o
Als een vorstin nam Rika Hopper
afscheid van de hoofdstad
Première van „Anastasia
Zie Boven
Techn. Bur. VSNKESTEIJN
Crisis-dreiging kan Washington
in andere koers dwingen
Hoe lang wordt de staart
van de komeet?
Toeslag van vijf percent op de
z.g. Indonesische pensioenen
Het kooppubliek zal extra
stevig worden bewerkt
Zware gevechten
in Indochina
Voorschotten van
1 Januari af
ZATERDAG 2 3 JANUARI 1954
3
Spaarbusje met één gulden
voor jonggeborenen
Journalist Hommerson
overleden
Inplaats van EVG
Franse plannen voor
Europese strijdmacht
Indonesische regering
doet beroep op artsen
Ruslands 58ste veto
in de Veiligheidsraad
99
Het was op slag van twaalven gisteravond, toen dr. J. Hulsker als vertegenwoordiger
van de minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen op het toneel van de
Amsterdamse Si adsschouwburg als eerste uit de rij van talrijke sprekers naar voren
trad om hulde te brengen aan de ajscheid nemende actrice Rika Hopper, kort tevoren
door haar collega's Marie Holtrop en Theo Frenkel sr. binnengeleid. Als een vorstin
was zij gezeten op een kleine verhoging onder een lichtkroon in een luisterrijk ge
drapeerd gordijnendécor, dankbaar glimlachend de hartelijk en oprecht geformu
leerde woorden van waardering in ontvangst nemend. En niemand twijfelde aan de
waarachtigheid van haar verzekering aan het slot, dat het een „heerlijke, verrukke
lijke avond" voor haar was geweest, hoe moeilijk het haar ook moet vallen haar
glorieuze loopbaan af te sluiten.
Modern melodrama
Voor deze gelegenheid is de keuze geval
len op de Engelse toneelbewerking door
Guy Bolton van het Franse televisiespel
„Anastasia" van Marceile Maurette, door
Jan Teulings vertaald en geregisseerd. De
inhoud van dit stuk hebben wij al eerder
in korte trekken weergegeven. Het is ge
baseerd op het gerucht, dat in de twintiger
jaren in Duitsland de ronde deed als zou
de jongste dochter van Tsaar Nicolaas II
van Rusland bij het bloedbad van 1918 in
Jekateririenburg met hulp van een jonge
soldaat zijn ontkomen. Zo krijgt men dan
hier het geraffineerde en brutale spel te
zien, dat drie aan lager wal geraakte Rus
sische artistocraten bedrijven met een op
deze Anastasia gelijkende drenkeling om
zich in het bezit te stellen van de millioe-
nen, die door hun voormalige heerser in
het buitenland zijn belegd.
Het is een romantisch sneelstuk in zwart
en wit, zonder enige litteraire pretentie,
zich slechts van de melodrama's van vroe
ger onderscheidend door een tamelijk han
dige navolging van Pirandello's goochelen
met de waarheid: men wordt telkens weer
in onzekerheid gebracht omtrent de identi
teit van de jonge vrouw, die voor groot
vorstin Anastasia moet doorgaan. Maar
welke prachtige speelkansen liggen er in
weggelegd en hoe voortreffelijk, werden
deze uitgebuit in de eerste plaats door Rika
Hopper, die pas in het tweede bedrijf, in
een met hoogspanning geladen kring, ten
tonele verschijnt. Als de lakei aankondigt:
Hare Keizerlijke Majesteit! dan ziet men
inderdaad, hoe moeilijk zij ook ter been
mag zijn, een volstrekt vorstelijke vrouw
verschijnen, aan wier ingeboren adel geen
twijfel kan bestaan. Deze autoriteit be
houdt zij de gehele verdere avond, ook in
de scènes, die ontroeren door „gewone"
menselijkheid, zoals het bijzonder mooie
tafereel der „herkenning".
Men had moeilijk voor Rika Hopper een
geschiktere rol kunnen vinden, al had men
haar ook nog zo graag voor het laatst wil
len zien in een creatie uit het klassieke re
pertoire, omdat zij hierin zowel de erfenis
van de Bouwmeesters kon uitstallen als
haar moderne verworvenheden demonstre
ren. Hoe zij erin slaagt deze elementen tot
een sluitend geheel te verenigen, is het ge
heim dat haar tot een unieke verschijning
in ons toneelleven maakt, als hoedanig zij
onvervangbaar is. Men merkte dat pas goed
in vergelijking met de anderen, die voor
namelijk in hol. vakwerk bleven steken,
met uitzondering echter van Caro van
Eyck in de titelrol. En mevrouw Hopper
mag voor dit uitmuntende tegenspel wel
zeer dankbaar zijn, want het verleende de
volle betekenis aan de door haar zo ma
gistraal voorgestelde figuur van de kei
zerin-weduwe.
