwen, die urenlang strijk
bout of stofzuiger lieten rusten om in het
donker van hun huiskamers de dramati
sche zittingen van Kefauver's commissie
te beschouwen. Kefauver is voor de grote
massa de actieve zuiveraar, de man, die
ook als president op zou treden tegen
politieke corruptie. Aan zulk een man
heeft men wel behoefte. Maar nogmaals:
Wanneer Truman democratisch candidaat
wil worden, dan heeft Kefauver weinig
kans.
Men kan niet zeggen, dat er in de repu
blikeinse partij ook een man is die het
voor het zeggen heeft of hij in Juli al of
niet candidaat zal worden gesteld. Welis
waar heeft senator Taft grote invloed in
partijkringen, weliswaar werkt hij hard
voor zijn eigen zaak door reeds nu avond
aan avond redevoeringen af te steken in
alle delen van Amerika, maar op de con
ventie zullen vele republikeinen zich toch
de vraag stellen, wie als candidaat meer
kans maakt tot president gekozen te wor
den: Taft of Eisenhower.
Het antwoord moet wel zijn: Eisenho
wer. Hij alleen kan de republikeinen een
groot aantal stemmen bezorgen uit de be
langrijke middengroep van partijloze kie
zers. Zonder die stemmen is een republi
keinse overwinning vrijwel uitgesloten.
En toch hebben velen met mij de in
druk, dat Eisenhowers kansen inderdaad
tot candidaat te woiden gekozen, slechts
dubieus zijn, wanneer de generaal er niet
toe kan besluiten zelf naar Amerika te
komen voor de conventie van Juli.
ADVERTENTIE
FALCON REGENKLEDING
De invloed van het expressionisme op de
na-oorlogse schilderkunst krijgt, ook in ons
land, waar onze meer statisch gerichte na
tuur aanvankelijk de hevige bewogenheid
terugwees, steeds meer vat. De jonge schil
der Hans Engelman, die tot 8 Maart zijn
schilderijen en gouaches tentoonstelt in de
kunsthandel Leffelaar aan de Grote Markt,
is ook kennelijk in de greep van dit post-
expressionisme geraakt.
Er is een aantal werken waarin onder
werpen uit het Oude en Nieuwe Testament
worden verbeeld. De nadruk ligt daarbij
op het dramatisch moment: Jacobs worste
ling met de engel, de Kruisiging en de Em
maüsgangers, terugdeinzend als ze bij het
breken van het brood Christus herkennen.
Dat de relegieuze kunst zowel bij Protes
tanten als Rooms-Katholieken in een im
passe verkeert, waarbij een hevige strijd
ontbrand is over de mogelijkheden der
moderne vormgeving, kwam duidelijk naar
voren tijdens de felle discussies naar aan
leiding van de tentoonstelling van heden
daagse Franse religieuze kunst die het
vorig jaar- in het Van Abbe Museum te
Eindhoven gehouden werd. En in verband
hiermede verdient het werk van Hans En
gelman wel de aandacht. In plaats van de
„bewegelijkheid" van een neobarok, welke
onder aanvoering van Charles Eijck school
maakte, kiest Engelman de „bewogenheid"
van het expressionisme. Kleur en vorm
zullen beiden de emotie vertolken.
Al zijn er zwakheden in het werk van
Engelman, de keuze die hij deed biedt een
perspectief waarin een grotere verdieping
mogelijk blijft. Het expressionisme, waar
bij de gevoelens en ontroeringen zoveel
zeggenschap hebben, mag zich niet bedie
nen van het schabloon en hierin is juist de
moderne religieuze kunst steeds weer ver
stard, ook al omdat het bijna ondoenlijk
bleek zich niet van de facsinerende voor
beelden van de Christelijk-Byzantijnse
kunst te bedienen.
Dat Engelman, naar tenslotte geconsta
teerd moet worden, als hij een landschap
bij Vence of Billancourt schildert, dezelfde
middelen toepast als in z'n sacrale onder
werpen, dunkt mij een waarmerk van echt
heid dat vertrouwen geeft.
OTTO B. DE KAT.
