Nederland in tweede helft door
de Rode Duivels verslagen: 2-0
Falen van Lenstra was mede oorzaak
van verdiende nederlaag
EX
Strijdlust en buitenspelval
leggen het af tegen techniek
A
Tweehonderdste wedstrijd Oranje-team werd nederlaag
Coppens en Janssens
de scherpschutters
bij de Belgen
Was Abe niet fit of volkomen uit vorm?
Drs. W. Reyseger trekt zich
als candidaat terug
Engeland en Schotland
deelden de punten (2-2J
Sport in 't kort
Zaterdagelftallen van
Nederland en België
Last van zenuwen?
VSV won oefenwedstrijd
van Leeuwarden (2-1)
MAANDAG 20 APRIL 1953
(Van onze sportredacteur)
/'Ander de vijfenzestigduizend toeschouwers in het stampvolle Olympisch
Stadion in Amsterdam waren Zondagmiddag achtduizend Belgen.
Achtduizend Belgische afgevaardigden uit de „hel" van Deurne die naar
Nederland waren gekomen om hun nationale team te zien winnen. Maar
we hoorden ze haast niet. Niet bij het spelen van de Brabanconne, niet
tijdens de eerste helft toen hun favorieten toch wel kansen kregen
bij de Nederlandse defensie na de perioden van een Nederlands offensief
en niet in het begin van tweede helft, toen de Oranjehemden weer in de
aanval trokken en duidelijk lieten blijken dat zij ten koste van alles een doel
punt wilden hebben. Ze hadden een gemakkelijke zege verwacht. Pas
toen na achttien minuten het strakke schot van Coppens Landman tc
machtig was, roerden ze zich. Maar toen leek hun vreugdebetoon ver
vaarlijk veel op dat van mensen die geheel onverwacht en ogen
schijnlijk niet verdiend naar de krachtsverhouding in enkele perioden
de overwinning kregen aangeboden. Bij het doelpunt dat Janssens zes
minuten later tot stand bracht sloeg het gejuich om in een uitbundig ge
joel. Twee-nul voor de Rode Duivels. Toen dachten ze plotseling weer aan
lange tijd geleden. Aan die negen-drie voor Nederland in hetzelfde stadion.
De wedstrijd, waarin tienduizenden om de tien op het scoringsbord had
den geschreeuwd. Was dat toen niet smadelijk geweest? En toen begon
nen ze, de mennekes uit Luik, Brussel, Gent en Mechelen. Twee-nul vóór!
„Tien, tien tien, tienZe waren ontwaakt, de achtduizend Belgen.
't Werd dus toch nog een gemakkelijke overwinning. Tot het einde waren
ze daarna vrolijk, ondanks het feit dat het maar bij twee goals bleef. De
Oranje-hemden waren down. Dat zagen ze ook wel. De twee harde treffers
vlak na het tijdelijk overwicht kwamen ze niet meer te boven. Nederland
werd uitgeteld. Een nieuwe nederlaag was aan de serie van de laatste twee
jaar toegevoegd. Geen revanche voor de twee-één en de vier-twee van
verleden jaar. Geen wedstrijdresultaat voor optimistische verwachtingen
voor het volgend jaar. In een wedstrijd, die ondanks alles prettig was om te
zien, won de beste ploeg met cijfers die precies uitdrukten hoe de ver
houding was geweest.
Toch leek dat aanvankelijk niet zo. Want
nadat de Belgen met een serie vervaarlijke
aanvallen waren gestart, waarbij links
buiten Janssens en rechtsbuiten Lembe-
rechts ieder een corner hadden mogen
nemen, waarbij Coppens alleen voor Land
man had gemist en Anoul al vallend een
voorzet net had naast geschoten, kwamen
de Nederlanders voor het Belgische doel
met enkele snelle aanvallen via de rech
tervleugel Van EdeVan Beurden. Eén
van die aanvallen resulteerde in een kans
voor Lenstra, die echter tegen een Belgisch
been schoot.
Even later kopte de stevige Bleyenberg
een hoekschop van Luiten hard in, maar de
gemakkelijk springende Seghers had daar
niet veel moeite mee. Veel gevaar ontstond
er dus niet, maar het belangrijkste in deze
periode was dat het Oranje-team zich
onder de druk van de Belgen vandaan
werkte en zodoende kon voorkomen dat de
aanvankelijke meerderheid in doelpunten
zou resulteren.
