Chefarine 4
Kinderbijslag moet zich richten
naar het loon der gezinnen
Het Hek van de Dam
De Storm van Shakespeare
als romantisch sluitstuk
Agenda voor
Haarlem
Holland
Festival
Vier betrouwbare
middelen in 1 tablet
Progressie in zeven
loongroepen voorgesteld
Rapport over Tilburgse
pokkenepidemie
In 1 dag retour
R.K. STUDIECOMMISSIE ADVISEERT
De twist om de Everest-
expeditie duurt voort
Faillissementen
Europese voorlichting
op scholen bepleit
PMFIttERI
VAN DUIVENBODEN
Onder de bomen
Onder de grond
„Vaccinatietoestand in ons
land onbevredigend"
Herdenking van de
Rosenbergs in Den Haag
WOENSDAG 24 JUNI 195S
Is „De Storm" van Shakespeare, waar
van de Haagse Comedie ons in dit Holland
Festival laat genieten, werkelijk niet meer
dan een romantisch en spectaculair ge
legenheidsstuk, zoals sommige critici na
een wat ontnuchterende analyse menen?
Of heeft men juist te doen met een ver
heven filosofische, ja zelfs visionnaire zwa-
nezang van de dichter, die alvorens
zich in Stratford terug te trekken om, nog
geen vijftig jaar oud, op zijn lauweren te
rusten onder het mom van de magiër
Prospero afscheid neemt van het publiek
en als blijk daarvan zijn toverstaf „vadems
diep" in de aarde begraaft?
Nu is het wel zeer waarschijnlijk, dat
Shakespeare deze idyllische comedie bij
wijze van divertissement ter opluistering
van de bruiloft van Elisabeth, de dochter
van koning Jacobus, met graaf Frederik
van de Paltz heeft geschreven. Het feeste
lijk karakter wordt nog verhoogd door een
allegorische maskerade met landelijk bal
let. En voor de rest vindt men in dit kijk
spel allerlei elementen, die aan een popu
laire opera a grand spectacle of aan een
moderne revue doen denken: een complete
schipbreuk, een exotisch eiland, bewoond
door een monsterlijk heksenkind, een ont
luikende liefde, luchtgeesten en legenda
rische verschijningen, benevens de nodige
clownerie ter afwisseling. Al het gebruikte
„const en vlieghwerk" om met Jan Vos
te spreken en de „waterige rijmelarij"
hebben voorts gediend als extra-argumen
ten voor de vaak gehoorde stelling, dat „De
Storm" niet van Shakespeare zou zijn, in
dien de toneelspeler van die naam al ooit
als schrijver is opgetreden....
Barokke wisselwerking:
Karl 'Guttmann, de dramaturg van de
Haagse Comedie, behoort ondubbelzinnig
tot degenen, die „De Storm" beschouwen
als een blijspel van een sereen dichter, in
wie alle passie tot wijsheid is verstild. In
zijn voorwoord tot de opvoering, afgedrukt
in het programma, spreekt hij dan ook
van „een mild zich losmaken van alles wat
hem, wat ons dierbaar is: die hele wonder
lijke wereld welke hij gevonden en die
welke hij geschapen heeft, dat eindeloos
zemelend leven van koningen en narren,
van minnenden en moordenden".Het dunkt
mij inderdaad onmiskenbaar, dat er onder
de bonte oppervlakte van dit gelegenheids
stuk, ondanks de schijn van het tegendeel,
een even of bijna even diepe bewogenheid
stroomt, als die welke Shakespeare tot zijn
huiveringwekkende tragedies inspireerde.
En het lijkt, alsof hij voor één keer, tegen
beter weten in en misschien door de om
standigheden daartoe verleid, een uitweg
in de droom heeft gezocht en de mensen
„door hemelse goedheid een schoon spel
op aarde" liet spelen, zoals Arthur van
Schendel het als ik mij wel herinner
jaren geleden formuleerde.
Zo heb ik „De Storm" altijd het liefst
beschouwd en ben ik ervan gaan houden.
