„Geef de jeugd haar eigen plaats
in onze volksgemeenschap"
Puistjes
De geschiedenis
van een wraak
HARTENDORP
-Clowntje Riek
HooïpJronbt
Jeugdcongres Partij van de Arbeid
D.D.D.
Johati Fiolet las
Hamletvoor
I
Nieuw gebouw voor
Marinehospitaal?
Lily Bouwmeester als
Madame-san s-Gêne
4
Gouden bruidspaar
Voor de kinderen
Bijzetting urn L. Peper
Voor onze
kwartaal-abonnés
Haarlems Dagblad
Verrassend mooie zang van
Amsterdams Blindenkoor
in Kloppersingelkerk
Om soldaat
temaken
FEUILLETON
door JOHN HENRY MACKAY
ZATERDAG 15 MAART 1952
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
In tegenwoordigheid van de minister van
Sociale Zaken en Volksgezondheid, mr. A.
M. Joekes, verscheidene Kamerleden van
de P. v. d. A., de Haarlemse wethouders
D. J. A. Geluk en W. F. Happé en talrijke
genodigden opende gisteravond in de Con
certzaal de voorzitter van de P. v. d. A., de
heer J. Vorrink een tweedaags jeugd
congres onder het motto „Jeugd in deze
tijd".
De heer Vorrink sprak er na zijn wel
komstwoord zijn vreugde over uit, dat
blijkens een der stellingen van de inleider
prof. dr. W. Banning de oorlog wordt ver
klaard aan het pessimisme. Na zijn ope
ningsrede voerde een groep der A.J.C. dan
sen, gezangen en declamaties uit, die een
voorbeeld vormden van de vrijetijdsbeste
ding, waarvan het belang voor een goede
karaktervorming der jongeren in een ge-
industrialiseerde maatschappij niet te on
derschatten is. In dit opzicht vormde het
pretentieloze programmapunt een goede in
leiding tot het betoog van prof. dr. Ban
ning die een analyse gaf van de proble
men, waarmee de arbeidersjeugd gecon
fronteerd wordt door de steeds verder
schrijdende mechanisatie. Voor de over
dracht van de cultuur is een voorbereiden
de taak ten opzichte van de jeugd op de
schouders der ouderen gelegd, opdat die
jeugd bekwaam wordt tot het dragen van
leiding en verantwoordelijkheid.
De geïndustrialiseerde samenleving, al
dus prof. dr. Banning, heeft enorme voor
uitgang en winst gebracht, doch tevens
grote gevaren. Deze treffen vooral de
geestelijke inhoud van het leven, speciaal
voor de jongeren. In dit verband hekelde
de spreker het geromantiseerd pessimisme,
dat tot uiting komt in vele graag-gelezen
boeken en de mens in de toekomstige maat
schappij als een geesteloos massaproduct
schildert, geheel en al ontdaan van een
eigen houding en ondergeschikt aan zijn
machines. Voor dit pessimisme is geen
plaats, integendeel, wanneer het vormings
werk wordt aangepakt volgens de eisen
die een sociale politiek stelt, is de positie
der jeugd gewaarborgd en haar geestelijke
structuur verzekerd.
Spreker pleitte voor een nauwe samen
werking tussen overheid, bedrijfsleven,
vakverenigingen, jeugdorganisaties, onder
wijsinstellingen en levensbeschouwelijke
groepen bij het vervullen van de maat
schappelijke vormingstaak, die massaficatie
en minderwaardigheidscomplexen moet
opheffen, het verantwoordelijkheidsbesef
ontwikkelen en in het algemeen de jeugd
de geestelijke ruggegraat moet verschaf
fen, om de bedreigingen der industriali
satie te kunnen trotseren.
Als besluit v.an dit eerste deel van het
congres bracht een groep medewerkers
van de VARA een beknopt cabaretpro
gramma ten tonele, onder de titel „Stro
halmen".
Tijdens de bijeenkomst van hedenoch
tend sprak de heer J. Peters over: Vrije
jeugd vorming.
„Wij moeten niet te veel tot en over de
jeugd praten, maar wij moeten doen wat
in ons vermogen ligt, om die jeugd haar
eigen plaats in onze volksgemeenschap te
geven. Dat is de eerste en grootste ver
antwoordelijkheid van de oudere gene
ratie."
Spreker betoogde dat de jeugd veel te
weinig levensruimte heeft: men denkt er
eenvoudig niet aan om behalve kerken en
scholen ook gebouwen te plaatsen voor
allerlei jeugdwerk, jeugdleeszalen en vrije
tijdswerkplaatsen. Sprekende over de
vacantiemogelijkheden merkte de heer
Peters op dat de gebieden in ons land die
zich voor goede vacantiebesteding lenen,
steeds kleiner worden.
