Bonaire: de arme tak
van de A.B.C.-familie
Tal van wetsontwerpen
goedgekeurd
Het Hek van de Dam
Gezichten
Agenda voor
Haarlem
Onder palmen en passaat
Eerste Kamer op recès
Kabelbaan in Valkenburg
deugt niet
PU ROL'
Politieagenten in rok
Er is tweedehands
materiaal gebruikt
Rode Kruis reikte het
20.000ste textiel pakket uit
Nederlandse student in
Finland omgekomen
Twee vliegen in één klap
Papier te veel
Papier te weinig
Reddingsdemonstraties aan
Zandvoortse strand
WOENSDAG 5 AUGUSTUS 1953
Van onze speciale ver slap a ever)
De reis van Curagao naar Bonaire is nog korter dan van Rotterdam naar Scheve-
ningen: in 25 minuten is men er. Maar dan per vliegtuig natuurlijk. Men zoeke er
geen boulevard, geen terrassen en geen muziek. Alles is uiterst eevoudig en rustig.
Maar sedert kort heeft Bonaire toch zijn hötel „Zeebad" en daar is het goed logeren.
In het hoofdgebouw heeft men een goed ingerichte bar en eetzaal. Maar wenst men
volslagen rust, dan kan men zich terugtrekken in de eigen „bungalow". Negen kleine
huisjes staan namelijk, ook vlak aan.zee, naast het hoofdgebouw gegroepeerd en daar
heeft men een veranda, een zitkamer met bank en bureau. De verveloosheid van die
huisjes is typerend voor de situatie op dit eiland, dat in vergelijking met zijn broers
Curacao en Aruba maar arm is. Per jaar draagt de Antilliaanse familie èen millioen
bij om de begroting van Bonaire sluitend te maken. Dit betekent een zekere voogdij
van de rijkeren, en de bewoners van Bonaire doen wat ze kunnen om hun positie
dusdanig te verbeteren, dat ze financieel onafhankelijk worden van hun familie. Zij
kunnen er nu reeds op wijzen, dat het millioen, dat ze per jaar van de familie krij
gen, lang geen vol millioen is: tal van mensen, die hun gezin en domicilie op Bonaire
hebben, werken op Aruba en Curagao en daar wordt hun belasting ook afgehouden.
Ook strijkt Curagao bepaalde invoerrechten op van goederen, die doorgevoerd worden
naar het arme Bonaire.Maar al is dat zo, toch kan het mooiste der ABC-eilanden
zonder subsidie niet rondkomen. Dat het echter het mooiste is van de drie staat wel
vast en dat biedt een (bescheiden) kans op toerisme.
Voor een week
end of voor een
korte vacantie is
het hier ideaal.
Volmaakte rust,
wat minder wind
dan op Curagao,
en vlak voor het
hotelletje een wij
de baai waar men
kan zeilen, zwem
men en vissen.
Voor vogelliefheb
bers is dit eiland
een paradijs en
verscheidene groe
pen van Ameri
kaanse vogelken
ners zijn hier dan
ook al op bezoek
geweest. Overal
ziet men de kleine
felkleurige tropen-
vogeltjes rondflad
deren, maar de
grote attractie
vormen toch de
flamingo's, die
soms bij honder
den en soms zelfs
bij duizenden, op
dit rustige eiland
zijn neergestre
ken.
Heel dicht kan men ze benaderen bij het die reeds jaren op het eiland woont. Hij is
Goto-meer, aan Bonaire's Noordzijde. Het zeer ondernemend, doch politiek betrek
water van dat meer is zout en het is daar- kelijk conservatief. De Katholieke kerk
tussen die lage bergen volkomen stil steunt indirect zijn Unie-partij. Die
en eenzaam. Bij het blauw van de lucht, partij is wat verzwakt doordat Abraham,
Het Goto-zoutmeer.
(Foto: Willem van de Poll)
Het Jort Oranje, dromend aan de wijde zee.