Het is dan ook veel meer dan een af-
scheidsstuk alleen. Het heeft tevens de be
tekenis van een sluitstuk, de zonnige apo
theose van de gigantische cyclus, waarin
de verschrikkelijke en afschuwwekkende
gevolgen zijn geschilderd van verwerping
der levenswaarden en van mateloze over
schrijding der maatschappelijke orde, van
machtswellust of excessen van gevoel. En
kele van die motieven treden ook hier in
werking, maar alles voegt zich tenslotte
toegegeven: door gebruik van bovenna
tuurlijke krachten tot een vredige har
monie. Dit romantische karakter vindt men
weerspiegeld in de schoonheid van het
wonderbaarlijke eiland, dat (merkwaardige
samenloop met de actualiteit) tot de des
tijds door een mislukte expeditie „in het
nieuws" zijnde Bermuda's behoort. Nie
mand zal hieruit de conclusie willen trek
ken, dat Shakespeare de gave der profetie
bezat, doch het is al heerlijk het verlangen
naar evenwichtige verhoudingen de
stilte na de storm met hem te delen.
Maar misschien moet men om daarin
te kunnen geloven een waanzinnige zijn als
deze Prospero, zoals Albert van Dalsum
hem met bezwerend gebaar en met haast
fanatieke gelaatsexpressie treffend speel
de, die kwaad met goed vergeldt. En zo
ben ik het dan ook helemaal niet eens met
degenen, die hem een inconsequente figuur
vinden, want men kan zeer goed als mens
tekortkomingen vertonen en als kunste
naar bovenmenselijk dromen.
ADVERTENTIE
Van deze barokke wisselwerking tussen
aardse en hemelse elementen, deze twee
zijdigheid der menselijke ervaring, is het
gehele stuk doortrokken. Men vindt haar
niet alleen in Prospero, die éoncreet-men-
selijke doeleinden nastreeft met geestelijke
middelen, zij komt sterk tot uiting in de
tegenstelling tussen Ariel en Kalibaan, een
onaardse verschijning, die zich „als de
weerlicht" door de ruimte beweegt, de
eerste en een kruipend, vrijwel dierlijk
wezen de ander, waarover nog veel meer
te zeggen zou zijn. Over de vertolkingen
van deze rollen, respectievelijk door een
schalkse en vlinderlichte Myra Ward en
een bij alle grofheid sympathie wekkende
Johan Valk, heb ik in een vorige beschou
wing reeds ruimschoots waardering uitge
sproken. Toen heb ik ook vastgesteld, dat
de décors van Wim Vesseur, hoewel te na
drukkelijk aanwezig, op voorbeeldige wijze
de zo gewenste droomsfeer oproepen, naar
behoefte van de situatie beurtelings be
koorlijk als een luchtspiegeling of bizar
verwrongen als fantastische projectie van
gekwelde gedachten. Het is alleen zo bij
zonder jammer, dat deze sfeer telkens ver
scheurd wordt door het neerlaten van een
tussendoek voor de changementen, waar
door het stuk volstrekt nodeloos verbrok
kelt. Misschien hadden hier aanvullende
composities kunnen dienen van Jurriaan
Andriessen, die zo'n voortreffelijk „ge
luidsdécor" leverde, dat waar maakt wat
ergens merkwaardig genoeg door Kali-
baan wordt gezegd: „Het eiland is vol
klanken, gezang, gezoem, dat streelt, dat
doet geen pijn. Soms bengelen wel duizend
instrumenten gonzend om mij heen."
Meer realisme gewenst
Maar natuurlijk komt de gesignaleerde
fout op rekening van de regisseur Cees
Laseur, die weliswaar meesterlijk de toon
van het blijspel heeft weten te bewaren,
maar overigens meer aandacht had voor
„mooie plaatjes" dan voor de wezenlijke
achtergrond, waardoor men een menigmaal
ADVERTENTIE
De 4 geneesmiddelen van Chelarine „4"
worden door doktoren in de hele wereld
aan hun patiënten voorgeschreven. Ze
zijn volkomen betrouwbaar en hebben
millioenen mensen baat gebracht bij
pijnen en griep.
pijnen en griep. j|
'n 4lje doet wonderen.'
