Koningin nam als „erekolonel"
défilé van Sussex Regiment af
Tonicum voor mevrouw O.
bevatte cyaankali
Amsterdamse huisvrouw zou Joodse
landgenoot hebben laten arresteren
Epilepticus mag slechts bij uitzondering
buiten de maatschappij worden gehouden
Oefening van Nationale
Reserve in Zandvoort
Het beroemde onderdeel kreeg een
schilderij van zijn oprichter Willem III
Deskundige verklaart dat van tumor in
de hersenen geen sprake was
Grote duinbrand
bij Bentveld
Haarlemse rechtbank
Eis: één jaar
voorwaardelijk
MAANDAG 10 MEI 1954
9
Epilepsiedag op „Meer en Bosch'
Rijkarbeidsbiireanx
actief
Opvoeding voor onderwijs
Nationale luchtvaartschool
gaat over naar de KNWL
Drukfout
Heemsteedse gemeente
ontvanger geschorst
Vrouwen mogen tot
arbiter benoemd worden
STRAFZAAK TEGEN BERKELSE ARTS
Nationaal monument
dr. A. Plesman
Katwijk heeft thans
25000 inwoners
Agenda voor Haarlem
7
De Federatie voor Epilepsiebestrijding
organiseert jaarlijks een bijeenkomst voor
bedrijfsartsen, sociale leiders, ambtenaren
en verdere belanghebbenden, waarop beur
telings de wetenschappelijke en sociale zijde
van de epilepticus door diverse deskundi
gen worden besproken en aan det hand van
hun practische ervaringen toegelicht. De
Stichting „Meer en Bosch" te Heemstede,
het centrum der epilepsie-bestrijding in ons
land, fungeerde Zaterdag als gastvrouw
voor de talrijke genodigden in gebouw
„Irene", dat een welhaast ideale vergader
ruimte is geworden.
De inleidende voordracht op deze, door
dr. B. Ch. Ledeboer gepresideerde bijeen
komst, werd 's morgens gehouden door dr.
F. H. Glastra van Loon, die hiervoor als
onderwerp gekozen had „Epilepsie en reva
lidatie van epileptici." Spreker verklaarde
cjaarbij, dat de epilepsie als zodanig reedis
duizenden jaren als bekend moet worden
verondersteld, doordat I-Iippocrates de twee
hoofdvormen daarvan al vrij nauwkeurig
omschreven heeft. Bijna tweeduizend jaar
lang kon aan deze kennis slechts weinig
v/orden toegevoegd; tot in de negentiende
eeuw, toen de geneeskunde door de regi
stratie der electrische verschijnselen een
enorme vooruitgang boekte. Men kon als
oorzaak een afwijking in de hersenschors
vaststellen, waardoor tevens is verklaard,
dat men vroeger meende hierbij boven
natuurlijke krachten te moeten betrekken.
De patiënt werd immers door de epilepsie
overvallep, zodat de naam „vallende ziek
te" een totaal onjuiste aanduiding betekent.
Spreker verklaarde verder, dat een toe
val op zich zelf weinig gevaarlijk is; men
zou het kunnen beschouwen als een natuur
lijke ontlading van energie, waarbij de
lijder op straat of in de werkplaats zoveel
mogelijk met rust gelaten moet worden.
De slechte reputatie voor de epilepsie
scheef dr. Van Loon toe aan sommige psy
chiaters, die in verschillende publicaties
juist veel aandacht hebben besteed aan
enkele, uiterst zelden voorkomende vormen
van criminaliteit. Uiteraard is voor hen
vooral de criminele zijde van belang en of
schoon deze interesse gemakkelijk te ver
klaren is, wordt de epilepsie hierdoor toch
onnodig in discrediet gebracht. Want 75
procent der epileptici heeft de volkomen
normale beschikking over de geestelijke
vermogens, zodat zij zonder enig bezwaar
in het arbeidsproces kunnen worden opge
nomen. Genieën onder hen zijn evenmin
uitgesloten zelfs Julius Caesar, Dosto-
jewski, Flaubert en De Maupassant wai-en
epileptici en ook nu komt hun intelli-
gentie-quotient dikwijls ver boven het nor
male uit.
