Reacties op de rede van
Foster Dulles
Agenda voor
Haarlem
loo CIGARETTEN
CjuALP Kmfc&lptdcJcinyl
Acties voor behoud Naaldenveld
en van Reigersbos bij Lisse
Pardon
mijnheer
y is
Fa. B. ENGELENBERG
André Siegfried: „Auriol was
bijkans enig in zijn soort"
Europa in de Tweede Kamer
Ging minister Beyen overstag wat de directe
verkiezingen voor een Europese Kamer betreft?
DONDERDAG 17 DECEMBER 1953
3
Bende heeft onderneming
in het Garoetse lamgelegd
Drie jaar lang
gratis gewoond
Panda op de planken
OFFICIëLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
Vandaag Franse presidentsverkiezingen
Geen voorspelling mogelijk
L' J\
(Van onze parlementaire, redacteur)
Alle sprekers bij de debatten over de be
groting van Buitenlandse Zaken waren het
er over eens, dat de Europese samenwer
king met alle kracht moet worden bevor
derd. Dat de eenheid er nog niet is moet
een prikkel zijn des te krachtiger naar het
bereiken ervan te streven, zei mej. dr.
Klompé (K.V.P.). En mr. Van der Goes van
Naters (P.v.d.A.) verklaarde dat men voor
het alternatief staat: een Europese gemeen
schap of een chaos.
Prof. Gerbrandy A.R.) nam het in
een voortreffelijke rede op voor Ambon,
voor het zelfbeschikkingsrecht van de re
publiek der Zuid-Molukken. Ook zij, die
hel met deze afgevaardigde ten opzichte
van deze aangelegenheid politiek niet eens
zijn, de heer Van de Wetering (C.H.) en
mr. De Graaf (K.V.P.), verklaarden dat het
geen zin heeft de kwestie-Ambon op te
hangen aan de nooit tot stand gekomen
Indonesische federatie, erkenden dat prof.
Gerbrandy een meesterlijk pleidooi had ge
houden, zowel naar de vorm alsook de hel
derheid van het betoog en de degelijke
volkenrechtelijke uiteenzettingen, die er
aan ten grondslag lagen. In hoofdzaak
kwam het hierop neer, dat onze regering
tenminste diende te erkennen, dat de be
zetting van Ambon door troepen van Indo
nesië onrechtmatig was en dat wij ons tot
de desbetreffende commissie van de UNO
hebben te wenden een zienswijze even
eens door de heer Ritmeester (V.V.D.)
gedeeld om alsnog te trachten het
rechtsbeginsel te doen zegevieren. Heilig
vuur bezielde de A.R. spreker, clie onder
meer opmerkte, dat de republiek der Zuid-
Molukken gebaseerd was op het Nederland
toch ongetwijfeld op historische gronden
sympathieke recht de tiran af te zweren.
Mr. De Graaf, die wegens het door hem
ingenomen standpunt een veeg uit de pan
van prof. Gerbrandy kreeg, had verder nog
het denkbeeld geopperd, dat Nederland,
samen met andere staten, na hiervoor in
stemming van Djakarta te hebben verkre
gen, iets zou doen ter verbetering van de
economische toestand in Indonesië.
