Interview van Antibes nog eens
in Belgische Kamer opgerakeld
wasis
en blijft
zijn geld waard!
„Brommers" voeren de boventoon
op wapenschouw der tweewielers
Huis vol mysterie
.Clowntje Rick
Koninklijk bezoek
aan Londen
Socialistische motie van afkeuring verworpen
Het Rampenfonds en zijn
economische gevolgen
VRIJDAG 27 FEBRUARI 1953
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
31ste RAI-tentoonstelling geopend
Terugkeer van de fiets
Weinig nieuwtjes
Een Q&Miie Eest? Een ffl&iSWQ Prachtbijis
Bouwvakarbeiders
in de noodgebieden
Tijdstip van stopzetting
nog in overweging
Voor de kinderen
Iedere Sketch roker weet hoe waar dat ïs, want
Sketch heeft nog nimmer één enkele concessie
aan zijn unieke kwaliteit gedaan. Honderd
duizenden in Nederland roken Sketch, want
Sketch is en blijft niet alleen een heerlijke,
maar ook een eerlijke Virginia!
Gerechtshof behandelde
zaak tegen „Koning
Voetbal"
FEUILLETON
door Jane England
Het is alles chroom wat er blinkt op de 31ste RAI-tentoonstelling voor motor-, brom-
en gewone fietsen, die vanmiddag in de hoofdstad van start gaat. Steeds glimmender
schijnt het alles-beheersende parool van de fabrikanten der tweewielers te zijn, vooral
bij de bromfietsen, die ditmaal met een ganse serie nieuwe merken het een al
luxueuzer dan het andere op het tapijt verschenen zijn. Zij zijn een lust voor het
oog, al deze sierlijk-gestroomlijnde karretjes, maar natuurlijk moet al die luxe betaald
worden en de prijzen zijn dan ook nog niet veel omlaag gegaan.
De goedkoopste brommer kost dan ook
altijd nog een kleine vierhonderd gulden,
de „super grand luxe"-modellen liggen
echter vaak nog enkele honderden guldens
hoger, maar ook bij deze prijzen blijft de
markt nog altijd willig, ondanks de ge
daalde koopkracht van het publiek en ook
ondanks het feit, dat er sinds de verschij
ning van de eerste bromfiets in Nederland
nog geen vier jaar geleden - bijna een
kwart millioen van deze vehikeltjes ver
kocht zijn. En nog steeds kunnen fabri
kanten der populairste merken de vraag
naar hun producten nauwelijks baas.
Geen wonder dus, dat tal van „gewone
fietsen"-fabrieken ook ijverig bromfietsen
zijn gaan bouwen in de hoop ook een
graantje mee te kunnen pikken. Wat de
technische verdiensten van al die nieuw
komers zijn kunnen wij als leek niet be
oordelen, maar zij zien er vrijwel allemaal
even snel, fraai en betrouwbaar uit, zodat
de adspirant-koper wel een hele toer zal
hebben om zijn keus te bepalen. Van de 33
in de RAI geëxposeerde merken zijn er
negen Nederlands fabrikaat; van de res
terende merken komen er 7 uit Duitsland,
7 uit Frankrijk, 6 uit Italië, 2 uit Oosten
rijk en 2 uit Engeland.
Voor het eerst in een lange reeks van
jaren is thans ook de doodgewone fiets
weer op de RAI geëxposeerd en daar is
reden voor. Decennia lang was de fiets
niet aan modegrillen onderhevig, maar
kort voor de oorlog kwam daar verande
ring in, toen de superlichte sportfietsjes,
veelal in bonte kleuren gelakt, het hart
van de jeugd veroverden. Daar is sinds de
oorlog nog het Engelse model bijgekomen,
een utiliteitsfiets die om redenen van ma
teriaalbesparing een verkort frame kreeg.
Dat bleek zo goed te bevallen, dat het mo
del ook na de oorlog gehandhaafd werd.