Het slot van zijn voordracht wijdde
spreker aan de sociale positie van de epi
lepticus, waarbij hij naging welke moge
lijkheden de maatschappij overlaat. Eigen
lijk is de lichamelijke invaliditeit hierbij
secundair; hoofdzaak is de geestelijke toe
stand van de epilepticus, die door revali
datie tot een bruikbaar mens voor de
samenleving kan worden afgeleverd. Spre
ker betreurde het, dat de strenge keurings
voorschriften hun terugkeer tot het ar-
Zanidvoort verkeerde Zaterdiagmiddiag in
omstandigheden, die sterk aan een oorlogs
toestand deden denken. Tot verbazing van
badgasten en inwoners verschenen om
streeks 3 uur met machinegeweren en
steniguns bewapende en gehelmde politie
agenten iin het dorp, die postkantoor, raad
huis, politiebureau en verscheidene andere
openbare gebouwen bezetten en er wach
ten plaatsten. Wat later klonk uit het duin
licht artillerievuur, rookwolken stegen op
en op het statiansempliaeement deden dich
te blauwe rookslierten denken aan een
zware brand in de trein, d'ie voor vertrek
gereed stond. Tot verbazing van de om
standers, dlie in grote getale toekeken,
raakten omstreeks 5 uur op het Raadhuis
plein agenten en soldaten slaags met bur
gers, waarbij rake klappen vielen, zwaar
geschoten werd en een projectiel een ruit
in de toegangsdeur naar het raadhuis deed
sneuvelen. Op de daken bij het postkantoor
bevonden zich agenten en soldaten, die
dreigend de lopen van karabijn en si en-
gun op het tumult beneden gericht hiel
den. Dit tumult eindigde in een overwin
ning van militairen en politie. Een twaalf
tal burgers werd, ondier steeds groeiende
belangstelling, tenslotte ondier strenae be
waking naar het politiebureau geleid.
Dit ongewone gebeuren, diat tot het laat
ste ogenblik geheim was gehouden, bleek
een grootscheepse oefening te zijn van de
Nationale reserve in het district "Noordhol
land West,in samenwerking met gemeente
politie en reserve-gemeentepolatie. Deze
oefening, die soms angstwekkend de reali
teit benaderde, stond onder leiding van de
districtscommandant, overste G. J. van
Zeben.
Bij de Clarastiehting kwam het in de
duinen tot een treffen tussen militairen,
Waarvan een deal opdracht had de gebou
wen in Zandvoort te bezetten, wat door
anderen voorkomen moest worden. Een
groep saboteurs trachtte in bet dorp deze
bezetting te vergemakkelijken, waaruit
tenslotte de strijd voortkwam.
Na afloop van de oefening verzamelden
allen zich op het parkeerterrein bij de
watertoren, waarna mien,voorafgegaan door
het tamboercorps van de nationale reserve,
in formatie opmarcheerde naar het raad
huis, waar voor Zandvoorts burgemeester,
mr. H. M. van Fenema, overste G. J. van
Zeben, korpschef van politie te Zandpoort,
het bestuur van Noordholland West van de
nationale reserve en het plaatselijk bestuur
werd gedéfileerd. Het gedisciplineerde on
treden van militairen en politie liet niet na
indruk te maken.
Overste Van Zeben deelde na afloop me
de, zeer tevreden te zijn over deze met veel
zorg en voorbereiding opgezette oefening,
waarvan verschillende détails nog nader
zullen moeten worden uitgewerkt.
In het bijzonder amuseerde de jeugd zich
met deze oefening en was dan ook in grote
getale opgekomen om er toch maar niets
van te missen. Men leefde zo met alles mee.
dat een kleine jongen na afloop zijn teleur
stelling kenbaar maakte met de opmerking:
„Ik wou, diat er nou maar eens écht oorlog
kwam."
Zandvoorts winkelstand kon een en an
der echter minder waarderen. Men vroe"
zich af, waarom dit juist op Zaterdagmid
dag moest gebeuren en dén nog op een der
drukste Zaterdagmiddagen, hetgeen tot ge
volg had dat vele toeristen en inwoners
het dorpscentrum niet bezochten.
beidsproces dikwijls verhinderen, waardoor
deze patiënten hun kwaal meestal voor de
arts verzwijgen. Mede doordat revalidatie
in Nederland heel goed mogelijk is, mag
men de epilepticus slechts bij uitzondering
van de maatschappij verwijderd houden,
want normale arbeid betekent voor hen
niet alleen sociale, maar vooral een doel
treffende menselijke hulp, aldus besloot dr.