Niettemin moet de kennelijke inspanning
van Johan Schmitz, John Soer, Robert
Sobeis, Lo van Hensbergen en Jan Velze-
boer met waardering worden vermeld. Fri-
so Wiegersma 'maakte voor het tweede en
het derde bedrijf een fraai décor en Jan
Teulings had het geheel met vaardige hand
in scène gezet. Misschien bestaat er na de
voorstelling op 13 Februari in Haarlem
nog gelegenheid nader op de prestaties der
medewerkenden terug te komen. Nu werd
alle aandacht gericht op Rika Hopper, uit
wier carrière tijdens het gereedmaken van
het toneel voor de huldiging twintig licht
beelden werden vertoond met een geestig
commentaar door haar kunstzuster Emma
Morel, wier aanwezigheid in deze kwaliteit
door het in avondkleding gestoken publiek
op hoge prijs werd gesteld.
Bloemen en geschenken
De huldiging begon met een feestelijke
dans door leden en solisten van Ballet Re
cital, waarna dr. J. Hulsker als eerste een
welsprekend bewijs van met weemoed bij
het afscheid gepaarde waardering voor het
in een bijna zestigjarige carrière gebodene
leverde. Hij werd op de voet gevolgd door
wethouder mr. R. van den Berg, die het
gemeentebestuur van Amsterdam ver
tegenwoordigde. De burgemeester en de
andere wethouders moesten zich wegens
een reis naar Schouwen-Duiveland laten
excuseren. Namens het huldigingscomité
sprak mevrouw S. Driessen, namens het
spelende gezelschap „Theater" de directeur
Kees van Iersel en namens de leden van
dit jonge ensemble de bejaarde Jo Stern-
heim. v
Behalve een weelde van bloemen wer
den mevrouw Hopper talrijke geschenken
aangeboden, onder meer door de heer W.
Ph. Pos, die haar een fotocopie overhan
digde van de bladzijde uit het register,
waarop zij destijds als leerlinge nr. 178
was ingeschreven. De gewezen toneelcriti
cus P. A. M. van den Brocke declameerde
een voor deze gelegenheid vervaardigd ge
dicht en Marie Holtrop las als bijzondere
verrassing een brief van de 87-jarige me
vrouw B. Holtropvan Gelder, haar eer
ste lerares, voor. Ook burgemeester d'Ailly
had haar trouwens geschreven „een
Dinsdag is de Rijkspostspaarbank begon
nen met (bij wijze van proef) aan de
ouders van jonggeborenen in een groot
deel van het land een spaarbusje toe te
zenden waarin zich een waardebon van f 1
(een gulden) bevindt.
Het busje (5 bij 9 centimeter) heeft de
vorm van een reclamezuil met een af
neembaar kapje. Op het zuiltje kan men
aantreffen reproducties van een achttal
P.T.T. en R.P.S.-affiches in zeskleurendruk.
De tegenwaarde van de bon wordt alleen
dan ingeschreven, indien tevens een bedrag
van ten minste J' 3 wordt ingelegd op een
reeds bestaand of nieuw te openen boekje,
ten name van de jonggeborene, mits deze
nog geen half jaar oud is.
In een aan de ouders gerichte felicitatie
brief wordt het belang van het „vroegtijdig
met sparen beginnen" uiteengezet.
schattige brief!" zoals Rika Hopper haar
gehoor verzekerde.
Van de verdere sprekers moesten ge
noemd worden de heren Guus Oster, A.
Defresne en Johan Valk als vertegenwoor
digers van de Nederlandse Comedie, be
nevens een deputatie van conducteurs van
lijn 7 van de Gemeentetram, waarmee me
vrouw Hopper zich altijd naar de binnen
stad en speciaal naar de Stadsschouwburg
pleegt te begeven. Beter bewijs van haar
populariteit kan men zich moeilijk denken.
Deze krijgt men niet, om de woorden te
citeren die Johan Bendien in het program
ma schreef, door populair te doen: deze
wordt pas na heel veel jaren verworven
door wat men inderdaad heeft gepresteerd.
