Honger naar publiciteit
in de V.S. gaat te ver
IN DE WERELDPOLITIEK
Frankrijk zoekt een ruggesteun
Aandeelhouders Amsterdamse
Rijtuigmij. eisen dividend
Een Eeuw Geleden
Golden Fiction
McCarthy's voedingsbodem
Stoffelijke resten van
M. Hoebeke terug
rHoe is het ontstaan?^
3
Agenda voor Haarlem
Kort geding tegen
„De Ommelanden"
Kamerlid De Wetering
„Nederland kan thans
nieuw rijk stichten"
Rede voor „Nationaal
Nieuw Guinea Comité"
Onder ons
gezegd:
toch maar liever
Dit woord
NAUWELIJKS
J
Nieuw gebouw voor
Rundveestamboek
Jaarstukken verworpen;
commissarissen treden af
Uit de Opregte Haarlemsche
Courant van 17 November 1853
DINSDAG 17 NOVEMBER 1953
(Van onze correspondent in Washington)
De rel, die de Amerikaanse minister van
Justitie met goedvinden van Eisen
hower ontketend heeft tegen het regiem
van Truman, heeft in een paar dagen pro
porties aangenomen, die de aanstichters
van deze brand misschien niet hebben
voorzien. Jenner en Velde, de voorzitters
van onderzoekingscommissies, respectie
velijk van Senaat en van Huis, bleken
wel heel erg tuk op publiciteit. Senator
Jenner daagde Trumans assistent, gene
raal Vaughan, voor zijn commissie en Vel
de probeerde hem nog te overtroeven door
zelfs oude-president Truman overigens
zonder succes op te roepen om ver
hoord te worden. Kennelijk wilde Velde de
verleidelijke kans niet missen om een
maximaal aantal schijnwerpërs op zichzelf
te concentreren.
Het gebeurde kan als illustratie dienen
van de honger naar publiciteit, die hier het
politieke leven beheerst. Het zet zoden aan
de dijk voor een politicus om herhaalde
lijk genoemd te worden in sensationele
krantenkoppen en om door millioenen te
worden aangestaard op het televisie
scherm. Bovendien kan men, door bepaald
nieuws via pers en radio de wereld in te
sturen, de eigen politiek bevorderen, ook
al blijkt dat nieuws op de keper be
schouwd bezijden de waarheid.
Betekent dit dat de Amerikaanse nieuws
diensten onbetrouwbaar en leugenachtig
zijn? Dat niet. Zij zijn alleen maar gretig
naar nieuws. Bovendien is er de geweldige
concurrentie tussen de kranten en tussen
de radio en televisie er schuld aan dat
vrijwel alle nieuws „rauw" wordt doorge
geven: niet door het nieuwsorgaan tenden
tieus gesausd (en dat is goed), maar
tengevolge van de haast ook niet meteen
voorzien van gedegen, critisch commen
taar.
Fort Monmouth
Een maand lang heeft senator McCar
thy's onderzoekingscommissie naar spion-
nage-activiteit gezocht in Fort Monmouth,
een enorm complex laboratoria, waar 7800
mensen onderzoekingen verrichten voor
het signaal-systeem, de radar, enz., van
het Amerikaanse leger. Het resultaat was
dat er tengevolge van McCarthy's uit
latingen in serieuze Amerikaanse cou
ranten en ook in de wereldpers, koppen
verschenen als „McCarthy duidt er op dat
het gehele signaalcorps slachtoffer is van
een spionnage-complot", of: „Getuige valt
door de mand. Onthult spionnage. Bende
in radar-centrum". Het bericht dat tussen
28 September en 28 October eenendertig
geleerden en technici geschorst waren om
der wille van de veiligheid, gaf het publiek
nog des te sterker het gevoel, dat hier toch
wel ernstige dingen aan de hand waren en
McCarthy's gezag steeg navenant.
Dat was het „sensationele" nieuws om
trent Fort Monmouth. Het grote publiek
moest er de indruk door krijgen dat de
communisten kans hadden gezien door te
dringen in het heilige der heiligen en dat
alleen dank zij McCarthy de zaak nu ge
saneerd was.