„Wij staan aan het begin van een periode
van internationaal jeugdtourisme. Als wij
dit toejuichen, zullen we dat jeugdverkeer
vooral moeten bevorderen door reductie
op de vervoersprijzen; dan zullen er naast
jeugdherbergen ook jeugdhótels moeten
komen."
De jeugd van boven de veertien jaar
vraagt vooral bij haar opneming in het
grote arbeidsproces en haar overgang naar
het volle leven bijzondere zorg. Niet alleen
om de vakbekwaamheid te vergroten en de
zo noodzakelijke arbeidsdiscipline te ver
sterken, maar vooral om de gehele mens
vorming.
De „Vrije jeugdvorming" is een opvoe
dingsmilieu waar de jeugdige zich zelf kan
zijn. Het leven in een jeugdgemeenschap
is een stuk zelfopvoeding; het is karakter
vormend.
ADVERTENTIE
Zuiver en ontsmet uw huid
'met de helder vloeibare
l D.D.D. De Jeuk bedaart,
de ziektekiemen worden
gedood en dehuid geneest.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN.
De heer Peters zei van mening te zijn
dat het jeugdwerk in ons land veel inten
siever en meer doeltreffend tot ontplooiing
kon worden gebracht als de overheici
grotere steun verleende. Het korps be
roepsjeugdleiders zal moeten worden uit
gebreid, maar dat zal alleen kunnen als er
meer subsidie komt. De consolidatie van
het jeugdwerk in ons land vraagt dringend
om een wettelijke basis van subsidie. Een
uitbreiding ervan behoeft goede leiding,
goede middelen en ruimte.
In de toekomst, aldus spreker, zal zeker
de vraag moeten worden overwogen of wij
niet toe zijn aan het instellen van een af
zonderlijk jeugddepartement. Wij zullen
moeten komen tot een handvest voor de
jeugd, waarin duidelijk de rechten en
plichten van de jeugd worden vastgelegd.
Het is helaas noodzakelijk dat wij in de
democratische landen zorg moeten hebben
voor onze militaire paraatheid, maar daar
naast zal groter aandacht moeten worden
besteed aan de algemene en staatsburger
lijke vorming. Het is nodig dat de militair
iets leert verstaan van de gecompliceerde
internationale verhoudingen; hij moet een
beter begrip krijgen van de democratische
instellingen. Er zal daartoe een leerplan
moeten worden opgesteld dat naast de mi
litaire opleiding moet worden gevolgd.
Van belang is ook dat de soldaten van tijd
tot tijd in aanraking komen met de leiding
gevende figuren in ons volksleven. De heer
Peters noemde het een misverstand dat de
militaire diensttijd verloren tijd moet zijn.
Als men voor een goede morele zorg de
nodige maatregelen neemt, behoeft de
diensttijd geen verlies te zijn.
Tenslotte pleitte spreker voor een ster
ker internationaal contact Contact met
jongeren van andere landen heeft overi
gens pas zin als men iets van eigen land
kent en weet.
De heer Peters merkte tenslotte op: Wij
groeien naar nieuwe verhoudingen tussen
mensen en volkeren. Wij moeten zorgen
dat de jeugd geen lijdelijk toeschouwer
wordt in dit proces. Wij moeten niet teveel
praten over de jeugd, maar zorgen dat zij
actief wordt ingeschakeld in het wereld
gebeuren, door haar alle mogelijkheden tot
ontwikkeling en ontplooiing te geven.
Middelbare Technische School
In het jaarverslag van de Middelbare
Technische School te Haarlem (uitgaande
van de Vereniging voor Nijverheidsonder
wijs) wordt meegdeeld, dat het aantal leer
lingen aan het einde van de cursus 1950-
1951 bedroeg 746. Voor de nieuwe cursus
meldden zich 443 candidaten. Tot het
eerste studiejaar werden 157 leerlingen
toegelaten, tot het tweede 78 en tot het
vierde 3, in totaal dus 238.
Het personeel en de leerlingen werden
doorgelicht. Er deden zich geen afwij
kingen voor. In de werkplaats metaal is
thans het gehele drijfwerk gesloopt; elk
der gereedschapswerktuigen heeft thans
een afzonderlijke electrische aandrijving.
Er zullen nieuwe werkbanken geplaatst
worden.
ADVERTENTIE
DE STOFZUIGER SPECIAALZAAK
Gen. Cronjéstraat 43 - Kruidbergerweg 51
Telefoon 16990 17696 Spaarne 3
Haarlem.
Vanaf ƒ2.50 per week.
Ook voor reparatie en onderdelen van
alle merken.
