Gemeentelijke exploitatie van ziekenvervoer
in Haarlem voorgesteld
„HIP JS.Hfrf$F"
ZE VEN DA GEN HAARLEM
„Door zang vriendschap" vertolkte
oratorium „Samson" van Handel
Brug in Orionweg over de Delft
zal 140 duizend gulden kosten
Bedrijf van Mathot
wordt overgenomen
Directeurswoning
op Stadskweektuin
Van mensen en dingen
onder de Damiaatjes
„Genesius" speelde
„Vadertje Langbeen"
VRIJDAG 2 OCTOBER 1953
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
9
HANS HILL
Vlaggemasten op Stationsplein:
115 gulden per stuk
Burgerlijke Stand
van Haarlem
Verbetering wegdek
Kenaupark
Weer hogere verpleeg-
prijzen in St. Elisabeths
gasthuis
Opknappen Kenaupark 10
kost zeven mille
Raadscommissie wil met bouw wachten, B. en W. niet
Ui
"f T"~
Dat wordt weer
een latertje!
De Haarlemse raad krijgt in zijn eerstvolgende vergadering te beslissen over een
voorstel van B. en W. om over te gaan tot gemeentelijke exploitatie van het zieken
vervoer als onderdeel van de Gemeentelijke Geneeskundige en Gezondheidsdienst.
Voor de aanschaffing van het daartoe nodige materieel is 78.000 gulden nodig, waar
van 18 mille bestemd is voor overneming van auto's van de firma Mathot en zestig
mille voor de aanschaffing van twee nieuwe ambulance-auto's en een personenauto.
Er is een tariefschema opgesteld en er is overeenstemming bereikt met de Haarlemse
Ziekenfondsen, alsmede met de heer A. Spaargaren (firma Mathot). De gemeentelijke
exploitatie zal in de loop van 1954 kunnen ingaan. In de toelichting op het voorstel
wordt lof toegezwaaid aan de firma Mathot, die ook in de oorlogsjaren haar taak
zo goed mogelijk heeft behartigd. Daarom ook heeft het College haar belangen niet
zonder meer terzijde willen stellen, te meer omdat het de aangewezen weg is om van
de ervaring, zowel van de leiding als van het personeel van dit bedrijf, gebruik te
maken.
Wij herinneren er aan, dat bij de behan
deling van de vergoeding aan de Fa. Ma
thot voor het ongevallenvervoer in October
1952 een motie is aangenomen van de heer
De Landmeter, waarbij B. en W. werden
uitgenodigd op korte termijn slappen te
doen tot waarborging van een goede ver
zorging van het vervoer van zieken en van
gewonden. B. en W., die zich toen reeds
geruime tijd met de voorbereiding van een
nieuwe regeling hadden beziggehouden,
hebben daarop andermaal en nog meer
diepgaand deze zaak in studie genomen.
Een belangrijk onderdeel van de voorbe
reiding vormde het overleg met de zieken
fondsen, voor wier rekening immers het
grootste gedeelte van de vervoeren plaats
vindt. Anderzijds) waren B. en W. van
mening, dat niet uit het oog mochten wor
den verloren de belangen van de Fa. Ma
thot, welke op het gebied van het zieken
en ongevallenvervoer een vele jarenlange
reputatie en verdienste heeft.
De volgende overwegingen hebben een
leidende rol gespeeld. B. en W. achten het
niet verantwoord het vervoer van zieken
en van gekwetsten in particuliere handen
te laten. Immers het vervoersapparaal moet
te allen tijde in een zodanige conditie ver
keren, dat het berekend is op het vervoer
van een zodanig aantal patiënten als rede
lijkerwijze te voorzien valt. Niet alleen
moet een bevredigende paraatheid aan
wezig zijn; de overheid moet daarbij
bovendien een waarborg hebben, dat niet
te eniger tijd mogelijk als gevolg van
onvoorziene omstandigheden of van fac
toren van overmacht het vervoersappa-
raat plotseling uitgeschakeld zou worden.
Daar komt nog bij, dat als gevolg van de
bijzondere eisen van paraatheid-te-allen-
tijde, welke aan dit bedrijf moeten worden
gesteld, de exploitatie noodzakelijkerwijze
verlies moet opleveren, zodat een particu
lier bedrijf dit niet zou kunnen uitoefenen
dan met behulp van een aanmerkelijke ge
meentelijke financiële steun.
Op grond hiervan menen B. en W. dat
de gemeentelijke overheid dit onderdeel
van de zorg voor de volksgezondheid in
eigen harfd'lïïöet houden. Voorts heeft het
onderzoek uitgewezen, dat in geen enkele
gemeente-van vergelijkbare grootte in ons
land dit deel van de gezondheidszorg nog
in vrije particuliere exploitatie is.