(Foto: Willem van de Poll)
het grijsgroen van de bergen en het geel
van het oeverzand, glinsterend van de
zoutkristallen, steekt geen kleur feeste
lijker af dan het rood van de flamingo's,
die daar op hun dunne, tere poten, roer
loos in het water staan. Wanneer men na
der komt, over het harde oeverzand, blij
ven ze nog lang staan. Maar tenslotte be
ginnen ze onrustig te worden. Even lijkt
het alsof er een commando wordt doorge
geven en plotseling vliegen ze op alle
tegelijk: de lange halzen gestrekt en de
dunne poten horizontaal naar achteren.
Wanneer ze vliegen zijn ze eigenlijk op
zijn mooist: lange reeksen van ijl, bewe
gend rood tegen het grijs-groen van de
bergen. Ver weg strijken ze weer neer,
rustig en voornaam. Dan keren de bezoe
kers weer terug naar de jeep, die hier op
de slechte wegen wel het beste vervoer
middel is. De rust keert weer in het dal
der flamingo's, voor dagen, voor weken
misschien.
Geiten en vis
Want druk is het nog niet met toerisme
en al te hoog moet men Bonaire's kansen
om vooruit te komen ook niet aanslaan.
Ook op Curagao kan men zeilen en zwem
men en zo heel veel verschilt het landschap
nu- ook weer niet. Maar het is hier lande
lijker, vriendelijker. De mensen zijn goed
aardig en rijden rond op ezeltjes. Het we
melt er van de geiten en in de zee wemelt
het van vis. Drie a vierduizend geiten voert
men van hier per jaar uit en, per vliegtuig,
verzendt men jaarlijks voor 40.000 Cura-
gaose guldens aan vis.
Verder kan men dan nog wat verdienen
door het sap van de aloë tot stroop te laten
indampen en in harde toestand te
verzenden. Aloïne is een bekend laxeer
middel. Van de peulen der divi-bomen
maakt men looistof, maar het rapen van
die peulen is toch niet meer dan een kleine
bijverdienste voor ouden van dagen.
Verreweg het meeste geld komt hier
echter binnen doordat de mannen die in
„de olie" of op de olieschepen werken,
postwissels sturen naar hun gezin, dat hier
achtergebleven is. Het zal niet gemakkelijk
zijn voor Bonaire om financieel onafhan
kelijk te worden. Vraagt men aan Curagao
en Aruba geld voor een nieuw project dan
wordt daarover door de rijke familieleden
nogal eens afwijzend beschikt. En, al keurt
men het plan voor Bonaire af. daarmee is
nog niet gezegd dat een der rijke eilanden
het niet zelf ten uitvoer gaat leggen.
Politiek
De politiek wordt, hier zowel als op an
dere eilanden, voor een deel bepaald door
de voorkeur voor sommige bekende per
soonlijkheden. Het bekendst is wel Ger-
hards, een intelligent, blank handelsman,
De hoofdstad krijgt vrouwelijke politie-
vrijwilligers. In September begint de wer
ving voor een compagnie van 100 „man".
In Maart is reeds begonnen met de oplei
ding van een kader van zever, dames, die
het agentenexamen hebben afgelegd en
het onderofficiers- en officiersexamen
respectievelijk in September en December
zullen afleggen, zodat hun opleiding vol
tooid is wanneer in Januari 1954 de agen
tenopleiding van cie recruten voor de eer
ste compagnie begint.
De compagnie zal een onderdeel zijn van
het korps vrijwillige politie te Amsterdam,
dat thans een sterkte heeft van 600 man.
De dames komen onder het commando van
de corpscommandant, luitenant-kolonel R.
Hoegen. De vrouwen zullen dezelfde
theoretische en practische opleiding ont
vangen als haar mannelijke collega's. Zij
zullen bewapend worden met pistool en
een gummistok.
