Boekhouder zou veertig mille
verduisterd hebben
„Staatszaken" van Louis Vermeuil
.Clowntje Rick
De moordenaar
„Taboe"
Eis: anderhalf jaar
Tuinbouwkunde op
Ligthartschool
A.R.-candidatenlijst
in Haarlem
Recital Nel Takken
„De toverlantaarn
in Heemstede
Kennismaking met
zes Kennemer
muziekstudenten
Terrein aan Houtvaart
Jaarvergadering
Humanitas
Weens programma voor
Raad van Overleg
Pharmaceutische industrie
in Waarderpoldcr
Lezing over Israel
Explosie in Wilhelmshafen
Voor de kinderen
Haagse Comedie
Betaling
abonnementsgeld
per giro
F. H. Proper overleden
FEUILLETON
door Jean Bommart
(Uit het Frans vertaald)
VR;IJDAG 2 7 MAART 1953
HAARLEMS DAGBLAD: - :OPREGHTE HAARLEMSCHE COURANT
Gistermiddag stond voor de Amster
damse rechtbank de 35-jarige Amsterdam
se vertegenwoordiger D. H. v. V. terecht,
die als boekhouder bij een verffabrikant
in Haarlem in de periode 19471951 ver
duisteringen had gepleegd tot een bedrag
van ongeveer veertigduizend gulden.
De boekhouder inde verschillende be
dragen contant, maar tekende op de de
biteurs] ijsten aan, dat ze per bank of per
giro waren overgemaakt. Hij pleegde zijn
verduisteringen echter op zulk een een
voudige wijze, dat deze direct zouden zijn
ontdekt, indien er enige controle was uit
geoefend. De verffabrikant deed pas veel
later aangifte, daar hij eerst nog getracht
had met de verdachte een schikking te
treffen. De boekhouder zou slechts vijf
duizend gulden terug behoeven te betalen
en dan zou de zaak in de doofpot gestopt
worden. De boekhouder wist echter het
geld niet bij elkaar te krijgen en toen de
afbetaling te lang duurde gaf de verf-
firma de zaak aan.
De verdachte ontkende het hem ten laste
gelegde niet en gaf zelfs toe al het geld
verbrast te hebben.
De officier van Justitie, mr. H. J. van
Nouhuys, noemde het iets heel bijzonders,
dat de boekhouder al die tijd vry had rond
gelopen en zelfs geen dag in voorlopige
hechtenis had doorgebracht. Men had ech
ter geen gevaar voor herhaling of ont
vluchting aanwezig geacht en ook gelet op
het feit, dat de daad reeds geruime tyd
geleden was gepleegd. Nu kwam echter
aan zijn vrijheid een tamelijk onverwacht
einde, daar de Amsterdamse rechtbank
tijdens de zitting van gisteren zijn onmid
dellijke gevangenneming gelastte, ofschoon
de officier van Justitie, die een gevange
nisstraf voor de tijd van één jaar en zes
maanden eiste, dit niet had gevorderd.
De verdediger, mr. J. A. van Waarden
beschreef in grote trekken het leven van
de verdachte. Tijdens de oorlog was de
boekhouder vrijwillig gaan werken in
Duitsland en bij zijn terugkeer na de be
vrijding werd hij geïnterneerd op grond
van zijn lidmaatschap van de N.S.B. In
een poging om de eenmaal ontstane te
korten na zijn verduisteringen weer aan te
11
Zoals bekend is wordt er aan de Jan
Ligthartschool aan de Haarlemse Boter
markt bij wijze van experiment onderwijs
gegeven naar een afwijkend leerprogram
ma. Hier wordt meer tijd dan in het al
gemeen geldende leerplan is aangegeven
besteed voor het onderwijs in de practische
vakken omdat deze van groot belang zijn
voor de vorming van de leerlingen dezer
school. Van deze vakken is de tuinbouw
kunde een der belangrijkste wegens de
grote opvoedkundige waarde. Onmiddel
lijk bij de school is echter geen geschikt
terrein voor dit doel aanwezig doch op niet
te grote afstand is een perceel grond ge
legen dat zeer geschikt is, namelijk het
terrein gelegen ten Oosten van de zwemin
richting aan de Houtvaart dat reeds enige
jaren, ongebruikt ligt en een troosteloze
en verwaarloosde aanblik biedt. Het as
pect zal ter plaatse in hoge mate verbete
ren, wanneer dit wordt ingericht als school-
werktuin, wat met betrekkelijk weinig kos
ten kan geschieden. Het in gereedheid
brengen van dit terrein als schoolwerktuin
vordert een bedrg van f 2.950.inclusief
de kosten voor het plaatsen van een toe
gangshek en een eenvoudige terreinaf
scheiding en het verplaatsen van het bin
nenkort op een der sportterreinen over
compleet gerakende klcedhuis naar de
nieuwe schoolwerktuin waar het kan dienst
doen als bergingskeet. B. en W. achten deze
uitgaaf alleszins verantwoord en stellen de
raad voor dit bedrag ter beschikking te
«tellen.
