De Kerk in Kenya
14 Km. van Parijs ligt
Kasteel Malmaison
Een vrouw tussen paarden
maar vooral: Er boven op
Sleutelétui
9
KERKELIJK LEVEN
Vroege vorst deed aantal
werklozen stijgen
In 1 dag retour!
Zionistenbond geschokt
door Praags proces
Zandzuiger boven
de „Faustus"
Beslissing over lot
van Marty en Tillon
Dit maken wij zelf
BRIEVEN VAN EEN PARIJSE HUISVROUW
Herinneringen aan
Joséphine de Beauharnais
ZATERDAG 6 DECEMBER 1952
i
De woorden Kenya en Mau-Mau-bewe-
gin-g komen we tegenwoordig bijna dage
lijks tegen in de nieuwskolommen. De
christenen daar hebben het temidden van
de spanningen in hum land allesbehalve
gemakkelijk. Duidelijk spreken daarvan
de berichten, die ons bereiken. De verkla
ring en de reportage waarvan we in dit
artikel melding maken, doen voldoende
duidelijk uitkomen in welke precaire si
tuatie men zich bevindt.
Verklaring. De christenraad van
Kenya heeft de christenen opgeroepen om
de afgelopen Zondag, 30 November, tot
een dag van voorbede te maken. In alle
kerkdiensten is een verklaring voorgele
zen, die betrekking heeft op de moeilijke
daigen in de geschiedenis van het land.
Deze verklaring luidt als voLgt: „Aan
de Afrikaanse christenen, die geleden
hebben of nog lijden in hun geloof, van
wege hun verzet tegen intimidatie en van
wege hun weigering om hun Heer en
Meester te verloochenen, zenden wij ons
oprecht medeleven. Wij roepen hun toe
hun harten te verheffen en niet te ver
geten, dat de kerk van Christus altijd
over iedere vervolging getriomfeert heeft.
Tot de christenen van andere rassen zeg
gen wij: „Gedenkt hen, die lijden, in het
gebed. Dankt God voor hen, want zij wa
ren het, die door hun houding voorkomen
hebben, dat ons erger dingen zijn over
komen, en die het kwaad aan het licht
hebben gebracht, dat in ons midden woe
kerde. Laten wij in dankbaarheid jegens
hen onze houding onderzoeken over deze
dingen, grote en kleine, die hebben bijge
dragen tot de groei van al het kwaad en
laten wij bereid zijn om samen te werken
met alle mensen van goede wil".
Voorts zegt de verklaring, dat de strijd
die gevoerd wordt niet een strijd is tus
sen blanken en gekleurden. Het is een
strijd tussen goed en kwaad, tussen hen
die de weg van de rustige groei zoeken
en hen, die hun doel met geweld willen
bereiken ten koste van alle anderen.
De huidige woelingen zijn geworteld in
vele grieven. Deze grieven moeten onder
zocht worden, zegt de verklaring.
Verslag. De secretaris-generaal
van de Presbyteriaanse Alliantie, pasteur
Marcel Pradervand, heeft zo juist een be
zoek gebracht aan de Hervormde kerk van
Kenya.
Pasteur Pradervand heeft Kikuyu be
zocht, het centrum van de zendingsarbeid
van de Schotse kerk en van een inheemse
Presbyteriaanse kerk, gelegen op een af
stand van 20 mijl van de hoofdstad Nai
robi. In Kikuyu leeft de negerstam der
Kikuyu's, een van de meest ontwikkelde
Afrikaanse stammen, die meer dan een
millioen mensen telt oo een totale bevol
king van vijf millioen inheemsen en 35.000
blanken. In Kikuyu is de Mau Mau-bewe-
ging begonnen, die terreur uitoefent tegen
de blanken en tegen de kleurlingen die
met de blanken willen blijven samenwer
ken.
