ZE VEN DA GEN HAARLEM
Mr. Wildt Meyboom treedt 1 Januari af
als voorzitter van de Raad van Arbeid
Nico van Schagen Zonen
Het beste
Interieur
Grote belangstelling aan de dag gelegd
voor de sociale verzekeringswetten
Brillenspecialist
Schmidt
m
Van mensen en dingen
onder de Damiaatjes
SLOT DEFECT?
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
4
Prettige Feestdagen en
een voorspoedig 1954
H. J. te Marvelde verlaat
Heemsteedse politie
Frans Heerkens Thijssen
Frans Heerkens Thijssen
Burgerlijke Stand
van Haarlem
„Juist Mevrouw.... Gepasteu
riseerde cemia U liet beste,
smakelijkste, voed zaamtfe,
en getondste produet
Symboliek en allegorie
DONDERDAG 24 DECEMBER 1953
Dezer dagen is het Koninklijk Besluit te verwachten, waarbij met ingang van 1 Januari
1954 eervol ontslag wordt verleend aan mr. H. B. Wildt Meyboom te Overvccn, als
voorzitter van de Raad van Arbeid te Haarlem, welk ambt hij van 1 Februari 1947
af heeft vervuld na eerst van 1939 af voorzitter van de Raad van Arbeid te Dordrecht
(en tevens enkele jaren tijdelijk te Middelburg) te zijn geweest. Mr. Wildt Meyboom
is voornemens na zijn langdurige ambtelijke loopbaan meer dan tot heden zijn
krachten te geven aan de nog in herbouw zijnde Nederlandse Vereniging lot Rheuma-
tiekbestrijding, waarvan hij secretaris is.
ADVERTENTIE
Na de voltooiing van zijn studie in de
rechtswetenschappen aan de Leidse Uni
versiteit werd mr. Wildt Meyboom in 1917
benoemd tot adjunct-inspecteur der be
lastingen. Twee jaar heeft hij deze functie
uitgeoefend, waarna hij in het vrije be
drijf kwam en wel als Secretaris van de
directie van Carp's garenfabriek te Hel
mond. Het ambtelijke en speciaal het soci
ale werk trok hem echter meer en hij wis
selde zijn betrekking te Helmond met die
van hoofdcommies van de afdeling sociale
zaken op de gemeentesecretarie van Haar
lem. Mr. Wildt Meyboom bleef slechts een
jaar in de Spaarnestad en hij werd hoofd
ambtenaar op het toenmalige departement
van Arbeid (tegenwoordig spreekt men
van Sociale Zaken en Volksgezondheid).
In de daarop volgende jaren i~ hij ten De-
partemente in verscheidene functies werk
zaam geweest, o.a. was hij inspecteur in
algemene dienst voor de werkverschaffing.
Deze functie heeft hij daar laatstelijk drie
jaar vervuld.
In 1939 werd mr. Wildt Meyboom be
noemd tot voorzitter van de Raad van Ar
beid te Dordrecht. Daar was hij ook rech-
ter-plaatsvervanger in de rechtbank, lid
van de Voogdijraad, voorzitter van Pro
Juventute en van de Openbare Leeszaal.
Sedert 1 Februari 1947 heeft mr. Wildt
Meyboom de taak vervuld van voorzitter
van de Raad van Arbeid te Haarlem en
dit ambt zal hij over enkele dagen moeten
neerleggen wegens het bereiken van de
vijfenzestigjarige leeftijd. Vroeger was hiel
de leeftijdgrens voor aftreden zeventig
jaar. De scheidende voorzitter was van
1949 tot 1 September 1953 lid van de ge
meenteraad van Bloemendaal (toen hij
destijds in Wassenaar woonachtig was
maakte hij zes jaar deel uit van de ge
meenteraad aldaar), voorts vervult hij
het voorzitterschap van de beroepscom
missie van de D.U.W. en is hij Regent van
het Evangelisch Luthers Wees- en Oude-
liedenhuis.
Vermindering der werkzaamheden
In een gesprek met mr. Wildt Meybqom
heeft hij ons zijn visie gegeven op de toe
komst van de Raden van Arbeid. Hoewel
de werkzaamheden sinds 1 Januari 1953
verminderd zijn doordat de Ziektewet en
de Kinderbijslagwet uitsluitend door Be
drijfsverenigingen worden verzorgd, blijft
er voor de Raden nog veel te doen over.
In het afgelopen jaar hebben ongeveer
dertig ambtenaren de Haarlemse raad door
de wijziging moeten verlaten, doch allen
hebben een passende betrekking bij Be
drijfsverenigingen gevonden.
