Dappere draver Permit nam
revanche in Prix d'Amérique
GOLD
SPUR
VAN NELLE
Huis vol mysterie
Hoe een „gebroken"paard de course
én zestigduizend gulden won
Th. Blom eerste na
spannende finale
met P. van Eyk
Majoor b.d. Breunese
sprak in Hengelo
DINSDAG 20 JANUARI 1953
4
A utomobilisme
Ernstig ongeluk tijdens
autorace om grote prijs
van Argentinië
Waterpolo
HVGB verloor van Het IJ
Tafeltennis
Sparta tegen West Europa
Togido-tournooi
Roeien
Duitse uitnodiging voor
winnaar Oxford-Cambridge
Volleybal
Nederlandse volleyballers
in Antwerpen
Tennis
Kramer versloeg Sedgman
in set van 42 games
Bondsraad van RNLTB
stelt R-tournooien in
Voor de kinderen
CY
/i—
Jeugdige spelers winnen
Australische titels
Brundage vraagt rapport
over organisatie van
O.S. in Melbourne
IOG-lid Scharroo: geen
voorbarige conclusies
over Melbourne
NWB contra NBvLO
Biljartuitslagen
Spurt in 't kort
FEUILLETON
door Jane England
(Van een verslaggever)
Er werden Zaterdagavond in de kleine
bistro's op Montmartre en de café's in de
voorsteden van Parijs waar de kleine
Fransman zijn honderd francs bij de Pari
Mutual, de Franse totalisator, zet, vele
namen genoemd. Namen van beroemde
draversfavorieten voor Europa's grootste
course, de Prix d'Amérique, die de volgen
de dag op het hippodrome de Vineennes
gelopen zou worden. Maar bij al die namen,
die fluisterend langs het peukje Gauloise
van de liefhebbers met baret, de „vrai tur-
fistes" gleden, was er één die hardnekkig
doodgezwegen werd, die van Permit, de
enige Duitse draver in dit veld van Franse
en Italiaanse kanonnen.
Wat het alleen maar nationaal chauvi
nisme, dat die naam evenmin over de lip
pen kwam van de tienduizenden, die zich
Zondag op de heldere wintermorgen met
bussen, auto's, fietsen en wat voor vreemde
vervoermiddelen de Franse vindingrijk
heid ook geschapen mag hebben, naar
Vincennes repten? Of was het de louter
technische overtuiging, dat de Franse fok-
principes, gericht op paarden met stoom,
op stayers, móesten zegevieren over de
Amerikaanse sprinters, waarmee de buiten
landers naar Parijs waren gekomen? Ten
slotte is ook Permit van Amerikaans bloed
en al had het voshengstje het vorig jaar
tot op driehonderd meter van de finish
geleid, toen was de adem op.
Inderdaad, toen was de adem op en trai
ner Reitmann keerde met een gebroken
paard, dat veel te veel van zichzelf gevergd
had, naar stal terug. Het paard scheen
verloren voor de courserij. maar met alle
liefde, begrip en bekwaamheid, die hij had,
ging Heitmann al lachte iedereen hem
uit weer met Permit aan het werk, en
wanneer er Zondag twee waren, die wis
ten, dat het deze keer zou kunnen, dan
waren het de trainer en de onversaagde
hengst.
Als een gouden haantje presenteerde
Permit zich in het indrukwekkende défilé
der groten die het gingen uitvechten om
de honderdduizend guldens aan prijzen,
maar bovenal om de eer om deze grote
klassieke course te winnen.
Uit de tot de laatste plaats volgepakte
tribunes, uit de door een golvende mensen
zee overspoelde pêlouses steeg een massale
zucht van diepe bewondering op (gemengd
met het idéétje knoflook, dat de Franse
keuken zo groot heeft gemaakt) toen daar
bij dat défilé zoveel nerveuze gratie vol
veerkrachtige energie de sintels op kwam
dansen. De Italianen op de tribune, met
scherpe bruine gezichten boven deftige
astrakank ragen, keken vol gespannen ver
wachting naar hun millioenen-eavalerie,
de peperdure Amerikaanse importen Scotch
Thistle, met de Ierse meester-pikeur Char
ley Mills op de sulkey, Tryhussey met de
felle Zamboni. het wonderpaard Egan Ha
nover met de Russische Italiaan Alessandro
Finn, zesvoudig winnaar van deze course.
En het Franse legioen nam de bittere Gau-
loises uit de mond dhi de machtige Franse
stayers toe te juichen die in colonne voorbij
kwamen draven, met de cracks Cyrano II
en Cancannière, winnaresse van het vorig
jaar op de ere-plaatsen.