Weliswaar heeft een enkele goede krant
hulde hiervoor aan de Washington Post
in een reeks artikelen aangetoond dat
de hele affaire kolossaal was opgeblazen
maar die artikelen bereikten het grote pu
bliek niet meer. Daarna immers was aller
aandacht al weer op nieuwe sensaties ge
vestigd: oud-president Truman zou com
munistische spionnen de hand boven het
ADVERTENTIE
DINSDAG 17 NOVEMBER
Concertgebouw: Noordh. Philh. Orkest, 8
uur. Palace: „Storm over Haïti", 14 jaar, 7 en
9.15 uur. Luxor: „Moulin Rouge", 18 jaar, 6.45
en 9.15 uur. Lido: „De koningin van Saba",
14 jaar, 7 en 9.15 uur. City: „Gefolterde men
sen" 18" jaar, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „De
ondergang van de Titanic", 14 jaar, 8 uur.
Rembrandt: „Moulin Rouge 18 jaar, 6.4o
en 9-15 uur. Roxy: „Virginia City", 18 jaar,
8 uur. Minerva: „Paljas", 18 jaar, 8.15 uur.
WOENSDAG 18 NOVEMBER
Stadsschouwburg: „De vier Mullers", To-
neelgr. Johan Kaart, 8 uur. Vleeshal: Piano
recital door Paul Loeb, 8.15 uur. "alace:
„Storm over Haïti", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15
uur. Luxor: „Moulin Rouge", 18 jaar, l-4a,
4.15, 6.45 en 9.15 uur. Lido: „De koningin van
Saba", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9-15 uur. City:
„Gefolterde mensen", 18 jaar, 2.15, 7 en 9.15
uur. Frans Hals: „De ondergang van de
Titanic", 14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Rem
brandt: „Moulin Rouge", 18 jaar, 1,45, 4.15,
6.45 en 9.15 uur.Roxy: „Joe Brown in de zes
daagse", alle leeft-, 2.30. „Virginia City", 18
jaar, 8 uu*.
hoofd gehouden hebben! Waar of niet
waar? Dat was niet meteen te controleren.
Maar een belangrijk man beweerde het.
Dus was het nieuws.
Bij nader inzien, in de zogenaamde
spionnage-affaire, bleek onder meer het
volgende: Niemand van die 31 geschorsten
werd beschuldigd van spionnage of van
een poging tot spionnage en 19 van die 31
werden zelfs in het geheel niet van iets
beticht. De overigen zijn geschorst omdat
zij door omgang met bepaalde mensen,
door lidmaatschap van een bepaalde ver
eniging of zelfs maar omdat zij waardering
hadden voor de artikelen van een links,
maar zeker niet communistisch journalist,
niet langer betrouwbaar werden geacht.
In Nederlandse termen
Laat ik de zaak even in Nederlandse
verhoudingen proberen duidelijk te ma
ken. Gesteld u hebt, als H.B.S.'er, wel eens
naar een verkiezingsrede van Löu de Visser
geluisterd en uw zuster is lid geweest van
„Kerk en Vrede". U hebt als student mis
schien wel een lezing gehouden over de
poëzie van Henriëtte Roland Holst. Dat zou
reden genoeg zijn, volgens de maatstaven
van McCarthy, om u te beschouwen als
een risico voor de veiligheid en om u
zo ge bijvoorbeeld met andere Nederlan
ders onderzoekingen verrichtte inzake
atoomenergie prompt te schorsen. En
denk nu niet dat ik overdrijf. Sommige
geschorsten van Fort Monmouth is zelfs
onder meer aangewreven, dat zij een
functie bekleed hebben in een vereniging
(American Veterans Committee) waar
president Eisenhower ere-lid van is. In de
beschuldiging wordt dan gezegd, dat com
munisten een tijdlang invloed in deze ver
eniging hebben gehad.
Twee grove onrechtvaardigheden worden
hier begaan: Men beschuldigt mensen op
grond van „associatie", op grond van het
feit bijvoorbeeld, dat ze in een groep, club
of universiteit geweest zijn, met links-ge-
oriënteeerden.
En verder: deze beschuldigingen op zeer
loze nieuws voorgesteld als bewezen
losse grond worden in het commentaar
onbetrouwbaarheid. Men denke aan de
vette koppen in de courant over spionnage
in Fort Monmouth.
Voor de president van de rechtbank te
Groningen is een kort geding behandeld
van de coöperatieve zuivelfabriek „Een
dracht" te Eext tegen de melkproducten-
fabriek „De Ommelanden" te Groningen.