Voor de Haarlemse Kunstgemeenschap
heeft de innemende acteur Johan Fiolet
gisteravond in de Renaissancezaal van het
Frans Halsmuseum het toneelstuk „Ham
let" van William Shakespeare zo goed als
geheel voorgelezen. Het was er hem ken
nelijk in de eerste plaats om te doen deze
tragedie van de prins van Denemarken,
die zich gedwongen ziet de door zijn oom
op zijn vader gepleegde moord te wreken,
aan de toehoorders duidelijk te maken,
zonder zich enigszins te bekommeren om
de gehele bibliotheek van commentaren,
die deze gecompliceerde figuur heeft uit
gelokt. Hij liet gewoon de tekst aan het
woord, zodat ieder zijn eigen conclusies
omtrent de beweegredenen van de hande
lende personen kon trekken, gelukkig ook
zonder een krampachtige en artistiek toch
niet te verantwoorden poging te wagen al
deze figuren door geforceerde stembuigin
gen en toontjes nadrukkelijk te typeren.
Niettemin kon men duidelijk horen in
welke rollen zijn talent het gemakkelijkst
paste: die van Polonius of die van de eer
ste doodgraver. Dit alles behoefde geens
zins te verhinderen (en deed het ook niet)
dat de grote monologen van de titelheld
met pakkende bewogenheid werden voor
gedragen en veel indruk maakten. Dat dit
laatste het geval was bleek duidelijk toen
Fiolet voorstelde met het oog op het ge
vorderde uur de séance maar op te heffen,
waarmee hij een gemeend protest aan
het auditorium ontlokte. Tot mijn spijt
was ik slechts in de gelegenheid een kort
gedeelte van deze avond bij te wonen.
D. K.
Op 26 Maart zijn de heer en mevrouw A.
Verloop-Vernout, die hun gehele leven in
Haarlem hebben gesleten, een halve eeuw
getrouwd. Zij zijn algemeen bekende fi
guren in 'het stadsbeeld, want gedurende
veertig jaar hebben zij met bloemen langs
de weg gelopen, de man met een handkar,
de vrouw meestal met een mandje. Dank
zij het „Drees-pensioen" behoeven zij
deze handel thans niet meer uit te oefenen
en kunnen zij in hun woning (Bakkerstraat
55) rustig van hun oude dag genieten. Nu
is het hun beurt om eens in de bloemetjes
te worden gezet.
De Haarlemse Voorjaarsbeurs
Vrijdagavond is de Haarlemse Voor
jaarsbeurs voor de vrouw gesloten. De
30.000ste bezoekster, die op die avond
kwam, kreeg een geschenk. Het aantal be
zoekers van de beurs van 1951 werd niet
bereikt, want toen waren er 36.800.
Even voor de sluiting verzamelden de
standhouders zich voor het podium, waar
de vice-presidente van de afd. Haarlem van
de Ned. Vereniging van Huisvrouwen, me
vrouw A. C. Groosmuller-Voet, allen voor
hun medewerking dankte.
Van Maandag af zullen de Hagenaars
automatisch telefoonnummers in Amster
dam kunnen kiezen. Voor hen zal het net
nummer van Amsterdam niet 02900 maar 020
zijn en hun gesprekken worden niet na 9
minuten verbroken.
Zo lag Bunkie in bed, terwijl de anderen naar school waren. Maar jaals je ziek
bent, kun je moeilijk naar school!
Tante Liezebertha vond, dat ze maar het best een lekker warm glas citroen voor hem
klaar kon maken; dat is altijd goed, wanneer je verkouden bent.
Maar daar Bunkie er koortsig uitzag, liet ze toch maar liever de dokter komen Dokter
verscheen, bekeek Bunkie's tong, voelde zijn pols en knikte.
„Griep!", zei hij. Warmpjes in bed blijven, vriendje. Ik zal een lekker drankje voor
je laten komen, dan ben je gauw weer beter!"
En zo lag Bunkie stilletjes onder de dekens, met 'n warme kruik aan zijn voetjes. Op
een tafeltje naast zijn bed stond de fles met het drankje.
Tante Liezebertha zorgde goed voor hem. Telkens kwam ze even naar hem kijken en
zei iets, als hij niet sliep'. Maar meestal lag Bunkie te slapen of zo'n beetje te doezelen.
Want als je goed koorts hebt, kun je maar het best heel stil liggen
ADVERTENTIE
Enkele maanden geleden deelden wij
mede dat het bestuur van „Duinrust" te
Overveen geweigerd heeft het gebouwen
complex, waarin thans het Marinehospitaal
gevestigd is, aan het rijk te verkopen, om
dat het daaraan de oude bestemming, ver
zorging van ouden van dagen, terug wil
geven. Wij voegden er aan toe dat aange
nomen werd dat het nog wel enkele jaren
zou duren voor „Duinrust" door de hospi-
taaldienst ontruimd zou kunnen worden.