Zelfs de schone vrouwen, die iedere Pa-
rijse renbaan opsieren en wier parfum
samen met knoflook en regie-tabak de
Parijse atmosfeer tot een zo verrukkelijke
atmosfeer maakt, werden stil van de span
ning voor de start, de spanning die te snij
den was, de spanning voor een zeer grote
course.
Voor de star!
In een nerveuze mêlée draaiden de twaalf
dravers met hun pikeurs voor het elastie-
ke lint, iedere vezel waakzaam, als panters
voor de sprong. En daarachter in het twee
de gelid, eenzaam en alleen, wachtte een
grote vosmerrie op een dubbele kracht
proef: Cancannière, die haar zege van vorig
jaar nu met 25 meter achterstand moest
betalen.
Zo fel als het elastieke startlint weg
schoot, zo fel schoot de cavalerie van start,
de Italiaan Tryhussey voorop, op de hielen
gevolgd door Cyrano II en de volslagen
outsider Caballero. En daarachter dreunde
de draf van het grote peloton. De course
om de Prix d'Amérique was begonnen. De
course, die nooit een winnaar kent, voor
dat de laatste meters zijn gelopen.
Zo heet het althans te zijn. Maar dit
keer had Heitmann, onopgemerkt haast,
zijn geschut tactisch in stelling gebracht.
Hij moffelde zich met Permit achter de
kopgroep aan de railing weg en wachtte.
Wachtte dit keer totdat de anderen zich
leeggelopen zouden hebben. En hij kreeg
gelijk, want als razenden vochten Tryhus
sey en Cyrano II aan de overzijde van de
baan al om de kop. Maar zo moeiteloos
volgde Permit, dat het de kenners op de
tribune eensklaps duidelijk werd: déar
liep de winnaar.
Nog probeerde het grote peloton het. Het
schoof langzaam in elkaar en als een drei
gende donderwolk begeleid door dé dreu
nende benenroffel van Europa's beste dra
vers kwam de massale aanval. Tevergeefs.
Scoth Thistle sprong in de fout. Het ging
te hard. Cyrano II was ineens leeg. En
toen was één aansporing van Heitmawns
stem voidoede om Permit langs Tryhussey
te sturen en voort te jagen naar de finish,
naar de eerste prijs, naar de zestigduizend
gulden, maar vooral naar de rehabilitatie
van een moedig paard met een groot hart.
De tweede prijs was de eerlijke beloning
voor de dappere Tryhussey, die het moor
dende tempo had voorgelegd, waaraan zelfs
de zeer groten ten onder gingen.
De allergrootste
Maar de derde prijs was voor de groot
ste van allen, Cancannière, die als een
wilde stormwind was komen opzetten, en
die uit geslagen positie een course had
gelopen in een nog snellere kilometertijd
dan Permit. Ter meerdere glorie van de
Franse fokkerij. En een Normandische fok
ker naast ons, die hartgrondig een lelijk
woord zei, veegde slinks eon traan uit zijn
oog. die een cocktail was van vreugde en
spijt. En daarop zwoer hij: Tot volgend
jaar".
ADVERTENTIE
00H2Z
ee*x-
In de 32ste ronde van de grote prjjs van
Argentinië vloog de Italiaan Farina met zjjn
Ferrari uit de grote bocht en zyn wagen
stortte zich met volle vaart in het publiek.
Volgens de laatste berichten zyn 10 personen
gedood. In totaal moesten 33 gewonden in
het ziekenhuis worden opgenomen. De ver
wondingen van enkelen zijn zo ernstig, dal
men vreest nog meer doden te moeten be
treuren- Farina zelf liep slechts lichte been
blessures op.
Bijna was nog een tweede ongeluk gebeurd
toen van de wagen van Manzon een wiel
afliep, maar vlak voor een grote groep toe
schouwers kon de Fransman zijn Gordini tot
staan brengen.
Ascari nam onmiddellijk na de start de
leiding en hij heeft deze niet meer afgestaan.
Aanvankelijk werd hij ernstig bedreigd dóór
de Argentijn Fengio, doch na 34 ronden gaf
Fangio de strijd op.
De uitslag luidde: 1. Ascari (It.) met Fer
rari 379.498 km. (97 ronden) in 3 uur 04-3 sec.
Gemiddelde snelheid 123,747 km. per uur.
