Arnhems schoolmeisje werd ster
van Broadway en Hollywood
,Mijn vriend
de schurk
.Clowntje Rick
EUBELEN!
5
Audrey Hepburn's bliksemcarrière
Enthousiaste
critieken
Het prille begin
Het ideale vitaminepreparaat
Moeilijke jaren
De grote kans
Vliegveld Eeldc wordt
weer opengesteld
Mooie glanzende
FEUILLETON
door David Bolderdijk
Steeds groter belangstelling
voor volleybal-competitie
Haarlems polozevental
Wiclerkalender
Paardensport
Jupiter" won
Waterpolo
HPC-damcs bleven
VZV de baas
Voor de kinder en
Water po loprogramma
Mag in Sprang-Capelle
weer gevoetbald worden?
Schaken
Om de Van der Hoek-beker
Programma van dc Spelen
ÏVS Zlriiaar g,elede? kon men haar dagelijks met een paar ballet-
schoe"(jPS oudcr de arm dnnr Amsterdam zien gaan: een voormalig schoolmeisje
uit Arnhem met magere armen, onregelmatige tanden en een geestig gezichtje op
weg naar de studio van Soma Gaskel. Een onbekende, tengere zeventienjarige aardig
T^nkL^e^Ul~TiïZdHaïiï°' dal °?derWPg we' een nh" tijdschm kocht
in een kiosk eh ach.elf in gedachten misschien op de voorpaqina zag prijken als cru
stralende ster in haar glansrol. De romantische droom van een jongmeisje maar in
haar geval zou het geen droom blijvenjongmeisje, maai m
Want sedert kort duikt dat zelfde gees- °,°k,kree? men het ™nr>>ge meisje te zien
tige gezichtje over de hele wereld in kran- «JLi y müseumstuk, en wel als luit-
ten en tijdschriften op: het gelaat van ïf, naar ec.n schilderij van Frans
ten en tijdschriften op: het gelaat van
Audrey Hepburn, het Engels-Nederlandse
meisje, dat van haar tiende tot haar acht
tiende jaar in Nederland werd opgevoed,
hier de bezetting meemaakte, kattekwaad
uithaalde, muzieklessen nam en briefjes
burn Euston en baronesse van Heemstra
uitgesproken en toen de strijd tussen En
geland en Duitsland was ontbrand, bracht
men Audrey, veiligheidshalve naar Neder-
bezorgde voor de ondergrondse en dat "o 7a\ in door, waar zij in 1929
thans bezig is, omhoog te schieten aan het örussel was geboren. Kort voor de oor
firmament van Broadway en Hollywood, if,.Se 1g tussen de hj;er Hep-
En het zal niet lang meer duren of men
zal haar naam in stralend neonlicht aan de
voorgevels der bioscopen zien: Audrey
Hepburn, ster van „Gigi" en „Roman Ho
liday", het meisje, dat door enthousiaste
critici al „de grootste ontdekking sedert
Garbo" genoemd is en reeds velen in ver
rukking bracht door de charme van haar
spel, dat naïever, frisser en ongekunstel-
der aandoet dan veel van wat men tot nu
toe op het bioscoopdoek heeft gezien.
Als „Gigi" in de titelrol van het toneel
stuk naar het gelijknamige boek van de
beroemde Franse schrijfster Colette, wist
Audrey verleden jaar reeds stormender
hand Broadway te veroveren. Alle mensen
van het vak waren en zijn het er sindsdien
over eens, dat er voor haar een grandioze
filmtoekomst is weggelegd.
Zo schreef bijvoorbeeld de (Londense)
„Daily Mirror" al vorig jaar: „Hepburn
vertegenwoordigt iets geheel nieuws in de
film. Zij heeft een rijke persoonlijkheid,
met iets van de slanke gratie van Moira
Shearer en een glimp van Jean Simmons.
Zo is dit bijdehande actricetje met het
uiterlijk van een schoolmeisje bezig naar
de top te snellen. in Amerika".
Regisseur William Wyler merkte op:
„Dit meisje wordt de grootste ster van
Hollywood" en het grote Amerikaanse
weekblad „Time" meent: „Paramount's
nieuwe ster schittert en gloeit met het
vuur van een goed geslepen diamant".
