Herenteam verloor - damesteam
won verdiend van Rotterdam
De Twee Zusters
Courses op Duindigt
„DE KUNST S N DE BANKETBAKKERIJ"
Verduisteringen uit de
villa van Krupp
Appèl tegen ruwheid
jegens dieren
Terlouw nu linksback;
Lugthart (Be Quick)
rechtsbinnen
7
Basketbalwedstrijden in het Krelagehuis
Roeien
Districts wedstrij den
in Leiden
A t hie tie k
Galina Zybina verbetert
wederom wereldrecord
Aapje van Hein Stork
voor Frans Halsmuseum
Haarlemse Tulpenkoekjes en Banketbakkerstaarten GRATIS!
voor iedere 50ste, resp. 250ste bezoeker van de tentoonstelling
„De Soete Invalin Vis- en Vleeshal
Nederlander, die tolk bij
Britten was, aangehouden
Voor de kinderen
Werelddierendag
Teruggave van
weggevoerde effecten
Uitkeringen van
L.V.V.S. en V.V R.A.
KLM-lijn naar Buenos
Aires wordt doorgetrokken
Landelijke actie voor
Bolswarder orgel
Bedreiging
Bergens duingebied
Bestemming grond aan
de Ambachtstraat
Verkoop van huizen
Schaken
Het interzonaal
schaaktournooi
FEUILLETON
DOOR JOS LODEWIJKS
Voetbal
Voorlopig Nederlands elftal
VRIJDAG 3 OCTOBER 1952
HAARLEMS DAGBLAD
- OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
Een spelmoment tijdens de stedenwedstrij
dam (heren) in het Krelagt
De uitslagen van de te Duindigt gehouden
draverijen en rennen luiden:
Talingprys (2000 m.): 1. Quality Hollandia
1.34.1; 2. Prins Gregor 1.32.3.
W. f 1,70, P. f 1,10, f 1,10, K. f2,20, C. f2,10.
Snipprijs (2100 m.): 1. Peter Karnac 1.32.8;
2. Pomona 1.31.3; 3. Overste van Fresena
1.29.6.
W. f43,80, P. f 10,50, f3,60, f 18,90, K. f22,90,
C. f 15,60.
Woudduifprys (2100 m.): 1. Nonnie M
1.30.6; 2. Nannie Gregor 1.31.5; 3. Luccie
Rohda 1.31.6.
W. f 11,30, P. f3,60, f3,70, f4,80, K. f9,20,
C. f7,10.
Ganzenprijs (2500 m.): 1. Olivier B f 1,28;
2. Little Monty 1.28.3; 3. Our Bonni B 1.29.4.
W. f 3,10, P. f 1,60, f 2,90, f 1,60, K f 20,50,
C. f 9,10.
Eendenprys (2100 m.): 1. Leo Axkit 1.27.8;
2. Mc Heny 1.29.6; 3. Lord Heny 1.29.9.
W. f 5, P. f 1,50, f 1,60, f 3,80, K. f 12,60,
C. 3,20.
Rennen
Korhoenprijs (2500 m.): 1. Boekanier; 2.
Noordwester; 3. Brandal.
W. f 4,20. P. f 1.60, f 1,60, K. f 3,20, C. f 3,50.
Patrijsprijs (1800 m.): 1. Fréderique; 2.
Erioso; 3. Aquavit.
W. f 4.70, P. f 1,60, f 1,80, f 1,20, K. f 14,20,
C. f 7,10.
De steeple-chace werd wegens de toestand
van de baan afgelast.
Zondagmiddag organiseert het bestuur van
de Westelijke Roeibond de wedstrijden van
het Westelijk District van de Nederlandse
Roeibond.
De volgende ploegen werden ingeschreven:
Gladde vier heren: Njord, De Laak.
Snelroeien dames gladde vier: Nautilus I
en II. Die Leythe.
Overnaadse skiff dames stijlroeien: Die
Leythe, De Laak, DDS.
Gladde skiff dames stijlroeien: Die Leythe,
DDS, De Laak.
Overnaadse vier heren: DDS, Die Leythe,
De Laak.
Overnaadse skiff heren: De Laak, Die
Leythe.
Mixed-acht: De Laak, Njord-De Vliet, Die
Leythe.
DDS, afkorting van De Delftse Sport, komt
uit Delft. Nautilus uit Rotterdam. De Laak
uit Den Haag, terwijl Njord. De Vliet en Die
Leythe uit Leiden afkomstig zijn.
De wedstrijden duren van half drie tot vijf
uur en vinden plaats op Het Galgewater te
Leiden. De finish ligt voor het clubgebouw
van Die Leythe. De racenummers worden
verroeid over een afstand van 1000 meter.