Zij, die het meeste te lijden hebben zijn
de christen-negers, omdat zij tot het uiter
ste geweigerd hebben toe te geven aan de
dwang van de Mau Mau. De christenen
zijn vastbesloten om deze vorm van natio
nalisme te bestrijden, die niet terugdeinst
voor moord (zoals dagelijks blijkt) en om
er bij de regering op aan te dringen om
stappen te nemen ter bescherming van de
Afrikanen, die in vrede willen leven.
De autoriteiten hebben helaas niet veel
haast gemaakt met dit te doen. Er wer
den fouten gemaakt en toen tenslotte de
ADVERTENTIE
Verkooplokaal NOTARISHUIS
i, Dir. W. N. WOLTERINK
«f|gjT Bilderdijkstraat bij de Zijlweg
Haarlem - Tel. (K2500) 11928
INBOEDELVEILING 16/17 DECEMBER
Inzendingen van huisraad worden dagelijks
aangenomen. Eigen afhaaldienst
Het aantal by de arbeidsbureaux gere
gistreerde werkloze mannen nam in de af
gelopen maand toe van 111.461 tot 129.560.
Hieronder bevonden zich 30.186 DUYV-
arbeiders (vorige maand 26.882). Deze
styging, welke in de meeste bedrijfstakken
tot uiting kwam, moet worden toegeschre
ven aan de seizoeninvloeden. In het bij
zonder oefende de reeds vroeg ingetreden
vorstperiode een ongunstige invloed uit op
het werkloosheidscijfer, omdat hierdoor
verschillende werkzaamheden moesten
worden uitgesteld, aldus het ministerie
van Sociale Zaken.
Het aantal ingeschrevenen beneden 19
jaar nam toe van 4949 tot 5445. Onder de
bouwvakarbeiders nam de werkloosheid
toe van 20.370 tot 28.914, bij de metaalar
beiders van 11.041 tot 11.210, bij de land
arbeiders van 8861 tot 14.007 en bij de
losse arbeiders van 18.977 tot 21.220.
Hel aantal aanvragen voor mannelijk
personeel daalde in November van 11.879
tot 9793.
De relatieve werkloosheid was eind No
vember het hoogst in Drente met 86, het
laagst in Zeeland met 18 werklozen per
1000 mannelijke beroepsbeoefenaren. Het
rijksgemiddelde bedroeg 42 tegen 36 op
31 October.
Het aantal als werkloos geregistreerde
rouwen steeg van 8856 tot 89"ö. .Tic» vraag
naar vrouwelijk personeel ch.uiUe van
12.851 tot 10.440.
politie tussenbeide kwam werd niet altijd
onderscheid gemaakt tussen de aanstich
ters van de ongeregeldheden en de goed
willende Afrikanen. Onder deze omstan
digheden hebben de kerkelijke leiders
voortdurend en onbevreesd bij de autori
teiten stappen gedaan.
Het is te hopen dat er naar hun stem
geluisterd zal worden. Er staat veel op
het spel, zoals de predikant Steal van de
Schotse kerk in Nairobi in zijn laatste
preek zei: „Als wij in deze wereld in het
klein niet met verschillende rassen kun
nen samenleven, zal dat een ontmoediging
zijn voor al diegenen, die wachten op de
dag dat alle mensen waarlijk broeders zul
len zijn en die met alle krachten die dag
zouden willen naderbrengen".
Wat betreft de mensen, die vervuld zijn
van haat en die, door wraakgevoelens be
zield, eisen, dat er strenge maatregelen
worden genomen tegen de Afrikanen, zegt
pasteurd Pradervand: „Deze mensen moe
ten liever de prachtige houding van een
van onze inheemse predikanten voor ogen
houden. Door geheime mededelingen wist
hij dat zijn naam op de lijst stond van
mensen die moesten „verdwijnen" en wel
vlak achter de naam van de leider van een
stam, die juist vermoord was. Glim
lachend zei deze getekende tot een blanke
predikant: „Wij moeten trouw aan Jezus
Christus blijven tot in de dood"
(Noot van de redactie: Dit artikel geeft
uiteraard alleen het standpunt der kerk
in Kenya weer, een standpunt dat gedeel
telijk wordt bepaald door de opvattingen
der Britse overheid, al is hiermee niet ge
zegd dat die overheid bepaalde zeggen
schap in kerkelijke aangelegenheden heeft.
