Amerikaanse critiek op de
Engelse katoenindustrie
Financiële faciliteiten voor
emigranten verruimd
Steen
botst met lucht:
lichtgloed
Nieuwjaarsboodschappen tonen
optimisme over vredeskansen
Agenda voor
Haarlem
Zie Boven:
Een Eeuw geleden
Voortvarendheid en laksheid in de
Engelse samenleving
Buizenfabriek moet 118
arbeiders ontslaan
Vijf treinreizigers
gewond
Kleine mensen op de grote weg
v
^Hoe is het ontstaan?^
vin'
Nieuwe uitgaven
VRIJDAG 2 JANUARI 1953
Locomotief botste in
Eysden tegen personentrein
f
V
Kort nieuws
Dit woord: PR A T
In memoricim
Speelclubexploitanten
voor het gerechtshof
Duits schip met 36 man
reeds tien dagen vermist
(Van onze correspondent in Londen)
Er bestaat in Engeland een merkwaardig
contrast tussen voortvarendheid en laks
heid. Enerzijds liggen de Engelsen vóór op
allerlei gebied', zij hebben veel bijgedragen
tot de wetenschap der Atoomsplitsing, tot
de ontwikkeling van de straalmotor en de
uitvinding van de penicilline. Engeland
maakt de beste vliegtuigen, tanks en ge
weren. Op sociaal terrein worden hier vaak
verbluffende prestaties verricht. Aan de
andere kant klampt men zich vaak angst
vallig vast aan het verleden. In een land,
waar nog alom de gasgloeikousjes suizen,
waar mannen nog snuif gebruiken, waar
misdadigers nog worden opgeknoopt en op
de scholen nog lijfstraffen bestaan, kan men
moeilijk verwachten, dat het zich snel aan
past bij een door twee wereldoorlogen ra
dicaal veranderde situatie. De algemene
klacht is dan ook, dat weliswaar enkelingen
uitblinken, doch dat de meerderheid van
de mensen aan het nieuwe niet toe is, het
geen zich vooral wreekt in het bedrijfs
leven, dat vaak door een overmaat van be
houdzucht, zowel bij de leiding als bij de
arbeiders, achteraan blijft hinken. Men
weigert te profiteren van nieuwe moge
lijkheden. Wat natuurlijk weer niet weg
neemt, dat er genoeg modelbedrijven zijn te
vinden. Schaarse zwaluwen maken echter
geen zomer. Er is teveel achterstand als ge
volg van zelfgenoegzaamheid. Moderne
schoolgebouwen zijn uitzondering, van een
girorekening heeft nog niemand gehoord,
een dieseltrein is een wereldwonder, de
meeste stations zijn vuil en verwaarloosd,
de tuinbouw kwijnt doordat een behoorlijk
marktsysteem ontbreekt. Met de landbouw
vlot het evenmin, gebrek aan initiatief laat
waardevolle grond verloren gaan, de hui
zenbouw is vaak achterlijk, aan de herbouw
van de Londense city is bijna niets gedaan,
een modern wegennet blijft een vrome
wens. Er is helaas overal een geremdheid
en veel onverschilligheid, dit laatste vooral
veroorzaakt door het verlammende gevoel,
dat het eens zo trotse Engeland eigenlijk
niet meer meetelt en dat het toch allemaal
niets geeft. Een lichtpunt is, dat deze
dingen dag in dag uit door de Engelsen zelf
geconstateerd worden en dat zelfcritiek
anders dan ook veel voorkomend mede
lijden met zichzelf het begin kan zijn
van de remedie. De dingen staan niet stil in
Engeland, al gaat het meestal te langzaam.
Daarom kan men er tegen, dat de Ameri
kanen thans de Engelse katoenindustrie
een veeg uit de pan geven. Dat gebeurt in
een rapport van een team uit de V. S., dat
naar Engeland was gekomen om de ge
noemde industrie, waarvan voor Engelands
export zoveel afhangt en waar 260.000 men
sen arbeid vinden, onder de loupe te nemen.