In haar dankwoord verklaarde Rika
Hopper er trots op te zijn, dat in haar hul
digingscomité zoveel dames met academi
sche graden zitting hadden genomen, om
dat mede daardoor zo duidelijk de evolutie
in de positie van de vrouw gedurende de
laatste decennia werd aangetoond. Het pu
bliek werd niet moede de scheidende ac
trice bij iedere gelegenheid, die zich voor
deed, toe te juichen. Waar zij de vitaliteij
vandaan haalde om vervolgens nog aan een
groot souper te harer ere deel te nemen,
mag een raadsel heten. Doch laten wij
dankbaar zijn, dat deze haar in staat stelt
met „Anastasia" op tournée te gaan langs
alle steden en plaatsen waar haar bewon
deraars wonen. Laten wij hopen dat haar
lichamelijke conditie het haar mogelijk
maakt dit voornemen te volbrengen.
DAVID KONING
Toen mevrouw Rika Hopper gisteravond
om zeven uur haar woning in de Henri
Polaklaan verliet, gekleed in een zwarte
bontmantel, werd zij door de praeses van
het Amsterdams Studentencorps uitgeno
digd plaats te nemen in de open landauer
voor het maken van de tocht naar de
Stadsschouwburg, waar zij haar afscheids-
lournée als actrice zou beginnen. Het rij
tuig werd geëscorteerd door de overige
senaatsleden en door het bestuur van de
Amsterdamse Vrouwelijke Studentenvere
niging. Bij de ingang van het theater stond
een dichte erehaag van belangstellenden
om haar welkom te heten.
(Van onze correspondent in Washington) republikeins bewind opnieuw in de ge
dachten van velen verbonden wordt met
een serieuze economische depressie. De
belastingverlaging, die in de maak is, kan
er reeds enigermate (zij het niet veel) toe
bijdragen om een recessie te remmen. Zou
de regering evenwel moeten overgaan tot
de geforceerde uitvoering van openbare
werken of tot een thans niet beoogde kost
bare uitbreiding van de defensie, dan zou
dit betekenen dat de crisis-dreiging Eisen
hower en de zijnen gedwongen had aan
zienlijk af te wijken van de koers, die zij
thans nog bezeilbaar achten.
Zelfs de grootste optimist in Amerika
durft niet te voorspellen, dat 1954 een jaar
zal worden van toenemende welvaart. De
economische barometer is zo duidelijk ge
daald, dat men niet op de stralende zonne
schijn van 1953 kan rekenen. Maar hoe
de economische voorspelling voor het ko
mende jaar dan precies luiden moet, daar
over lopen de meningen uiteen.
Sommige economen durven wat perti
nenter te zijn in hun beweringen dan de
meeste dagbladschrijvers. De democrati
sche senator Douglas bijvoorbeeld - vroeger
professor in de economie - is van mening,
dat het begin van een ernstige crisis reeds
is aangebroken. Douglas is een integer
man. Men kan moeilijk aannemen, dat hij
niet eerlijk overtuigd is van wat hij zegt.
Maar in het algemeen moet men toch op
zijn hoede zijn, wanneer democraten
depressie of „recessie" constateren. De
wens kan niet alleen de vader worden van
gedachten, maar zelfs van overtuigingen.
Ook Eisenhower heeft daar dezer dagen
op gewezen.
Anderzijds moet men ook sceptisch staan
tegenover de optimistische uitlatingen van
economische adviseurs der huidige rege
ring. Maar men beschikt toch over be
paalde feiten, zal de lezer wellicht zeggen
en hij zal zich afvragen, hoe de conclusies,
die mén daar uit trekt, zo verschillend
kunnen zijn. Het is bijvoorbeeld een feit,
dat in het komende jaar de regeerings-
uitgaven voor bewapening enzovoort voor
het eerst sedert 1950 geringer zullen wor
den.Wel niet zo heel veel lager (anderhalf
milliard ongeveer) maar toch.... Ook de
plannen der industriële ondernemingen
zijn min of meer bekend: Minder investe
ring in nieuwe fabrieken en machines. Wel
niet zo heel veel minder, maar toch
Hetzelfde geldt voor de particuliere wo
ningbouw: in 1953 eenmillioen vijf en ze
ventigduizend woningen, in 1954 ongeveer
een millioen. Dit alles betekent: minder
verdiensten en minder werk, doch op zich
zelf geen ernstige crisis.