De situatie in Kenya heeft een achter
grond die niet in enkele zinnen is samen
te vatten. De rassen-discriminatie die ook
hier eeuwenlang hoogtij heeft gevierd is
er zeker niet zo vreemd aan, als velen
thans willen doen voorkomen).
ADVERTENTIE
UW MATRASSEN bijgevuld of vernieuwd
MAAKLOON: 1-pers. 12.50, 2-pers. 15.
HAARLEMS MATRASSENHUIS
H. DE GRAAFF
Grote Houtstraat 103 - Tel. 11485 - Haarlem
Het bestuur van de Nederlandse Zionis
tenbond heeft medegedeeld, dat het met
verontwaardiging heeft kennis gendmen
van de verhandelingen tijdens het proces
in Praag en de actie, die daarmee verbon
den is.
„Hetgeen in Tsjecho-Slowakije gebeurt
is zowel een laaghartige aanval op het
Zionisme en de staat Israel als ook op het
Joodse volk in zijn geheel", zegt het be
stuur, dat het Zionisme omschrijft als een
beweging van Joden, die door het opbou
wen van een eigen land een radicale op
lossing van het Joodse vraagstuk beoogt.
„Daarmede is, zoals thans op droevige
wijze weer bewezen wordt, de taak van
het Zionisme niet ten einde. De strijd
voor dt bevrijding van de Joodse volks
massa's gaat voort met dezelfde construc
tieve middelen, waarmede onze beweging
zo schitterende resultaten heeft bereikt",
aldus de verklaring.
Eindelijk is men met de werkzaamhe
den Ier opruiming van het wrak van de
„Faustus" zover, dat de grote zandzuiger
„Ahoy" zijn plaats boven het wrak heeft
ingenomen. Gisteren is de zandzuiger aan
de ankers bevestigd. Het meermalen ge
noemde plan om pijpen in het wrak te
slaan, die boven water uitsteken, waar
door men de positie van het wrak van uur
tot uur zou kunnen nagaan, heeft men
voorlopig laten varen, daar de boeien vol
doende worden geacht om althans de eer
ste tijd genoegzaam aan te geven, wat er
met het wrak geschiedt.
PARIJS, (Reuter). De leiding van de
Franse communistische partij heeft voor
Vrijdag, Zaterdag en Zondag een bijeen
komst van het centrale partijcomité uitge
schreven om over het lot van de gedegra
deerde leiders Marty en Tillon te be
slissen.
Aanvankelijk was gezegd, dat deze bij
eenkomst was uitgesteld met het oog op
de aarzelende houding van vele partij-
cellen tegenover de kwestie-Marty en
Tillon.
Naar de mening van politieke waarne
mers te Parijs is de plotselinge wijziging
in de plannen een gevolg van herhaalde
verzoeken van enige provinciale leiders,
die te kennen zouden hebben gegeven, dat
onmiddellijk een einde moet worden ge
maakt aan de ontstane verwarring en on
zekerheid over genoemde kwestie.
Marly en Tillon, die beiden lid zijn van
het parlement, hebben de afgelopen we
ken de vergaderingen niet bijgewoond.
Marty is uit de Parijse voorstad Garen-
nes-Colombes, waar hij in een huis van
de partij woonde, met onbekende bestem
ming vertrokken. Tillon, die burgemeester
is van de Parijse voorstad Auberviiliers,
houdt thans verblijf nabij Forcalquier in
Zuid-Frankrijk.