Na meer dan vijftig rapporten over de be
vindingen van Britse teams in Amerika,
die er de productiviteit bestuderen, is dit
het eerste commentaar van Amerikaanse
zijde. Het doel was na te gaan op welke
manier profijt was getrokken van de erva
ringen door Britse experts in de V. S. op
gedaan, en ook of er voor de Amerikanen
in Engeland nog iets te leren viel. Dit laat
ste bleek op twee ondergeschikte punten
het geval te zijn. Voor het overige komt
Lancashire er bekaaid af. De hoofd-aan-
klacht luidt dat de leiding der industrie is
aangetast door apathie, hetgeen zijn terug
slag heeft op het personeel, dat de nodige
aansporing mist om zijn taak te verrichten
zoals de tijd eist.
Een bekend verschijnsel is overigens de
door de vroegere werkloosheid veroorzaak
te beduchtheid van de vakbonden voor
technische verbeteringen.
Natuurlijk kent Lancashire ook voorbeel
dige bedrijven, doch het zijn vooral de
kleine fabrieken, waar men zich nog in de
negentiende eeuw waant. De middelen,
welke de Amerikanen aanbevelen, kunnen
echter geenszins klakkeloos worden over
genomen, omdat de structuur van de
katoenindustrie in de V. S. 'sterk verschilt
van die in Engeland. De Britse industrie
stelt andere eisen, omdat zij in hoofdzaak
kwaliteitsgoederen levert en geen massa
artikel zoals Amerika. Daarom kan de
industrie ook niet op één leest worden ge
schoeid en dient een grote verscheidenheid
gehandhaafd te worden. Het is een feit, dat
de Engelse arbeider er weinig voor voelt,
dat zijn bewegingen bij het hanteren van
machines precies worden voorgeschreven.
In Lancashire betwist men, dat de oude
weefgetouwen verouderd zijn en dat alleen
volledige automatisering uitkomst kan
brengen. Zonder de bestaande technische
verscheidenheid zou de Britse katoen
nijverheid nooit de recente textielcrisis te
boven gekomen zijn. De V.S. zijn door hun
uniforme machines in het geheel niet in
staat de fijne garens te maken, waarvoor
Lancashire beroemd is. Bovendien, zo luidt
het verweer, zijn de laatste jaren millioenen
aan modernisering besteed, al geeft men
toe, dat het niet genoeg is geweest.
Volgens het rapport bezit het oude Lan
cashire nog genoeg levenskracht om zich
er op de een of andere manier doorheen te
slaan. Misschien is dit na al de vernietigen
de opmerkingen niet meer dan een beleefd
heidsfrase.
Een Engelse katoenindustrieel, pas terug
uit de V. S., waar hij diep onder de indruk
kwam van de geestdrift in de bedrijven en
van de arbeidsmethoden, is het gloeiend
met het rapport eens. Hij was van oordeel,
dat Lancashire met zijn ouderwetse tech
niek en zijn lusteloze atmosfeer nog slechts
iets is om in een revue een mop over te
tappen.
Het verwijt, dat het rapport te veel gene
raliseert, zal wel juist zijn en ook dat de
twee weken, die de studiegroep in Engeland
vertoefde, veel te kort was om een goed
oordeel te vormen. Voor het overige heb
ben vroegere Britse rapporten over de
katoenindustrie reeds op verschillende
euvels, welke het Amerikaanse rapport
noemt, de vinger gelegd. Men hoopt daar
om, dat het thans meer indruk maakt dan
destijds. De Engelsen zijn inderdaad dank
baar', dat hen, misschien op ietwat over
dreven manier, de waarheid is verteld.
Het tweede Kamerlid de heer Andries-
sen (KVP) heeft aan de minister van Eco
nomische Zaken de volgende vragen ge
steld:
Is het waar, dat de N.V. Staalwerken „De
Maas" te Maastricht gedwongen geweest
is 118 arbeiders te ontslaan, terwijl rijks
diensten in hun bestekken dwingend voor
schrijven het gebruik van Engelse buizen,
een product dat ook door deze N.V. wordt
vervaardigd?
Indien deze vraag bevestigend moet wor
den beantwoord, is de minister dan niet
van oordeel, dat, èn omwille van de werk
gelegenheid èn omwille van de belangen
van de daarvoor in aanmerking komende
Nederlandse industrieën, het dwingende
voorschrift dient te vervallen en, bij ge
lijke kwaliteit en prijs, tenminste de vrije
keuze gelaten wordt tussen het buiten
landse en het eigen product?
