ZE VEN DA GEN HAARLEM
Teleurstellende behandeling door
hoofdstedelijke gemeenteraad
Vlotte jaarvergadering Verbond
Haarlemse speeltuinverenigingen
Wat buiten onze grenzen gebeurt,
interesseert ons niet"
Reorganisatie leidde tot
eenheid in speeltuinwerk
Van mensen en dingen
onder de Damiaatjes
^förieven aan
de redactie
VRIJDAG 9 JULI 1954
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
De opheffing van de tram Amsterdam-Zandvoort
IS
urnen
Mutatie bij N.Z.H.
Repetities van openlucht
spel „Bernadette" begonnen
Getuigen gevraagd
Burgerlijke Stand
Orionbrug vrijwel klaar,
noodbrug wordt gesloopt.
Hervormde Kerk over de
ontvoerde Joodse meisjes
(Van een redacteur)
Nadat de Amsterdamse gemeenteraad zich gisteren in meer dan drie lange uren door
de tariefsverhoging van zijn eigen trambedrijf had gezwoegd, kwam dan eindelijk,
ruim een jaar nadat met de directie van de N.Z.H. in principe overeenstemming was
bereikt, een voorstel van B. en W. aan de orde om over te gaan tot intrekking van
de concessie welke de N.Z.H. heeft voor het traject Jan Evertsenstraat-Spuistraat,
Zoals wij reeds hebben meegedeeld bestaat die intrekking uit twee fazen: de staking
van de lokaaldienst Sloterdijk-Spuistraat per 5 October van dit jaar en de ver
vanging daarvan door een buslijn van het Amsterdamse gemeentevervoerbedrijf,
vervolgens per 1 Maart 1956 de staking van de dienst op de gehele tramlijn
Haarlem-Zandvoort eindigt al in October 1955 en de vervanging daarvan door een
busdienst, die bij het begin van de bebouwing van Slotermeer de Haarlemmerweg
zal verlaten om dan via Abraham Kuijperstraat, Burgemeester Roëllstraat, Jan van
Galenstraat, Tweede Hugo de Grootstraat en Marnixstraat het eindpunt bij het
Amsterdamse politiebureau te bereiken. Enkele bussen zullen via Multatuliweg en
Hoofdweg rijden.
Voor al degenen die bij deze belangrijke
wijzigingen in de vervoersvoorziening in
dit gebied betrokken zijn is de wijze waar
op de Amsterdamse raad dit voorstel gis
teren heeft behandeld een bittere teleur
stelling geworden.
De fractie van de K.V.P. heeft het on
derwerp niet de moeite waard gevonden
om erover te spreken, van de overige par
tijen bleek eigenlijk niemand zich bijzon
der in de materie verdiept te hebben. Een
der sprekers, de communistische architect
Bot, was zelfs niet op de hoogte met de
naam van de bij de kwestie betrokken
vervoermaatschappij.
Eigenlijk heeft alleen de heer Le Ca
valier (V.V.D.) een zwakke poging ge
daan om aandacht te vragen voor de be
langen van de gemeenten aan de tramlijn
en voor de forensen, „die de voorzitter (bur
gemeester d'Ailly) zo graag als kiezers ge
adopteerd zou zien".
Hoewel de heer Le Cavalier van oordeel
was, dat het adres van de Forensenbond
aan het verkeerde adres was gericht, vroeg
hij zich toch af „of dit democratische ge
meentebestuur nu ook zo democratisch was
geweest om medezeggenschap te verlenen
aan de belanghebbenden bij de intrekking
van de concessie, in casu aan de andere ge
meenten". En hij wees ook op de Amster
damse belangen bij het Strandschap en de
Kennemerduinen.
Geheel in tegenstelling daarmee stond
het betoog van de heer S e eg e r s (C.P.N.),
die zich uitermate bezorgd toonde voor de
mogelijkheid dat de N.Z.H. nog een graan
tje uit de Amsterdamse lokaal vervoertrog
zou meepikken voor de ontheffing van het
vervoersverbod binnen Amsterdams ge
bied voor het nota bene onbebouwde
gedeelte van de Haarlemmerweg tussen
Abraham Kuyperstraat en de grens van
Haarlemmerliede.
Maar over het adres van de Forensen-
bond heette het: „Een toontje lager zou
verkieslijker zijn geweest" en „Wij heb
ben voldoende inzicht in de voor- en na
delen van tram- of busexploitatie dan dat
wij de wijze raad van de forensen nodig
zouden hebben".