Wildt Meyboom was van mening, dat de
bedrijfsverenigingen er op bevredigende
wijze is geslaagd zijn de vele en niet ge
makkelijke werkzaamheden te verrichten.
Of de aangeslotenen met de nieuwe wijze
van uitvoering gediend zijn, meende hij te
moeten betwijfelen. Vroeger was de uit
voering aan de vierentwintig (thans zijn er
tweeëntwintig) Raden opgedragen en ge
centraliseerd in een 24-tal belangrijke
centra van het land. De bedrijfsvereni
gingen zijn in enkele bepaalde plaatsen ge
vestigd en van daaruit geschieden de werk
zaamheden in samenwerking met een aan
tal bijkantoren. Het zal voor de betrok
kenen moeilijker zijn contact te zoeken dan
vroeger bij de Raad van Arbeid, die in hun
rayon, dus dicht bij huis, gevestigd was
en die dan zelf direct beslissingen kon
nemen. Hij heeft de indruk, dat alles
ook de controle meer omslachtig is ge
worden.
Charme ging wat verloren
De charme van de taak van de voor
zitter is door de inkrimping voor een deel
verloren gegaan, meende mr. Wildt Mey
boom. Hij had bijvoorbeeld een mooi con
tact met werkgevers en werknemers, dus
met de direct belanghebbenden, bij de uit
voering van de aar. de Raad toevertrouwde
wetten. Indien men niet bevredigd was,
kon men zich altijd tot hem wenden en
tijdens een gesprek was het meestal moge-
hik de partijen tevpeden te stellen of tot
elkaar te brengen. Een Raad van Arbeid
kan veel op sociaal terrein doen en daarom
is er voor alle medewerkers, die aan de
Raad verbonden zijn, een mooie en be
langrijke taak weggelegd.
Een nieuwe taak
In uitstekende gezondheid verlaat de
voorzitter van de Haarlemse Raad van Ar
beid de overheidsdienst en hij voelt zich
nog fil om verder te werken. De gelegen
heid om nog enige tijd actief aan het ver
enigingsleven deel te nemen is hem gebo
den doordat hij de Nederlandse Vereni
ging tot Rheumatiekbestrijding verder kan
helpen opbouwen. Van deze vereniging
vervult hij reeds twee jaar het secreta
riaat, doch het was hem door zijn arbeid
niet mogelijk zien geheel aan de vereni
ging te wijden. Hierin komt verandering.
De nieuwe of eigenlijk voortgezette taak
noemt. mr. Wildt Meyboom een belangrijke
en hij verwacht, dat ook de werkzaamhe
den hem bevrediging zullen schenken.
Voorts blijft h'j nog in enkele besturen,
waarin hij reeds zitting heeft.
Wij zijn er van overtuigd, dat mr. Wildt
Meyboom met veel voldoening op zijn
ambtelijke loopbaan, zowel in Haarlem als
elders, kan terugzien. Hij heeft prachtige
functies gehad in het sociale werk. De laat
ste jaren heeft h:j ervaren bij de uitvoe
ring der sociale verzekeringswetten, dat hij
als neutraal tussenpersoon, aangewezen
door de overheid, kon meewerken aan een
goed contact tussen werkgever en werk-
Mr. H. B. Wildt Meyboom, voorzitter Raad
van Arbeid te Haarlem in zijn werkkamer
op de Raad van Arbeid.
nemer, waarbij de belangen van beide
groepen op de besie wijze wei-den gediend.
Het ligt in het voornemen van de schei
dende voorzitter in intieme kring afscheid
te nemen van het Raadscollege, waarin
zitting hebben twee werkgevers en twee
werknemers, en van de ambtenaren, waar
mee hij te Haarlem heeft samengewerkt.
Mr. G. A. A. M. Boot opvolger
Als voorzitter van de Raad van Arbeid
te Haarlem zal mr. Wildt Meyboom worden
opgevolgd door mr. G. A. A. M. Boot, ad-
mimstrateur van het departement van So
ciale Zaken en Volksgezondheid.
Mr. Boot studeerde in Amsterdam rech
ten. In Januari 1941 trad hij in functie bij
de Raad van Arbeid in de hoofdstad. In
Januari 1947 werd hij daar benoemd tot
referendaris van het .departement van
Sociale Zaken, waarna hij in Januari 1950
de functie van administrateur kreeg. Voorts
was hij werkzaam als waarnemend chef
varu de afdeling Sociale Verzekering van
het departement en was 'oe'rokken bil het
Internationale werk van Sociale Zaken,
onder meer bij het voorbereiden van we
derkerigheidsverdragen op het gebied van
Sociale Verzekering.