Albert van Dalsum als Prospero met Myra
Ward als Ariel in „De Storm" van Shake
speare, opgevoerd door de Haagse Comedie
in de meesterlijke vertaling van Nijhojj.
schitterend sprookje krijgt voorgezet, een
weefsel der verbeelding, waarvan de dra
den echter niet door het leven zijn ge
sponnen. Om het eenvoudiger uit te druk
ken: zijn regie hechtte meer waarde aan
de aesthetische vorm, dan aan de poëtische
inhoud, waardoor het natuurlijke en het
bovennatuurlijke elkander onvolledig door
drongen en vaak als gescheiden grootheden
fungeerden. Het is mijn stellige (en door
deze enscenering bevestigde) overtuiging,
dat „De Storm" zo eenvoudig en realistisch
mogelijk moet worden opgevoerd, als men
werkelijk „dit ijle spel van toverij" wil
openbaren. Want de beroemde uitspraak
„Wij zijn van eender maaksel als dromen
zijn" is natuurlijk omkeerbaar!
Deze bespreking mag niet eindigen zon
der een compliment aan Luc Lutz, Jan
Retèl en Luc van Gent voor de clowneske
figuren en aan Bob de Lange en Pim Dik
kers voor hun gevatte en geslepen com
mentaren in het tweede bedrijf. Kathenka
van der Werff was als de vaag getekende
Miranda wel liefelijk, maar ook niet meer
en Carl van der Plas schaadde zijn optre
den als jeune premier (in de dubbele zin
van het woord!) door een bijna hinderlijk
teveel aan mimiek. Bij de eerste voorstel
ling zat Paul Steenbergen in de Konink
lijke Schouwburg vlak achter mij. Ondanks
alle waardering voor Albert van Dalsum
had ik hem toch liever op het toneel ge
zien. Want hij is Prospero, de kunstenaar
die met een enkel gebaar en zijn sonore
stem een wereld kan suggereren.
DAVID KONING.
Het bestuur van het R.K. Centrum voor
Staatkundige Vorming heeft in 1952 een
commissie ingesteld met de opdracht, een
antwoord te geven op de volgende vragen:
is het wenselijk de bedragen van de kin
derbijslag te wijzigen, teneinde een zekere
verhouding tussen kinderbijslag en loon
tot stand te brengen; zo ja, welke wijzigin
gen zou de commissie dan willen aanbe
velen?
De commissie, de gepresideerd wordt
door mr. P. Aalberse te Wassenaar, heeft
op 1 October 1952 haar rapport aangebo
den. Het overleg, dat hierna tussen com
missie en bestuur is gevolgd, heeft tot een
aantal wijzigingen geleid, waarna het be
stuur thans besloten heeft, aan het rap
port algemene bekendheid te geven.
Naar het oordeel van de commissie is
progressie in de kinderbijslag naar ver
houding van het loon een eis van sociale
rechtvaardigheid. Bovendien, aldus de com
missie, wijzen de grondslagen waarop de
kinderbijslagwet berust, in de richting van
zo'n progressie.
De huidige progressie naar het kinder
tal dient naar het oordeel der commissie
zolang deze althans niet wordt verbeterd,
bewaard te blijven.
De commissie raamt de kosten van de
aanbevolen wijzigingen op ongeveer 60
millioen per jaar.
De commissie gaat uit van zeven loon
groepen waarbij de kinderbijslag per dag
en per kind in iedere volgende loongroep
0.05 hoger is dan in de voorafgaande.
KATMANDOE (Reuter) Kolonel
Hunt, de leider van de Britse expeditie
wier leden de top van de Mount Everest
bestegen hebben, heeft bij gelegenheid van
de ontvangst van Hillary en Tensing te
Katmandoe de twist over de vraag, wie
van beiden de top het eerst bereikte, ten
sterkste veroordeeld. Op een persconfe
rentie bij zijn aankomst zei Hunt, dat Hil
lary in feite het eerste op de top was ge
weest, doch nu zeide hij: „Wanneer twee
mannen met een touw aan elkaar ver
bonden zijn, werken zij tezamen, en de
vraag wie in feite het eerst de voet op de
top heeft gezet, doet niet ter zake".
Onder de tienduizenden, door wie de
twee bergbeklimmers enthousiast welkom
werden geheten, waren groepjes opgewon
den jongelieden, die Tensings handteke
ning wilden hebben onder gereedgemaakte
verklaringen, waarin stond dat hij het
eerst de top van de Mount Everest had
bereikt, en dat hij Nepalees burger is.