Op het stationsemplacement bij Eysden
is hedenmorgen een zware locomotief tegen
een stilstaande personentrein gebotst. De
ze trein moest om half acht naar Maas
tricht vertrekken. Tengevolge van de he
vige schok ontstond er een panische schrik
onder de zich reeds in de trein bevindende
reizigers. Vijf hunner werden gewond. De
heer Van de Wal uit Eysden, die zijn neus
been brak en mejuffrouw Habets uit Eys
den, die een hersenschudding opliep, wa
ren er het ernstigst aan toe. Zij zijn naar
een ziekenhuis overgebracht. Met een
kwartier vertraging kon de trein naar
Maastricht vertrekken.
De botsing is ontstaan doordat de wie
len van de locomotief ondanks krachtig
remmen doorslipten.
■BffllM plllliiiwB piPP MmSmÊÈk -■ - - MBm 'ma
Twee kinderen in het Vondelpark te Amsterdam, stappend in de blanke sneeuw
op Nieuwjaarsdag.
Voor emigranten is thans een nieuwe regeling in werking getreden voor de over
making van gelden uit eigen in Nederland achtergebleven vermogen en de besteding
daarvan voor de aanschaffing van bedrijfsinventaris of van een montagewoning.
Deze regeling geldt voor emigranten die na 31 December 1949 zijn vertrokken en die
kunnen aantonen, dat zij het geld dan wel de goederen nodig hebben voor de zelf
standige uitoefening van hun beroep of voor eigen huisvesting. Tot voor kort was
het voor zelfstandige beroepsbeoefenaren alleen mogelijk bedrijfsinventaris tot een
waarde van 8.000 gulden te laten overkomen of een bedrag van 1520 gulden te doen
overmaken. Voorts kon men een montagewoning ter waarde van f 10.000 meenemen
of laten nazenden. Thans kan deze categorie emigranten een keuze maken uit twee
ruimere mogelijkheden.
Deze emigranten kunnen thans voor de
aanschaffing van dergelijke goederen een
bepaald bedrag naar het land van vestiging
laten overmaken, dan wel een zekere som
in Nederland voor de aanschaffing van die
goederen besteden en deze laten overko
men. De keuze van deze laatste mogelijk-,
heid biedt hun het voordeel, .dat zij boven-,
dien recht .verkrijgen op transfer van eeid
bepaald bedrag gedurende vier achtereen
volgende jaren.
Bij deze regeling wordt onderscheid ge
maakt tussen zelfstandige beroepsbeoefe-
Eén van de slachtoffertjes van de oorlog
in Korea een weesje met zijn groot
ste bezit, zojuist van de Kerstman gekre
gen: een paar nieuwe, warme en water
dichte laarsjes. Nog loopt hij op zijn oude
sandalen. De laarzen zijn té mooi om
zomaaraan te doen.
VRIJDAG 2 JANUARI
Rembrandt en Luxor: „Limelight", alle
leeft., 6.30 en 9.15 uur. Palace: „Het barre
noorden", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Lido:
„Mandy", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. City: „Fan
faren der Liebe", alle leeft., 7 en 9.15 uur.
Spaarnc: „Goudtransport", 14 jaar, 7 en 9.15
uur (tot en met Zaterdag). Minerva: „Wij
gaan naar Monte Carlo", alle leeft., 8.15 uur.
Frans Hals: „Met geheime instructies", alle
leeft., 7 en 9.15 u. Nutsgebouw: Spiritualis
tische Kring „Geestelijk leven", 8 uur.
ZATERDAG 3 JANUARI
Stadsschouwburg: „Engelen zonder vleu
gels" (Het Vrije Toneel), 8.15 uur. Rembrandt
en Luxor: „Limelight", alle leeft., 1. 3.45,
6.30 en 9.15 uur. Palace: „Het barre noor
den", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Lido:
„Mandy", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. City:
„Fanfaren der Liebe", alle leeft., 2.15, 4.30, 7
en 9.15 uur. Spaarne: „Goudtransport", 14
jaar. 2.30, 7 en 9.15 uur. Minerva: „Wij gaan
naar Monte Carlo", 2.30, 7 en 9.15 uur, alle
leeft., Frans Hals: „Met geheime instructies",
alle leeft., 2.30, 7 en 9.15 uur.
