„Partai Kommunis Indonesia"
geniet prettige bejegening
mi Nederland
Tweede Kamer wenst geen
registratie van het pandrecht
Verre reis
'■LJ
Fa. B. ENGELENBERG
Alleen Sjahrirs partij
houdt zich verre
„Ze zijn milder,
zachter en voller
van smaak dan
welke andere
cigaret ook!''
"De KleineWeteld
Te hoge lonen betaald
bij De Ommelanden
DONDERDAG 1 JUNI 19 53
P
MET ANDEREN OP EEN PODIUM
Agenda voor Haarlem
Noodwet kinderbijslag voor kleine zelfstandigen verlengd
Oud-directeur krijgt
f600.- boete
OFFICtëLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
J aarvergader ing
Christian Science
O
j M■/lm. ik. m 1 i
ADVERTEN TIE
„Evenals in de Philippijnen, is in Indonesië het communisme het belangrijkste gevaar
dat het land bedreigt". Deze woorden werden onlangs in Manilla gesproken door de
Indonesische oud-minister van Defensie, Sultan Hamenku Buwono. Nauwelijks waren
ze de wereld overgeseind of er kwam een tegenspraak. Het bleek dat enkele journa
listen in Manilla een indiscretie hadden gepleegd. De Sultan had de aangehaalde
woorden wel gesproken, doch het was geenszins zijn bedoeling, dat ze gepubliceerd
zouden worden. Deze korte geschiedenis is typerend voor de positie van het commu
nisme in Indonesië. Iedereen weet, dat het communisme er is, maar niemand wil er
over spreken. Het is of de gezamenlijke partijen en de regering een stilzwijgende
overeenkomst zijn aangegaan om zo weinig mogelijk ten nadele van het communisme
te zeggen en zo vriendelijk mogelijk tegen de „Partai Kommunis Indonesia" te zijn.
Neemt men deze mei'kwaardige, althans voor Westerlingen merkwaardige, houding
aan, omdat men het communisme als iets onafwendbaars ziet als een gevaar onder
kennen slechts weinige Indonesiërs de leer van Moskou of omdat men, hetgeen
eigenlijk op hetzelfde neerkomt, meent dat het met het communisme in Indonesië
zo'n vaart niet zal lopen?
(Van onze correspondent te Soerabaja)
Gezien de gang van zaken in Indonesië
zijn we geneigd de vriendelijke houding
van de andere partijen en van de regering
tegenover de P.K.I. toe te schrijven aan
een „mélange" van deze verschillende mo
gelijkheden. Dat dit zo is, is voor een groot
deel toe te schrijven aan het feit, dat men
hoe wonderlijk het ook moge klinken
in Moskou de kampioen ziet van de be
vrijding van de onderdrukte volkeren en
aan het feit dat vele politieke partijen in
Indonesië nog over weinig ervaring be
schikken met het gevolg dat van een wer
kelijke partijstrijd geen sprake is.
De Partai Kommunis Indonesia is als
geen andere organisatie in dit land strijd
baar. En het best georganiseerd. In Indo
nesië vormen de communisten bovendien
geen geheel afzonderlijke staande groep,
die door alle andere groepen gemeden
wordt als een lepra-leider. Niemand legt
hier de communisten een strobreed in de
weg. Integendeel. Is er ergens een P.K.I-
bijeenkomst, dan kan men er van verze
kerd zijn er verschillende locale bestuurs-
autoi-iteiten te vinden, evenals afgevaar
digden van politie en weermacht. In vele
gevallen ontbreekt zelfs een vertegen
woordiger van de gouverneur niet. In
allerlei comité's, die hier voor alle moge
lijke en onmogelijke doeleinden worden
opgericht door de gezamenlijke partijen,
vindt men de mannetjes van de P.K.I.,
broederlijk naast leden van de Masjumi,
de Islampartij, de Katholieke en de Chris
telijke organisaties.