Ook van dit type zijn op de RAI vele
fraaie representanten te bewonderen, maar
natuurlijk kan ook de voortsander van de
„klassieke" fiets, het solide dienstrijwiel in
sober zwart, hier terecht, om van de bran
che der transportfietsen en carriers met
hun eindeloze aantallen varianten nog
maar te zwijgen.
En dan zijn daar natuurlijk ook weer
de scooters, kwieke, zuinige en oerzindelij-
ke kruisingen tussen een lichte auto en een
motorrijwiel, die in Italië zo'n fantastische
populariteit genieten, maar waar het Ne
derlandse publiek tot nog toe niet erg aan
wilde. Misschien zijn wij te conservatief
voor dit nogal speels aandoende transport
middel, dat er met zijn kleine wieltjes, zijn
grappige miniatuurvormen en zijn vrolijke
kleuren min of meer uitziet, alsof het uit
een kermisdraaimolen is weggelopen, maar
vergis u niet, want deze koddige machien
tjes zijn stellig geen speelgoed en wel de
gelijk tot verrassende motorische presta
ties in staat. Zodra ze wat goedkoper wor
den (de prijzen liggen nu nog ver boven
die van een bromfiets) zal er ook in ons
land stellig een markt voor de scooter te
vinden zijn, en vooral onder de jeugd.
Sommige fabrieken - waaronder ook en
kele Nederlandse - werken al in die rich
ting door hun scooters in een ietwat min
der somptueuze uitvoering te brengen dan
de dure Italianen, welke laatste echter nog
altijd het neusje van de zalm op dit ge
bied zijn.
Bij de „echte" motorfietsen zijn dit jaar
betrekkelijk weinig nouveauté's te zien.
Dat kan ook moeilijk anders, omdat dit
vervoermiddel in de loop der jaren al een
zodanige graad van technische perfectie,
snelheid en rijcomfort heeft bereikt, dat
er eigenlijk geen verbetering meer moge
lijk is. Natuurlijk ziet men weer tal van
bizondere snufjes en accessoires, maar
aan de essentialia is weinig of niets ver
anderd. Er zijn een paar interessante de
butanten, zoals een Italiaanse 125 cc twee-
cylinder tweetact en een sportkopklepper
van dezelfde huize, die er ondanks zijn 65
cc motorinhoud vervaarlijk snel uitziet,
maar voorts is in deze afdeling vrijwel
alles bij het solide oude recept gebleven,
vooral in de categorie der dienstmotoren,
waar de nadruk ligt op de combinatie van
zuinigheid en betrouwbaarheid. Voor de
zware typen motorrijwielen varen wij nog
altijd op het compas van de buitenlandse
fabrieken, maar in de lichte- en middel
klassen (van 125 tot 250 cc) spreekt de
Nederlandse industrie een hartig woordje
mee: zij is ook ditmaal met een indruk
wekkende collectie nieuwe en verbeterde
modellen ter RAI verschenen, waarvan de
prijzen veelal een stuk lager liggen dan
van de overeenkomstige buitenlandse ma
chines.
Ook het Instituut voor Rijwielontwikke
ling heeft een stand op de RAI betrokken,
waar het een belangwekkende demonstra
tie geeft met zelfbeproevingsapparatuur
voor fietsonderdelen. En tenslotte is er de
gebruikelijke stortvloed van accessoires,
motor- en bromfietskleding en onderdelen,
waartussen de speurlustige RAI-bezoeker
stellig veel van zijn gading zal vinden.
Een aardige nieuwe vinding in deze afde
ling is het „onlostrilbare" fietsachterlichtje
dat helemaal van rubber gemaakt is - de
lampfitting niet uitgezonderd - en dat bij
een verstandige behandeling het eeuwige
leven schijnt te hebben. Wij hebben ons
dan ook meteen maar twee van die han
dige dingetjes voor onze fiets aange
schaft.
(Van onze correspondent in Londen)
Koningin Juliana en Prins Bernihard
zijn gisteren de gehele dag in Londen ge
weest. De Prins landde al vroeg op het
militaire vliegveld van Hendon in een
lichte mist. Vuurpijlen en lichtsignalen
waren voor de landing noodzakelijk.De Ko
ningin en Prins Bernhard hadden getracht
nog iets te zien van de overstromingen op
het eiland C.anvey, aan de Theemsmon-
ding, doch door de mist viel er niets waar
te nemen.
