ZEVEN DAGEN HAARLEM
Een aanbeveling welke overbodig
behoorde te zijn
AUTO'S zonder chauffeur
Deze zomer weer meer toneel
in het Openluchttheater
Haarlemse basketballers
te sterk voor Den Haag
Haarlemse Postfanfare
in Concertgebouw
Zweeds koor zong
in Waalse kerk
Van mensen en dingen
onder de Damiaatjes
Films voor de HKG
VRIJDAG 30 APRIL 1954
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
5
VRIJHEID VERPLICHT
Volgend jaar laatste inzameling
voor Stichting 1940-1945
Geen bezwaar tegen bouw
van kapel in Janskerk
auto's berecht
HVS uitgeschakeld
Benzinepomphoudster
bij Oosterhout zag een
automobilist en een jongetje
NOG SLECHTS ENKELE DAGEN schei
den ons van de avond, waarop de
stille stoeten weer door de straten en over
de wegen van Nederlands steden en dor
pen zullen trekken naar de plaatsen waar
in hun eenvoud indrukwekkende gedenk
tekens herinneren aan het hoogste offer,
dat zovelen voor de herovering van onze
elementaire vrijheid brachten.
Er schuilt in deze herdenking zoals
in elke herdenking een gevaar. Name
lijk, dat zij ontaardt in een formaliteit, in
een jaarlijks weerkerende plechtigheid uit
traditie alleen.
Want denken wij eigenlijk nog wel aan
de ménsen, voor wie deze kx-uisen en beel
den werden opgericht? Denken wij eigen
lijk op onze stille tocht en gedurende de
twee minuten stilte op de avond van de
vierde Mei teveel aan een naamloze menig
te gevallenen, zonder dat wij ons van de
afschuwelijke wei-kelijkheid van hun dood
voor het vuurpeloton of in de kampen der
verschrikking bewust worden?
Achter al deze thans in steen gebeitelde
namen hebben eens mensen gestaan, men
sen van viees en bioed. Mannen, vaders Diefstallen uit geparkeerde
aan de inzameling van dit jaar, hetzij door
het brengen van een geldelijk offer, hetzij
door mee te werken als collectant aan de
lijsteninzameling, welke tot 8 Mei wordt
gehouden, hetzij door het organiseren van
of het deelnemen aan een uurloonactie in
het bedrijf waar ge werkt.
Collectanten en collectrices kunnen zich
opgeven bij de heren G. de Boer, Voor
helmstraat 37, telefoon 18358 en W. Knol,
Brouwersplein 33.
Het valt ons zwaar dit alles te moeten
schrijven, elke nieuwe Mei opnieuw. Dit
zouden dingen moeten zijn, zo gewoon, zo
verankerd in ons leven, dat iedere aanbe
veling overbodig kan worden genoemd.
Om met de dichter H. J. Scheepmaker
te eindigen:
Gij, moeders, en gij allen, die zo zeer
Bekommerd zijt in 't smartelijkst berouwen:
Dit volk vergeet uw doden nimmer meer,
Het schild was zwak, maar sterk is
het betrouwen.
vooral, met een vrouw en kinderen. Vrou
wen en kinderen die de lege plek in hun
huis moedig hebben aanvaai-d in het besef,
dat er dingen zijn welke boven het huise
lijk geluk kunnen uitgaan en waarvoor
men, als het moet, een offer heeft te bren
gen.
Maar dat offer is van zo bittere en hei
lige aard, dat het niet verzwaard mag wor
den door materiële consequenties, waar
een gezinshoofd, een kostwinner ontbreekt,
gluurt de zorg, de armoede, het gebrek en
de ellende. De mogelijkheden voor kinde
ren om een vak te leren of te gaan stu
deren, zo zij daartoe de begaafdheid be
zitten, wordt aanzienlijk beperkt, bestaat
veelal in het geheel niet.
Op 5 Mei 1945 was het voor elke goede
Nederlander een uitgemaakte zaak, dat
men tegenover de nabestaanden der in het
verzet gevallenen een ereplicht had. Zij
moesten het leven kunnen leiden, dat zij
naar alle waarschijnlijkheid geleid zouden
hebben, indien de vader, de kostwinner,
gespaard gebleven ware.
Zo werd de Stichting 19401945 gebo
ren. Iedereen weet, iedereen die het weten
wil, weet, dat de Stichting 19401945 on
noemelijk veel werk heeft verzet, al haar
krachten onafgebroken heeft ingespannen
om voor de nabestaanden der gevallenen
de best mogelijke situatie te bereiken.
Maar iedereen behoort ook te weten, dat
de Stichting 19401945 dit werk slechts
doen kon en kan, dank zij de steun van het
gehele Nederlandse volk.
Die is in de eerste jaren gul en graag
gegeven.
