Jam Mems em Griet Mamshamdle
VITAMINEN NU
BINNEN IEDERS BEREIK!
De moordenaar
„Taboe"
Clowntje Rick
„Het Spectrum" met
„De kleine apostel"
Heemstede
B/oemendaal
4
LITTERAIRE KANTTEKENINGEN
Perikelen der volksvertelkunst
Mosselcultuur lijdt
onder dijkherstel
FEUILLETON
door Jean Bommart
(Uit het Frans vertaald)
Voor de kinderen
Candidaten gemeenteraad
van de KVP
Agenda Haarlems Bloei
in feestgewaad
Dubbel jubileum
in bloemboilenbedrijf
Watergasinsumane
18 Maart in bedrijf
Amateurtoneel
Twee huisconcerten
„Welkom thuis, Helena"
„Kon Tiki" voor scholieren
Géén luxe meer
Gepensionneerden
vergaderden
Protestants Christelijke
raadsfractie
Candidatenlijst VVD
VRIJDAG 13 MAART 19 53
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE HAARLEMSCHE COXJRANT
JAN MENS HEEFT het werkje, dat hij over het ontstaan van zijn driedelige roman
(De Gouden Reael De blinde weerelt Het goede inzicht) en de voorgeschie
denis van de hoofdfiguur daarvan, Griet Manshande, heeft geschreven, zelf een ijdel
boekje genoemd. Helemaal ongelijk heeft hij daar, eerlijk gezegd, niet aan. Natuurlijk
is het schalks bedoeld, als hij zijn lezers de rhetorische vraag voorlegt „wie in dit
ondermaanse meer recht heeft op ijdelheid dan de kunstenaar". Dat „recht" is maar
een grapje en wat de ijdelheid aangaat, Mens is er te menselijk voor om ook dié niet
met een korreltje zout te nemen. Maar die kunstenaar? Over eigen werk te schrijven,
dat blijft steeds een hachelijke onderneming, tenzij men op een zo innemend-beschei
den en voorname manier over zijn leven en zijn tijd weet te vertellen als wijlen dr.
Aegidius Timmerman in zijn helaas uitverkochte „Tim's herinneringen" of als Top
Naeff in „Zo was het ongeveer". Een dichter als Werumeus Buning, die met zijn
„Ontmoeting met vreemde gevolgen" een zelfde waagstuk ondernam als Jan Mens,
bracht het er zonder kleerscheuren af, maar dat dan ook alleen bij de gratie van
Maria Lecina.
ADVERTENTIE
Essentieel onderdeel van de fabricage van vitamine D3 bij Philips-Roxane
te Weesp: die bestraling van het pro-vitamine met ultra violet licht.
N
En Jan Mens? Nadrukkelijk verzekert hij
zijn lezers, die hij in „Griet Manshande
en haar geheimen" rondleidt door de
welvertrouwde contreien van zijn romans
om ter plaatse aan te wijzen, waar en hoe
nu precies Griet door de Muze (het beeld
is van hem) aan hem werd opgedrongen
teneinde geschreven en driedelig voortgezet
te worden dat hij niets liever en niets
anders dan een volksverteller wil zijn: een
schrijver die van het volk vóór het volk
verhaalt. Hij wil waar zijn, een stuk reëel
leven waargeven, een brok historie van zijn
(terecht) geliefd Amsterdam laten her
leven, een volksaard, een sfeer vertolken.
Van dat alles vervuld laat hij zijn lezers
gul delen in de avonturen die hij, recht
geaard dalver, zoal beleefde op zijn om
zwervingen, in zijn ontmoetingen en histo
rische nasporingen kortom in de achter
gronden van zichzelf en Griet, die, al zijn
ze minder geheimzinnig en verrassend dan
de titel suggereert, in alle geval smakelijk
verhaald zijn.
