WYBERT
ZE VEN DA GEN HAARLEM
Schilderijen en aquarellen in
kunsthandel Leffelaar
Ballet Recital in Zandvoort
In totaal ruim 12 jaar
geëist tegen Haarlemmer
Hendrica Hoekstra
en Nel Takken
Van mensen en dingen
onder de Damiaatjes
Postaal Genoegen met
„Kat en Kanarie"
7
Rookt U
veel?
Jonge Toonkunstenaars
Groep Noord opgericht
Looddieven door politie
rechter veroordeeld
E.H.B.O.-wedstrijden
Burgerlijke Stand
van Haarlem
Waarvan acht jaar wegens
zedendelicten
Jaarvergadering C.H.U.
Haarlemse Luchtvaart club
had vrij goed jaar
Water poloprogramma
VRIJDAG 12 FEBRUARI 1954
i
Schilderijen en aquarellen van Eugène
"Winter, Arie Veldhoen, Theo Heynes en
Charles Dekker zijn thans in de Kunsthan
del Leffelaar aan de Wagenweg te Haarlem
geëxposeerd.
De hierbij gereproduceerde beeltenis
van Albert Termote, geschilderd door E.
Winter, is de verrassing van deze expositie.
Niet alleen de expressieve kop, maar ook
de karakteristieke wijze van staan van de
beeldhouwer, met als achtergrond enige
fragmenten van sculptuur, zijn uitstekend
Portret van de beeldhouwer
Albert Termote, geschilderd door
Eugène Winter.
getroffen. Een respectabel werkstuk, dit
portret, dat de andere werken van deze
schilder enigszins in de schaduw stelt. Het
grote doek met de dode zwaan heeft ook
wel mooie kwaliteiten, vooral in de breed
gehouden opzet, maar het is toch wat hard
uitgevallen en het ongeluk is, dat degene
die zich aan dit onderwerp waagt, de ver
gelijking met het meesterwerk van Floris
Verster oproept en wie kan die opnemen?
De aquarellen van Winter zijn ongelijk
van kwaliteit: de mooiste vond ik „Amstel",
waarin ruimte en atmosfeer in water en
wolkenlucht zuiver waren uitgedrukt.
Van Veldhoen noteerde ik een drietal ge
schilderde kinderportretten, waaruit blijkt
dat deze schilder dit genre goed ligt. Het
prettige is, dat hij er geen „lieve" portret
jes van maakt, maar het eigen leven van
het kind weet te peilen. Vooral bij het in
gekeerde gezichtje van een meisje in rood
bruin jurkje tegen een gele fond (Cat. No.
2) treft deze. sympathieke instelling.
Theo Heynes en Ch. Dekker laten een
aantal aquarellen zien in de benedenzaal.
ADVERTENTIE
Zorg er dan voor, steeds
een doosje Wybert bij
U te hebben Neem na
Uw sigaar of sigaret een
paar van die smakelijke
Wybertjes ter voorko
ming van rokerscatarrh.
Wil men deze twee schilders onderling ver
gelijken, dan staat men voor een moeilijke
opgave. Stelt men het criterium van tech
nische vaardigheid, dan wint Ch. Dekker
het met zijn knappe en wel heel vlotte
Italiaanse en Hollandse stadsgezichten en
landschappen. Hecht men echter meer aan
het sentiment (en dat doen wij) dan geeft
men aan de aquarellen van Heynes de
voorkeur. Van deze laatste zijn er naast
enige bladen, die echt nogal zwak zijn,
enige aquarellen te zien die door een mooie
volle kleur en een zuivere toepassing dei-
vloeiende verven uitmunten. Een klein blad
getiteld „Tjalken" en een strandgezicht met
boten en enige raak geplaatste figuurtjes
(getiteld „Bretagne"') geven een goede in
druk van Heynes' talent. Levendige onder-
werpeh als een Carrousel en een winkeltje
van feestartikelen inspireerden Heynes tot
enige geestige waterverven. Als hij de veel
heid aan kleurtjes op den duur nog tot een
heldere samenklank weet op te voeren, zijn
er mooie resultaten te verwachten.
OTTO B. DE KAT
Arbeiders ontwikkeling
Het maandbericht Februari-Maart van
het Instituut voor Arbeidersontwikkeling,
afdeling Haarlem, vermeldt in de eerste
plaats op Maandag 22 Februari de jaarver
gadering in gebouw Cultura. Er zal onder
meer een bestuursverkiezing plaats vinden,
terwijl ook de plannen voor het zomer-
werk aan de orde zullen komen.