ADVERTENTIE
^Uoor rouw
toch zeker niet geweest. De eetzaal
heeft zo een lengte van minstens tien
meter en mijn geestesoog zag hier die
oneindig lange tafel al met kandelaars
'en kaarsen verlicht, terwijl Joséphine
en Napoleon elk aan een uiteinde had
den plaats genomen. Je kunt je als tête
a tête desnoods iets knussers voorstel
len. Het tafelservies, dat je hier in vi
trines kan bezichtigen, is, volgens de
gids, die ik ondanks zijn schromelijk
spraakgebrek toch op zijn woord geloof
de, geheel in gedreven goud uitgevoerd,
en niet minder kostbaar zagen Joséphi-
nes gazige met zilverdraad doorstikte
gewaden er uit, die ons in haar slaap
kamer werden getoond, waar we onder
dezelfde leiding ook al zijn doorge
drongen. En zelfs in Joséphines voor
malige boudoir werd ons een blik ge
gund.
Boudoir van Joséphine
Ik vond 't nu bijna indiscreet gaan
worden en daarom liep ik naar het raam
dat uitzicht bood op de prachtige vijver,
waarop statig een tweetal blanke zwa
nen dreef. Joséphine moet dol op zwa
nen zijn geweest, want overal trof je in
het meubilair zwanenmotieven aan. Zo
hadden zelfs de poten van de stoelen in
haar slaapvertrek de vorm van zulke
gestyleerde dieren.
Heel gelukkig heeft Joséphine zich in
Malmaison, waar ze ook gestorven is,
zich intussen niet altijd gevoeld. Het
was namelijk hier dat de breuk met de
Keizer zich voltrok en de langste tijd
heeft ze zo in dit kasteel als een ver
eenzaamde vrouw geleefd. Men vertelt
dat Bonaparte daar later enige wroe
ging over heeft gevoeld en in ieder ge
val was 't in Malmaison dat hij, na de
verloren slag bij Waterloo, zijn laatste
dagen in vrijheid wilde passeren. Door
een geheime uitgang moet hij het kas
teel toen hebben verlaten om 's nachts
onopgemerkt in een rijtuig te kunnen
vertrekken. Maar op zijn vlucht werd
hij achterhaald om daarna direct op
transport naar Sint Helena te worden
gesteld.
Over die episode peinsde ik toen ik
daar van Joséphines slaapkamer uit
naar die zwanen stond te turen. En na
tuurlijk dacht ik daarbij weer hoe ver
gankelijk toch wel de glorie is en hoe
eeuwig de stille schoonheid van een
Frans park in de onmiddellijke omge
ving van Parijs. ève
Nadat we nog even een patroontje ge
tekend hebben op ware grootte knippen
we 2 delen van rabane, denkt u er aan
een flinke naad aan te knippen, want
rabane rafelt heel erg. Nu 2 delen knip
pen van vilt, zonder naad. We slaan de
rabane rondom in, zodat ze precies op
het vilt past, leggen nu op één stukje
rabane, één stukje vilt en wel zo, dat
de rafels van de rabane binnenin zitten.
Nu stikken we dit deeltje één maal vlak
op de kant door en nog eens een halve
cm van de kant, zodat alles goed stevig
vastzit.
De andere kant van het etui maken
we op dezelfde manier af. Als we leer
gebruiken behoeven we slechts 2 deel
tjes te knippen zonder naad.
Nu hebben we een reepje leer nodig
van 15 cm lang, anderhalve cm breed,
de bovenkant moet iets breder zijn. On
deraan het riempje bevestigen we een
sleutelring, bovenin moet een druk
knoop geslagen worden.
Nu gaan we de beide delen van het
etui zo onzichtbaar mogelijk op elkaar
naaien, bovenin laten we een eindje
open waardoor we het riempje leggen,
nu naaien we de rest dicht. De andere
helft van de drukknoop komt in het etui
zelf, zoals we op de tekening duidelijk
kunnen zien.