Een duimbreed te kort
Tot zover is zijn boekje, voor zover niet
een herhaling van motieven uit zijn trilo
gie, geen ongenoegeljjke lectuur. Maar het
is bovendien leerzaam. Het verspreidt na
melijk enig licht omtrent de merkwaardige
tegenstelling tussen populariteit en litte
raire waardering. Jan Mens vertelt onder
houdend, besteedt geen geringe zorg aan de
bouw van zijn romans, hij is een goed waar
nemer, weet de mogelijkheden van een op
gezette intrige vaardig te gebruiken met
elkaar eigenschappen, zou men zo zeggen,
die men gewoonlijk aan het talent toe
kent. Hij hééft ook talent, als realistisch
auteur. Het aantal fragmenten, waarin hij
daarvan het onmiskenbaar bewijs aflegt, is
lang niet gering. Maar geen van zijn tal
rijke romans is als geheel een volwaar
dig litterair werkstuk. Het blijft bij een
onderhoudende lectuur, bij een epische
„kleinkunst", die niet onder de maat blijft
omdat ze „klein" is, maar omdat ze kunst
wil zijn. Zijn „werkelijkheid" is dè werke
lijkheid niet, zijn „volk" niet het volk: het
wordt een geretoucheerd beeld, pasklaar
gemaakt voor de huiskamer: een met dege
lijke vakkennis opgenomen fotografie, keu
rig met de hand bijgekleurd, die zich tot de
litteratuur verhoudt als een plaat tot een
schilderij. Het surplus, dat de kunstenaars
hand e'r aan toevoegt, scniet te kort, een
duimbreed te kort soms, maar juist vol
doende om het deze vaardige penvoerder te
doen vergaan als de zeerob die „bijna" op
de loopplank stapte en onder zijn schip ver
dronk.
Jan Mens is de dupe van zijn ideaal een
volksverteller te zijn. Hij wil het onmoge
lijke: het „volk" om van en vóór te vertel
len is een anachronisme geworden: het
werd massa. En de „volksverteller" loopt
daarmee, als hij niet op z'n tellen past, het
gevaar massa-auteur te worden, wil hij
weerklank vinden. Die weerklank laat
Mens, als de volksverteller die hij wil zijn,
allerminst onverschillig. Als een „hoofd
stedelijke huisvrouw" hem vraagt, waar
om hij Griet Manshande aan het slot van
„De blinde weerelt" zo armzalig achterlaat
en „haar toch niet in aanraking laat komen
met een werkelijke Christen" of „liet knie
len in de Noorderkerk", stemt hem dat, be
kent hij, tot nadenken; „het publiek accep
teert het slof'^van zijn tweede roman niet,
Het dijkherstel op Goeree-Overflakkee
dreigt voor de Zeeuwse mosselcultuur de
sastreuze gevolgen mee te brengen.
Op de Oude Tongse bank, nabij Oude
Tonge en de Hoek van St. Jacob, waar veie
mosselkwekers percelen hebben, die met
mosselen bezaaid en bezet zijn, hebben
zandzuigers en baggermolens hun werk
gedaan. Men kan begrijpen welk een rava
ge dit met zich mee heeft gebracht.
Mosselpercelen worden verwoest en de
aanwezige mosselen worden mee de polders
ingespoten.
Het schijnt in de bedoeling te liggen, nog
op diverse plaatsen voor het eiland Goeree-
Overflakkee grond te baggeren of te zui
gen. Pogingen zullen in het werk worden
gesteld, om verdere verwoesting van mos
selpercelen tegen te gaan.
6) -
Neen, zei Bachou. Ik respecteer die
orden van heilige vrouwen, die zich wij
den aan het loven van God. De bedoeling
is goed. Maar persoonlijk ben ik van me
ning, dat Hij ze'daarvoor niet heeft ge
maakt. Voor dat soort werk heeft hij mil-
lioenen Serafijnen, Cherubijnen, enz. Om
nog maar niet te spreken van de milliar-
den zielen, die al in het Paradijs zijn
Dat moet hem voldoende zijn, vind ik!
Hij schudde het hoofd en snoot eens
flink zijn.neus.
Milliarden zielen in het Paradijs?
mompelde juffrouw de Lemon ondeugend.
Zoveel, denkt u? Maax hoeveel in de Hel,
Monseigneur?
St! zei Bachou. Laten we niet over
de Hel spreken. Dat is een mysterie, dat
ons onverenigbaar voorkomt met de on
eindige goedheid van God. Men moet niet
proberen het te begrijpen.
Maar u gelooft er aan, veronderstel
ik? -
het is niet positief genoeg. En wat gaat er
gebeuren?
Griet allerhande
Jan Mens neemt Griet Manshande op
nieuw bij de handen en brengt haar tot
„Het goede inzicht" om, wie weet, hij
laat de mogelijkheid althans open haar
daarna op advies van een andere brief
schrijver in een toekomstig vierde deel „De
stille berusting" deelachtig te doen worden.
Griet is niet Griet omdat ze zo móést zijn,
zó in haar auteur groeide, zó en niet anders
Griet Manshande gaat zodoende als
Griet Allerhande in een voorkamer te kijk
zitten ten voorbeeld en ter geruststelling
van de lezersschare en tot misnoegen van
alle anderen, die een auteur met zoveel
kwaliteiten tot werk van volwaardiger ge
halte in staat aehAm.