Verder is onderzocht, of en in welke
vorm in deze gedachtengang plaats was
voor het bedrijf van de Fa. Mathot. Over
wogen is de mogelijkheid om onder ge
meentelijk toezicht de vorm te kiezen van
een aannemingsovereenkomst, waarbij al
ADVERTENTIE
Elke Zaterdag en Zondag muziek in
Zaterdags tot 1 uur
De grote pianist-accordeonist André Roemer
de zingende en spelende keflner
pianist
met AAD
CAPTIJN, de bekende
v. d. radio.
Wanneer de raad accoord gaat met het
voorstel van B. en W. krijgt de directeur
van Hout en Plantsoenen een dienstwo
ning op de Stadskweektuin.
Hierdoor zal het bestaande gebouw ge
heel voor de administratie kunnen worden
ingericht.
De aanbesteding heeft inmiddels plaats
gehad. Hét laagst is ingeschreven door een
Haarlemse firma en wel voor f 44.922,
welk bedrag kan worden gesplitst in
f 19.000 voor de verbouwing van het kan
toor en f 25.922 voor de bouw van de wo
ning. Met de kosten van de verdere in
richting, alsmede het aanbrengen van de
verwarming, verlichting, enz. zullen nog
gemoeid zijn bedragen van onderscheiden
lijk f 17.500 en f 11.078.
In totaal dus f 73.500. Aangezien deze
cijfers liggen beneden die, welke waren
begroot, achten B. en W. het gewenst de
opdrachten te verstrekken.
In Juni besloot de Haarlemse raad tot
het aankopen van dertig op het Stations
plein staande vlaggemasten voor f 1350.
Nu komt het college weer bij de raad
met het verzoek voor 2100 gulden dertig
stalen grondkoker- te kopen omdat de
palen anders spoedig door vocht zouden
gaan rotten.
Bij elkaar komt iedere mast dus op
f 115.—.
HAARLEM, 1 October 1953
GEHUWD: 1 Oct., A. H. van Eijkeren en
Th. J. Fabel; F. Kuipers en Chr. A. Ruifrok;
B. J. Drenth en G. Post; R. Mendel en W.
Meijer.
BEVALLEN van een zoon: 1 Oct., T. G.
W. Kaestnervan den Nieuwenhof; C. Ver
haar—Kas; A. W. Landmeier—Immers; M.
M. Mulder—Dams.
BEVALLEN van een dochter: 30 Sept., M.
J. Korfage—van den Raadt; P. A. van Essen
Kion; L. Schumachervan Nederpelt; 1
Oct.. B. Rijneveld—Smit.
OVERLEDEN: 28 Sept., A. G. J. van den
Berg, 63 j„ Hyacinthenlaan; 30 Sept., J. M.
Haze voetJanssen van de Voort, 58 j.,
Schalkwijkerstraat; M. V. Antonisse—Bel
ler, 49 j., Maarten van Heemskerkstraat: M.
i- FrankenRemmers, 80 j., Julianastraat.
B. en W. van Haarlem hebben de raad
32 mille gevraagd voor het aanbrengen
van een klinkerkeibestrating op gewalste
puinfundering aan de Westzijde van het
Kenaupark en voor het vernieuwen van
de riolering aldaar.
Daarop komt nog een crediet voor het
leggen van de waterleiding. B. en W. mer
ken op, dat het wegdek zo slecht is, dat
verbetering niet uitgesteld kan worden.
Op verzoek van het College van Regen
ten van het St. Elisabeths Gasthuis heb
ben B. en W. de Haarlemse raad voorge
steld op grond van de nieuwe Prijzenbe-
schikking Ziekenhuistarieven de verpleeg-
tarieven voor het Gasthuis en de sanatoria
Eykengaerde en Clarastichting met ingang
van 1 October met dertig cent per ver-
pleegdag te verhogen.
Over 1952 bedroeg het tekort van het
St. Elisabeths Gasthuis 345.000 gulden.
of niet gebruik makend van materiaal van
de gemeente het ziekenvervoer aan een
uitvoerder zou worden opgedragen. Na rijp
overleg leek B. en W. ook deze figuur met
het oog op de verantwoordelijkheid van de
overheid, als ook in het licht van de met
de ziekenfondsen gevoerde onderhandelin
gen, niet acceptabel.
Op grond van een en ander zijn B. en W.
tot de overtuiging gekomen, dat het zieken
vervoer in zijn geheel als een gemeentelijke
exploitatie moet worden georganiseerd.