Té vlotte combinaties
De strijd op het middenveld verliep daar
na weer een korte periode in het voordeel
van de Belgen, die daar in kleine rechtshalf
Huysmans een speler van formaat hadden.
Keer op keer schoot dit kleine, maar
zeer kordate mannetje van ver af goed ge
richte passes naar zijn voorwaartsen, die
direct met handige schijnbewegingen aan
vallers van zich afschudden en met meest
al korte passes en positiespel in het Neder
landse strafschopgebied doordrongen.
Maar ook daar combineerden de Belgen
door. Tot het oneindige haast. Van een
schot op het meest geschikte moment was
nagenoeg geen sprake. De beslist grotere
vaardigheid van de Rode Duivels en de
iets fellere sprint hadden resultaat kunnen
afwerpen, maar die voordelen werden
weer volkomen teniet gedaan door het te
ver doorgevoerde combinatiespel. Kwam
het schot eindelijk, dan was Landman nog
op zijn post om met vervaarlijke duiken of
goed en accuraat springen een einde te
maken aan de vijandelijke aanvallen.
Bij het Nederlands elftal lukte dit minder
goed. Biesbrouck en Klaassens werkten
wel hard, maar hun plaatsen van de bal
was wel bijzonder slecht verzorgd. Boven
dien vatte Abe Lenstra zijn taak als ver
bindingsspeler veel te licht op, zodat op dit
deel van het veld met drie tegen vier ge
streden werd.
Geen groot verschil
Daarbij kwam nog dat Luiten kennelijk
de opdracht had teruggetrokken te spelen,
waarschijnlijk om het gemis aan activiteit
van Lenstra te compenseren. Maar ondanks
dat alles was er toch in het algemeen ge
nomen geen gecontinueerd krachtsverschil
in die eerste helft. De Nederlanders vielen
evenveel aan als de Belgen. Alleen waren
deze laatsten ongetwijfeld veel gevaaidijker
voor het doel.
Dat duurde tot het laatste kwartier. Toen
kwam Nederland in de aanval en bleef dat
nagenoeg tot de rust. Even lukte alles in
het middenveld veel beter dan voorheen.
Met beurtelings kort en lang aanvalsspcl
werden de Belgen volkomen in de verdedi
ging gedrongen, waar vooral Carré, maar
ook Dries en Van Brandt bergen werk ver
zetten. De enige werkelijke scoringskans
uit deze periode was voor Lenstra, die ge
heel onverwacht en ongehinderd vlak voor
Seghers kwam. maar grandioos miste. Aan
de andere kant kwam Lemberechts al even
onverwacht alleen op Landman af, maar
deze wierp zich onverschrokken voor de
voeten van de parmantige Torreke, die te
verbaasd was om door te trappen. Met
Nederland weer in de aanval ging de
rust in.
Buitenspelval
Hadden in de eerste helft vrijwel alle
Belgische voorhoedespelers enkele malen
buitenspel gestaan door deze uiterst ge
vaarlijke tactiek van Terlouw, in de tweede
helft liepen de Belgen er als het moest nog
meer in. De keren dat zij er echter niet in
Luiten
liepen, waren direct bijzonder gevaarlijke
momenten. Doch telkens kwamen de kan
sen voor Coppens en die moest keer op
keer in een persoonlijk duel althans
in Terlouw zijn meerdere erkennen.
Na die eerste zes minuten waren de Ne
derlanders weer op toeren en oefenden
daarna weer zó'n gedegen druk uit op de
Belgische defensie dat het leek of Neder
land de leiding zou nemen. De tienduizen
den Nederlanders brulden hun aanmoedi
gingen over het veld. Iedereen voelde dat
het doelpunt en
misschien wel de
overwinning waarop
men al zo lang wacht
te een feit kon
worden. Lenstra kreeg
een kans bij een hoge
voorzet alleen voor
Seghers, Luiten schoot
tot drie maal toe
naast, Van Ede be
sloot een rush door de
Belgische achterhoede
met een fel schot,
Van Beurden waagde het een paar maal
met te zachte schoten van ver af en Bleyen
berg kopte enkele malen op het doel. Maar
het doelpunt kwam niét. De finishing touch
ontbrak.
Nul-één
Het doelpunt van de Belgen kwam wel.