Op Zondag 28 Februari volgt een film
ochtend in het Roxytheater. Vertoond zal
worden de vrolijke familiefilm „Zo jong als
je je voelt".
Óp Dinsdagavond 2 Maart zal mevrouw
Anne H. Mulder in het Frans Malsmuseum
spreken over „Humor in de Litteratuur".
Deze spreekster met haar wekelijkse radio
causerie „Passepartout" is voor velen geen
onbekende.
De aangekondigde lezing van dr. Mel-
chior op Dinsdag 9 Maart moet naar April
worden verschoven, aangezien de spreker
op dat tijdstip buitenslands vertoeft.
Groep Noord
De belangstelling voor de filmavond van
deze groep in de Prinses Beatrix kleuter
school in October 1953 was zo groot, dat
besloten is, zo mogelijk eens per maand
dergelijke bijeenkomsten te houden. Er is
een speciale commissie in het leven geroe
pen om deze avonden te organiseren. De
bedoeling van deze wijkbijeenkomsten is,
leden en belangstellenden, wonende ten
Noorden van de Jan Gijzenvaart, in de ge
legenheid te stellen kennis te nemen van
het werk van deze groep en er eventueel
aan deel te nemen.
De eerstvolgende avond is vastgesteld op
Maandag 15 Februari in de Prinses Beatrix
kleuterschool, Raafstraat 4. Mederwerking
wordt verleend door het gezelschap „De
Gong", Wim Eygelsheim uit Amsterdam,
die voordraagt uit het werk van Annie
Schmidt en Simon Carmiggelt en door de
heer Van Sonsbeek, die kleurendia's zal
vertonen.
Vrijdagmorgen stonden voor de Haar
lemse politierechter als verdachten J. B.
uit Velsen en C. W. uit Haarlem terecht, die
er van verdacht werden in de periode van
October 1953 tot en met Januari 1954, een
grote hoeveelheid lood van de daken van
de huizen in Velsen gestolen te hebben. Bij
een opkoper hadden zij in totaal elfhonderd
gulden voor dit lood gekregen.
De Officier van Justitie, mr. B. van der
Burg, eiste tegen beide verdachten een ge
vangenisstraf voor de tijd van zes weken
met aftrek van het voorarrest en een voor
waardelijke gevangenisstraf van drie
maanden met een proeftijd van drie jaar.
De politierechter veroordeelde de ver
dachten conform de eis van de Officier van
Justitie.
Op initiatief van het district Utrecht en
de Neder-Betuwe van de Koninklijke Ne
derlandse Bond tot het redden van drenke
lingen werd in 1953 een landelijke E. H. B.
O.-wedstrijd van vertegenwoordigende ploe
gen van verscheidene districten gehouden.
De wedstrijden hadden plaats in Haarlem
naar aanleiding van het jubileum van cle
Haarlemse Reddingsbrigade. Daar de wed
strijden toen een groot succes zijn geworden
zal er naar worden gestreefd deze wedstrij
den jaarlijks te houden. Men beschouwt het
als deel van het werk van de K. N. B. R. D.
ADVERTENTIE
MODERN PORTRAIT SERVICE
MIRROFLEX SYSTEEM
Uw beste portret op de prettigste manier
- Schoterweg t/o de
Ripper dakazerne.
HAARLEM, 11 Februari 1954
ONDERTROUWD 11. Febr., J. Jankowski
en Chr. M. Lieffering; P. J. Joores en G.
Meerveld.
GEHUWD:
E. Costers.
11 Febr., R. van Pellecom en
BEVALLEN van een zoon: 9 Febr., M.
Maier—van der Pol: 10 Febr.. C. M. Blokker
van Orden; W. F. A. StolvoortBakker;
W. M. VerdamTom: N. van SantenSluis;
A. H. C. ZuidhoekBijl; M. E. Sernévan
den Boogaard; 11 Febr., H. M. Goossens
"Helminck.
BEVALLEN van een dochter: 10 Febr., Th.
E. RoozekransBrosens; D. Spoelstravan
Veen; H. KuipersVerbagen: J. M. Miede-
ma—Roubos; 11 Febr., H. Schouten—
Sarassa.
OVERLEDEN: 9 Febr., N. DaudeijWees
man, 81 j„ Schotersingel; F. J. W. Hansen,
64 j., Kamperlaan.