Zolang Mens schrijvende vertelt, vrij-uit
vertelt, heeft hij ook de waardering van
deze laatsten. Maar hij gaat nog niet vertel
lend aan het schrijven en dit boekje over
Griets geheimen bevat er evenveel stalen
van als Mens' romans, novellen en zelfs
zijn reportages of een huis wordt „een
woonst" en die woonst van een vergeten
gelacht gaat „het roemruchte Amsterdam
naar het licht helpen dragen". De gevels
„deert het niet" meer, dat „de tijd ze don
kerbruin beitste", gebarsten vensterruiten
van „kromhangend huizengeleun" gaan u
„met sentimentele dronkemansblikken aan
staren", een „grijze doom" begint over de
grachten te hangen en „onder het uitbot
tende groen is het goed toeven".
Een volksverteller, die met de litteratuur
uit passagieren gaat, stapt bij zijn thuis
komst allicht, al is het maar een duim
breed. naast de loopplank. Dat zijn zo zijn
perikelen, ter veraanschouwelijking waar
van Mens' boekje nu wei niet geschreven
is, maar zijns ondanks leerzame leesstof
„Griet Manshande en haar geheimen, bevat
tende een aantal priizende en lakende epistels,
geschreven naar aanleiding van het vei'schijnen
van een triologie: benevens enige bescheiden op
merkingen en toelichtingen betreffende dezulke,
mitsgaders enige stokpaardies. gefokt en bereden
door Jan Mens". (N.V. Uitgevers-Maatschappij
„Kosmos", Amsterdam/Antwerpen 1.
Als negende verscheen onlangs: „De Witte
Vrouw" (idem).
bevat. C. J. E. DINAUX
ADVEKTENTIE
ROSLEDEREN JASSEN 125.—
Hij opende zijn ogen wagenwijd voordat
hij, geërgerd, antwoordde:
Natuurlijk, juffrouw! Toe nou ik ben
bisschop! Een bisschop, die niet aan de
Hel gelooft, dat zou wat moois zijn! Ik
heb daarover doodgewoon mijn eigen ge
dachte.
En die is. Monseigneur?
Wel, dat onze Lieve Heer er per slot
van rekening nooit iemand naar toe zal
sturen, juffrouw.
HOOFDSTUK III
Slaap rustig, Monseigneur!
Het diner eindigde veel vrolijker dan
het was begonnen, in een heel andere at
mosfeer.
Juffrouw de Lernon scheen door Mon
seigneur uit een kwellende dromerij ge
haald te zijn. Zij had nog ogenblikken van
afwezigheid gedurende welke zij met een
hard, bijna vijandige „ins Blaue hinein"
staarde.
Maar dan richtte ze haar blik op haar
gast, terwij! de nardheid ervan vermin
derde en zij mechanisch glimlachte, totdat
zij de echte glimlach, die van de Engel uit
Reims, terugvond.
Toen de maaltijd was afgelopen, nam zij
een petroleumlamp om Bachou naar .de
garage te begeleiden, waar hij zijn toilet
benodigdheden en zijn nachtgoed wilde
halen. Toen de deur van de vestibule zich
voor de donkerte van de binnenplaats
opende, had zij een goort angstgevoel.
Bachou zag het. Hij ztl met autoriteit:
De groslijst van de Katholieke Volkspartij
voor de gemeenteraadsverkiezingen van
Haarlem is als volgt samengesteld: 1. J. A.
Schippers; 2. A. J. M. Angenent; 3. J. W.
Adelaar: 4. mejuffrouw A. W. H. Bolsius; 5.
A. van der Veldt; 6. mr, dr. A. F. H.
Schreurs; 7. H. Loerakker: 8. Jac. van Vel-
scn; 9. S. W. Balm; 10. F. W. Knape; 11. drs.
F. A. Vissers; 12. H. W. van Turnhout: 13.
G. Kunst; 14. A. Rood; 15. mr. J. H. A. M.
van Son; 16. L. P. J. Zcgwaart; 17. A. L.
Looman; 18. mr. K. F. M. Koppen; 19. L. P. J.
van Kessel; 20. F. E. Gustenhoven.
De leden van de kiesvereniging zullen op
Zondag 29 Maart in de gelegenheid zijn over
de lijst te stemmen.
Uit deze lijst blijkt, dat de heren Th. A. J.
M. van Eijck en P. G. M. Ottolini zich niét
candidaat hebben gesteld voor de komende
raadsverkiezingen.
Het weekprogramma van Haarlems Bloei
zal gedurende twee maanden ter gelegen
heid van Flora-Lichtstad in aanzienlijk
uitgebreide vorm verschijnen. Ieder num
mer geeft een overzicht van wat er aan
feestelijkheden en bijzondere gebeurtenis
sen in Haarlem en omgeving te doen is.