Helaas valt niet te ontkennen, dat blijk
baar de tijd wel niet alle wonden heelt,
maar in elk geval sommigen snel doet ver
geten.
Al te gemakkelijk wordt vaak geoor
deeld over de materiele omstandigheden
waarin de nabestaanden der verzetslieden
zich bevinden.
Zeker: door de wijziging van de wet
Buitengewoon Pensioen heeft het rijk een
groot deeel der zorgen van de Stichting
19401945 op zich genomen.
Toch blijft er nog een belangrijke taak
over, namelijk de verzorging van hen, die
door toevallige omstandigheden niet onder
de pensioenbepalingen vallen, de bekosti
ging van de studie der kinderen en de extra
zorg voor de invaliden.
Berekeningen van deskundigen hebben
aangetoond, dat de Stichting 19401945
hoogstwaarschijnlijk nog slechts twee keer
een geldinzameling behoeft te houden.
Als de collecte dit jaar en vooral die in
het herdenkingsjaar 1955 goed slaagt kan
het einddoel worden bereikt.
Daarom Haarlemmers: werkt allen mee
De rijksdienst voor de monumentenzorg
heeft thans geen bezwaren meer tegen de
voorgenomen bouw van de kapel in de Jans
kerk.
De kerkdiensten, samenkomsten en ont
spanningsavonden vonden tot nu toe steeds
plaats in de zitzalen van het rusthuis en dit
bracht met zich mede. dat vooral de ontspan
ningsavonden dikwijls in gedrang kwamen.
Thans komt er echter een gelegenheid om een
zaal te betrekken, waar niet alleen kerkdien
sten zullen worden gehouden, maar waar
tevens een ruime gelegenheid zal zijn voor
een nuttige tijdsbesteding van hen, die daar
toe nog in staat zijn en de lust er voor ge
voelen.
Met drie ruime overwinningen op de Haagse
basketballspelers(stcrs) hebben de Haarlem
mers het seizoen 1953-'54 besloten, daarmede
de reeks nederlagen in de stedenwedstrijden
eindelijk in winst omzettend.
Deze wedstrijden hebben wel laten zien dat
het Haagse district op een te smalle basis rust
en zeer zeker nog niet aan het gemiddelde
Haarlemse spelpeil kan komen.
Het begon al direct bij de juniorenwedstrijd
waar de Haarlemse jeugd zich oppermachtig
toonde. Uitstekende combinaties brachten al
gauw een 80 voorsprong, die geen enkele
maal bedreigd werd. Vooral v. Elk zorgde
ervoor dat een 5720 overwinning behaald
werd.
Bij de dames ging het aanvankelijk niet zo
vlot. Een beter combinerend Den Haag zorgde
in de eerste tien minuten voor een 6—4 voor
sprong. Het inzetten van Sehrama bracht bij
Haarlem verbetering. Ze kwam de rust met
een 1411-voorsprong. Na de rust was er nog
maar één ploeg die speelde, n.l. Haarlem.
Huigen en Sehrama zorgden voor een grote
voorsprong. Pas in de laatste minuten kon
Den Haag nog weer tot scoren komen. Eind
uitslag 4521.
Ook de heren
Van de Haagse herenploeg hadden wij gro
tere tegenstand verwacht. Het dient echter
gezegd dat de Haarlemse ploeg uitstekend
spel liet zien en dan ook voor een voorsprong
zorgde. Hooyveld en Sanders waren goed op
schot en zo was in de rust reeds een 3111-
voorsprong bereikt. Haarlem kon thans rustig
al zijn spelers inzetten, zonder dat de over
winning ook maar even in gevaar kwam. Met
NI Molenkamp als productiefste speler in de
tweede helft werd een 5335-overwinning
geboekt.
De zaak tegen drie Amsterdammers, die
ervan beschuldigd werden herhaalde malen
koffers en andere goederen uit geparkeerde
auto's te hebben geroofd, is thans ten einde.
In eerste instantie werd van dit drietal door
de Amsterdamse rechtbank alleen een zekere
W. tot één jaar vex-oordeeld. Zijn beide hand
langers werden wegens gebrek aan bewijs
vrijgesproken, doch de Officier van justitie
tekende tegen deze vrijspraken hoger beroep
aan.
Veertien dagen geleden stonden zij derhalve
voor het Amsterdamse gerechtshof terecht.
Gisteren volgden de uitspraken. De 31-jarige
Amsterdammer B. Z. werd veroordeeld tot
één jaar en drie maanden. Doch de 39-jarige
R. H. S. werd opnieuw vrijgesproken.
De Haarlemse Postfanfare weet zijn
plaats onder de amateur-muziekverenigin
gen van onze stad goed te handhaven. Het
ziet er zelfs naar uit, dat de tegenwoordige
dirigent, Jan Groot, de positie van het
corps nog zal kunnen verstevigen, wanneer
men althans afgaat op de goede resultaten,
die gisteravond op het concert van de Post
fanfare in de gemeentelijke Concertzaal
bereikt zijn.