In de onder leiding van de heer F. S.
Noordhoff gehouden jaarvergadering van
de afdeling Haarlem van de Vereniging
voor Maatschappelijk werk op humanisti
sche grondslag „Humanitas" zijn de jaar
verslagen van de secretaris en van de pen
ningmeester goedgekeurd.
Op deze bijeenkomst hield mejuffrouw
C. P. Bal uit Overveen een inleiding over
de Verenigde Naties en enige nevenorga
nisaties. Vertoond werden twee films van
de UNESCO, beschikbaar gesteld door de
Regerings-voorlichtingsdienst. De eerste
gaf een beeld van de strijd tegen de infec
tieziekten en de vorderingen die mede dooi
de wereld gezondheids-organisatie, op dit
terrein gemaakt zijn. De ander gaf de be
levenissen weer van een Mexicaanse boer.
Door bemiddeling van de UNESCO wordt
in vele gebieden onderwijs gegeven, waar
van ook de boer geprofiteerd heeft.
vullen was hij gaan gokken, maar in dé
diverse speelholen verloor hij steeds meer.
De verdediger bepleitte een gedeeltelijk
vo.orwaardelijke straf. De rechtbank zal
uitspraak doen op Donderdag 9 April.
In de gisteravond gehouden algemene
ledenvergadering van de Centrale A. R.
Kiesvereniging is de candidatenlijst voor
de a.s. gemeenteraadsverkiezingen als
volgt samengesteld: 1 W. C. Bakker (aftr.);
2 D. A. J. Spek (aftr.); 3 L. Silvis (aftr.):
4 M. bij de Vaate; 5 mr. C. J. Verplancke;
6 J. de Haan; 7 mr. K. Heimig; 8 R. Jon
ker; 9 W- Kaper; 10 M. Blom; 11 J. Vreug-
denhil en 12 J. de Jong.
De Haarlemse pianiste Nel Takken gaf
gisteravond een recital in het Frans Hals
museum onder auspiciën van het Comité
voor jonge Toonkunstenaars. Daar de Re-
naissancezaal en de tentoonstellingszaal
dit voorjaar moeten vrij blijven voor
avondbezoek aan het museum, werd de zaal
met het regentenstuk van Jan de Bray tot
concertruimte ingericht. De acoustiek bleek
er nog al hard te zijn, ondanks het feit dat
de zaal goed gevuld was.
Reeds vroeger hebben wij ervaren dat
Nel Takken een pianiste is die vrij wat
in haar mafs heeft. En gerekend naar het
programma dat zij voor deze avond voor
bereidde, is zij zich bewust heel wat te
kunnen presteren. Dit programma bestond
uit de tweede Franse Suite van Bach, de
Duport-variaties van Mozart, „Prélude,
Choral et Fugue" van Franck, de Sonate
1943 van Johanna BordewijkRoepman,
een drietal stukken van Debussy en vier
études van Chopin. Waarlijk geen geringe
opgave!
Maar wie, als de concertgeefster, niet
geregeld voor het puoliek optreedt, kan
wel eens last hebben van onvoorziene
remmingen, die zo nu en dan kortsluitin
gen veroorzaken* Dit moest mej. Takken
deze avond ervaren en wij ondervonden
het met haar. Maar wij constateerden toch
ook, dat zij het vermogen heeft boeiend te
musiceren. Haar vertolking van de acht
ste variatie, het Adagio, uit het opus van
Mozart getuigde wel heel sterk van een
délicate muzikaliteit. En de wijze waarop
zij de Sonate van mevrouw Bordewijk in
terpreteerde was alleszins opmerkelijk en
duidde op een goed begrip voor deze mo
derne muziek. Het nobele werk van Franck
kon wel wat meer uitgediept worden, maar
technisch voldeed de interpretatie aan
hooggestemde eisen. Iets meer bravour in
de slotmaten zou intussen geen kwaad
gekeund hebben. Van de Debussy's beviel
ons best „Ce qu'a vu le vent d'Ouest" en
van Chopin de revolutie-étude opus 10
nummer 12. Doch wat ons van heel het
programma het meest frappeerde was de
voordracht van de Sarabande uit de Suite
van Bach en wel om dc mooie verhouding
tussen de hoofdmelodie en de begeleiding,
•alsmede om de zingende pianotoon van
de rechterhand.