Over het telegram van de Zandvoortse
Handelsvereniging, waarin werd aange
drongen de tramexploitatie pas te eindi
gen op het ogenblik, dat er een viaduct
onder de spoorweg bij Heemstede was ge
bouwd, beweerde de heer S e e g e r s: „Het
duurt nog anderhalf jaar voor de tram weg
is, in die tijd kan makkelijk een tunnel
worden gebouwd. Dan doet men het maar
een beetje eenvoudig!"
De plaats van het busstation in Amster
dam (bij de Marnixstraat, op zeven minuten
van het Leidseplein) vond dit raadslid niet
juist: hij had het liever in de buurt van het
Surinameplein gezien.
De heer Herfst (Arbeid) was de enige
die althans nog een paar woorden wijdde
aan de verdiensten van een vervoermiddel,
dat vijftig jaar lang de Amsterdammers
in staat had gesteld van het strand te ge
nieten. Hij vond de vervanging van de
lokaaldienst op Sloterdijk nu eens een
mooie gelegenheid om ervaring op te doen
met een busdienst en hij hoopte, dat die
zo goed was, dat men dan ook bij bussen
kon blijven.
Voor het overige bleek hij slechts be
langstelling te tonen voor een plantsoentje
om het busstation, zoals de heer Bot (C.
P.N.) alleen maar oog had voor het gereed
komen van de overige bebouwing in die
omgeving.
De heer Mee wezen (Prot. Chr.) ten
slotte vroeg geruststellende mededelingen
omtrent de vervoersbediening bij de over
gang van de ene bedrijfsvorm op de andere.
In een uiterst summiere beantwoording,
welke al evenzeer de kern van de zaak niet
raakte, toonde wethouder V a n W ij c k zich
„tevreden en gelukkig" met de voorge
stelde oplossing. Van andere belangheb
benden had hij nooit iets gemerkt „en
iedereen kon toch weten dat we aan het
onderhandelen waren". Verder beweerde
de heer Van Wijck nog dat „het niet aan
Amsterdam ligt dat de tram wordt opge
heven", hoewel de heer S e e g e r s zei:
„Wij willen de tram niet, zodra men die
weer in Amsterdam terug wil hebben dan
is het mis", de heer Le Cavalier drong
bij de replieken nogmaals aan op overleg
met andere gemeenten, maar de wethouder
voelde niets voor die.suggestie. Hij stelde
de zaak nogmaals formeel: het gaat hier
uitsluitend om de intrekking van de tram
concessie op Amsterdams gebied. Wat
daarbuiten gebeurt regardeert ons niet en
ligt buiten onze bevoegdheid. „Op de hou
ding van het Amsterdamse gemeentebe
stuur is geen enkele aanmerking te ma
ken," voegde hij er nog met voldoening
aan toe.
Wat de bouw van een nieuwe Kinker-
brug betreft, deelde de wethouder mee,
dat men bezig was met de voorbereidingen
daartoe.
Vermelden wij tenslotte nog, dat de heer
S e e g e r s, die ten onrechte in de waan
verkeerde dat de onderhandelingen met de
Nederlandse Spoorwegen waren gevoerd,
dat deze een „extra spoorverbinding met
bijzondere tractie" tussen Amsterdam en
Zandvoort zouden willen invoeren en
voorts van mening bleek, dat het Strand
schap Zandvoort „ver van huis" was, B.
en W. van Amsterdam aanspoorde „geen
blunders te maken."
Eerst waren wij van plan geweest 's mor
gens naar de barbier te gaan om het mes
in onze baard te laten zetten, maai- wij
hadden buiten de Tour gerekend. Want
halverwege stuitten wij op een fanatieke
menigte, die een aantal mensen op de fiets
hysterisch stond toe te juichen. Wij
moesten onverrichter zake met ongescho
ren kaken rechtsomkeert.