Onder grote belangstelling het theater
Monopole was zo goed als vol hield me
vrouw Sonia Gaskell gisteravond met
medewerking van leden vain haar groep
Ballet Recital op uitnodiging van de cul
turele kring 't Helm een levendige cau
serie over het onderwerp „Drie eeuwen
dans" Wij hebben hier vroeger al eens een
verslag van gegeven, zodat wij met deze
zakelijke mededeling zouden kunnen vol
staan, ware het niet dat er in dit voorna
melijk instructieve programma intussen
enkele belangrijke wijzigingen zijn geko
men.
Mevrouw Gaskell wijdt in haar histo
risch overzicht veel meer aandacht aan de
volksdans, dan de meeste sprekers over
ballet zioh (kunnen) veroorloven, mede
omdat zij in Maria Huisman een prima
kracht voor de demonstratie daarvan heeft.
Het voordeel is een duidelijke illustratie
voor ongeschoolde kijkers van het licht
voetige van de klassieke techniek door het
contrast met het zware en aan de aarde
gebondene van de folkloristische dansen.
Ook kon men zich enigszins een indruk
vormen van de invloed, die deze hebben
uitgeoefend, bij voorbeeld door vergelij
king van de mazurka uit „Les Sylphides"
met een originele czardas, waaruit tevens
de werking van het styleringsproces bleek.
Door ziekte van Ixruki van Oven waren
enkele afwijkingen van het aan de bezoe
kers uitgereikte programma noodzakelijk.
Zo werd in plaats va.n het Menuet van
Gluck thans een gelijknamig gedeelte uit
.-.Dansflitsen" op muziek van Sem Dres
den in costuuims van Noni Lichtveld (door
Maria Huisman, Janine van Thor en Con
rad van de Weetering) uitgevoerd. De fa
meuze solo „De stervende zwaan" mu
ziek van CamiUe Saint-Saëns, choreografie
van Michael Fokine werd nu door Ma
rianne Hilarides voor het voetlicht ge-
In totaal is er gisteren door de Officier
van Justitie bij de Haarlemse rechtbank,
mr. G. W. F. van der Valk Bouman, twaalf
jaar en drie maanden aan gevangenisstraf
geëist tegen de 48-jarige Haarlemmer
H. J. B.
In ons blad van gisteren hebben wij reeds
uitvoerig beschreven hoe de Officier tot
een eis van vier jaar tegen hem kwam op
grond van bedreiging met een geweerschot
van een IJmuidense vrouw, die voor hem
de huishouding deed, en het overtreden
van de Vuurwapenwet door het voorhan
den hebben van een geweer, munitie en
een partij eihandgranaten, en drie maanden
wegens heling van een vijftal Dieselpomp
jes.
Gistermiddag werden met gesloten deuren
nog twee ontuchtzaken tegen H. J. B. be
handeld. Wegens het zeer ernstige karakter
van de ten laste leggingen ontucht ge
pleegd met minderjarige meisjes eiste
de Öfficier de maximumstraf voor beide
delicten tezamen, namelijk acht jaar.
De rechtbank zal op Donderdag 25
Februari uitspraak doen.
bracht, mooi van lijn, maar zonder diepere
betekenis. Dit optreden had de charme van
het bekijken van een oude prent, waarbij
men zich wel ongeveer een voorstelling
kan vormen van hoe het geweest moet zijn.
Hoe geheel anders werd deze indruk bij
de fragmenten uit „Les Sylphides" op mu
ziek van Chopin van dezelfde choreograaf.
Door het paedagogische karakter van de
avond was de onvermijdelijke vei'minking
van dit meesterwerk (door weglating van
de groepen) gemakkelijk te vergeven. Ma
rianne Hilarides beschikt over alle kwali
teiten, die hiervoor gevraagd worden.
Maar zij weet zich van vele van haar
kunstzusters op het internationale podium
te onderscheiden door een zeldzaam zuiver
stijlgevoel. Mede daardoor werd haar Pré
lude een gebeurtenis van betekenis, die
veel meer bijval van het publiek had ver
diend. Als finale voor de pauze danste zij
nog tezamen met Jaap Flier een gedeelte
uit de brillante pas-de-deux „De zwarte
zwaan'" uit „Het Zwanenmeer" van Tsjai-
kofski-Petipa, helaas met weglating (uiter
aard, want zo'n avond is vermoeiend ge
noeg) van de spectaculaire solovariaties
en coda.
Het programma werd besloten met het
moderne, speelse „Ragtime" van Sonia
Gaskell op muziek van Strawinsky, waarin
Willy de la Bye excelleerde. Na afloop
reikte de voorzitter van 't Helm, mr. A.