Geheel onverwacht. Anoul schoof bij een
Belgische aanval de bal door aan Coppens,
die even aan de aandacht van Terlouw
was ontsnapt. Met het harde en perfect
gerichte schot gaf deze Landman geen kans.
Een-nul voor de Belgen.
Een dubbele treffer overigens. Want
Nederland, dat ondanks de technische
minderheid toch niet de mindere was
geweest door een enorme dosis strijd
lust behalve dan van Lenstra
ging down door die treffer van Cop
pens. Moreel down. Oranje was plotse
ling nergens meer. Zo veelvuldig als
de Oranje-hemden in het begin van
de tweede helft op de Belgische helft
waren geweest, zo veelvuldig waren
de Rode Duivels nu op de Nederlandse
helft.
Vier minuten na het doelpunt van de
Belgische aanvalsleider in de tweeën
twintigste minuut profiteerde Coppens
van de niet perfect opengezette buitenspel-
val, liep door op een verre en hoge trap,
omspeelde de uitgelopen Landman en had
de bal maar voor het intrappen. Maar dat
deed de toen zo trage Rik niet. Hij wachtte
net zo lang tot twee verdedigers in het
doel stonden en schoot toen pas. Maar tegen
de paal! De terugspringende bal kwam
vervolgens precies in de handen van de
teruglopende Landman.
Non een treffer
Het bleek uitstel van executie. Bij een
Belgische aanval in de vierentwintigste
minuut over de rechtervleugel maakte
Lemberechts zich handig vrij. zwenkte een
paar passen met de bal naar binnen om de
bal daarna naar Mermans te plaatsen, die
zich had vrijgelopen. Mermans kreeg een
kans, maar zag ineens dat de naar binnen
sprintende linksbuiten Janssens een gun
stiger positie had. Een seconde later schoot
deze laatste de bal in de uiterste hoek.
Twee-nul voor de Belgen.
Nog een treffer op het moreel van de
Nederlanders. Twee maal down bleek te
veel. Zij kwamen er niet meer aan te pas.
Binnen tien minuten had het gemakkelijk
vier-nul kunnen worden, want in een don
derend offensief dat volgde kregen de Rode
Duivels enkele opgelegde kansen. Dat die
niet in goals werden omgezet dankten de
Nederlanders toen echter niet meer aan
hun vasthoudende defensieve spel, maar
alleen aan de grandioze missers van de
Belgische schutters.
Met de moed der wanhoop kwamen de
Oranje-hemden in de laatste periode weer
ÊËÈÊÊiÊÊÊmÊÈm
ars is Van Ede te snel af, weer eer
kans verkeken voor de Nederlanders.
wat los. Met hoge ballen van Klaassens en
Biesbrouck vooral deze laatste was in de
tweede helft uitstekend kreeg de voor
hoede weer werk, maar gebrek aan begrip
enerzijds en slecht schieten anderzijds
waren oorzaak dat alles op niets uit liep.
Machteloos
Kort voor tijd kreeg Mermans nog een
prachtige kans om de score te verhogen.
Met Landman languit op de grond liggend
had hij slechts een open doel voor zich,
maar de bal verdween naast de paal.
Een machteloos Nederlands elftal met een
schotloze voorhoede worstelde zich daarna
door de laatste minuten. Toen ook de kans
bij een indirecte vrije schop door Len
stra genomen verloren was gegaan door
een schot van Van Beurden in het zijnet,
was alles verloren. Een nieuwe nederlaag
was een feit. De beste ploeg had gewonnen.
Voorzitterschap van KNVB
Naar wij vernemen heeft de vereniging
van eerste klassers (VEK) zich met een
rondschrijven gewend tot de eerste klasse
clubs van de KNVB, waarin melding wordt
gemaakt van het feit dat drs. W. Reyseger
zich als candidaat voor het voorzitterschap
heeft teruggetrokken ten behoeve van ir.
H. F. Hopster. Het voorzitterschap van de
heer K. J. J. Lotsv zou, indien hij niet tus
sentijds was afgetreden, in 1954 aflopen.
Het zou in de bedoeling liggen, dat ir.
H. F. Hopster indien hij in de plaats van de
heer Lotsy wordt gekozen, eveneens in 1954
aftreedt en dat drs. W. Reyseger dan can
didaat voor het voorzitterschap wordt ge
steld.