Ten behoeve van de buitenlandse bezoe
kers zijn de daarvoor in aanmerking ko
mende inlichtingen in het Frans, Duits en
Fngels vertaald. De uitgave is mogelijk
dank zij steun van het gemeentebestuur.
Het eerste van deze bijzondere nummers
is vandaag verschenen. De oplage is met
het oog op de verwachte toeneming van
het vreemdelingenverkeer met enige dui
zenden exemplaren vergroot. Er is een
uitvouwbare, gekleurde kaart met de
lichtroute van de Flora tot het Haarlemse
station, voorzien van een lijst der belang
rijkste bezienswaardigheden, in opgeno
men. Een aardige foto-montage boven een
gedeelte der uitgaansagenda geeft een
aantrekkelijk beeld van de stedelijke illu
minatie. Het ontwerp voor het omslag is
van mr. A. Menalda.
Dinsdag 17 Maart zal de heer H. de Groot.
Oude Posthuistraat 43 te Heemstede, het feit
herdenken, dat hij 40 jaar geleden in dienst
trad bij de firma Gebroeders Bijvoet, die
indertijd in Overveen was gevestigd, maar
sinds 1940 haar bedrijf naar Hillegom heeft
verplaatst. De heer De Groot, die van
jongs af aan de zeer omvangrijke inkoop
afdeling behartigde, heeft zich gedurende
die tijd vele vrienden onder de kwekers in
„Noord" en „Zuid" verworven. Ook de ex
port en het zoeken naar nieuwe export
mogelijkheden. heeft steeds zijn volle aan
dacht gehad. Sinds 1948 maakt hij deel uit
van de directie.
Gelijk met dit jubileum herdenkt de firma
haar 125-jarig bestaan. Gelegenheid tot ge
lukwensen op Dinsdag 17 Maart van 2.30
uur tot 4 uur in hötel Sistermans te Hil
legom.
Op Woensdag 18 Maart zal op het terrein
van het Gemeentelijk Energiebedrijf met
enige plechtigheid de nieuwe watergasinstal
latie in bedrijf gesteld worden, waarmee
lichtgas uit water bereid zal worden.
Om drie uur 's middags worden de geno
digden in het raadhuis ontvangen, waar zij
door een deskundige ingelicht zullen worden
over doel en werkwijze der installatie, waar
na men op het G. E. B.-terrein de nieuwe
aanwinst gaat bezichtigen.
Geeft u mij de lamp. Het is niet no
dig, dat u naar buiten gaat, ik zal de
garage wel vinden.
U zult me voor een klein meisje hou
den, dat bang is voor het donker! schert
ste zij op een gedwongen toon.
Monseigneur wilde juist iets antwoor
den, toen een stem zich liet horen:
Goede avond, juffrouw! Ik zal Mon
seigneur wel begeleiden. U moet in de
warmte blijven.
Dank je. Edouard. Goede avond....
Heb je al gegeten?
Ja. Goede nacht, juffrouw.
Het was weer de jachtopziener. Hij nam
de lamp en bracht Bachou naar een loods.
Monseigneur nam twee pakjes onder zijn
arm en zei plotseling:
Wandel je zo de hele nacht rond,
vriend?
Oh, neen, Monseigneur. Ik maak een
wandeling door de bossen omstreeks het
avondeten. In verband met de konijnen
van de juffrouw.
Konijnen?
Ja. Eergisteren waren er tien van
haar opgegeten. Dat is dan het juiste ogen
blik om op vossen, marters en wezels te
jagenOmdat ze dan op zoek gaan
naar prooi, Monseigneur.
Oh, juist.
Hij werd weer naar de deur gebracht,
waar Isabella de Lernon op hem wachtte.
Zij zette de lamp op tafel in de-vestibule.
Daar ik hier alleen ben, barricadeer ik
me in mijn huis, Monseigneur. Ik zal u de
grendel van de deur laten zien, zodat u
Op een tamilieavond van de Ned. Chr,
Bouwvakarbeidersbond is Woensdag in ge
bouw St. Bavo een bedaagd paradepaardje
van het amateurtoneel komen opdraven,
namelijk „De kleine apostel" van jhr. A.
W. G. van Riemsdijk in de bewerking van
Henk Bakker.
Ditmaal was het van stal gehaald door
de dames en heren van „Het Spectrum",
die het oude beestje met veel élan de spo
ren gaven, zodat het in een plezierig tem
po de vele melodramatische hindernissen
nam, waarmee het zijn pad bezaaid vindt.
En al had de regie de teugel wat strakker
kunnen houden, het kwam nergens tot
ernstige ontsporingen, waarmee maar weer
eens bewezen is, dat de oudjes het nog
best doen.