Daar kan Audrey het mee doen en de
schoolvriendinnetjes uit Arnhem en de
meisjes van het ballet uit Amsterdam zul
len zich wel even de ogen uitwrijven. Wat
overigens de eer betreft, Audrey te hebben
„ontdekt", behoeft Nederland zich niet on
betuigd te laten, want het was een Neder
landse cineast die het 17-jarige dochtertje
van baronesse van Heemstra en de Schotse
zakenman J. A. Hepburn in 1947 in Am
sterdam voor het eerst voor de filmlens
bracht. Die cineast was Charles Huguenot
van der Linden, die voor de Britse
J. Arthur Rank-organisatie bezig was een
gespeelde documentaire over Nederland te
vervaardigen onder de naam „Dutch in
seven lessons". Van der Linden was ge
troffen door Audrey's frisse verschijning
en door haar fotogenieke kwaliteiten. Bo
vendien kon dit meisje aardig zingen, dan
sen en acteren.
De eerste maal dat zij de filmcamera's
hoorde snorren was in het voorjaar van
1947. Plaats van handeling was het grauwe
asfalt op het kruispunt P. C. Hooftstraat-
Hobbemastraat in Amsterdam waar Audrey
in een eenvoudig zomerjurkje met een al
lerliefst kostschoolmeisjesglimlach stond
op te kijken naar de cameraman, die uit
een der vensters van café „De Posthoorn"
hing.
In dat filmpje speelde Audrey de rol
van een KLM-stewardesje. onder de va
derlijke hoede van piloot Virulv, met wie
zij op een vliegtuigtrap werd vereeuwigd.
r
";*f
i f*
1953: het vuur van een goed
geslepen diamant
Hals. Haar eerste filmcollega's waren o.a.
Magda Janssens, Wam Heskes en Han
Bentz van den Berg.
Audrey Hepburn is een kind van ge
scheiden ouders. Haar prille jeugdjaren
bracht zij in België door, waar zij in 1929
ADVERTENTIE
Davitamon-10 bevat de tien belangrijkste
vitamines. Het aangewezen preparaat
voor de aanvulling van vitamine-tekor-
ten. Eén dragee per dag is voldoende.
ORGANON OSS
>Z&
Van dit moment af ging het snel met
Audrey's carrière. Paramount kwam met
het verlokkelijke contract voor „Roman
holiday", het charmante verhaal van het
prinsesje, dat plotseling genoeg krijgt van
het „opzitten en pootjes geven", en er met
een onbekende journalist (Gregory Peck)
in Rome op onschuldige wijze de bloeme
tjes buiten zet door alles te doen, wat zij
haar leven lang nooit heeft mogen doen:
1947: lieftallig meisje in Nederlandse documentaire.
land, waar zij met haar moeder haar in
trek nam in het Arnhemse huis van de
Van Heemstra's.
Het was daar, dat Audrey de bezettings
ellende meemaakte enkele van haar fa
milieleden werden door de Duitsers ge-
excuteerd. Toen de laatste Hitlertroepen
uit Nederland vertrokken waren, was
Audrey een kordaat meisje van vijftien,
dat nauwkeurig wist wat zij wilde: een
carrière aan het ballet. En zo kwam Audrey
naar Amsterdam, gereed om de allereerste
schreden te zetten op het pad naar de roem.
Maar zij was niet tevreden met wat zij
in Amsterdam kon bereiken. Na haar op
treden in „Nederlands in zeven lessen",
vertrok Audrey in 1948 naar Londen.
Daar werkte zij als fotomodel voor re
clame-doeleinden en kreeg een baantje
als balletmeisje in een revue. Het waren
moeilijke jaren, maar waar zij zich dapper
doorheen sloeg.
Toen brak een periode aan van de kleine
filmrolletjes.
Een paar maanden later zou Audrey haar
grote kans krijgen: een hoofdrol als tegen
speelster van de Nederlandse acteur Jack
Gimberg in Ray's nieuwe film ..Nous irons
a Monte Carlo". Het waren de opnamen
voor deze film, in de hal van een hötel in
Monte Carlo, die leidden tot Audrey's ont
dekking door de Franse schrijfster Colette.