De „Eendracht" eiste dat „De Ommelan
den" in het bijzonder de directeur van deze
fabriek, de heer F. de B., de acties onder
de melkleveranciers van andere fabrieken,
in het bijzonder onder de leveranciers van
de „Eendracht", zou staken.
Tijdens de staking zag „De Ommelan
den" een aantal vroegere melkveehouders-
leveranciers overgaan naar andere fabrie
ken. Teneinde dit verlies te compenseren,
voert de directeur der fabriek, de heer F.
de B., volgens eiseres, nu al enige tijd een
actie onder de melkleveranciers van andere
fabrieken, in het bijzonder in de veenkolo
niën, waar door de veehouders veel ge
leverd wordt aan de „Eendracht". De mid
delen, waarvan de heer De Boer zich daar
bij bedient, acht de „Eendracht" niet be
tamelijk.
Mr. T. Bout, die voor „De Ommelanden"
optrad, ontkende nadrukkelijk dat de di
recteur misleidende propaganda had ge
voerd. Pleiter zei dat slechts sprake was
van een gezonde concurrentie.
Mr. J. W. Boon, die namens de „Een
dracht" optrad, noemde de circulaires die
De Ommelanden" aan de aangeslotenen
bij andere fabrieken had gezonden, niet
fatsoenlijk. De directeur had, zo zei hij
voorts, in vergaderingen welbewust on
waarheid gesproken. Een dergelijke strijd-
methode keurde hij ten sterkste af.
De president zal vandaag uitspraak doen
in dit kort geding.
Gisteravond is door de Stichting „Het
Nationaal Nieuw-Guinea Comité" te
Utrecht in het Gebouw voor K. en W. een
Nieuw Guinea-avond gehouden. De belang
stelling was echter niet bijzonder groot,
toen de heer C. P. de Groot met een kort
woord de bijeenkomst opende. Hij wees er
op, dat het de bedoeling van het comité is,
het volk in brede lagen zoveel mogelijk in
te lichten over de tegenwoordige toestand
van Nieuw Guinea.
Momenteel meent spreker, dat er reden is
te veronderstellen, dat „niet slechts een
deel van het Nederlandse volk, maar het
volk vrijwel in zijn geheel en stellig het
kabinet, staat achter de gedachte, dat
Nieuw Guinea bij Nederland behoort en
dat dient te blijven."
De heer F. H. van de Wetering, voorzitter
van de Stichting, besprak daarna de bood
schap van de Papoea's aan Nederland. Hij
vertelde, dat het met Nieuw Guinea om een
grote taak, om een nationale inspanning
gaat, zowel geestelijk als economisch. Bij
dit laatste zal vooral ook het particulier
initiatief betrokken moeten zijn. En er
zullen ook offers van de schatkist gevraagd
moeten worden. Daarnaast ligt de morele
zijde: onze verantwoordelijkheid jegens de
bevolking. Alles bijeen zal het een zwaar
karwei zijn en met avonturiers zal men er
zeker niet kunnen komen. Het zal er om
gaan de Papoea's, een primitief volk, be
schaving en vooruitgang te brengen, dat
zal vooral met spoed moeten geschieden.
„Nederland is echter niet slechts verant
woordelijk jegens de autochtone bevolking,
maar ook jegens de UNO. Wat de Papoea's
Nederland vragen is, haast te maken met
het openleggen van het land. Zendt ons de
beste landbouwers en onderwijzers om ons
te leren. Geef ons uw doktoren. Want er
heei-st veel malaria, framboesia en lepra.
Gij kunt hier een nieuw rijk stichten, maar
maak dan ernst met uw werk," dat vragen
de Papoea's volgens de heer Van de Wete
ring. Ook prof. dr. W. L. J. Lemaire sprak
over Nieuw Guinea. Hij noemde het een
onderontwikkeld land, echter met grote
rijkdommen.
Bijzetting op Erebegraafplaats
te Loenen
Naar we vernemen zijn door de dienst
Identiteit en Berging, die zich belast met
de overbrenging van in Duitsland omgeko
men Nederlanders, de stoffelijke resten
van de in Haarlem en omstreken bekende
illigale werker M. Hoebeke naar ons land
getransporteerd.
Evenals zovele onzer landgenoten werd
Hoebeke van gevangenis tot gevangenis
en van concentratiekamp tot concentratie
kamp gesleept. Op 3 Mei 1945 werd Hoe
beke met vele anderen bevrijd uit het
kamp Bern au in Opper-Beier en en maakte
de „dodenmars" mee.
