Deugden en gebreken van „Rechter Thomas"
Het Hek van de Dam
«dSim
DbtovetB
Agenda voor
Haarlem
Zondagswet aangenomen
Franse Paragraaf
Breuk met de burgerlijkheid
Oppositie tegen de
regeling oorlogsschade
Zondagmorgen
WOENSDAG 14 OCTOBER 1953
Zonder woorden op haar best
Versterk uw gestel
Fijn trekje
„Ville de Saigon" gaat
Haarlem verlaten
EERSTE KAMER
Ping-shot
A mateurs
Als U iets van mij
wilt aannemen
dan stapt U ook over op
20 stuks 75 ct.
Faillisementen
Ge vraagt mij mijn eerlijk oordeel over de nieuwe Nederlandse
film „Rechter Thomas". Ik vind, als ik formuleer wat ik dacht
toen ik haar Dinsdag had gezien, dat zij ons nog niet toestaat te
juichen. Ze blijft nog beneden het werkelijke niveau. „Laten we
er dan maar mee ophouden", zult ge zeggen, „we leren het hier
nooit", maar kijk, dat is niet waar. Want zo goed als de fouten
in „Rechter Thomas" met gemak zijn aan te wijzen zo goed kan
men er ook lichtpunten in ontdekken, die u doen denken: „We
kunnen het hier wel". En zeker kunnen we dat. Ik ben er na
„Sterren stralen overal" en „Rechter Thomas" nog steeds van
overtuigd, dat een Nederlandse speelfilmproductie alle zin heeft.
Men zal de zaken alleen nog omzichtiger moeten aanpakken. De
kunde, kennis en creativiteit van al wie in ons land de film een
warm hart toedraagt zal er aan te pas moeten komen. Scenario
en draaiboek, de bases van alle filmwerk, eisen een nog scherper
contröle vooraleer men de voldongen feiten van zoveel meter
celluloid vast legt. „Rechter Thomas" is er een duidelijke de
monstratie van. Veel zwakke plekken had men kunnen vermij
den, overbodige scènes schrappen, andere verder uitwerken. De
film bood naar haar onderwerp onloochenbare kansen. Ze brak
nu eens met het goedkoop soort burgerlijkheid, waarmee we tot
dusver werden gestraft. Boekte ze daarmee winst, het feit,
dat ze haar titelheld niet aandurfde en zijn beeld niet voor
altijd in ons geheugen heeft gegrift, toont, dat ze niet de slag
heeft geslagen, die ze kon. Ze verviel ook nog in een andere on
hebbelijkheid: de toneelmatigheid Ik zie hierin haar kardinale
gebreken, maar haar deugden dienen direct daarop genoemd. Het
camerawerk van Piet Buis en de begeleidende muziek door
Nico van der Linden kunnen wedijveren met die van de beste
buitenlandse films. Voeg daarbij de episodes waarin regisseur
Smith blijk geeft met onmiskenbaar talent begiftigd te zijn en
de'verblijdende acteurskunst, waarop we soms worden onthaald,
en ge hebt stof voor optimisme, waarmee we toch bezield kun
nen zijn.
Piet Bron als Rechter Thomas.
Me dunkt: dit zijn loftuitingen, die de
producers aangenaam in de oren zullen
klinken, hetgeen zij om hun durf en daad
werkelijke belangstelling voor de Neder
landse film dan ook zeker verdienen. Dat
zij de productiekosten zo laag hebben kun
nen houden en dusdoende hun plannen
voor een regelmatige voortzetting van het
bedrijf verzekeren, is prettig om te horen.
Zuinigheid is niet de oorzaak van de fou
ten, die „Rechter Thomas" aankleven. De
ware redenen zijn de artistieke. De film
valt namelijk in vele gevallen terug in
toneelmatigheid, beantwoordt niet aan haar
titel en bevat te veel scènes, die niet essen
tieel behoren tot de handeling. Daarmee
verspeelt zij de kans op een onverdeeld
succes, dat we haar zo graag hadden ge
gund. Want laat ieder, die deze wekelijkse
critieken met aandacht volgt toch goed
weten, dat het geen kwestie is van er maar
op inhakken, maar van opbouwen, van het
wekken van uw belangstelling voor al wat
mooi is in een film en het veroordelen van
alle elementen, die een film neerhalen. De
Nederlandse film is nog steeds in opbouw.