De enige organisatie, die zich sinds
korte tijd niet meer leent voor een samen
gaan met de communisten is de „Pai'tai
Sodalis Indonesia", de partij van Sjahrir.
Dit jaar was deze partij de enige, die de
eerste Mei afzonderlijk vierde en weiger
de mee te doen aan een hei'denking van
de eerste Mei volgens Moskou-recept: op
tocht en met portretten van Sovjet-leiders
en het verzamelen van handtekeningen
voor de communistische Wereldvredesactie
van Stockholm.
Sobsi, machtig werktuig
Nauw geliëei'd aan de P.K.I. is de geheel
op communistische leest geschoeide Fede
ratie van Arbeidersorganisaties, de Sobsi.
Deze Sobsi heeft een zeer sterke greep op
de lagere kringen van de bevolking. Zeker
90 percent van alle Indonesische arbeiders
en boeren is in de Sobsi georganiseerd,
hoewel de P.K.I. zelf op geen stukken na
de grootste partij is in Indonesië. Zo op
het eerste gezicht is de grote aanhang van
de Sobsi dan ook een merkwaardig ver
schijnsel. Kijkt men wat verder, dan is de
oorzaak echter gemakkelijk te vinden: ook
hier weer een volkomen overtroeven van
de andere vakbonden door de communis
ten. In feite is er slechts één vakbond in
Indonesië, de Sobsi.
De andere staan maar zo wat aan de
kant en spelen eigenlijk in het geheel niet
mee. Behalve, dat de Sobsi vrijwel geen
tegenstanders heeft, heeft zij ook nog op
andei'e wijze de wind in de zeilen. Er
heerst immers ontevredenheid onder de
massa. Ontevredenheid over tal van ver
wachtingen, die men terecht of ten on
rechte bij de overdracht van de souve-
reiniteit koesterde en die niet in vervul
ling zijn gegaan. Die ontevredenheid wordt
Hussein Fatemie, de Perzische minister
van Buitenlandse Zaken, die momenteel in
Travemiinde aan de Baltische Zee (Duits
land) verblijft, waar hij herstelt van een
ziekte, kijkt hier door een sterke verrekij
ker naar de overkant", „achter' het ijze
ren gordijn. De verrekijker staat opgesteld
op een terrein ivaar men de rivier de Trave
kan overzien. De Trave vormt de grens
tussen Oost en West. Een gids lichtte de
minister voor.
DONDERDAG 11 JUNI
Zuiderkapel: Spreker ds. J. Visser. 8 uur.
Sportpark Heemstede: Circus Althoff. 8 uur.
City: „Ail about Eve', 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Spaarne: „Het duivelseiland", 14 jaar. 7 en
9.15 uur. Frans Hals: „Malou van Mont-
martre", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Minerva:
„Lajla", 14 jaar, 8.15 uur. Rembrandt:
„Schoonheidsspecialist', 18 jaar, 7 en 9.15 u.
Palace: „Het uur voor middei-nacht", 18 jaar,
7 uur; „Sporlparade", 9.15 uur. Luxor: „Or
kaan", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Lido: „Liefde
van een frontsoldaat". 18 jaar. 7 en 9.15 uur.
VRIJDAG 1Z JUNI
Bioscopen: Nieuw programma.
Concertge^VïPv, turnzaal: Haarlems Mu-
ziekinst; ..- leerlingenuitvoering, 7.30 uur.
door de Sobsi voortdurend aangewakkerd.
Daarnaast levert zij een doorlopend ge
vecht voor verbetering van de lonen. In
vele gevallen gebeurt dit met succes. En
wie is er ongevoelig voor een voortdurend
stijgend loon? Dat aan de andere kant al
deze loonsverhogingen niet tot grotere
welvaart leiden, daar de prijzen in een nog
veel sneller tempo stijgen, is natuurlijk
niet de fout van de Sobsi, doch van de
regering. Het feit, dat al die loonsverho
gingen geen enkel effect sortei-en heeft te
vens tot gevolg, dat men ontevreden blijft
en wat kunnen de communisten zich
meer wensen?