2. Villoresi (It.) met Ferrarri 3-01-36.3 96 ron
den. 3. Gonzales (Argentinië) met Maserati
3.02,19.2 96 ronden. 4. Hawthorn (Gr. Br.) met
Maserati 3.02.33.5 96 ronden. 5. Galvez (Arg.)
met Maserati 3*02.43.1 96 ronden.
Voor de centrale wintercompetitie speelde
HVGB in Amsterdam tegen het IJ.
In het begin van de wedstrijd nam HVGB
het initiatief en had al spoedig een twee-
nul voorsprong. Voor het ingaan van de rust
kon het IJ echter de achterstand inhalen,
onder andere door een fout van de HVGB-
doelman. Na de rust kwam het IJ geducht
opzetten. Zij profiteerde van enkele fouten
in de achterhoede om uiteindelijk de stand
op viertwee te brengen.
Ter gelegenheid van het vijftienjarig be
staan van de Amsterdamse hoofdklasser
Sparta zal een team van deze tafeltennis
vereniging op 24 Februari een wedstrijd
spelen tegen een team dat onder de naam
van West-Europa zal uitkomen.
Waarschijnlijk zullen de Engelsman Berg-
mann en de Fransman Roothooft deel uit
maken van deze zogenaamde West-Europese
ploeg, Cor du Buy speelt voor Sparta.
De tafeltennissers Th. Blom en P. v.
Eyk, die samen in het Togido-tournooi
de finale overgangsklasse bereikten,
hebben het talrijke publiek verrast op
een buitengewoon fraai spel. Blom was
na de eerste game zeer vast en paarde
een uitstekende techniek aan een prima
tactiek. Van Eyk moest het vooral van
zijn verdediging hebben, maar toonde
zich hierin dan ook zeer goed.
De eerste game ging met ruim verschil
(21—15) naar de Heemstede-speler, maai
daarna liep Blom „warm" en kwam er steeds
beter in. Hij won dan ook de tweede game
met 21—17. De strijd was daarna echter nog
ver van een beslising, doordat Van Eyk
in de derde game opnieuw wist te zegevie
ren (21—17).
Blom nam daarna een stevige voorsprong, j
maar deze werd door zijn tegenstander fraai
te niet gedaan, zodat het een zeer beschei
den zege vóór de GTTC-er werd. In de vijf-
do game bereikte het spel zijn hoogtepunt
Beide spelers gaven zich volkomen, waarbij
Blom telkens opnieuw prachtige for- maar
vooral back-handdrives liet zien, waarmede
hij de vaste verdediging van zijn tegenstan
der telkens opnieuw passeerde. Met een
maximum aan spanning voor spelers en pu
bliek won Blom de partij tenslotte verdiend
met 2117 en werd hiermede kampioen van
het goed geslaagde tournooi.
Uitslagen
De overige uitslagen luidden:
Heren. Overgangsklasse: 1. Th. Blom
(GTTC); 2. P. v. Eyk (H'stede).
Eerste klasse: 1. P. v. Eyk (H'stede); 2.
G. Oudt (H'stede).
Tweede klasse: 1. B. v. Eyk (Prowano); 2.
N. Klein (Togido).
Derde klasse: 1. H. Idzinga '.Tohez).
Vierde klasse: 1. Luybên (VGZ).
Dames. Derde klasse: 1. M. Felix.
Vierde klasse: 1. v. d. Kluft (VGZ).
Heren dubbel: overgangsklasse 1: G. Oudt
E. v. Abbevé (H'stede).
Tweede klasse: 1. Wassenaar—A. Hage-
man (HBC).
Derde/vierde klasse: 1. Ales—Luyben
(VGZ).
Dames dubbel: derde/vierde klasse: 1. M.
Felix—G. v. Trigt.
De West-Duitse Roeiclub Viking heeft de
winnaar van de jaarlijkse roeiwedstrijd
tussen de ploegen van Oxford en Cambridge
uitgenodigd voor een race over 4 mijl op 6
April op het Teltowkanaal. Oxford heeft de
invitatie echter van de hand gewezen, om
dat omstreeks deze datum verschillende
leden van het Oxfordteam hard voor hun
examens moeten blokken. Cambridge heeft
nog geen beslissing over het al of niet aan
vaarden van de uitnodiging genomen. De
race tussen Oxford en Cambridge wordt op
28 Maart aanstaande gehouden.
Na een scholieren wedstrijd tussen Den
Haag en Antwerpen werd in de Handels
beurs in Antwerpen Zaterdagavond een
volleybalwedstrijd gespeeld tussen België
en Nederland voor dames. De Nederlandse
dames wonnen met twee-vijftien, vijftien
zeven, vijftien-twaalf en vijftien-drie.