Audrey kwam juist door de draaideur
in de hai van het hötel, waar een deel van
de opnamen werd gemaakt, toen Colette
daar binnenkwam, in haar rolstoel voort
geduwd door haar echtgenoot, de in Frank
rijk zeer bekende Nederlandse schrijver
Maurice Goudeket. „Daar staat mijn
Gigi", riep Colette uit, zodra zij Audrey
ontwaarde en niets was meer in staat haar
van gedachten te doen veranderen: Audrey
Hepburn zou Gigi spelen, in de nieuwe be
werking, die binnenkort op Broadway zou
gaan.
Het succes was snel en overdonderend.
Hoewel Audrey nog helemaal niet zeker
van zichzelf was en bij iedere opvoering
doodsangsten uitstond, was het publick
enthousiast en putte de pers zich uit in
loftuitingen.
drinken uit een fontein en in het open
baar ijshorentjes eten.
Deze „prinses met vacantie" grijpt de
toeschouwer recht in het hart door de
pikante mengeling van kinderlijke naïevi-
teit en koninklijke waardigheid een re
sultaat dat natuurlijk ook regisseur Wil
liam Wyler tot eer strekt.
Tijdens de opnamen voor deze film, was
Audrey verloofd met de Britse zakenman
James Hanson en het zag er naar uit, dat
her huwelijksbootje een einde zou maken
aan haar filmcarrière nog voor zij goed
en wel begonnen was. Verleden jaar Oc
tober zou het huwelijk worden gesloten,
maar op het allerlaatste ogenblik veran
derden Audrey en James van mening.
Audrey keerde terug naar Broadway en
Hollywood. Misschien ligt haar geluk in
andere richting. De combinatie echtgenotc-
filmactrice is immers niet eenvoudig. Maar
Audrey heeft nog de tijd, want voor een
meisje van 24 met haar capaciteiten en
talenten ligt de wereld open.
Het landingsterrein Eelde bij Groningen
wordt op 1 November weer opengesteld.
Het terrein is met ingang van genoemde
datum beschikbaar voor het internationale
en het nationale luchtverkeer.
De openstelling geschiedt voorlopig al
leen tussen zonsopgang en zonsondergang,
en betekent slechts een uitbreiding van de
reeds bestaande gelegenheid tot landen.
De officiële ingebruikstelling wordt niet
eerder verwacht dan begin volgend jaar,
wanneer de installaties' voor het regelen
van nachflandingén in gereedheid zullen
zijn. Tevens zullen de verkeerstoren en de
radiokamer dan beter geoutilleerd zijn.
ADVERTENTIE
LINCOL W R IJ F W A S
met o.a. CARNATJBA-WAS en zuivere
terpentijn bereid.
Voor de ledige doos ontvangt U 5 cent.
13)
Dat is zogezegd de Noorderbreedte. Om de
juiste plaats te bepalen moet ik nu de Zui
derbreedte berekenen, of liever het snij
punt van de twee richtingen. Vak drie werd
een half jaar geleden in gebruik genomen.
De ophaaldienst neemt ongeveer een strook
van twee meter breed in beslag bij iedere
week dat gestort wordt. De datum in aan
merking nemend, zou de plaats waar het
loterijbriefje is neergekomen dus moeten
liggen op vier maanden maal vier weken
maal twee meter is 32 meter afstand van
het beginpunt. Welnu, laten we gaan kijken
op het aldus berekende punt."
Hij haalde een meter voor de dag en be
gon te meten. Ik strompelde achter hem
aan, de waanzin beseffend van dit gedoe
en mezelf thuis wensend, of nog liever op
het tenminste warme kantoor van meneer
Van Pannerden.
Vroegindeweij stond stil. Hel was een
plechtig gebaar, waarmee hij mij wenkte.
„Hier moet het zijn," zei hij ernstig.
Wij bogen ons over de viezigheid en
zochten.
„Je hebt de breedte en de lengte be
rekend", zei ik mismoedig. „Maar deze belt
heeft drie dimensies. Je weet de diepte
niet. waarop mijn briefje begraven ligt."