„Primaries"
De Europese lezer zal veel berichten
over de Amerikaanse verkiezingen wat
verwarrend vinden. Herhaaldelijk zal hij
lezen over „voorverkiezingen", in het En
gels: „primaries". Bij de eerste primary,
die gehouden zal worden op 11 Maart (in
de staat New Hampshire) heeft men het
bovengenoemde viertal candidaat gesteld.
Wat is primary? De vertaling „voorver
kiezing" is misleidend. Wat er bij een pri
mary gebeurt, is dat de leden van de par
tijen er over stemmen, wie zij zouden ver
kiezen tot presidentieel candidaat voor hun
eigen partij, iets waar de conventies in
Juli definitief over beslissen. De demo
craten in New Hampshire moeten dus aan
geven of zij Truman dan wel Kefauver tot
candidaat wensen, de republikeinen moe
ten hun keus bepalen tussen Taft en
Eisenhower.
Het principe van de primary is wei-
gezond: De gewone partijleden hebben op
die manier enige invloed op de definitieve
candidaatstelling, die plaats vindt op de
partij conventie. Het wordt maar niet zon
der meer aan een paar partij-groten over
gelaten, wie democratische of republikein
se candidaat zal zijn Men overschatte de
invloed der primaries echter niet. Aller
eerst worden zij lang niet in alle Ameri
kaanse staten gehouden en verder zijn de
afgevaardigden van die staten slechts
vagelijk gebonden, wanneer zij in Juli
naar de partij-conventie gaan.
Het zou goed zijn, wanneer er een
nationale primary werd gehouden. Dan
hadden de gewone partijleden meer in
vloed dan thans op de candidaatstelling.
Verder is men het er wel over eens, dat
groter deelneming aan de eigenlijke ver
kiezingen wenselijk zou zijn. Het is name
lijk nogal verwonderlijk, dat ondanks alle
ophef, die hier over de verkiezingen wordt
gemaakt, in November tenslotte toch
slechts ongeveer 50 procent van de kies
gerechtigden ter stembus gaat. Herhaal
delijk hoort men voorstellen om de ver
kiezingen anders te regelen, maar traditie
is een machtige factor, ook in de Nieuwe
Wereld.
Over knutselaars gesproken, kent u de
heer Bouwer uit de Antoniestraat?
In het voorkamertje van twee bij twee,
dat zijn heiligdom is, bedrijft hij, tussen
bergen gereedschap en stapels tekeningen,
zijn onblusbare passie: de Huisvlijt-met-
een-hoofdletter.
Daar zaagt en soldeert en monteert hij
tot laat in de nacht zijn radio's, huistele
foons en foto-apparaten, om maar wille
keurig een paar dingen op te noemen, want
met evenveel plezier wijdt hij zijn hand
vaardigheid aan simpeler zaken, een schil
derijlijstje of zo'n kwiek snotneusje voor
moeder-de-vrouw, dat zo gezellig staat op
de schoorsteenmantel.
Daartussendoor vindt hij dan nog tijd
voor een verbetering of wat aan eigen of
bevriend sanitair, een nummertje boekbin
den of welk ander klusje ook en alles
wat onder zijn vingers vandaan komt, is
eersteklas, niet van vakwerk te onderschei
den. Moet u die „supehhet" in z'n huis
kamer ook al „eigen teelt" maar eens
horen losbulderen, om van dat Hammond-
ADVERTENT1E
De pijnlijke plaats direct betten met Sloan's. Niet
wrijven! U ondervindt terstond de snelle werking
van Sloan's. Koesterende warmte doet het bloed weer
sneller stromen en lenigt uw pijnen.
Pas de snelwerkende Sloan's ook toe
bij rheumatiek, jicht en spit.