Ik wens u veel succes. L. S.
door de week twee voorstellingen per
dag. U kunt zich dus wel voorstellen,
dat we poot-aan moesten spelen, want
waar de andere circusartisten 's mor
gens konden uitslapen van de ver
moeienissen van de vorige avond, daar
stonden Harmsen en ik 's morgens om
zeven uur in de stallen; bovendien
moesten de nummers gerepeteerd wor
den. En dan nog stond je dikwijls op
Hier ziet u voorbeelden van de kinder mode in Parijs. Links: een jurk, geborduurd met kruisjes van een levendige toon,
genaamd „Pare Monceau". Midden: „Pos tillon", een ensemble van een jurk, een mantel en een hoedje, alle drie groen
van kleur. Rechts: „Gelee blanche", een lichte mantel gegarneerd met hermelijn.
de meest critieke ogenblikken tijdens
de voorstelling voor de wonderlijkste
situaties: het paard, dat tijdens de re
petities de volmaakste kunsten ver
toonde, bleek soms bij de werkelijke
voorstelling door de opwindende circus
sfeer zo overstuur, dat er niets mee te
beginnen viel.
Plannen om binnenkort weer in het
buitenland op te treden, zijn er genoeg;
zelfs Amerika staat al op de nominatie,
maar of die plannen allemaal verwer
kelijkt zullen worden, is nog een vraag,
want niet alleen dat ik met het „op
voeden" van mijn nieuwe aanwinsten
de handen vol heb, bovendien moet ik
nog een paar maanden rust houden.
In afwachting van de dingen, die
daarna komen gaan, verlaten wij onze
amazone; een amazone, zoals wij er
door haar liefde voor het paard en de
aangeboren rij talenten, niet veel- zullen
ontmoeten. J- S.
Dit handige sleuteletui kunt u heel
gemakkelijk zelf maken. Het kost niet
veel materiaal. Als u de vorige week de
breitas maakte van rabane, dan hebt u
zeker nog een stukje over. Nu nog een
restje vilt en u kunt beginnen. Als u
geen rabane bezit, dan kunnen we ook
heel goed een restje leer gebruiken.
é- O
Wie zelf ook idealen nastreeft, zal vermoedelijk ook iets begrijpen van het werk
en leven van een der weinige hogeschool-paardrijdsters van ons land: van
Gerardine Vermeyden, een paardrijdster in hart en nieren, die alleen door haar
sterke wil en haar grote liefde voor paarden het zover heeft gereden, dat zij van
de paardrijspurt haar beroep heeft weten te maken.
En wanneer we de Amsterdamse
amazone Gerardine aan het woord la
ten worden we iets gewaar van hetgeen
bereikt kan worden met idealisme, lief
de en het daaruit voortvloeiende door
zettingsvermogen nodig om een ideaal
te verwezenlijken.
„Toen ik vijf jaar was en de manége
in Amsterdam eenmaal had ontdekt,
toog ik iedere ochtend in m'n eentje
daarnaar toe alleen maar om naar de
paarden te kijken en te zien hoe ze wer
den verzorgd. Het leven van de paar
den was voor mij het mooiste, dat er
bestond. Op die manier ben ik als het
wane met de paarden groot gebracht en
als klein kind heb ik er dan ook menig
clandestien ritje op gemaakt; ritjes,
waar ik nu, als ik tijdens een voorstel
ling op Salvi zit, nog met veel plezier
aan terugdenk. Salvi, de schimmel, is
het lievelingspaard van „de baas", die
er uit louter liefhebberij op het ogen
blik niet minder dan zestien paarden
op na houdt. Een paar weken geleden
heeft hij nog vier jonge Lippitzaners
gekocht, die ik de hogeschoolrijkunst
moet bijbrengen. Voorlopig zal er daar
om wel niet veel tijd zijn om ergens
op te treden, want er gaan soms jaren
voorbij voordat een paard werkelijk
volleerd is als hij die graad tenminste
ooit bereikt.
Hoe ik aan zo'n baas met zoveel paar
den gekomen ben? Wel, dat is
eigenlijk stom toeval geweest.
Voor de oorlog was fnijn vader ge
kant tegen mijn paardenïiefde en hij
zou het toen zeker nooit hebben toege
staan, dat ik van deze hobby mijn vak
maakte.