WASHINGTON (Reuter). Truman, de
Amerikaanse president, heeft Woensdag
medegedeeld, dat de kansen om tot vrede
te komen en om de koude oorlog over de
gehele wereld te eindigen, op het ogenblik
groter zijn dan een jaar geleden.
Truman legde deze verklaring af op een
persconferentie in antwoord op een vraag.
Aanvankelijk had hij geen voorspellingen
willen doen
Truman zeide, dat hij zijn mening over
de vredeskansen had gezegd, omdat hij er
zo over dacht en omdat hij alle feiten
kende.
De Franse president, Vincent Auriol,
heeft in antwoord op Nieuwjaarsgroeten
van het corps diplomatique de wens uitge
sproken, dat verantwoordelijke staatslieden
een bespreking van de grote vraagstukken,
die de wereld verdelen, zullen beginnen.
Deskundigen zouden vervolgens de bestu
dering van bijzonderheden en het uitwer
ken van plannen ter hand moeten nemen.
Tenslotte zou bekend gemaakt moeten wor
den of er overeenstemming bereikt is en zo
ja welke voorwaarden bedongen waren.
Wanneer cr geen overeenstemming bereikt,
zou zijn, zouden de oorzaken hiervoor ook
vermeld dienen te worden.
De U.N.O. schijnt iedere dag iets meer af
te wijken van de geest en de doelstellingen,
die de stichters in uren van gevaar en hoop
verenigden. De Franse president zag even
wel tekenen van hoop in de pogingen om
Europa te verenigen.
In het conservatieve weekblad „Chal
lenge" is een boodschap van de Britse pre
mier Churchill gepubliceerd, waarin deze
verklaarde, dat „men algemeen in de ge
hele wereld van gevoelen is, dat het oor
logsgevaar is afgenomen sedert in Groot-
Brittannië de conservatieve regering aan
het bewind is".
Franco
Generaal Franco noemde te Madrid het
jaar 1952 het jaar van Spaanse triomfen op
binnen- en buitenlands gebied, zoals het
land sedert de zestiende eeuw niet meer
had gekend. Landen, die nog slechts enige
jaren geleden onze samenwerking tegen het
communisme versmaadden, vragen die nu,
zo zei hij.
De op de N.V. Rotatiedrukkerij Voor
burgwal te Amsterdam uit hoofde van de
Wet Voorziening Perswezen rustende ver
plichting tot het drukken van de dagbladen
„Het Parool" en „De Volkskrant" en het
zetten van „Trouw", alsmede de daaraan
sedert April 1949 verbonden bewindvoering,
zijn op 31 December geëindigd. De pers-
raad zag geen aanleiding tot hernieuwing
dezer verplichting. De aftredende bewind
voerder, de heer W. H. van Baarle, zal op
gezamenlijk verzoek van alle partijen fun
geren als vertrouwensman met de bevoegd
heid van bindend adviseur.
Te Belgrado deed maarschalk Tito een
beroep op het Joegoslavische volk om te
geloven in blijvende vrede, ondanks onge
regelde kwesties en koortsachtige herbe
wapening. Het is noodzakelijk vast te ge
loven, dat het gezonde verstand van die
volken, die voor de wereld verantwoorde
lijk zijn voor de handhaving van de vrede
en vreedzame samenwerking, een nieuwe
ramp zal voorkomen, aldus de maarschalk.
ren, zowel gezinshoofden als alleenstaande
personen, die geheel voor eigen rekening
en risico werkzaam zijn of binnenkort zul
len zijn, en tussen alle andere emigranten,
geen zelfstandige berpepsoefenaren, die
huisvesting van node hebben.
Indien de emigranten de overmaking
naar het land van vestiging van een-be
drag ineens kiezen is deze overmaking voor
beide groepen geslcld op maximaal de
tegenwaarde van 15.000 gulden naar niet-
dollarlanden of 9000 gulden naar dollar-
landen.