Tot mijn spijt kon ik niet alle negen
nummers horen, die het corps had voorbe
reid. Maar ik kon uit de vertolking van
enkele der beste werken wel constateren,
dat deze dirigent gezonde muziekprincipes
huldigt. Zij traden bijvoorbeeld aan de dag
bij de voordracht van de Rococo Suite van
Gerard Boedijn, waarbij met doorzichtig
spel, duidelijk melodische vorming en een
gave samenklank een uitstekend resultaat
werd verkregen. Er kwam muzikale span
ning in de uitvoering, die bij de vertolking
van de verbleekte wals „Tesoro mio" niet
werd verkregen. De Huldigingsmars uit
„Sigurd Jorsalfar" van Edward Grieg ging
wat moeizaam en de opbouw naar de cli
maxen werd wat stroef van ontwikkeling.
Maar dit nam niet weg, dat men, wanneer
de climax er eenmaal was, toch met genoe
gen kon luisteren naar een mooie korps
klank, zuiver en kernachtig, met opvallen
de uitblinkers als trompetten, saxofoons en
bassen.
Het Tamboerscorps werkte onder leiding
van de heer W. van der Peijl aan het con
cert mede. Het kreeg eigenlijk geen zelf
standige taak, maar begeleidde eerst het
Fanfarecorps bij het spelen van een mars
en daarna gaf het een rhythmisch accom
pagnement voor een vaardige accordeonist,
die drie populaire nummers liet horen. Ver
der was het tot rhythmische steun voor een
goed spelende klarinettist bij de artistiek
niet verantwoorde uitvoering van dé
hcofdmelodie uit de Bolero van Ravel. Dat
kon toch echt niet door de beugel, zelfs niet
met knipoogjes van prettige verstandhou
ding tot de muzen.
De drie vermelde populaire nummers
konden er dus mee door en het tamboer
corps sloeg hiervoor met vaardigheid en
accuratesse de trommen. Maar liever had
ik het corps geheel zelfstandig gehoord,
dessnoods ter afwisseling van het fanfare
corps. Want dan hadden de rhythmische en
V®rdac^ Yase fal,Ieen gedag" dynamische kwaliteiten van de tamboers
vaard in verband met de diefstal van een /uideiyker naar voren kunnen komen dan
van een
bromfiets in Overveen. die hij tezamen met
W. zou hebben gepleegd. Een veroordeling
zou hebben moeten volgen op grond van de
verklaringen van deze medeverdachte, want
een tweede getuige was er niet. Evenals de
rechtbank heeft het hof dit niet verantwoord
geacht.
Te Amsterdam is de trekking gehouden
van de nationale loterij ten bate van het
Koningin Wilhelminafonds voor de kanker
bestrijding. De hoofdprijs, een auto, viel op
no. 132834, de tweede prijs, een scooter, op
no. 185136 en de derde prijs, een koe, op
no. 88990.
nu het geval was.
Na de pauze hebben de talrijke aanwezi
gen zich kunnen vermaken bij een geani
meerde cabaretvoorstelling.
P. ZWAANSWIJK
ADVERTENTIE
OPEL REKORD - CHEVROLET - HILLMAN
AMSTERDAMSCHE RIJTUIG MIJ. N.V.
_Evenals Die Raeckse heeft ook HVS het
niet verder dan de Kringkampioenschappen
kunnen brengen. In de BPM Sporthal werd
gisteren verlogen van Libanon en RVC.
Het begon voor de Haarlemmers niet guns
tig. Er moest tegen een ingespeeld Libanon
begonnen worden. Zo kwamen de Haarlem
mers al direct voor een grote achterstand
te staan hetgeen een eerste game
nederlaag tot gevolg had, tussenstanden
8—15, 15—5, 12—15, 15—9, 15—5.
Tegen landskampioen RVC was de op
gaaf veel te zwaar; tussenstanden: 015,
15—13, 715 en 915. De tussenstanden van
Libanon tegen RVC waren 615, 815 en
11—15.
Uit leden van de Pinkstergemeente in
Stockholm werd vijfendertig jaar geleden
een koor gevormd, dat de bijeenkomsten
van de gemeente in haar „Filadelfia"-kerk
met zang en instrumentale muziek zou op
luisteren. Het 35-jarig bestaan werd de
aandeiding tot het organiseren van een
tocht door Nederland ten einde in enkele
plaatsen mede te werken bij samenkom
sten van de Nederlandse geloofsgenoten.
Gisteravond was het Zweedse koor de gast
van de Haarlemse Pinkstergemeente tijdens
een dienst in de Waalse Kerk, welke vrij
druk bezocht was. De heer E. Schuurman,
voorganger van de Haarlemse gemeente,
leidde deze dienst. Hij ging voor in gebed,
sprak over het ideaal, dat de gemeente
leden bezielde en dat ook aan het leven
van de aanwezige Zweedse broeders en
zusters richting en diepte gegeven had.