Mr Boot was verder voorzitter van het
hoofdbestuur van de A'eemene Rooms
Katholieke Ambtenaren Vereniging en
tevens voorzitter van de landelijke sub
groep Sociale Verzekering van de ARKA.
Onlangs werd hij benoemd tot algemeen
secrefar:s van de Ir+ernationa'e Federatie
van de Christelijke Bond van Personeel in
Overheidsdienst.
G'sleren keerde mr. Boot terug van een
studiereis van drie maanden in de Vere
nigde Staten.
BARTELJORISSTRAAT 21
Lev. alle ziekenfondsen
TEL. 11057
ADVERTENTIE
Gierstraat 4042
Haarlem
Wegens het bereiken van de pensioen
gerechtigde leeftijd zal de heer H. J. te
Marvelde, adjudant bij de Heemsteedse
recherche, met ingang van 1 Januari 1954
de politiedienst verlaten. Deze politieman
heeft met een gezamenlijke diensttijd van
ruim zevenendertig jaren alle lagere ran
gen bij de gemeente-politie doorlopen,
waarvan hij ruim vierendertig jaar bij de
Heemsteedse politie diende. In verband
met zijn vele verdiensten mocht hij op 29
April 1952, uit handen van de burgemees
ter van Heemstede, mr. A. G. A. ridder van
Rappard de ere-médaille in goud in ont
vangst nemen, verbonden aan de Orde van
Oranje Nassau.
Met het vertrek van adjudant Te Mar
velde verliest de Heemsteedse politie een
ijverig en uiterst bekwaam ambtenaar, die
gedurende zijn loopbaan talrijke misdrijven
tot oolossing heeft weten te brengen.
Het politie-corps van Heemstede zal op
Dinsdag 29 December, des middags om drie
uur, in het Verversingshuis „Groenendaal"
officieel van adjudant Te Marvelde af
scheid nemen.
ADVERTENTIE
Voor restauratie van schilderijen
naar
j HOUTPLEIN 13 - HAARLEM - TEL. 10386
Gerenommeerd vertrouwensadres
(Uitknippen)
In het Hervormd kerkgebouw aan het
Kerkplein te Bloemendaal wordt heden,
Donderdagavond, om tien uur een Kerst-
nachtdienst gehouden. Ds. J. M. de Jong uit
Amsterdam zal in deze dienst, die is voor-
I bereid door ,.de Open Deur" spreken over:
I „Gelooft zij God, die ons bemint".
Het Kerstprogramma der Haarlemse
bioscopen biedt weer een dusdanige ver
scheidenheid aan films, dat. ieder er wel
iets bij zal vinden dat naar zijn gading is.
Wij beginnen met „Puntje en Anton" in
Rembrandt. In onze uitgebreide be
spreking van enige weken geleden wogen
we reeds het voor en tegen af. De film
stelt „Das doppelte Lottchen" niet in de
schaduw, is heel wat braver dan deze, ook
al zijn er altijd nog boosaardige mensen
in te vinden, die het de kleine held en hel
din van het verhaal aardig lastig maken.
Het jongetje heeft de niet benijdenswaar
dige taak het werk van zijn zieke moeder
in een café over te nemen en op zijn vriie
middag van school ijsjes te verkopen, de
huishouding te verzorgen, kortom de Ar
beidswet met voeten te treden. Het meisje
helpt hem door als bedela.resje verkleed
lucifers te verkopen en met het geld zijn
inkomsten te vermeerderen. Het meisje is
een rijk meisje, dat door mama aan de
zorgen ener gouvernante is toevertrouwd.
De gouvernante wordt verliefd op een in
breker, die zo uit de Dreigroschenoper
kan zijn weggelopen. De rest raadt men.
Het is een heel erg onschuldig vermaak
voor jong en oud.
Van de Rembrandt naar Cinema Pa-
1 ace is maar één stao. We komen nu
terecht bij Doris Day. Haar enorme aan
hang heeft weer alle reden tot juichen,
want Doris is zoetgevoisd en demonstreert
dat met weer nieuwe liederen, waarvan
de titelsong „Bv the light of the silvery
moon" wel de bekendste is. Het verhaal
tje zullen we u niet verklappen. Het komt
er ook niet zo op aan en vertoont de ge
bruikelijke kronkelingen welke de ro
mantisch ingeste^e sniooorters gaarne
voor lief zullen nemen. Het is luchtige en
ook amusante kost. Opnieuw voor jong en
oud.
