Jongste uitbreiding van Joh. Enschedé
aan controledienst P.T.T. overgedragen
President-directeur getuigt van innige band tussen
Haarlems binnenstad en Grafische Inrichting
Fa. B. ENGELENBERG
Else Mauhs na vijftien jaar
afwezigheid weer op de planken
«A r
Een gebouw waarin met millioenen wordt gewerkt
N.V.V.-besluit in straffe
richtlijnen uitgewerkt
mSÊBmÈ
Hij sjouwt
en sleept de hele dag
Jubileum Amsterdamse Stadsschouwburg
Bloemen van critici
voor Charlotte Kohier
Ogen in Artis
3
Mijlpaal
Millioenenomzet
„Kontiki" komt naar
Amsterdam
Twee radiomusici met
Concertgebouw-Orkest
naar Amerika
„Geen enkel overleg"
Wie
hard
werkt
verdient
Nieuwe schouwburg in
Rotterdam-Zuid geopend
Myxomatose op de
Hoge Vel uwe
DONDERDAG 2 SEPTEMBER 1954
Gistermiddag heeft de president-directeur van de Grafische
Inrichting Joh. Enschedé en Zonen N.V., de heer B. F.
Enschedé, aan de directeur-generaal van P.T.T., de heer
L. N e h e r, de sleutel overhandigd van het nieuwe gebouw,
waar de controle op de aanmaak van de post- en andere rijks
waarden voortaan zal geschieden.
De overreiking van de sleutel vormde als het ware het sym
bool van de hechte band welke er tussen het bedrijf van En
schedé en het staatsbedrijf is gegroeid, een verbondenheid
welke zowel door de heer Enschedé als door de heer Neher
in een toespraak werd gememoreerd.
Het belang van het gebouw blijkt niet alleen uit de afme
tingen: twee vleugels van vier en vijf verdiepingen met een
inhoud van twaalfduizend kubieke meter en een vloeropper
vlakte vaii 3880 vierkante meter; de vloeren zijn bovendien
op een aanzienlijke belasting berekend, die van de kelder
en de begane grond op een druk van tweeduizend kilogram,
die van de overige verdiepingen op een belasting van 1200
kilogram per vierkante meter.
Na een kort welkomstwoord door het
directielid jhr. W. van An dring a de
Kempenaer heeft bij de openingsplech
tigheid in de cantine van het nieuwe ge
bouw van de samenwerkende architecten
prof. ir. C. We g e n e r S 1 e e s w ij k en IJ.
Kok uit Amsterdam eerstgenoemde een
korte toelichting gegeven op de bouwkun
dige aspecten. Hij herinnerde er aan, dat
door het Haarlemse gemeentebestuur de
eis werd gesteld, dat het'nieuwe gebouw
de sfeer van de Bakenessergracht met haar
historische bebouwing niet mocht schaden,
een eis welke overigens door de opdracht
geefster werd gedeeld. Bij de voorstudie
voor het ontwerp, die anderhalf jaar verg
de, kwamen de bouwmeesters tot de con
clusie, dat, wilde men de schoonheid van
de gracht niet aantasten, het nieuwe ge
bouw niet te massaal, noch in de breedte,
de hoogte en de diepte mocht worden.
Vandaar de geleding in drie hoofdele
menten: een lagere vleugel aan de gracht
welke bovendien in drie trafeeën werd
verdeeld, daarachter een diepere en hogere
partij met een nog daar bovenuit stekend
trappenhuis als welkome onderbreking van
het geheel. Professor Wegener Sleeswijk
noemde nog enkele imposante getallen:
voor de bouw werd 4500 kubieke meter
grond verplaatst, 135 meter damwand werd
aangelegd, 35 bemalingspompen werden
opgesteld, 1500 kubieke meter beton ge
stort, 190 ton wapeningsijzer en 400.000
bakstenen gebruikt.
De architect sprak de hoop uit, dat het
gebouw een vreugdevol bezit voor de op
drachtgeefster en voldoening gevend object
voor de gebruiker zou zijn.
Die vloeren worden dan oo'k inderdaad belast met stapels
papier, die intussen een heel wat grotere waarde vertegen
woordigen dan alleen maar de kosten van vervaardiging en
het bedrukken. Het magazijn van het nieuwe gebouw bevat
bijvoorbeeld banderoles voor de tabaksaccijns in zeshonderd
verschillende waarden, waarvan er 700.000 vel per maand
worden afgeleverd. Er zijn cigarettenfabrieken die dagelijks
voor een millioen gulden aan accijnsvellen komen weghalen.