Het is het streven van het College de
exploitatie van het ziekenvervoer door de
gemeente te doen ingaan op 1 Januari 1954.
Het is echter niet uitgesloten, dat als ge
volg van de levertijd van een tweetal be
nodigde nieuwe ambulance-wagens het
vereiste rollende materiaal niet op deze
datum beschikbaar zal zijn.
In Augustus besloot de Haarlemse raad
Flenaupark 10 te kopen voor de huisves
ting van de Psychiatrische Voor- en Na-
zorgdienst.
Onder beding echter, dat een minimum
aan kosten zou worden gemaakt bij het
inrichten van het pand, omdat men er de
voorkeur aan gaf het gebouw van de G.
G. D. op korte termijn met een vleugel uit
te breiden.
B. en W. hebben nu nagegaan wat er
moet gebeuren om dé Psychiatrische Voor-
en Nazorgdienst twee jaar in het aange- i kelijke wijze met het onversierde noten-
kochte perceel onderdak te bieden. De beeld gaf hij het werk een glans en een
kosten belopen bijna zevenduizend gulden.stuwing en hiermede een overtuigende in-
Van de 26 oratoria, die Handel nagelaten
heeft, zijn er zes of zeven die bijzonder in
de gunst van uitvoerders en publiek ge
bleven zijn: reeds twee eeuwen behoren zij
tot de kern van het vaste répertoire. Onder
deze neemt de Samson" met „De Messias"
een bevoorrechte plaats in. De Christelijke
oratoriumvereniging „Door zang vriend
schap" deed er goed aan het eerstgenoem
de werk ter vertolking uit te kiezen voor
zijn eerste uitvoering in het concertseizoen.
Het koor heeft er een dankbare, hoewei
lang niet eenvoudige taak aan en zowel de
aard van het onderwerp als de geest der
muziek stellen aan het publiek geen pro
blemen.
Het werk werd vertolkt in het Engels,
dus met de oorspronkelijke tekst. Een dui
delijke vertaling in het programmaboekje
onderving de practische bezwaren, die
zulks voor een deel van het publiek kon
opleveren. Trouwens de tijd is voorbij, dat
men aan Duitse vertalingen van Handel's
oratoria de voorkeur gaf. Principieel zou
men moeten zeggen: ofwel in het Engels,
ofwel in het Nederlands, maar dit laatste
stuit ook al op veel bezwaar en angstval
ligheid. Dus dan maar in het Engels. En
dit viel ons van het koor bijzonder mee.
Voor de dirigent Simon C. Jansen, bleek
„Samson" een kolfje naar zijn hand te zijn.
Niet dat hij neiging vertoonde om tot een
cultuur-historische interpretatie van de
Handelstijl te komen, hoe weinigen dur
ven dit trouwens aan! maar op de gebrui-
houd, die duidelijk aantoonden dat deze
muziek zijn liefde heeft. Hij heeft er het
koor belangrijk mee opgewerkt en het tot
bezielde prestaties gedwongen. Het mag
waar zijn, dat sommige krachtige koorpas
sages wat geforceerd klonken, maar daar
stonden andere tegenover, die met even
wichtige klank en mooi genuanceerd uit
stekend tot hun recht kwamen. Hiertoe be
hoorden: O first-created beam, Then round
about, de koren die het tweede deel be
sluiten (en onder deze vooral „Hear, Ja
cob's God") en verder nagenoeg alle en
sembles uit het derde deel, waaronder de
koorzang „Weep, Israel", die op bijzonder
fraaie wijze geïnterpreteerd werd.
Met het solistenkwintet was men zeer
gelukkig. Het bestond uit de sopraan Corry
Bijster, de alt Annie Woud, de tenor Leo
Larsen, de bassen Otto Couperus en Piet
Tra. Deze laatste maakte een verrassend
debuut op het Haarlemse podium. Hij paart
een zeldzaam mooi getimbreerde stem aan
een gezonde, muzikantische wijze van zin
gen. Een zanger met een grote toekomst.
Otto Couperus wist het ruige karakter van
de Harapha-partij goed weer te geven en
Leo Larsen, die een fraaie kern in zijn
stem heeft, doch zijn ietwat flakkerend
galmen zal moeten leren bedwingen, deed
in de titelpartij technisch en dramatisch
heel goede dingen. Annie Woud had vooral
in het laatste deel momenten van ontroe
rende schoonheid en Corry Bijster tracteer-
de onder meer op een verrukkelijke aria
van de kirrende duif.
De begeleiding werd verzorgd door het
Noordhollands Philharmonisch Orkest, dat
B. en W. van Haarlem hebben met het
oog op de naderende voltooiing van het
Mendel-lyceum de raad voorgesteld een
bedrag van 140.000,ter beschikking te
stellen voor de bouw van een nieuwe brug
over de Delft ter hoogte van de Orionweg.