Maar het ging bij de debaten van giste
ren vooral over Europa. De heer Bruins
Slot (A.R.) was de eerste van een reeks
sprekers, die geen goed woord over had
den voor het optreden te Prijs van de Ame
rikaanse minister van Buitenlandse Zaken
Foster Dulles. Volgens de heer De Groot
(C.P.N.) was Bismarck bij deze bewinds
man vergeleken nog een heel nette man ge
weest. Dr. Bruins Slot liet sombere klanken
horen over de ondei'linge bereidheid van
het Westen en van de Europese staten voor
de nodige eenheid te zorgen, die wegens de
dreigingen van de zijde van Sovjet-Rusland
onontbeerlijk is. Europa noemde hij een in
zichzelf verdeeld huis en daarvan viel niets
goeds te verwachten. Voor een raadgevend
NAVO-parlemeht voelde hij niets, want de
NAVO was alleen een bondgenootschap en
men moest daar niet een eerste stap op weg
naar een federatie gaan zetten. Deze afge
vaardigde keurde het, wat de problemen
inzake een Europese Gemeenschap aangaat,
af, dat onze regering op het punt van di
recte verkiezingen voor een te scheppen
Europese Volkenkamer overstag was ge
gaan. Daarvoor zag hij geen voldoende
reden aanwezig. Had men ons verzet daar
tegen nog als onderhandelingsobject ge
bruikt, dan ware dat tenminste iets ge
weest, maar zo was het niet gegaan. ,,A1 te
goed is buurman's gek", zo vatte hij zijn
critiek samen. Hij betoogde voorts, dat mei
betrekking tot het Nederlandse verlangen
om aan de tot stand te brengen Europese
Politieke Gemeenschap werkelijke econo
mische bevoegdheden toe te kennen en om
als eis voor zulk een gemeenschap de vor
ming van een gemeenschappelijke markt
te stellen, geen enkel winstpunt was ge
boekt. Uit de stukken kon men wellicht
opmaken, dat minister Beyen die eis niet
meer zo op de voorgrond plaatste. Wel, de
minister moest het nu maar meteen horen:
Voor de Anti-Revolutionnaire fractie is een
Europese Gemeenschap zonder een gewaar
borgde gemeenschappelijke markt niet
meer interessant. Zonder deze zou zij alleen
maar betekenen: bedrukt papier plus sala
ris! In een compromis omderwille van
Frankrijk moest men het niet zoeken, want
als een staat eigenlijk geen federatie wil,
dan baat geen compromis.
De heer Korthals (V.V.D.) noemde
de vrees van het Franse volk voor Duits
land begrijpelijk, maar verklaarde het be
angstigend te vinden, dat Frankrijk niet
in staat blijkt oog te hebben voor wat heden
ten dage wereldpolitiek is. Door zich van
Duitsland te vervreemden speelt men in
de Russische kaart, zo voegde hij hieraan
toe. Met de heer Bruins Slot was hij het
eens, dat het fout zou zijn zich tevreden te
stellen met een Europese Gemeenschap, die
alleen de Kolen- en Staalgemeenschap en
de Verdedigingsgemeenschap zou overkoe
pelen. „Als men het kapje naar Frans
patroon zou breien, zou wellicht Frankrijk
zelf het niet meer op het hoofd willen heb
ben".
Nadat deze afgevaardigde inlichtingen
had gevraagd over hetgeen de jongste
NAVO-bijeenkomst te Parijs had opge
leverd en ten aanzien van Foster Dulles
had opgemerkt, dat het van grote waarde
zou zijn indien staatslieden over evenveel
tact als macht zouden beschikken, ver
klaarde hij nog het opgeven van het Ne
derlandse verzet tegen directe verkiezingen
voor de Europese Volkenkamer te betreu -
X'en.
Mr. VanderGoesvanNaters (P.
v.d.A.), die betwijfelde of wel in alle op
zichten democratisering van onze buiten
landse dienst valt waar te nemen, zette in
het bijzonder uiteen hoezeer er nauw ver
band bestaat tussen de Eimopese Verdedi-
gings Gemeenschap, de Europese Politieke
Gemeenschap en de oplossing van het Saar-
probleem. Daarom wilde hij ook niets
weten van een uitstellen der Politieke Ge
meenschap. Hij scheen beducht, dat minis
ter Beyen, als deze niet het volle pond zou
kunnen krijgen, te weten verwezenlijking
van de gemeenschappelijke markt, dan
maar zou willen terugvallen op een Euro
pese Verdedigings Gemeenschap met wat
meer democratische inslag, maar zonder
dat er een Europese Politieke Gemeen
schap zou komen. De minister moest nu
maar eens kleur bekennen en kreeg al vast
te horen, dat zo hij de hier geschetste
„catastropheleer" mocht huldigen, de frac
tie van de P.v.d.A. hem dan moeilijk zou
kunnen volgen. Bepaalde gebeurtenissen
ter Haagse conferentie gaven blijkbaar aan
leiding tot deze critische opmerking. Ook
de heer Bruins Slot en later ook mr.
BI ais se (K.V.P.) achtten in dat opzicht
nadere opheldering wel gewenst.
Uit het betoog van mej. dr. Klompé zij
vermeld, dat zij niet zo pessimistisch was
als de heer Bruins Slot en verder wees zij
DJAKARTA (Aneta). Op de rubber
onderneming Tjondjong in het Garoetse is
het werk komen stil te liggen, nadat Zon
dag voor de derde maal in drie weken tijd
terroristen de onderneming bezochten. Deze
keer gingen talrijke arbeiderswoningen in
vlammen op en werden vele loodsen ver
nield. De arbeiders durfden Maandag en
Dinsdag niet aan het werk te gaan, waar
door het werk op de onderneming geheel
stil kwam te liggen.