Bij de keuze van een bepaalde som voor
de aanschaffing van goederen in Nederland
geldt voor de emigranten van de eerste
groep een gezamenlijk bedrag van 25.000
gulden voor bedrijfsinventaris en/of mon
tagewoning (moniagewoning ter waarde
van ten hoogste 15.000 gulden) en voor de
emigranten behorend tot de tweede groep
een bedrag van 15.000 gulden voor een
montagewoning.
Bovendien mogen de kosten van de ver
pakking en van de vracht van deze goede
ren tot de plaats van bestemming worden
betaald in Nederland. De bedrijfsinventa
ris en/of montagewoning moet van Neder
lands fabrikaat zijn dan wel van Europees
fabrikaat, dat in Nederland in de vrije han
del is.
Bij de keuze van deze tweede mogelijk-
Voor liefhebbers van de
sterrenhemel begint het
nieuwe jaar goed: Ja
nuari heeft een serie
mooie voorstellingen
voor ons in petto met
aan het eind (de 29ste;
daarover later meer)
een totale maansver
duistering. Het jaar
1953 biedt trouwens in
totaal vijf eclipsen, het
grootste aantal dat in
één jaar kan voorko
men.
Het begint al onmid
dellijk met de verschij
ning van de Quadranti-
den, een zwerm meteo
ren waarvan er wel
licht op de avonden van
2 en 3 Januari enkele te
zien zullen zijn. Men
moet ze zoeken aan de
Noord-Noordoostelijke
hemel, zeer laag boven
de horizon (vrij uitzicht
in die richting is dus
een vereiste). Op die
plek staat in oude ster
renkaarten het sterren
beeld Muurquüdrant af
gebeeld. Het lijkt alsof
de vallende sterren"
van begin Januari daar
ergens ontspringen. Om
dat daar hun „vlucht-
punt" (radiant) ligt.
noemt men ze Quadran-
tiden.
Meteorieten, zoals men
deze soort voorwerpen
noemt, zijn kleine stuk
jes steen, dikwijls rei
zend in grote zwermen,
langs vaste banen in
het heelal, zodat hun
komst zich doorgaans
goed laat voorspellen.
Zelf geven zij geen
licht, maar zodra zo'n
stukje steen in aanra
king komt met de deel
tjes lucht in de hoogste
lagen van onze damp
kring ontstaat er een
lichtschijnsel. De enor
me snelheid waarmee
zo'n steentje onze at
mosfeer binnenkomt (in
het geval van de Qua-
dranliden 46 kilometer
per seconde) laat de
luchtmoleculen geen ge
legenheid om in hun ge
heel uit te wijken. De
aanstormende meteoriet,
bombardeert hen in
stukken en het schijnt
dat deze molecuul-split
sing oorzaak is van het
soms felle lichtschijnsel
van zo'n „vallende ster".
De wrijving met de
lucht, waardoor het
steentje wordt verhit,
kan niet, zoals vroeger
wel werd geloofd, de
oorzaak van het licht
schijnsel zijn; het is nu
eenmaal onmogelijk dat
men een gloeiend steen
tje van enkele millime
ters ziet ophonderd
kilometer afstand.
Want de botsing van de
meteoriet met de boven
ste lagen van onze
dampkring speelt zich
minstens op deze hoogte
af: dit is namelijk de
dikte van de aardse
dampkring.
Over onze aarde zelf is
ook nog iets bijzonders
te melden: sinds van
morgen zeven uur be
weegt zij zich steeds
verder van de zon af.
Ongerust hoeft zich
daarover niemand te
maken: het komt later
vanzelf weer in orde.