Er zijn al vele aspecten in haar verschij
ning, waarvan men zegt: hier is zij
goed. Het is de taak der critiek daarop
te wijzen. Evenzo moet zij met redenen
omkleed het falen aantonen, opdat wie het
aangaat ervan leert. En dat niet uit een
bedillerige betweterigheid. Nee, alleen om
dat de filmkunst ons lief is. Omdat niets
aangenamer, niets plezieriger zou zijn dan
een eigen Nederlands filmwerk, dat alle
beloften inlost, die het de laatste jaren
inhoudt. Ik zal de dag toejuichen waarop
ik over een Nederlandse film schrijvend u
enthousiast kan maken, omdat ik zelf
enthousiast ben. En het kan, het kan wer
kelijk en we moeten de moed niet opgeven.
„Rechter Thomas" behandelt de geschie
denis van een rechter, die een zaak te
behandelen krijgt van een jeugdig delin
quent, een jongeman, die een motor heeft
gestolen. De jongen lijkt qua uiterlijk heel
veel op de zoon, die rechter Thomas bij
een' vliegtuigongeluk heeft verloren. Hij
gaat zich voor de dief interesseren, bezoekt
hem in het Huis van Bewaring en verleent
hem zelfs onderdak als de knaap daaruit
is ontvlucht. Op handslag belooft de jon
gen zich bij de politie te melden, maar hij
kan het niet en duikt onder bij een in
breker, die juist een kraak heeft gezet en
daarbij een man heeft vermoord. Bij een
razzia wordt de jongen gevat. Gevraagd
naar waar hij de nacht van de moord heeft
ADVERTENTIE
Met Sanatogen het venter-
kende tonicum voor zenuwen,
bloed en spieren. Uw gestel
fleurt er van op. Uw kracht
groeit, Uw energie stijgt. U
kunt weer van het leven ge
nieten Begin nu met
doorgebracht, antwoordt hij: Bij rechter
Thomas. De officier van justitie beschul
digt nu de rechter er van zich te hebben
misdragen. De rechtbank zelf oordeelt an
ders als zij de motieven kent, die rechter
Thomas tot zijn handelswijze bewogen. De
rechter neemt eervol ontslag. De jongen
zal in de toekomst zijn voortdurende be
scherming genieten.
Wat men de film nu moet verwijten is,
dat zij zich met de escapades van de jon
gen veel meer bezig houdt dan met de
rechter. Dat reken ik haar ernstig aan. Zij
toont u rechter Thomas in een stroom van
woorden, maar met beelden zijn innerlijke
drijfveren bloot leggen doet zij te weinig.
Ze verlegt het accent van de rechter naar
de jongen. Daarmee schiet zij naast haar
doel, want de avonturen van de jongen
zijn van veel minder belang dan het ziel
kundig conflict van de rechter. Natuurlijk
geven die avonturen afwisseling en actie
en behoren ze niet te ontbreken, zolang ze
de knaap zelf verklaren, maar soms gaan
ze ten koste van de hoofdfiguur en zo
wordt wat een wezenlijk element van het
verhaal uitmaakt, opge-
/r_#_ N offerd aan de spanning van
Plïm I u'terlijke verschijningsvor-
I 1 11 111 men, die knap zijn ver-
filmd, maar het gemis niet
vergoeden. „Rechter Tho
mas" wordt dusdoende de film van de
jeugdige boef „Joop de Vlieger".
Een en ander houdt in, dat scènes er
maar zo'n beetje bijhangen of andere over
bodig zijn. De reconstructie van de moord
bijvoorbeeld is hoe behoorlijk van camera
werk ook, volkomen toegift. De scène waar
de agenten zich na een vergeefse achter
volging op Joop de Vlieger, bij hun briga
dier komen melden, is volmaakt nutteloos.
Men heeft er echte agenten voor gebruikt.