„Ik neem aan dat er één laag overheen
gegaan is," zei hij optimistisch. „Het vuil
wordt meestal verspreid om geen al te
grote oneffenheden in de berg te krijgen."
„O," zei ik zonder enthousiasme. De
stank van de vuilnis maakte me bijna mis
selijk. Mijn voeten zonken weg in de weke,
rottende massa en mijn broekspijpen waren
grijs en nat van de drab.
Overal rondom mij grijnsde de smeerboel
mij aan. Geroeste blikjes, omhoogstekende
stukken ijzerdraad, half-vergaan papier,
scherven van wat eens keukengerei moest
zijn geweest, etensresten, verrot bout, ver
welkte bloemen, i'ietszadels waarvan de
veren naar alle kanten staken, oude banden
van rijwielen en kinderwagens, stukken
matrassen, kolenslakken, halve schoenen en
verder alle denkbare en ondenkbare over
blijfselen van menselijke gebruiksvoorwer
pen, alle overdekt met de ondefinieerbare,
onbeschrijfelijk stinkende grijze massa van
reeds vergane substanties. Alles grijnsde
mij aan, behalve mijn loterijbriefje.
Terwijl ik mijn blik over de ellende aan
mijn voeten liet dwalen, overviel mij plot
seling een gevoel van woede. Woede om de
idiote theorieën van Vroegindeweij, woede
om de onfortuin die mij van het lot beroofd
had, woede om de stommiteit van juffrouw
Vrolijk om altijd alles op te ruimen, maar
bovendien woede om mijn eigen onnozel
heid, die mij met Vroegindeweij naar deze
onzalige plaats had doen gaan en mij een
hoop had doen koesteren, die bij voorbaat
al .ongemotiveerd mocht heten.
Hoe kon een verstandig mens zo stom
zijn om te denken dat men ooit iets zou
kunnen terugvinden, dat op een vuilnisbelt
verzeild is geraakt? Dat ik een kans liep
het geld niet uitbetaald te krijgen, was nog
tot daaraantoe. Dat ik een ogenblik de hoop
had gehad met behulp van Vroegindeweij
het briefje terug te vinden, kon er ook nog
mee door. Maar dat ik mij had laten lijmen
om deze vieze, smerige, stinkende woestijn
te betreden, ging alle perken te buiten. Ik
stampte op de grond, tenminste op datgene
wat op het moment als grond fungeerde,
en schoot prompt enkele decimeters diep in
de compost weg.
„Idioot!" schreeuwde ik tegen Vroeginde
weij. „We zijn gek! We zijn twee driedub-
belovergehaaldé waanzinnigen! Ik ga weg!
Ik wil geen geld meer! Ik vertik het langer
om in deze bende rond te waden! Ik.
Vroegindeweij legde mij met een hand
gebaar het zwijgen op en boog zich naar de
oppervlakte van de vuilnisbelt. Ik zag hoe
hij langzaam dieper en dieper boog. alsof
hij van plan was met zijn neus in de smeer
boel te gaan wroeten. Zover kwam het ech
ter niet, want zijn neus hield stil op een
halve meter van de afvalvlakte. Ik herin
nerde mij later nog hoe ik op dat moment
dacht: Waarom houdt die kerel zijn neus
niet dicht?
Onbeweeglijk bleef Vroegindeweij in deze
houding ongeveer ivee minuten staan.
Toen dook hij bliksemsnel naar beneden en
Het was gisteravond bijzonder druk in het
Krelagehuis in Haarlem. En toch stonden er
geen bijzondere wedstrijden op het pro
gramma. Er blijkt echter steeds meer belang
stelling voor de volleybalsport te bestaan.
Ook het ledenaantal van de Haarlemse af
deling stijgt gestadig. Voor jeugdvollev
blijkt er buiten het schooltournooi nog
geen gelegenheid te bestaan. Belangstelling
bestaat er genoeg bij de jeugd maar de clubs
zien geen kans de jongeren te laten trainen
en nachten de zomer af om dan op buiten-
velden de jeugd het spel te leren.