Hoebeke, die al ernstig ziek was, moest
worden opgenomen in een ziekenhuis in
Bernau, waar hij 15 Mei 1945 is overleden,
in de leeftijd van 39 jaar.
Daar naast de graven der vrienden waar
mede hij in de oorlog heeft gewerkt, en
waarvan Hissinik, Boekman, Van der
Zwaag en anderen zijn bijgezet op de ere
begraafplaats in Overveen, geen plaats
meer is, zullen zijn stoffelijke resten op
Maandag 23 November worden bijgezet op
de Erebegraafplaats in Loenen op de Ve-
luwe.
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
Inknoopbare Voeringen 25.- I
Nauw betekende oorspronkelijk: gie
rig, schriel. Iemand nauw houden werd
gebruikt in de zin van: iemand kort
houden, hem niet veel (financiële) vrij
heid laten. Nauwelijks betekent dan
ook: met moeite, bijna niet en, als het
betrekking heeft op de tijd: pas. Men
zegt: hij is nauwelijks volwassen. In
de laatste tijd is het gewoonte geworden
nauwelijks te gebruiken in de zin van
het Engelse hardly: bijna niet, dat ook
betekent: eigenlijk niet heel. That is
hardly fair wordt dan vertaald door: dat
is nauwelijks behoorlijk. Men gaat zelfs
zeggen: nauwelijks iemand in plaats
van: bijna niemand en dit zal nauwe
lijks de bedoeling zijn geweest voor: dit
zal waarschijnlijk niet de bedoeling zijn
geweest. Men hoede zich voor deze
\anglicismen!
Een gulden genieting voor 80 ct.
Minister Mansholt heeft hedenmiddag, in
aanwezigheid van vele genodigden, het
nieuwe gebouw van 't Nederlandse Rund
vee-Stamboek, aan het Stadhoudersplant
soen te Den Haag, officieel geopend. Enige
tijd geleden is het kantoor van het stam
boek, cj<at voordien veel te klein gehuis
vest was in een perceel aan de Suriname-
straat, al in het nieuwe gebouw gevestigd.
Volgend jaar zal het Nederlandse Run-
vee-Str.mboek, dat in 1874 werd opgericht,
in 's-Hertogenbosch het 16e lustrum vie
ren en wel op 2 en 3 September, onder
meer met een speciale tentoonstelling.
Vooral in de laatste halve eeuw is het
N.R.S. tot ontplooiing gekomen, voorna
melijk na 1906. Het doel, het bevorderen
der zuivere teelt en de verbetering van de
drie Nederlandse rundvee-,,slagen", Zwax-t-
bont-Hollands, het Roodbont Maas-Rijn-
IJsel en het Blaar- en Witkop Gronings
veeslag, werd toen krachtig ter hand geno
men.
Door de maatregelen van het N.R.S.door
de jaren heen genomen, gingen de melkpro
ductie en het vetgehalte in de melk om
hoog.
Het bestuur van de Protestants-Chris
telijke Arbeiders Internationale heeft de
heer A. Borstlap te Amsterdam benoemd
tot secretax-is voor Europa van de P.C.A.I.
De heer Borstlap, die thans adjunct-secre
taris van het Internationaal Christelijk Vak
verbond is, heeft ontslag uit deze functie
gevraagd.
In de gistermiddag gehouden buitenge
wone algemene vergadering van aandeel
houders van de Amsterdamsche Rijtuig
Maatschappij N.V. zijn de jaarstukken met
1202 stemmen tegen, 793 voor en 58 blanco,
verworpen, doordat de meerderheid van de
vergadering haar eis handhaafde, dat over
1952 een dividend van drie procent diende
te worden uitbetaald. De consequentie
hiervan is, dat de commissarissen zullen af
treden.
Namens het bestuur was door de voor
zitter, mr. N. J. C. M. Kappeijne van de
Coppelo, medegedeeld, dat de omstandig
heden voor de Amstei'damsche Rijtuig
Maatschappij N.V. zich sedert de vorige
vergadering in plaats van ten gunste, ten
ongunste der vennootschap hebben gewij
zigd. Het laat zich echter aanzien, dat deze
ongunstige wending van tijdelijke aard zal
zijn, doch uit hoofde van de huidige situatie
acht thans het gehele bestuur uitkering van
een dividend over 1952 ten enen male on
verantwoord.