Wie de stap nog korter wil maken gaat
van Rembrandt naar C i t v. Hij komt dan
midden in de junff1e van Sumatra terecht,
waar zich een felle strijd afspeelt tussen
inlanders en blanken onder de titel „Ge
vangenen van het oerwoud". De ingenieur
Duke Mul lane moet er tin winnen. Hij
treft het in zoverre slecht, dat als ziin
chef wordt aangewezen Daniel Cablin, de
man, die met zijn oude (overigens nog
ion ge en bekoorlijke) liefde is vertoefd.
Natuurhjk kunnen de mannen het niet
met elkaar vinden. Daar komt dan nog
een conflict met de inlanders bij, wan
neer de hele rijstoogst verbrandt. Niet
eerder dan voor het hoofd der inlanders
in een tweegevecht sterft en de vreedzame
orinses Min.vova de vüandelijkheden doet
beëindigen, heeft de dappere Duike weor
de tijd om rustig adem te halen. En zich
te wijden aan ziin hartsgeheimen, als zijn
oude lief de schellen van de ogen vallen
en zij zich weer in zijn armen' werpt. Men
ziet: actie en romant'ek genoeg, juist iets
voor hen, die de Kerstweek in geen geval
bezadigd kunnen doorkomen. Als tegen-
ADVERTENTIE
verschaft U
De Internationale Kunst- en
Antiquiteitenhandel van
BINNENHUIS ARCHITECTUUR
Houtplein 13 - Haariem
Telefoon 10386
Grootste Bedrijf in den lande
De 39, niet-poiitiek
„Wie tot zich de aandacht voelt
gehetfen
van der makkers luisterende
kring,
Hij zal niet zoveel schoonheid
geven
als hij, gevende, van hen on'-
ving".
Deze regels zijn van de
dichter Frits Tingen, die er in
de voldoening vertolkte van
allen die weten welk een
zegen het is om een gehoor
met de kunst van het woord te
boeien.
Tot hen behoort ook me
vrouw Tine Kerkhof f
Pet (Arbeid) en zij citeerde
deze strofe dan ook van gan
ser harte. En, dat zult U wel
begrijpen, niet onmiddellijk
met betrekking tot de aan
dacht welke in de vroedschap
Haarlem, 23 December 1953
ONDERTROUWD: 23 Dec.: R. M. Koster
mans en H. L. L. Mooren. A- J. Six en A. C.
M. Formanoij. J- C. van Schaik en W. H. van
den Bosch. J. M. van der Eem en H. F. C.
Groot. A. D. van Ketwich en J. W. van Osch.
G- Tadema en W. G. de Jong. P. J. van der
Kamp en C. R. Koeleveld.
GEHUWD: 23 Dec.: P. J. F. van der Mije
en J. Schoon. J. Meerman en C- M. Klumper.
J. Luiting en M. van Stijn. L. Chr. van Lent
en J. A. M. Heeremans. B. A. Steevensz en
J. N. Aal. P. terol en M. G. Mooy. H. G. van
Rossum en P. Stam. J. Vermeer en A. M.
Schlöffel. H. J. van Straaten en M. C. van
der Blom. J. A. Mutsaers en H. A. van Beest.
G. R. Scheffer en J. W. Weltevreden. Ch.
Ligtvoet en M. C. Ran. A. van Wijk en J.
Fortuin. D. Teeuw en H. Meiring. L. J. Over-
mars en S. Bos. P. van den Raadt en A.
Frölich. H. W. Fleering en M. J. Chr. Mulder.
A. A. K. M. Middelhoff en Ch. E. G. M. Koot.
W. Schildrneijer en F. Bauer. F. C. G. Somers
en J. Jongman. L. Berends en W. E. P. Zuu-
rendonk.
BEVALLEN van een zoon: 20 Dec.: T.
HooleJanssen. 21 Dec.: A. Eijkman—Kolde-
wijn. 23 Dec.: W- M. van der Voort—Van den
Oetelaar. P. M. Franken—Breukel.
BEVALLEN van een dochter: 22 Dec.: J.
van Holland—Den Hollander. N. Ebskamp
Lankamp. H. C. A- BrinkmannGründemann.
23 Dec-: C- L. van der Schaar—Reijns. M. L.
Hankel—Puts. M. G. Sterk—Van Nikkelen
Kuijper.