Doodt pijn
orgel in aanbouw maar helemaal te zwij
gen
Kort en goed, deze heer staat voor niets
in zijn knutsel-alcoofje, maar echt trots is
hij toch pas op zijn zojuist voltooide model
van de Grote Kerk, dat men hierbij afge
beeld ziet. Al van zijn prilste jeugd af
heeft deze ras-knutselaar een oogje op de
oude Baaf gehad en jarenlang heeft hij, als
een vrek, alles verzameld, wat er omtrent
de kerk gedrukt, geschreven, getekend en
gefotografeerd is. En toen hij eindelijk al
les wist wat er omtrent het kerkgebouw
maar met mogelijkheid te weten viel, rijpte
in hem het plan om zelf een replica van
dat historisch bouwsel te maken: een eigen,
kleine St. Bavo, met alles wat erin en
eraan zit. Wat daar allemaal voor kwam
kijken, kunnen wij persoonlijk met twee
linkerhanden behept zijnde u niet ver
tellen, maar dat er eindeloze hoeveelheden
geduld en toewijding aan te pas kwamen,
zal wel niemand betwijfelen. Tien maan
den heeft het de heer Bouwer gekost, om
zijn schaalmodel de verhouding tot de
„echte" Bavo is precies 1 100 te bou
wen; duizend pruts- en piekeruren, die
hem telkens weer nieuwe problemen stel
den wat materiaalkeus (hout, zink, lood
lucifersstokjes en zes soorten ijzer- en
kopergaas) en constructie-methoden be
treft, maar het resultaat een tot op het
laatste pinakeltje getrouwe copie van het
origineel mag dan ook gezien worden.
En men zal het kunnen zien. In de St
Bavo zelf, wa-r het fraaie, 1.20 meter lange
werkstuk binnenkort een plaatsje krijgt en
waar men het dan a raison van een kleine
bijdrage voor het Restauratiefonds der
kerk, op zijn gemak zal kunnen bewonde
ren.
Waartoe wij u gaarne uitnodigen.
99
Te Amsterdam is gisteren de bovenver
dieping van een woning in de Amelandstraat
uitgebrand. In de keuken stond een petro-
leumtoestel te branden. De bewoner was
even weggegaan en toen hij terugkwam
sloegen de vlammen reeds uit de ramen. De
brandweer had het vuur in een half uur
geblust.
Of het boekje „Vijftig Onderzeeboot-
Ongevallen" werkelijk bestaat weet ik niet,
maar als de dieptemeter aanwijst dat we
een dertig meter onder de zeespiegel zijn,
worden mij uit dat boekje allerlei griezel
verhalen verteld. Aan sfeer ontbreekt het
dan geenszins, want alleen al het feit dat
er onder mijn kooi drie hogedruk-lucht-
flessen van 280 atmosfeer opgesteld zijn,
dat er boven mijn kooi een leiding met
dezelfde druk loopt die door het gehele
schip gaat, geeft reden genoeg om te gelo
ven in het gevaarlijke van de toestand. Op
het moment dat ik dit schrijf oefenen we
op een diepte van 28 meter.
Boven staateen stevige bries. Een krach
tige golfslag doet alle schepen op zee dan
sen en slingeren, maar bij ons is alles rus
tig, of beter, ongewoon rustig. Niemand
spreekt een woord zonder noodzaak, omdat
zelfs het lichte gerucht van stemmen de
ontdekking door „vijandelijke",schepen ten
gevolge zou kunnen hebben. Doch ondanks
de stilte wordt er aan boord heel hard ge
werkt. De twee roergangers voor de diepte
roeren transpireren hoewel het kil is. Ik
zelf weet hoe moeilijk de bediening van de
diepteroeren is, omdat mij eenmaal, onder
direct toezicht, het stuurwiel van zo'n roer
in handen gegeven werd. Het was echter
van korte duur, want de boot werd al heel
spoedig zeer onrustig in haar bewegingen
en ik was roerganger af. De echte roer
gangers worden herhaaldelijk afgelost,
maar hun inspanning is nog niet voldoende
om het schip in evenwicht te houden. Er
wordt daarom voortdurend water verzet
van voor naar achter en omgekeerd.
In het begin van onze reis was het voor
mij een uiterst merkwaardige ervaring om
schepen over ons heen te horen varen: eerst
klinkt het geluid van de motor en even
later het schroefgedruis. Op den duur went
men aan dit geluid, evenals aan alle an
dere geluiden, al zijn ze nog zo verassend
of verontrustend. Dit wordt wel bewezen
door het verhaal dat een der officieren mij
vertelde over een gast aan boord van een
onderzeeboot. Men wilde een grapje met
de gast uithalen, dat is op een onderzee
boot al heel eenvoudig. De snelduiktanks
werden gevuld en vele graden voorover
hellend ging de boot omlaag. Alle lichten
werden gedoofd en de gast, die eenzaam in
het duister stond, hoorde plotseling een
hels lawaai; men liet een" bak messen en
vorken achter hem vallen en of dit niet
genoeg was: er werd ook nog een emmer
water omgegooid. Welke verwachting men
ook van zijn gedrag had, het enige wat hij
na deze schrikaanjagende handelingen
vroeg, was of ze nu al onderweg naar be
neden waren.