De kopers
Of het ernstig wordt, hangt af van de
reactie der Amerikaanse kopers. Juist om
dat de reactie dezer consumenten niet te
voorspellen is, kunnen de verwachtingen
voor 1954 zo uiteenionen. Geld om tekopen
is er heus nog wel. De laatste drie jaar is
er flink gespaard in Amerika. Maar niette
min is het mogelijk, dat symptomen van
achteruitgang de kopers voorzichtig" zullen
maken. Misschien gaat men zeggen: „De
auto kan nog wel een jaartje mee en laten
we met het televisie-toestel maar wachten
tot er misscien kleurentelevisie komt".
Wordt zulk een reactie algemeen, dan be
staat er gevaar voor een vrij ernstige
deflatie en werkloosheid. Vrijwel niemand
in Amerika zou echter de sombere beschou
wingen willen onderschrijven, die de gere
nommeerde Britse econoom Colin Clark
in de Manchester Guardian heeft gepubli
ceerd.
De advertentie- en reclame-kunst is hier
zo geperfcctionneerd, dat men ook aarze
lende consumenten vaak nog tot kopen
brengt. Bovendien zullen eventueel wat
lagere prijzen en nog gemakkelijker afbe-
talingsvoorwaarden de kooplust toch wel
enigszins stimuleren. Als het de adver-
tentiebureaux niet meer gelukt om een
ernstige crisis te keren, dan is de regering
er ook nog. Een regering, die er alles op
moet zetten om te voorkomen dat een
Hedenmorgen is te Zaandam overleden
de journalist A. H. Hommerson, redacteur
van ,„Het Vrije Volk" in de Zaanstreek.
Men zal zich herinneren dat de heer
Hommerson in 1952 vijftig dagen in het
Huis van Bewaring te Amsterdam als gijze
laar gevangen is gehouden, omdat hij als
getuige in een rechtsgeding had geweigerd
de zegsman te noemen, die hem de ge
gevens had verstrekt voor een bericht, dat
achteraf onjuist bleek te zijn en dan ook
werd ingetrokken.
Nadat de gijzeling van de heer Hommer
son van 6 Mei tot 24 Juni had geduurd,
deelde de officier van justitie te Amster
dam aan de rechter-commissaris aldaar
mede, dat hij van een vervolging van de
onbekende zegsman afzag. De heer Hom
merson werd daarop in vrijheid gesteld.
Veertien dagen geleden is hij voor de
behandeling van een maagaandoening in
een ziekenhuis te Zaandam opgenomen.
Daar is hij hedenmorgen overleden. Hij
was 37 jaar, gehuwd en vader van vier
kinderen.
PARIJS (A.F.P.) Vier Franse senato
ren hebben op een persconferentie gedach
ten ontwikkeld over een eventuele oprich
ting van een „Europese verdedigingsunie",
die in de plaats van het verdrag voor een
Europese verdedigingsgemeenschap zou
moeten treden. De vier senatoren zijn Ma-
roger, Sailer, Dèbre en Marcilhacy.
Een unie, als door genoemde senatoren
gedacht, zou berusten op deelneming van
Groot-Brittannië, Noorwegen en Denemar
ken, het weglaten van instellingen met
politiek karakter, het handhaven van de
wezenskenmerken van de nationale souve-
reiniteit en deelneming van West-Duitsland
op voet van gelijkheid met de andere leden.
Volgens de voorstellers zou een derge
lijke unie de in de huidige verdragen voor
ziene waarborgen alsmede de doelmatig
heid van het Atlantisch pact vergroten,
doordat de verplichtingen van de niet-
Europese statenleden tegenover Europa
scherper omlijnd zouden worden. De unie
zou een „Europese verdedigingsraad" heb
ben en een door een algemeen secretariaat
terzijde gestane „algemene afgevaardigde".
De verdedigingsraad zou samengesteld
worden uit de nationale ministers van
defensie en tot taak hebben de opstelling
van programma's voor bewapening der
statenleden, de uitvoering van door de
regeringen goedgekeurde maatregelen voor
verhoging van de doelmatigheid der strijd
krachten, het uitoefenen van controle, het
geleidelijk opbouwen van een gezamenlijke
Europese strijdmacht en het verdelen van
de kosten over de leden.