Drie jaar lang heeft de Zaandammer G.
H. geen huur willen betalen voor het door
hem bewoonde huis, omdat het, naar hij
beweerde, zijn eigendom was. Ten bewijze
daarvan toonde hij een kwitantie van een
scheepswerf, die eigenaresse is van het
terrein waarop het huis staat, volgens
welke hij de koopsom had voldaan.
Deskundigen hebben uitgemaakt dat de
kwitantie vervalst is. Op grond hiervan
heeft de Haarlemse rechtbank in een ci
viele procedure beslist, dat H. geen eige
naar is van het huis en dat hij het moet
ontruimen. Vermoedelijk zal hij ook straf
rechtelijk vervolgd worden wegens vals
heid in geschrifte.
Anneke Elro in Den Haag heeft van
Marten Toonder het alleenrecht gekregen
de bekende krantenstrip „Panda" ten tonele
te brengen. Zij heeft de leiding van de
sprookjestuin in Den Haag en is reeds
maanden bezig met de bewerking van het
Panda-verhaal.
Met haar gezelschap „Het Rotterdams
Kindertoneel" zal zij op 17 Januari de pre
mière van Panda geven in het Gebouw
van Kunsten en Wetenschappen in Den
Haag, waarna een landelijk tournee begint.
ADVERTENTIE
reid te zijn tot een eerlijk, constructief
gesprek met Rusland. Zij achtte het heel
goed mogelijk, dat als men nu maar voort
gaat met de samenwerking van de Kleine
Zes, Engeland toch tenslotte tot nauwere
samenwerking bereid zou blijken. Maar de
heer Weiter (K.V.P.) achtte dit uitgeslo
ten, gezien de geschiedenis van tenminste
vier eeuwen Engelse buitenlandse, niet-
vastelandse politiek.
Met klem waarschuwde mej. dr. Klompe
de regering nog, niet opeens overhaast te
werk te gaan wat betreft het aanhangig
maken van een protocol inzake een Bene-
lux-orgaan, dat een consultatieve parle
mentaire raad zou zijn, maar dat in ver
schillende opzichten niet zou beantwoorden
aan wat er van parlementaire zijde wordt
verlangd. Zij waarschuwde, dat haar frac-
tie een protocol als de regering nu op het
erop dat het Westen moet tonen altijd be- oog had niet zou aanvaarden.
ADVERTENTIE
Ooi'lsiTjat "9 - Haarlem - 'lel.
I „CROWN" STAALWOL"
DONDERDAG 17 DECEMBER
Concertgebouw: „Weihnachtsoratorium",
Chr. Orat. Ver. „Door zang vriendschap",
8 uur. Ilótel „De Leeuwerik": Nederl. Ver.
voor Sexuele Hervorming; filmavond. 8 uur.
Zuiderkapel: Kerstwijding, 8 uur. Minerva:
„Berliner Ballade", 18 jaar, 8.15 uur. Lido:
„De grote beslissing", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
City: „De wrede zee", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „Levend begraven", 14 jaar, 7 en
9.15 uur. Roxy: „De onzichtbare tegenstan
der", 14 jaar, 8 uur. Rembrandt: „Intriges
in het Oosten", 14 jaar, 7 en -9.15 uur. Palace:
„Je moet maar pech hebben", 18 jaar, 7 en
9.15 uur. Luxor: „Moulin Rouge", 18 jaar,
8 uur.
VRIJDAG 18 DECEMBER
Doopsgezinde Kerk: Openbare getuigenis
avond van „Kerk en Vrede", 8 uur. Luxor:
„Vuile handen", 18 jaar, 2, 7 en 9.15 uur.