Later in de middag probeerden we het
nog eens. Maar onze barbier was onze bar
bier niet meer. Een beetje gedachteloos
zette hij het mes aan en daarna in onze
baard. Ongeveer halverwege riep hij, zich
met een plotselinge ruk omkerend: „Zet
es wat harder, Marie". Marie deed haar
plicht. De stem van een nerveuze man
kwam via de radio bulderend de salon bin
nen. Het ging over sport, of zoiets. Onze
kapper stond ademloos, met een verwezen
glimlach van verrukking achter ons. Een
van zijn handen krabde met het mes nog
zo'n beetje over onze kin. „Wagtmans", zei
hij dromerig voor zich uit, „Woutje, ik had
het wel gedacht, ik had het altijd wel ge
dacht". Onze dankbaarheid kende geen
grenzen, toen hij het mes neerlegde en zijn
geld inde. Buiten op straat ontdekten we
twee dikke zeepklodders boven ons rech
teroog, terwijl onze kin treuzelend bloedde
uit een klein jaapje. Door de straat lopend
passeerden we enkele fietsenstallingen. De
eigenaars stonden met één hand fietsen
aan te nemen en met de andere aan de
knoppen van radio toestelletjes te draaien,
de man uit de broodjeswinkel zagen wij
een zoutvaatje tussen een kadetje klap
pen en dat als een broodje halfom aan een
klant overhandigen. En toen wij nog wat
later naar huis fietsten, zagen wij in een
zijstraat ineens zes kleine jongetjes op zes
autopedjes aan een met krijt getrokken
streep over het wegdek. „Klaaar.... éf".
De jongetjes met hun vervoermiddelen
braken ongeveer hun benen om vooruit te
komen.
De Tour de France is begonnen.
H.L.L.
Naar wij vernemen gaat de secretaris
van de directie van de N.Z.H., mr. W.
Kuilman, deze maatschappij per 1 October
verlaten om in gelijke functie bij de West-
landse stoomtrammaatschappij in dienst
te treden.
Mr. Kuilman wordt opgevolgd door mr.
J. H. Bremmers, tot nu toe secretaris van
de vereniging van directeuren van doch
termaatschappijen van de Nederlandse
Spoorwegen. De heer Bremmers is reeds
enige tijd bij de N.Z.H. werkzaam.
Regisseur heeft echter nog
100 medewerkenden nodig
Donderdagavond heeft in het parochie
huis „Anno Santo" aan de Achterweg de
eerste bijeenkomst plaats gehad van het
gezelschap, bestaande uit Heemsteedse to
neelamateurs, dat onder regie van Anton
Sweers in de eerste week van September
een drietal opvoeringen zal geven van Hen
ri Ghéon's openluchtspel „Bernadette". Zo
als wij reeds hebben meegédècld, zullen de
ze voorstellingen Donderdag 2, Vrijdag 3
en Zaterdag 4 September plaats vinden op
het terrein van het klooster „Mariënheu-
vel" aan de Glipperweg.
Op deze avond waren reeds ongeveer
vijftig dames en heren aanwezig, die zich
voor deelneming hebben opgegeven. Anton
Sweers gaf eerst een uiteenzetting van de
inhoud van het stuk en de bedoelingen van
de auteur, waarna verschillende spelers een
fragment uit „Bernadette' moesten voor
lezen. Vervolgens maakte de regisseur een
voorlopige rolverdeling bekend, zodat de
overigen bij de figuratie werden ingedeeld.
Ofschoon de belangstelling voor deze eer
ste bijeenkomst bevredigend is geweest,
zou Anton Sweers toch gaarne de beschik
king hebben over in totaal honderd mede
werkenden, ten einde deze openlucht-voor
stellingen geheel naar zijn inzicht te kun
nen doen opvoeren.
Naar aanleiding van het ongeval de grif
fier der Staten van Noordholland, mr. M.
A. Stufkens, Woensdagavond overkomen,
verzoekt de Haarlemse politie getuigen
van het ongeval zich te melden bij de af
deling verkeerspolitie aan de Lange Wijn
gaardstraat. Een wielrijdster is mr. Stuf
kens gepasseerd, waardoor hij viel en
zijn rechterbeen brak.
HAARLEM, 8 Juli 1954
GEHUWD: 8 Juli, N. P. de Keizer en H.
Gruteke.
BEVALLEN van een zoon: 7 Juli, R. Swart
Kuipers: A. van TongerenTemminck,
2 z.; A. J. van VeerenMulder; A. J. M. van
der Meij de BieKloes; 8 Juli, A. C. van
Dam—Koenen; G. BoeréGriekspoor.
BEVALLEN van een dochter: 6 Juli, A. C.
JacobsPost; 7 Juli, H. BakkerJaarsma;
J. Teunissende Looze; 8 Juli, M. de Peer
Wessemius; J. M. BiernatElbersen; C. B.
van HardenWortel.