Zij zijn, zoals wij soms bij de fotograaf,
zo onnatuurlijk als het maar kan: volmaakt
niet zichzelf. Dat wijst erop, dat we gerust
beroepsacteurs kunnen gebruiken, al moe
ten ze dan niet gelijk John Soer en Max
Croiset het toneel in de film brengen. Die
toneelmatigheid treft men ook nogal eens
aan in de intonatie, waardoor de film op
haar sterkst is als er geen woord wordt
gezegd. Daar vertoont ze karakter, daar is
ze ronduit goed. De ontvluchting uit het
Huis van Bewaring, de achtervolging in
de nacht: men ziet er knap filmwerk.
En het slot is zeker ontroerend. Alleen
het moet gezegd zou de dialoog van
de president van de rechtbank met rechter
WOENSDAG 14 OCTOBER
Gebouw Cultura: ds. C. P. de Ruiter
spreekt over de Europese eenheid en de we
reldeenheid. 8 uur. Gebouw Cultura: Ned.
Ver. van Spiritisten „Harmonia"; Psycho
metrische en helderziende experimenten, 8
uur. Vleeshal: Bijbeltentoonstelling, 7.30 uur.
Causerie: 8 uur; Filmvertoning: 9 uur. Vis-
hal: Tentoonstelling miniatuur electrische
spoorweg, met demonstratie van het nieuwe
kamer-kegelspel, 1 uur. Lido: „Vrouwen-
politie", 14 jaar, 7, 9.15 uur. City: „Vergeten
levens", 18 jaar, 7, 9.15 uur. Frans Hals:
„Hard als graniet", 18 jaar, 7 en 9.15 uur
Rembrandt: „De man met de wassen beel
den", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Palace: „De
misstap van dr. Talbot", 18 jaar, 7 en 9.15
uur. Luxor: „De terugkeer van Don Camillo
alle leeft., 7 en 9.15 uur.
DONDERDAG 15 OCTOBER
Stadsschouwburg: „Muizen en mensen
Rotterdams Toneel, 8 uur. Concertgebouw:
Orgelconcert van de negerorganist Kenneth
Goodman. 8 uur. Vleeshal: Bijbeltentoonstel
ling 9_i2, 2—5.30 en 7.30—10 uur. Causerie:
8 uur; Filmvertoning: 9 uur. Vishal: Ten
toonstelling miniatuur electrische spoorweg,
met demonstratie van het nieuwe kamer-
kegelspel, 2—5, 7—9 uur. Lido: „Vrouwen-
politie", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. City:
„Vergeten levens", 18 jaar, 2.15, 4.30, 7 en
9.15 uur. Frans Ilals: „Hard als graniet 18
jaar, 2.30. 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „De man
met de wassen beelden", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en
9 15 uur. Palace: „De misstap van dr. Tal
bot", 18 jaar, 2, 4.15 uur; „De laatste reis",
7 en 9.15 uur. Luxor: „De terugkeer van Don
Camillo", alle leeft., 2, 7 en 9.15 uur.
Thomas gerust helemaal een monoloog
kunnen zijn, waardoor de eenzame tocht
van de rechter naar huis aan kracht en
bewogenheid had gewonnen.
Dat zijn met voorbeelden gestaafd de
kennelijke tekorten in „Rechter Thomas".
Over de goede zijden repte ik al toen ik
het camerawerk prees en de muziek, ter
wijl ik regisseur Walter Smith ook met de
beelden zonder woorden de flash-back-
episodes kan complimenteren. De film
doet u soms denken aan de neo-realistische
films uit Italië naar onderwerp en uitwer
king. Dat is een aanwijzing die ons kan
verheugen. Ze heeft naar mijn smaak te
weinig humor. Haar filmrijmen kunnen
dat tekort niet opheffen. Ze telt uitschie
ters en mislukkingen, maar om haar uit
schieters is ze bemoedigend. Dat ze er bij
het publiek in zal gaan geloof ik wel. Wat
het aandeel betreft der acteurs: er is er
één die met kop en schouders boven de
andere uitsteekt: Bob de Lange. Een emi
nent acteur met een prachtige expressie
voor de camera. Piet Bron kan rechter
Thomas niet helemaal waar maken Hij
moet te veel praten en dan wordt het alle
maal te opgelegd gevoelvol. (Waarom laat
de film zo weinig aan het publiek over om
te voelen en giet ze zoveel met de paplepel
in?) Ton van Duinhoven slaat zich er als
de jeugdige boef aardig doorheen, met af
en toe van het kwade iets teveel. In kleine
rollen kon ik Henri Eerens en Richard
Flink erg waarderen. Ze bewijzen, dat onze
toneelspelers zeker goede filmacteurs zijn.