Maar een feit is dat on
ze planeet op dat tijdstip
in haar „perihelium"
stond. Dat betekent dat
zij op dat ogenblik dat
punt van haar baan be
reikte' waar de afstand
tot de zon het kleinst is
(die afstand is immers
niet altijd even groot: de
aardbaan is geen cirkel
doch een ellips). Voor
ons, beivoners van het
Noordelijke halfrond,
brengt dit met zich mee
dat wij ons in de win
ter ruim vijf millioen ki
lometer dichter bij de
zon bevinden dan 's zo
mers. hoe vreemd dat
ook klinkt. Met het sei
zoen heeft dit echter
niets te maken. Het is
iels soortgelijks als met
twee mensen bij een
brandend vuur: de een
staat er een meter van
daan maar met. zijn rug
er naar toe. Hij voelt
dus op zijn gezicht min
der warmte dan iemand
die twee meter van het
vuur af staat doch met
zijn gezicht naar de
vlammen toe. En ons
Noordelijke halfrond
keert zich in de winter
nu eenmaal van de zon
af. Vandaar die kou.
G. v. W.
heid verkrijgen beide groepen van emi
granten het recht gedurende vier achter
eenvolgende jaren een bedrag naar het
land van vestiging over te maken tot
maximaal de tegenwaarde van 1000 gulden
per jaar naar niet-dollarlanden of 600 gul-
den per jaar naar dollarlanden. Deze over
making kan pas beginnen één jaar na het
vertrek, maar niet eerder dan met ingang
van 1 Januari 1953. Ten aanzien van emi
granten, die behoren tot de eerste groep
en die van deze transfermogelijkheid geen
of slechts ten dele gebruik maken, kan het
bedrag van 25.000 gulden voor de aankoop
van een bedrijfsinventaris en/of een mon
tagewoning worden verhoogd met 1000 gul
den voor elke 1000 gulden (resp. 600 gul
den), die niet wordt overgemaakt.
De overige emigranten gezinshoofden
en alleenstaande personen konden tot
voor kort twee keer 380 gulden per jaar
laten overmaken. Thans kunnen deze emi
granten eveneens aanspraak maken op het
overmaken gedurende vier achtereenvol
gende jaren van 1000 gulden per jaar naar
niet-dollarlanden of 600 gulden per jaar
naar dollarlanden.
Zoals tot dusverre het geval was kunnen
alle emigranten eigen inboedel, reisbagage
en gereedschappeji medenemen.
Er is een thans geheel verouderd
werkwoord pratten dat in vorm en
betekenis nauw verwant is met pra
ten. Alle betekenissen van pratten zijn
namelijk af te leiden van de grond
betekenis: een geluid met de mond
maken. Pratten is dus: pochen, bluffen,
maar ook: mopperen, wrok koesteren en
verder: zaniken, zeuren. Voor het woord
prat zullen wij bij de eerste betekenis
moeten aanknopen. Prat is: hoogmoedig,
aanmatigend, trots, maar wordt ook
aangetroffen in de zin van: verheven,
fier. Vondel spreekt over „de pratte
Koningen van Frankrijk." Wij gebrui
ken het woord alleen nog in de uitdruk
king: ergens prat op gaan voor: ergens
trots op zijn, in min of meer ongunstige
Michel Goroley, Visum voor Moskon
Vertaling van Mr. J. Huijts
Ad. Donker, Rotterdam.
Michel Gordey is een Franse journalist
die in het voorjaar van 1952 een twee-
maandse reis door Rusland heeft mogen ma
ken. Zelf van Witrussische afkomst, kon
hij met mensen die daarvoor van hogerhand
waren aangewezen in hun eigen taal spre
ken; degenen die hij toevallig tegenkwam
lieten, behalve in één geval, toch niets los.
Gordey geeft een zo objectief mogelijk
verslag van zijn reis; dat betekent vooral
dat hij enerzijds niet verbloemt dat de
Russen een diep wantrouwen tegen alles wat
uit het westen komt is aangekweekt, en
anderzijds duidelijk laat weten dat zij niet
in het minst de indruk geven dat zij gebukt
gaan onder het totalitaire régime. Zij voelen
zich bij de bestaande toestanden zeer goed;
daarop sluit ook aan, zegt Gordey. dat zij
inderdaad geen enkele behoefte hebben om
een oorlog te beginnen.
Aan deze laatste constatering hecht hij
grote betekenis, zonder zich af te vragen of
het wel ooit is voorgekomen dat de bevol
king van een geordende staat naar oorlog
verlangde. Hij stelt zelf ook vast dat de Rus
sen de westelijke regeringen voor zeer
oorlogszuchtig houden, en bovendien menen
dat de volken onderdruk worden; dan zou
toch een oorlog, als die hoe dan ook uitbrak,
terstond in een reuk van heiligheid staan.