Thans wordt ons medegedeeld dat het in
de bedoeling ligt een nieuw Marine-hospi
taal te bouwen. Aanvankelijk was gedacht
daarvoor een terrein in Den Helder te zoe
ken, waar in de oorlogsjaren het Marine
hospitaal verloren ging, maar bij nadere
overweging is men tot de conclusie geko
men dat het meer aanbeveling verdient in
Overveen, althans in de omgeving daarvan,
te blijven.
Het kwasi-historische stuk „Madame-
sans-Gêne' is zeker niet het sterkste, maar
althans in ons land wel' het duurzaamst
populaire uitvloeisel van de geweldig
vruchtbare pen van Victorien Sadou, de
veertig jaar jongere navolger van Scribe,
vaste leverancier van rollen aan de vorste
lijke Sarah Bernhardt, die bij voorbeeld
met „Fédora" zijn naam tot een begrip
maakte. In dit geval echter was het de
al bijna even vermaarde actrice Gabriëlle
Réjane die de groots gemonteerde anecdote
over Napoleon en de marketentster in zo
goed als geheel Europa en in Amerika be
kend maakte. In Nederland boekten Louis
en Theo Bouwmeester er dank zij hun
brillante vertolkingen stampvolle zalen
mee. Later namen „de Rotterdammers" het
spel op hun répertoire. In een jonger ver
leden heeft Magda Janssens de titelrol bij
Willem Royaards gespeeld. Ook Annie van
Ees heeft er haar krachten op beproefd.
Over Sardou (die dit stuk overigens
schreef in samenwerking met Emile Mo-
reau) is al zo vaak hetzelfde gezegd, dat
het weinig zin heeft hier nogmaals in den
brede te herhalen dat hij nooit anders dan
voortreffelijk in elkaar gezet, maar uiterst
oppervlakkig vakwerk leverde. De snel van
aspect wisselende situaties zijn zodanig ge
arrangeerd dat er dank zij een vex-nuftige
preparatie met kleine middelen grote ef
fecten worden bereikt. Het is „du théatre"
van begin tot end. Terecht merkte een
Franse geschiedschrijver eens op: „Hij trekt
handig de aandacht en weet die voort
durend geboeid te houden, maar bevredigt
die tenslotte niet". Inderdaad is hij eerder
als vindingrijk metteur-en-scène dan als
auteur te beschouwen. Iedere oorspronke
lijkheid was hem trouwens vreemd. Zijn
figuren mogen dan nog zo welbespraakt en
bewegelijk zijn, menselijke karakters wor
den het nooit. Het zijn voornamelijk de
kleren die bij hem de mensen maken. Maar
hij kon op een dramatische wijze een ver
haal vertellen als geen ander en dat is een
kwaliteit die men heden ten dage verleerd
schijnt te zijn!
De rol van de in het Franse keizerrijk
tot hertogin van Dantzig gepromoveerde
volksvrouw is een zeer veeleisende, maar
met bijzonder dankbare mogelijkheden.
Eigenlijk is en blijft zij, ook in de
latere bedrijven op hogere leeftijd, een
typische ingénue: charmant, openhartig en
offerbereid. „Met elk van mijn vrouwen
figuren zou iedere man wel graag getrouwd
willen zijn", heeft Sardou eens gezegd en
dat geldt ook voor deze Madame-sans-Gêne
en dat is de sleutel van het geheim van
dit succes. In de voorstelling, die het Rot
terdams Toneel er gisteravond in de Haar
lemse Schouwburg van gaf, bleek Lily
Bouwmeester ondanks enkele aardige ver
diensten niet geheel in staat deze figuur
de volst mogelijke glans te verlenen. Zij
probeerde het teveel met stereotiepe ma
niertjes, die men sedert „Pygmalion" wel
van haar kent. Haar verve was niet brillant
genoeg. Toch wist zij de zaal gemakkelijk
te amuseren en bijna iedereen nam dan ook,
gehoord de kracht van het applaus, met
het gebodene genoegen.
Regisseur Frits van Dijk typeerde Napo
leon door middel van een afgebeten toon
en korte, driftige passen. Het is natuurlijk
onmogelijk de dertig andere medewerken
den zelfs maar bij name te noemen. Laten
wij daarom volstaan met Ko van Dijk wiens
branie en luidruchtigheid kenmerkend
waren voor de gehele, op vele momenten
van onverstaanbaarheid na even plezierige
als zorgvuldige vertoning van een blijspel,
waaruit wel meer te halen was geweest.
DAVID KONING.
Plechtigheid op de Erebegraafplaats
De dienst identificatie en berging heeft
onlangs in Alsdorff bij het concentratie
kamp Neuengamme in Duitsland de urn
met as van de heer L. Peper te Haarlem
gevonden.
De heer Peper werkte ruim achtendertig
jaar bij de Coöperatie „Vooruitgang" (thans
„Haarlem") aan de Meester Cornelisstraat
en was gedurende ruim twintig jaar lid van
de Haarlemse gemeenteraad.