Het enige, dat ik daarom kon doen,
was, de paarden van enkele families,
die in het Gooi woonden, iets van de
rijkunst bij te brengen en ze de nodige
lichaamsbeweging te geven. Toen de
oorlog uitbrak en de paardendressure
taboe was, heb ik mijn toevlucht ge
zocht bij de hondenverzorging. De salon
van ons huis werd ontvangkamer voor
honden, die getrimd of op een andere
manier behandeld moesten worden,
's Morgens om 9 uur ging „de zaak"
open, maar vóór die tijd had ik al een
uur in de manége gereden! Eerlijk ge
zegd was ik blij, dat ik na de oorlog
mijn hondenzaak aan de kant kon zet
ten en me weer helemaal aan de paar
den kon wijden.
Helaas heb ik niet zo'n sterk gestel
en menigmaal heb ik het mooie, maar
zware werk van paardenverzorging
moeten staken om weer op krachten te
komen. Dat is wel de grootste straf:
rustig in bed liggen, terwijl je je paar
den in de stal weet, wachtend op het
ogenblik, dat je ze gaat berijden.
En dit is dan ook wel een van de be
langrijkste redenen waarom mijn
ouders allesbehalve enthousiast waren
over mijn in hun ogen overdreven
liefde voor alles wat met paarden te
maken heeft.
Tot voor enkele jaren had ik daarom
nog nooit in het openbaar opgetreden"
En hier begint het relaas van een
typisch staaltje van geluk, waarmede
bijna iedere succesvolle carrière begint.
„Op een gegeven dag echter, nu on
geveer vier jaar geleden, ontdekte ik
plotseling in de stad: Harmsen, de
oude stalknecht van een groot paarden-
minnaar en -bezitter, die ik uit mijn
jeugdjaren van de manége nog kende.
Na een enthousiaste begroeting bleek
aldra, dat de heer Van Leer, de be
wuste eigenaar van de paarden, al een
tijdje op zoek was naar een.... ama
zone, die met enkele van zijn paarden
uit kon komen in het Amsterdamse Po-
litie-circus. En ziedaar het begin van
mijn loopbaan als hogeschool-rijdster
in cursussen en op internationale sport
dagen!
Nadat tijdens die eerste voorstelling
alles naar wens was gegaan, werd mij
gevraagd of ik me niet met de zorg van
de paarden, waarmee ik in het circus
was opgetreden, wilde belasten. Mijn
andere werk heb ik daarvoor opgezegd
en toen ben ik met dit kleine gezel
schap naar Frankrijk gegaan. In Parijs
hebben we gedurende het afgelopen
seizoen op verzoek van het circus Me-
drano de speciale paardennummers voor
onze rekening genomen. Iedere Zondag
gaven we daar drie voorstellingen en
(Van onze Parijse medewerkster)
Parijs, December 1952
De meeste touristen die zo 's een
weekje in Parijs zijn, knopen aan hun
verblijf een bezoekje aan Versailles vast
en dat is verstandig, want er is daar na
tuurlijk bijzonder veel schoons te ge
nieten (al wekt het kasteel dan ook nog
altijd een indruk van vervallen glorie
op). Niettemin vind ik 't jammer dat
door die traditionele belangstelling voor
het chateau van Versailles, dat van Mal
maison wel eens wat veronachtzaamd
wordt. Dit laatste kasteel, dat eens toe
behoorde aan Joséphine de Beauharnais,
de eerste echtgenote van Napoleon, ligt
maar veertien kilometer van Parijs ver
wijderd.
Als u mijn mening nu graag wil we
ten, dat moet ik eerlijk bekennen dat ik
't verre boven dat van de voormalige
Zonnekoning in Versailles prefereer. In
tiem zou ik dat kasteel in Malmaison nu
ook niet direct willen noemen, maar in
elk geval is het toch iets minder groots
en geweldig dan Versailles waar 't met
al die zalen als kerkruimten qua woning
beslist niet gezellig moet zijn geweest.