OVERLEDEN: 6 Juli, V. P. Pijnacker
HordijkPijnacker Hordijk, 77 j., Wester-
houtpark; C. WeberWeber, 66 j„ Kamper
laan; 7 Juli, H. W. Opstelten, 68 j., Kamper
laan; H. van 't VlieCornet, 19 j., Generaal
Joubertstraat; A. J. Beukelaar, 66 j., Voor
uitgangstraat.
Donderdagavond werd onder grote belangstelling van de afdelingsbesturen in het
clubgebouw van de afdeling „Flora" de algemene jaarvergadering van het Verbond
van Haarlemse Speeltuinverenigingen gehouden en bij de opening maakte de voor
zitter, de heer A. de Groot, direct van de gelegenheid gebruik om er zijn vreugde over
uit te spreken, dat alle vijftien bij het verbond aangesloten afdelingen zich thans
hebben verenigd, hetgeen er toe heeft geleid, dat het speeltuinwerk in de toekomst
zal kunnen blijven voortbestaan en dat het verbond als een machtige organisatie zijn
stem kan laten horen.
En toch, hoewel de vergadering een
uitermate vlot verloop had, kwam deze
eenheid eventjes in het gedrang bij het
laatste punt van de agenda: de bekrachti
ging van het door het verbondsbestuur ge
nomen besluit voor de vorming van een
bouwfonds.
De vereniging W.I.K. namelijk wenste
aan dit besluit geen medewerking te ver
lenen, omdat men bij gebrek aan een eigen
clubgebouw dan, zoals de woordvoerders
meenden, voor de andere verenigingen zou
moeten betalen.
De penningmeester van het verbond, de
heer I. J. Jansen en het bestuurslid, de
heer D. Rookhuiszen, meenden echter, dat
juist in het gezamenlijk opbouwen de
kracht van het speeltuinwerk moest schui
len, waarbij de heer Jansen nog opmerkte,
dat de bouwfondsgelden voor W.I.K. ge
reserveerd blijven totdat ook deze vereni
ging over een eigen tuin en clubgebouw
kunnen beschikken.
Niettegenstaande deze argumenten ble
ven de W.I.K.-afgevaardigden in hun me
ning volharden en stemden tegen het be
sluit van het verbondsbestuur, waaraan zij
toevoegden, dat zij niet wensten samen te
werken met de bouwfondscommissie.
Alle andere verenigingen schaarden zich
achter het voorstel.
Dit was overigens het enige punt, waar
over verschil van mening bestond, want
zowel de benoemingen van de diverse com
missies als de behandeling van de jaar
verslagen werden vlot afgehandeld.
Benoeming bestuur
Bij de benoeming van het dagelijks be
stuur had de stemming tot resultaat, dat de
heer A. de Groot met 24 stemmen als
voorzitter werd herkozen. Zijn tegencan-
didaat, de heer H. J. Loppersum, verkreeg
Nog vier weken, hoogstens vijf, en de
nieuwe betonnen brug over de Delft nabij
de Orionweg zal in gebruik genomen kun
nen worden. Alleen de dekbanden moeten
nog over de borstweringen worden gelegd
hetgeen niet meer dan een week zal nemen
en de leuningen moeten nog worden aan
gebracht, een werk van niet meer dan vier
dagen. Het „verschuiven" van de Delft op
die plaats, hetgeen noodzakelijk was om de
aanloop van de brug aan de zijde van de
Delftlaan een zo gunstigmogelijke lengte
te kunnen geven is eveneens voltooid. Wij
schreven reeds, dat deze verschuiving vgf
meter in Westelijke richting bedraagt. Men
is thans bezig met het „gladstrijken" van
de taluds aan beide zijden van de vaart
om eventueel beplanten of zaaien mogelijk
te maken. Vandaag wordt begonnen met de
afbraak van de noodbrug, die de werkzaam
heden ter plaatse vergemakkelijkte en de
verbinding met het vlak achter de Delft in
aanbouw zijnde Mendel-Lyceum vormde.
Zoals wij eveneens reeds berichten wordt
de Orionbrug in de eerste plaats van be
lang voor het Mendelcollege, dat dit jaar
naar alle waarschijnlijkheid in gebruik ge
nomen zal worden.