In hoofdzaak zullen de vrouwelijke po-
litievrijwilligers dienst doen bij de be-
acherming bevolking.
de voorzitter en tevens lid van de Antil
liaanse landsregering, thans als onafhan
kelijk man is gaan optreden. Mede daar
om hopen de progressisten, die men wel
eens de onechte, politieke kinderen van de
Antilliaanse minister-president, mr. Da
Costa Gomez, hoort noemen, over ander
half jaar de overwinning te behalen. Da
Costa Gomez vergeet zijn kroost niet. Me
de door het geven van eet- en drinkfeest-
jes op Bonaire houdt hij de banden met de
oppositie aldaar aan. De steun van Bonaire
kan zijn politieke invloed uiteraard ten
goede komen.
Op mijn reisjes naar en van Bonaire was
het K.L.M.-toestel geheel volgeboekt. En
het was wel duidelijk dat slechts een zeer
klein percentage van de 11.000 passagiers,
die het vliegtuig jaarlijks op dit traject
vervoert, toeristen zijn. Maar wel zijn er
op die dagelijkse vluchten altijd arbeiders
aan boord, die elders hun werk hebben,
maar hun vacantie of weekend doorbren
gen op hun oude, arme, maar mooie eiland.
Elfduizend passagiers per jaardat is
een indrukwekkend luchtverkeer voor een
eiland met nauwelijks 6000 inwoners.
Het wetsontwerp inzake een regeling
voor enkele rechtshandelingen met betrek
king tot landbouwgronden is Dinsdagmid
dag voor de derde keer in de openbare ver
gadering der Eerste Kamer aan de orde
geweest. Vorige week heeft minister Mans-
holt geantwoord op de opmerkingen, welke
een week daarvoor in eerste termijn ge
maakt waren. Gistermiddag hebben ver
scheidene senatoren gerepliceerd en nog
maals hun bezwaren te berde gebracht.
Prof. Molenaar (VVD) was van
mening dat de minister bij de prijsbeheer-
sing de baas wil zijn en wil heersen, en
voorts dat de minister met de prijzen van
de landbouwgronden wil opereren zonder
dat een norm in de wet is opgenomen.
Minister Mansholt zei, dat prijs-
beheersing voor landbouwgrond noodzake
lijk is. Zijns inzien kan hier niet worden
gesproken van enige vorm van staats
socialisme, zoals bij de replieken was ge
zegd. In het wetsontwerp zijn duidelijk
normen opgenomen. De gevolgen van het
verwerpen van dit wetsontwerp zouden,
naar het oordeel van de minister verderfe
lijk zijn. Men kan er niet iets anders voor
in de plaats stellen.
Het wetsontwerp werd hiema goedge
keurd met 22 tegen 11 stemmen. Tegen de
CH, CPN, de heren Molenaar en Wende-
laar van de WD en de heren Tjalma en
Hellema van de A.R.
De Eerste Kamer heeft voorts een groot
aantal andere wetsontwerpen goedgekeurd,
de meeste zonder discussie of hoofdelijke
stemming. Darbij was het wetsontwerp tot
wijziging der begroting 1953 van het
departement van Binnenlandse Zaken.
Hierdoor wordt een bedrag van 23.600.000
op de begroting gebracht voor uitgaven tot
verbetering van de financiële positie van
burgerlijk rijkspersoneel.
Eveneens werd aangenomen het wets
ontwerp tot wijziging van een aantal
hoofdstukken der rijksbegroting voor 1953,
nodig wegens uitgaven verband houdende
met de watersnood.
Op basis van de herstelkosten raamt de
regering de schade door de watersnood aan
gericht op 860 millioen. Zij stelt zich voor
te trachten het herstel van deze schade in
een periode van ongeveer twee jaren tot
stand te brengen. Zij wil de desbetreffende
uitgaven ten spoedigste op normale wijze
in de rijksbegroting doen opnemen. De
rijksuitgaven voor 1953 zullen nu met 400
millioen worden verhoogd.
Een ander wetsontwerp dat verband
hield met de watersnood was dat inzake de
agrarische wederopbouw en de herverkave
ling van gebieden in de provincie Zeeland.