De meeste aantrekkingskracht ging gister
avond uit van de strijd tussen de reserves
van HVS en VCR. De wedstrijd was bij
zonder spannend wat wel blijkt uit de tus
senstanden: 15—3, 16—14, 17—19 en 25—13.
HVS 2 won verdiend, speelde technisch
zeer goed en was veel enthousiaster dan
VCR. HVSBrandweer was een spel tussen
kat en muis. De kampioen had niet de minste
moeite met de spuitgasten en won met 159.
15—5, 15—5 en 15—13.
Dames
OVRA heeft in de eerste klasse dames alles
gedaan om een gelijkspel te behalen, maai
de hardwerkende dames van de belastingen
konden niet op tegen een technisch sterker
VCK. De tussenstanden werden 715, 1511,
2—15 en 9.15.
Velox speelde goed en won verdiend van
PSVH. De tussenstanden werden 715,
15—4. 15—8 en 15—9.
In de 2de klasse dames won Die Raeckse 2
van Ramplaan en gezien het gepresteerde
vermoeden we dat de reserves van de rood-
witten in dit seizoen zeker niet kansloos
zijn.
In de derde klasse doet de ploeg van de
meisjes HBS het uitstekend en blijkt geen
last van plankenkoorts te hebben. Het be
haalde uit drie wedstrijden vijf winstpunten.
Uitslagen
Dames. Ie klasse: VKC—OVRA 3—1; Ve
lox—PSVH 3—1.
2e klasse: Die Raeckse 2Ramplaan 31;
Velox 2—EGV 1—3.
3e klasse: HBC 3Leonidas 04; Gios
Rap. 2 13 OVRA 2Gios 2 40: Santpoort
SSO 2—2; Die Raeckse 4— MHBS 0—4.
Heren. Ie klasse: HVS 2—VCR 3—1; HVS
Brandweer 40.
2e klasse: CIOS 2—HVS 3 3—1; CIOS 3—
BGV 1—3: Rap. 2—Boru 3—1; HBC 2—Ramp
laan 13.
3e klasse: Die Raeckse 3Leonidas 2 31;
Santpoort 2Die Raeckse 4 22; Gios 2
Rap. 3 13.
Voor het spelen van een waterpolowedstrijd
in Amsterdam tegen Meeuwen 1 is door de
Polocomissie kring Haarlem van de KNZB
het Haarlems zevental als volgt vastgesteld:
doel: E. Vrugt (HPC); achter: F. Roozekrans
(DWT), D. Bongertman (HVGB). W. Geurt-
sen <HPC>: voor: .1, Hoekstra (HVGB), J.
Felix (HVGB), J. Bouwman (HPC).
In een vergadering van organisatoren van
wielerwedstrijden, die werd bijgewoond door
de heer Achilles Njoinard, president van de
UCI. zijn voorstellen geformuleerd ter over
legging aan het internationale kalender
congres dat op 27 November in Zürich
wordt gehouden.
Besloten werd aan dit congres de volgen
de data voor te stellen met betrekking tot
de wedstrijden die voor de Challenge Des-
grange-Colombo 1954 zullen tellen:
19 Maart: Milaan—San Remo: 4 April:
Ronde van Vlaanderen; 11 April: Parijs
Roubaix; 8 Mei: Waalse Pijl; 9 Mei: Luik
BastenakenLuik; 22 Mei13 Juni: Ronde
van Italië; 8 of 9 Juli1 Augustus: Ronde
van Frankrijk: 7 Augustus14 Augustus:
Ronde van Zwitserland; 3 October: Parijs
Tours; 24 October: Ronde van Lombardije.
Wat de andere wedstrijden betreft zullen
onder andere de volgende data worden voor
gesteld: 25 April: ParijsBrussel: 2630
Mei: Ronde van België; 27 Juni: Nationale
kampioenschappen; 2129 Augustus: We
reldkampioenschappen wielrennen (onder
voorbehoud); 5 September: Bordeuax
Parijs.
Het paard Jupiter" van lord Lambton
heeft uit een veld van 29 deelnemers de
Cambridgeshire Handicap (1809 meter) ge
wonnen, de tweede ren van de z.g. Autumn
Double. Het paard, dat bereden werd door
sir Gordon Richards, stond 100/6 genoteerd.