Het publiek toonde zich zeer dankbaar
voor het gebodene en dc concertgeefster
werd royaal met bloemen bedacht.
JOS. DE KLERK.
Voor het negende H.O.V.-concert, dat door
de Raad van Overleg te Haarlem werd ge
organiseerd is een geheel Weens program
ma samengesteld. Hierop komen voor: de
zesde Symphonie van Schubert, aria's uit
zangspelen van Mozart, Johann Strauss en
Franz Léhar, benevens de ouverture „Schop
penvrouw" van Franz von Suppé. Als diri
gent fungeert Marinus Adam. als zangsoliste
de aan de Weense Staatsopera verbonden
sopraan Margit Opawsky. Mondelinge toe
lichtingen zullen worden gegeven door Wou
ter Paap. De uitvoering heeft op Donderdag
16 April plaats in het gemeentelijk Concert
gebouw.
Dochteronderneming van bekende
Haarlemse importfirma
Er bestaan plannen om een pharmaceu
tische fabriek met laboratoria te bouwen
op het industrieterrein aan de Nijverheids-
weg in de Waarderpoldcr te Haarlem.
De gegadigde voor het terrein, dat een
oppervlakte van veertienhonderd vierkan
te meter heeft, is de N.V. Pharmasynthese,
een dochteronderneming van de bekende
handelsonderneming in pharmaceutische
en chemische producten „Pharmachemie"
te Haarlem, die onder meer de alleenver
tegenwoordiging van het Amerikaanse
Merck's concert in Nederland heeft.
B. en W. van Haarlem hebben de raad
voorgesteld de benodigde grond tegen
twintig gulden per vierkante meter te ver
kopen. Bovendien krijgt de Pharmasyn
these twee jaar optie op een aangrenzend
terrein dat 1800 vierkante meter groot is.
Het gezellige Minervatheater was gister
avond goed bezet met Heemstedenaren en
wellicht ook Haarlemmers, die de kas van
het Nationale Rampenfonds spekten door
zichzelf een pleizierige avond te bezorgen.
Verantwoordelijk voor dat genoegen wa
ren de leden van het H.H.V.-cabaret „De
Toverlantaarn", een troepje hardwerkende
amateurtonei'isten van de oudleerlingen-
vereniging van de Haarlemse H.B.S. A.
Hun prestaties zijn in deze omgeving
en ook wel daarbuiten al eerder opge
vallen, omdat het peil van beroepsartis.ten
in hun op het kramtenbedrijf geïnspireerd
programma „Speciale editie" vaak dicht
wordt benaderd.
Die perfectie is vooral het gevolg van
serieuze repetities onder de deskundige lei
ding van Leo van Kuiik en Bob de Buison-
jé, de laatste meer dan vaardig pianist,
verdienstelijk tekstschrijver en vol met de
fantasierijke invallen die voor het ware
cabaret onontbeerlijk zijn, Dat bleek voor
al uit de voortreffelijke scène „Muziek",
die hij samen met Leo van Kuijk speelde.
Deze blijkt al even veelzijdig als De Bui-
sonjé, maar omdat hij vaker op het po
dium kwam, had men ook meer gelegen
heid zwakkere punten op te merken, waar
toe de conference gerekend moet worden.
Die was namelijk net niet argeloos genoeg,
overigens een moeilijk te bereiken ideaal
wanneer men een Hoekstra of een Sonne-
veld tot zijn voorbeelden heeft gekozen.
Het moet ons overigens van het hart, dat
de politieke grapjes nogal eenzijdig zijn
en. dat de openingsscène „Filosofie over
een formule" wel heel erg zwaarwichtig
was en een overmaat van clichégrapjes
bevatte.
De nummers der mannelijke leden van
het gezelschap die wij hoog noteerden wa
ren vooral Sprekende lezers (Leo van
Kuijk) en Brief van een lezer (Jan Goo-
sens met een eigen tekst), bij de dames
troffen ons Lida Dirksen met „Problemen-
kind" (ook al een tekst van Van Kuijk) en
vooral de twee bijdragen van Jeanne Seijf-
fer: Europese samenwerking en Muur
bloem. Gebaar en dictie smolten bij haar
tezamen tot een zeer fijn juweeltje van
voordrachtkunst, flonkerende diamanten
temidden van uitbundiger teksten. Zij had
bovendien minder moeite met de acoustiek
dan haar medespelers, wier teksten niet
altijd even duidelijk over het voetlicht
kwamen. J.H.B.