Jhr. Van Riemsdijks stuk verplaatst ons
in een soort van vroeg-twintigste eeuwse
„lijmkit" een volkslogement vol bede
laars, zonderlingen en meisjes van ver
dacht allooi, die niets beters te doen vin
den dan zichzelf en elkaar het leven zuur
te maken, totdat de komst van een kleine
vondeling hen tot betere gedachten brengt.
De roomblanke onschuld van het vonde
lingetje verandert de ganse collectie men
selijk wrakkhout als bij toverslag in een
gezelschap achtenswaardige, nuttige en
moreel-hoogstaande lieden, aan wier plot
selinge goedheid men eigenlijk veel minder
beleeft dan aan hun rauwe krakeel in het
eerste bedriif. En in. dat eerste bedrijf le
verden de leden van het Spectrum dan
ook hun beste prestaties; vooral Gré Ad
miraal, wier verbitterde, berekende loge
menthoudster een der gaafste typeringen
van de avond was. Anje Hagen had in
houding en gebaar het meisje van du
bieuze zeden vrij goed getroffen, maar
haar dictie was te ongenuanceerd-be-
schaafd om haar dualistische figuur als
gevallen-vrouw-van-nette-komaf helemaal
waar te kunnen maken. De Houtpoot van
Joop Smits en de Eenarm van Joop Pos
vormden een vermakelijk Robert-en-Bert-
ram-du'O. maar gingen zo in hun potsier
lijke groller.makeriien op, dat het moeilijk
viel, naderhand nog in hun bekering tot
brave Hendrikken te geloven. Piet Baard
mans was wel een erg rare kostganger
wiens hevige oude school-mimiek dikwijls
eerder ridicuul dan aangrijpend werk+e.
Kees Hui zings poliiieinspecteur kreeg dank
zij een zeer goed plastiek vrijwel overal de
juiste maat, en heizelfde kan gezegd wor
den van Ciny Hamoen en Ria Doesburg
Lainmooy die als het logementssloofje en de
kleine vondeling vooral in hun dialoog in
II een uitstekend staaltje van s-il spel lie
ten zien. Dit tweetal was bovendien sug
gestief gegrimeerd, waraan b'j sommige
anderen nog wel eens iets ontbrak. Hin
derlijk was bepaald het felle „werklamp-
je" van de horlogemaker, dat publiek en
spelers verblindde en dat zeker naar de
zaalzijde afgeschermd had dienen te wor
den, maar overigens leverde het décor wel
de vereiste sfeer. Het publiek telde de vele
onwaarschijnlijkheden en sentimentalitei-
ten niet al te zwaar en genoot, blijkens
het gulle applaus, met volle teugen.
H. C.
Voor leden en introducés van de afde
ling Haarlem van de K.N.T.V. spelen de
pianisten D. Haanstra-Knegtmans en Bertje
Davelaar, benevens de klarinettist Ru Otto
ten huize van eerstgenoemde, Prins Hen
driklaan 154 te Overveen, op Zondag 15
Maart klarinetsonates van Brahms en
Ruyneman, voorafgegaan door „La boite
a joujoux" van Cl. Debussy.
In Huize Hesmerg, Lanckhorstlaan 99 te
Heemstede, geeft de Belgische violist Mar
cel Debot, begeleid door Ans Bouter even
eens Zondagavond 15 Maart een recital.
Hij brengt werken van Handel, Bach,
Chausson en Jongen ten gehore.
De Nederlandse Comedie heeft deze week
in Utrecht en Den Haag de eerste voorstel
lingen gegeven van het blijspel „Welkom
thuis, Helena", van André Roussin en Made
leine Gray, naar de roman „The private life
of Helen of Troy" van John Erskine, ver
taald door Mary Dresselhuys, die zelf de
titelrol vervult. De andere medespelenden
zijn Kitty Janssen, Hans Kaart en de regis
seur Jan Teulings. Eppe Doeve ontwierp de
décors. Oorspronkelijk was het de bedoeling
dat de première op 7 Maart zou worden ge
geven, doch wegens ziekte van Mary Dres
selhuys kon deze niet doorgaan.
De directie van het Minerva Theater
heeft de Heemsteedse schooljeugd Don
derdagmiddag in de gelegenheid gesteld
een populaire voorstelling bij te wonen
van de film „Ken Tiki", waarvan door
vrijwel alle leerlingen van de hoogste
klassen met hun onderwijzersessen) een
dankbaar gebruik werd gemaakt. Met be
langstelling volgden zij de boeiende
avonturen van deze koene Noren, die op
wetenschappelijke gronden een hachelijke
vlotreis ondernamen over de Stille Oce
aan.
het huis uit kunt, als er brand zou komen.