Bij de Tweede Kamer is dezer dagen
de indiening van een wetsontwerp te ver
wachten, dat het invoeren beoogt van de
mogelijkheid van adoptie.
Grote dagen
ONZE STAD beleeft thans
waarlijk Grote Dagen. Van
middag ging het rood-witte
lint in tweeën dat als fragiele
versperring het nog zo prille
wegdek van de Schipholweg
afsneed van het gedruis van
een onstuimig verkeer.
Bij de eretribune wapperden
negen vlaggen: symbolen van
de landen waarin de steden
liggen waarmee Haarlem via
Schiphol thans bijna recht
streeks verbonden is. Het zijn
ook deze plaatsen waarheen
de pakketjes met propaganda
materiaal voor Haarlem en
Haarlemse bedrijven door
middel van gewezen, heden
daagse of toekomstige kam
pioenen op wielergebied een
eindweegs worden gebracht.
De KLM neemt trouwens ook
nog een paar kilometer voor
haar rekening.
Hoewel de Schipholweg
toch vooral auto- tevens snel
weg zal zijn, is het merkwaar
dig en typisch Hollands dat de
eerste levensdagen van de
nieuwe verbinding in het
teken van de fiets staan.
Hoevelen hebben gisteren
niet de Tourkaravaan door
Haarlem zien trekken?
En er is nog een andere op
merkelijke eigenschap van de
Schipholweg: de althans gis
teren nog volstrekte afwezig
heid van verkeers- en recla
meborden. Als dat nu eens
zo kon blijven
Tot de cyclus van de Grote
Dagen behoorde ongetwijfeld
ook de dag dat het Verkeers
plan voor Haarlem werd ge
publiceerd. Zoals men in dit
blad heeft kunnen lezen, zijn
de eerste reacties op dat ge
durfde, maar daarom nog niet
onbesuisde project al binnen
gekomen. Hoe men ook de
daarbij geuite eritiek of sug
gesties moge waarderen, het
feit dat er burgers zijn. die het
de moeite waard vinden om
zich te interesseren voor wat
er in hun stad gaat gebeuren
stemt tot verheugenis.
En dan is gisteravond het
vierde internationale orgelcon
cours begonnen. Eens te meer
hebben stadgenoot en vreem
deling kunnen ervaren welk
een voortdurende bron van
schoonheid en muziekgenot de
stad bezit in het Bavo-orgel.
Maar ook op welk een fees
telijke, kunstzinnige en doel
treffende manier dat bezit
tegenwoordig in binnen- en
buitenland wordt gepropa
geerd.
Zebra's
Op tal van plaatsen waar
wandelaars een druk rijver-
keer moeten trotseren, heeft
de Verkeerspolitie zebra's la
ten aanbrengen: door toepas
sing van een nieuw procédé
schier onverwoestbare dikke
witte strepen die op het weg
dek de beste oversteekplaat
sen op drukke punten mar
keren.
De Haarlemse voetgangers
blijken deze maatregelen best
te waarderen: het is tenminste
opvallend, dat men er zich
veel beter aan houdt dan
vroeger het geval was met de
Met agent.
Avontuur
In Januari 1953 vertrok de
21-jarige Jan. W. Mooy uit
Aerdenhout, dienstplichtig ser
geant bij de Koninklijke
Luchtmacht, met 25 collega's
naar de Verenigde Staten om
daar een Amerikaanse op
leiding te ontvangen. Enkele
weken geleden schreef hij
naar" huis "dftt op' 24 'Jüni" Öe ,-
uitreiking van de zogenaam
de „wings" zou plaats vinden.
De „wings" is een klein em
bleem dat iedere vlieger in
Amerika aan het einde van
zijn opleiding gerechtigd is om
te dragen. En die brief was
voor zijn moeder, mevrouw L.
Stomps, aanleiding om op 22
Juni na een dag beraad aan
boord van een K.L.M.-er te
slechts door een bordje aan
gegeven oversteekplaatsen. Al
is het wel zo, dat bijvoorbeeld
bij de Stationsuitgang men
nog wel eens over de schreef
wil gaan, ten minste zolang er
geen agent in de buurt is.
Nu is het jammer, dat er
geen verplichting bestaat om
van deze zebra's gebruik te
maken, zoals in het buitenland
het geval is. Daar plegen de
automobilisten de voetgangers
op de zebra zo te respecteren,
dat zij hen, na geremd te heb
ben, voorrang verlenen. Daar
staat dan tegenover, dat de
wandelaars de chauffeurs
geen schrik op schrik bezor
gen door overal waar het hen
goeddunkt gauw nog even
voor een auto langs te
schieten.