Glastra van Loon zijn met de grootste in
teresse beluisterde voordracht.
Na de lunchpauze werd het podium be
treden door de heer G. W. Paauw, die als
hoofd van een afdeling bij het Rijksarbeids
bureau een nadere uiteenzetting gaf van
het begrip revalidatie. In het kort betekent
dit minder valide personen zodanig om te
vormen, dat zij in staat zijn zelf in hun
onderhoud te voorzien. Wat dit betreft, is
het Rijksbureau buitengewoon actief, want
men belast zich hier niet alleen met de om
scholing, doch het stelt bovendien alle
pogingen in het werk de patiënten bij ver
schillende bedrijven onder te brengen. Zelfs
aarzelt men niet de ondernemer soms 30
tot 40 procent in het loon van een arbeider
tegemoet te komen, wanneer blijkt dat
deze bij andere werknemers in prestatie ten
achter blijft. In de ovei-tuiging, dat de
mens alleen dan gelukkig kan zijn, wanneer
hij naast zijn rechten ook een plicht te ver
vullen heeft, stelde spreker vast, dat ook
de epilepticus de grootst mogelijke aan
dacht verdient. Het is daarbij noodzakelijk
hem zo tijdig mogelijk op zijn toekomstige
arbeid in te stellen, bij welke voorbereiding
hij thans ook door psychiaters ter zijde
wordt gestaan.
De derde spreker was de heer B. van der
Steeg, onderwijzer aan een der scholen
voor epileptische kinderen. Hij verklaarde
de methode die bij dergelijk onderwijs ge
volgd wordt en welke geheel op de psychi
sche eigenaardigheden van deze patiëntjes
is ingesteld. Want zij moeten leren zich bij
de gemeenschap aan te passen, waarbij tal
van factoren moeten medewerken; niet
alleen de noodzakelijke medische behande
ling, doch ook het milieu in het gezin. Ver
der is het onderwijs afgestemd op karakter,
ontwikkeling en intellect, waarbij altijd
rekening moet worden gehouden met het
feit, dat 60 procent der kinderen niet en
de overigen wel zwakzinnig zijn. Deze
scholen worden gemiddeld door 180 kin
deren bezocht, waarvan er jaarlijks onge
veer 120 als genezen naar huis kunnen
terugkeren. Dergelijke behoorlijke resul
taten zijn volgens spreke*- toe te schrijven
aan de overtuiging, dat in de eerste plaats
aandacht moet worden besteed aan de op
voeding en dan pas aan het eigenlijke
onderwijs. De uitkomst van dit alles is
soms teleurstellend, doch meestal hoopvol,
omdat de kinderen op deze scholen geschikt
worden gemaakt voor het normale leven
en een toekomst, die hun weer enig uitzicht
biedt.
Deze voordrachten lokten telkens een ge
animeerde discussie uit, waarbij talrijke
aanwezigen hun ervaringen uit de praktijk
aan het oordeel der sprekers toetsten. In
de meeste gevallen kwam men tot overeen
stemmende gedachten, of werden suggesties
gedaan, welke door de betreffende spreker
nader zullen worden overwogen. Zodat dr.
Ledeboer aan het slot van deze vergadering
als zijn overtuiging kon uitspreken, dat
deze bijeenkomst in de strijd tegen de
epilepsie ongetwijeld buitengewoon vrucht
dragend is geweest, waarbij hij niet alleen
de drie inleiders, doch ook de verschillende
sprekers zijn hartelijke dank betuigde voor
hun meestal bijzonder interessante betogen.
De Koninklijke Nederlandse Vereniging
voor Luchtvaart zal de aandelen van de
N. V. Nationale Luchtvaartschool over
nemen. Dit heeft de heer C. Kolff, voor
zitter van de K.N.V.V.L., in de te Rotter
dam gehouden jaarvergadering der ver
eniging medegedeeld. De heer Kolff heeft
er aan herinnerd, dat eind 1953 voor de
Nationale Luchtvaarschool moeilijkheden
ontstonden toen de voor-selectie van mili
taire vliegers aan de school werd ont
nomen. Daardoor ontviel de school de be
langrijkste bron van inkomsten. De depar
tementen van Financiën en van Verkeer
en Waterstaat hebben in beginsel het
overnemen van de N.L.S. door de ver
eniging goedgekeurd. De bedoeling is dat
de vereniging van het rijk een renteloos
voorschot krijgt van tweehonderdduizend
gulden om de aandelen van de school te
kunnen overnemen en de verplichtingen
van de school te kunnen nakomen. Dit
voorschot zal in vijfentwintig jaar kunnen
worden afgelost.