Lido: „Midnight Kiss", alle leeft., 2, 4.15, 7
en 9.15 uur. Minerva: ..Always in my heart",
alle leeft., 8.15 uur. City: „Scharlaken tunie
ken", 14 jaar, 2.15, 7 en 9.15 uur. Frans Hals:
„Muiterij op de Bounty", 18 jaar, 2.30 en 8
uur. Roxy: „De erfgenaam van Monte
Christo", 14 jaar. 2.30, 7 en 9.15 uur. Rem
brandt: „Het lied van de woestijn", 14 jaar,
2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Palaee: „Anna", 14 jaar,
2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Het trefpunt der volkeren: de gebouwen van de UNO te New York. Geheel rechts,
gedeeltelijk zichtbaar, het gebouw waarin de uitgebreide bibliotheek is ondergebracht,
daarnaast aan de oever van de rivier, het hoge secretariaatsgebouwin het witte ge
bouw met de donkere koepel wordt de Algemene Vergadering van de UNO gehouden.
Deze gebouwen zijn gegroepeerd rondom het Secretariaatsplein. Geheel verborgen
achter het secretariaatsgebouw staat nog het conferentie gebouw.
Nu vandaag de verkiezing van een Presi
dent der Franse republiek plaats vindt,
gaan mijn gedachten uit naar wat ik in
dat verband onlangs, bij verschillende ge
sprekken te Parijs mocht ervaren. Gedu
rende een paar dagen ondernam ik speur
tochten in de lichtstad en tot degenen, die
ik bezocht, behoorde allereerst de secreta
ris-generaal van de regering, de heer
Ségalat, een ambtsdrager, die onder meer
als secretaris van de Ministerraad en even
eens van de Kabinetsraad, optreedt. Tot
goed begrip even dit: tegenwoordig schrijft
de Grondwet voor, dat de bijeenkomsten
van de Ministerraad worden voorgezeten
door het staatshoofd, maar wanneer de mi
nisters onder elkaar vergaderen, dus buiten
de tegenwoordigheid van de president der
republiek, dan heet het kabinetsraad De
secretaris-generaal, die ook alle minister
raden bijwoont, welke op het Elysée plaats
vinden, kon mij natuurlijk heel wat uit de
praktijk vertellen. Daaruit bleek mij in het
bijzonder, dat de president der republiek
in de wekelijkse samenkomsten van de mi
nisterraad, zeker in het nu ten einde lopen
de tijdperk van het presidentschap van
Auriol, er heus niet bij zit alleen maar voor
de vorm. Neen, menigmaal neemt hij in het
beraad een zeer belangrijk aandeel. Beves
tiging hiervan kreeg ik van een der oud
ministerpresidenten, de heer Queuille. Niet
onvermakelijk was, dat deze binnen vijf
minuten het gesprek bracht op datgene,
wat er vandaag in Versailles gebeurt, op de
presidentsverkiezing. Heel bescheiden(l)
zei hij me, dat een aantal van zijn politieke
vrienden hem hadden verzocht zich voor
het presidentschap beschikbaar te stellen.
„Men stelt zich niet candidaat daarvoor en
dus heb ik geen ja noch een neen laten
horen. Intussen, als mij zou blijken, dat alle
republikeinse partijen op mij een beroep
zouden doen, nu ja, dan...." Aldus kon
digde de heer Queuille aan, dat hij even
tueel toch wel te verleiden zou zijn! Wat
overigens zijn mening aangaat omtrent de
praktijk van het presidentschap, die beves
tigde mij ten volle, dat in elk geval Aurio)
in tal van gevallen een stem in het kapittel
heeft gehad.
Vrijwel hetzelfde kreeg ik, zij het dan ten
dele in ietwat andere vorm, te horen van
enige door mij geraadpleegde professoren
in het staatsrecht, want mijn Parijse zwerf -
en speurtochten bepaalden zich dit keer in
hoofdzaak tot een heen en weer trekken
tussen de Regeringswijk en het Quartier
Latin, de omgeving van de Sorbonne.
Verwant aan deze kring is onder meer
een figuur als de ook in ons land zeer ge
ziene schrijver, spreker en geleerde prof.
André Siegfried. Hij was zo vriendelijk mij
op een Zondagnamiddag in zijn woning te
ontvangen.
Toen ik me in zijn studeervertrek be
vond, voelde ik me, gelijk ik hem later zei,
terstond in zoverre thuis, dat ik daar aan
de wand enige van Dongen's aanschouwde,
en wel een paar schilderstukken, die aller
minst tot zeker mode-genre behoorden.