Merens, bloemen uit aan de medewerken
den, daarbij de pianist. Peter Rester, niet
vergelend. DAVID KONING
De afdeling Haarlem van de Christelijk
Historische Unie hield gisteravond haar
jaarvergadering. Na opening door de voor
zitter de heer De Groot, bracht de secre
taris het jaarverslag uit. Aan dit verslag
ontlenen wij, dat de groei van het aantal
leden zich ook in 1953 voortzette. Geme
moreerd werd de voor de C.H.U. gunstige
uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen
in Haarlem en de heroprichting van een
Christelijk Historische Jongerengroep in
deze stad. Voor deze jongerengroep bestaat
een verrassend grote belangstelling. Of
schoon het verslag van de penningmeester
niet dat optimistische geluid liet horen als
het verslag van de secretaris, kon hij toch
melding maken van extra bijdragen van
leden voor het verkiezingsfonds.
Van de gelegenheid, welke werd geboden
om de raadsfractie vragen te stellen, werd
door de aanwezigen gebruik gemaakt.
De beantwoording geschiedde door mr.
A. Wensing. De avond werd opgeluisterd
door enige voordrachten van de heer G.
Kooy, die veel bijval oogstte.
Tot slot wekte de voorzitter op om het
jubileumfonds met het oog op de herden
king van het 45-jarige bestaan van de Unie
te steunen. Rest nog te vermelden, dat tot
bestuurslid werden herkozen mejuffrouw
mr. H. Muller en de heren D. Dijksman,
U. Bouwsma en H. Th. C. Bückmann.
ADVERTENTIE
RADIO-REPARATIES
Twee Haarlemse toonkunstenaressen, de
violohcelliste Hendrica Hoekstra-Hessels
en de pianiste Nel Takken, waren door het
Comité voor jonge Toonkunstenaars uitge
nodigd om gisteravond in de Renaissance-
zaal van het Frans Halsmuseum te con
certeren. Hendrica Hessels noch Nel Tak
ken kunnen strikt genomen tot de debu
tanten gerekend worden. Verscheidene
keren heeft men deze instrumentalisten al
te Haarlem kunnen horen. Zij behoren al
de groep van niet-debuterende kunste
naars, aan welke het comité eveneens zijn
belangrijke, kunstzinnige steun verleent.
De indrukken, die Hendrica Hoekstra
en Nel Takken bij vorige gelegenheden
wisten te schenken, werden op deze avond
bij de uitvoering van werken van Corelli,
Bach, Brahms en Sjostakowitsj groten
deel bevestigd. De toevoeging „grotendeels"
houdt een restrictie in gunstige zin in.
Want bij de vertolking van de Sonate opus
40 van Sjostakowitsj uitten de concert
geefsters zich met een spontane geestdrift,
die anders aan haar spel .vreemd bleef. Of
hier de folkloristische elementen van
rhythmiek en volkslied-achtige thema's
van invloed zijn geweest? Die elementen
geven aan de sonate wel een eigen ka
rakter of liever een eigen facet. Want in
haar geheel bézien is de sonate heterogeen
van stijl geworden door het duidelijk blij
kende contact met de Westerse muziek en
dan nog niet eens alleen de moderne. Zijn
Slavische somberheid en uitbundigheid
heeft Sjostakowitsj in de sonate echter
niet onderdrukt. De vertolking, die door
gaans een gewenste spanning verkreeg,
was ook in andere opzichten zeer respec
tabel.
De overige voordrachten kenmerkten
zich door consciëntieus musiceren waar
voor een goed ontwikkelde techniek van
belang werd. Het zal echter de moeite
lonen het slot-Allegro van de uitgevoerde
Sonate in e opus 38 van Joh. Brahms voor
wat betreft samenspel en verder techni
sche afwerking te herzien en in het alge
meen meer profijt te trekken van de voor
geschreven dynamische schakeringen. De
Sonate in d van Corelli was een waardig
begin van het concert. Hendrica Hoekstra
werd wel wat gehinderd door niet te ver
mijden boventoontjes maar overigens
klonk de violoncel rustig beheerst. Vol
strekt als soliste gaf Hendrica Hoekstra
nog een uitvoering van de innemende Suite
in G van Joh. Seb. Bach. Behoudens een
oneffenheid in de Gigue kon men hier
spreken van een verdienstelijke prestatie.
Hartelijk applaus en bloemen waren de
bewijzen van waardering van een vrij tal
rijk auditorium.