Het is wel aardig dat er in werkelijkheid
van het duiken niets gemerkt wordt. In
tegensteling tot het stijgen dat juist verge
zeld gaat van veel lawaai. Dan staat ieder
een op zijn post en klinkt het door de luid
spreker: „Blower kleppen open". Met groot
lawaai ontsnapt lucht en enige seconden
later begint de zee weer te bonken. Heftig
slingert ons schip en zo bereiken we de
oppervlakte weer, maar de hoofd-ballast-
tanks zijn nog gedeeltelijk gevuld, wat ons
voor een ogenblik zo onstabiel maakt dat
het schip zelf vrij vlug rolt. Op deze wijze
is het stijgen eenvoudig beschreven, doch
er moet nog iets bij en wel het grote ge
vaar dat er aan verbonden is. Als men van
grote diepte komt, weet men niet waar
men aan de oppervlakte tegen aan kan
De Haarlemse schilder Frans Verpoor
ten, die op uitnodiging van de Konink
lijke Marine een kruistocht door het
Middellandse Zeegebied maakt, vertelt
in dit artikel verder van zijn belevenis
sen aan boord van Hr.'Ms. Zwaardvis,
welke onderzeeboot hem naar Casa
blanca heeft gebracht, waar hij intus
sen overstapte op Hr. Ms. Karei
Doorman.
Aangezien wij ons als rechtgeaard
democraat gaarne onder alle lagen van
de bevolking bewegen, hebben wij Don
derdagavond een bezoek gebracht aan
het Casino te Amsterdam. Daar was een
heel groot nachtfeest georganiseerd ter
ere van het bezoek van tien schoon
heidskoninginnen uit evenveel landen.
En uit die tien zou Miss Casino 1952
worden gekozen. Het was zefs als gala
feest aangekondigd en daarom droegen
de kellners en uw Boeda avondkleding.
De gasten bestelden dan ook voortdu
rend bier bij ons.
Het Casino doet eigenlijk alles in de
overtreffende trap. Het is de grootste
nachtclub van Amsterdam met de klein
ste ingang en de duurste consumpties.
Men treft er voorts niet alleen de mooi
ste dames aan, maar ook de blondste en
de zwartste. En tevens de dikste heren.
Het is een échte nachtclub, want vóór
tienen komt men er niet in en na tienen
evenmin, behalve als men lid is.
Dit schept natuurlijk een zekere ex
clusiviteit en aan de andere kant een
opgewekt verenigingsleven. Ach, ach,
wat een leven. Horen en zien verging
ons bijna. In de bar waar wij vertoef
den stond een aantal heren, die het zo
te zien naar den vleze was gegaan, in
gedistingeerde kout bijeen. Maar om te
laten zien, dat zij sakkerju geen droog
stoppels waren, zongen zij ook af en toe
op vrolijke toon het lied: „Waar zijn die
25.Zij bedienden zich bij voor
keur van de Engelse taal en wanneer
zij het glas hieven, zeiden zij netjes:
„Sjiers". Alleen tegen de eenvoudige
barman spraken zij Nederlands, zoals
bijvoorbeeld: „Gemainunkaulafanje".
Wat ons voorts opviel, was, dat er be
slist veel schrijvers onder hen geweest
moeten zijn, want zij spraken voort
durend over hun artikelen.
Maar genoeg over deze bijzonder
heden van de couleur van het lokaal,
want wij begrijpen wel, dat gij, evenals
de stampvolle zaal van Donderdag
avond dat deed, popelt van benieuwd
heid naar de Misses. Dit verlangen
werd dan ook treffend gekenschetst
door een naast ons staande heer, die
ongeduldig zei: „Nou allee, waar blijve
ze met derlui meide".
Wel, nog geen minuut daarna werd
de komst der koninginnen aangekondigd
door de vertegenwoordiger van het co
mité „Miss Europa", een jonge Frans
man, die er precies uitzag zoals wij ons
een dergelijke functionaris voorstelden.