Voorts geloven we, dat er in
Haarlem nog wel een paar
plaatsen een zebra kunnen ge
bruiken, zoals Gierstraat
Botermarkt. En verder, dat ze
zo moeten worden aangebracht,
dat er geen verwarringen kun
nen ontstaan.
Op de hoek van Grote
Houtstraat en Verwulft bij
voorbeeld zijn ze aangebracht
in het verlengde van de trot
toirs van Verwulft en Ge
dempte Oudegracht. Op zich
zelf een goed systeem als van
die trottoirs ook de meeste
overstekers gebruik maken. In
de Grote Houtstraat komen
die echter vooral uit de straat
zelf, zodat thans de situatie
onoverzichtelijk wordt, te
meer omdat de zebra achter
de verkeerslichten ligt. Daar
komt dan nog bij, dat de glim
mende nagels van het oude
overpad nog niet verwijderd
zijn, hetgeen ook voor het rij-
verkeer verwarrend is.
Dat zijn een paar foutjes
welke zeker bijgeschaafd kun
nen worden. Het voornaamste
is, dat de zebra's er zijn, niet
elke drie maanden opnieuw
gekalkt- behoeven te worden
en vooral dat er een goed ge
bruik van wordt gemaakt.
Tenslotte heeft Haarlem een
wisselbeker voor verkeers
veiligheid te verdedigen!
Schipperen
Heel ongemerkt en zonder
enig officieel vertoon is het
brugwachtershuisje bij de
Gravestenenbrug aan het
Spaarne gereed gekomen. Het
heeft lang geduimd voordat
en zonder
het zover was en het resultaat
is ons nu niet bepaald meege
vallen. Het interieur moet
echter nog aangebracht wor
den zodat binnenkort ook in
dit huisje de geraniums achter
de witte gordijntjes zullen
staan en uiteraard vrolijkt dat
ook het geheel in niet onbe
langrijke mate op.
Het heen en weer gedraaf
van de brugwachters van de
Melkbrug naar de Grave
stenenbrug behoort echter nog
niet tot het verleden.
Het is namelijk zo, dat de
Gravestenenbrug, voorlopig
althans, nog met de hand be
diend moet worden en dit
brengt met zich mee, dat een
van de brugwachters toch nog
bij elke boot, die door het
Spaarne wenst te varen op
zijn fiets moet springen om
hijgend en wel tezamen met
zijn collega de brug open te
draaien. En natuurlijk vinden
de bruggemannen, die met dit
werk zijn belast, het niet zo
plezierig om de dienst in hun
eentje uit te zitten en daarom
zullen zij in de meeste geval
len tezamen wel in een der
beide huisjes kruipen om te
praten over de dingen waar
over brugwachters nu een
maal plachten te praten.
Totdat de brug geëlectrifi-
ceerd wordt, want dan is dit
afgelopen. Dan zit er een
brugwachter in het huisje aah
•de Melkbrug en de andere in
het hokje bij de Gravestenen
brug en het enige, dat hen
nog zal binden is het feit, dat
zij beiden helpen een schip
door het Spaarne te brengen.
stappen. De volgende dag ont
moette zij haar zoon op het
vliegveld van Laredo in Texas,
die uiteraard zeer verrast was
met het onverwachte weerzien
na 17 maanden. De Amerika
nen hadden er plezier in,
zoon per auto de volgende
morgen op weg begaf, werden
zij door de politie tegen ge
houden, die hen adviseerde de
tocht niet voort te zetten.
„Maar wij zijn Hollanders", zei
haar zoon, „wij weten wat wa
ter is". Met het water tot aan
de portieren van de wagen
bereikten zij het vliegveld,
waar het vliegtuig gereed
s£ond. Nóg bleek het avon
tuur geen einde genomen te
hebben, want toen men in
New York landde bleek dat
een groot deel van het grond
personeel in staking was ge
gaan, zodat men door moest
vliegen naar een nabij gele
gen vliegveld om benzine te
tanken. Donderdag keerde
mevrouw Stomps op Schiphol
terug van „even" een weekje
in Amerika.