Hoofdoorzaak van de zorgen is het taxi
bedrijf. In de eerste negen maanden van
dit jaar heeft de A.R.M. twee ton verlies
geleden op de taxi's, waarvan tweederde
deel ten laste van het Amstexrdamse cn
een derde ten laste van het Haagse taxi
bedrijf. Het verliescijfer is zeer belangrijk.
Het Amsterdamse taxibedrijf is thans afge
sneden, doch onder zeer ongunstige om
standigheden. Wat niet verwacht werd is
het feit, dat het gemeentebestuur over
schrijving van de taxivergunning aan een
combinatie, die het Atax-wagenpark wilde
kopen, heeft geweigerd. Dientengevolge
moesten de 130 taxi's op de tweehands-
markt worden afgestoten en deze markt
was reeds overvoerd met materiaal. Een
verlies moest dus worden genomen en een
dergelijk verlies, zij het ongeveer gehal-
veerd, staat de A.R.M. nog in Den Haag te
wachten. De situatie in de eerste maanden
van 1953 is deze, dat ondanks het grote
verlies op de taxi's, toch nog enige winst is
gemaakt. Deze is echter onvoldoende om de
nodige investeringen te verrichten. Dien
tengevolge is het onmogelijk, wil men het
bedrijf voortzetten, om over 1952 een divi
dend uit te keren, aldus de voorzitter. De
tot dusver in 1953 behaalde resultaten zijn
bevredigend in die zin, dat wanneer het
taxibedrijf eenmaal geheel is afgestoten,
een basis zal zijn gelegd, die reeds thans
gunstige resultaten afwerpt. Bovendien
T^r is waarschijnlijk geen land ter wereld dat door de ontwikkeling der
internationale politieke en economische omstandigheden en verhou
dingen zozeer in een onaangename dwangpositie is komen te verkeren als
Frankrijk. In Europa, dat als geheel gewikkeld is in een krampachtige
strijd om zijn eigen bestaan in drie-erlei opzicht, namelijk zowel politiek
als economisch en cultureel, is de worsteling van Frankrijk en het resul
taat daarvan een toetssteen voor wat er van dit werelddeel worden zal.
Frankrijk staat daarbij niet in de eerste plaats voor de vraag, of het eens
met Duitsland samen zal kunnen gaan in een politieke verbintenis als een
federatie. Het voornaamste probleem is: Wie zal Frankrijk bij dit samen
gaan steun en garantie bieden om het in staat te stellen, zichzelf te blijven?
Wanneer de na-oorlogse ontwikkelingen
gezien worden in het licht van een Frans
verlangen om in Europa een stabiele fac
tor te worden en te blijven, dan blijkt dat
het al die jaren gezocht heeft naar die
steun en die garantie. Het is uitgegaan van
de onverwoestbare overtuiging, dat het die
steun en garantie tegen Duitsland nodig
had vooraleer het zich kon wagen in een
nieuwe ordening der Europese politieke
verhoudingen. Het heeft die steun en ga
rantie gezocht bij de andere Europese lan
den, bij Amerika, bij Engeland. Het heeft
echter totnutoe aan dovemansdeur ge
klopt.
Aanvulling van de krachten, die Frank
rijk uit aard, gesteldheid en structuur kon
opbrengen, met het potentieel van een in
gelijke mentaliteit ter beschikking gestelde
andere krachten dat is de doelstelling
van de Franse politiek na de oorlog ge
weest en daaruit zijn alle Franse intiatie-
ven, maar ook alle Franse ontwijkingen
te verklaren.
De Kolen- en Staalgemeenschap, ont
sproten aan een Frans idee, had de be
doeling de economische en industriële on
gelijkheden in West-Europa te beteugelen
tot een gemeenschappelijke exploitatie. Het
plan voor een Europees leger had, van
Frans standpunt gezien, slechts de over
weging tot grondslag dat op die wijze
misschien de wederopstanding van een
Duits nationaal leger kon worden voor
komen. De Franse pleidooien voor een
Europese eenheid waren evenzovele plei
dooien voor het verlenen van krachtige,
gezamenlijke steun der andere Europese
landen aan Frankrijk tot behoud van de
Europese geest, de culturele waarden van
de Oude Wereld, gevat in een zakelijke
versteviging van Europese economische
krachten.