Deze week heb ik weer 's zo'n kleine
excursie naar Malmaison ondernomen
en als ik u daarover nu iets vertellen wil
dan is dat vooral omdat ik hoop dat u
bij gelegenheid mijn voorbeeld eens zult
willen volgen. Iedere dag en tijdens alle
seizoenen kunt u er terecht, behalve op
Dinsdag wanneer trouwens alle musea
en monumenten in Parijs en omgeving
gesloten zijn.
Met bus 248
Malmaison is niet moeilijk te bereiken.
U neemt eerst de métro tot de Porte
de Neuilly en daar wacht u dan op de
autobus no. 248. Hetgeen ik ook heb ge
daan Gelijk met mij stond aan die
halte een groep Amerikaanse kost
schoolmeisjes onder de hoede van een
Franse gouvernante te wachten, plus
nog een dame van zekere leeftijd, of
om duidelijker te zijn een vinnige oude
vrijster. Die laatste dame had bepaald
iets tegen de gouvernante die ze ver
weet dat ze met haar kostschoolmeisjes,
een plaats in de queue wilde veroveren
waar ze geen recht op had. Het geschil
liep steeds hoger en de toon werd
steeds venijniger en zo werd de ruzie
zelfs nog geanimeerd voortgezet toen
de volledige file zich al lang en breed in
Kasteel Malmaison, eens tehuis van
Joséphine de Beauharnais, nu nationaal
museum op korte afstand van Parijs.
de bus had geïnstalleerd en dus wel
beschouwd de bestaansreden van de on
enigheid toch was opgeheven.
De Amerikaanse meisjes, die dat rap
pe ruzie Frans zo goed niet konden vol
gen, zaten er genoegelijk bij te ginne
gappen terwijl ook de rest der reizigers
kennelijk zijn binnenpret beleefde aan
die twee luidkakelende kemphennetjes.
En zo hadden we aan Malmaison be
reikt voor iemand 't nog verwacht had.
Ofschoon dankbaar gestemd door deze
beminnelijke verstrooiing maakte ik me
nu toch maar liever uit de voeten om
dat ik wel graag in mijn eentje eerst
nog een poosje in het park wilde wan
delen. Want 't is een wonderbaarlijk
mooi bos waardoor het kasteel wordt
omgeven en vooral in deze maanden
zijn de oprijlanen, de vijvers en de
eeuwenoude bomen in hun herfstkleu
ren van een schoonheid waar je wel
even stil van wordt. Een parkwachter
was er eens naarstig doende om alle
afgevallen bladeren stuk voor stuk aan
een pin te priemen en omdat ik hem
bij dat karwei niet storen wilde sloeg
ik een zij laantje in dat leidde naar een
koetshuis. De deur stond open en ik
trad binnen. Maar toen ik daar net de
enige aanwezige koets met aandacht
had aanschouwd en weer vertrekken
wilde, spoedde die tuinman zich naar
me toe, terwijl hij me met drukke ge
baren te kennen gaf dat hij me nog iets
te zeggen had. Zondier omhaal stak hij
naderbij gekomen direct van wal. „Die
koets daar voor u", verklaarde hij pa
thetisch, „is geheel met fluweel en sa
tijn gecapitonneerd. Het was een ge
schenk van Keizer Napoleon in het jaar
zo en zoveel aan Joséphine, maar de
Keizerin heeft er maar één keer ge
bruik van gemaakt". Daarmee had hij
zijn boodschap blijkbaar gedaan. Niet
temin bleef hij wachten. Ik vond het
eerst wat pijnlijk 'n zo onderlegd man
een geldstukje van tien franken in de
hand te drukken, maar zelf achtte hij
dat een heel normale geste en met een
tik aan zijn pet keerde hij zich om om
nog maar 's wat bladeren te gaan ver
garen.
Het chateau zelf is een bezoek ook
overwaard, al houd ik persoonlijk dan
ook niet zo bijzonder van de empire-
stijl waarin het hele kasteel is ingericht.
Al zijn de afmetingen hier dan ook al
lemaal wat minder kolossaal dan in
Versailles, kleinbehuisd is Joséphine