Nijvere handen
Als ouden van dagen op
Woensdag 14 en Donderdag 15
Juli in hun rusthuis der Ne
derlands Hervormde Gemeen
te aan de Jansstraat 36 een
tentoonstelling houden van
zelfgemaakte werkstukken,
dan doen ze dat niet in de
eerste plaats omdat zij de
rusthuiskas willen spekken
(want zij hopen voor alle
tentoongestelde artikelen ko
pers te vinden) maar vooral
om te laten zien, dat de
ouderdom geen belemmering
behoeft te zijn voor een zin
volle vrijetijdsbesteding.
Uitgaande van de gedachte,
dat oude mensen stellig niet
uitgeschakeld behoeven te zijn
en dat het plezier in de oude
dag wordt bepaald door de
vrijheid in de wijze waarop
men hem wil doorbrengen is
in dit rusthuis een zogenaam
de „vrije-tijd-club" gevormd.
Iedere bewoner, die een idee
heeft, dat voor uitwerking in
aanmerking komt, zal, mits
vooral omdat zij het zo „typi
cal American" vonden. Me
vrouw Stomps woonde de
plechtigheid bij en spelden
haar zoon de „wings" zelf op
de borst.
Ondertussen was de be
volking rond Laredo in rep
en roer, omdat de Rio Grande
rivier dreigde te overstromen
door de zware regenval van
de laatste dagen. Laredo werd
bedreigd door het snel stij
gende water. Maandag 28 Juni
liepen de buitenwijken onder
water en raakte de water
voorziening van de stad on
klaar. Toen mevrouw Stomps
Dinsdagmorgen uit het raam
van haar kamer op de elfde
verdieping van het Hamilton
hotel keek, zag zij in de verte
de spoorbrug over de Rio
Grande, de verbinding met
Mexico, door het water weg
slaan. Met enige bezorgdheid
vroeg zij zich af hoe zij de
volgende dag het vliegveld kon
bereiken, om de terugtocht
naar Nederland te onderne
men. Toen zij zich met haar
zijn of haar eisen niet te ver
reiken, gewenst materiaal ter
beschikking hebben. Men zal
zich er volgende week zelf van
kunnen overtuigen of de naam
„nijvere handen" voor deze
tentoonstelling juist is ge
kozen. Beide dagen zal de
expositie toegankelijk zijn van
tien tot twaalf uur in de mor
gen, van twee tot_ vijf uur in
de middag en 's'avonds van
acht tot tien uur.
Verloren
Tijdens de regenbui op het
tuinfeest voor bejaarden in
Dreefzicht liepen velen weg
en een zuster van het Rode
Kruis besteedde daarbij haar
aandacht aan de bezoekers. Zij
is haar tas, die onder andere
een bril bevatte, verloren.
Mogelijk heeft een der be
zoeksters de tas meegenomen.
De heer J. W. Th. Fibbe hoopt,
dat de tas bij hem thuis be
zorgd wordt, omdat de zuster
nogal gedupeerd is.
13 stemmen. De secretaris, de heer J. Kui
per en de pemmimgimeester, de heer I. J,
Jansen werden met algemene stemmen
herkozen. De overige leden van het be
stuur werden na stemming de heren D.
Rookhuiszen, J. Dekker, H. van Dijk en J.
Martens.
Gebouwencommissie
Tenslotte behandelde de vergadering nog
het voorstel van het verbondsbestuur ter
bekrachtiging van het besluit tot vorming
van een gebouwencommissie, welke zal be
staan uit de heren H. Tuninga (architect),
D. Rookhuiszen, D. Heitwetter en M. Ro
mijn.
Deze commissie zal in overleg uiteraard
met met de afdelingsbesturen het onder
houd, verbouwingen en herstellingen van
de clubgebouwen bespreken en voorts zul
len de plannen voorzien van een begroting
der kosten aan het verbondsbestuur wor
den voorgelegd. Ter verduidelijking voegde
de voorzitter hier nog aan toe, dat het ver
bondsbestuur na de voltooide reorganisatie
de verplichting op zich heeft genomen om
de tuinen, indien nodig, te herstellen. Het
voorstel werd zonder stemming aangeno
men. De heer De Groot besloot de vergade
ring met de hoop uit te spreken, dat de bij
het Verbond aagesloten verenigingen in de
toekomst steeds meer mogen samenwer
ken om te komen tot een zo mogelijk nog
grotere organisatie tot heil van het speel
tuinwerk in Haarlem.