Niet minder omvangrijk is natuurlijk de productie en afleve
ring aan postwaarden, van de briefkaart van zes en de post
zegel van één cent af tot de beursbelastingzegel van vijf
honderd gulden toe, waarvan de waarde per vel dertigdui
zend gulden bedraagt. Van dit nieuwe, aan de Bakenesser
gracht in Haarlems binnenstad gelegen gebouw vindt de ver
zending van alle mogelijke postwaarden naar alle postkan
toren plaats. Alleen al Amsterdam komt twee keer per maand
voor anderhalf millioen aan zegelwaarden per vijftons-post-
auto weghalen.
De heer B. F. Enschedé overhandigt de heer L. Neher een koker, waarin zich de
oorkonde bevindt waarin de overdracht van het gebouw wordt gememoreerd. Op
de achtergrond een bijzonder fraaie foto van de jongste uitbreiding van het com
plex van de Grafische Inrichting en de omringende stadskern.
President-directeur B. F. Enschedé noemde
deze gebeurtenis eên mijlpaal in de ge
schiedenis van het bedrijf. Dat uitbreiding
op deze plaats mogelijk was geweest, was
te danken aan de vriendschappelijke ver
houding met de Tey Ier stichting, die uit
goede nabuurschap de benodigde grond in
erfpacht had afgestaan, daarmee een op
lossing vindend voor de wet, dat er nim
mer grond door de Teylerstichting ver
vreemd mag worden.
Daarom ook kon Enschedé blijven waar
het bedrijf groot is geworden: in het stads
deel tussen Grote en Bakenesserkerk, dat
men lief heeft gekregen en dat men niet
gaarne zou verlaten, ook al wierp gebrek
aan uitbreidingsmogelijkheden problemen
op.
De controle op de aanmaak van post- en
andere rijkswaarden krijgt nu een zelf
standig onderdak, zij wordt van het pro
ductieproces enerzijds gescheiden, maar
blijft er anderzijds door een luchtbrug
toch mee verbonden. Daardoor is een
goede gang van zaken gewaarborgd, ter
wijl er toch geen vrees behoeft te ont
staan voor een verwijdering door een te
grote afstand.
Ook de financiële problemen zijn opge
lost op de grondslag van de historische
verwevenheid van Enschedé en P.T.T. De
heer Enschedé sprak de verwachting uit,
dat dit vertrouwen nimmer betreurd zou
worden, doch dat integendeel deze nieuwe
band een stimulans zou zijn voor de Gra
fische Inrichting om voort te gaan op de
weg welke al zo vele jaren wordt gevolgd.
Met de met hilariteit ontvangen opmer
king, dat de rust nu in het staatsbedrijf
kan komen spreker doelde op het ont
breken van het gedreun der persen in het
i.ieuwe gebouw en de overhandiging
van een door J. van Krimpen ontworpen
oorkonde, die de heugelijke gebeurtenis in
herinnering brengt, besloot de president
directeur zijn toespraak.
De directeur-generaal van de P.T.T., de
heer L. Neher, herinnerde eraan,-dat er
wederzijds volledig begrip voor eikaars
moeilijkheden bestond toen het ruimte
gebrek door de heer Enschedé „met de hem
eigen vriendelijkheid, maar niet minder
beslist" werd ter sprake gebracht. Ook de
heer Neher huldigde het ruime inzicht van
het bestuur van de Teylerstichting en sprak
met lof over de architectonische verdien
sten van het gebouw: „geen ziekelijk pogen
oude stijl na te bootsen, maar het scheppen
van een eigen stijl, welke aansluit bij de
omgeving en tevens recht laat varen aan
de bestemming van het bouwAverk".
De heer Neher zei voorts, dat rust welis
waar niet de karakteristiek van P.T.T. be
hoort te zijn, maar wel van dit specifieke
contrólewerk op een millioenenomzet.
Spreker vervolgde, dat ook dit keer P.T.
T. zich verbonden had met een naam „sans
peur, sans reproche", die van Enschedé.
De resultante naar buiten van die samen
werking moet de critiek doorstaan niet al
leen van eigen land, maar van de gehele
wereld. Vooral het oordeel van de wereld
is de waardemeter over de prestaties van
de postzegels vervaardigende en uitgeven
de instituten.
Tenslotte sprak nog de heer H. J. van
Vliet, de met de dagelijkse leiding belaste
controleur. Hij vroeg zijn directeur hem de
sleutel toe te A'ertrouwen van het gebouw
waar 's morgens het personeel reeds de in
gebruikneming met een gezellig samenzijn
had gevierd.
Dat zijn dienst nu over grote voorraad-
ruimten beschikt, vond hij een veilig ge
voel met het oog op de lange levertijden.