(Van onze sportredacteur)
TT1 en nederlaag heeft een oorzaak. Ook die van het Nederlandse elftal
-*-J tegen de Rode Duivels gisteren in Amsterdam. En als wij naar die
oorzaak gaan speuren, dan komen wij allereerst bij de omstandigheid dat
de Belgen eenvoudig gezegd beter voetbal spelen dan de Nederlanders.
Het Belgische spel staat op een veel hoger peil dan het Nederlandse
en kon dit verschil gedurende het grootste deel van de interlandwedstrijd
worden gecompenseerd met een vervaarlijke dosis strijdlust van de Neder
landers, op het beslissende moment bleek die geestdrift toch niet genoeg.
Dat is de hoofdoorzaak. Een oorzaak die al vele malen de doorslag heeft
gegeven in wedstrijden van het nationale elftal. Doch daarnaast is de
nederlaag ongetwijfeld ook voor een deel te verklaren door het uitgespro
ken slechte spel van Lenstra wat bovendien deprimerend werkte op de
••est van de ploeg en voorts aan de uiterst gevaarlijke en verkeerde
buitenspeltactiek van Terlouw en het falen van de debutanten. Waarbij
opgemerkt dient te worden dat Bleyenberg zeker minder slecht was dan
Van Ede en Van Beurden. Dat het geheel beter in kwaliteit was dan tegen
de Zwitsers vooral het spel in de achterhoede was verblijdend, maar
dat neemt niet weg dat de nederlaag verdiend was. Alles bijeen genomen
dus ook na deze laatste nederlaag weinig plaats voor gerechtvaardigd op
timisme.
De wedstrijd tussen de vertegenwoordi
gende elftallen van Engeland en Schotland,
gespeeld in het stadion in Wembley, is in
een gelijk spel: twee-twee geëindigd.
Dank zij een in de laatste seconde van
de wedstrijd gemaakt doelpunt konden de
Schotten een gelijk spel behalen tegen
Engeland, en daardoor in punten gelijk
komen met Engeland in het eindklasse
ment van het tournooi om het kampioen
schap van Groot-Brittannië, waaraan be
halve de beide landen in kwestie ook Ier
land en Wales deelnemen.
De Engelsen leidden bij rust met één
nul, en toen zij een minuut of twintig voor
het einde rnet twee-één voor stonden en
de Schotse back Sammy Cox wegens een
enkelblessure moest uitvallen, leek het als
of zij hun eerste overwinning in het Wem-
bley-stadion op Schotland zouden behalen
sinds 1934.
De Schotten dachten er evenwel anders
over en zij streden ver-woed voor de gelijk
maker. Hun volhouden werd beloond toen
hun midvoor Reilly de bal over het hoofd
van keeper Merrick heen in het Engelse
net schoot.
Reilly had ook voor het eerste Schotse
doelpunt, negen minuten na rust gezorgd.
De twee Engelse goals werden gemaakt
door Broadis, de rechtsbinnen van Man
chester City, de eerste in de achttiende mi
nuut van de eerste helft en de tweede in
de vierentwintigste minuut na de hervat
ting. Alle twee uit voorzetten van de
rechtsbuiten Tom Finney.
V. U. c. VERLOOR VAN ANDERLECHT.
Op het V.U.C.-terrein in Den Haag verloor
de tweede klasser V.U.C. in een lichtwed-
strijd met één—zes van de Belgische eerste
divisie club Anderlecht.
H. V. C. WINT VAN NOORD-ZWEEDS
SPOORWEG-ELFTAL. In Amersfoort
werd een voetbalwedstrijd gespeeld tussen
de tweede klasser H.V.C. en een elftal van
spoorweglieden uit Noord-Zweden. De uitslag
werd drietwee voor H. V. C.
LS wij de hierboven genoemde oorza-
Landman
ever het verschil in spelpeil opmerken dat
de Belgen oneindig veel grotere technische
kwaliteiten hadden dan de Nederlanders.
Alleen Terlouw en Landman zouden zich
naast hun Belgische
collega's Carré en
Seghers (deze was in
de tweede helft vrij
onzeker) kunnen
plaatsen. De anderen
waren allen minder.