OVERLEDEN: 20 Dec.: J. M. Elöte. 69 jaar,
Iordensstraat. 22 Dec.: G. Schats—De Boer,
73 jaar, Santpoorterstraaat. J. M. L. Verzijl-
berg— Goossens, 63 j„ar, Acaciastraat.
Rectificatie:
GEHUWD: 21 Dec.: J. Verhek en H. Vrugt.
Mevrouw Kerkhof} leest graag,
zelfs de gemeentebegroting.
aan haar woorden wordt ge
schonken, al heeft zij mede
door haar volle, rijke stem het
oor van de raad.
Neen, mevrouw Kerkhoff is
het al meer dan dertig jaar
gegeven de vreugde te ervaren
welke er in gelegen is anderen
iets te doen ervaren van het
ideaal dat in haar brandt. Met
de gedachten van sociale ge
rechtigheid, van broederschap
onder de mensen en van ver
antwoord leven kwam zij het
eerst in de ouderlijke woning
in aanraking. Haar vader was
een volgeling van Domela
Nieuwenhuis en liet zijn kin
deren zo'n ruime mate van
geestelijke vrijheid, dat het
voor kwam, dat in later jaren
het gezin Pet eens met zijn
tienen op een verkiezingsdag
rond de tafel zat, waarbij
bleek dat dit tiental op zes
verschillende partijen had ge
stemd.
Toen Tine van de lagere
school kwam, ging zij op kan
toor en 's avonds naar de
Handelsavondschool, een op
leiding welke in die dagen
door velen werd gevolgd, die
nu „bekende namen" op het
Stadhuis zijn geworden. Maar
zij ging ook naar de J.V.O.,
de Jeugdbond voor onthou
ding, die voor haar is geweest
wat voor vele andere socialis
tische jongeren de A.J.C. was.
„In de J.V.O. was ik nogal een
haantje - de - voorste," lacht
mevrouw Kerkhoff nu. Maar
zij getuigt ook, dat de J.V.O.
inhoud gaf aan haar leven en
zeker niet alleen aan haar
jeugd. In de J.V.O. ontmoette
zij haar man met wie zij nu
omstreeks 30 jaar is gehuwd.
Hij is van beroep timmerman
en in zijn vrije tijd penning
meester van de afdeling van
de Partij van de Arbeid en
secretaris van de Nederlandse
Vereniging tot afschaffing van
alcoholhoudende dranken.
De tijd die mevrouw Kerk
hoff overhield in haar op
groeiend gezin deelde zij tus
sen de drankbestrijding (waar
voor zij met vrouwelijke in
tuïtie nooit fanatiek maar al
tijd tactvol optrad), het anti-
militairisme en de S.D.A.P. In
de Meispelen kon men haar
vaak zien en horen, want zij
stelde haar voordrachtstalent
graag in dienst van de Be
weging. „Ze behoefden niet te
klappen en niet te betalen: ik
was gelukkig met aandacht,"
zegt ze en natuurlijk denkt zij
aan Adema van Scheltema,
Margot Vos en Garmt Stuive
ling, van wie zij zoveel verzen
heeft bekend gemaakt: me
vrouw Kerkhoff declameert
niet alleen om de schoonheid,
maar ook om de Idee.
Om gezondheidsredenen
wordt haar verenigingsactivi
teit geleidelijk minder. Zo ein
digt op 1 Januari haar lid
maatschap van het hoofdbe
stuur van de Nederlandse
nu zelf een gezin. En zo kon
dit gesprek toch nog op een
wasdag worden gehóuden.
Koude Kerstmis
Het ziet er niet naar uit. dat
het dit jaar een witte Kerst
wordt, hetgeen nog niet wil
zeggen, dat het dan ook geen
koude Kerst zal zijn. Want de
vochtigheidsgraad van de
hardnekkige mist der laatste
dagen is net zo doordringend
dat degenen die gedisponeerd
zijn voor spierpijnen en rheu-
mathiek al met bedenkelijke
gezichten rondlopen. En wei
nig oog hebben voor de
schoonheid van de lirteef of de
Bolwerken in de wazige och
tendnevel. Ja, onze stad is ook
in een lichte mist weer een
belevenis: gaat u maar eens
wandelen langs de Houtmarkt
en de Korte Dijk, waar het
Spaarne binnen de vesten het
schoonst is.
Maar er zijn er, die voor dat
alles geen oog hebben en ook
niet kunnen hebben. Dat zijn
zij die teveel materiële zorgen
aan het hoofd hebben om ge
boeid te kunnen raken door
het schouwspel van kale boom
takken in een ijle lucht.