Bij de heren wedstrijd was de spanning
veel groter: België won met de cijfers
vijftien-twee, vijftien-zes, zeven-vijftien,
ze ven-vijftien, vijftien-twaalf.
Dclflse studenten van de studiekring Leeghwaterbezochten ter gelegenheid van
het 85-jarig bestaan van hun gezelschap het waterbouwkundig museum in het
voormalige stoomgemaal Cruquiusaan de Ringvaart bij Heemstede.
De tiende ontmoeting tussen de tennissers
Kramer en Sedgman bestond slechts uit een
set, die met 22—20 door de Amerikaan werd
gewonnen in een felle strijd van twee uren,
Bij de stand van 20—20 overlegden dc spe
lers of ze het er maar niet bij zouden laten,
maar de ruim drieduizend toeschouwers in
het Coliseum wilden hier niets van weten.
Kramer won de 41e game op zijn service,
waarna hij in de 42e een dertig love voor
sprong van Sedgman teniet deed om hem
vervolgens aan het net twee maal te pas
seren.
In de vergadering van de Bondsraad van
de K.N.L.T.B., Zaterdag in Amsterdam ge
houden onder voorzitterschap van de heer
Croll, is besloten tot het instellen van een
nieuw tournooi-variatie, de zogenaamde
R-tournooien. Deze zullen openstaan voor
ranglijstspeelsters en spelers en zodanig
over het Zomer-scizoen verdeeld worden
dat er slechts één per week plaats vindt.
Do ranglijstspelers mogen dan niet in
andere tournooien uilkomen, uitgezonderd
in A-tournooien met invitatie van ten
hoogste vier ranglijstspeelsters of spelers.
Van deze tournooien mogen er niet meer
dan twee per week zijn. Een en ander is
bedoeld om de ranglijstspeelsters en spe
lers meer op de tournooien te concentreren.
De instelling van een vijfde klasse com
petitie zal dit jaar nog niet plaats vinden.
De competitie zal Zondag 26 April begin
nen.
Ter bevordering van het spelpeil van de
jeugd werd een bedrag van duizend gulden
uitgetrokken voor een centrale training
van meisjes en jongens, die daartoe ge
kozen worden in de districten.
Voor de internationale spelers zal men
trachten een bui'enlandse trainer te krij
gen. Vermoedelijk zal dit nog niet in dit
seizoen gebeuren. Besloten werd een
trainiersfonds te vormen, waartoe bereids
vijftienhonderd gulden uitgetrokken werd.
xj
L
r?5z ^iii
4
t\
De jongens bleven bij Pilon, tot de bel klingelde; toen was het bezoekuur afgelopen.
„Nu moet jullie weg", waarschuwde Pilon. „Ik vind het erg leuk, dat jullie me hebt
opgezocht. Kom je morgen weer eens naar me kijken?"
,,Ja, vast!", beloofden de jongens. „En dan komt oom Tripje ook!"
„Wel bedankt voor de bloemen en het heerlijke fruit", zei Pilon. „En vergeet niet
tante Liezebertha ook te bedanken".
De jongens beloofden dat en ze vroegen, of Pilon nog iets nodig had, dat ze konden
meebrengen. Ja, hij zou wel graag wat boeken lezen, om de tijd te korten. Misschien
kon oom Tripje hem wel wat lenen, dacht hij.
„We zullen er aan denken!", beloofden ze. En toen namen ze afscheid van Pilon en
verlieten het ziekenhuis.
De volgende dag, toen de jongens met oom Tripje weer naar Pilon zouden gaan,
zocht oom Tripje enkele boeken uit zijn kast bij elkaar, die Pilon wel mooi zou vinden.
„Hier, doe die maar in de tas!", zei hij.
Bunkie pakte de boeken in zijn schooltas.
„Dat zal Pilon wel fijn vinden", meende hij.
„Het is vervelend, als je in een ziekenhuis ligt en niets te doen hebt", zei oom Tripje.
„Dan kun je maar het best iets te lezen hebben!"
De achttien jarige Ken Rosewall (Austra
lië) heeft de finale van het heren enkel
spel van de Australische tenniskampioen
schappen in Melbourne gewonnen. Met
zes-nul, zes-drie, zes-vier versloeg hij zijn
landgenoot Mervyn Rose.
Bij de dames bracht Maureen Conolly
(Verenigde Staten) de titel op haar naam.
In de eindstrijd bleef zij met zes-twee, zes
twee over Julie Sampson Verenigde Sta
ten) de baas.