Overnaadse vier dames stijlroeien: DDS,
De Laak, Die Leythe.
De Russische athlete Galina Zybina heeft
het wereldrecord kogelstoten, dat zij twee
weken geleden op 15,37 meter bracht, op
nieuw verbeterd. In Moskou bereikte de
Olympische kampioene de fraaie afstand
van 15.42 meter.
ADVERTENTIE
Op de tentoonstelling van de Amster
damse Kunstenaarscombinatie, die tot en
met Zondag in het museum „Het Huis Van
Looy" exposeert, is door de gemeente
Haarlem ter plaatsing in het Frans Hals
museum een tekening aangekocht van de
hand van Hein Stork. Zij stelt een aapje
voor.
Alleen nog Vrijdag, Zaterdag en Zondag geopend van 10—5 uur en 7-30—11 uur.
Definitieve sluiting Zondagavond 11 uur.
In Amsterdam is gisteren de 40-jarige
reiziger L. van der V. gearresteerd, in ver
band met een onderzoek, dat Scotland Yard
in samenwerking met de Nederlandse poli
tic instelde naar verduisteringen, welke
leden van de geallieerde strijdkrachten in
1945 pleegden ten nadele van Alfred Krupp
von Bohlen und Halbach te Essen. De ge
arresteerde Amsterdammer, die tot voor
enkele jaren onderwijzer was te Enschedé,
heeft bekend aan deze verduisteringen deel
te hebben gehad.
Toen in 1945 de geallieerde legers Duits
land binnenvielen en Essen bezetten, na
men de staven ook hun intrek in de villa
Hiigel van Alfred Krupp von Bohlen und
Halbach, de staalmagnaat. Krupp zelf werd
gearresteerd als oorlogsmisdadiger. Eerst
waren het de Amerikanen, die hun oog op
villa Hügel hadden laten vallen, later trok
ken de Engelsen er in.
Het staat wel vast, dat tijdens het ver
blijf van geallieerde troepen in Essen voor
millioenen aan kostbaarheden en antiqui
teiten uit de villa Hügel zijn verduisterd.
Enkele jaren geleden werd het vonnis
tegen Alfred Krupp herzien. Zijn straf
werd aanzienlijk verzacht en de staalmag
naat is thans weer geruime tijd op vrije
voeten. Bij de herziening van het vonnis
kreeg Alfred Krupp niet alleen zijn fabrie
ken weer toegewezen, maar ook zijn per
soonlijke» bezittingen. Daar veel van die
bezittingen verdwenen waren, diende
Krupp een aanklacht in bij de geallieerde
autoriteiten. Hij zou daarbij een eis tot
schadevergoeding hebben ingediend van
anderhalf millioen dollar.
Het onderzoek werd in handen gelegd
van de Engelse Scotland Yard. Deze stelde
zich in verbinding met de politie in de lan
den, waarvan staatsburgers bij de verduis
tering betrokken leken te zijn. Zo leidden
ook sporen naar Nederland. De hoofdste-
dc-lijke politie koesterde verdenking tegen
de Amsterdamse reiziger L. van der V. Het
was haai bekend dat deze in 1945 als tolk
in de rang van sergeant met de geallieerde
troepen naar Duitsland was getrokken en
dat hij op de villa Hügel had vertoefd.
Rechercheurs van politie te Amsterdam
en mannen van Scotland Yard deden
gisteren ten huize van Van der V. een inval.
Zij troffen inderdaad talrijke kostbaar
heden en antiquiteiten aan, die van villa
Hügel afkomstig bleken te zijn. De man gaf
dit toe en werd daarna in verzekerde be
waring gesteld. Na de arrestatie van Van
der V. hebben Britse politiemannen giste
ren tevens een inwoner van Winterswijk,
die samen met de Amsterdammer als tolk
in het Britse leger gediend heeft, als ge
tuige een Verhoor afgenomen.
Van der V. woonde nog maar enkele jaren
in Amsterdam. Hij was na de bevrijding
gedurende enkele jaren onderwijzer in
Enschedé.
Maar natuurlijk mochten al die jongens niet zomaar op hun eigen houtje daar overal
door het kasteel lopen. Er was een gids, die hun alles zou laten zien en er wat bij
vertellen van de geschiedenis.
Meester riep de jongens dus bij elkaar en toen gingen ze achter de gids aan verder
het kasteel in.
Eerst liet de gids hun de verschillende zalen zien; daar waren vensters met prachtige
gekleurde ruiten erin. Er stonden wapens op van de ridders, die heel vroeger op dat
kasteel hadden gewoond.