De regie-prestatie van Walter Smith is
er een, die men om haar duidelijke kwa
liteiten kan loven. Hij zal, als het hem aan
de nodige zelf-critiek niet ontbreekt, de
Nederlandse film een eind op de goede weg
kunnen helpen. Hij zal erin moeten groeien.
Het is mijn oprechte wens.
P. W. FRANSE.
Naar aanleiding van het bezoek, dat de
Indische minister-president, Nehroe,
voornemens is aan de Unie van Zuid-
Afrika te brengen, heeft het Zuid-Afri-
kaanse parlement op voorstel van de
minister van Verkeer een amendement
goedgekeurd op de wet betreffende
„aparte geriewe". Door dit amendement
worden vertegenwoordigers van buiten
landse regeringen uitgezonderd van de
bepalingen omtrent dparte faciliteiten
voor blanken en niet-blanken.
coxaxcoooooxcooxoiwoco
De „Ville de Saigon," het schip, dat bij
de Haarlemse Scheepsbouw Maatschappij
gebouwd werd, zal over enige dagen het
Spaarne verlaten. Dat dit vertrek, door de
afmetingen ervan, niet zonder moeite ge
paard gaat, blijkt wel uit het feit, dat de
sluis in Spaarndam van Zaterdagnacht 3
uur tot Zondagmiddag 16 uur voor het ge
wone verkeer gesloten zal zijn.
A nvr:'Prr'FWTIE
Jhr. ir. R. E. Laman Trip, een van de
directeuren van de N.V. Philips te Eind
hoven, is benoemd tot directeur van de
Nederlandse Kabelfabriek te Delft.
(Van onze parlementaire redacteur)
De Eerste Kamer behandelde gisteren
de Zondagswet, waarbij prof. mr. D i e-
penhorst (A.R.) zijn mede-senatoren
op historische beschouwingen, doorspekt
met aanhalingen uit merkwaardige arres
ten omtrent overtredingen van de oude
Zondagswet onthaalde. Nu er een onover
brugbare kloof gaapt tussen de heden
daagse opvattingen en die van 1815, ver
diende het volgens hem aanbeveling de
veranderde wet door een nieuwe te ver
vangen, zoals de Regering voorstelt. Hele
maal geen wet, gelijk onder meer prof.
Oud (V.V.D.) in de Tweede Kamer had
bepleit, achtte de A.R.-senator niet juist.
De overheid moet voor degenen die dat
willen, de Zondagsrust waarborgen en
voorkomen dat zij niet onnodig door an
deren in hun gevoelens zullen worden ge
kwetst. In ons land moet een daarop inge
richte wet er wel een van compromissen
zijn. Helaas is er in de Tweede Kamer bij
de behandeling van het ontwerp te veel
politieke ruilhandel gedreven.
Mr. De Vos van Steenwijk (V.
V.D.) noemde een blijmoedige viering van
de Zondag in övereenstemming met de
geest waarvan het gehele Nieuwe Testa
ment doortrokken is. Voorlopig had hij
enig bezwaar tegen deze wettelijke rege
ling. Men zou volgens hem kunnen vol
staan met enige aanvullingen van het Wet
boek van Strafrecht om het verder aan
plaatselijke regelingen over te laten.
Volgens prof. De Zwaan (C.H.) kon
dit onderwerp niet anders dan door een
compromis worden geregeld. Ondanks
moeilijkheden zal de wet waarschijnlijk
wel goed te hanteren zijn. Mr. Teu-
lings (K.V.P.), die eenzelfde zienswijze
koesterde, zou eveneens voorstemmen, al
was hij niet geheel voldaan. Redelijk plaat
selijk beleid was wel gewenst.
De heer Brandenburg (C.P.N.)
zag ernstige gevaren voor de persoonlijke
vrijheid van grote groepen der bevolking
en zou daarom tegenstemmen.