Engeland weigerde zijn steun aan de
Kolen- en Staalgemeenschap, Amerika
weigerde een drastische denazificering van
Duitsland, de kleinere Europese landen
aarzelden om met Frankrijk samen te gaan
zonder de Engelse ruggesteun. Toen het
Europese legerplan vervormd werd tot een
procedure, waarin Duitsland weer een
eigen militair apparaat zou krijgen, en
geen enkele der andere grote mogendheden
een betrouwbare garantie wenste te geven
tegen een eventueel Duits militairisme,
verstomden de Franse pleidooien voor een
heid, trok Frankrijk zich terug uit de
voorste gelederen der federalisten en be
gon het de totstandkoming van een verge
lijk tussen Bonn en het Westen te rémmen,
Zoals voor Duitsland de hereniging van
het Rijk. een allesbeheersende factor van
politiek is, zo is voor Frankrijk de zeker
heid tegen een herlevend aggressief Duits
land de basis van alle nieuwe initiatieven.
Als die zekerheid afwezig blijft, blijven
ook de' Franse initiatieven uit.
Men verwijt Frankrijk de onstabiliteit
van zijn binnenlandse toestand, de slechte
staat van zijn industrieën, de mislukking
van zijn economische saneringsmethoden,
zijn zwakte in allerlei opzicht. Men be
hoeft slechts te vergelijken: West-Duits-
land, afgesneden van een groot deel zijner
oorspronkelijke grondstoffengebieden, met
een stuk-gebombardeerde industrie, met
een vluchtelingenpx-obleem, met een schrik
barend huizentekort, met een politieke
warboel als vex-slagenè uit de ooiiog ge
komen, is in enkele jaren tijds opgeklom
men tot een der belangrijkste economische
factoren van Europa. Frankrijk, een dei-
overwinnaars, voelt zich na een koxie na
oorlogse periode reeds economisch en in
dustrieel in een hoek gedrongen. De in
dustrialisatie van Frankrijk is mislukt. De
ai'beidsvrede wordt voortdui'end verstoord.
De prijzen zijn tot het onmogelijke geste
gen. De handelsbalans is in een nadelige
onevenwichtigheid. Deze vergelijking te
kent de verhouding: Frankrijks betekenis
in Europa ligt op ander gebied dan de
Duitse.
Het Marshallplangaf Duitsland en
Frankrijk dezelfde kansen, doch de Franse
economie profiteerde niet van de kans. In
een toekomstig verenigd Europa zou
Frankrijk het onderspit delven, al zou de
federatieve structuur der gemeenschap een
directe overweldiging uitsluiten. Het zou
slechts met Duitsland kunnen concurreren,
wanneer het een „Duits" Frankrijk werd.
Dat wil zeggen: Wanneer het Franse volk
dezelfde industriële efficiency kon ver
werven als het Duitse, wanneer het even
zeer als het Duitse vervuld werd van een
allesbeheersende, fanatieke voortbren-
gingsmanie, gebaseerd op het axioma: Wij
zijn op de wereld om te fabriceren.
Wie de Fransen kent, weet dat daarmee
Frankrijk van de aax'de zou verdwijnen.
Frankrijk, dat in zijn levensstijl andere
waarden huldigt en andere maatstaven
aanlegt, dat doordrenkt is van de cultu
rele charme van eeuwen en eeuwen, dat
aan de wieg der democratie gestaan heeft
na onder het schavot van het koningschap
te hebben gejuichd; Frankrijk, dat zelfs in
zijn oorlogen en zijn militaire prestaties
de ondefinieerbare Franse geest deed le
ven en overleven; Frankrijk, dat uit de
gesteldheid van zijn wezen een bespotting
vormt voor het in onze dagen tot dogma
verheven beginsel, dat industriële produc
tie het Alpha' en Omega is van het natio
nale leven.
De dwangpositie van Frankrijk in de
moderne vex-houdingen bestaat hierin, dat
het weet, te beschikken over onsterfelijke
krachten voor het voortbestaan der Euro
pese samenleving, doch dat het tegelijker
tijd beseft, dat deze waarden niet meer als
de belangrijkste worden gezien.
Een Fx-anse intuïtie tegen de valse
schijn der materialistisch ingestelde stre
vingen, die bezit genomen hebben van
bijna alle landen der wereld, waarschuwt
Frankrijk tegen datgene, waar overpro-
ductie, bewapeningswedloop, ongelimi
teerde industrialisatie en overschatting van
het economische belang in het wordings
proces van een nieuw Europa toe leiden
Namelijk de Duitse supprematie,
steunend op het in materialistisch opzicht
zo indrukwekkende Duitse potentieel.