Het laatste gedeelte van de route naar
Hendon moest geheel op de instrumenten
worden gevlogen. Op het vliegveld werd
het Koninklijk Paar begroet door de Ne
derlandse ambassadeur in Londen, mr.
D. U. Stikker. Koningin Juliana begaf zich
dadelijk naar de Nederlandse schilderijen
tentoonstelling, in Burlington House. Prins
Bernhard voegde zich later bij haar. Toen
de Koningin het drukke Piccadilly opreed,
werd zij daar door vele Londenaren met
gejuich begroet. Voor de ingang van het
tentoonstellingsgebouw stond een grote
groep mensen te wachten. Op de expositie
werd de Koningin rondgeleid door Sir
Gerard Kelly, de president van de Ko
ninklijke Kunst Academie.
Precies om één uur zwenkte de Ko
ninklijke auto, voorafgegaan door motor
politie, met grote snelheid langs het ge
denkteken van Koningin Victoria op het
plein voor Buckingham Palace. Het gezel
schap verdween even later door de poor
ten, welke naar de binnenplaats leiden.
Na afloop van de lunch met Koningin
Elizabeth en de Hertog van Edinburgh be
gaven de Koningin en de Prins zich naar
de ambtswoning van de Nederlandse am
bassadeur, mr. Stikker, in Palace Green,
in Kensington, vlak bij het paleis van
Koning-Stadhouder Willem III. Daar werd
de thee gebruikt met de heer en mevrouw
Stikker en verscheidene leden van de staf
der ambassade. De Koningin ontving
daarna de voorzitter en secretaris van het
Timmerliedengilde, dat onze Vorstin het
ere-lidmaatschap had aangeboden, zulks
vanwege de historische banden tussen het
gilde en de in Londen wonende Nederlan
ders. De door het gilde aan Koningin Ju
liana en Prins Bernhard aangeboden
lunch, die niet kon doorgaan omdat de Ko
ningin in verband met de ramp geen
feestelijkheden wilde bijwonen, zal later
plaats vinden.
Toen het tijdstip van vertrek naderde
was de mist in en buiten Londen erger
geworden. Ln aangezien de weersgesteld
heid op Hendon minder gunstig was vlo
gen Koningin en Prins van Northolt, waar
heen het tcestel was overgebracht, naar
ons land terug.
ADVERTENTIE
(Van onze correspondent in Brussel)
Door de schuld van het Katholieke blad
„Libre Belgique", dat gisterochtend een
klaarblijkelijk door een ambtenaar van het
hof geïnspireerde versie van het „inter
view van Antibes" publiceerde, is het gis
ternamiddag tot een interpellatie in de
Belgische Tweede Kamer gekomen.
De socialist Spaak vroeg de premier
daarbij om een nadere uitleg.
Spaak was overigens in zijn commen
taar zeer gematigd.
Men kreeg de indruk dat hij overleg had
gepleegd met de premier. Zij kwamen na
melijk tegelijkertijd de Kamer binnen na
een conversatie in de wandelgangen van
het parlementsgebouw.
De heer Spaak herhaalde, dat de premier
zich verstrikt had in allerlei explicaties,
dat hij niet de gehele waarheid had gezegd
en dat hij door het hof niet geregeld wordt
ingelicht.
Spaak maakte een ernstig bezwaar tegen
het feit, dat een kolonel zich in de omge
ving des konings met perszaken bezig
houdt. Waarbij dan nog komt dat kolonel
Quinet, die met de Franse journalist on
derhandelde, toevallig niet de ordonnans-
officier van Koning Boudewijn, maar van
Koning Leopold is.
Het gaat hier echter om een ongelukkig
toeval.