P. ZWAANSWIJK
De 59, niet-politiek
Er is zeker een Hollandse
zegswijze, die maar zelden
over de lippen van de 42-
jarige heer Wi llem Men-
sink (Arbeid) komt. Die
luidt: „Dat raakt m'n kouwe
kleren niet", want de heer
Mensink ligt de rol van een
belangstellend toeschouwer in
deze wereld niet. Aan zijn
altijd lichtelijk geëmotionneer-
de stem kan men in de raad
horen, dat de zaken waarover
hij spreekt hem niet alleen in
teresseren, maar ook persoon
lijk ter harte gaan. Daarbij
heeft hij eens, toen een van
zijn partijgenoten hard werd
aangevallen, ook blijk gegeven
van een groot gevoel voor
solidariteit, een eigenschap
die uit zijn levensloop valt te
verklaren.
Van zijn dertiende jaar af
is immers deze arbeidersjon
gen, die achtereenvolgens in
Oud-Schoten en de Leidse-
buurt woonde, opgetrokken en
groot geworden met de A.J.C.,
waarvan hij zich nu nog her
innert hoe in zijn groep in het
Schouwtje het gewoonte was,
dat de 35 leden nooit verstek
lieten gaan op het wekelijkse
appèl, hoe de een de ander
ophaalde om naar de samen
komsten te gaan. Op zijn
zeventiende jaar was hij al
voorzitter van die groep, na
zijn militaire diensttijd werd
hij voorzitter van de Haar
lemse federatie van de A.J.C.
Hij is dat 3'/? jaar gebleven:
een uitstekende scholing voor
het organisatiewerk, dat hij
later en nu nog in partijver
band zou verrichten.
De Mensinks hadden het
verre van rijk, er waren veel
kinderen en meer dan een
lagere school, de handels
avondschool en Engelse lessen
konden zijn ouders hem ook
niet geven. Maar de begeerte
om te studeren heeft hem
nimmer verlaten en groeide,
vooral in zijn bijna achttien
jarige werk als bediende op
het advocatenkantoor van mr.
dr. A. F. H. Schreurs.
Anderen hebben hem ook
aangespoord verder te leren
en hem daarbij genereus ge
holpen, zoals hij zelf getuigt.
Dat heeft hem moed gegeven
na de oorlog door te zetten,
ook nadat hij de kwade gevol
gen voor zijn gezondheid had
ondervonden van het in de
oorlogsjaren heen en weer
naar Amsterdam fietsen om
daar de lessen van het Avond
lyceum te volgen.
Thans komt de eindstreep
van de rechtenstudie in zicht,
ondanks de veelzijdige poli
tieke activiteit welke hij ont
wikkelt en die samenhangt
met zijn werk op de Wiardi
Beckmanstichting, het weten
schappelijk bureau van de
Partij van de Arbeid, waar hij
secretaris is voor de secties ge
meente en provincie, midden
stand, agrarische aangelegen
heden en volkshuisvesting.
In de raad neemt hij vooral
de financiën voor zijn reke
ning; als tweede fractievoor
zitter springt hij ook in om
de principiële puntjes op de i's
in het debat te zetten. Sinds
1950 is hij lid van de Provin
ciale Staten.
In 1935 trouwde de heer
Mensink met mejuffrouw
Nelly Hooperbeots. Hij leerde
De heer W. Mensink zal wel
het enige raadslid zijn dat
matroos is geweest. Hier ziet
men hem als Jantje twintig
jaar geleden.
haar kennen en waarderen als
beheerster van de spaarcenten
van de A.J.C. Haar daarbij
aan het licht getreden eigen
schappen komen nu ten goede
aan het gezin op de Garen-
kokerskade 12, dat twee kin
deren telt: de vijftienjarige
stamhouder, die in de vierde,
klas van het Coornhertlyceum
zit, en de elfjarige Hannie, die
de Montessorischool van me
neer Van der Wind bezoekt.
Had haar gezondheid het
niet verhindei-d dan zou de
kans groot geweest zijn dat
mevrouw MensinkHooger-
beets haar plaats in deze
rubriek had ingenomen. Zij
was immers na de bevrijding
enige jaren raadslid. Het
echtpaar Mensink treedt
daarbij in voetsporen van de
ouders van mevrouw, die bei
den dat kon toen nog
een echtelijke socialistische
fractie in de raad van Haar-
lemmerliede vormden.
Veel tijd voor hobbies heeft
de heer Mensink niet. Maar
zijn stem heeft hij altijd bij
zich: niet voor niets zong hij
in „De Wielewaal' de liederen
mee waarvan de teksten de
kern van zijn levenshouding
bevatte.