Woensdag op de gehouden toogdag van
de Raad voor de verhouding van Kerk en
Israel van de Hervormde Kerk kwam het
naar aanleiding van een der toespraken
tot een verklaring uit naam van de daar
aanwezige 70 lidmaten van verschillende
kerkelijke gemeenschappen aangaande de
Joodse oorlogspleegkinderen Anneke Beek
man en Betty Meljado. De tekst van deze
verklaring luidde:
„De aanwezigen op de toogdag verkla
ren aangaande de zaak van de Joodse oor
logspleegkinderen Anneke Beekman en
Betty Meljado, dat in deze beide gevallen
een Christelijk geweten gehoorzaamheid
gebiedt aan de overheid, dus uitvoering
van het vonnis van de hoogste Nederlandse
rechterlijke autoriteit. Dat het in strijd
met het gebod van Christus is het geloof
te verspreiden, door minderjarigen, waar
over men niet het ouderlijk gezag heeft
ten doop te houden, dat een Christelijke
kerk of een harer geestelijken in deze om
standigheden de heilige doop niet had mo
gen bedienen. Dat wij, naast het leed aan
de kinderen toegebracht, het allerdiepste
betreuren de krenkende bejegening die de
Joodse gemeenschap hierin schijnbaar in
de naam van Christus heeft ervaren, ter
wijl zij juist in Zijn naam recht heeft op
onze liefde en achting".
(Verkort toeergegeven)
Vergeten groep. Toen op de vergade
ring van gepensionneerden in Heemstede
en Bellevue te Amsterdam, resp. 21 en 27
October 1953 bewezen werd, dat de helft
der oud-gepensionneerden in nood verkeert
en met minder dan f 1500 'sjaars moet
rondkomen, was er hoop dat hun pen
sioen nu spoedig herzien zou worden; te
meer nu alle andere salarissen stegen. Zij
wachten nu echter nog steeds en staan op
dood spoor. De laagste groepen, en zij die
geen 40 dienstjaren haalden zijn er het
slechtst aan toe.
De Eerste Kaïmer zou volgens een be
richt van 19 Januari beslissen over wijzi
ging der Pensioenwet 1922. Weer wachten.
De nog levende groep rijksgepensionneer-
den staat nog steeds op dood spoor. Daar
hebben zij niet alleen hun hele diensttijd
voor gestort, doch tot voor 1914, in de
eerste vier dienstjaren, een half jaar trac-
tement bij moeten storten.
L.
Gevaarlijke situatie bij Orionbrug.
Naar aanleiding van hetgeen geschreven
is over het verkeersplan Haarlem-Noord—
Bloemendaal, dat Gedeputeerde Staten
hebben vastgesteld, moge ik herinneren
aan het ontstellend groot aantal verkeers
ongelukken door het steeds toenemend
verkeer in het algemeen. Ik vermoed, dat
een gevaarlijke verkeerssituatie zal ont
staan bij het toekomstige kruispunt Delft
laanOrionweg. Om het gevaar te voor
spellen kan verwezen worden naar de
situatie, die ongeveer gelijk is en wel bij
de Stuyvesantbrug en de Stuyvesantstraat.
Het is niet gemakkelijk op dit punt de
Delftlaan over te steken.
Bij de dezer dagen gereed gekomen
Orionweg zullen auto's en fietsers de Delft
laan mogen oversteken en ik verwacht vele
ongelukken. De verbinding van Haarlem-
Noord uit met Bloemendaal, zoals die ge
projecteerd is, kan ik niet bewonderen.
Bovendien komt de nieuwe weg uit op de
Laan van Boreel, hetgeen geen afdoende
oplossing voor Haarlem-Noord zal worden.
Volgens mij is de oplossing te vinden
door de Zaanenlaan door te trekken in de
richting Bloemendaal door een auto-ver-
keerstunnel onder de Delftlaan en de
Delft aan te leggen. De bestaande voet
gangerstunnel bij het station Bloemendaal
dient verbreed te worden en geschikt ge
maakt te worden als auto-verkeerstunnel.
Van hier uit kan het verkeer opgenomen
worden door de vijf bestaande wegen, die
van Oost naar West lopen. Dan zou tussen
de twee tunnels een verzonken verkeers
weg als verbinding moeten worden ge
maakt zoals die ook bestaat in Rotterdam
en Gouda. Deze verbinding zou op twee
plaatsen overbrugd kunnen word»n.
P. J. J. VERBURGH