In het licht van dit ideaal moet men ook
het optreden van het koor zien. Het ging
er deze avond niet om de muziek als ge-
perfectionneerde kunst-uiting te onder
gaan. Men hoorde dit koor zingen in de
uiting van een religieuze bewogenheid en
dienstbaarheid.
Het vertolkte de eenvoudige couplet
liederen met zichtbare overgave, zónder
dirigent en met een begeleiding van een
paar violen en tokkelinstrumenten dié
sterk aan krontjongmuziek deed denken.
En het moet gezegd worden, dat deze
Zweedse getuigende Christenen hun zingen
gaaf van klank en beschaafd hielden. Een
van hen sprak nog over zijn geloof in zijn
zo muzikaal klinkende moedertaal „het
Italiaans van het Noorden".
Zijn toespraak werd vlot vertaald door
de beleider van het koor. Het koor van de
Haarlemse Pinkstergemeente liet zich ook
nog horen met een lied van populair muzi
kale aard. Het weerde zich verdienstelijk,
zo zelfs, dat ik mij afgevraagd heb waar
om dit koor niet een geestelijk lied van
hogere muzikale waarde had genomen.
Men moet dit stellig eens proberen, juist
omdat men zingt onder het devies: Soli
Deo Gloria.
Omdat mijn aandacht gisteren ook elders
gevraagd werd, betreft dit verslag uiter
aard slecht een gedeelte van de avond.
P. ZWAANSWIJK
De eersite voorstellingen in Bloemendaals
Openluchtheaiter zullen deze zomer op
12 en 13 Juni gegeven worden door het
Ballet der Lage Landen, dat onder leiding
van Mascha ter Weeme staat, met Angela
Bayley en Pieter van der Sloot ails eerste
solisten. In tegenstelling tot het vorige jaar
zal de daudkurust noet de voornaamste
plaats op het programma innemen. Niette
min kan waarschijnlijk ook het Rotterdams
Balletensemble onder leiding van Netty
van der Valfk wordien verwacht (half Juli)
en geeft de Kennemer Balletschool van
Maud Kool wederom de gebruikelijke uit
voering, ditkeer op 20 Juni.
Hoogtepunt van het dansseizoen wordt
vermoedelijk het optreden van het Joego-
slavisch Danstheater uit Zagreb met 45
medewerkenden, waaronder eigen muzi
kanten. Er worden van 8 tot 12 Juli vier
avondvoorstellingen gegeven en twee ma
tinees onder auspiciën van de Commissie
voor de culturele vorming van de school
gaande jeugd. Deze voorstellingen maken
geen deel uit van het Holland Festival,
waarbij Bloemendaal dit jaar niet inge
schakeld is, om de eenvoudige reden, dat
er wederzijds geen geschikte evenementen
te vinden waren. Men hoopt voor het vol
gend jaar op herstel der samenwerking en
is reeds bezig stappen te ondernemen om
wederom een Engels toneelgezelschap te
laten optreden,
Weer Toneelfestival
In de maand Augustus komen er twee
Nederlandse beroepsgezelschappen in Bloe
mendaals Openluchttheater toneelspelen.
De groep Theater uit Arnhem geeft op 14
en 15 Augustus voorstellingen vain „Don
Camillo en de kleine wereld" vam Johan
Walham, naar het gelijknamige boek van
Guareschi, met Albert van Dalsum in de
titelrol. Daarna komt de Toneelvereniging
met enige opvoeringen van „Circus Knie"
van Zuckmayer onder regie van Hans Tie-
meyer, met Aaf Bouber, Annie de Lange
en Johan Elsensohm.
Het Kennemer Toneelfestival zal na een
onderbreking van één seizoen hervat wor
den. Te beginnen op 27 of 28 Juli zullen er
acht voorstellingen wordien gegeven van
„De Prins van Homburg" van Heinrich
von Kleist, in de vertaling van David Ko
ning en onder regie van Henk Rigters (van
de Nederlandse Comedie) een der prach
tigste stukken uit de wereldlitteratuur,
waarmee het Théatre National Populaire
van Jean Vilar, met Gérard Phihpe in de
titelrol, zulke opzienbarende successen in
Frankrijk, ook in openluchttheaters, heeft
geboekt.
De Katholieke ton eel verenigingen in
Haarlem en omstreken hebben gezamenlijk
de stichting „Kunst en Vermaak" in het
leven geroepen en deze zal ter gelegenheid
van het Mariale jaar een reeks vertonin-
Bazuingeschal
VANOCHTEND heeft ba
zuingeschal van de tran
sen van de Oude Bavo ver
kondigd, dat het weer Ko-
nirginnedag is.