De „algemene afgevaardigde" zou de be
sluiten van de raad moeten voorbereiden
en uitvoeren. Onder hem zouden staan een
„bureau van bewapening" en een „bureau
van gezamenlijke strijdkrachten" voor de
vorming, van een gezamenlijke strijdmacht.
Die Europese strijdmacht zou gesteld wor
den onder bevel van de Atlantische opper
bevelhebber. De landen met gebieden over
zee zouden vrijheid behouden om de
nodige troepen voor de verdediging van die
gebieden te reserveren.
SEMARANG (Aneta) De minister van
Gezondheid, Lie Kiat Teng, heeft een be
roep gedaan op de particuliere geneesheren
van buitenlandse afkomst in Indonesië om,
zij het dan ook maar voor enkele uren per
dag, in regeringsdienst te werken, in het
belang der bevolking. De minister wees op
het grote tekort aan artsen. Er zijn slechts
omstreeks 850 artsen in dienst der regering.
De helft hiervan is pensioengerechtigd en
zal binnenkort de dienst verlaten. Voorts
wees de minister er op, dat vorig jaar
slechts 70 studenten van de geneeskundige
faculteit zijn afgestudeerd.
Dit jaar zal bij het aanstellen van nieuwe
medici voorrang worden gegeven aan de
gebieden buiten Java. Op het ogenblik zijn
200 buitenlandse doktoren in dienst van de
regering.
HANOI (Reuter) Uit de Delta van de
Rode Rivier in Indochina worden zware
gevechten gèmeld, waarbij guerilla-strij-
ders door afleidingsmanoeuvres troepen
pogen te onttrekken aan het Franse offen
sief tegen de Vietminh-legors in het Zui
den. Volgens een woordvoerder van het
Franse opperbevel deden de opstandelingen
drie vergeefse pogingen om de Vietnamese
post Gian Khau in het gebied van Ninh-
binh, 80 kilometer ten Zuiden van Hanoi
te bestormen. Een Franse colonne, die de
post te hulp snelde, werd fel -aangevallen
waarbij, volgens berichten uit Franse bron
aan beide zijde „zware verliezen" werden
geleden. De belaagde post werd met artil
lerie en door vliegtuigen van de Franse
luchtmacht gesteund. Volgens radio-Viet-
minh werden honderd militairen van de
Franse unie gedood en 300 gevangen ge
nomen, toen guerillastrijders zes kilometer
ten Noorden van Ninhbinh een gemotori
seerd bataljon onderschepten.
Volgens de Fransen hebben de opstan
delingen in de delta Donderdag 234 man
aan doden verloren. Bij zuiveringsoperaties
ten Oosten van Hanoi sneuvelden ongeveer
300 Vietminh-militairen. In Hanoi werd
geschutvuur gehoord. Zware tanks reden
door de straten.
Inmiddels breiden de Fransen en Viet-
nemezen, die Woensdag bij Toevhao op de
kust van Annam landden, hun bruggen
hoofd uit zonder tegenstand te ontmoeten.
In genoemde stad worden mijnen en weg
versperringen opgeruimd, die de opstan
delingen hadden aangebracht, al vorens de
wijk naar de omliggende heuvels te nemen.
Vele Annamese inwoners zijn door de
Vietminh-troepen meegevoerd.
Volgens Parijse waarnemers poogt het.
Franse opperbevel mogelijk de positie van
zijn troepen te verbeteren met het oog op
eventuele vredesonderhandelingen met de
leider van de opstandelingen, Ho Tsji Minh.
Men kan in de sterren
kunde sommige dingen
met grote zekerheid voor-
spellen. Maansverduiste
ringen bijvoorbeeld vol
trekken zich (al of niet
achter wolken!) precies
op de berekende tijd: wij
kennen haarfijn het me
chaniek dat hier in be
weging is.
Andere gebeurtenissen
laten zich echter niet be
rekenen. Men kan b.v.
niet zeggen hoe lang de
staart van een komeet
zal worden. Wij hebben
in een vorige „Zie Bo
ven" de verschijning
van oen komeet aange
kondigd: de staart van
die kSmeet zullen wij,
als alle omstandigheden
gunstig zijn, Zondagmor
gen vroeg, vóórdat het
licht. wordtl boven de
Zuidoostelijke horizon
uit zien steken. En mis
schien Maandag ook nog.