Gisteravond hield de heer II. Bakker uit
Amsterdam voor de- Haarlemse esperantis
ten een lezing over Israel. Op prettige wij
ze vertelde spreker over zijn reis naar en
door dat land en over de groei van deze
jonge staat. Het spreekt, dat de heer Bak
ker, die esperantist is, onderweg vele geest
verwanten ontmoet heeft en, dat hij van
de goede organisatie der esperantisten
-veel profijt gehad heeft.
Aan het eind van deze bi'.ienkomst dank
te de voorzitter de heer Bakker voor zijn
lezing; hij merkte in zijn slotwoord op, dat
ook de esperantisten zulke kernen van
idealisten vormen, die ook te midden van
anders-georiönteerden niet zullen nalaten
voor hun ideaal te werken, de invoering
van het esperanto als officiële wereldhulp
taal.
Op 1 April zal het. 12'/ï jaar geleden
zijn, dat mejuffrouw M. G. van Ommen in
dienst trad bij de familie ds. P. J. Mackay,
Kleverparkweg 33 te Haarlem.
Enkele muzikale jongelieden, die opge
leid worden tot vakmusici, hebben zich ge
groepeerd onder de naam van „De Kenne
mer Muziekstudenten". Bij hen hebben zich
ook een paar amateurs gevoegd, wat moge
lijk werd, doordat zij wat betreft techni
sche ontwikkeling vrijwel op gelijke hoog
te stonden als de beroepsleden. Deze Ken-
nemer muziekstudenten gaven gisteravond
in het Hervormd Jeugdhuis te Heemstede
een concert ten bate van het Nationaal
Rampenfonds.
In het licht der liefdadigheid wordt er
vooral op kunstgebied vaak heel wat aan
vaard, dat. niet door de beugel kan. Over
het optreden van de muziekstudenten kon
men over het algemeen wel zeggen, dat het
verantwoord was, al bleven de onvolko
menheden, die men bij een nog niet vol
tooide opleiding verwachten kan, duidelijk
merkbaar. -
Zo zal de violiste Wilberna Bijvoet, die
met de pianiste Nelly Groenevelt de avond
inleidde met de vertolking van de Sonate
in A voor viool en piano van J. S. Bach,
veel aandacht moeten gaan besteden aan
melodievorming. Van melodische opbouw
en de daarmee samenhangende dynamiek
was nog weinig te bespeuren. Haar spel
bezat voor deze sonate en ook voor de trio
sonate van C. P. E. Bach onvoldoende over
tuigingskracht. Veel beter was haar aan
deel in de uitvoering van het Trio in c voor
viool, violoncel en piano van Beethoven.
Hiermede kon zij aantonen, dat zij heel be
hoorlijk viool speelt en dat zij openstaat
voor de romantiek van deze muziek.
De fluitiste Wies van Ter Tholen maak
te een goede indruk met haar obligate par
tij in de aria „Was Gott tut, das ist wohl-
geian" van J. S. Bach en ook met de uit
voering van de reeds genoemde Trio-sona
te van Bachs grote zoon. Tot de beste
prestaties van de avond behoorde de voor
dracht van de Sonate in A voor violoncel
en piano van Boccherini door de violon
cellist Bert Zuidema. Deze instrumentalist
hield zijn spel doorzichtig, zorgde voor een
mooie toon en hield zijn voordracht rustig
door evenwichtige sterkte-nuanceringen.
Verdienstelijke zang liet de sopraan Nel
ly Groenevelt horen. Haar dictie dient
scherper te worden en de hoge tonen vra
gen om afronding en om zekerheid bij de
plaatsing. De'tweede vocalist was de tenor
Gerard Barendsen, die onder meer drie
liederen van Schubert zong. Zijn stem
klonk lang niet kwaad, maar de zanger
moet er voor waken zijn stem door onbe
heerste emotie extra te gaan vermoeien,
zoals bij het zingen van „Ungeduld".
Nelly Groenevelt trad ook op als bege
leidster van violiste en fluitiste. Zij deed
dit vaardig en muzikaal. Berta Bonset was
als begeleidster van zangeres, zanger en
de violoncellist op de hoogte van haar
taak. Belangrijk werk was haar opgedra
gen bij het spelen van de pianopartij van
Beethovens trio. Zij vervulde die opdracht
slagvaardig en doorgaans correct. Ook
haar solo-voordracht van de Blacksmith-
variaties van Handel gaven goede ver
wachtingen ten aanzien van haar artistieke
en technische ontplooiing.
P. ZWAANSWIJK
WILHELMSHAFEN, (Reuter). In
eep opslagplaats van oudé mijnen en mu
nitie van het voormalige Duitse leger bij
Wilhelmshafen heeft zich Donderdag een
reeks zware ontploffingen voorgedaan,
tengevolge waarvan 12 personen lichte
verwondingen opliepen.