Maureen Conolly verrichtte met deze
overwinning de „hattrick". In zes maan
den tijd won zij de enkelspel-titels in
Wimbledon, in de Amerikaanse en thans
in de Australische kampioenschappen.
In de eindstrijd van het gemengde dub
belspel versloegen Julie Sampson en Rex
(Australië) Maureen conolly en Hamilton
Richardson (Verenigde Staten) met zes-
vier, zes-drie.
ADVERTENTIE
RUWE HANDEN
SCHRALE LIPPEN
GESCHAAFDE HUID
Hugh Weir, Australisch lid van het In
ternationaal 'Olympisch Comité heeft be
kend gemaakt, dat hij van Avery Brun
dage, de president van het I.O.C., het ver
zoek heeft ontvangen rapport uit te bren
gen over de kansen van het organiseren van
de Olympische Spelen 1956 in Melbourne.
Het verzoek van Brundage was het ge
volg van een radio-telefonisch onderhoud,
dat Weir met de in Chicago woonachtige
I.O.C.-president had naar aanleiding van
het bevel tot stopzetting van de werkzaam
heden aan het grote stadion, dat door de
eerste minister van de staat Victoria, John
Cain, was gegeven. Weir had in dat gesprek
Avery Brundage gevraagd nog geen stap
pen te ondernemen inzake de organisatie
van de Olympische Spelen.
„Ik heb op mij genomen een betrouw
baar en eerlijk verslag te geven van de si
tuatie, die is ontstaan", aldus Hugh Weir.
Uit Canberra wordt gemeld, dat de
Australische premier Menzies van Cain het
verzoek om financiële steun heeft ontvan
gen. Verwacht wordt dat de Australische
minister-president binnen enkele dagen
het antwoord aan de eerste minister van
Victoria zal mededelen.
Naar aanleiding van de berichten dat
de Olympisiche Spelen in 1956 in Mel
bourne geen doorgang zouden vinden,
heeft een bestuurslid van het I.O.C. P.
W. Scharroo, verklaard dat de berich
ten uit Australië niet gunstig zijn, doch
dat het voorbarig is te concluderen dat
de Olympische Spelen in 1956 in Mel
bourne niet zullen doorgaan.
Over dat punt valt een beslissing op de
bijeenkomst van de leden van het I.O.C.die
op 17 April in Mexico City begint. Mocht
het rapport op de bijeenkomst in Mexico
City geen bevrediging schenken, dan be
staat do mogelijkheid dat de Spelen naar
een andere stad zullen gaan. Bij het kiezen
van een andere stad zal men ongetwijfeld
de voorkeur geven aan een stad, die gereed
is de Spelen te organiseren en de deelne
mers en de officials te ontvangen. In aan
merking komen Rome, Brussel, wellicht Los
Angeles, hoewel de Spelen in laatstgenoem
de stad reeds een keer zijn gehouden.
In het conflict tussen de N.W.B. en de
N.B.V.Ij.O. heeft thans het bestuur van
deze laatste organisatie gesproken. Majoor
b.d. J. N. Breunese uit Den Ilaag, voorzitter
van de Nederlandse Bond voor Lichame
lijke Opvoeding, heeft Zaterdagmiddag In
Hengelo een toespraak gehouden, waarin
hij het standpunt van zijn organisatie uit
eenzette.
Van een conflict tussen de N.W.B. en de
N.B.V.L.O. wilde de heer Breunese niet
spreken want er is noch met de N.B.V.L.O.
over gesproken noch over gecorrespon
deerd. De N.B.V.L.O. heeft steeds gezwe
gen en beter kan men clan ook spreken van
een actie tegen de N.B.V.L.O.
De N.B.V.L.O. gaat nü spreken, aldus ma
joor Breunese.
In hoeverre zijn de beschuldigingen aan
het adres van de N.B.V.L. juist?
Het N.O.C. is een overkoepeling van alle
takken van sport. Zeer in het bijzonder op
het punt van de wandelsport slaagde het
N.O.C. van 1947 tot 1951 er niet in de
N.W.B. en de N.B.V.L.O. samen te bren
gen. Toen heeft de N.B.V.L.O. toch nog een
poging'aangewend. In Februari 1951 werd
voorgesteld een federatie op, te richten,
waarin men zou kunnen samenwerken,
doch waarin alle organisaties haar zelf
standigheid zouden behouden. Men streef
de naar wederzijds vertrouwen en goede
samenwerking. Op dit voorstel heeft de
N.W.B. geen kik gegeven. Het voorstel is,
aldus majoor Breunese, door de N.W.B. ge
saboteerd. In Augustus j.l. was er nog geen
antwoord. Tenslotte is er geweigerd.