Mr. VanWalsum (P. v. d. A.) kwam
op tegenover prof. Diepenhorst's critiek
op de aan de overzijde van het Binnenhof
gepleegde „ruilhandel". Juist was dat het
wetsvoorstel het karakter heeft van een
compromis aangezien men anders slechts
zou kunnen komen tot geestelijke over
rompeling en geestelijke dwang, gezien de
in onze bevolking aanwezige zeer uiteen
lopende gevoelens en opvattingen omtrent
de Zondagsrust. Winstpunten van de
nieuwe wet zijn, dat zij het ontstaan van
excessieve plaatselijke regelingen zal kun
nen tegenhouden en dat zij het rechtsge
voel van een belangrijk deel van onze be
volking zal bevredigen.
Bescherming Zondagsrust
overheidstaak
Minister Beel noemde het de plicht
van de overheid een nieuwe Zondagswet
tot stand te doen komen omdat de be
scherming van de rust op Zondag een
wens is, die bij een groot deel van ons
volk leeft. Op sportgebied blijft voor de
gemeenteraad niets meer te regelen. Het
betreft hier een materie, die men beslist
niet aan plaatselijke regelingen moet over
laten.
Bij de replieken gaf de heer A 1 g r a
(A.R.) mede namens zijn fractiegenoot
Tjalma uiting aan zijn grote waardering
voor de "bedoelingen van de minister. Zij
koesterden overwegend bezwaar tegen het
„in tweeën knippen" van de Zondag, zodat
er 's middags wel van allerlei zal kunnen
gebeuren.
Met aantekening van het „tegen" van
de Communisten, de V.V.D. en de beide
genoemde Anti-Revolutionnairen, ging het
wetsvoorstel er zonder hoofdelijke stem
ming door.
Minister Van de Kieft in het nauw
Voordat de Zondagswet aan de orde
kwam nam een aantal senatoren minister
Van de Kieft onder vuur over de Wet op
de Materiële Oorlogsschade. De Kamer had
in Juni van het vorig jaar de behandeling
van dit wetsontwerp uitgesteld, toen er
tussen haar en minister Lieftinck een ern
stig verschil van mening rees. Ook de weg
van minister Van de Kieft gaat, wat de
afhandeling van dit ontwerp betreft, niet
over rozen. Gisteren kwam een vrij sterke
oppositie aan het licht.
De voorgestelde wijziging heeft betrek
king op de wijze van hantering der aan
vullende bijdrage. Het gaat hierbij over
zeer ingewikkelde zaken. Ir. K ra a y-
vanger (K.V.P.), die een poging waagde
het probleem tot eenvoudiger proporties
terug te brengen, zei: „Ik heb deze zaken
maar zorgvuldig op schrift gesteld, want
wanneer ik er over zou improviseren, raak
ik de kluts kwijt."
In grove trekken komen de bezwaren
hier op neer, dat bij de berekening van
het verschil tussen verkoopwaarde op 9
Mei 1940 en de herstelschade op een tijd
stip vóór Mei 1945 het risico wordt afge
wenteld op de onderlinge molestmaat-
schappijen. Reeds eerder is het departe
ment door het scheidsgerecht bij weigering
van de aanvullende bijdrage voor bedrijfs
panden in het ongelijk gesteld.
De Eerste Kamer heeft thans critiek uit
geoefend op de wijzen, waarop de juristen
van het departement hebben getracht uit
de moeilijkheden te komen. Met name
prof. Molenaar (V.V.D.) had bezwaar
tegen de juridische kronkels, waarmede
gepoogd is „recht te praten wat krom is".
Hij adviseerde de minister, de koninklijke
weg te bewandelen en toe te zeggen, een
wetswijziging voor te bereiden. In die zin
spraken ook ir. K r a a y v a n g e r en prof.
PI el le m a (A.R.) Prof. Molenaar stelde
een motie in uitzicht, wanneer de minis
ter een zodanige toezegging niet zou doen.
Hiertegen werd stelling genomen door de
heer P o 11 e ma (C.H.), die van oordeel
was, dat de Eerste Kamer met het stellen
van deze voorwaarde haar staatsrechtelij
ke bevoegdheid te buiten zou gaan. Mr.