Uiterlijk zal de brug vrijwel gelijk zijn
aan de Zuidelijker gelegen Stuyvesant-
brug. Slechts zullen de massieve borst
weringen worden vervangen door lagere
borstweringen met stalen leuningen.
Daar de Commissie voor Openbare Wer
ken zich op het standpunt heeft gesteld, dat
wegens de voorlopig nog geringe behoefte
aan de brug, het nog niet nodig is haar nu
reeds te bouwen, hebben B. en W. die
een tegenovergestelde mening zijn toege
daan een uitvoerige toelichting op het
voorstel gegeven, waaruit wij hieronder
een en ander laten volgen.
De functie welke de brug zal moeten ver
vullen zal een drieledige zijn, namelijk de
toegang tot het Mendel-lyceum en de be
bouwing ten Zuiden daarvan; de toegang
tot de toekomstige sportvelden ten Noorden
van het verlengde van de Orionweg; de
verbinding van het Noordelijk deel der
gemeente met Bloemendaal.
Alleen reeds de tot standkoming van het
Mendel-lyceum legt verplichtingen op met
betrekking tot de toegangswegen e.d. Zo
zal het toch mogelijk moeten zijn om de
nieuwe school te bereiken, onder andere
met brandweerauto's, materieel van de ge
meentereiniging en met de wagens, welke
de brandstoffen voor de centrale verwar
ming zullen moeten aanvoeren.
Zou de bouw van een definitieve brug
worden uitgesteld, dan zou dit betekenen,
dat de bestaande noodbrug door de ge
meente zou moeten worden overgenomen
en dat daaraan belangrijke voorzieningen
zouden moeten worden getroffen. Daar
mede zou een bedrag van naar raming
12.700,gemoeid zijn. Dit bedrag moet
tot nog toe H.O.V. heette. Het instrumen
taal ensemble, gesecondeerd door de orga
nist Piet Kiel en de cembalist Valentijn
Schoonderbeek, werd door Simon C. Jan
sen stevig in de hand gehouden. De inte
ressante ouverture hoorde men als een
knap staaltje van samenspel. Aldus heeft
„Door zang vriendschap" met deze Handel-
avond een goede beurt gemaakt.
JOS. DE KLERK.
Kleinigheden
Het zit 'm dikwijls meer in
de kleine dan in de grote
dingen. Dat vond Haarlems
gemeentesecretaris mr. H. E.
Phaff, ook toen hij zon op
middelen cm die negentiende-
eeuwse sfeer die er hier en
daar in ons Stadhuis nog
hangt te verjagen.
En wat was er eenvoudiger
dan die lompé kast hij de bo
denkamer te verwijderen, ztt-
dat weer een breed en Jicht
venster zichtbaar werd, en die
Dickensachtige lessenaar in
het gangetje naast de ridder
zaal <ot brandhout te laten
hakken? Verder wat sterkere
lampen, een geluiddempende
loper op de houten vloer en
wat activiteit van de stuca-
door. Resultaat: een alleraar
digst kijkje door twee Tudor-
toogjes.
De heer Phaff deed nog
meer. Hij ergerde zich, zoals
velen, aan de rumoerige om
geving van de trouwzaal. De
finitief is dat euvel alleen door
radicale en dus kostbare ver
bouwing uit de wereld te hel
pen. Maar gummistootblokjes
in de rammelende koperen
kloppers van de deuren ver
oorzaken geen financiële kop
zorg en een stijlvol uitgevoerd
bordje dat in de aangrenzende
weeskamer tot stilte maant,
evenmin.
Zodat ons aller stadhuis
weer aan charme gewonnen
heeft, zonder dat men behoeft
te vrezen voor vragen in de
raad.
Was
Er wordt de laatste tijd door
middel van affiches en kern
achtige leuzen constant ge
wezen op het feit, dat het toch
zo goed is en voordelig, als
we de was de deur uit doen,
de vuile was v/el te verstaan,
en dat we dat toch waarlijk
niet moeten nalten. Want aan
al dat gespetter in de keuken,
waar het avondmaal bereid
moet worden, en al dat ge
plas in de schuur, waar de
centrale verwarmingsbuizen
meestal nog niet zijn doorge
drongen is toch een zwakke
plek in het huishoudsysteem
van de huidige huisvrouwen,
vinden de belanghebbenden.