Nummer 14141
De heer C. Ligtvoet, secreta
ris van de Ongevallendienst. is
van mening, dat vele stadge
noten het nummer 14141 nog
niet uit hun hoofd weten, als
er een ongeluk gebeurd is. In
zijn jaarverslag over 1953
mei-kt hij op, dat het publiek
het belang van de door een on
geval getroffene het best kan
dienen door met spoed deskun
dige hulp te vragen aan de cen
trale post van de O.D., tele
foon 14141. Indien dat -nodig
is zorgt deze post eveneens voor
het zenden van een ziekenauto.
Een juiste en volledige melding
is dus van groot belang.
De secretaris vermeldt, dat
het aantal leden gestegen is
van 209 tot 225 en dat er hulp
werd verleend in 1724 geval
len (1636). In 1293 gevallen
(1143) werd de tussenkomst
van de centrale post ingeroe
pen. In de loop van het jaar
werden leden opgeleid door
eigen vereniging en 491 clir-
sisten voor bescherming bevol
king.
Blindehond-geleidehond
Het is er nu beslist te koud, te
glibberig en te vies, maar wel
licht gaat u, wanneer de zon
wat meer kracht krijgt, spoe
dig weer eens wandelen in den
Hout. Wanneer u dan, behalve
ken in Aerdenhout aangetrof
fen.
Bij goed weer gaat de bazin
van deze honden drie maal op
een dag met haar kwispel
staartende vierpoters in den
Hout wandelen. Wanneer zij
de bouvier dan maar even har
telijk toespreekt, neemt hij de
„teugel" van haar over en rent
er met zijn bejaarde makker
vandoor. Veel liefde voor de
medehond kent de bouvier nog
niet: het komt herhaaldelijk
voor, dat de oude zijn kop
stoot tegen een boom en komt
er een vriendelijk hondje aan,
dan staat de blinde met zijn
riem plotseling weer moeder
ziel alleen op een van die pa
den in den Hout. waar het nu
nog zo koud, zo glibberig en zo
vies is.
Klein maar dapper
De heer L. Dekker is een
vriendelijk mens. Dat zegt de
meeste Haarlemmers misschien
niet al te veel, maar wanneer
zij horen vertellen dat de-heer
„Klein maar Dapper" een
vriendelijke man is, dan knik
ken zij instemmend en dikwijls
zullen zij dan misschien den
ken aan een broe». of een jasie,
dat zij verleden jaar, of mis
schien derlig jaar geleden bij
deze bekende textielhandelaar
gekocht hebben.
Deze mijnheer Dekker viert
Zondag 14 Februari zijn vijf
enzeventigste verjaardag en
van dit lange leven heeft hij
precies, zestig jaar doorge
bracht tussen de heren-con-
fectiekleding.
Hij leerde het vak bij zijn
ouders, die een grote zaak
hadden in de Damstraat in
Amsterdam („Vraagt u maar
aan de oude Amsterdammers.
Ze kennen me allemaal"). In
Hij is de mail.
voor degene, die naast u loopt,
de herten en de schone omge
ving, ook nog oog hebt voor
het pad vlak voor u, dan is de
mogelijkheid niet uitgesloten,
dat u plotseling een vreemd
span honden gewaar wordt.
Twee honden, die achter el
kaar lopen, waarbij de voorste
in zijn bek de leidband draagt,
vaar de tweede aan vast zit. Nu
moet u weten, dat de achterste
hond, een dertien jaar oud
exemplaar, reeds twee jaar
blind is. De bouvier, die hem
leidt en die thans veel groter
is dan zijn blinde makker,
werd anderhalf jaar geleden
als een vondeling van zes \ve-
let begin van de twintiger
laren trok de heer Dekker
naar Haarlem, waar hij in de
Anegang een eigen bedrijf op
zette en talloze Haarlemmers
dragen, volgens zijn zeggen, nu
nog een pak, dat zij in deze
zaak van de heer Dekker ge
kocht hebben.
Toen kwam de oorlog en al
spoedig werd de heer Dekker
zijn huis uitgezet. Hij dook on
der en kwam drie jaar lang
niet op straat. Maar na de be
vrijding begon hij met frisse
moed en aangezien er geruch
ten in omloop waren dat hij
overleden was plaatste hij toen
maar zijn foto bij de adverten
ties in de kranten. Na een „ge
sloten huis" aan de Midden
weg kwam hij met zijn zaak
in het pand op de hoek van de
Generaal Bothastraat en de
Reitzstraat terecht en ook nu
nog kunnen zijn klanten hem
daar dagelijks vinden. „Want",
zo zegt de heer Dekker, „ik
heb plezier in mijn werk en al
ben ik er dan niet rijk in ge
worden, mijn boterham ver
dien ik nog steeds".