..Laat me los!" riep Bunkie, worstelend tegen dé maanman.
Toen. werd hij werkelijk wakker! Hij keek verbaasd naar Rick, die naast het bed
stond en hem stevig aan zijn arm schudde.
..Kom, luilak, sta eens op, het is al laat!"
„Iiè?", zei Bunkie. „Zijn de maanmannen weg?"
„Waar heb je 't nou over?", vroeg Rick.
Bunkie wreef zijn ogen uit en keek rond. Hij was niet in een hol, maar in hun eigen
slaapkamer, in bed.
„Gelukkig", zuchtte hij opgelucht.„Dan heb ik alles maar gedroomd!"
„Gedroomd?", lachte Rick. ,,Ja, dat geloof ik ook. Je praat tenminste over zulke rare
dingen! Maar kom nou gauw je bed uit, anders zijn we nog te laat op school".
Bunkie sprong gauw uit bed en ging zich wassen en aankleden. Onderwijl vertelde hij
Rick alles over die rare maanreis, de professor met zijn ballon en de vlucht voor de
kwade maanmannen.
„Nou, dat is 'n rare geschiedenis!", vond Rick „Geen wonder, dat je zo te keer ging,
toen ik je aan je arm schudde".
„Ik had het ook nogal benauwd", gaf Bunkie toe. Wil je wel geloven dat ik blij
ben, dat ik waklter ben? Het was daar niks leuk op de maan!"
„Nou, we zullen ook maar niet meegaan, als we soms eens 'n eigenwijze professor
ontmoeten, die ons meevraagt!", lachte Rick.
Waar eens het hotel „Groot Badhuis" te Zandvoort stond is thans een nieuw groot
badhotel verrezen, dat geopend zal worden op 15 Mei. Het zal een modern, doch niet
luxueus badhotel met café-restaurant zijn.
Foto: de voorzijde van het hötel.
De Haagse Comedie, dat voortreffelijke
gezelschap, gaf gisteravond na des mid
dags hetzelfde stuk voor de verenigde huis
vrouwen te hebben gespeeld een abon
nementsvoorstelling in de Haarlemse
Schouwburg van het blijspel „Staatszaken"
van Louis Verneuil, welke succesrijke
Franse toneelschrijver onlangs in de Ver
enigde Staten is overleden. Hierin heeft
hij zich voor de eerste en tevens laatste
keer van de Engelse taal bediend. Zijn
Parijse vaudevilles van voor de oorlog be
reikten ook in ons land, met name door
toedoen van Cor Ruys, een zekere popu
lariteit. Ook in dit geval echter heeft hij,
ondanks het vreemde idioom, zijn oor
spronkelijke aard niet kunnen verlooche
nen, want al voltrekt de handeling zich
dan ook in hoge politieke kringen te
Washington, liefdesperikelen vervullen er
de hoofdrol in.
Het is een bijzonder aardig stuk met een
zeldzaam zwak slot, zonder dat evenwel het
genoegen daardoor noemenswaardig be
dorven wordt. De intrige bergt nauwelijks
enige verrassing en reeds bij het begin
van het tweede der vijf taferelen weet
iedereen de afloop van deze comedie,
waarvan het thema al tientallen keren
eerder is gebruikt zelfs door Nederland
se toneelschrijvers. Men is tijdens de op
voering dan ook eigenlijk alleen maar be
nieuwd, welke listen er zullen worden ge
bezigd om net gelukkige einde te bereiken.
Het genoegen om de emotionele verwikke
lingen wordt intussen nog verhoogd door
soms buitengewoon fijngeestige dialogen.
En alweer moet het als een merkwaardig
heid worden geconstateerd, dat talrijke der
gedebiteerde grapjes 'al herhaaldelijk in
het theater hebben geklonken, doch dat
men er niettemin telkens nog aangenaam
door wordt verrast. Enige actuele toespe
lingen op internationale problemen doen
de rest om het. geheel op een enigszins af
zonderlijk niveau te plaatsen en iedere
overeenkomst met soortgelijke blijspelen
uit te bannen.
De inhoud? Een gewezen minister van
Buitenlandse Zaken der Verenigde Staten
bemerkt na een 16-jarige echtvereniging,
dat zijn veel jongere vrouw een diepe ge
negenheid heeft opgevat voor een diplo
maat van haar leeftijd. Onder voorspiege
ling dat zijn ongehuwde staat wel eens
een ernstige belemmering voor diens poli
tieke carrière zou kunnen zijn waarbij
hij geen middel onbeproefd laat om hem
dat reeds nu te laten voelen weet hij
zijn aankomende collega ertoe over te ha
len een schijnhuwelijk aan te gaan met
zijn nichtje, een even bescheiden als ont
wikkelde onderwijzeres, die hem tevens
Uitstekend als secretaresse kan dienen. De
rest behoeft hier niet verteld te worden,
omdat iedereen met enige toneelervaring
de-verdere gang van zaken wel raden zal.