„Kijk eens, hoe prachtig het zonlicht door die gekleurde ramen valt!", zei de gids.
Ja, dat was ook werkelijk heel mooi. Daarna gingen ze langs een grote schouw met
beeldhouwwerk, waaronder vroeger een geweldig houtvuur brandde in de winter;
want kachels kende men toen nog niet, zoals wij hebben!
Gezellig waren die zalen wel niet, want de muren waren van steen en de vloeren ook.
En het tochtte ook wel 'n beetje.
Bunkie stond vol bewondering voor een harnas; zo'n ijzeren pak, dat de ridders droe
gen als ze in de oorlog gingen.
„Wat zal dat ongemakkelijk zitten aan je lijf!", dacht hij.
„Nou", zei Rick. ..En als je je 's morgens moest aankleden, zou je wel een uur nodig
hebben om alle schroefjes vast te maken!"
De president van de Wereldfederatie
voor Dierenbescherming, dr. mr. W. Hu-
genholtz uit Leiden, heeft voor de Wereld
omroep een toespraak gehouden over de
Werelddiex-endag, die beoogt de aandacht
van de mensen te vestigen op de ellende
der dieren. Het is een appèl tegen mense
lijke onverschilligheid, domheid, ruwheid
en misdadigheid jegens de dieren.
Dr. Hugenholtz noemde dierenbescher
ming mensenbeschaving en qualificeerde
ruwheid jegens dieren als één der kenmer
kendste eigenschappen van een laag en
onedel volk. Hij zei dat de mensen veel te
danken hebben aan de dieren. Deze helpen
mee bij het beploegen der akkers, het be
arbeiden der velden, het binnenhalen van
de oogsten. Dieren redden vaak mensen
levens en zijn een steun door hun liefde
en trouw. Daarom betrachtte de mens
barmhartigheid en rechtvaardigheid. Alle
landen hebben de plicht door een goede
wetgeving de dieren te beschermen tegen
mishandeling,, willekeur en uitbuiting.
Geen volk is geciviliseerd, zo besloot dr.
Hugenholtz, als het zijn dieren onbe
schermd laat.
Op vragen van het Tweede Kamerlid
mejuffrouw Tendeloo (P.v.d.A.) betref
fende de overeenkomsten tussen Neder
land en de Duitse Bondsrepubliek over
restitutie van uit Nederland weggevoerde
Duitse effecten, heeft de minister van
Financiën geantwoord, dat de overeen
komst van 19 Mei 1952 betrekking heeft
op tijdens de oorlog uit Nederland wegge
voerde R.M.-effecten, welke volgens Ne
derlands standpunt door Duitsland dienden
de worden teruggegeven en waarvoor de
Duitse Bondsregering zich verplicht heeft
in plaats van feitelijke restitutie een scha
deloosstelling te geven.
De nominale waarde der desbetreffende
effecten bedraagt circa R.M. 4.000.000. In
D.M. uitgedrukt zou het nominale bedrag
aanzienlijk lager zijn. De werkelijke waar
de is zeer moeilijk te schatten.
Vastgesteld is, dat op de vrij te geven
effecten geen rechtsherstelaanspraken rus
ten.
De Nederlandse regering heeft bij de
overeenkomst van 19 Mei 1952 slechts de
verplichting op zich genomen om geen
verdere aanspraken te doen gelden op
teruggave van in R.M. luidende Duitse ef
fecten. Van andere aanspraken tot restitu
tie van uit Nederland tijdens de bezetting
weggevoerde effecten heeft de regering
geen afstand gedaan.
Beheerders-vereffenaars van de Liqui
datie van Verwaltung Sarphatistraat (L.
V.V.S.) hebben medegedeeld, dat zij door
het Nederlandse Beheersinstituut gemach
tigd zijn aan de erkende schuldeisers van
L.V.V.S. een tweede uitkering van 20 pet.
beschikbaar te stellen.
In de eerste plaats zuilen de nog te veri
fiëren schuldeisers van de eerste groep
(oorspronkelijke rekeninghouders en we
duwen. weduwnaren en erfgenamen in de
rechte lijn van oorspronkelijke rekening
houders) 75 pet. over het bedrag hunner
vorderingen ontvangen, namelijk 55 pet.
als eerste en 20 pet. als tweede uitkering.
Zodra deze eerste groep zal zijn afge
handeld zal begonnen worden aan het
verstrekken van de tweede uitkering van
20 pet. aan die schuldeisers, die de eerste
uitkering van 55 pet. reeds ontvangen
hebben en het verstrekken van de eerste
en tweede uitkering, dus in totaal 75 pet.
aan de schuldeisers van de dan in behan
deling te nemen tweede groep (alle niet
onder de eerste groep vallende schuld
eisers).