Hij kan nochtans best een aardige man
geweest zijn. Hij deelde mee, dat de
verkiezing niet zou geschieden door een
jury op de wijze dus waarvoor Fiep
Westendorp het bijgaande schema heeft
geschetst maar dat het publiek zelve
als keur-heer-en-meester zou optreden.
Een democratische procedure. En daar
op klapte onder een fanfare van het
orkest de deur van de vestiaire als het
deksel van de bonbondoos open en
er kwam zoveel moois te voorschijn, dat
wij er stil van werden.. Hetgeen nie
mand merkte, want vele aanwezigen
kregen het ineens heel druk met de ver
vaardiging van lange, lage fluittonen.
Miss Oostenrijk kwam binnen.
Wij hebben nog nooit zo'n mooi meis
je gezien. Op één na. Maar wij zeggen
niet in het openbaar wie dat allemaal
zijn, anders raken wij in moeilijkheden.
Maar om op Miss Oostenrijk terug te
komen, daar stapte zo maar een brokje
Wenen binnen. De zachte gratie van
een wals, de prille droom van een lente
avond in Grinzing, de tintelende fris
heid van een Heurigen-wijn, de warmte
van het hart van Europa en het tikje
majesteitelijke glorie van een oud Kei
zerrijk, zij had dat allemaal. En de ogen
van onze edele Hongaarse vriend Pal
Balasz liepen vol met heimwee naar de
Donau.
Die kleine, blonde Inge Treuis liep
door de rook, het lawaai en de onbe
scheiden blikken van duizend ogen, zo
als een vorstin door de goot schrijdt.
En zij antwoordde op de onbenullige
vragen van de bla-bla'ende Fransman
achter de microfoon met een stem die
zo verrukkelijk als een tevreden Weens
liedje klonk, dat wij niet eens gehoord
hebben wat zij zei:
Na haar kwamen enige andere jonge-
meisjes en toen wij die gezien hadden
kwamen wij tot een aantal conclusies,
die luidden:
c. Wij waren partijdig.
b. Die anderen hadden beter thuis
kunnen blijven.
c. Miss Oostenrijk was de mooiste
d. Zij zou dus de eerste prijs hier niet
winnen.
Nu, ge weet, hoe het is afgelopen. De
Engelse Miss werd Miss Casino en vol
gens het door ons ingestelde publieke
opinie-onderzoek om de volgende rede
nen:
Bijna alle vrouwen stemden op haar,
aangezien zij zeker niet de mooiste was
en zij met permissie liep met de
gratie van een hockeyspeelster. Voorts
was zij fris, onbedorven en sportief. En
tenslotte had zij op de meeste schoon
heidskoninginnen voor, dat zij met her
sens was uitgerust en daarom lachte zij
leuk, aangezien zij alleen lachte wan
neer er wat te lachen viel.
Na de badpakken-parade, die werd
begeleid door een fluit-fuga van een
veelstemmigheid die zelfs Johann Se-
bastiaan Bach niet verbeterd zou heb
ben, zijn wij voortgegaan met het trek
ken van conclusies. En als wij heel lang
nadenken, waren er zelfs een paar bij,
die voor publicatie vatbaar zijn.
a. Wij zouden niet graag schoon
heidskoningin zijn
b. Maar dat hindert niet
c. Want wij zullen het w&arschijnlijk
nooit worden
d. En zelfs dan zouden wij niet de
eerste prijs halen
e. Net als Miss Oostenrijk
f. Wij hadden dus wat gemeen met
haar.
g. Dit was een reden om met haar te
gaan dansen.
Wij zijn dit index-daad gaan doen na
dat we onze stoute schoenen hadden
aangetrokken en hebben haar wat ge
troost met het niet halen van de eerste
prijs. Maar dat gaat u in feite heel wei
nig aan. Waar bemoeit u zich eigenlijk
mee?
Na die dans en een handkus, die wij
volbrachten met de zwier van een ploe
gende boer, zijn wij weer gaan zitten
nadenken. En wij trokken de volgende
conclusies zogezegd weer als kurken uit
de flessen:
a. Miss Oostenrijk was veruit de be
koorlijkste
b. Dit publiek zag dat niet
c. Maar over slechte smaak valt wel
te twisten
Het Amsterdamse Toneelgezelschap
geeft hedenavond in de Stads
schouwburg de 200ste voorstelling
van het Ierse blijspel „Zij kregen
wat ze wilden" door Louis d'Alton
met regisseur Louis Saalborn in de
hoofdrol. Zondag heeft de 201ste
opvoering plaats. Marie Hamel,
Carla de Raet en Paul Huf vervul
len er belangrijke rollen in.