Dit alles heeft echter het voor de Sobsi
gewenste gevolg dat honderdduizenden In
donesiërs, die in feite niet communistisch
zijn, zich toch bij de Sobsi aansluiten, ver
blind als zij worden door de telkens weer
behaalde ogenschijnlijke successen op de
regeerders in Djakarta, „die niet anders
zijn dan reactionnaire kapitalisten".
Critiekloos aanvaard
In het Westen zouden de arbeiders zich
al lang hebben afgewend van de vuist-
zwaaiende zeepkistredenaars, die de Sobsi
„leiden", hun dreunende beloften doen en
met dat alles de arbeider van staking tot
staking naar de afgrond leiden. Hier is
men aan het critisch wegen van de woor
den van vakbondleiders echter nog lang
niet toe. Er is trouwens ook niemand, die
het waagt hen aan de kaak te stellen. Bo
vendien hecht de Indonesiër vaak meer
waarde aan directe voordelen dan aan ge-
spree kt er
over
VERKOOP VOOR NEDERLAND N. V. ALVANA - DEN HAAG
win in de toekomst. Ook deze mentaliteit
is de Sobsi- en P.K.I.- leidei-s, niet onbe
kend en het moet gezegd worden dat zij er
hun voordeel mee weten te doen.
De vraag of het communistische gevaar,
dat er zeker is in Indonesië, op de duur
een werkelijke bedreiging voor dit land zal
gaan vormen, hangt voor een groot deel af
van de houding van de andere partijen.
Slagen zij er in de massa van de commu
nistische Sobsi los te weken, dan zal er
van de zijde van Moskou zeker geen dode
lijk gevaar dreigen, althans niet van bin
nen uit. Dat zal echter geen eenvoudige
taak zijn. Vooralsnog heeft de Sobsi het
terrein vrijwel alleen. Zij ligt vele lengten
voor. En wanneer de andere vakbonden in
actie zouden komen, dan nog zal hun aan
trekkingskracht voorlopig niet groot zijn.
Immers, het enige dat tot werkelijke ver
hoging van de welvaart kan leiden en dat
zij dus moeten propageren, is harder wer
ken. En dat is waar de Sobsi nooit en te
nimmer over spreekt.
Dr. Malan, de eerste minister van Zuid-Afrika,, heeft Woensdagmorgen een bezoek
gebracht aan het rampgebied. Dr. Malan bezichtigt de Molendijk te 's-Gravendeel.
(Van onze parlementaire redacteur)
Een van de denkbeelden door prof.
Meijers voorgestaan: opneming als rechts
figuur van het register-pand in het Burger
lijk Wetboek, zal naar alle waarschijnlijk
heid niet verwezenlijkt worden. De Tweede
Kamer wilde er niet aan.
c Mr. Van Leeuwen (V.V.D.) maakte
kenbaar, dat het door de hoogleraar bestre
den amendement van de vaste commissie
voor privaat- en strafrecht, dat een uit-
spraak inhield ten gunste van opneming
van regelen van een eigendomsoverdracht
tot zekerheid, ook niet in alle opzichten
aantrekkelijk was. Toch zou hij er vóór
stemmen.
Mr. Burger (P.v.d.A.) gaf de vooi-keur
aan een amendement van zijn fractiegenote
mej. mr. Zeelenberg, maar de door haar
bepleite tussenoplossing raakte meteen van
de baan, doordat de commissie voor pri
vaat- en strafrecht het met 37 tegen 33
stemmen won; met de fractie van de P.v.d.