De directeur der N.L.S.de heer J. Mon-
tauban van Swijndregt, zal ontslag nemen.
Hij zal gedurende de overgangsperiode de
K.N.V.V.L. van advies dienen. Hij was
sinds 1936, met een onderbreking tijdens
de tweede wereldoorlog, directeur.
(-Van onze correspondent in Londen)
Op de zonnigste en warmste dag van het
jaar, temidden van een liefelijk heuvel
landschap, heeft Koningin Juliana Zater
dag als ere-kolonel van het Royal Sussex
Regiment de parade van dit beroemde
Britse legeronderdeel afgenomen.
Onze Koningin is een van de weinige
buitenlandse staatshoofden, wie de benoe
ming van ere-kolonel van een Engels regi
ment deelachtig is geworden. Zij deelt dit
voorrecht met Koning Frederik van Dene
marken en Koning Haakon van Noorwe
gen, alsmede met de leden van de Britse
koninklijke familie.
Opnieuw leefde de grijze historie op,
toen om 12 uur het oranje en blauw der
koninklijke standaard zich aan de hoge
mast van het paradeterrein tegen de strak
blauwe lucht ontplooide. Ruim twee
eeuwen geleden had namelijk een Oranje
vorst dit regiment opgericht.
Bij het naderen van het plaatsje Tid
worth, waar het regiment is gelegerd,
wuifden de bewoners van de streek, die
zich langs de smalle kronkelwegen en voor
de met rieten daken bedekte woningen
■hadden verzameld, Koningin Juliana toe.
Kinderen zwaaiden met vlaggetjes. Velen
waren met oranje bloemen getooid. Op
het laatste deel van de route werd de Ko-
ninging door een militair ere-escorte ver
gezeld.
Op het terrein, omlijst door het prille
groen van de beboste heuvels en door de
militaire gebouwen van frisse rode bak
steen, hadden zich op de officiële plaatsen
meer dan duizend gasten verzameld. Met
de Koningin waren, behalve de beide le
den van haar gevolg, meegekomen de Ne
derlandse ambassadeur, mr, D. U. Stikker,
en de militaire attachés van onze ambas
sade met hun dames.
Toen de Koningin zich van haar aulo
naar de verhoging begaf, waar zij de pa
rade zou aanschouwen, bood het achtjarig
dochtertje van de commandant van het
eerste bataljon, dat met zijn achthonderd
manschappen in khaki en donkerblauwe
baretten op stond opgesteld, haar een bou
quet bloemen aan. Het kleine podium,
waarop onze vorstin plaats nam, was ge
garneerd met vrolijke voorjaarsbloemen,
waarbij oranje en blauw de kleuren van
het regiment overheersten.
Charmant schouwspel
Na het koninklijk saluut, onder het spe
len van het Wilhelmus door de militaire
kapel, meldde de bataljonscommandant
zich bij de Koningin met de woorden: „Het
bataljon is gereed voor Uw inspectie, ma
jesteit". De inspectie werd een buitenge
woon charmant schouwspel. De muziek
speelde gedurende de inspectie walsmelo-
dieën, op het rhythme waarvan twee de
Koningin voorafgaande officieren in don
kerblauwe uniform waartegen de witte
bandelieren scherp afstaken, een soort
danspas uitvoerden. Het was de „slenter
pas". Van een afstand leek het op een
schaatsenrijderspaar, dat zich statig
voortbewoog of op de mechanisch voortbe
wogen poppetjes, die soms een oud klok
kenspel versieren.
Trouwens, ook bij de daarop volgende
parade overheerste het speelse element
Zoals altijd bij militaire" vertoningen in
Engeland, vallen niet alleen de perfecte
bewegingen op, maar ook de lichte tred
van de troepen. Men kon haast spreken
van elegantie.