Want ook om de nationaliteit van de
Sjerpa Tensing, die 39 jaar geleden in
Nepal werd geboren doch thans in de In
dische plaats Darjeeling woont, is twist
gaande, en wel tussen Nepal en India.
Tensing zelf verklaarde voor de radio
van Nepal, dat hij en de Nieuw-Zeelander
Hillary de top tegelijkertijd bereikt hebben
en dat zij gedurende de klim om beurten
de leiding namen.
Bij een dagloon van 6.60 en minder be
draagt de kinderbijslag: voor het eerste
kind 0.46 per dag; voor het tweede en
derde 0.51 per dag en per kind; voor
het vierde en volgende 0.67 per dag en
per kind. Voor de volgende loongroepen
worden deze bedragen als volgt gewijzigd:
Loongroep
meer dan 6.60 tot 8.
meer dan 8.tot 10.
meer dan10.tot 12.
meer dan 12.tot 14.
meer dan 14.tot 16.
meer dan 16.
De rechtbank te Haarlem heeft Dinsdag in
staat van faillissement verklaard:
C. van der Kamp, vishandelaar, wonende
te Santpoort-Station, Zinneveltlaan 35. Rech-
ter-commissaris mr. C. E. Muller. Curator
mr. W. Boers, advocaat en procureur te Over-
veen.
Wegens gebrek aan actief werden Dinsdag
opgeheven de faillissementen van:
E. van 't Hof, chauffeur, Waarderpolder,
schip „Yvonne", Haarlem. Rechter-commis-
saris mr. J. P. Petersen, Curator mr. B. E.
van Tijn, advocaat en procureur te Haarlem-
Jac. van den Brink, Spiegelstraat 29 rood,
Haarlem, van beroep koopman. Rechter-com-
missaris mr. H. J. Ferwerda. Curator mr. dr
A. F. H. Schreurs, advocaat en procureur te
Haarlem.
Ie kind
0.51
U.56
0.61
0.66
0.71
0.76
2e en 3e kind
0.56
0.61
0.66
0.71
0.76
0.81
4e kind e.v.
0.72
0.77
0.82
0.87
0.92
0.97
Veteranen van Bronbeek brachten Dinsdag een bezoek aan Schiphol. De jotograaf
liet zich de gelegenheid niet ontglippen de martiale strijders in ruste op de plaat
te vereeuwigen.
De Nederlandse' Raad der Europese Be
weging heeft zich tot de minister van On
derwijs, Kunsten en Wetenschappen ge
wend met een schrijven, waarin hij de
minister verzoekt, aan rectoren en direc
teuren van alle gymnasia, lycea, hogere
burgerscholen, kweekscholen en muloscho-
len een schrijven te doen uitgaan met be
trekking tot de eenwording van Europa,
opdat de jeugd dezer scholen grondig ken
nis zal kunnen nemen van de plannen en
de vorderingen, die op dit punt zijn ge
maakt.
De Nederlandse Raad bericht de minis
ter met betrekking tot dit verzoek, dat hij
een studieconferentie voorbereidt voor
leerkrachten van de genoemde scholen om
hen van de stand van zaken der Europese
eenwording op de hoogte brengen, in het
bijzonder op het gebied van de Europese
kolen- cn staalgemeenschap te Luxemburg,
de Europese defensiegemeenschap en het
ontwerp-statuut voor een Europese grond
wet.
©oocoooooo
van onze
extra aanbieding
40 Bedsteden, 2 persoons,
verend, met 2 kapokkussens, pracht
tijk, wollen afdekking 15 jaar garantie
van 165.voor 123.50
1 persoons
van 89.voor ƒ57.50
Onze naam staat borg voor de kwaliteit
GROOT SPECIAALHUIS
Ged. Oude Gracht 108110
Tel. 17165 - 10299
Bezoekt onze Meubel- Toonkamers.
OOCXXXXXDOOOOCOOOOOOOOOCXDOOOC
X>DOCOOOOOOOOCOCCCOOCCCOC>
WOENSDAG 24 JUNI
Grote Kerk: Avondstilte o. 1. v. ds. Joh.