Ook als team. De
combinaties mochten
dan veel te ver wor
den doorgevoerd in de
Belgische voorhoede,
een feit blijft het dat
spelers als Lembe
rechts, Coppens, Mei-mans, Anoul en Jans
sens elkaar begrijpen, switchen op het
juiste moment, ja zelfs met de ogen dicht
weten waar zij de bal moeten plaatsen om
een collega te bereiken.
Waarbij het voorts opmerkelijk is
over hoeveel uithoudingsvermogen de
binnenspelers Mermans en Anoul be
schikken. Vooral eerstgenoemde was
herhaaldelijk in de verdediging te
vinden bij de druk op het Belgische
doel, maar was ook weer op tijd naast
Coppens om de voorhoede te verster
ken.
Voorts kunnen de Nederlanders in het
Het moment, waarop de Belgen hun eerste
doelpunt maken. Van links naar rechts:
Anoul, Klaassens, Odenthal, Terlouio
en Landman.
algemeen cok wel een voorbeeld nemen
aan het perfecta plaatsen van de bal door
de Rode Duivels.
Stroevere attaques
Wij zeiden het ree deze betere kwali
teiten kwamen aanvankelijk niet tot uit
drukking, omdat vooral de Oranje-defensie
onvermoeibaar bleek en steeds weer terug
beet. Maar de aanvallen waren veel stroe
ver dan van de Belgen en er was ook veel
minder begrip onderling, zodat menige pass
verloren ging en een Belg met goed en ver
plaatsen direct de grondslag kon leggen
voor een gevaarlijke tegenaanval.
Over Lenstra kun- f
nen wij kort zijn. De
Fries was niet fit
maar dan had hij niet
mee moeten doen
of hij was volkomen
uit vorm. Hoe dan
ook, hij speelde de
slechtste wedstrijd
die wij ooit van hem
zagen. Was hij tegen f
Wacker middelmatig,
gisteren was hij be
neden elk peil. Ja,
zelfs veel slechter dan de debutanten.
Lenstra
Zware taak
Zijn falen was bovendien oorzaak dat
Nederland eigenlijk met tien actieve spe
lers voetbalde en legde bovendien Bies
brouck een nog zwaardere taak op de
schouders, omdat deze de steun van een
terugkomende binnenspeler miste. Dat de
R.C.H.'er desondanks na zijn uiterst
zwakke begin de vleugel Lemberechts
Anoul weinig of geen kans gaf door goed
opstellen en afnemen en onvermoeid zwoe
gen, is een niet geringe verdienste.
Bleyenberg is te laat. De Belgische keeper 7* hers heeft de bal al vast, voordat de
Nederlandse middenvoor gevaarlijk kan worden.
En dan die buitenspelval. Terlouw liet
de Belgen er keer op keer handig inlopen.
Toegegeven. Maar afgezien van het feit dat
een elftal dat deze tactiek speelt wel een
noodgreep doet, is een dergelijke speelwijze
wel uiterst gevaarlijk, 't is een leven op
een vulkaan. Ieder ogenblik kan het nood
lottig worden.
En was het wel nodig?
De Nederlandse achter
hoede gaf geen reden tot
pessimisme. Odenthal ver
diende zijn plaats volko
men met zijn goede oprui
men en handige manoeu
vres en Tebak bleek zijn
inzinking geheel te boven.
Waarbij Terlouw een zeer
solide partij speelde, evenals zijn clubge
noot Landman.
Deze twee begrepen elkaar vooral bij het
terugspelen wel heel
goed. De buitenspel
val betekende dan
ook een onnodig risi
co in de Nederlandse
defensie. Bij nader
inzien bleken de mo
menten waarop Cop
pens gevaarlijk was,
waarbij hij éénmaal
raak schoot, ontstaan
na ogenblikken waar
op Terlouw alle aan
dacht op de buiten
spelval had geconcentreerd.
Tebak
De debutanten
Tenslotte de debutanten. Het drietal was
onder de maat, dat staat wel vast. En als
men dan daarbij het falen van Lenstra in
aanmerking neemt en het zeer wisselval
lige spel van linksbuiten Luiten, dan resu
meert dat in een onsamenhangende voor
hoede, die alleen af en toe gevaarlijk was
zonder dat echter van een gedegen afwer
king van een aanval gesproken kon wor
den. Hoge ballen en dat waren er nog
al wat waren vrijwel steeds uitge
zonderd enkele malen bij Bleyenberg die
over een goede koptechniëk beschikt
voor de Belgische verdedigers. En schut
ters waren er helemaal niet te vinden. De
perioden van overwicht of gelijkwaai-dig-
heid kwamen dan ook alleen op naam van
de achterhoede en middenlinie.