De beheerders^vereffenaars van de
Vermogens Verwaltungs- und Renten-
Anstalt (V.V.R.A.) zijn door het Neder
landse Beheersinstituut gemachtigd aan de
erkende crediteuren van de V.V.R.A. een
derde uitkering van 17 pet. beschikbaar te
stellen.
Deze uitkeringen zijn mogelijk geworden
doordat aan de vonnissen van de afdeling
rechtspraak van de Raad voor het Rechts
herstel van 1 Juli 1952 inzake het Duitse
schatkistpapier is voldaan. Bij het vast
stellen der uitkering van L.V.V.S. is reke
ning gehouden met de uitkering, welke
deze instelling op haar aanzienlijke vor
dering bij V.V.R.A. zal ontvangen.
Indien de regeringen hiermee accoord
gaan zal de K.L.M. in de naaste toekomst
haar luchtlijn AmsterdamBuenos-Aires
doortrekken naar Santiago in Chili. Ver
moedelijk zal dit begin November kunnen
geschieden. De K.L.M. zal dan 65 landen
door de lucht verbinden.
Met ingang van de winterdienstregeling
die 21 October van kracht wordt zal de
dienst op Tokio twee keer per week wor
den gevlogen. Tot dusverre werd zoals
men weet een keer per week naar en van
Tokio gevlogen.
Onder toezicht van Rijksmonumenten
zorg is men enige tijd geleden begonnen
met de resauratie van de laat-Gotische
kerk van Bolsward. Hiervoor is een bedrag
van 400.000 nodig. Rijk, provincie en ge
meente verleenden subsidie. De restauratie
van het orgel in de Martinikerk komt ech
ter geheel ten laste van de Hervormde Ge
meente, die deze last onmogelijk kan dra
gen. Aangezien het orgel geldt als een
cultuurbezit van grote waarde, zal een
landelijke actie worden gehouden ten
einde de nodige gelden bijeen te brengen.
In het comité van aanbeveling voor deze
actie heeft ook mr. J. M. L. Th. Cals, mi
nister van Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen, zitting genomen.
Van het betrekkelijk groot aantal orgels,
dat Friesland telt, is dat in de Martinikerk
te Bolsward het allergrootste. Het orgel
is om zijn kwaliteiten bekend tot ver bui
ten de landsgrenzen.
De kunstenaars van Bergen, ruim veer
tig in getal, hebben een open brief gericht
tot Gedeputeerde Staten van Noordhol
land, de ministers van O. K. en W. en van
Landbouw en Voedselvoorziening, aan het
gemeentebestuur van Bergen, alsmede aan
allen, die belang stellen in het behoud van
een der mooiste natuurschoon-gebieden in
ons land.
Het betreft het duingebied rond de ver
brande pan, ten Zuiden van de zeeweg van
de Fransman naar Bergen aan Zee, waar
over ook het vorig jaar een en ander te
doen is geweest. Toen sloeg Bergen alarm,
omdat dit duingebied veel van zijn schoon
heid dreigde te verliezen als gevolg van de
door de D.U.W. uitgevoerde werken voor
het Prov. Waterleidingbedrijf.
Nu slaat Bergen alarm, omdat gebleken
is, dat het werk wordt voortgezet. Dage
lijks werken er tal van DUW-arbeiders
met kruiwagen en schop, om de duinval
leien om te spitten, de bekoorlijke düi-nfor-
maties in vlakke valleien te veranderen,
de flora en fauna geweld aan te doen.
Tenslotte vragen de Bergense kunste
naars de bevoegde instanties dringend on
middellijke stopzetting van de werken en
zoveel mogelijk weer bij de natuur aange
paste correcties op de reeds uitgevoerde
werken te doen uitvoeren.
Voor de te werk gestelde werklozen zou
productief werk gevonden kunnen worden
in het bouwrijp maken van bouwterreinen
enzovoort.
B. en W. van Haarlem stellen de ge
meenteraad voor aan de heer A. P. Win-
nubst tegen de prijs van 14 per m2 in
koop af te staan de grond, gelegen aan de
hoek Ambachtsstraat hoek Marsstraat,
groot ongeveer 637 m2, oncler voorwaarde,
dat de grond uitsluitend bestemd wordt
om daarop te bouwen een garage en vier
woonhuizen, elk bestemd ter bewoning
door niet meer dan een gezin.