Vlaggen en wimpels geven
de stad een nog fleuriger tooi
dan zij van nature al draagt
en al zijn wij Noorderlingen nu
niet bepaald de kampioenen
der uitbundigheid, toch maakt
een feestelijk gevoel zich
allengs van ons meester Na de
aubade zijn wij er helemaal
in.
Intussen: er is vandaag een
groep stadgenoten die met wel
zeer bijzondere gevoelens ont
waakt, zij behoren immers tot
de uitverkorenen die thans
met lint of rozet getooid mogen
gaan als teken van Koninklij
ke erkenning hunner maat
schappelijke werkzaamheid.
Er zijn bekende en minder
bekende stadgenoten bij, maar
één ding is zeker: ze hebben
hun onderscheiding allemaal
verdiend.
Hun namen hebben wij gis
teren reeds gepubliceerd en het
was ons natuurlijk niet moge
lijk in alle gevallen afzonder
lijk te berichten dat burge
meester Cremers hen met de
onderscheidingstekenen heeft
gesierd.
Voor twee gedécoreerden
maken wij gaarne een uitzon
dering. Het zijn de heren J.
Voogd en J. J. A. van der
Linden. De eerste hebben wij
zo vaak meegemaakt als de
even bekwame als vriendelijke
voorzitter van de Grote Hout
straatvereniging, een man ook
die bij heel veel gelegenheden
heeft bijgedragen tot het aan
zien van onze belangrijkste
winkelstraat.
De heer Van der Linden is
de nestor van het Centrum
comité „Koninginnedag", het
comité dat maakt dat er op na
tionale feestdagen wat te doen
is in de stad.
En dat „wat te doen" bete
kent een keur van vermaken,
voor jong en oud, rijk en arm.
Ja, ook voor „arm", want het
Centrumcomité houdt vast aan
zijn stelregel: .alles gratis voor
iedereen.
Aan dat werk heeft de heer
Van der Linden heel wat
uren gespendeerd en we gelo
ven dat het zijn liefste wens is,
dat Haarlems burgerij het co
mité krachtig steunt door zich
als donateur op te geven bij de
heer Jac. van Maris, Barre-
voetestraat 19.
Ook daartoe weerklinkt dit
bazuingeschal.
De 39, niet-politiek
Wanneer de heer D a n i ël
Verbaan (Arbeid) in de
Haarlemse raad het wooi'd
neemt, wordt het aanstonds
duidelijk, dat iemand spreekt,
die al heel wat stormen over
zijn (mai-kante) hoofd heeft
voelen gaan.
En dat is ook zo, want de
heer Verbaan is van huis uit
zeeman. Zijn vader was twin
tig jaar schipper op een
Scheveningse logger, tot hij in
1918 met zijn scheepje op een
mijn liep en de dood in de
golven vond, tezamen met een
broer, een zwager en twee
neven, zodat de gehele familie
in rouw werd gedompeld. En
daar de uitkering van „Zee
risico" de somma van zestien
gulden per week bedroeg voor
de weduwe Verbaan met haar
zes kinderen, zat er vóór de
dertienjarige Daan niets an
ders op dan ook zo gauw
mogelijk het ruime sop te
kiezen. Tot 1922 bleef hij
vissen, daarna kwam hij bij
de koopvaardij, waar hij het
van licht matroos tot boots
man bracht van studeren
kwam niets meer en voor
namelijk voor de K.N.S.M.
voer.
In de dertiger jaren komt
men Verbaans naam voor het
eerst tegen in de annalen van
de Centrale Bond van Trans
portarbeiders. Hij wordt ge
kozen in 't vakgroepsbestuur,
wordt in 1931 lid van de
Bondsraad dat is hij nu
nog en 1930 ook laat deze
vattingen strookte. Verbaan
was werkloos, zijn kaart voor
Duitsland lag al klaar. Hij
fietste nadat in Katwijk
pogingen om werk te vinden
waren mislukt naar Den
Haag, omdat hem daar een
man op een sleutelpositie was
genoemd, die wellicht wat
„dóen kon".
„Ben je N.S.B.'êr?", vroeg
die heer.
„Moet dat?", luidde de
wedervraag van Verbaan.
„Nee, want dan trap ik je
de deur uit," was het (duide
lijke) antwoord. Op die basis
vonden ze elkaar en werkte
Verbaan vier jaren voor de
provinciale voedselcommissa-
ris. Met hoeveel pleizier hij
daar ook werkte: op de Be
vrijdingsdag stond hij weer
voor zijn vakbeweging klaar,
die hem- naar de moeilijke af
deling IJmuiden stuurde. In
1949 werd hij overgeplaatst
naar Haarlem, waar hij wijlen
de heer Mars opvolgde als
secretaris-penningmeester van
de Centrale Bond van werk
nemers in het transportbedrijf
en evenals in IJmuiden
op een Gereformeerde school
groot gebrachte en overigens
altijd religieus gebleven zee
man zich inschrijven als lid
van de S.D.A.P.