Er wordt de laatste tijd door
middel van affiches en kern
achtige leuzen regelmatig ge
wezen op het feit, dat het toch
zo goed is en zo voordelig, als
we de vuile was binnenshuis
houden, en dat we dat toch
vooral moeten doen. Want al
dat gespetter en geplas in de
keuken en in de schuur is nu
toch heus niet meer nodig,
menen de geïnteresseerden.
Voelt u de concurrentie? Wij
ook. Want toen we eer-eer-
gisteren restaurant Brinkmann
wilden binnengaan om er een
wasmachinedemonstratie te
gaan bijwonen, werden we
bijna overreden door een aulo
van „doe de was de deur uit".
Maar de demonstratie heb
ben we toch nog kunnen mee
maken, samen met een schare
huismoeders, en huisvaders
want daar zit tenslotte het
geld. En voor ons stond een
wasmachine, en naast ons
stond een wasmachine, en
achter ons stonden wasma
chines, en toen we op een
stoel gingen zitten konden we
onze arm laten rusten op een
wasmachine. En op het po
dium stond een juffrouw met
een schort voor, die vuil goed
in een wasmachine stopte, vier
minuten wachtte, en het goed
er weer kraakhelder uit haal
de, terwijl ze vertelde, dat een
dubbelwandige ketel het wa
ter wel langer warm houdt,
maar dat de Hollandse huis
vrouw niet verondersteld
wordt vrkï 's morgén acht tot
's avonds acht aan clè was. te
staan, zodat de enkelwandige
ketels van haar machines even
doelmatig werken en boven
dien goedkoper zijn.
En.... We wachten nu al
leen nog op een demonstra
tie van de „doe de was de deur
uit"-fabnkanten, zodat we
daarover ook eens kunnen
schrijven. Opdat men ons niet
kan verwijten reclame te ma
ken.
nebroek verhuisde, waar een
grootvader woonde, die het al
evenmin breed had.
Zo zat de jonge Wout Bak
ker al op jeugdige leeftijd
midden in de sociale proble
men. Zijn geloofsovertuiging
deed hem daarbij Abraham
Kuyper volgen, hetgeen niet
wegneemt, dat hij nu nog met
grote bewondering over Troel
stra spreekt, de man die de
gevangenis inging om^voor de
arbeiders te vechten. Niet
voor niets zei zijn grootvader
in die tijd tegen hem: „Je bent
zo rood als een kraal". En nog
is hij gesteld op dat vergeelde
schrift, dat zijn eerste inlei
ding voor de jongelingsver
eniging behelst „Sociaal
recht of sociaal onrecht."
In Bennebroek ook ont
moette hij de door hem ge
liefde Talma en daar was het
ook dat hij voor zijn op libe-
Wethouder Bakker in vacantiestemming
De 39, niet-politiek
„Een stroeve spreker," werd
er in 1939 gezegd toen de heer
W. C. Bakker (A.R.) pas in
de raad zat. Dat zal men nu
niet gemakkelijk meer horen,
want wanneer de tegenwoor
dige wethouder van Financiën,
Volksgezondheid en Perso
neelszaken het woord ver
krijgt over een belangrijke
zaak pleegt het muisstil in de
raadzaal te worden. Zeker, de
heer Bakker is niet brillant in
de uiterlijke betekenis van het
woord, maar zijn betoog wordt
indrukwekkender naarmate
het wordt ontwikkeld; dan is
er niemand die zich kan ont
trekken aan de kracht van
zijn altijd wei-overwogen ar
gumenten, aan de gedegenheid
van zijn kennis welke geen
enkele vraag onbeantwoord
laat.
Toch vallen die kwaliteiten
niet te verklaren uit een vaste
wil om voor alles nauwgezet
en gewetensvol te werken:
men voelt, dat hier niet alleen
een overtuiging, maar ook een
hart spreekt.
Wethouder Bakker zelf zegt:
„Het is mijn geloof dat mij dit
werk op deze wijze laat doen.
Ik vind het iedere keer weer
een wonder Gods, dat ik het
vertrouwen van de raad mag
bezitten."
Degenen die hem wat lan
ger kennen weten, dat het
begin van zijn leven niet ge
makkelijk is geweest. Hij
kwam uit een arbeidersgezin,
waarvan de vader al vrij jong
overleed. Dat was de reden,
dat zijn moeder met haar kin
deren van Arnhem naar Ben-
rale leest geschoeide boek
houdkundige opleiding een
tegenwicht vond in de Chris
telijk Sociale Studiën van
Slotemaker de Bruine.