En daartegen zoekt Frankrijk steun, die
het nergens gekregen heeft. Het is niet te
verwonderen, dat er de laatste tijd een
toenemende belangstelling van Frankrijk
voor een eventuele Sovjet-Russische ga-
x-antie tegen Duitsland aan de dag tx'eedt.
Edouard Herriot, een man van enorm ge
zag in de Franse politiek, zei in 1952 nog:
„Ik ben van mening dat de vriendschap
met Rusland onontbeerlijk is voor een
vredig evenwicht in Eux'opa. Frankrijk
heeft niets te verliezen, als het probeert
een toenadering te bewerkstelligen tussen
Oost en West." Dezelfde Herriot had reeds
in 1933 in zijn dagboek opgetekend:
„Reeds sinds 1922 is het mijn vast idee,
dat Frankrijk een bondgenoot op het vaste
land nodig heeft. En ik zie geen andere
dan het Russische leger". Hex-rïot wordt de
laatste tijd genoemd als een der Candida-
ten voor het Franse presidentschap, on
danks zijn hoge leeftijd. Zijn inzichten
over de Franse positie op het Europese
continent worden in hoge mate beïnvloed
door zijn vaste overtuiging, dat Duitslands
kracht in Europa slechts wordt geschraagd
door zijn materiële betekenis. De afschrik
van de Fransen van het idee, dat Duits
land opnieuw de belangrijkste mogendheid
op het vasteland zou worden, moet men
niet louter als een blijk van afgunst en on
macht zien. Het is een wellicht intuï
tieve vrees voor het materialisme zelf.
Dezelfde vrees waarschijnlijk, die in
Frankrijk weerzin heeft opgeroepen tegen
„The American Way of Life", waarvan
niet ontkend kan worden dat hij in Europa
alleen maar de Duitsers goed ligt.
J. L.
v/ordt belangrijke opvoering van deze
resultaten mogelijk geacht.
Een der aandeelhouders stelde een com
promis voor door over 1953 een interim
dividend van 3 procent betaalbaar te stel
len. Het bestuur stond hier n,iet afwijzend
tegenover, daar de tot nu toe behaalde
resultaten betrekkelijk gunstig zijn. Men
trok zich dan ook in beraad terug en ver
klaarde daarna, dat de grootst mogelijke
ineei-derheid van het bestuur zich met een
interim dividend over 1953 kon verenigen.
Maar de meerderheid kon met dit compro
mis geen genoegen nemen, met het gevolg
dat de jaarstukken werden afgekeurd.
cs-m+L*1*.
Harold P. Strand uit Boston heeft dit
apparaat ontworpen voor mensen, die
weinig tijd beschikbaar voor langdradige
klanten hebben. Zij hoeven wanneer
het gesprek hen gaat vervelen niets
anders te doen dan de luisterkop van het
telefoontoestel op het daarvoor bestemd
.zadel" te leggen. Het handvat komt te
rusten op een drukknop, die automatisch
wordt ingedrukt als men de telefoonhoorn
er overheen plaatst. Deze drukknop scha
kelt een versterker in, zodat men het ge
sprokene nauwkeurig kan volgen; ook
antwoorden is op deze wijze mogelijk. Bij
het gebruik van dit apparaat houdt men
de handen dus vrij om andere werkjes te
doen, of om er wanneer het gesprek
heel vervelend mocht worden de oren
mee dicht te houden.
LONDEN. De in de Chineesche haven
stad Shangai gevestigde Britsche consul
heeft kennis gegeven van het overmees
teren van de stad door eene bende, die
den naam van „Het korte Mes" voert en
tot de opstandelingen behoort, die het
Keizerlijk gezag bedreigen. Deze bende is
nagenoeg onopgemerkt de stad binnen
gedrongen en heeft het hoofd van het be
stuur afgemaakt en de andere overheden
afgezet. Nadat zij alzoo meester van de
stad waren geworden, die geheel ontbloot
was van keizerlijke troepen, hebben zij
ettelijke gebouwen, waaronder de kantoren
van de in- en uitgaande regten, alsmede
al de huizen van de mandarijns geplun
derd. Bovendien hebben zij eene belasting
van de inwoners afgedwongen en ziek
daarna aan groote buitexisporigheden over
gegeven.