Bronsgeest, 8 uur. Frans Hals: „The Gal
loping Major", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Rem
brandt: „Zo zijn wij niet getrouwd", 18 jaar,
7 cn 9.15 uur. Palace: „Ik heb mijn hart in
Heidelberg verloren", alle leeft., 7 en 9.15
uur. Luxor: „Verdorven jeugd", 18 jaar, 7
en 9 15 uur. Lido: „Een koningin wordt ge
kroond", alle leeft., 7 en 9.15 uur. City: „De
zevende sluier", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Spaarne: „Het verlaten eiland", 14 jaar, 7 en
9.15 uur. Minerva: „Casablanca", 18 jaar,
8 15 uur.
DONDERDAG 25 JUNI
Grote Kerk: Orgelbespeling, 3 uur. Zuider
kapel: Spreker J. Scvensma. 8 uur. Concert
gebouw: Holland Festival 1953, Radio Phil-
harmonisch orkest, 8 uur. Frans Hals: „The
Galloping Major", alle leeft., 2.30, 7 cn 9.15
uur. Rembrandt: „Zo zijn we met getrouwd
18 jaar,, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Palace: Och-
tendvoorstellingen „Elizabeth is koningin
10 11 en 12 uur; „Ik heb mijn hart in Heidel-
berg verloren", alle leeft:, 2, 4.15. 7 en 9.15
uur. Luxor: „Verdorven jeugd", 18 jaar,, 2,
7 cn 9.15 uur. Lido: „Een koningin wordt ge
kroond", alle leeft., 11. 2. 4.15, 7 en 9.15 uur.
City: „De zevende sluier", 14 jaar, 2.15. 4.30,
7 en 9.15 uur. Spaarne: „Het verlaten eiland",
14 jaar, 2.30. 7 en 9.15 uur. Minerva: „Casa
blanca", 18 jaar, 8.15 uur.
Het Holland Festival is nu tien dagen
aan de gang en ook de Amsterdamse
bevolking heeft ruimschoots gelegenheid
gehad zich in het kostbare zonnetje der
cultuur te koesteren. De voornaamste
bedoeling van dit jaarlijks terugkerende
evenement is het aantrekken van bui
tenlanders en men heeft nu ëcn voor
treffelijk hulpmiddel bedacht om daarin
te slagen, namelijk door ze te engageren.
Er kan geen concert, geen dansavond en
geen operavoorstelling worden gegeven
of er werken op belangrijke posten bui
tenlanders aan mee. Het gevolg van deze
door zijn eenvoud verbluffende methode
is, dat de toegangsprijzen zo hoog' zijn
geworden, dat men wel tot de conclusie
moet komen dat er iels zeer bijzonders
gebeurt. Hun familieleden krijgen overal
vrijplaatsen, echter met de speciale op
dracht iedere minuut stilte te verbreken
door het zo luid mogelijk voeren van
exotische conversatie, opdat het ge
wone publiek in de illusie verkeert zich
temidden van internationale fijnproevers
te bevinden.
Ten gerieve van deze vreemdelingen
heeft men overigens geen middel onbe
proefd gelaten om de hoofdstad een zo
feestelijk mogelijk aanzien te geven. Het
succes is opzienbarend. Langs de walle
kanten van de grachten en tussen de
bomen zijn lange linten van gloeilampen
gespannen. Voorts heeft men een groot
aantal winkelstraten extra versierd,
behalve en wij vragen uw bijzondere
aandacht voor dit verheven trekje
die welke naar de kunsttempels leiden.
De symbolische betekenis hiervan dunkt
ons deze, dat het licht van de kunst het
best in de duisternis kan schijnen.
Toch heeft men gemeend op het ge
deelte van het Leidseplein naast de
Stadsschouwburg een illuminatie te
moeten aanbrengen. Niet alleen staan er
nu schijnwerpers gericht op de gevels
van de zich daar zo schilderachtig be
vindende luxe melksalon, fietsenstalling,
broodjeswinkel en het atelier voor graf
zerken, bovendien hangen er in de
bomen zoveel gekleurde lichtjes, dat het
wel Kerstmis in de zomer lijkt. Dit
plekje is immers zo typisch Amsterdams,
dat men er schielijk naar streefde er een
Parijs' tintje aan te geven. Plier staat
des avonds de held-in-het-donker-tenor
Jan Volmer met zijn tot blaasbalg en
toetsenbord gecomprimeerd orkest de
Nederlandse Opera onverhulde concur
rentie aan te doen. Zo gevoelig klinkt
zijn stem bij het ruisen der harmonica,
dat eenvoudige lieden tegen betaling
van een dubbeltje in zijn pet de afgunst
overwinnen op de bevoorrechten, die
twintig gulden konden neertellen voor
een plaats in de stalles om Ramon Vinay
als Otello te horen.