Als u zich de tekening
bij het vorige stukje nog
herinnert dan zult u
weten dat de staart van
deze komeet op een ge
geven ogenblik (Vrijdag
22 Januari) precies naar
de aarde toe is gekeerd
(de komeet loopt dan
namelijk juist tussen zon
en aarde door en de
staart van de komeet
wijst in een richting, van
de zon af). Schatten hoe
lang hij op dat moment
is, is even moeilijk als
het bepalen van de leng
te van een potlood dat
met de punt precies naar
ons oog wijst.
Zondag echter bevindt
de komeet zich rechts
van de zon en dan zal
ook haar staart dus naar
rechts wijzen. Dan wordt
een schatting van de
lengte pas goed moge
lijk.
Er speelt echter nog een
kilo
tallen millioenen
meters bereikten.
Zoals wij al eerder heb
ben verteld, passeert
deze komeet de zon uit
zonderlijk dicht. Zo
dicht, dat haar schijnsel
al is dat even helder
als dat van een ster van
de eerste grootte in
het zonlicht verloren zal
gaan. Daarom zullen wij
Kor-rtT kop
20N
belde.
andere factor mee: de
staart van een komeet
wordt, naarmate de ko
meet dichter bij de zon
komt, langer. Uit haar
kop, die waarschijnlijk
uit een conglomeraat van
gassen, ijs, koolzuur-
sneeuw en steentjes be
staat, worden onder de
druk die de zonnestra
ling daarop uitoefent,
grote hoeveelheden ma
terie weggeblazenZo
ontstaat die staart. Hoe
dichter de komeet zich
bij de zon bevindt, des
te sterker ondergaat zij
natuurlijk de invloed van
die stralingsdruk en des
te langer wordt haar
staart. Er zijn kometen-
staarten waargenomen,
die een lengte van tien-
haar moeten betrappen
vóórdat de zon op is, en
misschien zelfs.... vóór
dat de komeet zelf op is.
Wat wij dan zullen zien
is natuurlijk niet de kop
van de komeet zelf, maar
haar staart, die boven
de kim uitsteekt. Hel
schouwspel zal er in
principe zo uitzien als
uit bijgaande tekening
blijkt: de zon staat nog
onder de horizon, de ko
meet zelf eveneens, maar
haar staart kan als zij
een voldoende lengte be
reikt boven de hori
zon uitsteken. Die staart
staat dus, zo schijnt het.
op de horizon, en teel op
de plaats waar even la
ter de zon zal opkomen.
G. v. W.
De regering is voornemens met het oog
op de huurverhoging en de opheffing van
de consumptiebeperking per 1 Januari 1954
ook aan gewezen overheidsdienaren van
het voormalige Nederlands-Indië, hun na
gelaten betrekkingen en de gerechtigden
op een uitkering ingevolge de algemene
oorlogsgevallenregeling, voorzover deze
thans ten laste van Nederland komt en
indien en voor zolang zij zijn gevestigd
buiten het grondgebied van de republiek
ADVERTENTIE
HAARLEM - TEL. 25382
CENTRALE VERWARMING
AUTOMATISCHE OLIESTOOK
NEW YORK. (Reuter). De Sovjet-
Russische vertegenwoordiger in de Veilig
heidsraad heeft Vrijdag voor de 58ste
maal'van z'-jn recht van veto gebruik ge
maakt. Het Russische veto trof het Brits-
Frans-Amerikaanse voorstel om een oplos
sing te vinden voor het geschil tussen Is
rael en Syrië over Israëlische bevloeiings
werken in het dal van de Jordaan.
Zeven in de Veiligheidsraad vertegen
woordigde staten hadden voor het Weste
lijke voorstel gestemd, twee, namelijk na
tionalistisch China en Brazilië onthielden
zich van stemming en de Sovjet-Unie en
Libanon stemden tegen.
De Westelijke resolutie beoogde gene-
raal-majoor Bennike, stafchef van de com-
misse van de UNO voor Palestina, op te
diragen na te gaan of een oplossing kan
worden gevonden voor dit geschil.
De Sovjet-Russische vertegenwoordiger
Wysjinski verklaarde de Westelijke resolu
tie volstrekt niet te kunnen steunen, daar
hierin geen gewag was gemaakt van het
beginsel dat een oplossing slechts zou
kunnen worden gevonden onder goedkeu
ring der twee betrokken partijen.
Indonesië, in aanmerking te brengen voor
een toeslag.
De daarvoor nodige wettelijke voorzie
ningen zullen zo spoedig mogelijk bij de
Staten-Generaal worden ingediend.