De race was begiftigd met een prijs van 3000
pond voor de winnaar.
Tweede op een lengte werd „King of the
Tudors" (20/1) en derde op een hoofdlengte
„Fair Colleen" (22/2).
In de waterpolowedstrijd HPCVZV. die
Dinsdagavond voor de eerste klasse dames
in het Sportfondsen bad in Haarlem werd
gespeeld, zag het er aanvankelijk naar uit
dat het een ruime overwinning voor de
Velsense dames zou worden. Die stonden
namelijk al spoedig met tweenul voor.
Voor het ingaan van de rust hadden de
Heemsteedse dames de achterstand tot twee
een verkleind.
Na de hervatting volgde de gelijkmaker.
Wederom nam VZV het initiatief en verkreeg
weer een voorsprong, doch de gelijkmaker
bleef wederom niet uit. De Heemsteedse
dames brachten met een strafworp daarna
de stand op vierdrie, waarbij het bleef.
In de derde klasse dames overwon HPC 2
met viereen DWT 4.
Overal sprak men over de ramp: iedereen was er vol van....
In de kranten stonden er bijna alleen berichten en joto's van de grote overstroming.
En hoe kon het ook anders. dit was belangrijker dan al het andere nieuws!
Wan! cr waren zoveel mensen en kinderen in nood; hier moest geholpen worden,
door iedereen. Zo hoort het: als anderen in moeilijkheden zijn, dan moet je hen. helpen,
nietwaar?
Oom Tripje las voor uit de krant, en de jongens hoorden, hoe het stond in het over
stroomde gebied. En dat- was geen prettig nieuws. er werd veel geleden door die
mensen en kinderen uil het rampgebied. Wel werd er alles gedaan om hulp te geven,
maar dat bracht heel wat moeilijkheden mee. En er was verschrikkelijk veel schade;
geld moest er komen van alle kanten, véél geld.
Toen oom. Tripje al. die. berichten uit de krant had verteld, dachten de jongens daar
over na. Ze begrepen heel goed, dat er niemand mocht achterblijven, dat iedereen
moest meedoen aan die hulp.
Bunkie was even naar boven verdwenen. Hij ging naar zijn kamertje: en toen hij
terugkwam, droeg hij zijn stenen spaarvarken in de hand. Dat zette hij voor oom
Tripje op de tafel.
„Alstublieft oom Tripje", zei hij, een beetje verlegen. „Ik ivou mijn spaargeld graag
voor die arme kindertjes geven!"
Dat'vond oom Tripje heel prettig.
Op Zaterdag 31 October worden in het
Sportfondsenbad de volgende waterpolo-
competitie-wedstrijden gespeeld: derde klasse
heren: HVGB 3—HVC-B 4. Tweede klasse
heren: DWT 2HPC 2. Bekercompetitie
dames: HPC 1HVGB 1. Bekercompetitie
heren: VZV 1—Amstel 1; HVGB 2—Kroos
duikers 1.
Dinsdag 3 November zijn in het Sport
fondsenbad vastgesteld: Heren vierde klasse:
DWR 3—VZV 2; HZV 1-HVGB 5.
In Sprang-Capelle is in de algemene po
litieverordening een artikel opgenomen
waarbij het verboden is om op Zondag voet
balwedstrijden te spelen. Daardoor is de
plaatselijke K.N.V.B.-club Wit Zwart, een
vierdeklasser, ernstig gedupeerd. Reeds meer
dan eens heeft de vereniging aan de raad om
intrekking van dit artikel verzocht, maar
steeds klopte men aan een gesloten deur.
Wit Zwart heeft nu weer een verzoek aan
de raad gericht.
In dit schrijven wordt uitvoerig gesproken
over de nadelen voor de vereniging, die het
verbod tot gevolg heeft. De vereniging is
genoodzaakt om buiten de gemeentegrenzen
Waspik, dat zeven kilometer verder ligt
op Zondag haar wedstrijden te spelen.
Deze kosten kan de vereniging niet meer op
brengen en bovendien is in deze gemeente
geen terrein meer beschikbaar, zodat de Wit
Zwarters genoodzaakt zullen zijn te liquide
ren, wat niet in het belang is van een deel
van de inwoners.