Door deze herverkavelingswet wordt de
Herverkavelingswet Walcheren 1947 van
tcepassing op het eiland Schouwen en
Duiveland, het eiland Tholen, het deel van
het eiland Zuid-Beveland ten Zuiden van
een lijn over de plaatsen Borsele en 's-Gra_
venpolder, alsmede op de polder Waarde
met inbegrip van de percelen in de polder
Kruiningen, welke worden doorsneden door
de Nieuwe Kadijk. Ook werden goedge
keurd de wetsontwerpen voor getroffenen
en het ontwerp waarin de wederopbouw
van het getroffen gebied wordt geregeld.
Voorts verenigde de Kamer zich met de
ontwerp-wet immunisatie militairen, de
wijziging van de wet op de rechterlijke
organisatie, waardoor het mogelijk zal zijn
een deel der griffierswerkzaamheden op te
dragen aan niet-gegradueerden; een wijzi
ging van de wet op de Ondernemingsraden,
waarbij het tijdstip waarop het verplicht
zal zijn een ondernemingsraad in te stellen
is bepaald op 7 Juni 1954; en een wijziging
van de begroting van Financiën, waardoor
26 millioen op de begroting wordt ge
bracht als bijdrage aan het Waarborgfonds
Rechtsherstel en 22 millioen als crediet-
verstrekking aan dit fonds.
De Eerste Kamer heeft zich voorts ver
enigd met het wetsontwerp tot wijziging
van de begroting 1952 van het departement
van Marine wegens grondaankoop ten be
hoeve van de bouw van een marinehospi-
taal op het terrein van „Eikenrode" aan
de Heerenweg te Heemstede.
Tenslotte hechtte de Kamer haar goed
keuring aan het wetsontwerp tot wijziging
van het formaat van het Staatsblad. On
langs is het formaat van het Staatsblad ge
wijzigd, waardoor het echter niet meer vol
deed aan artikel 4 van het besluit van de
Souvereine Vorst van 18 December 1813.
Dit artikel is thans met terugwerkende
kracht aan de wijziging aangepast.
Om acht uur 's avonds sloot voorzitter
Jonkman de vergadering. Hij deelde
mede dat de volgende openbare vergade
ring vermoedelijk op 8 September zal wor
den gehouden en wenste de leden een goede
vacantie.
De nieuwe kabelbaan in Valkenburg, die
Vrijdag heeft proef gedraaid en Zaterdag
voor het eerst voor personenvervoer is ge
bruikt, zal worden gedemonteerd. Volgens
de exploitant heeft het ingenieursbureau
te Rotterdam, dat de baan heeft gebouwd;
gedeeltelijk tweedehands materiaal ge
bruikt. De 44 gelei de wielen bleken afkom
stig te zijn van oude Amerikaanse tanks.
De rubberbekleding bleek ondeugdelijk te
zijn.
De exploitant heeft het om veiligheids
redenen noodzakelijk geacht het personen
vervoer stop te zetten. Er zijn thans be
sprekingen gaande over een aecoord, dat
er vermoedelijk op zal neerkomen dat het
ingenieursbureau afziet van betaling. De
exploitant cnderhandeldt nu met een fir
ma in Düsseldorf, die reeds enige soort
gelijke kabelbanen heeft gebouwd.
Dinsdag heeft het Nederlandse Rode
Kruis aan het 20.000ste gezin, dat door de
ramp van 1 Februari is getroffen, een
textielpakket uitgereikt. Het was het ge
zin van de heer B. van der Wekken te Zie-
rikzee.
Tegelijkertijd ontvingen ongeveer 900
andere gezinnen op Schouwen-Duiveland
een textielpakket. Met een extra boot van
de R.T.M. was de Rode Kruis-colonne met
de pakketten naar het eiland gekomen.
Hoewel de officiële sluitingsdatum van
de uitreiking der textielpakketten 1 Augus
tus was, verwacht het Nederlandse Rode
Kruis dat nog ongeveer 6000 pakketten
zullen worden uitgereikt.
Over de uitreiking van de textiel blijkt
enig misverstand te bestaan. Niet iedereen
krijgt namelijk even veel. Het Internatio
nale Rode Kruis, dat de pakketten ter be
schikking stelt heeft normen vastgesteld.