De uitslag van de verkoping van Donder
dag in het Notarishuis luidt: Slaperdijk 24,
26, 28, 30 en 32. 16.360.—, J. W. Kleinlein.
Slaperdijk 36 a, 38 en 38 a, 10-350.— N. N.
Westerparkstraat 7, Zandvoort, opgehouden
5200.—.
Kleine Houtstraat 113113 a, Haarlem, op
gehouden 4080.
Rozenpriëelstraat 43 zw. en rd. Haarlem,
opgehouden 2740.
A. L. Dyserinckstraat 116, Haarlem, opge
houden 2800.—.
Gasthuislaan 152, Haarlem, 2080.G. J.
Smit qq.
Rozenpriëelstraat 45 zw. en rd., Haarlem,
1250-H. I. van Goor qq.
A. L- Dyserinckstraat 26, Haarlem, 2000,
W. Wakker qq.
Kleverlaan 83, Bloemendaal, 6500.—, G. J.
van Lit.
Brederodestraat 30, Zandvoort, 5000—,
G. J. van Lit.
De revanche, die het dames- zowel als het
herenbasketbalteam gisteravond in het Kre
lagehuis in Haarlem op de teams van Rot
terdam heeft willen nemen, is maar ten dele
gelukt. De heren verloren namelijk hun wed
strijd met 4432, maar de dames slaagden
er na een niet zo beste wedstrijd toch nog
in met een overwinning tussen de witte
lijnen vandaan te komen. Met 3627 bleven
zij in de meerderheid. Een gedeeld succes
dus gisteravond, maar wat misschien nog wel
belangrijker was: beide wedstrijden waren
voor de basketbalsport een bijzonder goede
propaganda door het spannende en zeer
sportieve verloop.
In de stedenwedstrij d tussen de dames
teams waren het vrijwel onafgebroken de
Haarlemse dames, die het tempo aangaven.
Afgezien van enkele
kleine inzinkingen kon
het Rotterdamse team
de Haarlemse voor
sprong geen ogenblik
in gevaar brengen.
De spanning bleef
er echter volop in,
juist ook omdat de
voorsprong van de
Haarlemsen vrijwel
de gehele wedstrijd
niet zó groot werd dat
het onmogelijk werd
die in te halen. De
ruststand, die met een
18-12 voorsprong voor
Haarlem inging, was
dan ook zeker niet
veilig en toen direct
na de hervatting de
Rotterdamse dames
vervaarlijk kwamen
opzetten moesten de
Haarlemsen alle zeilen
bijzetten om de voor
sprong te behouden.
Dit gelukte haar op
perbest en zij bleven
uiteindelijk met 36-27
in de meerderheid.
Als wij deze wed
strijd echter in zijn
geheel bezien, dan
kunnen wij niet zeg
gen, dat het spel op
een bijzonder hoog
peil stond. Daarvoor
was het plaatsen aan
beide kanten dikwijls
veel te slordig er wer
den voorts te veel kan
sen om zeep gebracht.
Veel vergoedde ech
ter de grote snelheid,
die het Haarlemse
team aan de dag leg
de. En afgezien van de
kleine inzinkingen
konden onze stadge
noten haar tegenstandsters juist door dat
hogere tempo haar wil opleggen en steeds
ook een met alle élan ingezet Rotterdams
offensief afslaan en zelf een serie snelle aan
vallen opzetten. De overwinning was dan ook
volkomen verdiend.
Verdiende nederlaag
Even verdiend als overigens de neder
laag van het herenteam was. Want nie
mand uit het niet zo talrijke maar wel
enthousiaste publiek in het Krelagehuis
zal willen ontkennen dat de Rotterdamse
heren sneller waren, meer accuratesse
betoonden en ook veel meer kansen in
soms waardevolle punten wisten om te
zetten.
Af en toe kregen wij en dat speciaal
vóór de rust de indruk dat de Rotterdam
mers alleen tot inspanning van alle beschik
bare krachten kwamen nadat de Haarlem
mers er in geslaagd waren de achterstand
met een vier- of vijftal punten te verkleinen.
Dan namelijk flitsten de Rotterdammers zo
snel langs de Haarlemmers, dat deze met
lede ogen moesten toezien dat hun achter
stand zich allengs vergrootte. Zo werd het
van 2—2 in korte tijd 29 en van 14—21
uiteindelijk 1622 bij rust.
Geen gedecideerde voorsprong dus van het
Rotterdamse team. Dat werd het echter kort
na de hervatting wel. Van 1622 werd het
toen namelijk via 2028 al gauw 2032. En
de Rotterdammers stonden die voorsprong
niet meer af. Dat bewijst trouwens ook wel
het scoreverloop: 2232; 2432; 24—34;
2634; 2636; 2736; 2936; en daarna weer
van 3039 uiteindelijk naar 3243 en de
einduitslag 3244.