I n 't V e 1 d (P. v. d. A.) achtte een derge
lijke toezegging daarentegen wel mogelijk.
Minister Van de Kieft heeft tot
vandaag respijt gekregen om de puzzle te
ontwarren.
Een van de ernstigste bezwaren, die
wij koesteren tegen Nederland in het
algemeen en Amsterdam in het bijzon
der, is dat men er te weinig ping-shot-
spellen vindt. Wij aarzelen namelijk niet
dit tafelvoetbalspel, waarvan men bij
gaand een blauwdrukje gelieve aan te
treffen, als de keizer der sporten te
kenschetsen. Mooier dus nog dan de
paardensport, die men terecht de koning
der sporten noemt, hoewel deze titel
ook wordt opgeëist door de aanhangers
van het cricketspel, een bezigheid
wanneer men haar zo wil noemen
die wordt bedreven door heren in witte
costuums, die de ganse dag op een gras
veld stil staan om dan ineens de scheids
rechter aan het schrikken te maken
met de wilde schreeuw How's that?"
De scheidsrechter wordt daar wakker
van en neemt een op niets gebaseerde
beslissing, waarna iedereen weer te
vreden indut.
Geheel anders gaat dat met het ping
shot-spel. Ten eerste maakt het zoveel
kabaal dat niemand in een straal van
tien kilometer een oog dicht kan doen,
ten tweede is er geen scheidsrechter en
voorts verloopt het zo snel, dat ijs
hockey er een wassen beeldenspel bij
lijkt. Het aanzienlijkste voordeel boven
cricket is echter, dat het spel altoos in
Horeca-bedrijven staat opgesteld, zodat
men niet eerst een half uur over het
veld hoeft te lopen alvorens men het
binnenwerk kan smeren.
De voornaamste reden voor onze be
wondering van het ping-shot-spel is
echter, dat dit de enige sport is waarin
wij de sterkste van het land zijn. Zelfs
de mogelijke tegenwerping, dat wij zo
ongeveer de enige Nederlander zijn, die
het ooit speelt, doet daar niets aan af.
Dit komt vei'moedelijk omdat er in de
Nederlandse cafés, waar men zich liever
met biljart of andere eenvoudige spel
letjes ophoudt, zo weinig ping-shot-
automaten staan, zodat wij zelfs ge
dwongen zijn geweest trainingsreizen
naar het buitenland te ondernemen. Zo
speelden wij kortelings de wedstrijd
FrankrijkNederland in de Brasserie
Royale op de Place St. Michel te Parijs
en het zal u zonder twijfel goed doen,
dat wij daar de leeuw niet in zijn
hemdje hebben laten staan. Wij wonnen
met enorm verschil. Nu ja, het was een
morele zege, want de Fransen stonden
in punten met 10-9 voor. De volgende
dag traden wij aan op het Antwerpse
Statenplein tegen vertegenwoordigers
van de beide crack-ploegen „De Shot-
teurs" en „De Tien Ballekens". Ook
hier was de morele overwinning aan
ons.
Ge begrijpt dus wel, dat wij in grote
vreugde geraakten toen wij eindelijk in
Amsterdam ook een ping-shot-machine
ontdekten. Zij bevindt zich in een luttele
cafetaria enige deuren voorbij Carré en
het is een bijzonder fraaie, met een
vloer van gewapend glas en spelertjes,
die prettige trekken op hun houten ge
laatjes hebben. Voorts is er gezorgd voor
voortreffelijke tegenpartijen, die juist
iets zwakker zijn dan wij, hetgeen een
algemene voorwaarde mag heten voor
hem die zich met ons wil meten in het
leven. Deze tegenstanders zijn taxi
chauffeurs, die zich in afwachting van
het uitgaan van Carré bezig houden met
klaverjassen, karnemelk drinken en het
verliezen van ons op het tafelvoetbal
spel.