Het dorp Tidworth, waar het Royal Sus
sex Regiment voor Koningin Juliana
defileerde, heet eigenlijk Tedworth
doch 50 jaar geleden werd door een
drukfout op'een officiële landkaart de
naam als Tidworth aangeduid. Sinds
dien heeft men de naam dan maar in
Tidworth veranderd.
Op het gebied van het scheppen van
traditie als gevolg van een fout staan
de Engelsen voor niets.
OOOnoOOnnOOCOOOOQQOCQOQOOOOOOOOOOOOOOOOOOCOOO
De Engelse militairen kennen beter dan
wie ook zelftucht, doch elk spoor van ka
daver-discipline of lompheid is het geluk
kig vreemd. Strak en foutloos marcheer
den en zwenkten de troepen, waarbij voor
al de „slow-march" een voorbeeld van pre
cisie was.
Na een half uur was deze model-verto
ning ten einde, welke met het koninklijk
saluut op de tonen van het Wilhelmus en
een vaandelgroet werd besloten.
Koningin Juliana nam daarna deel aan
een maaltijd, welke haar werd aangebo
den door de officieren van het regiment.
Als geschenk had zij een schilderij uit ons
land laten komen met de beeltenis van
koning-stadhouder Willem de Derde, die
in 1701 het regiment had opgericht. Boven
dien heeft Koningin Juliana onderschei
dingen aan de hoofdofficieren uitgereikt.
(A.N.P.) Koningin Juliana is Zater
dagavond om kwart voor negen uit Enge
land op' het vliegveld Soesterberg en een
kwartier later in het Paleis Soestdijk aan
gekomen.
Naar wij vernemen is bij het nazien van
de rekening over 1952 de controleur van
de Heemsteedse gemeentefinanciën gestuit
op enkele geboekte uitgaven, waarvoor
geen bewijsstukken konden worden over
gelegd.
In afwachting van de resultaten van een
naar de oorzaak daarvan ingesteld ónder-
zoek kan de gemeente-ontvanger zijn func
tie niet uitoefenen.
Bij de Tweede Kamer is een wetsont
werp ingediend tot opheffing van het ver
bod voor vrouwen om arbiter te zijn. De
bepaling dat vrouwen niet tot arbiter kun
nen worden benoemd is, naar algemene
opvatting, uit de tijd, zegt de Memorie van
Toelichting. Daarom stelt het ontwerp voor,
de desbetreffende beperking in artikel 622
van het Wetboek van Burgerlijke Rechts
vordering te schrappen. Daar arbiters vol
gens artikel 627 van dit wetboek hun last
schriftelijk moeten aannemen, is het wen
selijk te bepalen, dat de gehuwde vrouw
verondersteld wordt hiertoe de machtiging
van haar man te hebben bekomen, zodat
deze de aanneming van de last niet mede
behoeft te tekenen.
Record-drukte op de Keukenhof. Een luchtfoto van het parkeerterrein waar het
Zaterdag en Zondag moeilijk waseen vrij plaatsje te vinden.
Op de derde dag van het proces tegen
de arts O. uit Berkel heeft de president
van de Haagse rechtbank, voordat hij be
gon met het verhoor der deskundigen,
enkele getuigenverklaringen voorgelezen.
In een van die verklaringen wordt
medegedeeld dat mevrouw O. eens had ge
zegd: „Ik neem geen poeders van mijn man
meer in, ik krijg er altijd hoofdpijn van.
Ik vei'trouw hem niet meer. Voortaan moet
de assistente de poeders maar klaar
maken".
Ook zou mevrouw O. eens hebben ge
zegd: „Ik moet onder de groene zoden. Dan
komt de dienstmeid in het huis en gaan de
kindéren in een gesticht."
De eerste deskundige, die hierna werd
gehoord was de prof. dr. W. Froentjes, di
recteur van het gerechtelijk laboratorium
van het ministerie van Justitie.
Op 29 September 1952 had prof. Froen
tjes een onderzoek ingesteld in'de apotheek
van de verdachte. Hij had- er een flesje in
beslag genomen, waarin medicijn voor
mevrouw O. had gezeten, dat bij opening
naar bittere amandelen rook. Voorts had hij
het flesje, waarin cyaankali had gezeten,
in beslag genomen.