A. stemden slechts de C.H. en drie K.V.P.'
ers tegen. Verzet van de K.V.P. maakte nog
een stemming nodig over een andere con
clusie. die luidt: „Het verdient aanbeveling
een regeling te maken, volgens welke in
stellingen, die bedrijfscredieten verlenen,
bij inpandneming van vorderingen op
naam, de mededeling aan de (derde) debi
teur nog rechtsgeldig kunnen doen op het
ogenblik, dat tot inning wordt overgegaan,
terwijl dan die mededeling slechts nodig is
voor het uitoefenen van het recht. Met 49
tegen 23 stemmen werd deze conclusie aan
genomen.
Tenslotte ging de conclusie omtrent de
wenselijkheid van voorschriften met be
trekking tot overdracht en verpanding van
de handelszaak, en dan wèl met behulp
van het stelsel van registerpand, er zonder
hoofdelijke stemming door.
Dit gebeurde eveneens met het voorstel
tot verlenging met één jaar van de Nood
wet Kinderbijslag Kleine Zelfstandigen,
na een korte gedachtenwisseling tussen de
heer Reuter (C.P.N.) en de minister van
Sociale Zaken.
Bij de bespreking van het wetsontwerp
ter goedkeuring van de overeenkomst tot
herziening en verlenging van de interna
tionale tarwe-overeenkomst kon minister
Mansholt mededelen bij zijn jongste be
zoek aan Canada de verzekering te hebben
gekregen, dat de Canadezen hun tarwe niet
tegen lagere prijzen zullen aanbieden aan
Engeland dat zich buiten de overeen
komst heeft gehouden dan aan de andere
landen. Dit was het enige belangrijke in het
debat over dit zonder hoofdelijke stemming
aanvaarde voorstel; de communisten lieten
hun „tegen" aantekenen. Dat deden zij ook
bij het ontwerp tot goedkeuring en uitvoe
ring van het verdrag van Londen van 19
Juni 1951 tussen de Nooi-d-Atlantische ver
dragsstaten inzake de rechtspositie van hun
krijgsmachten. Volgens de heer Haken
(C.P.N.) was men hiermee op het hellend
vlak en zouden Amerikaanse troepen een
zelfde positie krijgen als de bezettings
troepen in Duitsland. Minister Staf was
het met de heer Haken eens, dat dit wets
ontwerp een gevolg is van onze aanvaar
ding van het Noord-Atlantisch Verdrag,
maar hij bestreed de mening dat de over
eenkomst een eenzijdig karakter zou heb
ben. Onder meer zal het ook op Neder
landse troepen elders van toepassing zijn.
Er bestaat geen plan hier vreemde troepen
te legeren. Hoek van Holland, zo zei de
minister na. een interruptie van de heer
Welter (K.N.P.), is slechts een tussen
station voor Britse bezettingstroepen onder
weg van en naar Duitsland.
Op 30 Juni komt de Kamer weer in open
bare vergadering bijeen voor behandeling
van de tweede reeks vraagpunten en con
clusies betreffende het Burgerlijk Wetboek.
Wij hebben onze huisvriend
enkele weken moeten missen,
omdat hij op zijn jaarlijkse
vacantiereis naar het buiten
land was. Niet, dat hij ons in
die tussentijd vergeten heeft.
Wij hebben wat prentbrief
kaarten van hem ontvangen
uit het zonnige Zuiden, uit
witte steden aan een blauwe
zee, van eilandjes met wuiven
de palmen en van eixoiTne ho
tels, met een kruisje bij het
raam waarachter hij logeerde.
Hij is teruggekomen met een
bi'uin gezicht en vele interes
sante verhalen over verre,
schone landen. Hij weet er on
derhoudend over te vertellen
en hij wijst ons in de boeken,
die hij daarginder kocht, de
plaatsen die hij heeft gezien.
Ge moet in het oog houden,
zegt hij, dat deze gekleurde
platen de dingen wel wat
mooier maken dan ze in wer
kelijkheid zijn, maar dat is te
excuseren. Wij mensen moeten
van de naakte werkelijkheid
niets hebben, wij willen liever
met een exti-a kleurtje en een
charmant leugentje in de luren
worden gelegd. Daar betalen
wij voor, om zo te zeggen, dus
daar hebben wij recht op.