In deze jaren ook werkte hij
zomers als badmeester bij de
Maatschappij Zeebad te Sche-
veningen. Dat geeft hem ge
legenheid de Haagse arbei-
dersavondschool en andere
cursussen te volgen. En hij
raakt op vertrouwelijke voet
met allerlei prominenten uit
de politieke arena, tenminste
zolang zij aan het strand aan
zijn hoede waren toever
trouwd. Op de Boulevard
golden de geijkte scheidslijnen
weer.
In 1938 de crisis maakte
het aanmonsteren moeilijk
werd hij bezoldigd incasseer
der en administrateur van de
werklozenkas van zijn Bond.
Dat jaar bracht hem een
hoogtepunt in zijn vakbewe
gingscarrière: de grote visse
rijstaking werd door de Cen
trale Bond gewonnen, nadat
de Christelijke bond de strijd
had opgegeven. Het resultaat
bleef niet uit: „Een hele dag
hebben we met vijf man
nieuwe leden zitten inschrij
ven. Ze stonden 's morgens om
tien uur al twaalfhonderd man
sterk in de rij."
Hetgeen voor Scheveningen
met zijn confessionele traditie
wel iets wil zeggen.
In 1940 werd Verbaan tot
beambte van de Bond in Kat
wijk aangesteld. Een jaar
later liet hij Woudenberg van
het N.A.F. weten, dat hij niet
van zins was een politiek te
dienen, dié niet met zijn op-
voorzitter werd van de Be-
stuurdersbond. En het duurde
niet lang of hij zou ook in de
De heer D. Verbaan was niet
al te gebrand op „zijn foto in
de krant". Daarom laten we
in plaats daarvan een van de
vele scheepjes zien welke hij
tijdens de langdurige vergade
ringen van de raad min of meer
in gedachten op papier heeft
gezet. Want zijn hart trekt nog
altijd naar de zee en tekenen
en schilderen was in vroeger
jaren een met liefde beoefende
tijdpassering. Zelf gooit hij
die krabbeltjes altijd weg,
maar dank zij de medewerking
aan een mede-raadslid hebben
we dit voorbeeld in elk geval
voor de historie kunnen be
waren.
Haarlemse raad zijn intrede
doen, nadat hij al van 1946 tot
1951 zijn eerste ervaringen in
de gemeentepolitiek in de raad
van Velsen had opgedaan.
Op zijn verre reizen heeft
de heer Verbaan natuurlijk
heel wat gezien, vooral van
de armoede naast weelde in
landen als Italië en Spanje.
Aan de wal in vreemde lan
den ging hij vaak op zoek
naar dingen welke de gewone
toerist zo direct niet zoekt. Zo
heeft hij een merkwaardige
belangstelling voor oude graf
stenen en kerkhoven. Hetgeen
niet wegneemt, dat hij een
fervent sportliefhebber is met
voetballen, wielrennen en
zwemmen als voornaamste
trekpleisters.
Maar veel tijd heeft hij er
niet voor, vooral niet nu hij
als voorzitter van het Haar
lems Meicomité moet zorgen,
dat morgen de feestviering
goed loopt. De avondbijeen
komst in het Concertgebouw
is al uitverkocht en het kin
derfeest ook; nu hoopt hij
maar op een grote opkomst en
goed weer voor de Mei-op
tocht, die morgenmiddag door
Haarlem-Oost zal trekken.
Roem
Een dezer dagen kuierden
wij temidden van een groep
vrolijke Fransen langs een der
Amsterdamse grachten. Het
was een van de vele buiten
landse gezelschappen, die in
deze maanden ons land be
zoeken: docenten en leerlingen
van de Franse Katholieke
Hogeschool voor de Journa
listiek in Lille. Zij waren
overigens op excursie en had
den een hartig programma in
ons land af te werken. In elk
geval hadden zij er schone,
dagen voor uitgezocht.
Naast ons liep de heer Leon
Plouviet, de vroegere direc
teur van Radio-Lille en de
voorzitter van de „Association
de Radiophonie du Nord", die
bij het gezelschap behoorde
en een beetje onzeker naar de
hellende gevels keek. Hij
vroeg ons of wij misschien
toevallig óók achter zulk een
gevel woonden, maar wij
moesten hem naar Haarlem
verwijzen en schraapten onze
keel om enige ons door Haar
lems Bloei geleerde attracties
te gaan opsommen.
Het hoefde niet meer, want
de heer Plouviet zei langzaam
en nadrukkelijk: „Ik denk
twee keer per dag aan Haar
lem"
Groter belangstelling kon
Haarlems Bloei toch niet ver
wachten, meenden wij en ver
baasd probeerden wij er ach
ter te komen wat deze bejaar
de Zuidei-buur dan wel zo kon
boeien.