Bachou onderdrukte het optrekken van
zijn wenkbrauwen. Dacht zij aan de brand
stichting in het nieuwe huis in Courty, aan
het kippenhok van Victor Lefort?
Zij lichtte een klink op, die een andere
blokkeerde, welke zij in het slot schoof.
Ik hoop, Monseigneur, dat u uw
woord wilt geven, dat u geen van die
kleine geheimen in dit huis zult verder
vertellen?
Natuurlijk! antwoordde Bachou met
vuur, uit zijn overpeinzingen gehaald. Ik
geef u mijn woord, met genoegen!
Dank u. Monseigneur.
Dit „dank u" gaf hem een kleine schok.
Wat voor betekenis kon de manier van
openen van die deur aan de binnenkant
hebben?
U ziet, ik eindig met deze staaf naar
beneden te doen om hem in zijn ringen te
schuiven. Om de zo volkomen gesloten lui
ken te openen, zou men een ram nodig
hebben om ze in te rammeien. Kom, Mon
seigneur, ik zal u uw kamer laten zien.
Zij gingen de trap op naar de eerste
verdieping. Bachou werd in een ouderwets
ingerichte kamer binnengelaten, met zeer
mooie en stevige meubelen.
Mijn kamer is aan het andere eind
van de gang, voorbij bet trappenhuis. Het
toilet is achter de kleine deur, die u daar
ziet.Monseigneur, ik wens u een goede
nacht!
En ik u ook. Maar vertelt u eens.
Die voorzorgen, die u neemt, volkomen
gerechtvaardigd en redelijk, dat moet ik
Philips-Roxane brengt met Actifral-10
een vitamine-preparaat in de handel, dat
door de zeer lage prijs binnen ieders bereik
is gekomen. De tijd, dat voor velen het
geregeld gebruik van een vitamine-prepa
raat een luxe was, is voorbij.
Het heeft geen zin.
Het heeft geen zin dat U een vitamine
preparaat van extra sterke samenstelling
gebruikt als dagelijkse aanvulling van de
eventuele tekorten in het voedsel. Onder
normale omstandigheden kunt U volstaan
met de normale aanvullende hoeveelheden,
cue „Actifral-10" bevat.
Eén dragée „Actifral-lO" bevat de 10 be
langrijkste vitaminen in de juiste ver
houdingen en hoeveelheden. Door het ge
regeld gebruik van „Actifral-10" (in nor
male gevallen 1 dragée per dag) worden
de gevolgen van schommelingen in het
vitaminengehalte van de voeding gecom
penseerd. Door deze juiste hoeveelheden
vitaminen in de juiste verhouding is „Ac-
tjfral-10" belangrijk lager in prijs. (Slechts
f 1.95 per 60 dragées en f 2.90 per 100
dragees).
Voor extra aanvulling.
Voor extra aanvulling in geval van extra
inspanning kunt U „Actifral-Multi" ge
bruiken, dat voor speciale omstandigheden
werd samengesteld. Ook „Actifral-Multi"
is laag in prijs, vooral als men de sterke
samenstelling in aanmerking neemt, (f 2.90
60 dragées, f 3.90 - 100 dragées).
Onjuiste opvatting
ln brede kringen is men van mening, dat
ons voedsel voldoende vitaminen bevat.
In zijn algemeenheid is dit juist, als men
uitsluitend let op de variëteit aan vitami
nen. Als regel bevat ons dagelijks voedsel
echter per vitamine een te geringe hoe-
In de bovenzaal van het Minerva Theater
hield de afdeling Heemstede en omgeving
van de Algemene Bond voor Gepension-
neerden Donderdagmiddag haar jaarverga
dering. In zijn openingswoord deelde de
voorzitter mede, dat de afdeling uit de
kas een bedrag van vijfentwintig gulden in
het Nationale Rampenfonds heeft ge
stort, nadat het bondsbestuur hierin met
een bedrag van zes honderd gulden was
voorgegaan. Verder kondigde hij aan, dat
er binnenkort in Hoofddorp, Lisse en Hil
legom propa.gandavergaderingen gehouden
zullen worden. Het jaarverslag van de
secretaris vermeldde een ledental van 425
gepensionneerdenj waarna de penning
meester in zijn financieel overzicht mee
deelde, dat er een batig saldo is.
Bij de bestuursverkiezing deed zich een
kleine moeilijkheid voor, die' evenwel tot
aller tevredenheid kon worden opgelost.