Spaak erkende, dat de verklaring, dat
men „door de aanval op de Koning de een
heid van België wil aantasten" niet door
Koning Boudewijn is afgelegd, maar dooi
de Franse journalist en zonder medeweten
van de Koning of kolonel Quinet in de aan
hef van het „interview" werd ingelast.
Al met al was het artikel, aldus Spaak,
op dit ene punt na een onschuldige repor
tage. Maar een premier moet het land de
gehele waarheid zeggen.
De eerste minister Van Houtte trok de
goede trouw van de Franse journalist niet
in twijfel, maar verklaarde dat hij het
standpunt van de regering slechts kon be
vestigen.
De Kamer verwierp daarop met 107
tegen 95 stemmen (geen onthoudingen)
een socialistische motie van afkeuring over
ontwijking door premier Van Houtte van
enkele kwesties in zijn verklaring van
Dinsdag over het interview. En daarmee
was het incident gesloten.
Volgens regeringskringen te Brussel is
Jacques Peemans, juridisch adviseur bij
de staf van Koning Boudewijn, tijdelijk
benoemd tot perschef van het Koninklijke
Huis.
In de Belgische pers en in het parlement
zijn onlangs stemmen opgegaan voor de
oprichting van een voorlichtingsdienst
betreffende aangelegenheden van de Ko
ninklijke familie teneinde het publiceren
van onjuiste berichten hierover tegen te
gaan.
Peemans zal als perschef optreden, zo
lang een dergelijke dienst nog niet is ge
organiseerd.
Statuut
Het statuut van de echtgenote van Ko
ning Leopold en haar kinderen Prins
Alexander en Prinses Marie-Christine
zal het onderwerp vormen van een
wetsontwerp van de regering, een ont
werp, dat door de drie partijen goedge
keurd zal dienen te worden, aldus vernam
„Le Soir" gisteren in kringen van het par
lement.
Het blijkt echter, dat de regering deze
kwestie voorlopig althans nog wenst uit te
stellen.
Twee liberale oud-ministers van Justitie,
de heren Van Glabbeke en Lilar, beide
eminente juristen, hebben over deze kwes
tie radicaal tegenovergestelde adviezen
verstrekt. Volgens de heer Van Glabbeke
is de huidige Prinses Lilian de Réthy de
wettelijke Koningin der Belgen, want de
Koning heeft noch de toestemming van het
parlement, noch die van een minister no
dig om te trouwen en zijn echtgenote is,
van rechtswege, Koningin der Belgen.
Het advies van senator Lilar is meer ge
nuanceerd en wordt in veel ruimere kring
als juist geschouwd. Hij zeide, dat koning
Leopolds huwelijksacte niet door een mi
nister is gecontrasigneerd, en dus geen
grondwettelijke gevolgen kan hebben. De
Prinses de Réthy en haar kinderen hebben
dus geen recht op de troon van België,
noch op de titel van Prins of Prinses van
België.
De arbeidsinspectie overweegt werkge
vers, werkzaam in het noodgebied, een
algemene vergunning te verlenen voor de
duur van vier weken, welke het mogelijk
maakt dat bouwvakarbeiders 55 uur per
week werken. De Bedrijfsunie in het
Bouwbedrijf doet een beroep op alle be-
drijfsbeoefenaren in het bouwbedrijf om
met alle beschikbare middelen en met in
zet van persoonlijke offers de gevolgen
van de ramp te keren en een spoedige te
rugkeer van de zo zwaar getroffen gezin
nen naar huis en haard mbgelijk te maken.
De Bedrijfsunie verklaart een tijdelijke
verlening van de werkweek tot 55 uur
volledig te kunnen aanvaarden.
(Van onze parlementaire redacteur)
Men kan slechts lof hebben voor de
grote geestdrift, waarmee het Nederlandse
volk tot dusverre op de oproepen om een
steentje voor het Rampenfonds bij te dra
gen, heeft gereageerd. Het zijn inmiddels
al vele steentjes geworden. Donderdag
avond was men reeds tot over de 65 mil
lioen gulden gekomen, waaronder zich
enige millioenen van uit het buitenland
bevinden, maar waarvan ai het overige
hier te lande is opgebracht.