In hun toelichting op een voorstel tot wij
ziging stellen B. en W. twee kwesties aan de
orde: 1. welke taak heeft de overheid ten
opzichte van de Zondagsrust en Zondags
heiliging en 2. welke bevoegdheden heeft
de plaatselijke overheid in deze.
Het college meent, dat de overheid de Zon
dag als de dag des Heren moet erkennen,
dat zij in haar eigen diensten deze dag als
rustdag dient te eerbiedigen en dat zij een
zodanige eerbiediging alom binnen do ge
meentegrenzen dient te bevorderen. Daar
naast constateert het college van B. en W.,
dat de overheid niet in staat is Zondags
heiliging voor te schrijven, maar slechts
positief de Zondag als openbare rustdag kan
opleggen, daar waar deze opvatting leeft in
het geweten van de overgrote meerderheid
van de bevolking.
Het is evenwel niet de roeping van de
overheid, aldus B. en W.. als zij maar even
de kans schoon ziet een bepaalde opvatting
door te drijven. Aangezien grote groepen van
de bevolking de Zondag niet (meer) als de
dag des Heren beleven of wel andere op
vattingen huldigen, zal de overheid nood
gedwongen zich moeten bepalen tot waken
tegen aantasten van de publieke Zondags
rust.
B. en W. zijn daarom van oordeel, op
beperkte schaal sportbeoefening cn sport
wedstrijden op Zondag niet langer te moeten
verbieden op die plaatsen in de gemeente,
waar dit geen beletselen voor de Zondags
heiliging van anderen kan meebrengen.
Binnenkort zal de raad over het voorstel
moeten beslissen.
De resultaten in het schaaktournooi om
de Van der Hoek-wisselbeker luiden:
A. FrankS. B. v. Mindeno Vj'a
M. A. S. NolteW. Koomen afgebroken
P. de RooiJ. P. Verhoef 'a
U. Crabbendammr. J. G. v. Eybergen 10
A. OninkTh. D. v. Scheltinga afgebroken
F. NaeerboutF. A. Spinhoven 01
H. DumkerP. P. G. Teileman 'a
H. J. Addicks—J. Been 0—1
De afgebroken partijen worden voortgezet
op Dinsdag 3 November in het clubhuis van
..Max Euwe", Bilderdijkstraat 30 in Am
sterdam.
De volgende ronde vindt plaats op 10 No
vember eveneens in het schaakhuis „Max
Euwe".
De speciale studiecommissie, die zich bezig
houdt met het programma voor de Olym
pische Spelen, zal op 9, 10 en 11 November
in Parijs bijeenkomen en een rapport opstel
len dat in behandeling zal komen in de
zitting van het. I.O.C. in 1954 in Athene.
Otto Mayer, kanselier van het bureau van
het I.O.C., gaf als zijn mening te kennen dat
het programma slechts geringe wijzigingen
zal ondergaan. Er is sprake van bij de ploeg-
sporten (voetbal, hockey enz.) slechts zestig
ploegen tot het olympisch tournooi toe te
laten na het houden van voorwedsti-ijden
waarvan de betrokken federaties zelf het
schema kunnen vaststellen.
Voorts overweegt men geen reserves meer
toe te laten voor de individuele nummers,
terwijl een vermindering van het aantal
officals eveneens wordt overwogen.
grabbelde met zijn hand tussen de rommel.
Een ogenblik later sprong hij hoog in de
lucht met een soort Indianenkreet, terwijl
hij zwaaide met een papiertje.
Ik kreeg bijna een flauwte van schrik,
verrassing, bewondering en blijdschap
toen ik zag wat hij in de hand hield: Mijn
loterijbriefje!
De tocht naar huis was als een droom.
Wij liepen zwijgend naast elkaar voort, elk
bezig met zijn éigen gedachten. Ik keek nu
en dan eerbiedig naar Vroegindeweij. Wat
een kerel! Op zijn gezicht was niets meer
te bespeuren van de doorgestane emoties.