„Oui, oui", zei hij met zijn
stokje tegen de kinderhoofd
jes slaande„Ik neem twee
keer per dag jullie Haarlem
mer Olie in
Wij hebben niet gevraagd
„welke?", zoiets doet men niet
naar buiten. Maar wij hebben
het een formidabel
ment genoemd.
medica-
Goud
Vijf Mei: bevrijdingsdag.
Maar voor het echtpaar J. A.
DalMeloen meer dan dat
alleen. Tevens staan de heer
Dal en zijn echtgenote dan
vijftig jaar verwijderd van
het moment, waarop zij een
echtpaar werden. Nadien kreeg
de heer Dal in Haarlem be
kendheid als eigenaar van een
graveerinrichting en stempel
fabriek aan de Zijlweg. Hij is
thans 72 jaar, maar ondanks
deze leeftijd nog actief werk
zaam in zijn bedrijf. Zijn ogen
stéllen hem nog steeds in
staat het fijnste graveerwerk
uit te voeren. Woensdagavond
heeft het Koninklijk Mannen
koor Caecilia hem een zang-
hulde gebracht in het nieuwe
fabrieksdeel naast het gebouw
Rosehaghe, want de heer Dal
bekleedt van dit koor het
welverdiende ere-voorzitter-
schap. De beide echtlieden
genieten nog een uitstekende
gezondheid en zullen dan ook
deelnemen aan een tocht per
bus door Nederland, waarvoor
zij alle kinderen, kleinkinde
ren en andere familieleden
hebben uitgenodigd. Deze
tocht zal worden gemaakt op
de trouwdag en zal Utrecht als
centraal punt hebben. In deze
stad zal het 't echtpaar zeker
ook niet aan belangstelling
ontbreken. De heer Dal is
namelijk sinds dertig jaar
president-commissaris van de
Utrechtse Verzekeringsbank.
Alle waardering voor het
initiatief een trouwdag op een
dergelijke wijze te vieren,
zeker ook namens het perso
neel van de graveerinrichting
en stempelfabriek, dat met
familieleden is uitgenodigd
het jubilerende echtpaar op
Zaterdagavond 1 Mei de hand
te komen drukken en te
komen genieten van een feest
avond in het gebouw Rose
haghe.
Hond
Feestdagen zijn dagen van
vuurwerk en niemand heeft
er iets op tegen, wanneer gij
naar dat vuurwerk gaat
kijken. Zelfs uw kinderen
moogt ge meenemen, ook daar
zal niemand u kwaad om aan
kijken. Alleen dit: laat uw
honden thuis, want zij zijn
bevreesd voor al die uiteen
spattende en knallende veel
kleurige bollen.
Zult gij de Dierenbescher
ming dit verzoek weigeren?
Neen, welnu, dan vast bij
voorbaat haar dank.
gen van „Mariken van Nimweghen" geven,
onder regie van Henk Schaer, op de laatste
avonden van de maand Juni.
Ook schoolvoorstellingen
Voor het eerst zal er iin het Openlucht
theater ook een s chool voorstelling voor de
Bloemendaalse jeugd worden gegeven en
wel óp 6 Juli, door de toneelgroep „Puck"
of door het gezelschap De Witte Vogel uit
Den Haag te verzorgen. Bij wijze van ex
periment komt er deze zomer voorts de
eerste variétérevue, zij het als besloten
voorstelling voor aangeslotenen bij het
N.V.V.
Van de verdere gebeurtenissen moeten
nog worden genoemd: twee concerten door
het Noordhollands Phil harmonisch Orkest,
een landelijke dag van de Bond van ama
teur-opera- en operettegezelschappen, twee
matiinées van Haarlems Bloei voor de jeugd',
benevens een Toogdag van De Jonge Kerk
met ongeveer tweeduizend deelnemers (op
Hemelvaartsdag). Waarschijnlijk komen er
op dit programma nog wel enige aanvul
lingen. In ieder geval zullen er op enige
Woensdagmiddagen kindervoorstellingen
plaats hebben. Voorts overweegt men om
op iedere Zondagmiddag een gramofoon-
platenconcert te geven, hetzij pianorecitals
te laten houden.
Als het weer het toelaat, wordt morgen
reeds begonnen met de intussen wederom
uitgebreide avondverlichting, die tot 10 uur
branden blijft. Zeker nog tien dagen lang
kan men het door de heer J. de Jong Czn.
ontworpen bloemenmozaïek bewonderen,
waarin bijna veertigduizend hyacinten zijn
verwerkt. Het kleurige tapijt wordt voort
durend ververst. Maar ook overigens geven
talrijke planten en bolgewassen een leven
dige toon aan het landschap, waar het in
zomer en voorjaar zo goed en prettig wan
delen is. Twee maal per week komen er
autobussen met Amerikaanse toeristen uit
Amsterdam en ook de N.Z.H. heeft reeds
de traditionele rondritten, met pauze in het
Openluchttheater, hervat.