Prettige interlandwedstrijd
Dat het publiek toch een prettige wed
strijd zag, ach, dat was eigenlijk alleen te
danken aan het feit dat de doelpunten zo
lang op zich lieten wachten en omdat Ne
derland bij de nulnul stand zo hardnek
kig terugvocht. En misschien ook wel om
dat het toch weer iets beter ging dan tegen
Zwitserland. En al mag dat voor degenen
die ten koste van alles overwiningen wil
len zien een schrale troost zijn en weinig
optimisme geven, een prettige wedstrijd
blijft hét. En dat is voor de speler en de
toeschouwer toch altijd nog het belang
rijkste.
De samenstelling van liet Zaterdag-elftal
van de KNVB, dat Zaterdag 25 April in
Leiden tegen het Belgisch Zaterdag-elftal
uitkomt is als volgt:
Doel: Woudsma (DES); achter: Wilhelm
(SNL) en Jansen (CVSD); midden: Keur
(AMVJ), Schaap (Quick Boys), en Verdoes
(Quick Boys); voor: Langedijk (Ornas),
Van der Weyden (Zwaluwen), Heinen
(Spakenburg), Loosman (Zuidvogels) en
Dijkstra (Leeuwarder Zwaluwen). Reser
ves: Bauw (Quick Boys), Van der Giesen
(NSW), Spin (Sparta Enschedé), Mast
(HBSS) en Bout (Huizen).
Het Belgische Zaterdagelftal is als volgt
samengesteld:
Doel: Van Offenwert Antwerpen); ach
ter: Celis (Antwerpen) en Mosselmans
(Brussel); midden' Winnepennickx (Brus
sel), Libert (Luik) en Schmitz (Luik);
voor: Staelens (Antwerpen), Van Linden
(Antwerpen), Van Rompeaye (Limburg),
Droeven (Brussel) en Mercier (Luik).
Reserves; Olivier (Luik), De Bast (Brus
sel), Degenaer (Antwerpen) en Nicolai
(Lui'k).
ADVERTENTIE
Mijnhardt's Zenuwtabletten
helpen U er overheen.
VSV speelde Zaterdag In Leeuwarden
tegen de club van die naam een nuttige
oefenwedstrijd. De roodwitten misten de
steun van Van der Kuil, die voor het Ne
derlands elftal beschikbaar moest blijven
en Bertus Bouwens, twee spelers dus, die
de laatste tijd in de VSV-aanval een rol
van betekenis vervullen. Daartegenover
staat echter, dat Leeuwarden óók twee in
vallers telde, onder andere voor Van der
Ley.
VSV wist deze oefenwedstrijd met twee
een te winnen en als men bedenkt, dat
Leeuwarden een week tevoren met zulke
grote cijfers van Heerenveen heeft ge
wonnen, dan bewijst deze zege wederom
de goede vorm waarin de solide defensie
der roodhemden thans verkeert. Vooral de
middenlinie Stijger—Hazeveld—Tielrooy
vormde weer een stevige ruggegraat, al
zakte laatstgenoemde na de rust door on
voldoende steun van Verswijveren wat af.
Voorts bevestigde ook doelman Van der
Wint weer zijn betrouwbare vorm, al dient
natuurlijk erkend, dat hij het bij aanwezig
heid van „de" schutter uit de Leeuwarder
voorhoede, Van der Ley, wel wat moeilijker
zou hebben gehad.
De eerste helft was zeker het aankijken
waard, maar na de rust zakten beide ploe
gen enigszins af. Jaap Bouwens, die zijn
broer op de midvoor-plaats verving,
voor Van der Kuil speelde Belfroid links
binnensmaakte het genoegen reeds vóór
de rust zijn club de leiding te geven (01).
Na de rust beoordeelde de Leeuwarden-
doelman na een door De Bie genomen
hoekschop een bal verkeerd en via zijn
handen en de paal belandde het leder 'in
het net (02).
Door een misverstand in de VSV-ver-
dediging kon de thuisclub tenslotte tegea»
scoren. (1—2),