Uit den aard der zaak doet zich nu al
lengs de vraag voor of en tot welk tijd
stip men nog met het inzamelen van gel
den dient door te gaan. Indien ik mij niet
vergis, is thans in overweging, wanneer
daaraan een eind zal moeten worden ge
maakt. Gelijk bij tal van andere,4 op zich
zelf aantrekkelijke zaken, geldt ook hier,
dat wijs beleid met zich meebrengt, er
voor te waken er niet te ver en niet te
lang mee door te gaan. Zelfs bij een in
zameling als deze komt er immers een
moment, waarop wat nu nog uit de spon
tane gulheid des harten komt, een min of
meer zedelijk gedwongen karakter zou
gaan krijgen. Dat nu dient vermeden te
worden. Ziet daar de psychologische reden
die binnen de kring van de leiding van
het Rampenfonds de gedachten doet uit
gaan aan een mettertijd (1 April, 1 Mei)
stop zetten van de inzameling. In dit ver
band speelt mee een rol de vraag, hoe
veel er nodig zou zijn om uit dit fonds de
aankoop van huisraad door (of ten be
hoeve) van de door de watersnood daar
van beroofden te kunnen bekostigen. Voor
lopig schijnen de schattingen daaromtrent
tussen ongeveer 100 en 125 millioen te lo
pen. Denkbaar ware dus om de geldkist
van het fonds te sluiten op het tijdstip,
waarop een dergelijk bedrag binnen zou
zijn.
Nog andere overwegingen spelen een rol
ADVERTENTIE
Door het stromende water dreven ze langzaam voort.
„Voorzichtig hoor, stilzitten!", zei Rick.
Dat was wel nodig. De plank was niet zo heel groot, en als ze teveel bewogen, zouden
ze gemakkelijk kiinnen omslaan!
Maar ze pasten wel op en zaten heel voorzichtig. En om hen heen was het donker.
„Waarheen zouden we drijven?", vroeg Bunkie.
Dat moeten we maar afwachten", vond Rick. „In ieder geval gaan we ergens heen!"
En gelukkig bleek, dat ze niet alleen ergens heen dreven, maar ook naar de goede
kant. Want opeens zagen ze het lichter wordenen toen ze een hoek om dreven,
zagen ze een uitgang
„We komen er uit!", juichte Bunkie.
Ja, de plank dreef door de opening heen, en toen voeren ze op het open water!
Wat waren ze opgelucht, nu ze niet meer in dat akelige donker zaten.
Ze zagen, dat ze vlak bij een kademuur uit kwamen; het duurde nog even, toen kon
den ze de muur bereiken. Rick pakte een ijzer vast en hield de plank bij. Toen konden
ze langs de muur omhoog klimmen.17-18
SKETCH
10 STUKS:t 0.40 20 STUKS: 0.80 50 STUKS: 12.-
bij het beramen van een „sluitingsdatum".
Gaat men al te lang door, dan zouden tal
van jaarlijks terugkerende inzamelingen
voor liefdadige doeleinden, die het in be
langrijke mate van de gebruikelijke col
lectes moeten hebben, het wellicht bijzon
der benauwd kunnen gaan krijgen. Op
die kant van de zaak is dan ook reeds,
naar mij bekend is, bij en binnen de lei
ding van het Rampenfonds de aandacht
gevestigd.
En tenslotte dient ook in het oog te wor
den gehouden, dat er uit de wel zeer
ruime wijze waarop nu een belangrijk deel
van het Nederlandse volk zijn portemon-
naie heeft aangesproken, anderzijds het
nadeel zou kunnen voortvloeien, dat an
ders normale uitgaven, die in het bijzon
der aan de middenstand ten goede ko
men, geheel of ten dele achterwege zullen
gaan blijven. Het is dus wel zaak met het
oog hierop op een bepaald ogenblik een
dijk op te werpen ter bescherming van de
middenstand tegen een haar bedreigende
economische ramp. In dit opzicht valt al
op te merken, dat de middenstand in de
getroffen gebieden het op het moment
reeds zwaar te verduren heeft. Doch bo
vendien moet er rekening worden gehou
den met het feit, dat op grote schaal, aan
vankelijk in de vorm van kleren en ook
wel op andere wijze in natura vergoeding
aan watersnoodslachtoffers is gegeven
of te hunnen behoeve reeds hier te lande
is bijeengekomen. Dit kan voor heel wat
winkeliers nadelen opleveren. Hiertegen
over staat echter, dat van de vele tiental
len millioenen, waarover het Rampenfonds
beschikt, er heel wat zullen worden aan
gewend om aankopen te verrichten ter
vervanging van wat verloren is geraakt,
zodat op die manier van de millioenen.