Met andere woorden, Gordey's conclusie
dat er geen oorlogsgevaar in het Oosten is
lijkt op de gronden, die hij er voor aanvoert,
niet goed te rechtvaardigen. Een andere
kwestie is, of men zijn reportage zelf met
vrucht kan lezen: dat kan wel, niet omdat
zijn oog of geest buitengewone kwaliteiten
heeft, maar omdat het nuttig is te be
seffen dat de Russen hun dagen geenszins in
angst en armoede en verlangen naar een
„bevrijding" slijten. S. M.
Wat de wereld mij toonde door Per
Host, uitgegeven door De Tijdstroom
Lochem.
Samuel D. Riddle, een rijke Amerikaan
die een bijzonder groot liefhebber van
paardenraces was, is onlangs gestorven.
In zijn testament bepaalde hij dat
3.773.000 dollars waren bestemd voor
het onderhoud van het graf van zijn
racepaard, de beroemde ..Man O'War".
Dit paard won destijds 20 van de 21
races, waarin het uitkwam. Deze over
winningen leverden Riddle 750.000 dol
lars op. Het paard stierf in 1947 in de
leeftijd van 30 jaar. Zijn nakomeling
schap wón in de periodedat ..Man
O'War" leefde, niet minder dan 5 mil
lioen dollars. Toen het paard in 1947
stierf, werd het lichaam gebalsemd, en
begraven in een speciaal gemaakte
eikenhouten kist, geel en xoit gekleurd,
de kleuren waaronder het paard in de
races liep. Een enorm stèndbeeld werd
voor het paard opgericht in het Ken
tucky-park te Borlinggreen, waar het
werd getraind. De 21 erfgenamen van
Samuel D. Riddle zijn van plan om het
er niet bij te laten zitten. In het testa
ment staat verder, dat Riddle 1000 dol
lars naliet aan ieder van zijn 9 bedien-
dien en 500.000 dollars voor een nieuw
ziekenhuis.
De Noorse geleerde Per Host vertelt in zijn
boek „Wat de wereld mij toonde" op een
voudige en onopgesmukte wijze over een wel
heel interessante periode van zijn avontuur
lijk leven.
De robbentochten, die hij maakte naar
de IJszee, zijn expedities naar de
Cuno en Choco-Indianen en zijn weten
schappelijke onderzoekingen in de na
tuurreservaten van Florida leveren hem de
stof voor vele boeiende bladzijden, die de
lezer telkens verrassen met het resultaat
van zijn ondervindingen, een resultaat, dat
ons Per Host doet kennen als een even moe
dig als bescheiden man. Host is geen ka
mergeleerde en dat zal wel de reden zijn
waarom hij zo enthousiast en meeslepend
schrijft, over mensen en dieren in omstan
digheden, die cr.s vreemd zouden blijven als
hij er ons niet vertrouwd mee maakte. Hij
doet dat zo eerlijk en met zo'n vaardige pen,
dat hij geen moment uw aandacht verspeelt.
Hij gaat uit van de onbekendheid van de
lezer met zijn onderwerpen en hij licht hem
voor zonder opsmuk of verheffing van zijn
persoon. Zijn boek is voorts verlucht met
vele fraaie foto's, die het tot een begerens
waardig bezit maken. Jammer, dat de ver
taling niet bepaald vlekkeloos is qua stijl.
Fr.
Verhoging der straffen
ger e quire er d
Bestuursleden, geldschieters en croupiers
van de amusementsvereniging „Casino
Hamdorff" te Laren, totaal dertien perso
nen, hebben terecht gestaan voor het Am
sterdams gerechtshof, omdat de officier
van Justitie bij de rechtbank hoger beroep
had aangetekend. Hun werd ten laste ge
legd, dat zij het publiek in de gelegenheid
hebben gesteld deel te nemen aan hazard
spel. Een der leiders van deze amuse
mentsvereniging. de 48-jarige Belg H. J. C.
heeft reeds 17 December in hoger beroep
terecht gestaan, zodat het hof in deze zaak
reeds uitspraak heeft gedaan. De Belg, die
overal in Europa speelbanken organiseert,
werd conform het rechtbankvonnis ver
oordeeld tot f1000 boete.