Op onze vraag waar hij zijn vocale op
leiding had genoten, antwoordde deze
artist van buiten langs de huizen, dat hij
eigenlijk helemaal niet zingen kan. „Ik
imiteer gewoon Caruso," voegde hij er
aan toe.
In de buurt van het Concertgebouw
heeft men het heel anders gedaan.
Waarschijnlijk omdat men vond, dat in
het Holland Festival de Hollandse toon
kunstenaars nogal schaars zijn ver
tegenwoordigd, besloot men bijzondere
aandacht le wijden aan de componist
Willem Spark, die vandaag precies tien
jaar geleden te Sint Michielsgestel ge
boren werd. Een wonderkind, een twee
de Mozart of Kees de Ruyter, denkt ge
wellicht? Maar dan hebt u het toch mis.
Want Willem Spark heeft nooit anders
bestaan dan in de rijke verbeelding van
dr. Onno Damsté en enige ingewijden,
die zo maar eens op een middag in de
aula van het gijzelaarskamp een her
denkingsbijeenkomst wijdden aan de
mysterieuze ftian, naar wie de Willem
Sparkweg of Willemsparkweg zou zijn
genoemd.
Blijkbaar gelooft men in Amsterdam
toch niet, dat alle toen gehouden en
later gepubliceerde lofspraken op dit
muzikale genie, dat in 1810 een verjaar
dagshymne voor bastuba schreef, op
pure verzinsels berustten. Men heeft
namelijk de laatste weken de gehele be
strating van de Willemsparkweg en een
gedeelte der Van Baerlestraat tot op een
afstand van enige tientallen meters van
het Concertgebouw radicaal verwijderd,
met tramrails en al, om vervolgens met
graafmachines en bulldozers de hele
diluviale onderlaag overhoop te halen.
Het indrukwekkende karwei kan door
geen ander motief zijn ingegeven dan
om met man en macht te zoeken naar
een nagelaten werk van deze Willem
Spark per slot van rekening komt een
straatnaam toch èrgens vandaan en
waarom zou men er anders dit artistiek
seizoen voor hebben uitgekozen? om
dit door het kamerorkest van de Kunst-
maand Amsterdam onder leiding van
Karei Mengelberg te laten uitvoeren.
Daar men in overheidshuishoudingen
altijd graag het nuttige met het cultu
rele verenigt (denk aan de vermake
lijkheidsbelasting) maakt men van de
gelegenheid gebruik in de omwoelde
bodem meteen maar een nieuwe rio
lering te leggen. Die kan altijd van pas
komen.
Buitenlanders, op zoek naar de plaats
waar halve, hele en anderhalve goden
als Eduard van Beinum, Antal Dorati en
Josef Krips de scepter zwaaien, slaan
deze ondergrondse activiteit met aan
verbazing grenzende bewondering gade.
Nooit immers hadden zij vermoed dat er
alpen groeien in het zich voornamelijk
op de vlakte houdende Amsterdam en
dat men zo diepzinnig kon wroeten
onder de oppervlakte. Maar de hoofd
stedelingen, die in deze buurt nu een
maal graag in muzikale termen denken,
vinden al die molshopen maar een kruis.