Commissie?
Toen zou er een commissie be
noemd zijn, waarin zitting zouden heb
ben leden van het N.O.C. en de burge
meester van Nijmegen. Vóór 31 De
cember zou er worden bemiddeld.
Doch partijen hoorden niets. Want een
dergelijke commissie bestaat niet eens.
De N.W.B. praat maar raak en licht
de pers valselijk voor.
De vierdaagse is een traditie. Spreker
schetste de sfeer van Nijmegen en noem
de het een verkrachting van het woord, als
men de marsen in Apeldoorn een „vier
daagse" noemde.
Ik heb, aldus majoor Breunese, de lijn
van 1940 tot 1952 scherp gevolgd en heb
achter de schermen gekeken. Ik besef, welk
spel gespeeld wordt. De wandelsport is uit
de vierdaagse voortgekomen en niet om
gekeerd.
Het bestuur van de Nederlandse Wandel
sport Bond komt het ongewenst voor om,
hangende de informatieve bespreking met
de minister van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen, categorisch te antwoorden
op hetgeen de heer Breunesse heeft ge
meend te moeten lanceren.
De uitslagen van de in de biljartcompeti
tie van de Federatie van Biljartverenigingen
voor Haarlem en omstreken gespeelde wed
strijden luiden:
Klase A: Telescoop—KR II 6—2; DWO—
ADO I 62; CentrumKampervest 62;
ADO II—Zandvoort 60; KR IOostgn 26.
Klasse B: ADO IH. West 80; Oosten
—ADO II 44; Kennemerl. ICentrum
2—6; Duvelshoek—Kennemerl. II 80.
Klasse C: Kampervest—Kennemerl. 6—2;
BW-H. West 44; Telcscoop-KR 2—6;
ZandvoortCentrum 62.
Klasse D: H. West—DWO II 8—0: ADO I
—BW 6—2; Centrum—ADO II 0—8; DWO
ITelescoop 71.
Klasse E: ADO I-BVV 8-0; KR—ADO II
62; H. West—Kampervest 8—0; Kenne
merl.Oosten 44.
ADO I werd kampioen van de Klasse E.
Duitse kampioenschap.
ADVERTENTIE
ZEEDUFFEL JOPPERS
NEDERLAND—FRANKRIJK TAFELTEN
NIS IN NIJMEGEN. - Op 23 Februari zal
in Nijmegen de tafeltennis interlandwed
strijd tussen de damesteams van Nederland
en Frankrijk worden gehouden. Beide teams
moeten nog worden samengesteld, doch zeker
is dat zij zullen bestaan uit drie speelsters.
Er worden negen enkelspelen gespeeld.
NOG VIER INSCHRIJVINGEN IN DAVIS
CUP-COMPETITIE. De Australische Ten-
nisbond heeft nog vier inschrijvingen ont
vangen voor de Europese zóne van de Davis
Cupcompetitie 1853: van Denemarken, Fin
land, Zwitserland en Spanje.
KEV SLOEG HHIJC. - In Krefeld werd
voor de competitie van de Lippensbeker een
ijshockey wedstrijd gespeeld tussen KEV
'Krefeld) en HHIJC (Den Haag). De Duitse
ploeg won met zeven—vijf '0—0, 6—4, 1—1).
EGYPTE SPEELT GELIJK TEGEN JOE-
GOSLAVIë. Voor de Middellandse Zee
beker werd Zondag in Alexandrië de voet
balwedstrijd Egypte—Joegoslavië gespeeld.
Nadat de Egyptenaren met de rust met drie
—een de leiding hadden gehad, kwam het
einde met drie—drie. Vrijdag hadden de
Joegoslaviërs in Cairo met drieeen ge
wonnen.
26)
Hij keek even naar Constance en lachte.
„Terwijl jij aan het zwieren was", zei hij,
„is er hier ingebroken".
„Heb je de dader gepakt?" vroeg Con
stance".
„Nee....", antwoordde Bagnet.
Neill was ook binnengekomen. „Goe
denavond Jenkins", zei hij vriendelijk,
wat heeft jou hierheen gebracht?"
„Goedenavond, meneer", zei Jenkins.