Maar ik wil niet zeggen dat
het niet mooi is, daar waar ik
geweest ben. Ge moet Monte
Carlo zien liggen van de zee
uit, als een diamant op blauw
fluweel. En de Middellandse
Zee zou ik mee naar huis heb
ben willen nemen om er mij
zelf zo nu en dan eens in te
spiegelen, als hier grauwe
regen op zomerse herfstdagen
de kleuren van het leven ver
doezelt.
Het eiland Corsica ligt als
een bruine bruidsuiker tegen
de horizon, als ge er met de
boot heenvaart van het vaste
land uit. Ik kan mij voorstellen
dat Napoleon daar geboren is
willen worden en dat er
mpnsen zijn die er willen dood
gaan, om met hun laatste blik
die schoonheid mee te nemen
naar de hemel, om te kunnen
zeggen: Kijk eens, het was
daar beneden ook niet alle
maal kwade pap.
Napels, aan de blauwe golf,
is een paradijs waar de natuur
haar verfpotten met gulheid
heeft omgekeerd. Wij moeten
ons hier wel behelpen, als ge-
dat daar aanziet. Ik heb er ge-
dineerd op een hoge rots in de
stille, purperen avond, terwijl
wat luie zeilschepen daar be
neden over het water wiegden
als slaperige zwanen. Ze zeg
gen dat er op de wereld maar
één zon is, doch de zon van
Napels is bij morgen en bij
avond een aparte, die ge ner
gens elders ziet.
En dan de bergen. Ik had
een hotel gehuurd op aanbe
veling. met een onvergelijke
lijk uitzicht volgens de catalo
gus. Toen ik voor het eerst in
mijn kamer kwam en dpor het
raam keek, zag ik een wanor
delijk leger van reuzen over de
horizon marchêren, met witte
hoeden op en groene epaulet
ten. Het waren bergen, bergen
van grillige schoonheid, naast
elkander gezet en op elkander
gestapeld voor mijn raam. Ik
moest mijn hoofd achterover-
buigen om een stukje van de
hemel te zien.
Een onvergelijkelijk uitzicht,
ja, zegde ik tot de hotelhouder,
die achter mij in zijn handen
stond te wrijven alsof hij de
bergen zelve gemaakt had. Een
prachtig uitzicht zou het zijn,
wanneer die bergen niet in de
weg stonden.
Hij begreep dat niet zozeer
en lachte wat op zijn Italiaans,
doch ik heb die nacht niet rus
tig kunnen slapen door de
vrees, dat die bergen verder
zouden marcheren over mijn
hotel heen.
Maar de volgende dag ben
ik erop geklommen. Leer dit
van mij, bergen zijn niet om
togen omboog te kijken doch
otn op te klimmen, zodat ge op
de top de wereld onder u ziet
di-aaien als een kermiscarrou-
sel. Dan kunt ge tot in de da
len de mensen en dorpen zien
alsof ge door een omgekeerde
verrekijker loert, en als ge
geen mensen meer zien wilt,
kijkt ge vooruit, recht de
eeuwigheid in.
Zo ziet ge. zegt onze huis
vriend, dat ik van mijn reis
geld heb weten te profiteren.
Ik heb een vacantie gehad die
mij heugen zal.
Doch er is iets, dat mij dwars
zit. Ge weet hoe ik de grote en
kleine schoonheden van het
leven weet te waarderen en te
bewonderen, en de kleine vaak
het meest. Ik kan een klaproos
aan de voet van een eeuwen
oude kathedraal schoner vin
den dan de kathedraal zelve.
En omdat ik van schoonheid
houd, vind ik het spijtig als de
grootste schoonheid mij ont
snapt voorgoed.