die op het ogenblik even aan de ver-
bruikssfeer onttrokken zijn, er tenslotte
een zeer groot aantal weer in diezelfde
sfeer terecht zullen komen.
Vrijdagavond van 8 tot 9 uur houdt het
Wijkcomité Oud-Schoten spreekuur in de
kleuterschool, Tesselschadestraat 4.
Voor het Amsterdams gerechtshof heeft
terecht gestaan de leider van het voorma
lige sportweekblad „Koning Voetbal", de
heer C. D. H., die verdacht van geknoei
met prijsvraagformulieren, door de Am
sterdamse rechtbank tot vier maanden was
veroordeeld.
In November 1950 kwam aan het
licht, dat personeel van het weekblad zelf
prijsvraagformulieren invulde nadat des
Zondag de voetbaluitslagen reeds bekend
waren.
De procureur-generaal requireerde zes
maanden gevangenisstraf. Het hof zal op
12 Maart uitspraak doen.
Voor de Rotterdamse rechtbank had
zich de 23-jarige kantoorbediende J, H.
de K. uit Rotterdam te verantwoorden.
Hem was ten laste gelegd dat hij zich ten
onrechte als fotograaf van het A.N.P. had
voorgedaan en winkeliers had opgelicht.
Bij een handelaar in lederwaren kreeg
hij een koffer los en bij een handelaar in
fotografische artikelen een camera, negen
rolfilms en honderd flitslampen, totaal
voor een waarde van f 700.
De verdachte bekende. Het reclasserings-
rapport noemde hem verminderd toereke
ningsvatbaar.
De officier van justitie deelde mede dat
de verdachte, toen hij nog in militaire
dienst was, zich had gesierd met distinc
tieven van een hogere rang dan waarop hij
recht had. De officier eiste een gevange
nisstraf van tien maanden, waarvan vier
maanden voorwaardelijk, en voorwaarde
lijke ter beschikkingstelling van de re
gering.
Op 12 Maart zal de rechtbank uitspraak
doen.
59)
„Alsjeblieft, Sara", drong Constance aan,
„wacht niet langer, ik popel van onge
duld".
Ze was er opeens helemaal zeker van,
dat Sara inderdaad het antwoord op alle
vragen zou weten te geven en dat ze zich
geen zorgen meer behoefde te maken.
„Die Peter Phipps.begon Sara met
iets van triomf in haar stem, „die kon ik
opeens plaatsen, toen Neill en Fiona het
gisteravond over hem hadden.."
Constance trok een lelijk gezicht. „Na
tuurlijk is het weer Peter Phipps", zei ze.
„Ik heb al mijn best gedaan om dat man
netje de hand boven het hoofd te houden.
Maar vertel maar op, Sara. Ik ben op het
ergste voorbereid".
Sara fronste, ,,'t Is heel begrijpelijk, dat
je hem niet door had", zei ze. „Hij had er
altijd een handje van de sympathie van
vreemden op te wekken. Het geheel is een
rare geschiedenis. Weet je, dat Chloë niet
Ronald Finchams eerste vrouw was? Hij
was véél ouder dan Chloë en was eerst ge
trouwd geweest met een jong teer vrouw
tje, dat hij aanbad. Ze was zwak van ge
zondheid en had een slecht karakter en
Peter Phipps is haar zoonHij heet dus
in werkelijkheid ook Fincham en is
Chloë's stiefzoon..!"