Bij de Haarlemmers waren Hooijveld en
In Saltsjoebaden bij Stockholm werd het
internationaal schaaktournooi voortgezet met
de partijen uit de elfde ronde.
De resultaten waren: Kotov (Rusl.)—Wade
(N. Zeel.) 10 (na 21 zetten); Taimanov
(Rusl.)Averbach (Rusl.) Vz"2 (na 49 zet
ten); Petrosian (Rusl.)—Sanchez (Columbia)
V2Vi (na 23 zetten); Eliskases (Arg.)Go-
lombek (Gr. Br.) 1—0 (na 35 zetten); Gligo-
ric (Joegosl.)—Vaitonis (Canada) 1—0 (na
39 zetten); Geiler (Rusl.)Matanovic
(Joegosl.) y*¥2 (na 44 zetten); Szabo
(Hong.)— Pachmann (Tsj.sl.) ¥2¥t (na 40
zetten).
De volgende partijen werden afgebroken:
Stahlberg (Zweden)Barcza (Hong.); Stei-
ner (V. St.)—Pilnik (Arg.); Stoltz (Zweden)
Unzicker (West Did.).
Onze landgenoot Prins was in deze ronde
vrij.
2)
Als een schichtige hinde ging Johanna
Jutte over straat. Zij keek niet op of om,
doch hield haar ogen strak gevestigd op de
punten van haar versleten, ouderwetse
knoopschoenen. Zij passeerde de Nationale
Bank en ging de daarnaast gevestigde boek
handel binnen. Het was een laag, onooglijk
gebouw, die boekhandel, eigelijk niets dan
een winkelpui met een dak.
„Joris Helleboom, boekhandel en schrijf-
artikelen", aldus prijkte in grote letters op
een lichtbak boven de ingang. Joris Helle
boom zelf troonde boven op een winkel
trap toen Johanna Jutte de zaak binnen
kwam. Hij zat er schrijlings op en was
bezig schoolschriften met hel-blauwe om
slagen netjes te rangschikken in een van
de bovenste vakken.
Hij keek naar beneden en haastte zich
toen van de trap.
„O juffrouw Jutte, goed dat u komt,"
zei hij enigszins geagiteerd. „Ik had juist
vanavond even bij u langs willen gaan. Ik
moet u namelijk iets belangrijks mede
deler.."
liij hield op en keek haar onzeker aan.
Zij leunde met een hand op de toonbank en
Molenkamp de beste spelers, terwijl eerst
genoemde tevens topscorer werd.
Wij zeiden het reeds: de openingsavond
van het winterseizoen van de basketbal
lers was een goede propaganda voor deze
fraaie zaalsport. Doch wij willen niet
nalaten daarbij één opmerking te maken.
Namelijk dat het ons gewenst voor
komt dat vooral bij stedenwedstrij-
den als die van gisteravond, waar pu
bliek bij is, een rookverbod wordt uit
gevaardigd. Het lijkt ons toch wel aller
minst gewenst, dat de spelers en speel
sters bij gebrek aan voldoende venti
latie in het Krelagehuis spelen in een
dichte rookwolk, afkomstig van druk
sigaren en sigaretten puffende toe
schouwers.
De samenstelling van het voorlopig Ne
derlands voetbalelftal, dat op Woensdag 8
October aanstaande in het Feyenoord-
stadion in Rotterdam tegèn Wolverhamp
ton Wanderers zal uitkomen, is als volgt:
Doel: Kraak (Stormvogels); achter:
Tebak (Eindhoven) en Terlouw (Sparta);
midden: Wiertz (DWS), Hendriks (Vites
se) en Biesbrouck (RCH); voor: Van der
Kuil (VSV), Lugthart (Be Quick, Gro
ningen), Van Roessel (Willem II), Ben-
naars (Dosko) en Lenstra (Heerenveen).
De reserves zullen later worden aan
gewezen.
Onze sportredacteur tekent hierbij aan:
Het is wel duidelijk, dat de Elftal Keu
zecommissie nog lang niet content is met
de samenstelling van het nationale voet
balteam. In de achterhoede heeft men nu
Terlouw als linksback opgesteld, wat
enerzijds wijst op het voldoen van Hen
driks als stopperspil, anderzijds bewijst
dat men de Ajaxied Boskamp nog niet
voldoende vond bij zijn debuut tegen De
nemarken.