In zijn requisitoir tegen de andere ver
dachten zei de procureur-generaal, dat de
vereniging „een dekmantel was voor het
bij de wet verboden hazardspel". Wegens
medeplichtigheid aan het uitoefenen van
hazardspel en het publiek gelegenheid ge
ven daaraan deel te nemen vroeg hij
zwaardere straffen dan hun door de recht
bank in eerste instantie waren opgelegd.
In plaats van f250 boete eiste hij tegen
de voorzitter S. J. van L. S. uit Den Haag,
tegen de secretaris-penningmeester, de ac
countant G. J. J. S. uit Den Haag, en te
gen de kassier, de manufacturier M. L. W.
B. uit Amsterdam, ieder 1 maand voor
waardelijk met f 500 boete. Voorts vroeg
hij verbeurdverklaring van het aangetrof
fen kasgeld (ruim f 17.000) en van het
spelmateriaal.
Twee geldschieters van de speelclubs, E.
W. en mevrouw J. B., lieten verstek gaan.
Zij werden door de rechtbank ieder tot
f 250 boete veroordeeld.
Volgens de procureur-generaal hadden
deze twee geldschieters het grootste deel
van de winst opgestreken. Daarom vroeg
mij veroordeling tof f5.000 boete'.
Nederlands vrachtschip hij
Amerika in moeilijkheden
HAMBURG, (Reuter/ANP) Sedert 21
December wordt het 6.367 ton metende
Duitse motorschip „Melanie Schulte" ver
mist. Het was op weg van Narvik naar
Mobile in Amerika.
De rederij, Schulte en Bruns Scheep
vaartcompagnie te Emden, heeft meege
deeld, dat het schip een bemanning van
36 koppen aan boord had. Het vervoerde
een lading erts.
De „Melanie Schulte" had opdracht van
de rederij om zich om de andere dag via de
radio te melden. In het laatst ontvangen
bericht dat van 21 December, meldde de
„Melanie Schulte", dat het weer slechter
werd. Het schip bevond zich toen 90 mij
len ten Westen van de Hebriden.
„Hydra" in sneeuwstorm
NEW YORK, (Reuter) Het Neder
landse vrachtschip „Hydra", dat 3918 ton
meet, is op 110 mijl ten Zuidoosten van
Kaap Hatteras aan de Amerikaanse Oost
kust in moeilijkheden gekomen door een
defect aan de schroefas. Er woedde daar
een sneeuwstorm, maar de „Hydra" ver
keerde niet in gevaar.
Uit New York is de sleepboot „Eugenia
M. Morgan" naar de „Hydra" onderweg
gegaan. Het is de bedoeling de „Hydra"
naar Newport News in Virginia te slepen.
De „Hydra" behoort aan de Koninklijke
Nederlandse Stoombootmij. t'e Amsterdam.
De „Conifer", een vaartuig van de Ame
rikaanse kustwacht, is inmiddels bij het
Nederlandse schip aangekomen. Er is geen
lijn aan boord van de „Hydra" overge
bracht, daar het schip niet in gevaar ver
keert.
Uit de Opregte Haarlemsche Courant
van 2 Januarij 1853
PARIJS. Een nog jeugdige, hier
gevestigde leeraar in de wiskundige
wetenschappen, de heer Geniller. heeft
van hooger hand last gekregen, zich uit
Frankrijk te verwijderen. Hem is slechts
één dag tijd gelaten zich voor de reis
uitterusten.^ Hij staat bekend als een
warm voorstander der republikeinsche
beginselen en heeft de laatste jaren
eene staatkundige vermaardheid gekre
gen doer zijne talenten en welbe
spraaktheid. Niet zonder hartstogtelijk-
heid heeft hij, daartoe onlangs op het
ministerie van politie geroepen zijnde,
geweigerd eene verklaring te onder
teekenen. waarbij hij afstand deed van
alle deelneming aan staatkundige aan
gelegenheden. Hij is daarop, na tot
voorzigtigheid te zijn aangespoord,
heengezonden.