Studielust en wil om voor
uit te komen was een familie
trek der Bakkers. Aanvanke
lijk zou hij in het bollenvak
gaan en hij vond een hande
laar die wat in Wout Bakker
zag en hem een paar reizen
liet maken. Toen de opleiding
juist voltooid was, brak de
wereldoorlog uit, de handel
was verlamd en de heer Bak
ker moest in dienst. En toen
de oorlog voorbij was, gold in
de bollenstreek voor hem het
„opgestaan, plaats vergaan."
Er was een andere weg voor
hem bestemd, een ambtelijke.
In 1919 trad hij in dienst van
de Provinciale Griffie, waar
hij aanvankelijk bij de afde
ling paspoorten begon, latei-
overging naar de Registratuur,
het centrale punt waar alle bij
het provinciaal bestuur in
komende stukken worden ge
registreerd. Hij klom daar op
tot chef en wanneer heden ten
dage de provinciale griffie er
om bekend staat, dat men er
uitermate vlot ingelicht kan
worden over aanhangige za
ken, omdat er nooit gezocht
behoeft te worden naar een
dossier, dan is dat aan het
initiatief van de heer Bakker
te danken. En aan zijn aange
boren exact en degelijk ka
rakter.
Professor De Vrijer heeft
eens een boek geschreven over
„Het ingekeerde leven" en
daaraan moesten wij tijdens
dit onderhoud met deze thans
62-jarige denken. En man die
zich uiterlijk moeilijk geeft,
maar een rijk geestesleven
leidt. Daarop wijzen zijn lief
hebberij-studies sociologie en
psychologie begin maar
eens over Freund, Adler,
Künkel! en (natuurlijk)
de theologie. Ook die andere
vrije tijdsbestedingen. het
vioolspel en het schilderen,
duiden daarop. Hij was een
actief lid van het symphonie-
orkest „Haarlemf tot het wet
houderschap hem van de ge
legenheid daartoe beroofde.
In de oorlogsjaren is hij be
gonnen te schilderen en van
dat talent geniet hij nu nog
bij het vastleggen van een
Zuid-Franse vacantieherinne-
ring.
Zijn relaties met de (bij
zondere) schoolwereld dateren
uit 1926, toen hij in het be
stuur kwam van „Groen van
Prinsterer". Daar zijn zo nog
wat van die functies bijge
komen en in al die posities
streeft hij naar het elkaar de
hand reiken over de kerk
muren heen. Zijn politieke
activiteit begint pas in 1930,
toen de A.R.-kiesvereniging
een beroep op hem deed.
En naast die vele werk
zaamheden vindt de heer
Bakker zijn liefste afleiding in
het spel met zijn kleinkin
deren.
(Daar de heer A. J. M. An-
genent met vacantie en onbe
reikbaar was, moesten wij
van de alfabetische volgorde
in deze serie afwijken. J.H.B.)
Bazar
Het najaarsseizoen roept bij
velen de behoefte aan wat
meer vrolijkheid en gezellig
heid op. Mocht dat met u ook
het geval zijn, dan kunt unog
vanavond die wens ten uitvoer
leggen en er bovendien nog 'n
prachtig doel mee dienen. Dan
moet u de schreden richten
naar het gebouw van de Haar
lemse Stadsevangelisatie aan
de Lange Heerenstraat 6, waar
een bazar begint ten bate van
de arbeid in het bijzonder
meldt zelfs touwtjetrekken en
uitblazen in een gezellige
theetuin.
Simavi
De Vereniging: tot Medische
Hulp aan Tropenland, ieder
bekend onder de naam Simavi,
zal in Haarlem en omstreken
van 5 tot 10 October opnieuw
collectanten nodig hebben
voor een grote actie. De vraag
om steun van de in Suriname,
Indonesië en Nieuw Guinea
werkende artsen is zeer drin
gend. Simavi kan alleen wer
ken wanneer het Nederlandse
volk éénmaal per jaar een
steentje bijdraagt. Alleen door
zijn hulp kan een blinde mis
schien het gezicht terugkrij
gen, en een melaatse genezen
worden.
Het Simavi-kantoor aan de
Spruitenboschslraat 6 wacht
op collectanten.
Kerkhof overleefd
Maandag 5 October wordt
een grote dag voor de familie
J. Zwart. Dan bestaat haar
levensmiddelenbedrijf aan de
Djambistraat vijfentwintig
jaar.
Vader Zwart begon zijn
wex-kzaamheden in Overveen,
als boterboer, terwijl hij
tevens in verpakte levensmid
delen handelde. Ook bezorgde
hij in zijn wijk onze krant.
Zijn zoon is altijd al een grote
steun voor hem geweest, zo
wel nu in de zaak, als ook
vroeger bij het krantenbezor-
gen, toen hij als kleine jongen,
nog niet eens op school, iedere
dag met zijn vader er op uit
trok om de stapels kranten
rond te brengen.