„Ik weet werkelijk niet, of er eigenlijk wel
iets gebeurd is. Mevrouw Fincham belde
op een gegeven moment in een ietwat op
gewonden toestand op. Ze zei dat ze ie
mand in haar zitkamer hoorde rondslui
pen en dat ze bang was, dat haar dienst
boden in de keuken vermoord lagen
Ik ben dadelijk op mijn fiets geklommen
om poolshoogte te nemen en kwam hief
tegelijkertijd met meneer Bagnet aan".
„Wat kwam jij hier doen, Philip?",
vroeg Neill.
„Ik kreeg ook zo'n onheilsboodschap",
antwoovde deze.
„Maar ik dacht", zei Constance, „dat je
een feestje had of zo iets".
„Ik was inderdaad op zo'n feestje", ant
woordde Philip, „maar het was eerder af
gelopen dan dat van jullie".
„Wel, wat gebeurde er nu eigenlijk?"
vroeg Neill ongeduldig, „is er ingebroken?
En hoe is tante Chloë?
„Je tante voelt zich prima", zei Philip.
Ze zit in haar bed cognac te drinken om
op haar verhaal te komen van deze emo-
liè. Ze is er nogal verontwaardigd over,
dat juffrouw Fairlie haar post verliet.
Hij lachte even geruststellend in Constan
ce's richting en voegde er aan toe: „Maak
je geen zorgen. Ze kan het je onmogelijk
kwalijk nemen".
„Als ik het dus goed begrijp", zei Neill
luchtig, „hebben noch jij, noch Jenkins
iets kunnen ontdekken".
„Het raam van de zitkamer stond open",
zei Bagnet opeens ernstig, „en de onge
wone frisse wind heeft in de kamer huis
gehouden. Er is inderdaad iemand binnen
geweest, Neill. Jenkins gelooft dat ook.
Maar als hij via het terras verdwenen is,
zijn er geen mooie voetsporen en derge
lijke".
Fiona was de hal binnengekomen en op
de oude houten kist gaan zitten. Ze zag er
vermoeid en ontstemd uit. Er zat een vuile
veeg op haar linkerwang en ze zag er nog
jonger uit dan anders. „Philip", zei ze
opeens, „het is vast Phipps geweest! Hij
wist, dat we allemaal uit waren. Hij zag
ons op de Club".
„Jij bent bezeten van Phipps", zéi Bag
net kortaf.
„Hij is een griezel", zei Fiona en hui
verde even.
Jenkins keek haai vol verbazing aan.
„Bedoelt u meneer Phipps, juffrouw?"
„Dat is toch niet mogelijk. Die doet zo iets
niet. Hij is zo'n keurig, rustig mens".
Fiona haalde haar schouders op en Neill
zei op de wonderlijke luchtige toon, die hij
al eerder gebruikt had: „Waarom zeg je
zulke onzin, Fi?"
Constance voelde opeens haar wantrou
wen jegens iedereen weer groeien en wist
niet, wat zê denken moest. Ze had de in
druk, dat, wanneer er iets van belang
voorviel, dit drietal onmiddellijk één lijn
trok en deed, alsof het niet de moeite
waard was, om te voorkomen dat er een
verder onderzoek ingesteld zou worden..
Dit was eigenlijk het moment om Jenkins
in te lichten over de diefstallen, die al
eerder hadden plaats gevonden. Het lag
voor de hand, dat ze hem hierover moes
ten vertellen. Maar niemand zei iets. Jen
kins stond op het punt te .vertrekken. Hij
vond haar natuurlijk helemaal niet belang
rijk en beschouwde Philip Bagnet de enige
persoon, met wie hij behoefde te praten..
„Het is een vervelende geschiedenis
voor mevrouw Fincham", zei Jenkins, „ik
zal er rapport van opmaken, meneer Bag
net, en onderzoeken of er toevallig van
nacht ook zigeuners of andere zwervers
hier in de buurt zijn geweest. De twee
dienstboden hebben niets gehoord".
„Nee, dat komt wel uit, die horen nooit
iets in hun afdeling", zei Bagnet.
Hij ving een uitdagende blik in Con
stance's ogen op en zag hoe haar lippen
zich. opeen klemden. Ze stond op het punt
om Jenkins allerlei andere dingen te gaan
vertellen, dat was overduidelijk. Op scher
pe toon leidde hij haar aandacht af: „Het
lijkt me goed, juffrouw Fairlie, dat u even
naar mevrouw Fincham gaat kijken. Ze
wil u graag onmiddellijk spreken".