Volgens de statuten mag het bestuur uit
niet meer dan zeven personen bestaan,
terwijl in deze afdeling de leiding door
acht leden wordt gevormd. Ten einde aan
de formaliteiten te voldoen wilde de heer
A. IJtsma zijn functie neerleggen, om het
bestuur aldus tot zeven personen terug te
brengen, doch de vergadering wenste ook
in de toekomst nog van zijn diensten ge
bruik te maken, zodat besloten werd de
heer IJtsma te benoemen tot adviseur.
Een lid van het hoofdbestuur sprak over
„De herwaardering der peneioenen",
waarbij hij onder andere op de gebreken
in de huidige pensioenregeling onder de
loupe nam.
BURGERLIJKE STAND
ONDERTROUWD: W. J. Hessels en J. E.
van Veenhuizen; K. Suijk en A. H. van
Alewijk; H. Kahrel en R. H. A. Kummlé; C.
J. Schravendijk en L. M. Grootendorst.
GETROUWD: G. Eikelenboom en E. Th.
toegeven, in een eenzaam kasteel midden
in de bossen
Wel, Monseigneur? zei zij, toen hij
aarzelend zweeg.
Er is nooit in dit huis ingebroken,
hoop ik?
Zij wendde haar hoofd af.
Ja, zei zij op neutrale toon. Vijf jaar
geleden hebben bandieten hier mijn acht
tienjarige zuster Marcelle vermoord.
Oh! zei Bachou. Ik vraag u par
don.
Goede nacht, Monseigneur. Slaap
rustig!
Zij verwijderde zich in de gang, hem
met stomheid geslagen achterlatend. Na
dat hij de deur gesloten had, luchtte hij
zijn gemoed.
Wel alle drommekaters! Wat een
stomme bokkenschieter ben ik! Om maar
alle vragen te stellen, die me in de mond
komen! Ik zag wel, dat zij verdiet had
gekend in haar verleden, die arme kleine!
Hij bewerkte zijn kussen met heftige
vuistslagen.
De vicaris-generaal van Mgr. Feltin
heeft volkomen gelijk, dat het me aan di
plomatie ontbreektWat in de taal der
prelaten wil zeggen, dat hii me een som
bere woesteling vindt. Doe ik die kleine
verdriet door haar aan een afschuwelijk
gebeuren te herinneren. Het is wat moois.
De kamer was ijskoud, vochtig. Hij
kleedde zien snel uit, trok zijn pyama aan,
deed zijn redingote er weer overheen en
ging naar het toilet, zijn zaklantaarn in da
hand cm de knopjes van het licht te kun-
veelheid. Bovendien gaan dikwijls nog veel
vitaminen verloren, bijvoorbeeld door ko
ken en conserveren.
Vooral in de winter
Naarmate de winter vordert wordt de kans
op tekorten aan vitaminen in ons voedsel
groter. De mogelijkheden van voldoende
variatie in het menu worden kleiner, al
lerlei vitaminenrijk voedsel wordt duurder
enz. Toch moeten de benodigde vitaminen
in het lichaam aanwezig zijn.
Waartoe kan
tekort leiden
Tekort(en) aan één of meerdere vitaminen
verlagen het weerstandsvermogen. Ook
veroorzaken tekorten niet zelden afwijkin
gen en verschijnselen, die door de leek
nogal eens veronachtzaamd worden. Al
lerlei lastige, soms nauwelijks opgemerkte
symptomen welke nog niet bepaald het
gevoel van ziekte behoeven te verwekken,
kunnen verband houden met een onvol
doende toevoer van vitaminen.
Verschijnselen
Gebrek aan belangstelling, initiatief en
prestatievermogen; vermoeidheidsgevoe-
ltns; niet „fit" zijn; slecht zien bij avond;
moeilijk aanpassen aan licht en donker;
afwijkingen aan de ogen, aan de huid en
aan de tong; pijnlijkheid en bloeding van
het tandvlees; rachitis; voorjaarsvermoeid
heid en tal van andere symptomen kunnen
in verband worden gebracht met een te
kort aan één of meerdere vitaminen in
het lichaam.
Met „Actifral-10", het universele vitamine
preparaat, voorziet Philips-Roxane in een
grote behoefte. Door de lage prijs kan nu
iedereen, vooral in de winter en in het
voorjaar, zorgen voor de dagelijkse stimu
lans. „Actifral-10" geeft U weerstand,
kracht en nieuwe energie.
Affourtit; H. Meijer en M. Vlug; G. van Se-
venter eri C. M. van der Schaaf.
GEBOREN: Erik, z. van H. Mennes en E.
Siegerist; Cornelia Johanna Maria, d. van
C. M. Weijers en J. M. P. Driessen; Fleur, d.
van H. L. J. Briel en J. A. Winter; Francis-
cus Maria Wiilhelmus, z. van N. Teeuwen en
F. M. Westerveld; Wilhelmus Johannes Cor
nells, z. van W. J. Behage en M. E. de Haas;
Mariken, d. van R. Pan en A. M. van Hoorn.