In Juni 1941 werd hij met vele anderen
door de Duitsers gevangen genomen en
naar Duitsland overgebracht. In verschei
dene kampen is hij lichamelijk en geestelijk
zodanig mishandeld, dat hij 16 Mei 1942 aan
de gevolgen daarvan in het concentratie
kamp Neuengamme bij Hamburg is over
leden,
De urn zal Woensdagmiddag om 3 uur op
de Erebegraafplaats aan de Zeeweg te
Overveen worden bijgezet.
bestaat de gelegenheid, het abonne
mentsgeld automatisch van hun giro
rekening op de onze te laten over
schrijven.
De voordelen hiervan zijn:
le. Aanbieding van kwitantie komt te
vervallen, dus geen incassokosten
2e. Giro-biljet behoeft niet meer ieder
kwartaal te worden uitgeschreven.
3e. Geen kosten voor overschrijving.
Indien U hiervan gebruik wilt maken
verzoeken wij U een machtigingsfor
mulier bij onze administratie aan te
vragen.
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
Onder zeer grote belangstelling had
Vrijdagavond in de Kloppersingelkerk een
propaganda-uitvoering plaats ten bate van
de vereniging „Blindenpenning", een ne
venorganisatie van de „Vereniging tot
werkverschaffing aan hulpbehoevende
blinden" te Amsterdam. Onder leiding van
de blinde dirigent Piet Meijer zong het
Amsterdamse Blindenkoor enkele num
mers. Verder traden dames solistisch of in
kleine ensemble op, gaf een der heren
koorleden een declamatie ten beste en
kreeg het publiek gelegenheid correct
pianospel en zeer vaardig orgelspel te ho
ren van Piet Meijer, die men tevens als
componist van koorwerk mocht waarderen.
Het Blindenkoor is niet groot, maar het
bezit stemmen van bijzonder goede kwali
teit. Zo tegen het slot van de avond kregen
wij bijvoorbeeld een driezang te horen van
de koorleden Martha Bouwman, Nel
Peetoom en Annie Hoogkamer, zo stralend
mooi van klank, zo rein en zo zuiver af
gewogen, dat ik er versteld van stond
neen, laat ik er eerlijk voor uitkomen: dat
ik er door ontroerd werd, temeer omdat
dit zingen zo anti-sentimenteel, zo edel
vah uitdx-ukking bleef.
De alt van dit trio hadden we reeds in
het begin van het concex't gehoord met een
beheerste vertolking van een lied van
Brahms. Dan was er nog een sopraan (Ma
rie Brinkerink) die zeer verdienstelijk de
bekende Kerk-aria van Stradella (of van
wie het ding moge wezen) liet horen. Met
dergelijke goed gevox-mde damesstemmen
is een klein koortje al gauw op peil in zijn
bovenstemmen. Ten nadele van de heren
kan ik niets zeggen, dan dat ze te weinig
in aantal zijn. Maar hoe bescheiden van
klank dan ook, de kwaliteit is goed. Al
direct viel ons een lenig baritongeluid op,
dat zo heerlijk muzikaal de toonhoogte
voor het gehele ensemble bepaalde en drij
vende hield, zo een van die stemmen die
als een kurk op het water dobberen en
van geen onderduiken weten.
Het koor zong eenvoudige stukjes naar
Mozart en Beethoven („die Vesper" in een
tamelijk vreemde opvatting van het re-
fx-ein!) maar ook een vrij ingewikkeld stuk
van de dirigent, waarin we een paar goed
vertolkte declamatiestukken hoorden. Piet
Meijer schuwt in zijn werk chromatiek en
verrassende modulatie niet; hij verlaat be
wust de platgetreden wegen van de dier
bare succesliederen. Maar hij kan het doen,
BINNENLAND
De Nederlandse dichter en essayist
Victor E. van Vriesland is benoemd tot lid
van het hoofdbestuur van de internationale
PEN-club, die thans uit 54 nationale centra
bestaat. Voorzitter van het hoofdbestuur is
de hoogbejaarde Italiaanse wijsgerige schrij
ver Benedetto Croce,
De Koningin en Prins Bernhard hebben
in paleis Soestdijk een aantal deskundigen
op het gebied van de opleiding in de in
dustrie ontvangen, teneinde met hen van
gedachten te wisselen over de vorming en
ontwikkeling van de arbeidende mens.
Een dam, die was opgeworpen voor het
opspuiten van het nieuwe industrieterrein
aan het Amsterdam-Rijnkanaal te Tiel, is
doorgebroken. Hondei'den vierkante meters
land zijn ten' gevolge van deze doorbraak
met water en modder bedekt. Alle sloten in
de naaste omgeving zullen uitgegraven moe
ten worden.