Speciaal een voornaam-rustig zee-stuk trof
mij. Nauwelijks had ik van deze kunst ge
noten, of André Siegfried trad zijn studeer
vertrek binnen, getooid in 'een merkwaar-
clig kledingstuk, dat bij eerste oogopslag iets
weg had van een vrij licht gekleurde hoog
leraarstoga, maar tenslotte een soort ka
merjas zonder mouwen bleek te zijn. Dit
omhulsel gaf nog extra-waardigheid aan
het uiterlijk van mijn gasthefer, die mij
weldra ten volle bekoorde door zijn glashel
dere uiteenzettingen, hier en daar gekruid
met een fijne geestige opmerking.
André Siegfried nu onderstreepte, hoe in
de praktijk der laatste zeven jaar, het
staatshoofd een rol van betekenis had ver
vuld. Ten dele viel dit volgens hem toe te
schrijven aan de omstandigheid, dat men
te kampen, hgd met zeer grote regerings
wisselingen, zodat er allengs een wel heel
groot „verbruik" aan minister-presidenten
was gaan plaats vinden. Welaan, zo voegde
hij er aan toe, als men dan aan het hoofd
van de staat iemand heeft van het kaliber
van een Auriol, een man met grote ervaring
en dito gezag in heel brede kring, is het
natuurlijk gevolg van een en ander, dat een
dergelijk staatshoofd een duchtig woordje
meepraat, ja, dat hij veelal de minister
president min of meer overvleugelt. De
Grondwetgever van 1946 moge de bedoe
ling hebben gehad de President der Repu
bliek te „neutraliseren", in werkelijkheid
is het staatshoofd heel wat meer gaan be
tekenen, dan men zich destijds had voor
gesteld. Siegfried gewaagde van een „da
ling in het peil" van het soort minister-pre
sidenten, dat Frankrijk allengs had verkre
gen. Ter vermijding van misverstand on
derstreepte hij, voor de persoon van meer
aan een hunner alle waardering te koeste
ren, doch, aldus ging hij verder, toch zijn
ze niet uit het hout gesneden, waaruit vroe
ger minister-presidenten voortkwamen. In
dit verband noemde hij ookLaniel. Hij
stond met hem op uitstekende voet. Dit
vormde echter geen beletsel om mede
Laniel te beschouwen als iemand, die het
zonder bedoeld „verbruik" van premiers,
vroeger nooit tot minister-president zou
hebben gebracht.
Auriol kreeg van mijn gastheer een goed
getuigschrift.
Zeker, zijn ogen twinkelden, toen
hij ironisch het tegenwoordige staatshoofd
enigermate een „bavard" noemde, omdat
hij zich zo gaarne laat horen Maar meteen
volgde hierop de erkenning, dat Auriol veel
te verstandig en te tactvol is, om zich poli
tiek bloot te geven.
Hoezeer Auriol zelf in tal van belang
rijke aangelegenheden, zijn woordje heeft
meegesproken, steeds nam hij aldus
Siegfried de juiste grenzen in acht. Met
de hem aangeboren takt en met zijn voor
treffelijk begrip omtrent de juiste staats
rechtelijke verhoudingen, placht de man
van het Auriolisme, zoals men het nu ten
einde lopende tijdperk mag kenmerken, er
zorg voor te dragen, de ministeriële ver
antwoordelijkheid tot haar recht te doen
komen. Zo is het dan ook wel voorgekomen,
dat het staatshoofd een kwestie, die in een
door hem voorgezeten ministerraad ter
tafel kwam, terugverwees naar een kabi
netsraad, opdat de ministers onderling eerst
hun standpunt zouden bepalen.
Toen ik, alvorens van mijn gastheer af
scheid te nemen, nog een poging ondernam
hem tot enige voorspelling te verleiden om
trent degene, die heden als de uitverkorene
van het Parlement uit de bus zou komen,
zeide mij reeds een wijsgerige glimlach,
wat ik even later uit de mond van deze
wijze figuur, sieraad van de Franse intel
lectuele wereld, te horen kreeg: dat het on
doenlijk was om in dit opzicht een profetie
te doen. In hoeverre de Republiek opnieuw
hel voorrecht zou genieten een Staatshoofd
te krijgen van het kaliber van een Auriol,
scheen, zacht uitgedrukt, Siegfried wel zeer
in twijfel te trekken. Intussen, zo voegde
hij er nog aan toe: Gij moet ook niet uit
het oog verliezen, dat iemand als Auriol
wel bijkans enig in zijn soort is. Me dunkt,
groter hulde viel er aan de tegenwoordige
bewoner van het Elysée nauwelijks te be
tuigen, een hulde, die des te meer indruk
op mij maakte, nu zij kwam van een zo
vooraanstaande en voorname figuur als
André Siegfried.