OVERLEDEN: Wed. E. de Jongh—Kerk-
hoff, 80 j.; Wed. M. SalmWijchers, 81 j.;
Wed. J. G. Beelenvan der Weiden. 81 j.;
W. I. Spanjaart, 78 j.; J. Spijker, 73 j.; N.
M. de Haan—Barendregt, 30 j.
In de vergadering der Christelijk-Histo-
rische Kiesvereniging te Heemstede, is met
instemming van mr. K. A. F. J. Pliester
besloten zulks ter voorkoming van een
eenzijdige samenstelling van de Protes
tants-Christelijke fractie om in zijn
plaats als vierde candidaat op de lijst voor
de gemeenteraadsverkiezingen een handel
drijvend middenstander als candidaat te
stellen. De volledige candidatenlijst voor
de Protestants-Christelijke fractie zal over
enige weken worden vastgesteld. In dezelf
de vergadering werd mr. Pliester gekozen
tot bestuurslid van de kiesvereniging.
De afdeling Bloemendaal van de Volks
partij voor Vrijheid en Democratie heeft
gisteravond de candidatenlijst voor de ge
meenteraadsverkiezingen als volgt samen
gesteld: 1. A. van Geluk; 2. H. Smidt van
Gelder; 3. Mevr. A. Poulus—Baum; 4. ir. P.
C. Tirion; 5. G. Daams; 6. J. van Holten; 7.
H. Smuling; 8. ir. F. L. A. Maandag, 9. Mevr.
A, Verschuur—Stutterheim; 10. ir. F. M. G.
Cochius; 11. J. H. Baggerman; 12. P. Goed
koop Dzn.; 13. mr. C. P. C. Fabius; 14. C.
M. Reinders Folmer.
nen vinden. Dit vertrekje kreeg lucht en
licht door een klein venster, dat op de bin
nenplaats uitzag. Daar het raampje te
nauw was voor een menselijk lichaam, had
men het met nodig geoordeeld er een luik
voor te maken. Bachou deed zijn lamp
uit en bekeek het landschap. Verlicht door
een maan, die af en toe verdween achter
grote grijsachtige wolken. Boven het glin
sterende dak van de garage zag men grote
eikenbomen, waarvan de grillige takken
op Chinese schimmen geleken. Buiten de
wolken was alles van dit nachtelijke décor
onbeweeglijk. Alles stond daar in volko
men rust. Het kraken van een vallende
dode tak klonk Bachou als een kanonschot
in de oren. En plotseling vloog van het
leien dak tegenover hem iets weg met een
zo lange doordringende krijs, dat het hem
kippenvel bezorgde. Een reuzenuil begon
met zijn watten vleugels boven de binnen
plaats te fladderen. Zijn schaduw was
zichtbaar op de verlichte zijde van de
leien daken Nu schreeuwde hij als een
pasgeboren baby.
Bachou had genoeg van de nachtelijke
genoegens van het kasteel Vandières! Hij
ging naar zijn kamer terug, sprak zijn
avondgebed uit, deed zijn jas uit en stap
te in bed.
(Wordt vprvolgft).
Ja, weglopen was wel het verstandigst, maarze konden toch niet de professor
hier laten liggen! Ongerust bogen ze zich over hem heen.
Meneerprofessor!", zei Rick. „Luister eens! Kunt u me verstaan?"
Maar de professor scheen niets te horen; hij lag daar maar stil.
„Zou hij iets mankeren?", veronderstelde Bunkie.
„Nou, dat denk ik wel", zei Oepoetie. „Hoe zou jij je voelen, als je zo'n ding op je
hoofd kreeg?"
„Maar we moeten zien, dat we hier wegkomen", vond Rick. „Hoe kunnen we hem
mee krijgen?"
„Hij is helemaal suf!", zei Oepoetie.
Toen probeerden ze de professor overeind te krijgen. Met moeite konden ze hem
laten zitten, met zijn rug tegen de muur; en toen sloeg de professor zijn ogen op.
„Oei, oei!", kreunde hij, en hij wreef met zijn hand over de grote bult, die opeens
boven op zijn bol was verschenen. „Die klap was flink aangekomen!"
„Gaat het al wat beter, professor?", vroeg Rick.
„OeiiU", was alles, wat de professor kon uitbrengen.
„Nee, het gaat nog niet goed", dacht Bunkie.
„Maar we moeten toch zien, dat we 'm gauw weg krijgen!", waarschuwde Oepoetie.
„Als die rare vent daar boven weer gaat smijten, zijn we nog niet gelukkig!"