Zowel vader als zoon heb
ben een warme belangstelling
voor het verenigingsleven.
Zwart Jr. is voorzitter van de
toneelvereniging „Door In-
het werk onder de asfaltjeugd
van deze stichting. Die jon
gelui, op wie deze harde maar
realistische titel rust, maken
twee avonden in de week in
dat gebouw een plezier mee,
dat de straat niet verschaft:
het is een constructieve ont
spanning want er wordt bij
het figuurzagen en timmeren
van alles gewrocht dat deze
knapen vreugde schenkt. En
daar breekt natuurlijk wel
eens een zaagje bij of men zit
met een grondstoffentekort,
zodat er altijd een heleboel
geld bij moet.
Vandaar ook deze bazar, zij
wordt vanavond geopend door
de geestelijke leider van de
Stadsevangelisatie, de heer J.
F. Snoeks, en blijft tot 11 uur
open. Zaterdag kan men er
van twee tot tien uur terecht.
De klassieke bazargeneug-
ten, zoals bijvoorbeeld sjoelen
en ringgooien, zijn goed ver
tegenwoordigd, maar het pro
gramma van de attracties ver-
spanning Uitspanning," terwijl
zijn vader reeds vijfendertig
jaar in het bestuur zit en ver
der voorzitter is van de buurt
vereniging „Door Vrijheid Ge
boren".
De familie Zwart heeft niet
stil gezeten, toen zij in 1928
haar zaak opende in het
„kruidenierskerkhof", zoals de
buurt toen werd genoemd,
omdat vele kruideniers er niet
op gang konden komen. Tot
middernacht werd er gewerkt;
de resultaten zijn dan ook niet
uitgebleven en nu zal dus
deze zaak, die een jaar of tien
geleden gemoderniseerd werd,
Maandag vijfentwintig jaar
bestaan.
Correspondentie
J. W. Th. F. te H. Neen,
wij hebben niet het voorne
men de naam van deze ru
briek te wijzigen in „Zeven
dagen Denemarken".
echter nog 'verhoogd worden met 5500,
zijnde de kosten welke voor 't gemeentelijk
energiebedrijf voortvloeien uit de voor
zieningen ten behoeve van de stroomleve-
ring aan het Mendel-lyceum. Uitstel van
de bouw van de definitieve brug zou niet
alleen betekenen, dat de zojuist bedoelde
werken binnen niet te lange tijd weer
teniet zouden moeten worden gedaan, doch
voorts, dat de bestede bedragen in een ge
ring aantal jaren zouden moeten worden
afgeschreven. Stelt men deze termijn op
5 jaren, dan zullen de lasten van de nood
brug, alsmede van de voorzieningen ten
behoeve van de stroomvoorziening, 4207
per jaar bedragen.
Het is gebruikelijk om nieuwe bruggen
af te schrijven in 30 jaren. De werkelijks
levensduur is echter veel langer en kan
wel op 60 jaren gesteld worden. Volgens
B. en W. bestaat er dan ook geen bezwaar
tegen om de bouwkosten van de definitieve
brug gedurende de eerste 5 jaren niet af te
schrijven. De afschrijving geschiedt dan in
een ten aanzien van de gebruiksintensiteit
gunstiger tijdvak. Bij een dergelijke han
delwijze zullen de lasten voor de nieuwe
brug gedurende de eerste 5 jaren bedragen
4.825 per jaar, een verschil dus van
slechts 618.
In verband met een en ander achten B.
en W. de uitgaven, waarmede de tijdelijke
voorzieningen gepaard zullen gaan, niet
verantwoord.
De omstandigheid, dat de brug is ge
legen in het niet goedgekeurde gedeelte
van het uitbreidingsplan „Omgeving Sta
tion Bloemendaal", behoeft geen bezwaar
te vormen, aangezien de doorverbinding
met Bloemendaal in het ontworpen streek
plan is opgenomen.
'»ococcico30c>accoocxx:xxXKX>x>ooooooccoccooooooccccoccoooa
De agenda voor de vergadering op 1
October van de Haarlemse raad ver
meldt niet minder dan 42 punten, een
record naar wij menen te weten.
Tenminste zestien daarvan zullen
geen hamerstuk worden en daarbij zijn
een paar stevige kluiven, als de bouw
van de nieuwe brug over de Delftde
vaststelling der uitbreidingsplannen
,.Delftwijk" en Zinnevelt(voor de
derde keer op de agenda!), de voorge
stelde gemeentelijke exploitatie van het
ziekenvervoer en de vragen van de heer
Fibbe over de studiereis naar Denemar
ken, terwijl het ons zou verbazen indien
de fractie der C.P.N. niet het woord zou
voeren bij de voorgestelde bijdrage voor
atoomonderzoek.