Die schoonheid was geen
monument, geen berg, geen
landschap en geen zee. Het was
een vrouw, die mij voor de
voeten liep en wier beeld in
mijn geheugen is gegrift met
een gloeiende naald.
Zo is onze huisvriend. Hij is
niet getrouwd geraakt omdat
hij geen keus heeft kunnen
maken. Hij heeft eens, bij een
andere vacantie, in een een
zaam Zwitsers hótel veertien
dagen lang naar de dochter
van de waard zitten kijken
zonder verder iets van Zwit
serland te zien. Zij zat dage
lijks onder de waranda aan een
truitje te breien. En toen het
truitje af was, waren de veer
tien vacantiedagen om en jo
delde zij de bergen in met een
struise Zwitser, terwijl onze
vriend als een muilezel bepakt
naar het station sukkelde.
Onze vriend is wat te snel
geïmponeerd door vrouwelijk
schoon, hebben wij wel eens
bezorgd gemeend. Wat hij een
klaproos noemt aan de voet
van een middeleeuwse kathe
draal, is meestal een meisje
dat hem met een blik en een
lonk gevangen houdt en hem
blind langs de serieuze schat
ten van de wereld voert, waar
voor hij eigenlijk op reis is ge
gaan.
Ook nu weer was een vrouw
dus het schoonste wat hij in den
vreemde vond. Ikj kan haar
niet vergeten, zegt hi/1 somber,
maar ik weet niet waar zij ge
stoven is. Zij was jong en
slank en zwart en alles tege
lijk. Ik liep met drie koffers en
een las, ik had mijn treinkaar
tje voor het gemak tussen mijn
tanden en ik was dus wat
moeilijk in mijn bewegingen*
anders zou ik haar zo niet heb
ben laten ontsnappen.
Ge denkt dat ik overdrijf,
maar ik zeg u: Ze was schoner
dan duizend purperen avonden
in Napels op de rots en liefe
lijker dan honderd eilanden bij
elkaar. Haar ogen waren van
een kleur die de Middellandse
Zee tot zeepsop maakt. En de
madonna's in de Romeinse ker
ken leken viei-kant, bij haar
sierlijke vormen.
Maar ik heb haar slechts drie
seconden kunnen aanschou
wen, en de madonna's heb ik
tot vervelens toe zevenmaal
gezien. Dat is mijn noodlot ge
weest en dat zit mij dwars.
Maar dan is uw dure reis
geld toch niet voor niets ge
weest, zeg ik hem. Ge hebt er
een schone herinnering aan
overgehouden, ge hebt al
was het maar drie seconden
een kostbaar, exotisch sieraad
op twee benen aan u voorbij
zien wandelen daar ergens in
het romantische Zuiden, waar
ze thuishoort en waar ge ze
wellicht een volgend jaar nog
eens kunt gaan bezoeken.
Hij kijkt mij somber aan met
zijn gezicht van Italiaans bruin
en schudt het hoofd.
Het is een kleine vergissing,
zegt hij, te menen dat ik die
adembenemende bloem gezien
heb in Monte Carlo, of in Na
pels of op Corsica. Er waren
geen wuivende palmen boven
haar en geen rotsen als achter
grond.
Ik heb haar gezien in deze
stad hier, op de dag toen ik als
een pakpaard beladen het sta
tion inging om op vacantiereis
te gaan.
De politierechter voor economische za
ken te Groningen heeft de oud-directeur
van de coöpei'atieve melkproductenfabriek
De Ommelanden, de heer F. de Boer, ver
oordeeld tot een boete van f 600, subsidiair
twee maanden hechtenis en een voorwaar
delijke gevangenisstraf van drie maanden
met een proeftijd van drie jaar. De heer
De Boer was ten laste gelegd, dat hij als
directeur van De Ommelanden tijdens de
staking aan een gedeelte van het personeel
twintig percent meer loon heeft uitbetaald
daai geoorloofd was. Hij had daarvoor geen
toestemming gevraagd.