De Eindhovenaar Tebak krijgt opnieuw
een kans als rechtsback, doch indien
Odenthal tijdig vóór de wedstrijd tegen
België hersteld zal zijn, zal deze onge
twijfeld meer kans maken. En Lenstra
als linksbuiten.... het lijkt ons geen ge
lukkig experiment. Indien men het nut
tige werk van de Heerenvener ten volle
wil uitbuiten zal hij toch op een van de
binnenplaatsen in de voorhoede moeten
worden opgesteld. Veel keus voor een be
hoorlijke linksbuiten is er echter niet en
dus breekt hier nood de wetten.
Lugthart (Be Quick, G.) wordt voorts
als rechtsbinnen op de proef gesteld. In
dien de Groninger het zowel met Van der
Kuil als Van Roessel zal kunnen vinden
en - wat nog belangrijker is - een ver
vaarlijk schutter zal blijken te zijn, kan
hij onzes inziens zeker zijn van zijn plaats
in het Nederlands elftal.
We zien in ieder geval de experimenten
met belangstelling tegemoet.
bleef in die houding als een stenen beeld
wachten op wat hij verder zeggen zou.
„Ik kan niet zeggen hoe het mij spijt, u
dit te moeten vertellen," zei Joris nerveus,
terwijl hij zijn bril afnam en weer opzette
en een denkbeeldig stofje van de toonbank
veegde. Hij was een jonge man, niet ouder
dan dertig, met een vriendelijk gezicht en
helderblauwe ogen, die wonderlijk afsta
ken bij zijn rode haardos.
„Gaat hetover het huis?" De lippen
van Johanna Jutte bewogen nauwelijks
toen zij deze vraag stelde en haar woorden
hadden nagenoeg geen klank.
Joris knikte. Het was duidelijk dat hij
naar de juiste woorden zocht.
„Ik. U weetJa, u moet begrijpen
dat ik ook in een dwangpositie ben. Ik heb
u verteld dat u nog twee jaar zou kunnen
blijven wonen. Ik rekende erop dat ik hier
niet voor over twee jaar uit zou hoeven te
gaan, dat weet u. Maar vandaag heb ik be
richt gekregen dat dit huis al over vier
maanden wordt afgebroken. U begrijpt.
Ik ben een zakenman en ik kan me niet
veroorloven mijn winkel een tijd lang op te
doeken en daarna weer opnieuw te begin
nen. Dat is de doodsteek voor een zaak, be
grijpt u? Het publiek moet voortdurend
worden geattendeerd. Als ik hier uitga,
moet ik de volgende dag mijn nieuwe zaak
kunnen openen. Het is beroerd, maar.
„Ik begrijp het, zei Johanna toonloos.
„U hebt indertijd ons huis gekocht met het
doel er zelf in te komen en er een winkel
te beginnen. U hebt het volledige recht uw
eigendom op te eisen. Nu of over twee
jaar, dat blijft hetzelfde. Wij zullen onze
maatregelen moeten nemen."
„Jaja," zei Joris alleen maar.
Juffrouw Jutte stond nog een ogenblik
roerloos naar hem te kijken. Toen nam zij
haar portemonnaie uit de tas die zij bij
zich droeg en zei:
„Geeft u mij twee rol wit kastpapier,
alstublieft."
Joris streek met zijn lange, smalle hand
door zijn haardos en kuchte. Hij voelde
zich altijd onzeker wanneer hij met Johan
na Jutte te doen had. Zij was een kleine,
magere vrouw met een vaalbleek gezicht
vol rimpels, en een strakke mond met
bloedloze lippen, die zij steeds opeen
perste alsof zij moeite had om de woorden
van afkeuring tegen te houden. Zij zag nu
nog bleker dan anders. Haar knokige hand
steunde op de toonbank toen hij het kast
papier inpakte en hij zag dat haar vingers
.trilden.
Hij keek haar even 11a toen zij de deur uit
ging en zei vermoeid: „Hemeltjelief!" Toen
wierp hij een blik op een portret van
Ch ai-les Dickens, dat in zijn winkel hing en
ging met hernieuwde ijver aan het werk.
Het vaak-herhaalde „Hemeltjelief" van
Joris Helleboom was wijd en zijd bekend,
doch niemand hield er zo van hem dat te
horen zeggen als Elisabeth, de dochter van
de gemeente-ontvanger. Eli, zoals Joris
haar liefkozend noemde, was dol-verliefd
op de rode haardos van Joris, en stapelgek
op zijn „hemeltjelief". Hij had haar inder
tijd in zijn winkel leren kennen toen zij
om de jubileum-uitgave van Dickens
kwam en nog steeds nam Dickens de eer
ste plaats in het hart van Joris in vóór
alle auteurs, wier producten zijn winkel
sierden. Hem dankte hij zijn geluk, een
meisje als Eli te hebben veroverd en al
zal de wereldwijze Charles indertijd geen
zijner boeken geschreven hebben met het
doel, ze ongelezen tot trait-d'union tussen
geliefden te maken, toch scheen zijn groot
portret met zichtbaar genoegen neer te
zien op Joris, die er gedurende zijn dage
lijkse werkzaamheden soms met dankbare
knipoogjes naar opzag.