We hebben er al meer op gewezen,
dat de raadsagenda's de laatste jaren
een onweerstaanbare tendenz tot uit
dijen vertonen en we herhalen onze
suggestie, dat het wellicht aanbeveling
verdient over te gaan op een vergade
ringsfrequentie van één keer per veer
tien dagen.
Wij menen, dat het voordeel van een
agenda welke<van zodanige omvang is,
dat zij in staat blijft zowel burgerij als
vroedschap te boeien, ruimschoots tegen
wat extra' presentiegeld opweegt.
OOCKXOCOCCCOCOOOOOOOOOOOOCOCXXOOOOOOCOOOOCOOOOOOOOCOCOOOO
De R.K. toneelvereniging „Sint Genesius"
heeft Donderdagavond een oud paardje
van stal gehaald en het tot klaarblijkelijk
genoegen der toeschouwers nog eens in de
stadsschouwburg laten draven. Het paardje
heet „Vadertje Langbeen" en is de toneel
bewerking door Jaap van der Poll van Jean
Webster's bekende roman. Dat het nog zo
veel succes bij het publiek oogstte heeft
mij verbaasd. De geregelde theaterbezoe
ker wordt immer zo overladen met psy
chologisch scherp getekende karakters en
geraffineerd in elkaar gezette situaties, dat
hij er weliswaar oververzadigd van kan
geraken, maar toch niet dat genoegen meer
zal beleven aan de doorzichtige kronkelin
gen, die de toneelbewerking van „Vadertje
Langbeen" kenmerken. Tenminste dat
dacht ik. Het publiek, dat het amateur
toneel bezoekt, blijkt echter die kost nog
best te kunnen savoureren. Ik vind dat
tekenend voor zijn belangstelling ten op
zichte van het toneel. Die belangstelling
gaat blijkbaar niet verder dan onze ama
teurs en hoe plezierig dat voor hen ook zij,
het zegt voor wat het toneel in het alge
meen betreft en dat van onze beroeps
spelers in het bijzonder, toch wel het een
en ander. En het zegt het te meer wanneer
men bedenkt, dat er op de voorstelling van
„Sint Genesius" bepaald heel wat valt af
te dingen, vooral op het stuk van regie. Dat
een der speelsters door een verspreking de
onthulling van Vadertje Langbeen's ante
cedenten al in het eerste bedrijf verrichtte
maakt de zaak nog erger, maar men bleef
in de fabel geloven.Ik moet er eerlijkheids
halve meteen aan toevoegen, dat het spel
van de hoofdpersoon, het meisje Jerusha
(Ans Kooiman-Caspers) daar de hoeksteen
voor legde. Zij droeg de voorstelling. De
goede reacties van de zaal mag men ge
rust aan haar frisse en innemende vertol
king toeschrijven.
Het voornaamste bezwaar, dat ik tegen
de regie heb is, dat zij het stuk uit de tijd
waarin het speelt heeft overgeheveld naar
onze jaren. Toestanden als in het eerste
bedrijf zijn nu toch waarlijk niet geloof
waardig meer. Hoeveel aan sfeer had dat
eerste bedrijf gewonnen wanneer de klok
dertig tot veertig jaar terug was gezet en
hoeveel aannemelijker was het wat zijn
personages betreft, geworden. Ze werden
door Elly Koning, Gé van Kessel, Piet
Kooiman en Lies Bakker vrij simpel ge
typeerd. Ze waren kleurloos, omdat ze geen
décor hadden. Dat gebrek aan decorum
viel weg in de volgende actes, maar het
bezwaar bleef bestaan ten aanzien van
Vadertje Langbeen, die als moderne salon
jonker heel wat aan mysterieuse kracht
inboette. Zó spreekt hij niet tot de ver
beelding. De pogingen door Jules van der
Veldt aangewend om hem toch waar te
maken kwamen dan ook niet verder dan
de sympathie van zijn verschijning. Hij
bleef gehandicapt. Voluit poed waren Willy
Jansen en Nel LangeveM. de nnHoaapht-
zame Sally (Jos Warmerdam'1 p" ^ora van
der Spek als Miss Pendleton ''e moeder
van Vadertje Langbeen. Andere kleinere
rollen kregen een verdienstelijke vertol
king, maar de verloren illusie konden zij
niet opwekken. Ik kan dan ook de over
tuiging van de regisseur, dat deze start in
de smaak zou vallen, niet delen. „Genesius"
kan beter. Regisseur Kraay kan beter
P. W. FRANSE.