ADVERTENTIE
IlitrUdaai - Huórlrtn - Tfl. irtï-Tï-
De practische waarde van geestelijk be
grijpen in het dagelijks leven was de grond
toon tijdens de jaai'vei'gadering van De
Moeder-Kerk, The First Church of Christ,
Scientist, in Boston, Massachusetts, waar
voor meer dan 7.500 Christian Scientisten
dezer dagen uit alle delen der wereld bij
een waren gekomen.
In zijn speciale boodschap deelde De
Christian Science Raad van Bestuur aan
het gehoor mede, dat het materialisme
heden ten dage niet alleen wordt uitge
daagd, doch dat het in toenemende mate
zwicht voor de uitwerking van geestelijk
inzicht.
Ten getuige hiervan werden verklaringen
van Christian Science genezingen op deze
vergadering voorgelezen.
Tot presidente van De Moeder-Kerk
voor het komende jaar werd mevrouw
Grage F. Cudworth uit Boston benoemd,
een Chidstian Science practitioner, die
reeds bijna 50 jaar het genezend werk van
dit kerkgenootschap uitoefent. Zij zal deze
functie gedurende een jaar bekleden.
De nieuwe presidente legde de nadruk op
de onscheidbaarheid van Christendom en
genezing en zeide: „Het ware wezen van de
kerk wordt duidelijk in onze ervaring door
ons begrijpen en demonstreren van de ge
nezende macht van het zuivere Christen
dom."
Verslagen omtrent de wereld-omvatten
de activiteiten van het kerkgenootschap,
dat overal in de Verenigde Staten en in
ongeveer 40 andere landen vertakkingen
heeft, werden door vooraanstaande func
tionarissen uitgebracht.
Ongeveer een millioen dollar werd in het
afgelopen jaar voor liefdadige doeleinden
uitgegeven, zo deelde Roy Corret Watson,
de penningmeester, mede. Hij voegde daar
aan toe, dat individuele Christian Scien
tisten meer dan 70.000 aan vrijwillige bij
dragen hadden geschonken als hulp bij de
stormramp in Europa en dat De Moeder-
Kerk meer dan een millioen dollar aan gif
ten van leden en belangstellenden had ont
vangen.
Melding werd voorts gemaakt van de
versteviging op verschillend terrein van het
werk, dat het kerkgenootschap voor jonge
lieden doet. De vorming van een afdeling
ter behartiging van de activiteiten der
Christian Science organisaties bij de uni
versiteiten werd aangekondigd, aan het
hoofd waarvan een voormalig Christian
Science vlootpredikant staat.
Het z.g. „Camp Welfare Department"
maakte de instelling van een Britse afde
ling bekend ten behoeve van Christian
Scientisten, die bij de strijdkrachten in
Hongkong, Malakka, Singapore, Egypte,
Gibraltar en andere plaatsen dienen. Meer
dan 400 burger-medewei'kers zijn werk
zaam voor oud-strijders, die in hospitalen
worden verpleegd en voor leden van de
strijdkrachten. Veertien Christian Seience-
veldpredikers zijn -in actieve dienst bij de
troepen, waaiwan drie in Korea.
Volgens een officiële mededeling werden
gedurende het afgelopen jaar 34 nieuwe
vertakkingen van De Moeder-Kerk ge
sticht. Deze bevinden zich o.a. in Casablan
ca, Marokko; Apeldoorn, Nederland; en
verschillende in Duitsland. Leden van de
raad van sprekers hielden in vele plaatsen
van de wereld, met inbegrip van Korea,
lezingen over Christian Science.
Tenslotte werden nog nieuwe vertalin
gen in het Zweeds, Nederlands, Grieks en
Russisch van enige der geschriften van
Mary Baker Eddy, de ontdekster en grond
legster van Christian Science, aangekon
digd door de uitgevers van haar werken,
die verslag uitbrachten over een jaar van
uitzonderlijke activiteit.