„Maar waarom noemt hij zich dan
Phipps?" vroeg Constance, „en waarom
praat mevrouw Fincham er niet over, dat
Peter Phipps in deze familieverhouding
tot haar staat?"
„Zijn moeder is gestorven", ging Sara
verder. „Ze had op een dag hevige ruzie
met haar echtgenoot, waarna ze in over
spannen toestand het huis uitliep, kou
vatte en stierf. Het was allemaal nogal
dramatisch en er werd erg geroddeld en
van de oude Fincham werd gezegd, dat
hij een afschuwelijke bruut was. Hoe het
ook zij, Fincham werd na het verlies van
zijn vrouw een bittere, berekenende man,
en na verloop van tijd trouwde hij voor de
de tweede keer, en wel met Chloë, die le
lijk en onaantrekkelijk was, maar veel
geld had. Peter was toen 17 jaar oud. Hij
was een tenger, klein ventje met dezelfde
minder prettige karaktereigenschappen als
zijn moeder, maar aan de andere kant de
zelfde aantrekkingskracht en gave om
sympathie op te wekken. Hij wist Chloë
handig voor zich te winnen. De arme
vrouw besefte maar al te gauw, dat haar
echtgenoot geen zier om haar gaf en ze
liet zich volkomen door haar stiefzoon in
palmen. Ze gaf hem geld en steunde hem
op allerlei andere manieren en stelde de
oude Fincham in een kwaad daglicht. Ze
kon er eigenlijk niets aan doen, dat ze zo
verkeerd handelde, ze voelde zich een
zaam en bedrogen en haar stiefzoon was
een welkome afleiding, ze kon hem al haar
liefde geven, en hij had een handige ma
nier om haar te vleien. Dit alles ging zo
door, totdat er opeens een groot schandaal
aan het licht kwam: Peter bleek de hand
tekening van zijn vader vervalst te heb
ben op een chèque voor een groot bedrag,
en verdween hierna hals over kop naar
het buitenland. De oude Fincham, die zijn
bezinning min of meer kwijt moet zijn ge
weest, was zo buiten zich zelf van woede,
dat hij tot een vervolging van zijn zoon
overging, hem terug liet halen en hem tot
gevangenisstraf liet veroordelen. Tijdens
het proces kwam allerlei aan het licht:
onder meer waren er brieven, van Chloë
aan haar stiefzoon, waarin ze duidelijk
haar sympathie voor hem tot uitdrukking
bracht en zijn vaders houding ten opzichte
van hem afviel. De verdedigers van Peter
gebruikten deze brieven om aan te tonen,
dat Peter een zielige figuur was, een zwak
veronachtzaamd kind met een boeman van
een vader, die hem te weinig geld gaf. Op
die manier trachtten ze sympathie voor
hem op te wekken. Maar het hielp Peter
niets en voor Chloë had het heel verve
lende gevolgen.
Allerlei onaangenaam geroddel ontstond
over haar gevoelens voor Peter.. Al die
praatjes waren natuurlijk volkomen on
waar. Maar in ieder geval vervreemdde
een en ander Fincham zo mogelijk
nog meer van haar. De oude man zou
nooit meer een woord tot haar gesproken
hebben, naar mij verteld is. En bovendien
schijnt hij, naar men mij ook vertelde, een
heel wonderlijk testament nagelaten te
hebben, waarin gesteld werd, dat, voor
het geval Chloë ooit weer iets met Peter
Fincham te maken zou hebben, zij al haar
inkomsten zou verliezenHet moet een
zeer vernuftig en goed-o"erdacht testa
ment zijn, waarin geen enkele mogelijk
heid over het hoofd is gezien.. Begin je
nu iets te begrijpen, Constance, van wat
zich hier afspeelde?"
Peter houdt er geen enkele moraal op
na en is dóór en dóór slecht.. Na zijn
jaren in de gevangenis, vertrok hij naar
het buitenland en zijn geschiedenis raakte
in het vergeetboek. Tot wie zou hij zich
beter kunnen wenden, toen hij zonder een
cent op zak in Engeland terugkwam, dan
tot Chloë Fincham? En haar kennende,
kon hij erop rekenen, dat ze hem zou be
talen om die zaak stil te houden.."