Overigens is dit niet de enige plaats,
waar ondergrondse werkzaamheden ten
behoeve van het Holland Festival wor
den uitgeoefend. Want in de kelders van
het Vondelparkpaviljoen is dezer dagen
wederom een Holland Festivalclub ge
opend, een gelegenheid met een strijkje,
waar men zich voortreffelijk door een
ander iets te drinken kan laten aanbie
den. Het is de bedoeling dat bezoekers
en uitvoerende kunstenaars elkaar daar
na afloop van concerten en voorstellin
gen ontmoeten. Over het algemeen komt
er een uitgelezen publiek. Slechts een
enkele keer ziet men dan ook iemand
een boek ter hand nemen, maar dan is
het meestal om te zien hoe laat de trein
gaat of om een telefoonnummer op te
zoeken. BOEDA
In een door hei ministerie van Sociale
Zaken en Volksgezondheid uitgegeven rap
port omtrent de pokken-epidemie te Til
burg in 1951, verklaart dr. C. Banning, ge
neeskundig hoofdinspecteur van de volks
gezondheid in een inleiding:
De les, die Tilburg ons heeft geleerd, is,
dat cte vaccinatietoestand var. Nederland
slecht is te noemen Men kan veilig aanne
men, dat die groep van de bevolking, ge
boren tussen Februari 1928 (bij de wet van
11 Februari 1928 werd namelijk de indi
recte verplichting tot inënting tegen pok
ken opgeschort) en 1 Januair 1940 (de da
tum van inwerkingtreding der inëntings-
wet 1939) voor het grootste deel nooit is
gevaccineerd Het overige deel der bevol
king bleek nooit gerevaccineerd te zijn.
Waar de door de vaccinatie eenmaal ver
kregen inmuniteit na verloon van enige ja
ren vermindert, is het dringend gewenst
maatregelen voor te schrijven, die revae-
cinatie op bepaalde leeftijden verplicht
stelt. Zolang dit nog niet het geval is,
worde voor de revaecinatie krachtige pro
paganda gevoerd. Slechts wanneer een be
hoorlijke vaccinatie-toestand in ons land
is bereikt door systematische vaccinatie en
revaecinatie, kan men met een gerust hart
de toekomst tegemoet zien. Het gevaar van
encephalitis postvaecinalis (hersenvliesont
steking na inënting) is bijna nihil, indien
een geslaagde vaccinatie niet al te lange
tijd geleden werd verricht.
De gevallen van encephalitis bij hen. die
vroeger gevaccineerd werden, betreffen
personen oo oudere leeftijd. Deze gevallen
behoorden :n het algemeen tot de lichte ge
vallen, die zonder blijvende verschijnselen
genazen. Men mag aannemen, dat bij hen
de vroeger verkregen immuniteit in de
loop der jaren aanmerkelijk was gedaald.
In de conclusie wordt o.m. gezegd: Ook
in Tilburg is gebleken, dat consequente
isolatie van patiënten en „contacten" de
pokken tot verdwijnen brengt. Massale
vaccinatie werpt een beschermende wal op
rond de nooit gevaccineerden. Maakt een
aantal indiviuduen onvatbaar en biedt des
wege de isolatie de kans de epidemie defi
nitief te beeindigen.
ADVERTENTIE
UW MATRASSEN bijgevuld of vernieuwd
MAAKLOON 1 pers. 12.50. 2 pers. 15.
HAARLEMS MATRASSENHUIS
H. DE G RA AF F
Gr. Houtstraat 103 Tel. 11185 - Haarlem
Dinsdagavond heeft het Nederlands
comité ter verdediging van de Rosenbergs
een herdenkingsbijeenkomst gehouden in
Amieo te Den Haag.
Als sprekers traden op T. H. M. baron
van Rijckevorsel van Rijsenburg, mej.
Carln Lange. prof. dr. M. Minnaert en dr.
J. de Leeuwe.
Zij spraken over het onrecht dat Ethel
en Julius Rosenberg was aangedaan en
verklaarden dat het een plicht van
naastenliefde was dat er voor werd ge
zorgd dat de namen van de terechtgestel-
den van alle blaam werden gezuiverd en
dat hun onschuld werd bewezen. Voorts
menen zij dat het plicht is van allen die
zich het lot van de kinderen van de Rosen
bergs aantrokken, dat deze wezen zouden
worden opgevoed in de geest zoals hun
ouders dit zouden hebben gewenst. In dit
verband las de voorzitter voor de pauze
een brief voor van mevrouw G. van Schie-
Bakker uit Haarlem, waarin deze voorstel
de een studiefonds voor de kinderen van
de Rosenbergs te vormen. De voorzitter
verzocht de aanwezigen die hiervoor hun
financiële steun willen geven, dit te doen.
Deze inzameling bracht f 127.45 op.
Er zal verbinding worden gezocht met
comité's in Amerika en andere landen.