Volgens de deskundige was er vermoede
lijk een geringe hoeveelheid vocht toege
voegd aan de cyaankali.
Bij een onderzoek in het gerechte
lijke-laboratorium is positief gebleken
dat zich in het tonicum van mevrouw
O. cyaankali had bevonden. -
Een der verdedigers, mr. Van 't Hoff
Stolk, vroeg de deskundige, of het
lepelsgewijs innemen van deze toni
cum een gevaar voor het leven zou
hebben kunnen zijn. Prof. Froentjes
meende dat dit bij normaal gebruik
niet het geval geweest zou zijn.
Er zat echter ook 282 milligram arse
nicum veel meer dan normaal in
de drank, hetgeen, aldus prof. Froen
tjes, gevaarlijk is, als men dit in een
dag of vier inneemt..
Geen tumor
Hierna werd gehoord dr. J. P. L. Hulst,
gerechtelijk geneeskundige' te Leiden, die
de gerechtelijke schouwing op het lichaam
van mevrouw O. had verricht. Hij wist toen
niet dat het lichaam cyaankali zou kunnen
bevatten. Alleen had hij van een tumor in
de hersenen vernomen. Dr. Hulst had ech
ter aanwijzingen gevonden die wezen in de
richting van vergiftiging door cyaankali.
Hij had de hersenen nauwkeurig onder
zocht, maar geen spoor aangetroffen van
een tumor. Een der verschijnselen bij de
vergiftigingsdood door cyaankali is ver
stikking. Hiervan had dr. Hulst symptomen
aangetroffen.
Dr. D. A. G. ten Berg, arts te Rotterdam,
had-mevrouw O. behandeld sands Mei 1951.
Zij klaagde over veel hoofdpijn, haaruitval
en vermoeidheid, f-ufcloosheid en weinig
eetlust. Zij is enige tijd in een ziekenhuis
opgenomen ter observatie. Zonder dat men
een bepaalde diagnose had kunnen stellen,
was mevrouw O. weer naar huis gegaan.
Van een tumor was echter geen sprake. O.
had dit laatste echter betwijfeld toen dr.
Ten Beig dit aan hem had medegedeeld.
Op 7 September 1952 had O. dr. Ten Berg
opgebeld-en gezegd dat hij zijn vrouw wil
de laten bedienen. Toen dr. Ten Berg bij
mevrouw O. kwam, bleek echter dat zij
niet ernstig was, zoals O. had gezegd. Dat
was de laatste keer dat hij mevrouw O.
had gezien. „Het overlijden van mevrouw
O. kwam totaal onverwacht", aldus dr. Ten
Berg.
Op vragen van de verdediger mr. Huy
gens, die zouden kunnen suggereren dat
mevrouw O. morfindste zou zijn geweest,
antwoordde dr. Ten Berg dat hij hiervan
nooit iets had gemerkt. Ook had hij niet
gehoord dat mevrouw O. van haar echt
genoot geneesmiddelen had gekregen toen
zij ter observatie was opgenomen.
De rechtbank stelde hierna vele vragen
aan dr. F. A. Nelemans, pharmacoloog te
Utrecht, die alle op medisch terrein lagen.
De verdediger mr. Huygens vroeg of dr.
Nelemans ook van mening ..waé dat O. een
zeer sterk motief voor het vermoorden van
zijn vrouw gehad moest hebben omdat hij
destijds met zoveel haast die cyaankali be
stelde, terwijl hij wist dat de reiziger van
een pharmaceutische fabriek de volgende
dag zou komen.
Dr. Nelemans zei hierop geen antwoord
te kunnen geven.
De officier van justitie merkte op, dat
hij wel een antwoord had en dit graag te
juister tijd aan mr. Huygens zou willen
mededelen.
De conclusie vandr. Nelemans in zijn
rapport was, dat de dood van mevrouw O.
te wijten moet zijn aan cyaankali-vergif
tiging.'Mevrouw O.-zoü maar weinig meer
dan dé minimale dodelijke dosis hebben' in
genomen, zo meende dr. Nelemams.
De minister-president dr. W. Drees zal
op Dinsdag 11 Mei via de zenders Hilversum
I en II de- inzamelingsactie van het Comité
Nationaal Monument dr. A. Plesman in
leiden. Dr. Drees houdt zijn toespraak
van 20.05 tot 20.10 uur.