Twee perfecte rollen
Als er geen watersnood was geweest, dan
zouden we gisteravond bij het opgaan van
het doek allemaal zijn opgestaan om de
regisséiir en hoofdrolspeler Cees Laseur
een hartelijke ovatie te brengen en hadden
wij na afloop van de voorstelling bloemen
zien opdragen en lange, van bewondering
getuigende toespraken moeten aanhoren.
Want het was aanvankelijk de bedoeling
dat deze directeur van de Haagse Comedie
met dit stuk zijn jubileum veertig jaar
geleden zette hij voor het eerst een voet
op de planken, waar hij vooral als leider
van het Centraal Toneel zoveel lauweren
oogstte als acteur zou vieren. Deze
verdiende huldiging is nu uitgesteld tot
het begin van het volgende seizoen. Maar
ook zonder een dergelijke bijzondere aan
leiding mogen wij Laseur onze warme
waardering voor zijn optreden niet ont
houden. Zijn oud-minister Philip Russell
was een prachtige, volkomen gave en on
danks zijn eigenaardige manoeuvres voort
durend sympathieke creatie. Het is bijna
een wonder, zoals hij met de gewoonste
zinnetjes weet om te springen om er leven
in te blazen en humor uit te puren. Ook
zijn welsprekende, vermakelijk op de tekst
vooruitlopende plastiek kan als onnavolg
baar gelden en het is dan ook jammer dat
de hem omringende personen toch telkens
probeerden zijn brede allures over te ne
men. Vooral de vertolking van de mede
minnaar door Theo Frenkel, altijd wat te
nadrukkelijk romantisch in zijn manier
van doen en intoneren, had hieronder te
lijden. Overigens leverde hij een ruim
schoots voldoende vertolking.
De tweede ster van de avond was Elisa
beth Andersen als de vrouw, die erin slaagt
haar eigen man op zich verliefd te maken.
Ik aarzel niet dit een volmaakt gespeelde
rol te noemen. Zij bracht een absoluut
verantwoord mengsel van ingénue en ge
raffineerde vrouw voor het voetlicht, ge
voelig of sarcastisch al naar gelang de
situatie dat vergde. Zij heeft zich onder
Laseurs leiding in betrekkelijk korte tijd
tot een van de eerste actrices van ons land
ontwikkeld, beschikkend over een ver
heugende veelzijdigheid. Naast haar kon
Ann Hasekamp zich met moeite handha
ven, maar het lukte haar toch, hetgeen een
compliment waard is. De keuze van Peter
Holland met zijn veel te jeugdige stem en
houding onder de grijze pruik van de
nieuwe minister was niet zo bevredigend.
Hulde tenslotte voor de vlotte vertaling van
Frans. Hesmerg, die de spiritualiteit van de
oorspronkelijke tekst goed wist te bewa
ren, Doch waarom, werd er voortdurend
vap „senneter". in plaats van „senator"
gesproken? Zo'n vreemde acteursgril dient
nergèns toe! DAVID KONING
U kunt het Uzelf gemakkelijk maken
door het abonnementsgeld voor het
volgende kwartaal te voldoen op onze
postgirorekening no. 273107 ten name
van Haarlems Dagblad, U bespaart
daanhee incassokosten en vermijdt
geloop aan de deur.
Het te gireren bedrag is f6.10, post-
abonnés f 6.60.
U kunt het ons gemakkelijk maken
door Uw giro-opdracht te verzenden
vóór het eind van de maand. Wij be
hoeven dan geen kwitanties uit te
zenden.
Voor automatische girobetalingen
(het allergemakkelijkste) zijn formu
lieren op aanvraag gaarne ter be
schikking.
DE ADMINISTRATIE.
In de leeftijd van zestig jaar is in Haar
lem overleden de heer F. H. Proper, in
leven ambtenaar bij het Provinciaal Elec-
citeitsbedrijf van Noordholland en be
stuurslid van de Haarlemse Kegelbond.
Vooral in kegelkringen was de thans over
ledene zeer gezien. Van de H.K.B. was hij
ruim» vijfentwintig jaar bestuurslid, waar
van geruime tijd als penningmeester. Te
vens vervulde de heer Proper vele jaren
het secretariaat van de wedstrijdcommis
sie. Voor zijn verdienste voor de H.K.B.
en de kegelsport werd de heer Proper tot
erelid van de H.K.B. benoemd.