„Maar ik kan er nog niet helemaal bij",
onderbrak Constance haar, „het was voor
haar toch van het allergrootste belang, dat
ze hem kort en goed aan het verstand
bracht dat hij moest verdwijnen en haar
met rust laten!"
„Daar is moed voor nodig", zei Sara,
„en een heel zuivei geweten. Het was heel
goed mogelijk, dat Peter nog enkele van
die dwaze brieven van haar in zijn bezit
had. Als ze hem gezegd had, te verdwij
nen en haar met rust te laten, zou hij
waarschijnlijk in de buurt zijn blijven
rondhangen en aan iedereen hebben laten
weten, dat hij Peter Fincham was.hij
zou, bij wijze van spreken, vlak onder
haar ogen in de grootste armoede zijn
gaan leven en het oude schandaal zou op
nieuw opgerakeld zijn.Mensen, als Chloë
Fincham, denken niet zo erg diep na, Con
stance, en zijn als de dood voor schandaal.
In deze toegeeflijkheid heeft ze hem waar
schijnlijk de eerste keer wat geld gege
ven, en daarmee was de ellende begon
nen. Want alles wat hij te doen had was
bekend te maken, dat ze hem geld toe
stopte, om daarmee de bepalingen van het
testament in werking te doen treden.
„Maar", wierp Constance tegen, „je ver
telde toch, dat ze veel geld van zichzelf
had.
„Chloë is intens hebzuchtig", vervolgde
Sara. „Het idee, dat ze minder geld zou
krijgen, was onverdraaglijk voor haar. Bo
vendien meen ik, dat een groot deel van
haar eigen vermogen bij de een of andere
beurskrach verloren ging, zodat ze wel
min of meer aangewezen zal zijn op het
geld dat Fincham naliet".
Langzaam voegde ze er nog aan toe: „Ik
twijfel er geen ogenblik aan, of Peter
Phipps is Peter Fincham. Ik heb hem zelf
niet gezien, maar de beschrijving, die Neill
me van hem gaf, klopt precies".
Ze schonk Constance een tweede glas
sherry in, terwijl ze opmerkte, dat een
glas cognac misschien een betere werking
zou hebben
Constance zag er bleek en afgetrokken
uit. En meer tot zichzelf sprekend dan tot
Constance, vergeleek Sara nog eens de di
verse punten uit haar verhaal met de ge
gevens, die Constance verstrekt had. Chloë
was een zielige figuur en intens gierig. Ze
was bereid geweest Peter kleine bedragen
uit te betalen voor zijn stilzwijgen, maar
ze zou het niet over zich kunnen verkrij
gen hem een grote som inééns te geven,
opdat hij haar met rust zou latenBo
vendien zag ze waarschijnlijk geen kans
een grote som los te maken
„Ze heeft wel een behoorlijk bedrag aan
Philip vermaakt in haar testament", zei
Constance. „Dat heeft Linda Dane, Par
kinsons secretaresse me verteld".
,,'t Is mogelijk", antwoordde Sara, „mis
schien was dat het enige, wat ze nog kon
doen van haar eigen geld. Ze wilde daar
natuurlijk niet aankomen, omdat ze dat
voor Philip wil houden. Op de een of an
dere wijze heeft die een bijzonder wit
voetje bij haar".
„Het is heel goed mogelijk, dat er ook
nog juwelen zijn", vervolgde Sara pein
zend. „En waarschijnlijk tracht Peter, die
weet. dat deze ergens moeten zijn, te ont
dekken, waar ze bewaard worden. Van
daar die nachtelijke bezoeken, die Chloë
Fincham niet durft te belettenvan
daar dat gespionneer en al die kleine dief
stallen. Deze laatste zim typerend voor
Peter Fincham. Als jongen al beschuldigde
zijn vader hem van kleptomanie".
(Wordt vervolgd).