Te Dordrecht is plotseling in de leef
tijd van 56 jaar overleden de heer J. W. Hol-
terman, onder-directeur van de N.V. Maat
schappij tot Vliegtuigbouw Aviolanda te
Papendrecht..
Er is gelegenheid tot het verzenden van
zeepost naar Hr. Ms. „Van Galen" op thuis
reis uit de Koreaanse wateren. Poststukken
moeten vóór 17 Maart om 10.00 uur te Am
sterdam aanwezig zijn. Adressexüng: naam,
rang, of kwaliteit, marinenummer, aan boord
van Hr. Ms. Van Galen, Amsterdam.
In een dierenpark te Eindhoven is een
struisvogel doodgegaan. Bij het onderzoek
naar de doodsoorzaak bleek, dat de vogel een
verzameling ijzer in zijn maag had, onder
meer verroeste spijkers, bouten met. moeren,
kapstokhaken en stukken ijzerdraad.
Uit een brandkast van een machinefa
briek in Amsterdam-Noord is ongeveer tien
duizend gulden meegenomen.
In de oorlogsdagen van Mei 1940 werd
het gezantschap van Uruguay in Den Haag
gesloten. Thans, 12 jaar later, zal Uruguay
weer door een gezant zijn vertegenwoordigd.
De heer Virgilio Sampagnaro, de nieuwe ge
zant. arriveerde dezer dagen met zijn echt
genote en zijn twee dochters in Den Haag.
Prinses Armgard, de moeder van Prins
Bernhard, zal zich binnenkort in Nederland
vestigen. Op medisch advies heeft zij moeten
afzien van het huis in Hilversum, dat zij
aanvankelijk zou gaan bewonen. Zij zal zich
vestigen op het kasteeltje „Warmelo" te
Diepenheim.
De Internationale Arheidsconferentle
heeft in 1951 een verdrag aangenomen inzake
gelijke beloning voor mannen en vrouwen
voor gelijkwaardige arbeid. De minister van
Soicale Zaken en Volksgezondheid heeft
zich tot de Sociaal Economische Raad ge
wend met het verzoek hem te adviseren over
de vraag of dit beginsel over de gehele linie
in Nederland in de practijk kan worden
toegepast.
Te Amersfoort worden tweehonderd!
officieren, onderofficieren en manschappen
van het Regiment Huzaren van Sytzama her
schoold. Zij zijn indertijd opgeleid voor het
bemannen van pantsex-wagens, die echter in
de nieuwe organisatie van ons leger vrijwel
niet meer worden aangetx-offen. Daarom
ontvangen deze mannen een opleiding in het
gebruik van de dertig ton zware Sherman-
tanks.
Het Haagse gerechtshof heeft een 47-
jarige chauffeur uit Den Haag wegens het
opzettelijk zonder redelijk doel letsel toe
brengen aan een dier, veroordeeld tot een
week gevangenisstraf. Volgens getuigen had
de chauffeur een konijn de ogen uitgestoken
en het dier gevild toen het nog niet dood
was. De rechtbank had hem tot een maandi
veroordeeld.
HAARLEM EN OMGEVING
De heer H. J. W. B. Disselkoen, wethou
der van Heemstede, zal Woensdag 19 Maart
geen spreekuur houden.
Aan Oddens' Beton te Haarlem is opge
dragen het maken van de betonwerken voor
de woningbouwverenigingen „Eigen Haard"
en „Rochdale" in Tuinstad Slotermeer te
Amsterdam, voor ruim f 200.000.
Ds. K. de Gier te Lisse ontving een be
roep van de Geref. gemeente van Dirksland.
De classis Hoofddorp der Geref. kerken
heeft praeparatoir geëxamineerd en beroep
baar verklaard de heer B. v. Oeveren te
Halfweg, cand. aan de V. U.
Aan de rijksuniversiteit te Leiden
slaagde voor het semi-arts examen mej. G.
van Maasdam te Haarlem.
ADVERTENTIE
izecft-a/e sergeant
want hij heeft muzikaal wat te zeggen.
Doch hoe hij het er bij zijn mensen in
krijgt om alles zo zuiver te laten klieken,
mag wel een raadsel heten. Als pianist liet
hij een goede vertolking hox-en van de
Prélude in Des van Chopin en als orga
nist dwong hij bewondering af voor een
effectrijk opgebouwde vertolking van de
Fantasie en Fuga in c van Bach.
De avond werd ingeleid en met gebed
geopend door ds. Hofland. Tijdens de pau
ze kwam ds. W. Spliethoff met bijzonder
veel tact de baan effenen voor de propa
gandist, de heer Lagerwerf, die verder het
zijne deed om de avond financieel aan zijn
doel te doen beantwoorden. En na afloop
van het concert was het andermaal ds.
Spliethoff, die de actie voor „Blindenpen
ning" met een haxiig woord aanbeval en
heel waarschijnlijk naar wens deed slagen.
JOS. DE KLERK.