De regering wil die toeslag in het alge
meen toekennen boven de Indonesische
burgerlijke en militaire eigen pensioenen,
de daarmede in aard overeenkomende on
derstanden bij wijze van pensioen en we-
duwenpensioenen en wezenonderstanden,
daaronder begrepen de landspensioenen; de
ten laste van de republiek Indonesië ko
mende wachtgelden of onderstanden bij
wijze van wachtgeld; de pensioen- en
wachtgelduitkeringen, welke aan gewezen
overheidspersoneel van Indonesië toeko
men ingevolge wettelijke garanties of inge
volge de overneming door Nederland van
de verplichting tot betaling, en de uitke
ringen ingevolge de algemene oorlogson-
gevallenregeling.
Het ligt in het voornemen de toeslag toe
te kennen van 1 Januari 1954 af. Zij zal
in het algemeen 5 percent bedragen van
het grondbedrag, nadat dit eventueel is
verhoogd met duurtetoeslag en bijslag.
In afwachting van de totstandkoming
van de vereiste wettelijke voorziening zal
de toeslag bij wijze van voorschot worden
uitbetaald. Dit zal echter op zijn vroegst
tezamen met de uitbetaling der uitkeringen
over de maand Februari kunnen geschie
den.
De betaling van het voorschot op de toe
slag op de wachtgelden en daarmede over
eenkomende uitkeringen zal voorlopig per
kwartaal geschieden.
Op welke wijze de uitbetaling op alge
mene oorlogsongevallenregeling-uitke-
ringen zal geschieden, is nog niet vastge
steld.
Een enorme zandwoestijn omgeeft Ouwerkerk op Duiveland. Een foto van het drooggevallen dorp. (Luchtopname ANP-foto)
Er stond een harde wind en de schilder,
die door de straat fietste had moeite om
er tegenin te trappen. In zijn linkerhand
hield hij drie blikjes verf aan een hengsel-
tje; de kwasten stonden rechtop in het wit,
het groen en het crème.
Het was begrijpelijk, dat hij bij de hoek
zijn hand niet uitstak en slingerend door
reed. De agent dacht er echter anders over,
dus hij reageerde onmiddellijk met een
„hé, afstappen daar!", toen hij de schilder
zonder richting aangeven de hoek zag om
zwenken.
De schilder deed toen echter iets wat in
onze rechtsstaat volstrekt niet toegestaan
is. Hij negeerde het bevel, erger, hij zei
langzaam en nadrukkelijk „Puh!'" Dat gaat
natuurlijk niet. Recht is recht en de agent
sprong dan ook direct op zijn dienstfiets en
spurtte met het opschrijfboekje in de zak
de zondaar achterna. Het werd een onge
lijke strijd en na een paar honderd meter
zat de schilder met zijn rijwiel klem tussen
de stoeprand en de agent.
„Zo", zei de agent. Hij knoopte zijn
borstzakje open en haalde het bonboekje
eruit.
De schilder zag wel in, dat h,ij zwak
stond, maar helemaal gewonnen gaf hij zich
toch nog niet. Tergend langzaam antwoord
de hij op de vragen van de politieman,
waarbij hij spottend keek naar de kleding
van de agent, de glimmende knopen, de
donkere riem en de fraai gewelfde pet.
Eindelijk was de agent klaar. Hij stopte
zijn boekje weg. In zijn ogen blonk de
overwinning en hij zei hall'-lachend: „dat
zou wel eens een flinke boete kunnen wor
denDat had hij niet moeten zeggen;
de schilder nam het ook niet. Toen de agent
weer wilde wegrijden, pakte de man een
kwast en gaf zijn vijand een haal. Het was
een mooie witte streep, bijna verticaal in
het midden op de rug van de agent.
Het werd natuurlijk een rechtszaak en de
politierechter was niet van plan de ver
dachte lankmoedig te behandelen. De open
bare aanklager had er belediging en ver
nieling voor gevonden en eiste vijftig gul
den boete en een week voorwaardelijk. De
rechter keek de schilder streng aan. Hebt
ge nog iets te zeggen verdachte? Neen?
Conform de eis van mijnheer de Officier,
dan is het hiermee afgelopen. Ge kunt gaan,
verdachte.
Achter de schilder aan liep de agent-
getuige de deur uit. Hij salueerde keurig.
Maar de streep was nog niet helemaal uit
zijn jasje. H. d. G.