Vermissing Jaapje Klerk
Bij de kinderpolitie te Haarlem is gis
teren bericht uit Oosterhout nabij Nijme
gen binnengekomen over een automobilist
en een kind en het is niet uitgesloten, dat
er verband gezocht moet worden met het
verdwijnen van de vierjarige Jaapje Klerk
uit Haarlem.
Dinsdag 20 April omstreeks half drie
meldde zich bij een houdster van een ben
zinepomp een automobilist, die benzine
wilde kopen. Zij had echter niet en ver
wees hem naar de richting Eist of Lent;
daar zou de man eventueel benzine kun
nen kopen. In de auto zat een jongetje, dat
is xiitgestapt. De houdster van de benzine
pomp heeft hem gevraagd: „Zo ben je met
je papa uit?" Het knaapje gaf geen ant
woord, deed erg schuw en draaide zich om.
De automobilist heeft zich in de richting
Eist of Lent begeven.
Na het lezen van het bericht over de
vermissing van Jaapje Klerk herinnerde
de vrouw zich het voorval. Het signalement
van de auto en van de automobilist komen
overeen met hetgeen gepubliceerd is.
Het is natuurlijk best mogelijk, dat een
vader met zijn zoontje een tocht gemaakt
heeft. De Haarlemse politie hoopt, dat hij
zich met de politie in verbinding zal stel
len. Ook worden bewoners uit de omgeving
van Oosterhout verzocht mededelingen te
verstrekken, als zij op Dinsdag 20 April een
auto gezien hebben.
Uit Oldekerk is bericht binnengekomen,
dat een man, omstreeks hetzelfde uur
dat een dame uit Den Hekter, die daar
tijdelijk verbleef, een automobilist bespied
heeft, sigaretten heeft gekocht. Hij was
nerveus en op een vraag welik merk de
klant verlangde, antwoordde hij, dat het
er niet op aan kwam. In een auto is hij
verdwenen.
Ook Donderdagavond bleek weer eens in
het Rembrandttheater met welk een zorg
de Haarlemse Kunst Gemeenschap haar
programma's samenstelt. Een zorg, waar
aan niet altijd de publieke belangstelling
beantwoordt, want voor het hoofdnummer,
de indertijd in Cannes bekroonde film van
Charles Spaak en André Cayatte „Justice
est faite" had gerust een grotere interesse
mogen bestaan. De film demonstreert hoe
vruchtbaar en intelligent de samenwerking
is tussen regisseur Cayatte en scenario
schrijver Spaak. De leden van de H.K.G.
hebben dat al kunnen constateren bij de
vertoning van „Allen zijn wij moorde
naars", aan welke film men een zeer sterke
heugenis behoudt. Ook „Justice est faite",
eveneens een probleemfilm, waarin de ge-
rechtskundige behandeling dat probleem
ontleedt en toelicht - maar het niet oplost
- steunt op kwaliteiten welke van Cayatte
en Spaak bekend mogen worden veron
dersteld. Hun dialoog is geheel gericht op
de uitdrukking in beelden. Elk beeld zet
aan de these kracht bij. Voortdurend wordt
in actie het betoog opgevangen. In dit ge
val ging het om de vraag of het doden om
goed te doen wel geoorloofd is en hier
sprake kan zijn van een moord. Een zeer
oude vraag die in de handboeken der mo
raal negatief wordt beantwoord, maar in
ieder afzonderlijk geval de nodige twijfel
oproept. Zeer sterk is dat ook in „Justice
est faite" het geval en daarin schuilen naar
mijn mening èn de kracht èn de verdienste
van de film, die die twijfel met een voort
durende soberheid en geladenheid van
beelden opwekt. Cayatte gebruikt daar
voor alle filmische middelen die hem ten
dienste staan en is vooral op zijn best in
het toepassen van de close-up. Het scena
rio van Spaak zet steeds innerlijke bewo
genheid in uiterlijke actie om met de grote
vondst het persoonlijk leven der getuigen
rechtstreeks bij de beschouwing over de
juistheid van de verschillende standpunten
te betrekken, waarbij de taak der jury met
steeds grotere verantwoordelijkheid wordt
verzwaard.
Het filmpje van Bert Haanstra in het
voorprogramma behandelde zijn stof „Ne
derlandse beeldhouwkunst in de late mid
deleeuwen" wel zeer summier. Het gaf een
indruk van technisch perfect werk, zeer
eerbiedig, maar het onderwerp door zijn
beknoptheid niet waardig partij gevend.
Hetgeen viel te betreuren. Fr,