Maandagavond geeft het A. T. G. in
de Remonstrantse kerk aan de Die-
penbrockstraat een vertoning van
„Droom der gevangenen" van Chris
topher Fry onder regie van A. De-
fresne, met Albert van Dalsum,
Jacques Snoek en anderen.
Dinsdagavond komt het Theatre
Hébertot uit Parijs in de Doelenzaal
met „Le maitre de Santiago" van
Henri de Montherlant met Miche-
line Bona, May Chartrettes en Geor
ges Vanet.
De Haagse Comedie herdenkt de
honderd jaar geleden gestorven Rus
sische schrijver Gogol op Woensdag
avond in de Stadsschouwburg met
een reprise van de door professor
Scharoff geregisseerde voorstelling
van het uitbundige blijspel „De Re
visor" met Cees Laseur, Jan Retèl
en talrijke anderen.
Zondagmiddag voert de Nederlandse
Opera onder leiding van Charles
Bruck wederom „Carmen" van Bizet
op met Claude Hector uit Brussel
als Don José en Lidy van der Veen
in de titelrol. Dinsdag heeft de pre
mière van Samson en Dalila" van
Saint-Saëns plaats onder regie van
Jan Doat, in décors van Abdoelkader
Farrah. In de hoofdrollen treden op:
Hélène Bouvier en Scipio Colombo.
Het abonnementsconcert van Zon
dagmiddag in het Concertgebouw
wordt geregisseerd door Antal Do-
rati. Het programma vermeldt on
der meer de Symphonic in C van
Schubert.
In de kleine zaal van het Concert
gebouw geeft Zondagavond de pia-
nist Gé van Toorenburg een recital,
Maandagavond Jan Odé en Dinsdag
avond George Walker.
Het Amsterdams Studenten-toneel-
gezelschap TUSA vertoont van 26
Februari tot 1 Maart dagelijks in
Hypokriterion in de Roeterstraat
,Het Monument" van W. Ph. Pos
onder regie van de schrijver.
In Alhambra is de film „La Ronde"
naar het toneelstuk Reigenvan
Schnitzler geprolongeerd. Deze film
is zo juist met de zogenaamde Aca-
damy Award onderscheiden. In Ci
neac en Plaza staat deze vertonings-
week „Tramlijn Begeerte" onder
regie van Elia Kazan (met Vivien
Leigh, Kim Hunter en Marlon
Brando) op het programma.
Dat zijn wij toen gaan doen.
BOEDA
stoten. Hoewel er moderne instrumenten
aan boord zijn om motorgeruis in de om
geving waar te nemen, blijft het een vraag
teken of er geen aanvaring zal volgen. De
lengte van de periscoop is beperkt en voor
die het mogelijk maakt iets van eventueel
nabijzijnde schepen te bemerken, is het
dikwijls te laat. Hieraan zijn ook veel on
gelukken te wijten. Wij hebben daarom
nog maar eens geoefend met het Davisvest.
Dat het plotselinge stijgen ook wel eens
een grappig gevolg kan hebben werd enige
maanden geleden onder de Franse kust er
varen. De bemanning van Hr. Ms.
„Zwaardvis" wilde wat vis hebben en dus
werd er door de periscoop ijverig naar een
vissersboot gespeurd. Na enige tijd ont
dekte men inderdaad op de verlaten zee
zo'n boot. Er werd gestegen en vlak bij de
visser kwam de onderzeeboot boven water.
Om de aandacht te trekken werd er voor
alle zekerheid over op de luchtfluit gebla
zen. De ontsteltenis van de visserman moet
groot geweest zijn, welke schrikbeelden hij
over zeemonsters gehad kan hebben, weet
men niet, want hij stoomde zo snel moge
lijk weg zonder achterom te kijken.