Om klokslag zes uur sloot Joris de deur
van zijn winkel aan de binnenkant en ging
daarna handenwrijvend naar zijn kantoor
tje. Het was een klein, onooglijk kamertje
achter de winkel, dat door een smal raam
uitzag op een betegeld pad tussen twee
muren. Joris stak een sigaret op en greep
de hoorn van zijn telefoontoestel. Hij draai
de een nummer en begon een levendig ge
sprek.
„Ik reken er op dat het precies gaat zo
als ik met u afspreek", zei hij. „Over zes
dagen, dus de elfde April, 's avonds om
tien uur, komt u hier voorrijden met een
stevige handkar. U krijgt de kar de volgen
de morgen terug. Ik zal zelf wel voor de
rest zorgen. Het gaat om een verrassing
voor mijn verloofde, begrijpt u. Kan ik er
van op aan?"
Na het gesprek zat Joris nog enkele mi
nuten in plezierige gedachten. Hij glim
lachte vergenoegd voor zich uit en wreef
onophoudelijk door zijn haardos, die ten
slotte omhoog stond als de kam van een
trotse haan.
TWEEDE HOOFDSTUK
De gemeente-ontvanger, mr. Kamerlingh,
had grootser plannen met zijn dochter ge
had dan haar uit te huwelijken aan een
boekhandelaar die nog moest beginnen om
een eigen zaak op te bouwen. Hij had ge
droomd van een burgemeester als schoon
zoon en in werkelijkheid had het ook
weinig gescheeld of deze droom was in
vervulling gegaan. Er was een jonge wet
houder geweest die Elisabeth Kamerlingh
tevergeefs zijn hand en hart had aangebo
den, en wiens verdriet over haar besliste
afwijzing juist veertien dagen later werd
gestild door zijn benoeming tot burge
meester in een dorpje, dat verscholen lag
ergens achter de lage, donkere dennen van
midden-Brabant. Een dorpje, waar mr.
Kamerlingh nooit van gehoord had en dat
dus tamelijk klein moest wezen, maar een
dorpje nochtans waar zijn dochter Elisa
beth burgemeestersvrouwe had kunnen
zijn.
Deze naargeestige gedachte sprak de
heer Kamerlingh slechts éénmaal uit in het
bijzijn van vrouw en dochter, en toen
kreeg hij zodanig de volle laag van beider
verontwaardiging, dat hij zich voornam het
dorpje en alles wat er aan vastzat of vast
gezeten kon hebben zo spoedig mogelijk
weer te vergeten.
Elisabeth of Eli, zoals zij door al haar
magen en vrienden behalve haar punc
tuele vader -genoemd werd, was een le
venslustige, niet zeer serieuze jongedame,
die sinds haar vijftiende jaar door mr. Ka
merlingh met groeiende verbazing be
schouwd werd. Vóór die tijd had hij weinig
meer dan gewone aandacht aan zijn enig
kind besteed, overtuigd als hij was van het
geruststellend feit dat haar opvoeding bij
haar moeder in goede handen was.
Op zekere dag echter ontdekte de ge
meente-ontvanger dat zijn dochter bezig
was niet alleen een mooi, doch ook een
zeer lichtzinnig meisje te worden. Het was
op de dag, dat hij haar in een laantje dicht
bij huis ontmoette in gezelschap van een
mager jongmens van omtrent haar eigen
leeftijd, die vrijpostig zijn arm om haar
schouder had geslagen en met een zoete
glimlach in haar linkeroor fluisterde.
„Zozo, jongelui", zei mr. Kamerlingh
toen hij wat van zijn verbazing bekomen
was, en hij zette zijn lorgnet op, wat be
tekende dat hij van plan was de situatie
aan een nader onderzoek te onderwerpen.
„Karei, dit is mijn vader", zei Eli blo
zend, en zij bevrijdde zich met een duik
van de liefhebbende arm.
Karei keek lichtelijk verward en trok
zijn dasje recht, dat overigens helemaal
niet scheef gezeten had.
O, ahum, kijk eens aan", zei hij, om toch
wat te zeggen.
(Wordt vervolgd).