De begrafenis is bepaald op Zaterdag 28
Maart om twaalf uur op de Algemene
Begraafplaats te Heemstede.
Er was iets van ongerustheid in zijn
walvisogen. Het toestel stond aan het an
dere einde van het vertrek bij de schoor
steen. Broquette nam de hoorn op:
Ja, zei hij. Ja, ik ben het. Ah, goede
dag. Ik heb wel bezoek, maar je kunt toch
met me praten. Oh, alle d. Dat is
dan in orde! Heb je het?. Nu al?. Wat?
Men wil, dat het bekend wordt? Men wil,
dat hij het te weten komt? Maar dat is
zeer gevaarlijk, ouwe jongen!
Hij luisterde een tiental seconden naar
wat de ander zei. Toen:
„Goed. Maar ben je op de hoogte van
wat er vanmorgen is gebeurd?.... Ja, ik
zou denken, dat het geluk is. 't Komt er
niet op aan, in jouw plaats zou ik er weer
van door gaan, voor het geval, dat iemand
het op jou voorzien heeft. Dat is alles.
Ja, afgesproken: die kip wordt vanavond
afgeleverd. Tot ziens!
Brigadier Godard staarde als gehypnoti
seerd naar het kleine bewerkte glaasje,
dat hij met een nadenkende blik tussen
z'n vingers liet draaien. Maar hij trilde
zodanig, dat Bachou meende, dat hij zijn
oren zag bewegen! Hijzelf keek, achter
overgeleund op zijn stoel, met een geluk
zalige blik om zich heen.
Er zijn altijd van die knapen, die je
lastig vallen, zei de molenaar toen hij
terugkwam en weer ging zitten. Zij zijn
van mening, dat de aarde zal ophouden
met draaien als zij.in een bochtje spu
wen.
Excuseer me, Monseigneur. U zei?
De brigadier had een donkere blik en
opende zijn mond. Monseigneur was hem
voor.
Wat voor belang kon Maurice Lefort
hebben bij de verschrikkelijke dood van
Victor op de dag na zijn huwelijk?
Hij erfde, zei Jan Klaassen, en hij
sprak de woorden heel langzaam en met
een bijna religieuze plechtigheid uit, om
dat hij een boer was, voor wie geld iets
heiligs, iets van verheven aard was. Hij
vervolgde:
„Iedereen in Courty, behalve natuurlijk
de veldwachters en de ambtenaren van de
Belastingen, weet, dat het bezit van de Le-
forts ongeveer 50 millioen bedraagt. Ieder
een weet eveneens, dat zij voor de oorlog
armer wai-en dan Job! Het fortuin is hen,
zo te zeggen in de schoot gevallen. Zij die
weten hoe, zijn, naar het schijnt allemaal
dood.
De brigadier maakte een schouderbewe
ging:
Praatjes! zei hij De Leforts zouden
niet zo bescheiden geleefd hebben!
Brigadier, antwoordde Jan Klaassen,
wees zelf bescheiden in uw oordelen. In
deze tijd zijn zij, die een eerlijk kapitaaltje
hebben, gedwongen als armen te leven,
willen zij niet door de fiscus uitgekleed
worden. Anderen, die op oneerlijke wijze
een groot fortuin hebben bijeengebracht,
hebben nog meer te vrezen. Van hen, die
hun geheim kennen bijvoorbeeld.
Hij pauzeerde even. Maar toen de bri
gadier er niet op inging, vervolgde hij:
„Zoals alle clandestiene kapitalen, zal
dit wel in dollars of in goud zijn. Het hu
welijk van Victor is een verschrikkelijke
slag geweest voor Maurice. Dat kon je
zien. Hij trok, ondanks zichzelf, een ver
slagen snuit toen men hem ermee felici
teerde! Ik ken er die het opzettelijk deden
om het te zien. Rosi was een meisje, door
Victor uit een bar in Parijs opgevist. Zijn
jongere broer zag met schrik hoe die on
bekende in de buit kwam meedelen: hij
dacht dat ze wel hebberig zou zijn na Vic
tor aan de haak te hebben geslagen....
Zij heeft het kerkelijk huwelijk geëist, dat
was hechterKortom, dat aandoen
lijke huwelijk kostte Maurice vele milli-
oenen als alles normaal verliep. Maar hij
kende zijn broer goed, en enigszins diens
aanstaande vrouw. En hij begreep dat het
hem wel eens het leven zou kunnen kos
ten! In sommige kringen is een ongeluk
gauw gebeurd, nietwaar?
De brigadier stond op, zijn stoel achter
uit schuivend.
-Excuseer me, mijnheer Broquette, ik
moet mijn rapport maken voor het Parket
komt. Dank u wel en tot ziens.