Er kwam een kleur van verontwaar
diging op haar wangen. Jenkins staarde
haar aan en in zijn blik zag ze een afwij
zing. Hij vond haar kennelijk maar een op
pervlakkig stadsmeisje, dat haar plichten
had verwaarloosdOp dat moment
voelde ze Neill's hand op haar arm. „Kom
mee", zei hij zacht, „ik zal met je meegaan
en je helpen".
Jenkins liep naar de open voordeur. Hij
hield nog even stil en streek over zijn
haar, „De oude mevrouw moet eigenlijk
'niet alleen gelaten worden", zei hij, „die
twee gedienstigen zijn veel te oud
„Onzin", zei Neill scherp. „Voordat juf
frouw Fairlie hier kwam, gingen Fiona en
ik ook dikwijls 's avonds uit. Mijn tante
vond het helemaal niet erg en er gebeurde
nooit iets".
„Drink een glas bier, voordat je weg
gaat, Jenkins", stelde Philip voor. Intussen
begeleidde Neill Constance naar de zit
kamer. Hij sloot de deur achter hen. „Het
zou héél dom zijn geweest, iets aan Jen
kins te zeggen", zei hij zacht, toen ze al
leen waren, „je weet toch, dat tante Chloë
er de politie niet bij gehaald wenst te zien.
Ik wee' zelf niet waarom ze dat niet wil,
en evenmin snapt Bagnet het. Maar het
is nu eenmaal een feit. Ze pleegt die dief
stallen óf zeTf, omdat ze op de een of an
dere manier getikt is, en dat geloof ik
persoonlijk óf ze heeft een zeer ge
gronde reden om de politie erbuiten te
houden. Hoe het ook zij, het is haór zaak,
en als ze Jenkins op de hoogte had willen
stellen, ben je het dan niet met me eens,
dat ze daarvoor vannacht een bijzonder
goede gelegenheid had?"
„Maar waarom heeft ze dan toch aan
David geschrevenvroeg Constance
nadenkend.
„David?", vroeg Neill.
„Parkinson", zei Constance ongeduldig.
„De hemel moge het weten", zei Neill.
„Eén ding staat echter vast, dat ze er om de
een of andere reden de politie niet bij ge
haald wenst te zien".
Dat was inderdaad waar, dacht Con
stance, terwijl ze even huiverde. Dat was
van het begin af aan duidelijk geweest en
Parkinson had verondersteld, dat zij dit
zaakje wel zou kunnen opknappen.. Het
had haar geen moeilijke opgave toege
schenen. Ze huiverde opnieuw. Neill en zij
waren alleen in de afschuwelijke zitkamer
en het raam stond nog open. De koele
nachtlucht zuiverde de muffe atmosfeer
van het vertrek enigermate, maar er zou
den weken voor nodig zijn, dacht Constan
ce, voordat de bedorven lucht, die hier
hing, helemaal verdwenen zou zijn.
„Vooruit, Con", zei Neill vriendelijk. „Ik
begrijp, dat het heel moeilijk voor je is om
een heleboel dingen in goed vertrouwen
aan te nemen. Je moet werkelijk vertrou
wen in ons stellen, net zoals wij vertrou
wen in jou stellen".
„Ik weet niet", zei Constance bijna fluis
terend, „hoe ik jullie allemaal zouder meer
moet vertrouwen. Jullie doen allemaal zo
vreemd en aanvaarden allerlei zonderlinge
dingen. En waarom is Philip Bagnet hier
altijd op de raarste momenten aanwezig?
Waarom doet hij alsof., wel, alsof alles
hier van hem is en alsof hij kan doen wat
hij wil?"
Van achter de gesloten deur naar de
slaapkamer klonk mevrouw Finchams
stem, kwaadaardig en ongeduldig.
„Schei uit met dat gefluister en kom
hier bij me. Ik wens jullie te zien. Is juf
frouw Fairlie daar ook?"
„Ze heeft oren, die alles horen", fluis
terde Neill, „als er werkelijk iemand bin
nengeslopen zou zijn, heeft ze het stellig ge
hoord".
En hardop riep hij terug: „Ja, tante
Chloë, we komen".
„Ze hebben me vermoord, vermoord,
vermoord", hoorden ze mevrouw Fincham
zeggen. Constance huiverde weer.
„Het was best mogelijk geweest" zei ze
zachtjes. Ze trad met Neill de huiskamer
binnen. Meteen viel haar oog op mevrouw
Finchams meest geliefde stoel. Deze zag er
slordig uit, alsof er iemand met de cretonne
hoes bezig was geweest. Aan één kant was
de hoes zelfs gescheurd. Constance slaakte
een uitroep.
(Wordt vervolga