FRANS VERPOORTEN
ADVERTENTIE
Bekends
schriftelijke cursus
Het terrein wordt daarvoor
in orde gemaakt
Het kamperen in de Kennemerduinen zal
het komende seizoen belangrijk worden
uitgebreid. Het was tot op heden slechts
toegestaan aan kampeerpaspoorthouders op
't met de naam „Liguster" aangeduide ter
reingedeelte, maar met Mei zal een veel
groter gebied daarvoor worden openge
steld. Het betreft het stuk „De lakens'*
ongeveer een kilometer ten Noord-Oosten
van de kop van de Zeeweg. Dit zal plaats
bieden aan ongeveer zeshonderd kampeer-
ders, die in 't bezit zijn van een kamkaarf
door de Nederlandse Kampeer Centrale
uitgereikt. Kampeerders krijgen voor niet
langer dan veertien dagen vergunning om
daar met hun tent te verblijven, waardoor
in een jaar aan een groot aantal mensen
gelegenheid tot kamperen wordt geboden.
Aan de voorbereiding van een eenvou
dige accommodatie wordt op het ogenblik
al hard gewerkt. Er komen drie afzonder
lijke delen, een gezinskamp en kampen
voor dames en heren. Tussen deze kamp
gedeelten ligt een natuurlijke afscheiding.
De oppervlakte van het kampeerterrein is
5 ha., het is een mooi begroeid terrein,
dat voldoende ruimte biedt de tenten op
flinke afstand van elkaar te plaatsen. Voor
kinderen is er bovendien een speelterrein
van ongeveer 1 ha.
Het reeds genoemde terrein Liguster
blijft voor kampeerpaspoorthouders be
schikbaar.
Door de gemeente Bloemendaal is de
noodzakelijke vergunning verleend, maar
onder verschillende voorwaarden.
De Nederlandse Toeristen Kampeerclub
zal het traditionele jaarlijkse openings
kamp dit keer met Pasen (11 tot en met 14
April) op dit nieuwe kampeergedeelte van
de Kennemerduinen houden. Naast hon
derden leden worden er ook 'n groot aan
tal buitenlandse gasten verwacht.
Op het nieuwe kampeerterrein zal een
kampbeheerder wox-den aangesteld, die
daar altijd aanwezig zal zijn. Men hoeft
voor een kampeervergunning dus niet
eerst naar het kantoor van het Nationale
Park aan de Elswoutslaan te Overveen.
Er mogen op het terrein geen zoge
naamde huisjestenten worden geplaatst.
Het probleem van de voorziening van
levensmiddelen wordt nog nader onder
cgen gezien, daar B. en W. van Bloemen
daal geen toestemming voor „kampwin
kels" hebben gegeven.
In het staatsblad is een Koninklijk Be
sluit afgekondigd waarin de goederen wor
den aangewezen waarvoor de invoerbelas
ting de heffing die bij invoer van goede
ren in de plaats treedt van de Omzetbe
lasting bjj invoer in Nederland wordt
verhoogd. Deze verhoging is noodzakelijk,
omdat op ingevoerde producten in het al
gemeen minder aan invoerbelasting wordt
geheven dan de Omzetbelasting op soort
gelijke goederen bedraagt, welke in het
binnenland worden vervaardigd.
Het tarief van de Invoerbelasting be
droeg thans in het algemeen 4 percent (bij
invoer voor ondernemers), en 6 percent bij
invoer voor anderen. Voor een groot aan
tal goederen zal dit worden 5, 6 of 7 per
cent bij invoer voor ondernemers en 7, 8
of 9 percent bij invoer voor anderen. De
vei-hoging treedt 3 Maart in werking.
Met het oog op de belangrijke plaats, die
de vrouw zal innemen in het complex van
maatregelen ter bescherming van de bur
gerbevolking is dezer dagen uit ongeveer
twaalf vrouwenorganisaties de Federatie
voor Vrouwelijke Vrijwillige Hulpverlening
gesticht. Deze federatie zal een belangrijke
taak krijgen bij de vooi"bereiding van de
sociale verzorging van de burgerbevolking
in oorlogstijd en bij de werving van vrou
welijke vrijwilligers voor de diensten ter
bescherming van de burgerbevolking. In
de komende maanden zal een zeventigtal
vrouwen een vijfdaagse cursus volgen op
de Stafschool Bescherming Bevolking te
Barneveld.