Nederlandse bewerking van C. J. E. Dmaux
24)
Hoe was hij op deze gedachte gekomen?
Hoe was het mogelijk dat, wat hem aan
vankelijk onzinnig en onuitvoerbaar had
geleken, vollediger geslaagd was dan hij
ooit had kunnen dromen?
Jaren geleden, nog vóór de catastrophe
in zijn leven, had een vriend, die zich veel
bezig hield met wat hij noemde „occulte
wetenschappen", hem verteld van de krach-
n van hypnose en suggestie. Hij had daar
oen ongelovig om gelachen. Een onbekende
ioor concentratie van eigen wil te dwingen
ets bepaalds te doen of te laten, leek hem
••on onmogelijkheid. Zijn vriend, geprik-
•oid door zijn schampere lachje, had toen
proef op de som willen geven. Niet ver
vnn hen zat het was in een restaurant
een heer verdiept in zijn krant. Brauns
vriend, had toen zijn blik strak gericht op
het achterhoofd van de onbekende lezer,
zonder een woord te zeggen. Minuten ver
streken. Er gebeurde niets. Na ruim een
kwartier vertoonde de onbekende tekenen
van onrust. Hij keek enkele malen op, las
verder, keek om zich heen. Enkele minuten
later legde hij de krant neer, keek opnieuw
om zich heen, stond eindelijk op en haastte
zich door de draaideur naar buiten.
Uitsluitend een kwestie van wil, geduld
en geloof in het succes had zijn vriend
gezegd.
Voor de grap had Adolf Braun hetzelfde
geprobeerd, zonder het geringste resultaat.
Pas toen hij op middelen zon zich op Sier-
lin te wreken, was hem het voorval in het
café te binnen geschoten.
Urenlang had hij zijn plannen ontwik
keld, zijn strategie bepaald. De enige ont
spanning die hij zich veroorloofde was le
zen geweest. Bij voorkeur verdiepte hij
zich in detectiveboeken, waarvan hij zich
stapels uit een leesbibliotheek verschafte.
Wat hij daarin zocht, boden ze hem niet.
Hij had gehoopt allerlei trucs te ontdekken,
die hij bij de uitvoering van zijn plannen
kon toepassen. Maar in geen van deze boe
ken vond hij iets dat overeenstemde met
wat hij voorbereidde. Zijn „methode" was
oorspronkelijk. Niemand was op een idee
gekomen dat zelfs maar op het zijne léék.
Blijkbaar was fantasie niet voldoende. Al
leen de nood, de werkelijke nood, maakte
vindingrijk. Tot dat inzicht gekomen leid
de hij zijn „studie" in andere banen. Hij
bepaalde zich tot het lezen van sociale ro
mans, om zich op de hoogte te stellen van
de levenswijze der kringen, waarin zijn
vijand verkeerde. Hij wilde weten hoe men
daar leefde, dacht, sprak. Hele zinnen en
uitdrukkingen leerde hij van buiten om
ze, mocht hij er eens één nodig hebben,
bij de hand te hebben.
Hij bestudeerde de verschillende gelaats
uitdrukkingen ijverig voor de spiegel. Als
een toneelspeler oefende hij zich in de uit
beelding van verschillende gemoedsgesteld
heden: de onverschilligheid, de geveinsde
belangstelling, de ongenaakbaarheid, de on
verstoorbaarheid, de hoogmoedige welwil
lendheid, de afgetrokkenheid.
Volharding, geduld, wilskracht steeds
hield hij zich voor ogen, dat déze hem
enkel zouden doen slagen.
Hij stelde ze elke dag op de proef. Hij
trainde zich, zoals een hardloper of een
wielrenner zich lichamelijk traint. Maan
denlang. Hij wist, dat hij niet met weken
moest tellen. Ontmoedigd was hij nooit.
Adolf Braun had de tijd. Hij was als de
jager die zijn veld zolang achtervolgt tot
hij het heeft neergelegd.
Elke gang van zijn vijand kende hij al
lengs, elke gewoonte, elke beweging. Zorg
vuldig bespiedde hij de geringste verande
ring, die zich in Sierlins houding voltrok.
Elke phase van de gevoelens, die zijn
„jacht" in zijn slachtoffer wekte, volgde
hij met cynische aandacht. Hij had zich
ingeleefd in zijn tegenstander, hij „speelde"
Sierlin te zijn, hij was soms Sierlin.
Met zekerheid wist hij, dat het stadium
nog xxiet bereikt was waarin Sierlin zijn
zelfbeheersching ging verliezen en in het
openbaar schandaal zou verwekken.