Wie schade heeft opgelopen bij de ramp
moet opgeven hoeveel linnengoed hij over
heeft. Dat wordt dan aangevuld. Er wordt
dus geen rekening mee gehouden hoeveel
iemand is kwijtgeraakt, maar hoeveel hij
nog heeft.
HELSINKI. De 24-jarige, in Indonesië
geboren Nederlander A. J. W. Bloem uit
Breda, die als student bij de Technische
Hogeschool te Delft was ingeschreven, is
Maandag met twee Finse gezellen door
vergiftiging om het leven gekomen bij het
uitvoeren van herstellingen in een ketel in
een sulfaatfabriek te Kemi in Noord-Fin-
la-nd. Bloem deed sedert 9 Juli practisch
werk in deze fabriek.
ADVERTENTIE
Fluweelzachte handen en
flonkerende vaat
Er zal wel geen huisvrouw te vinden zijn,
die niet een hartgrondige hekel heeft aan dat
„eeuwige" vatenwassen en het is dan ook
geen wonder, dat de nieuwe vinding van
Castella. de Castella Vaatwas, overal met ge
juich wordt begroet. Eindelijk is er een einde
gekomen aan alle moeite en getob. Een lepel
Castella Vaatwas en in het actieve, blijvende
schuim van dit wondermiddel is de vuilste en
vetste afwas in een handomdraai gedaan. Met
Castella Vaatwas is afwassen een pleziertje
en het is heus niet te veel gezegd, dat de
huisvrouw het nu zingend zal doen. Immers,
ook aan die andere ergernis, de ruwe, pijn
lijke „Afwashanden" maakt dit middel voor
goed een einde. Zacht als fluweel komen nu
iedere keer opnieuw Uw handen uit dit tover-
schuim te voorschijn, zonder enig spoor van
het huishoudelijke werk, dat werd verricht.
Dank zij Castella Vaatwas (25 ct. per pak)
voor iedere huisvrouw thans zachte handen
en flonkerend schone vaat
Aan een der beide rechterzijden van
de eeuwenoude Kalverstraat, vlak bij
de Dam, bevond zich tot voor kort een
restaurant, waaruit bij dag en ontij
hupse muziek voortvloeide en waar al
toos enige verlegen vrouwen voor de
ramen zaten. Vrouwen namelijk, die
om een man verlegen waren. Nu zijn
dit doorgaans niet zulke heel erg goeie
klanten, omdat die met een kleintje
koffie lang mooi kunnen blijven. Wij
willen daar vooral geen conclusies uit
trekken, maar iedereen kan zelf ge
makkelijk door een onderzoek ter plaat
se vaststellen, dat er nu een boekhandel
gevestigd is in dat perceel. De eigenaar
daarvan heet J. de Slegte, al kan men
dat op zijn gezicht niet lezen. Het is
geen erkende boekhandel, hetgeen be
tekent dat men er in hoofdzaak terecht
kan voor restanten.
De genoemde heer exploiteerde zijn
bedrijf voor de verhuizing in een pand
aan de andere kant van dezelfde kant
van dezelfde straat. In deze winkel, die
ook een ingang heeft aan het Rokin,
wordt thans een geweldige opruimings
uitverkoop gehouden. Grote borden in
de étalages trekken de aandacht der
voorbijgangers met de sensationele
mededeling, dat er boeken te koop zijn
in prijzen tussen een dubbeltje en een
gulden. Wij zijn daar ook binnenge
lopen, zij het dan niet op dezelfde ma
nier als de eigenaar. En wij zijn er uren
later heel triest uit gekomen welis
waar met een tas vol drukwerkjes als
tegenwaarde van nog minder dan een
rijksdaalder, maar toch bijzonder triest.