U begrijpt al waarop we
doelen. Natuurlijk: de inzame
ling voor de Stille Armen. Zo
u nog niet bijgedragen mocht
hebben voor het Kerstfeest
van deze groep aller sympa
thie verdienende medeburgers,
dan kunt u op 28 December
toch altijd nog dat verzuim
herstellen en voor een goed
besluit van het jaar, ook voor
u zelf, zorgen. En dan zal het,
ook in andere zin, geen koude
Vereniging en ook uit de
plaatselijke Vrouwengroep van
de Partij van de Arbeid heeft
zij zich als voorzitster moeten
terugtrekken. Er blijft naast
het raadslidmaatschap nog
genoeg over: de Commissie
Huishoudelijke Voorlichting,
de Volksuniversiteit en de
Bondsraad.
Als regent van het St. Eli
sabeth's gasthuis behartigt zij
speciaal de belangen van de
bejaarden in het Gasthuis
hofje aan de Barrevoetestraat.
Wanneer deze krant verschijnt
heeft zij daar juist Kerstfeest
mee gevierd. En verder kan
men haar nogal eens tegen
komen op die moderne vorm
van voorlichting: de forums.
Haar huishouden laat haar
daar nu wat meer tijd voor,
want haar beide zoons, de een
ingenieur in Engelse .dienst
aan de Goudkust, de ander
electricien in Haarlem, hebben
Kerstmis behoeven te zijn ge
weest.
Drukker-voeder
Meer dan tienduizend Haar
lemse jongens en meisjes zul
len bij het horen van de naam
D. de Jonge aan eten denken.
Aan bonen en erwten, aan kool
en aan aardappelen. Maar ook
aan een drukkerij in de Deli-
straat in Haarlem, waar zij
gedurende de oorlog met een
pannetje onder de arm naar
toe stapten om er te eten. Zij
kregen dan voedsel dat hun
ouders hen in die periode, de
hongerwinter 1944'45, thuis
niet konden geven en velen
van hen hebben aan de heer
De Jonge hun leven of in
ieder geval hun goede gezond
heid te danken.
Deze D. de Jonge een forse
vijftiger, herdenkt op 30 De
cember de dag, dat hij vijfen
twintig jaar geleden in de
Delistraat nummer 18 een
drukkerijtje begon. Hij was
toen 25 jaar oud en had tot
die tijd zijn brood verdiend
als reiziger bij een drukkerij.
Hij kwam echter op het idee
om zelf een dergelijk bedrijf
te stichten. Hij begon klein,
zoals dat behoort. Hij kocht
met voor een groot deel ge
leend geld een degelpers en
één zetter-drukker maakte
het gehele personeel uit. Zelf
trachtte de heer De Jonge in
„de provincie" zijn prijslijsten
en folders aan de man te bren
gen en dat lukte bijzonder
goed, want na korte tijd kwam
er meer personeel en ook de
inventaris van de drukkerij
werd belangrijk uitgebreid.
„Toen kwam," zegt de heer
De Jonge, „,de oorlog". En
wanneer hij vertelt over deze
tijd, die een wel zeer belang
rijke rol in zijn leven heeft
gespeeld, dan blijkt dat, hoe
wel zijn zaak na de spoorweg
staking gesloten werd, hij zelf
in het geheel niet stil gezeten
heeft. Integendeel. Op een,
voor de Haarlemse jeugd
uitermate goede dag, besloot
hij van de driehonderd pond
peulvruchten, die hij nog in
voorraad had, tien Haarlem-
mertjes te eten te geven. Hij
riep daarbij de hulp in van
agent Blauw en van een han
delsreiziger, de heer Fabriek.
Deze twee mannen zochten de
ondervoede kinderen op, maar
al spoedig bleek dat er veel
meer dan een tiental gegadig
den waren. Het werden er
tenslotte 240 en op 4 Novem
ber 1944 begon mevrouw De
Jonge aan de bijna onmoge
lijke taak om met de geringe
middelen, die zij tot haar be
schikking had, voor al deze
kinderen een maaltijd te be
reiden, Elke week kwamen de
jongens en meisjes en al spoe
dig was men door de kleine
voorraad peulvruchten heen.
De heer De Jonge zocht toen
contact met de Haarlemse arts
Sijne de Jongh, die de kinde
ren keurde en na een bespre
king op het distributiekantoor
in Haarlem bleek, dat er nog
duizenden kinderen voor bij
voeding in aanmerking kwa
men. Opnieuw ging de heer
De Jonge de boer op. Nu niet
om orders te plaatsen, maar
om voedsel los te krijgen. Hij
kwam terug met tonnen kool,
peulvruchten en aardappelen
eh in Januari 1945 kwamen
ruim tienduizend kinderen
wekelijks in een twintigtal
gebouwen bijeen om er eens
„vooroorlogs" te eten.