Zo kwam het dan tot de ontmoeting in
het warenhuis. Op die dag had Adolf Braun
zijn aartsvijand urenlang ongemerkt op de
hielen gezeten. Hij had hem gevolgd van
het Paleis van Justitie door de stad, waar
hij in enkele winkels boodschappen deed,
en vervolgens in het warenhuis. Het was
een tocht, die de hoogste eisen stelde aan
zijn speurzin. Telkens verloor Braun zijn
slachtoffer uit het oog, temidden van de
mensenstroom en vooral in het warenhuis
met zijn afdelingen, stands, doorgangen en
zijnaden, was het bijna ondoenlijk geweest,
het spoor niet bijster te raken. Bij de cassa
kwam het tot een ontmoeting. Wel had
Braun de kansen zo goed mogelijk bere
kend, maar toch was het een toeval, dat
hij juist zijn cassabon had betaald toen
Sierlin naderde. Wat volgde was evenmin
te voorzien geweest, al had Adolf Braun
er sinds geruime tijd rekening mee gehou
den dat het vroeg of laat zou komen tot
dit „onderhoud". De situatie was er rijp
voor: Sierlin zou willen weten waar hij
aan toe was en voldoende murw zijn om
tot het uiterste te gaan: zijn achtervolger
aan te spreken. Toch was het een verras
sing dat het dié middag zover kwam.
Brauns ingestudeerde „houding" had de
vuurpx-oef doorstaan. Van dat ogenblik af
had hij de zekerheid, de strijd gewonnen te
hebben. Er zou zich een nieuwe gelegen
heid voordoen zijn krachten te meten, daar
van was hij overtuigd.
Sierlins bezoek aan Eberhardt was Braun
bekend. Hij bereidde zich voor op de mo
gelijkheid van een tweede tegenstander,
hoewel het doel van Sierlins bezoek in het
duister lag. Toen het spoor ten tweede male
naar het huis bij de Dierentuin leidde en
Braun de achtexwolgde bij Eberhardt zag
binnengaan, ovex-viel hem zonder aanwijs
bare reden een gevoel van vermoeienis.
Lichamelijk voelde hij zich kranig genoeg,
deze inzinking was van geestelijke aard:
hij kreeg genoeg van dit rusteloos in-de-
weer-zijn.
Het was een hachelijk ogenblik. Begon
zijn wilskracht het te begeven? Hij besloot
niet te wachten tot Sierlin weer naar bui
ten zou komen. Er stond iets belangrijkers
op het spel. Hij moest dit onlustgevoel
overwinnen., Braun wandelde het park
door en, ingedachten verzonken, ging
hij op een der banken zitten. Het was hier
stil. Ongestoord kon hij denken. De prik
kelende vrieskou deed hem weldadig aan.
Hier was het goed. Hier was klaarheid,
helder zicht, vrede, rust. Waarom was zijn
leven zo gekweld? Waarom was een ogen
blik van stilte, van verzadiging, van ver
vulling, als dit, hem zó zelden vergund?
Hij herinnerde zich een zomeravond uit
zijn jeugd, één die hem was bijgebleven in
alle beproeving, als een belofte van iets dat
ééns zou terugkeren. De jaren van ver
nedering, van smaad en machteloze op
standigheid, waren er over heen gestormd
en niets was er van gebleven. Nu, als een
vage herinnering aan iets dat te broos was
om stand te houden in dit leven, dacht hij
terug aan die jaren van argeloosheid. Waar
was de onschuld gebleven? Het goed ver
trouwen? Het geloof in de goede bedoelin
gen van de mensen? In hun rechtschapen
heid? Waarom was dat alles in hem ver
minkt en gestorven en was er bitterheid
in hem en haat? Waarom? De gestalte en
het gezicht van Sierlin rezen in zijn ver
beelding op en schudden hem wakker uit
zijn gepeins. Daérom haatte hij! Sierlin! En
de strijdkracht stroomde in hem terug als
een tinteling van onstuimig bloed.
Braun had hen zien naderen, Sierlin en
zijn metgezel, in wie hij Eberhardt ver
moedde, de rechter zoals hij in het tele
foonboek had ontdekt er ging een schok
door hem heen van verrassing. Dit, dit
was toeval. Een veelzeggend toeval?
Hij had zich volkomen hersteld en nam
een beheerst-afwachteride houding aan. Hij
was gezien. Toen hij Ebex-hardt zag
naderen was hij teleurgesteld: graag zou
hij de overwinning hebben behaald op
twee tegenstanders. Na het glorierijke af
scheid van Eberhardt had hij zich als nooit
te voren voldaan gevoeld. Dit dit was
het begin van het einde. Daarvan was hij
zeker.
Op de dag voor Kerstmis kocht de Offi
cier van Justitie op de kerstboommarkt
van de buitenwijk waar hij woonde zelf
een boom. Eigenhandig droeg hij hem naar
huis. Braun was van deze inkoop vooraf
op de hoogte geweest: Eduax-d had er
prompt melding van gemaakt.
(Wordt vervolgd).