Want wat, vrienden, was daar te
zien? Stapels meesterwerken, soms zelfs
gezet uit de Hollandse Baskerville en
voorzien van linnen stofomslag met
gouden bandstempel, aangeboden onder
het kermismotto: een kwartje wat je er
uithaalt. Geen geld en altijd prijs. Maar
bedenkt u zich nu eens wat het op
schrift stellen van zijn vaak intiemste
ervaringen zo'n schrijver gekost moet
hebben. Hoeveel ellende zo'n man
we hebben het nu toch over kunste
naars zijn slovende vrouw misschien
heeft bezorgd tijdens het zenuwslopen
de scheppingsproces. Zij heeft niet al
leen zijn doorgaans slechte humeur we
gens de slechte vorderingen moeten
verdragen, terwijl tegelijkertijd de vor
deringen van leveranciers zienderogen
toenamen. Zij heeft misschien urenlang
door de stad gezworven op zoek naar
aubergines, omdat hij meende dat
alleen die paarse vruchten voedsel aan
zijn inspiratie zouden kunnen geven.
Zij heeft zijn sokken gestopt en haar
sieraden verpand in ruil voor een kater
in de morgen na het feest op de avond,
dat het laatste hoofdstuk van het
werk-waar-de-wereld-op-wachtte vol
tooid was. Maar zij heeft ook het geluk
gekend van het ouderschap van deze
nieuwe geboorte in de litteratuur. En
dat geesteskind, gebaard in zweet en
tranen, ligt nu voor een paar stuivers
te grijp!
Op deze lange tafels wordt de de
valuatie van artistieke roem en glorie
schaamteloos vertoond. Want het is
lang niet allemaal rommel, wat in deze
winkel ligt uitgestald. Men vindt er zo
wel uitvoerige handleidingen voor de
fijnere kneepjes van het machinebank-
werken als hartverscheurende romans
over de rose zelfkant van de maatschap
pij. Fel realistisch en toch waar ge
beurd, lazen wij ergens in een hoekje
ter aanbeveling. De meeste belangstel
ling van de kopers ging, voor zover wij
dat tenminste konden waarnemen, naar
de eenvoudige methodes voor het dub
bel boekhouden uit. Waaruit men kan
leren, dat vele mensen moeite hebben
met het invullen van hun belasting
formulieren. Doch er liggen ook bijzon
dere dichtbundels, als openbaringen
van talent verwelkomd, tussen de
proefschriften over kleine storingen in
het darmkanaal bij dakhazen en geleer
de beschouwingen over de woning
inrichting bij de Phoeniciërs.
Men staat er verbaasd over wat de
uitgevers allemaal waardig hebben ge
keurd om in druk te verschijnen. Wie
nog niet twijfelde aan de populariteit
van dr. P. H. Ritter, moet maar eens
gaan kijken hoeveel honderden verto
gen en ontboezemingen er van hem
voor een gulden worden aangeboden.
Hij verliest het echter van de auteur
van het standaarddeeltje dat zo ken
merkend „Kijk naar je eigen" heet
en dat men in alle hoeken en gaten
van deze zaak aantreft om de bezoe
kers tot hardop voorlezen van de titel
te verleiden. Dat gebeurt dan ook tel
kens en het is een heel leuk spelletje,
want men bereikt er mee dat er altijd
wel even iemand zich omdraait, geens
zins overigens om de taalfout te corri
geren. Daar is het nu trouwens toch al
te laat voor.
Zo'n opruiming van restanten heeft
niettemin een grote culturele betekenis,
want duizenden mensen worden voor
het eerst sedert hun bezoek aan de la
gere school weer geconfronteerd met
het verschijnsel boek. Zij ontdekken
dat het niet alleen dient tot tijdverdrijf
voor enkele fijne luyden, maar dat men
er misschien ook tante Geesje in Barne-
veld, die de volgende maand jarig is,
voor een krats een genoegen mee kan
doen. En een dubbeltje is toch zeker
geen weggegooid geld als men er alles
mee te weten kan komen over de wel
levendheid van de oude Chinezen of de
consequenties van het geforceerde ope
ningsbod bij contact-bridge, zelfs al
heeft men een hekel aan bami en speelt
men liever miezemaus.