Het aardige van ping-shot is, dat het
op zuiver amateuristische basis ge
schiedt. Men werpt namelijk een dub
beltje in een kleine gleuf, drukt op een
knop en rrrrrt, daar rollen de tien rol
letjes in een bak, die zo dadelijk via
uw doel weer in het binnenste van het
maehien zullen verdwijnen, waaruit zij
slechts tegen overdracht van tien cent
weer terug te bekomen zijn. Maar goed,
zover zijn wij nog niet. Om bij het be
gin te beginnen, de elftallen staan reeds
opgesteld. Zij staan namelijk continu
opgesteld. Hier treedt aanstonds al een
duidelijk voordeel boven het namaak-
voetbal, dat op een grasveld wordt ge
speeld, te voorschijn. Daar moet men
vaak op de spelers wachten tot men een
ons weegt, kennelijk een ezelsbrugge
tje van de penningmeester om mier
mensen op de tribunes te kunnen prop
pen.
De opstelling bij ping-shot is hoogst
onorthodox. Er wordt weliswaar niet
met een stopper-spil gespeeld, maar
daartegenover staan de binnenspelers
ook in de halflinie, die dus uit vijf man
bestaat. Bij de aftrap, die door de half-
linies geschiedt, staan de voorhoedes
trouwens al diep in het vijandelijk ge
bied. Aan- de andere kant is off-side
echter onmogelijk, aangezien de manne-
kes met koperen buizen aan het spel zijn
vastgekluisterd. Dit maakt ook het weg
kopen van bijzonder bekwamen onder
hen deor Franse en Italiaanse scouts
onmogelijk. Zij zijn gedoemd amateur
te blijven tot hun de benen worden ge
broken en zij op de vuilnishoop worden
gesmeten, een stand van zaken, die de
K.N.V.B. ongetwijfeld met grote vreug
de zal vervullen.
Nochtans zijn de houten Klaasjes on
georganiseerd, hetgeen een voordeel
voor Karei Lotsy is, want zelfs zijn
donderspeeches zouden geen indruk op
hen maken, tenzij zijn bliksem hen in
brand zou zetten.
Wij dwalen echter af, want wij moe
ten de spelregels nog uiteen zetten. Dat
is snel gedaan: er zijn namelijk geen
spelregels. Alles mag en reeds dat is
een reden om het spel in Nederland aan
te prijzen. Het enige dat niet op prijs
wordt gesteld is het veld omgooien,
maar dat ziet men bij echt voetbal ook
niet graag. En verder gaat men zijn
gang maar. Men moet hard schieten,
maar ook weer niet te hard, want dan
kaatst de bal in eigen doel terug, men
kan pingelen, combineren, switchen,
omhalen, voorzetten, aftrappen, uit
trappen, de bal doodmaken en de tegen
stander ook en dat alles gaat gepaard
met een lawaai, dat deugd doet.
Het is werkelijk een verrukkelijk
spel en wij nodigen u uit ten snelste
een partijtje tegen ons te komen ver
liezen.
BOEDA.
PARIJS, October - - De herfst is nog
nooit zo goed herkenbaar als op een neve
lige Zondagmorgen (of het moet zijn in
de vroege avond, als een jongetje uit het
raam van een benedenverdieping onbewo
gen een dronken vrouw nakijkt, die zin
gende voorbijkomt). De nevelige morgens
verbergen een onbereikbare vrolijkheid,
en het hart van de wandelaar is heel wat
lichter dan zijn tred ooit zou kunnen zijn.
De flakkerende wind voert late warmte
mee: om twaalf uur breekt de zon door,
en pas een uur later heeft de nevel zich
hersteld, dun maar stevig, duizend meter
hoger dan eerst.
Het is nu October. De concierge van een
Hollandse familie hier ter plaatse zei vorige
maand: „Ja, warm water, dat komt weer
in October. Les dames de classe komen pas
in October in de stad terug." Wij zijn dus
omringd door de dames de classe; de thea
ters gaan de een na de ander weer open,
scholieren en studenten kopen nog tot laat
in de avond aan stalletjes voor de kantoor
boekhandels hun schriften, waarvan de
bladen altijd geruit zijn, nooit gelijnd; en
in de tuin van het Luxembourg veegt de
beheerster van het kleine bruine gebouw
tje („Cabinets d'Aisances") met soepele
armslag de bladeren over het grint opzij.