Dr. E. VAN RAALTE
De Contactcommissie voor Natuur- en
Landschapsbescherming spreekt in haar
jaarverslag haar bezorgdheid uit over de
toenemende neiging om in de mooiste nog
ongerepte streken van Nederland recreatie
centra in allerlei vorm te stichten. Een
van de meest krasse voorbeelden hiervan
Ik ben een verdraagzaam
mens, maar ze moeten het niet
te bont maken. Als er een
regel is, waar iedereen zich
aan houden moet om orde in
de loop van zaken te krijgen,
dan is het ergerlijk wanneer-
één vrijbuiter tewerk gaat als
of de wereld alleen voor hem
geschapen is.
I k kwam van rechts. H ij
van links. Ik belde nog, wat ik
niet verplicht was volgens de
verkeerswet, en ik stak mijn
arm uit in horizontale lijn ter
hoogte van de schouder, zodat
ik alle artikelen van de voor
schriften van de verorde
ningen vervuld had. Volgens
de wet had ik het recht ge
wóón door te rijden, óver hem
heen, zonder me om zijn wel
zijn te bekommeren. Want als
je van réchts komt, heb je de
wet en de politie en de rech
ters en de hele samenleving
als één man achter,je.
Maar als je van links komt,
zoals het geval was met hém,
dan moet je stóppen en wach
ten. Dan moet je onderdanig
zijn aan de ander en deemoe
dig het onderspit delven. Hij
trok zich echter van de wet en
de politie en de rechter en de
samenleving geen krummel
aan en reed óók door. Daar
mee was hij vogelvrij en wet
telijk ten dode opgeschreven.
Niemand zou mij iets hebben
kunnen maken, indien ik een
voudig gedaan had alsof zien
niets in mijn weg bevond. Ik
had hem kunnen kraken, ver
morzelen, verpletteren, en
mijn handen daarna in on
schuld wassen. Maar hoe ver
morzel en verpletter je
iemand, als je enkel een fiets
tot je beschikking hebt? Als ik
was doorgegaan, gewoon óver
hem heen, zou mijn rijwiel
misschien evenzeer gekraakt
zijn geworden als het zijne. En
al- zou ik dan in mijn recht
gestaan hebben, ik zou maar
hebben moeten afwachten wat
er van de schaderegeling te
recht zou komen.
Ondanks mijn recht en de
wet en de politie en de rech
ters, die allemaal samen met
mij op mijn fiets zaten, om zo
te zeggen, moest ik stoppen.
Ik ben een verdraagzaam mens,
maar te moeten stoppen als ik
volledig het recht heb om
dóór te rijden, is al te bont. Er
was op dat moment slechts
één ding te doen, om tenmin
ste nog énigszins het gevoel
van récht te behouden: Kwaad
worden.
Natuurlijk. Die kerel was
een stommerik. En hij keek
niet uit. En hij kende de ver
keerswet niet. En hij moest
eens fietsen gaan leren in een
stil laantje met iemand naast
hem lopend die zijn zadel
vasthield. En hij was roeke
loos, en onverantwoordelijk.
Hij was een vlegel en een on
beschaafde vlerk. Hij moest
een bril kopen en zijn oren
laten uitspuiten. Hij moest
eens een beetje rekening hou
den met anderen, een beetje
gemeenschapsgevoel zien te
krijgen en andermans rechten
eerbiedigen.
Dat zei ik allemaal tegen
hem in één adem. De wereld
rondom mij gaf mij groot ge
lijk. Ik kon zeggen wat ik
wilde, dacht ik plezierig. Ik
kon zo kwaad worden als ik
geliefde te worden en niemand
zou mij het recht daartoe be
twisten.
Ik kwam van rechts, en ik
stond in mijn recht. En die
domme, vlegelachtige, onbe
schaafde, onbeschaamde, suffe,
onhandige klungel was mijn
slaaf.... omdat hij van links
kwam.
Toen moest ik adem schep
pen en even nadenken om
nieuwe termen te vinden,
waarmee ik mijn recht nog
nader zou kunnen bevestigen.