Veeleer drukte het ernst en bezorgdheid
uil. In mijn zak was het loterijbriefje. On
geschonden, zelfs onbesmeurd door de gru
welijke omgeving waarin het vertoefd had,
nieuw alsof ik het zojuist uit de handen
van de drukker had ontvangen. Ik moest
toegeven dat ik er niets van begreep.
Vroegindeweij verzekerde mij dat hij iets
dergelijks wel had verwacht, want volgens
zijn systeem moest het briefje verborgen
liggen onder een dunne laag ander papier,
eveneens uit mijn prullemand afkomstig.
Die dunne laag, aldus had zijn systeem uit
gemaakt, zou het loterijbriefje beschermen
tegen vocht en vuilnis. Zo was het ook uit
gekomen. Vroegindeweij weerde mijn com
plimenten over zijn weergaloze systema-
thiek af met een krachtig, zelfverzekerd
gebaar. Het was heel eenvoudig, betoogde
hij. het was de moeite niet waard. En zijn
beloning stond al vast, dus er was geen
reden voor lange dankbetuigingen, zei hij.
Hij trok een vroom en enigszins lijdend
gezicht en zei dat hij enkel hoopte in de
toekomst wat meer vertrouwen bij mij te
mogen ontmoeten wat betreft het nut van
systematisch werken, en dat zulks voor
hem al genoeg beloning zou zijn afge
zien natuurlijk van wat ik hem als kleine
vergoeding voor zijn hulp bij contract be
loofd had.
Ik durfde hem niet te vertellen, dat ik
het terugvinden van het loterijbriefje
voor een groot deel aan geluk en een
klein deel aan zijn systeem toeschreef en
ik vroeg me trouwens onder het lopen
herhaaldelijk af of ik daarin geen grof on
gelijk had. De feiten pleitten immers voor
een andere opvatting? Maar ik kon een
voudig niet geloven dat men de dingen in
het leven op deze onfeibare manier kan
berekenen. Het was voor mij een onmo
gelijkheid om aan te nemen dat de kracht
van een systeem zó ver zou kunnen gaan,
dat men het toeval zou kunnen uitscha
kelen als factor in de gang der dingen en
simpelweg met cijfers en berekeningen zou
kunnen komen op het punt, dat voor de
gewone, gedachteloos tewerkgaande mens
onbereikbaar bleef. Maar Vroegindeweij
zou al mijn argumenten verontwaardigd
van de hand wijzen. Hij was en bleef een
fanatieke volgeling van de bijna tot reli
gie geworden overtuiging, dat men met
svstematig denken en handelen altijd komt
waar men wezen wil.
Het was of hij mijn gedachten raadde, i
want hij zei dromerig: j
„Er gebeurt niets op de wereld, wat niet
het gevolg is van en beïnvloed wordt door
andere dingen. Als men die andere dingen
in aanmerking neemt en alle factoren in
het spel laat meespelen, valt er niets meer
te raden. Dan is het eenvoudig een leg
kaart, waarvan men de stukken slechts in
elkander hoeft te passen, om het beeld
te krijgen wat men hebben wil. En nu
gaan we met spoed werken aan de vol
gende legkaart. Ik zal vandaag de beton
nen schutting bestellen. Als die er staat,
gaan we aan het graven als gekken."
Toen wij bij het huis van Vroegindeweij
aankwamen, deed Elsje de deur open. Ze
lonkte naar me als een sirene en vroeg
toen:
„En?"
„Gevonden," zei haar vader kalm en
waardig. Elsje liet ons aan de deur staan
en holde onmiddellijk naar binnen, terwijl
ik haar hoorde schreeuwen:
„Ze hebben het gevonden!!! Ze hebben
het gevonden!!!"
Het was het sein tot algemene beroe
ring. Uit alle deuren kwamen mensen.
Opa, mevrouw Vroegindeweij, oom Ben en
zijn dochter, allen krioelden in cle nauwe
gang door elkaar onder het uiten van op
gewonden kreten. Wij gingen naar bin
nen. Vroegindeweij schreed als een dic
tator tussen zijn huisgenoten door, wier
vreugde eerbiedig verstomde. Ik voelde
mij als de eerste minister van de dictator,
die zijn leven veil gehad heeft om hem
aan de macht te brengen.
(Wordt vervolgd).