Zo wordt men door een bezoek aan
deze kunstzinnige en wetenschappelijke
uitdragerij tegelijk een bedroefder en
een wijzer mens. Maar de slag van ons
leven kregen wij toch, toen wij met een
bijna niet te torsen stapel nieuwe aan
winsten bij de kassa kwamen om daar
het luttele bedrag van de aankoop af te
rekenen. Met grote letters rood op wit,
opdat men het toch vooral niet over het
hoofd zou zien, staat daar te lezen: „Bij
aankopen beneden een gulden wordt
geen verpakking geleverd. Wegens pa
piergebrek". BOEDA
PARIJS, Aug. Voor sommige men
sen blijft een van de grootste genoegens
van het tijdelijk-Parijse leven om op een
terrasje langs de Champs-Elysées te zitten
en de gezichten der voorbijgangers te be
zien. Het is een bezigheid die een speciale
soort gehardheid vereist: onbekende ge
zichten hebben een neiging om na vijf
minuten bekijks minder en minder te gaan
uitdrukken, en een zelf-opgelegde plicht
tot belangstelling wordt dan een straf. Het
moet een van de voordelen van het platte
landsleven zijn dat men, 's avonds met het
pijpje in de voortuin gezeten, al de ver
toonde gelaatsuitdrukkingen in verband
kan brengen met bijbehorende levensge
schiedenissen; en wat een beroering als er
een vreemde passeert!
In Parijs zijn bijna alle verklaringen van
gezichten het geheim van onbekenden. In
eigen omgeving brengt men het altijd nog
wel een eind met het plaatsen van wille
keurige voorbijgangers, vooral als zij trek
ken van hun groep vertonen, die in min
dering moeten worden gebracht op hun
individuele persoonlijkheid. In het buiten
land geeft men het vooral al gauw op, om
dat men er geen tastbare voorstellingen
van zaken heeft. Deze is jurist, die heeft
na de oorlog niet meer aan het burger
leven kunnen wennen, zij is teleurgesteld
in haar kinderen, en nummer vier, niet die
in het blauw maar die in het bruin, heeft
nooit afstand kunnen nemen van de voor
schriften en beloningen van de kindertijd.
Wat betekent dat? Al deze verledens horen
in onbekende omgevingen thuis, de toe
schouwer heeft er zich niet eens ooit een
oppervlakkig beeld van gevormd op grond
van zijn eigen vooroordelen.
Daardoor komt het dat de gezichten, die
in de herinnering blijven, voor het meren
deel die van gemakkelijk herkenbare types
zijn. Een zware man met een pet bijvoor
beeld, die op een te kleine stoel zit bij de
brede ingang van een gebouw aan de bou
levard St. Michel. Hij draagt een dikke
snor omlaag; daarboven zijn de oogkassen
bijna geheel in beslag genomen door op
dringende wangen; de logheid van zijn
lichaam sluit de gedachte aan „gemak"
uit, zulke nuances horen bij hem niet meer.
Het is maar een half genoegen hem te zien,
maar niettemin blijft hij in de herinnering,
want wat is hij niet typisch, in de warme
schemering, en dan naast hem een mager
vrouwtje met naar binnen geplooide lippen
en aan zijn voeten een grijs-gestreepte poes
met zachte witte vlekken.
Het vrouwtje behoort tot een groep die
hier veel groter is dan in Holland, van
oude mensen die al de vitaliteit die zij
eens hadden in hun leven gestoken heb
ben, en die alleen lijken voort te bestaan
omdat zij de laatste klap niet hebben ge
kregen; een gewoonte van zestig jaar houdt
hen nog juist in stand. In' de wasserij in
mijn buurt werkt zo'n vrouwtje, oma waar
schijnlijk, met slap rood vel om de ogen,
die tot niet anders meer lijken te kunnen
dienen dan tot het turen naar het schone
goed dat zij met water besprenkelt voor
dat het gestreken wordt. Zo'n wasserijtje
is altijd open: op Zaterdag tot negen uur,
en dan op Zondag weer. In het laatste dag
licht gaan de oudste gezinsleden wat zitten
dommelen op de stoep, maar de jongere
werken dan nog, tussen de nooit noemens
waard dunner wordende stapels pas ge
wassen goed.