In aansluiting aan deze inleidings-toe-
spraak zal het comité een aantal brieven
rondzenden aan bedrijven en instellingen,
met de uitnodiging bij te dragen tot de
spoedige verwezenlijking van de plannen
van het comité. Het comité Nationaal
Monument dr. A. Plesman, is tot het be
sluit gekomen het monument te 's-Graven-
hage te doen verrijzen, de stad waar dr.
Plesman werd geboren, woonde en werkte.
In overeenstemming met de wensen van
mevrouw Plesman viel de keuze van de
plaats, waar het monument zal verrijzen,
op het Hubertus-duin, gelegen aan de
Plesmanweg (voormalige Raamweg), tus
sen de Waalsdorperweg en het K.L.M.-
gebouw.
Rookwolken, die over Zandvoort trok
ken,: en een doordringende geur van bran
dend hout, die zich over het dorp ver
spreidde,-, deden Zondagmiddag om twee
uur reeds vermoeden, dat de brandweer,
die voor een duinbrand werd gealarmeerd,
voor een zware taak zou komen te staan.
Dat was ook inderdaad het geval, want in
de duinen- bij de Bentveldseweg te Bent
veld bleek het duin over een grpte opper
vlakte te branden. Met man en macht be
streed men het vuur en door dit in te dam
men met zand, wist men tenslotte verdere
uitbreiding te voorkomen. Toen de laatste
vuurresten waren gedoofd, bleek een op
pervlakte van circa duizend vierkante me
ter duinbegroeiïng en jonge dennen een
prooi van de vlammen te zijn geworden.
De oorzaak is onbekend, doch men neemt
aan," dat onvoorzichtigheid met rookgerei
de aanleiding tot deze zware duinbrand is
geworden.
Zaterdag behandelde de bijzondere strafkamer van de Haarlemse rechtbank een zaak
tegen een verdachte, die elf jaar geleden een strafbaar feit gepleegd zou hebben. Drie
jaar geleden had de officier van justitie, mr. L. W. M. M. Drabbe, tegen de verdachte,
de thans 49-jarige mevrouw C. van N.-van E. uit Amsterdam vrijspraak geëist, maar
thans kwam hij in een hernieuwde behandeling van de zaak mede op grond van de
nieuwe getuigenverklaringen tot een eis van een gevangenisstraf voor de tijd van
één jaar voorwaardelijk met een proeftijd van drie jaar, hoewel hij zeide ervan
overtuigd te zijn, dat een dergelijk geval zich niet spoedig weer zou voordoen.
Op de tweede dag van haar bezoek aan Engeland, heeft Koningin Juliana in
Tidworth, Hampshire, het Royal Sussex Regimentgeïnspecteerd. Sinds verleden
jaar is de Koningin kolonel van dit regiment, dat 250 jaar geleden, tijdens de
regering van koning-stadhouder Willem III over Engeland, werd opgericht. Na de
inspectie gebruikte de Koningin de lunch met-de officieren van het eerste bataljon,
Gedurende de Duitse bezetting in Maart
1943 zou zij, als echtgenote van een Am
sterdamse handelaar in tweede hands goe
deren, namelijk een Joodse Nederlander
aan de vijand hebben overgeleverd.
In Maart ontving deze koopman, J. van
N. uit Amsterdam van een kennis de tip,
dat er een zekere Brilleman zijn inboedel
wenste te verkopen. Van N. ging hierop in
en kwam met Brilleman tot overeenstem
ming, dat de vrij kostbare inboedel voor
1150.het eigendom van de koopman
zou worden. Enkele dagen na de koop
werden de handelaar en zijn tipgever, de
Amsterdamse groentehandelaar Th. J. O.
door de politie opgepakt en naar het con
centratiekamp Vught gezonden. Zeven
maanden later kwamen beiden pas weer
vrij.
De koopman werd ér namelijk van ver
dacht goederen van een Joodse landgenoot
gekocht te hebben en aan mevrouw Van N.
Van E., thans de verdachte, werd mede
gedeeld, dat haar echtgenoot vrijgelaten
zou worden indien zij de politie vertelde
wie de verkoper van de meubels geweest
was. Zij ging hier op in en lokte Brilleman
naar binnen en stuurde vervolgens haar
dochtertje naar de politie om de zaak aan
te geven. Brilleman werd gearresteerd en
naar Duitsland gedeporteerd, vanwaar hij
niet terugkeerde.