Dit ging door tot de bevrij
ding en toen moest hij weer
aan zijn bedrijf beginnen te
denken. De machines waren
door het koken in de drukke
rij voor een groot gedeelte
verroest, maar van alle kanten
kreeg hij steun om zijn druk
kerij weer op te bouwen. Joh.
Enschedé en Zonen stelde bij
voorbeeld een monteur be
schikbaar en samen met zijn
zoon, die thans de technische
leiding van de zaak heeft,
breidde hij de zaak weer uit.
Het bedrijf bestaat nu een
kwart eeuw en op de receptie,
die op 30 December van vier
uur tot half zes in Brinkmann
wordt gehouden, zullen waar
schijnlijk talrijke Haarlem
mers de familie De Jonge
komen gelukwensen. En het
zou ons niet verbazen, wan
neer een overgroot deel van
deg esprekken dan niet over
de drukkerij, maar over de
hongerwinter zullen gaan.
Want de heer De Jonge is daar
terecht nog steeds niet over
uitgepraat.
Fietsenmaker aan huis
De vele klanten van de rij
wiel- en hulpmotorenhandel
de firma E. de Graaff, zullen
van Zaterdag 2 Januari af hun
achterlichtjes, kettingkasten
en hulpmctoren in de nieuwe
zaak aan de Koninginneweg
nummero 48 dienen te halen.
Op die datum zal het bedrijf
namelijk uit de Pieter Kies-
straat verdwijnen. Tengevolge
hiervan is de eigenaar van de
zaak in staat zijn klanten een
ruimere keuze in fietsen,
bromfietsen en lederen kle
ding te laten maken en ook de
afdeling reparatie en service
zal dan belangrijk uitgebreid
zijn. Men heeft bij de vesti
ging in het nieuwe pand
rekening gehouden met het
feit dat de zaak dan misschien
voor velen te ver uit de buurt
zal komen te liggen en daarom
heeft men een service-afdeling
ingesteld, die bij een telefoon
tje van een der klanten direct
in actie komt en binnen enkele
minuten voor de deur staat.
Behalve de bakker en de
melkboer kan men dus in het
vervolg ook de rijwielherstel
ler aan huis ontbieden.
Boerenkoolpret
De leden van de oudleerlin
gen-vereniging van de eerste
H.B.S.-B in Haarlem, „De
Garde", houden van pret ma
ken. Elke gelegenheid om eens
bescheiden feest te vieren
wordt met beide handen aan
gegrepen en ook op 2 Januari
is het weer raak. Dan wordt
namelijk in restaurant Brink
mann een „Boerenkoolfuif"
gehouden. Tevens wordt er
een sketch „Perpetuum Mo
bile" opgevoerd en tenslotte is
er bal tot één uur met mede
werking van „The Electro
Quartet".
wicht vindt men echter iedere ochtend te
half elf Abbott en Costello met luisterrij
ke capriolen in „Zie je ze vliegen". Het
geen een vooral voor de jeugd aardig ge
zicht zal zijn.
Begeven wij ons thans naar Heemstede
om in Minerva ons hart op te halen
aan de vrolijke musical „Singin in the
rain". Bijna zo goed als „An American in
Paris" schreven w>j destijds en eerlijk:
ons standpunt is niet gewijzigd. Als u van
dit genre films houdt let u er dan eens op
hoe Donald O'Connor de grote Gene Kelly
naar de kroon steekt. Er wordt gedanst
dat het een lieve lust is; er wordt ge
zongen en muziek gemaakt met o'ezier en
animo. Niemand verveelt z'ch. Tot en met
Zondag bliift de film in Minerva.
Nu naar Luxor, Daar viert ook al de
romantiek hoogtij in een film van Franse
makelij „De ku'se Vio'etta". Meestal zijn
wij ais het op kuisheid aankomt geneigd
aan Suzan na te denken. De oorspronke
lijke titel van de film luidt „Violetta, de
danseres van Granada". De titelverande-
ring wordt er ook door de film niet dui
delijker op. Wel de levenslooo dezer dan
seres, die na heel veel verwikkelingen de
man krijgt die ze lief heeft. De ganse ge
schiedenis speelt zich af in de dagen dat
Napoleon de Derde over Frankrijk re
geerde. Dat betekent een keur van prach
tige toiletten en weelderige décors, waar
bij men tal van fraaie natuuronnamen kan
voeden. Louis Mariano laat er ziin stem
geluid ten volle in horen. Liefhebbers van
de ODerette vinden hier precies wat zij
van een film kunnen ^rlan^en.