Er volgde een stilte. Beledigd door dit
plotselinge vertrek had Jan Klaassen zijn
oogleden samen geknepen en keek nu met
een weinig vriendelijke blik. Monseigneur
kwam tussenbeide.
Wel brigadier, zei hij op hartelijke
toon, de gasgenerator van mijnheer Bro
quette is defect. Ik blijf daarom nog maar
even en zou die generator wel eens willen
zien.
Waarom? vroeg Jan Klaassen lomp.
Weet u soms iets van gasgeneratoren af?
Ik heb er in de oorlog een op mijn
auto gehad, antwoordde Bachou.
De molenaar bewaarde het stilzwijgen,
terwijl hij met een schuinse blik door het
raam Godard volgde tot hij bij het hek
was. Hij zei tenslotte:
Een kerel, die me nooit anders dan
last bezorgd heeft. Ik probeer hem vrien
delijk een zaak uit te leggen, waarvan hij
niets begrijpt en kijk nou eens, hoe dank
baar hij me ervoor is!
Het is nooit goed om te proberen aan
zijn pastoor een lesje te geven, zuchtte
Monseigneur. Als ik u een betere methode
van malen kwam verklaren, hoe zoudt u
dat dan opnemen?
Jan Klaassen stamelde.
U, u hebt overal een antwoord op
Monseigneur. Kom maar eens kijken naar
mijn ketel.
Hij wierp op Bachou een tamelijk vrien
delijke blik, stond op en bracht zijn gast
naar een loods waar een ouderwetse gas
generator stond met bochtige pijpen, hier
en daajjr gerepareerd met blik of zelfs met
stukken vodden.
De roest «vreet hem op, zuchtte Jan
Klaassen. Het was toch een goede ketel,
toen ik hem zeven en twintig jaar geleden
heb gekocht!
Hé, zei Monseigneur, ik schijn een
schoonheid geweest te zijn, twee en vijftig
jaar geleden, bij mijn geboorte!
Jan Klaassen schaterde van het lachen,
dit keer volkomen ongedwongen. Toen
schoof hij zijn pet op één oor om zich met
zijn pink het hoofd te krabben, terwijl hij
naar Bachou een schuinse blik wierp:
Slaapt u vanavond op het kasteel
Vandières, Monseigneur?
Nee. Ik vertrek na het middageten
naar Parijs.
Zo? zei Broquette.
Gewapend met een pook, verdween hij
in een kuil onder zijn generator. Hij pook
te in het vuur. Toen riep hij:
U hebt, naar het schijnt, een aardig
pistooltje, Monseigneur.
De baard van Bachou wipte op. Hij
hield er niet van, dat men wist, dat hij ge
wapend was. Dat zou een aanleiding kun
nen zijn tot onwelwillende kletspraatjes
voor de mensen van de kerk.
Ik veronderstel, dat Lóuise, de huis
houdster van de pastoor udat gezegd
heeft? zei hij op droge toon.
Er volgde een nieuw gepook, gevolgd
door een regen van rode sintels.
Zij was er blij om voor juffrouw Isa-
belle, verklaarde de nog altijd onzichtbare
molenaar op rustige toon. Zij gelooft, dat
men het op juffrouw Isabelle voorzien
heeft.
Bachou bleef stil. Hij was wantrouwig.
Jan Klaassen kwam weer te voorschijn,
hees zich uit de gecementeerde kuil, een
beetje vuiler dan. tevoren.
En bent u die mening ook toegedaan?
zei Bachou.
Nee, zei Jan Klaassen zonder hem
aan te kijken, terwijl hij met zijn laarzen
schudde om de sintels eraf te laten vallen,
geloven niet, maar ik ben er zéker van.
Maar dan zou men de politie moeten
waarschuwen! riep Monseigneur uit.
Nee. De politie kan niets doen in die
zaak, bromde de molenaar op een doffe,
maar autoritaire toon. Spreek er vooral
niet over tegen Godard! Dat zou juffrouw
de Lernon in nog groter gevaar brengen.
U zoudt er verantwoordelijk voor zijn!
Hand erop, Monseigneur.
Dit maal keken de kleine groene ogen
hem midden in het gezicht.
Ik zou graag een verklaring hebben
van deze mysteries, zei Bachou streng.
Jan Klaassen bleef hem aankijken:
U komt me voor als een man, waar
aan men zich kan toevertrouwen. Maar
alleen juffrouw de Lernon mag u op de
hoogte brengen, Monseigneur.
Ik zal helaas vertrekken zonder haar
terug te zien zei Bachou.
De molenaar beperkte zich tot een teken
van berusting.
- - (Wordt vervolgd).