Toeristen zijn er nu veel minder, maar
toch: twee dagen geleden nog stond er een
open auto uit Gelderland, ter grootte van
een privé-zwembad, in de Rue de Vaugi-
rard; vier van top tot teen sportief ge
klede inzittenden vroegen zich af wat hun
te doen stond, en leken onbezield. Dat is
zeker wel het bezwaar van uit reizen gaan
in zo'n slee: men is er enigszins in de po
sitie van een vorst die zijn hofhouding
meeneemt, en de rit van Arnhem naar het
Loo of die van Parijs naar Rambouillet, dat
maakt eigenlijk weinig verschil. Een ander
geval was het met de Engelsman in een
restaurant, die geen woord Frans kende:
hoewel bij het vaststellen van het menu al
gebleken was dat de kellner van zijn kant
het Engels niet meester was, liet hij niet
na telkens als hem iets geserveerd werd
grapjes in die taal te maken. Het zou an
ders verkeerd zijn te denken dat dit de
typische Engelsman in Parijs was: ik heb
andere Engelsen uitvoerig Frans horen
spreken, en zij knoopten ook gesprekken
aan met vreemdelingen. Eén ervan begon
met „Quel temps!", doelende op een lichte
regenval, en vertelde later over Spanje,
waar hij juist vandaan kwam. Een stieren
gevecht, zei hij, mag nooit langer dan
twintig minuten duren, dan begint de stier
te merken dat de man die hij hebben moet
naast de doek staat; en hij had een be
roemde stierenvechter op de horens zien
nemen, toen zonder dat hij het merkte de
doek door een zuchtje wind voor zijn benen
gekomen was.
Hoe dit zij, het is herfst, en er komt hier
en daar een blad neer dat gaat overigens
al sinds Augustus zo. maar in sommige
lanen is nu ook die kleur te zien van de
reclameplaten voor Versailles: naast el
kaar een afbeelding van de grote zaal in
het paleis en een van de tuinen, en het
parket en het geboomte hebben precies
dezelfde oude roodbruine kleur. Nu kun
nen wij dan ook, in een onzichtbare op
winding gestemd, op Zondagmórgen langs
de Seine lopen, en in de boekentrommels
op de balustrade nu en dan een boek op
lichten om te zien wat er achter staat.
Linksaf, in de Rue Dauphine, hangen de
kinderen uit de hoge ramen van de vuile,
verzakkende huizen, en bij de Carrefour de
Buci lijkt het nog drukker dan op week
dagen voor de uitstallingen van groenten
en vlees.'
Verder is het niet druk op de straat, al
leen aan de caféterrassen. Een vrouw, luid
opgemaakt en haveloos gekleed, loopt snel
over een breed trottoir met een bood
schappentas aan de arm, en sluit de ogen
in een windvlaag. Een jong meisje in een
zwart fluwelen jasje loopt weg van een
deur waar zij enige keren gebeld heeft,
en kijkt over haar schouders nog eens om
naar een bovenraam: even zijn alleen haar
tanden te zien, en de neusgaten daarboven,
dan wandelt zij door. Wat is er te doen op
een Zondagmiddag?
ADVERTENTIE
De rechtbank te Haarlem heeft Dinsdag
in staat van faillissement verklaard: A. C.
M. Westenbroek, leraar, Koninginneweg 4?,
Haarlem. Rechter-commisaris: mr. N. Ree
ling Brouwer. Curator: mr. K. Hugenholtz,
advocaat en procureur te Haarlem.
Wegens gebrek aan actief werd opgeheven
het faillissement van J. Veelenturf, bloem
bollenhandelaar, Brouwersdwarsstraat 3,
Hillegom. Rechter-commissaris: mr. H. J.
Ferwerda. Curator: mr. F. J. D. Theyse Jr.,
advocaat en procureur te Haarlem.
Wegens het verbindend worden van de
enige uitdelingslijsten zijn geëindigd de fail
lissementen van J. M. Oudejans, aannemer,
Beukenlaan 7, Zaandam. Rechter-commis
saris: mr. C. E. Muller. Curator: mr. D. Aten,
advocaat en procureur te Zaandam.
A. T. Juffermans, bloembollenkweker en
handelaar, Bleekersvaartweg 1, Heemstede.
Rechter-commissaris: mr. J. P. Petersen.
Curatrice: mevr. mr. L. A. Barendsen—Cle-
veringa, advocate en procureur te Haarlem.