Mevrouw Van N. zou in de dagen, die
volgden op deze arrestatie aan een viertal
kennissen verklaard hebben, dat zij „nu
eindelijk Brilleman had laten oppakken".
Op de zitting verklaarde de verdachte,
dat zij niet geweten had, dat Brilleman van
Joodse bloede was, hoewel zij, aldus de ge
tuigenverklaringen van enkele van haar
buren nog dikwijls over de zaak had ge
sproken. Een keer zou zij, toen men haar
op het verkeerde van haar handelwijze
wees, gezegd hebben, ..Ik kom uit Oss en
ik kan goed met messen omgaan".
Requisitoir
In zijn requisitoir merkte de officier van
Justitie, mr. Drabbe op, dat hij er, mede
door de vele getuigenverklaringen, van
overtuigd was, dat de verdachte geweten
had, dat degene, die zij had aangegeven,
een Jood was. Aangezien hij echter meen
de, dat mevrouw Van N. niet opzettelijk
Brilleman bij de politie had aangegevén;
wilde hij slechts een voorwaardelijke ge
vangenisstraf voor de tijd van één jaar
vragen met een proeftijd van drie jaar,
hoewel hij ervan overtuigd was dat zij zich.
niet opnieuw aan een dergelijk feit zou
kunnen schuldig maken.
De verdediger, mr. J. Wijngaarden, twij
felde in zijn pleidooi aan de geestelijke ca
paciteiten van zijn cliënte, die zoals hij
zeide, toen. zij in 1941 uit Schijndel naar
Amsterdam kwam voor het eerst van haar
leven in een trein zat. Hij verzocht de
rechtbank de verdachte, die niets van de
gehele zaak begrepen zou hebben, vrij te
spreken.
De uitspraak werd door de rechtbank
bepaald op 20 Mei.
Vanmorgen is te Katwijk geboren
Arendje Hazenoot, dochtér van Arend Ha-
zenoot en Petronella Kuyt. Arendje is de
25.000ste ingezetene vafi Katwijk. Het ge
meentebestuur heeft dé ouders een-spaar--
bankbook,je met 100 aangeboden.
In 1927 werd de 15.000ste, in 1947 de
20.000ste inwoner geboren.
MAANDAG 10 MEI
Phoenixterrein: Circus Jos Mullens. 8 uur.
Begijnhofkapel: Hermann Zaiss Comité, bij
eenkomst, 8 uur. Zang en Vriendschap: Bij
eenkomst van „De grotere. Wereld", 8 uur.
Frans Hals: „Let's do it again", 18' jaar, 7 en
9.15 uur, City: „Meisjes van de grote stad",
18 jaar, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Zij die van
de zonde leven", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Rem
brandt: „Roman Holiday", alle leeft., 7 en
9.15 uur. Lido: „Invasie", 14 jaar, 7 en 9.15
uur. Roxy: „Het monster uit verloren tij
den", 14 jaar, 8 uur. Palace: „Julius Caesar",
14 jaar, 6.45 en 9.15 uur. Minerva: „Moulin
Rouge", 18 jaar, 8.15 uur.
v DINSDAG 11 MEI
Concertgebouw: Noord. Philh. Orkest, 8
uur. Minervathcatcr: „Tijd voor Jolijt",
K.R.O.-revue, 8 uur. Phoenixterrein: Circus
Jos Mullens, 8 uur. Frans Hals: „Let's do it
again", 18 jaar, 2.30 en 8 uur. City: „Meisjes
van de grote stad", 18 jaar, 2.15, 7 en 9.15
uur. Luxor: „Zij die van de zonde leven",
18 jaar, 2, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Roman
Holiday", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur,
Lido: „Invasie", 14 jaar. 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Roxy: „Het.monster uit verloren tijden", 14
jaar, 2,30 en 8 uur. Palace: „Julius Caesar",
14 jaar, 1.45, 4.15, 6.45 en 9.15 uur.
Grote Kerk: Orgelconcert door George
Robert 8 uur. W^kgebouw Ged. Oude Gracht
104: Lezing: dr.' A, Melchior over zijn reizen,
8 uur.