In die kleine pauze verscheen
er een glimlach op het gezicht
van mijn slachtoffer. Hij nam
met een brede, sierlijke zwaai
zijn hoed af, boog lichtelijk en
zei: Pardon, mijnheer.
Op dat moment was het, als
of een nevel hem omhulde. De
wereld zonk rondom hem weg,
doch hij bleef staan. En zijn
grijs gestreept pak veranderde
plotseling voor mijn ogen in
een schitterend karmozijnen
gewaad, bestikt met goud en
afgezet met kant aan hals en
mouwen. Zijn benen bleken
plots te zijn gestoken in zijden
kousen en zijn hoed droeg een
wapperende pluim. Een wolk
van charme en hoofsheid
zweefde om hem heen en de
glans van een vriendelijke tijd
belichtte zijn gezicht, dat
vriendelijk glimlachte. De
glans van een tijd, waarin de
mens van mens tot mens nog
menselijk reageerde, omdat
geen wet hem gebood onmen
selijk te zijn. De fiets aan zijn
hand leek een monsterlijk ge
drocht van ijselijke wanstal
tigheid, zonder vorm of in
houd, zonder karakter of
wezen, iets uit een onchar
mante, stalen toekomst.
Maar hijzelf was mijn mees
ter. Pardon, mijnheer. Ik liet
hem passeren. Ik was vol
schaamte over mijn woorden.
Mijn woorden, die uit een
fabriek van scheldwoorden
kwamen, aan de lopende band
gefabriceerd cn goedkoop te
krijgen in een tijd, die alles
goedkoop, koud, zielloos,
nuchter en onmenselijk heeft
gemaakt.
Pardon, mijnheer.
We zullen onze verkeerswet
kunnen afschaffen en vele
andere wetten ook na alle
mensen opnieuw te hebben
geleerd, wat hun voorouders
reeds kenden: Te zeggen op
het juiste moment en zonder
jchroom of vals machtsbesef:
Pardon, mijnheer.
J
is het recreatiecentrum Beekhuizen bij
Velp, dat gesticht werd in een van de nog
weinige gave erosiedalen van de Zuidelijke
Veluwezoom en dat in korte tijd tot de on
dergang van de schoonheid van dit dal
leidde.
De planologische ordening heeft op dit
punt de snelle ontwikkeling niet kunnen
bijhouden en wordt vaak voor voldongen
feiten gesteld.
Over het Langeveld bij Noordwijkerhout
zegt de commissie, dat van dit uitgedroogd
binnenduinterrein, thans weinig meer dan
een kale zandige vlakte, een uiterst be
langrijk recreatiecentrum gemaakt kan
worden, dat zo broodnodig is in de provin
cie Zuidholland.
Onlangs bleek, dat het recreatieplan voor
het Langeveld, dat door de provincie was
opgesteld, slechts in zeer beperkte mate
tot uitvoering zou komen, omdat men hier
tegenover van landbouwzijde een plan
had gesteld om het gebied voor een groot
deel tot bollengrond af te graven en een
veel kleiner gedeelte dan aanvankelijk in
de bedoeling lag voor recreatie te bestem
men. Dit is, aldus het verslag, een voor
beeld van een incidenteel plan, zonder dat
nog een landschaps- en recreatieplan voor
de gehele bollenstreek is opgesteld. Zowel
het Langeveld als het Reigersbosch bij Lisse
dienen pas beoordeeld te worden, wanneer
voor de gehele bollenstreek is nagegaan
in hoeverre de wens tot winning van kost
bare bollengrond moet wijken voor het
belang van de volksgezondheid en talloze
stedelingen. Het denkbeeld van prof. Bij
houwer, een nieuwe groenstrook langs de
binnenduinrand tot stand te brengen,
waarin de resten van de vroegere buiten
plaatsen worden opgenomen, mag niet
doorkruist worden door een voortijdige
verdwijning van deze rest, aldus de com
missie.
De Contactcommissie heeft zich voorts,
evenals Heemschut, tot Gedeputeerde' Sta
ten gewend met het verzoek het Bloemen-
daalse raadsbesluit tot flatbouw in het
Naaldenveld hun goedkeuring te onthou
den.
Prinses Argard, de moeder van Prins
Bernhard, wordt morgen 70 jaar. Zij zal die
dag in gezelschap van Prins Bernhard in
Engeland vertoeven om enkele Kerstinkopen
doen.