Dat de heer Dekker zich nog
lang niet oud voelt bewijst hij
wel, wanneer hij vertelt, dat
hij nog best bokspringen kan
en als het moet wandelt hij op
zijn gemak nog naar Amster
dam.
Want zijn hart trekt nog
steeds naar de hoofdstad en
wanneer hij over het Damrak
of door de Kalverstraat loopt,
dan kan hij zijn hoed wel blij
ven afnemen, zoveel bekenden
komt hij dan tegen.
Dat is trouwens in Haarlem
ook het geval en vele van deze
klanten en kennissen zullen
ongetwijfeld Zondag in Lion
d"Or („Lou Bandy is een goede
vriend van me") deze zaken
man en zijn charmante echtge
note, mevrouw L. Dekker-
Francken, met deze feestdag
komen feliciteren.
In het goud
Op Woensdag 17 Februari
zal het vijftig jaar geleden zijn,
dat de heer J. H. de Graaf en
mevrouw Cr. de GraafMeij-
boom in het Haarlemse stad
huis in het huwelijk traden.
De bruidegom, bij velen
waarschijnlijk beter bekend als
„oom Jaap", geniet nu, dank zij
zijn ouderdomspensioen, van
een rustige oude dag, doch
vroeger was hij dag en nacht
op pad met de trekschuit.
Het zal in huize Klooster
straat 44 rd voor het echtpaar
met hun drie kinderen en acht
kleinkinderen ongetwijfeld een
drukke dag worden.
A mateurtoneel
Zo is dan Woensdagavond in de stads
schouwburg „De kat en de kanarie" weer
eens gespeeld, de mysterieuze geschiede
nis met de verrassende ontknoping van
John Wila.rd. Er is braaf gegriezeld, geen
mens heeft aanstoot genomen aan de bar
re onzin van het derde bedrijf waarin de
onthullingen ons wel kunnen verbazen,
maar heel het gevoel voor logica gesmoord
wordt. Enfin, dat is allemaal niet zo erg,
omdat men twee bedrijven lang im span
ning wordt gehouden en ierier der in het
stuk voorkomende figuren wel iets heeft
wat onze verdenking gaande maakt. Ik
zal de lezer niet lastig vallen met een re-
sumee van de inhoud. Wie het stuk heeft
gezien behoeft niet te worden ingelicht;
wie het nog niet kent zal liever willen dat
het een verrassing blijft.
„Postaal Genoegen" was de amateur-
groep. die „De kat en de kanarie" ditmaal
op het repertoire had genomen. Een ver
standige keuze inzoverre ze wel beant
woordde aan de capaciteiten van de spe
lers. De leden van „Postaal Genoegen"
zijn nog geen routiniers. Men merkt ook
bij hen typisch amateuristische gelegem-
heidsfouten, welke op den duur pas ver
dwijnen. Sommigen huruner hebben zich
echter al een rustige zelfverzekerdheid
van spel verworven: de vertolkster van
de hoofdrol Tiny van Koningshoven, de
heros van het stuk Jan Serné, Nico Bak
ker en Henk van Musscher. Op hen komt
het voor een belangrijk deel aan. Qua in
tonatie zit hun tekst meestal goed, maar
waar het aan schort is: tempo. Ze hebben
te vee ltijd nodig om zich uit te spelen.
Het gaat nog niet rikketikk'etik. En dat
steekt vooral nauw wanneer iedere secon
de tempoverlies een afzwakking van de
spanning betekent, innerlijk en uiterlijk.
Ik geloof dat regisseur H. Kranevel-d:
daar speciaal op moet letten. Hij kan
voorts de vrijheid van bewegen verge
makkelijken door speciaal de dames wat
in handen te geven. Een volgende opmer
king moge gelden voor allen die zich op
de planken wagen: wanneer men een ka
mer binnenkomt, kijkt men eerst wie er
zich in bevindt en waar. Woensdagavond
stormden bij de entree van I alle opko
menden meteen op de hen verbeidende
notaris af zonder zich een ogenblik te ver
gewissen waar hij was. Dat zijn fouten
die men niet a/Eeeri bij „Postaal Genoe
gen' aantreft. Hoe gemakkelijk zijn ze ech
ter te vermijden.
De opvoering had naast deze zwakke
ogenblikken zeker sterke, waarvoor Tiny
van Koningshoven. Jan Serné en Nico
Bakker de meeste lof toekomt. Henik van
Musser's reputatie hangt bij de zaal nog te
veel in Driekus-sfeer. Ik vond zijn type
ring Woensdagavond matig.Van de overige
medespel enden beviel mij het doktertje
van Theo de Hitster het best.