Wie graag in 1001 nacht-sfeer ver
toeft zal door „Het (ronden Zwaard" in
L i d o niet teleurgesteld worden. Alles
draait om het zwaard van Damascus, dat
een grote toverkracht bezit. Het komt in
handen van een ondernemende iongeman
met name Haroen die zich heeft opge
maakt de dood van zijn vader te wreken.
Haroen ontmoet een allerliefste prinses
en krijgt alras de gelegenheid zich voor
haar te onderscheiden. Voor hij haar ech
ter de zijne kan noemen gebeurt er heel
wat: de intrigues, gevechten en aanslagen
zijn niet van de lucht..
Voor „De wraak van de Zwarte Ade-
>aar" verwijzen we u naar R o x y. In het
Rusland van de achttiende eeuw wordt
keizerin Katharina opgevolgd door een
zwakke tsaar. Een minister, Juralew,
maakt hier dankbaar gebruik van en
wordt zelf benoemd tot gouverneur van
de Zuidelijke staten. Oorspronkelijk zou
hïi in deze streken de Tartaren bestrijden,
maar al spoedig is zijn streven er alleen
nog maar on ger'cht om een aartsvijand
van hem, Prins Wladimir Dubrowsky, te
verslaan. Dat lukt niet al te best en na
een veMsiag en enke^ tweegevechten
sneuve't Juralew en via een liefde tus
sen de held van het verhaal en de zuster
van een ko^nel wordt er toch nog op een
gelukkig slot aangestuurd. Op Maandag,
Dinsdag en Woensdag vervult Harold
Lloyd de hoofdrol in de film „Dolle
Woensdag".
En tenslotte Frans Hals, waar men
kan kennismaken met „Vrouwen die het
teken dragen". Drie vrouwen worden op
dezelfde dag uit de gevangenis ontslagen.
Een oude vrouw, reeds meermalen ver-'
oordee'd voor kleine winkeldiefstallen, en'
twee jonge vrouwen, van wie ene het
oudste beroep van de wereld uitoefent en
de andere is gesnapt bij een inbraak en
op dat moment door haar handlanger in
de steek gelaten. Ze maken een afspraak
om 's avonds om zes uur samen te gaan
dineren. Op eenvoudige en menselijke
wijze vertelt de film van haar moeilijk
heden bij een terugkeer in het vriie leven.
Voor de jeugd vertoont Frans Hals een
film van Stan Laurel en Oliver Hardy.
Anderhalf uur lang lachsalvo's zullen er
mee gemoeid zijn!
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
„DE S L E U T E L S P E C I A L I S T"
LANGE VEERSTRAAT 10 - TEL. 11493
Voor een niet overweldigend gehoor sprak
Gabriël Smit, kunstredacteur van de Volks
krant, gisteravond in sociëteit Teisterbant
over een tijdsverschijnsel, dat hij met leed
wezen meende te moeten constateren, name
lijk de vermindering van het artistieke ver
mogen om de symboliek en de allegorie tot
essenties in de kunst te doen zijn. Gabriël
Smit bepaalde zich tot een tamelijk vluchtige
wandeling door de tijdperken, waarbij hij
hier en daar een ogenblik stilstond o~ op
verschijnselen of aanwijzingen de aandacht
te vestigen doch waarbij hij zich zorg
vuldig onthield van straffe betogen, ge
argumenteerde stellingen en analyses van
consequenties. Zelfs de definities van
symbool en allegorie liet hij over aan de
„handboeken", waarbij hij bleek open te
staan voor andere interpretaties zonder daar
mee de lijn van zijn verhandeling te schaden
eenvoudig omdat die lijn volgens de
meetkundige efficiency getrokken was tus
sen uitgangsount en conclusie, die beide in
het zelfde vlak lagen.
Het gebrek aan symboliek in onze tijd der
„ratio" wel wat al te zeer als een conse
quentie van de Beeldenstorm en te weinig
als symptoom van maatschappelijke verma
terialisatie gezien, naar onze smaak werd
de heer Smit ook in de levendige en lang
durige discussies na zijn inleiding niet be
twist. Slechts de mogelijkheid van een reeds
begonnen kentering gaf aanleiding tot debat,
waarbij men zoals te verwachten viel
enkel door het late uur tot een besluit kwam.