Extréme vertegenwoordigers van de af
geleefde groep zijn de bedelaars, die mis
schien niet zo talrijk zijn, maar die zich
aan de café-terrassen toch geregeld mel
den. Sommige hebben een klein verhaaltje,
andere steken alleen zwijgend de hand of
de hoed toe; de laatste zijn heel moeilijk
af te wijzen. Een bijzonder opvallende ope
reert in de omgeving van de boulevard St.
Germain: hij geeft uiteenzettingen zoals
een muzikant een wijsje speelt, over de
hoofden van zijn publiek heen, en loopt
dan nijdig door. Pas onder vier ogen, als
men hem later tegenkomt, geeft hij van
zijn wensen blijk; zo deed hij het tenminste
op de 14e Juli, nadat hij met zijn kogel
ronde hoofd, van onderen zwart bestoppeld
en van boven stug behaard, kwam betogen
dat hij de nationale feestdag nog nooit zo
lusteloos had zien vieren. Even later kwam
ik hem alleen tegen. „Ik wil mij amuseren
net als iedereen", zei hij toen. Hij leek het
wel te verdienen.
Ondertussen beseft men goed wat een
vreemdeling eigenlijk is, als men zich
weinig andere dan zulke gezichten uit de
straten kan herinneren.
De Koninklijke Nederlandse Bond tot
het redden van drenkelingen zal op Zater
dag 15 Augustus demonstraties geven op
het Zuiderstrand te Zandvoort. De ver
schillende kustbrigades zullen elk een eigen
nummer uitvoeren, zoals reddingen uit
zee met behulp van de haspel, vlet, flot-
teur, zwemtuigjes enz. De aanvang is be
paald om 's middags half vier.
Deze jaarlijkse bondstranddag wordt
georganiseerd door de contactcommissie
voor de kustbrigades in samenwerking met
de Zandvoortse reddingsbrigade.
A rtVFPTVWTlE
Bij zonnebrand, doorzit
ten, schrijnen, smetten
WOENSDAG 5 AUGUSTUS
Stadhuis: Marionettenspel, 7.30, 8.30 en
9.30 uur. Spaarne: „Een koninkrijk voor een
huis', alle leeft., 7 en 9.15 uur. Frans Hals:
„The Quiet man", 14 jaar, 6.45 en 9.15 uur.
Minerva: „Haven der verleiding", 18 jaar,
8.15 u. Rembrandt: „Sterren stralen overal",
alle leeft., 7 en 9.15 uur. Palace: „Twee in
een auto", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Luxor:
„De dief". 18 jaar. 7 en 9.15 u. Lido: „Help,
ik ben soldaat", alle leeft., 7 en 9.15 uur.
City: „Tour de France 1953", 7 en 9.15 uur.
DONDERDAG 6 AUGUSTUS
Grote Kerk: Orgelconcert, 3 uur. Zuider
kapel: Spreker G. Nieuwenhuysen, 8 uur.
Stadhuis: Marionettenspel, 2.30, 3.30, 4.30,
7.30. 8.30 en 9.30 uur. Spaarne: „Een ko
ninkrijk voor een huis", alle leeft., 2.30, 7
en 9.15 uur. Minerva: „Zoölogica", alle leeft.,
2.30 uur; „Haven der verleiding", 18 jaar, 8.15
uur. Frans Hals: „De kleine Moek", alle
leeft., 10.30 uur. „The Quiet man", 14 jaar,
2.30, 6.45 en 9.15 uur. Rembrandt: „Sterren
stralen overal', alle leeft., 10.30, 2. 4.15, 7 en
9.15 uur. Palace: „Lullaby of Broadway",
alle leeft., 10.30 uur; „Twee in een auto",
alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor: „De
dief", 18 jaar, 2. 7 en 9.15 uur. Lido: „De
Tour de France', alle leeft., 11 en 4.10 uur;
„Help, ik ben soldaat", alle leeft., 2. 7 en 9.15
uur. City: „Dónald Duck", alle leeft., 10.30
uur. „De Tour de France", alle leeft., 2.15,
4.30, 7 en 9.15 uur.