De articulatie maakte de zaal nogal eens
roerig, maar al deze dingen behoeven een
volgende keer geen rol meer te spelen.
Met de leidsels strak kan „Postaal Ge
noegen" haar zaken klaren. Aan toewij
ding ontbreekt het niet. P. W. FRANSE
Het jaar 1953 is voor de Haarlemse
Luchtvaartclub een vrij goed jaar ge
weest. -Het ledental liep iets terug, doch
aan het eind van het jaar waren er vele
candidaatleden. Het percentage actieve
leden bleef vrij hoog en ook dit jaar waren
den jongeren zeer actief. Voor het eerst
sinds vier jaar heeft de club de clubpres-
tatiecompetitie niet gewonnen: men moest
genoegen nemen met de tweede plaats. De
statistiek van het clubleven toont op ver
schillende punten een achteruitgang verge
leken met 1952, op andere punten een ver
betering. -
Nagenoeg iederé Zaterdagavond werden
bijeenkomsten gehouden, 50 in totaal. In
het voorjaar werden hierbij nog een 12-tal
theorielessen gehouden, die besloten wer
den met een officieel proefwerk. Het club
avondbezoek toonde wederom een aanzien
lijke stijging, nl. 17.6 tot 19,1 man per
avond. Bouwavonden werden niet gehou
den.
Het gehele jaar door is er gevlogen. De
eerste vliegdag was reeds op 10 Januari,
de laatste op 29 December. Het aantal
vliegdagen was aanzienlijk hoger dan in
1952, nl. 85 tegen 55, welke verbetering
hoofdzakelijk op rekening van de lijnbe-
sturing geschreven moet worden. Van deze
85 vliegdagen waren er 31 waarop uitslui
tend met vrij-vliegende modellen werd ge
vlogen, 49 waarop alleen de lijnbesturing
werd beoefend en 7 waarop in beide klas
sen werd gevlogen.
Het peil van de vrijvliegende modellen
lag aanmerkelijk lager dan in 1952; het
vluchtgemiddeïde daalde van 73,5 sec. tot
66,7 sec. De vrijvliegende modellen bleven
bij elkaar ruim 11 3/4 uur in de lucht, ter
wijl de LB-modellen bijna 33 y2 vlieguur
noteeerden.
Met de vrijvliegende modellen werd weer
gebruik gemaakt van het vliegterrein in de
waterleidingduinen bij Zandvoort. Voor de
LB-modellen is men er echter nog steeds
niet in geslaagd een goed terrein te vinden.
De grasmat van het sportveld van het
Kennemer Lyceum voelde vele malen de
wieltjes van de modellen. Van dit terrein
werd de laatste maanden echter alleen op
werkdagen gebruik gemaakt. De activiteit
verplaatste zich tijdens de week-ends voor
al naar het terrein naast het station Heem
stede-Aerdenhout, dat hoewel bruikbaar,
toch lang niet ideaal is.
In 1953 werden met de diverse modellen
13 brevetten gehaald.
De productie was aanmerkelijk groter
dan in 1952, waarbij vooral de vrijvliegen
de zuigermotormodellen en LB-modellen
in aantal toenamen. Als zweefmodellen
werden nagenoeg uitsluitend Nordic mo
dellen vervaardigd.
Aan het eind van het jaar werd een aan
vang gemaakt met de „Operatie Revan
che". Op nagenoeg alle grote wedstrijden
is de Haarlemse Luchtvaart Club vertegen
woordigd geweest.
Acht Haarlemmers bezochten evenals in
1952 het luchtvaartkamp dat van 3 tot 10
Augustus in Ermelo werd gehouden. Het
was een zeer geslaagd kamp, waarbij ech
ter deze keer de Haarlemmers vliegtech
nisch niet de eerste viool speelden.
Het programma van de op Zaterdag 13
Februari in het Sportfondsenbad Haarlem
te spelen waterpolo-competitiewedstrijden
luidt:
Heren derde klasse: Haarlem 3—HVGB 4.
Heren tweede klasse: DWR 2DWT 2.
Heren eerste klasse: Haarlem 1VZV 1.
Dames eerste klasse: DWR 1Haarlem 1.
Heren eerste klasse: HVGB 1—DWR 1.
Voor Dinsdagavond 16 Februari zijn in
het Sportfondsenbad vastgesteld: dames
tweede klasse: VZV 1—DWT 2; HPC 1—
DWR 2.