Dat het dagmagazijn voortaan ook inder-
l>OfIstraal 39 - Haarlem - 'Iel. lU'ï
OFFICIëLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
Het vlot „Kontiki", waarmee de Noorse
ethnoloog Thor Heyerdahl zich in 1947
over de Stille Oceaan heeft laten drijven,
zal de komende maanden worden tentoon
gesteld in verscheidene grote steden van
West-Europa, waaronder Amsterdam. Het
vlot zal op 1 October Oslo verlaten en een
reis beginnen naar Rouaan, Parijs, Brus
sel, Antwerpen en Amsterdam. Van Am
sterdam gaat het naar Bazel en vandaar
rta Hamburg, Kopenhagen en Stockholm
ierug naar Oslo.
daad bij daglicht kan werken in plaats van
in een kelder, is ook een grote vooruitgang,
evenzo de cantine, waardoor de ontspan
ningsvereniging ook geen beroep op de
gastvrijheid van het Johezhuis behoeft te
doen.
Een tweede exemplaar van de oorkonde
zou de heer Van Vliet gaarne ophangen;
het schonk hem de gelegenheid een grapje
te maken over het bij het 250jarig bestaan
van Enschedé aangeboden gedenkraam'
dat niet in zijn afdeling was geplaatst, zo
als hij gehoopt had.
Daarna werd een rondigang door het ge
bouw gemaakt. Met het aanbieden van
verversingen aan de genodigden eindigde
deze voor Enschedé en P.T.T. zo belang
rijke middag.
Op verzoek van de directie van het Con
certgebouw-Orkest zullen twee radiomu
sici dit orkest begeleiden op de tournee
door Amerika. Dank zij de medewerking
van de AVRO en de Nederlandse Radio
Unie, die de betreffende musici voor enke
le maanden uitleenden, kunnen de violist
Jan Bleumers, concertmeester van het
AVRO-Cosmopolitain Orkest en van de
Zaaiers, en de trombonist Teun Ploeg, eer
ste trombonist van het Promenade Orkest,
de tour meemaken.
Naar aanleiding van het besluit der
hoofdbesturen-vergadering van de bij het
N.V.V. aangesloten vakbonden op 17 Juii
over het beëindigen van de samenwerking
met de andere vakorganisaties, de K.A.B.
en het C.N.V., heeft het verbondsbestuur
thans richtlijnen uitgegeven voor het
optreden in de toekomst.
„In alle publiekrechtelijke en privaat-
i echtelijke organen, van welke aard ook,
waarin de werknemersvakbeweging op
enigerlei wijze is vertegenwoordigd, zullen
het N.V.V. en de N.V.V.-bonden voortaan
geheel zelfstandig optreden," aldus deze
richtlijnen.
„Met de in deze organen zitting hebbende
vertegenwoordigers van de confessionele
vakbeweging zal dus generlei overleg meer
plaats vinden over de aangelegenheden,
welke in deze organen aan de orde komen,
dan wel onzerzijds aan de orde worden
gesteld."
Het maken van voordrachten betreffende
de samenstelling van organen, besturen en
commissies, alsmede het opstellen en
indienen van candidatenlijsten voor de
verkiezing van leden van ondernemings
raden en fabriekskernen zal voortaan niet
meer gemeenschappelijk geschieden. Even
min zal hierover enig overleg met de
confessionele vakbeweging worden ge
pleegd.
Voorzover de structuur van bepaalde
organen (Stichting van de Arbeid, vak
raden en dergelijke) is gebaseerd op het
bestaan van Raad van Vakcentrales of
bedrijfsunies dient er naar te worden
gestreefd, dat deze structuur ten spoedigste
aan de thans ontstane situatie wordt aan
gepast.
Ook buiten de organen zal elke vorm
van samenwerking met K.A.B. en C.N.V.
v/orden vermeden.
Dientengevolge zal dus voortaan vanwege
het N.V.V. en de N.V.V.-bonden ook
generlei voor- of tussentijds overleg,met
de confessionele vakbeweging meer ge
schieden over acties op het terrein der
loon- en overige arbeidsvoorwaarden.
„Het corresponderen met werkgevers
en/of werkgeversorganisaties, overheids-
en andere instanties, van welke aard ook,
zal voortaan niet meer gemeenschappelijk
geschieden. Gemeenschappelijke bestuurs-,
leden- en personeelsvergaderingen zullen
niet meer plaatsvinden, terwijl het uitgeven
van gemeenschappelijke publicaties .even
eens achterwege zal blijven," aldus de
richtlijnen.
ADVERTENTIE
m WMiêMMmÊm
Hoe houdt een mens dat vol? In de eerste plaats
door goed te eten. Daarom is roomboter op het
brood zo belangrijk voor harde werkers. In kosten
scheelt het maar weinig meer dan 'n cent per boter
ham. Dat is een klein verschil waar grote voordelen
tegenover staan.
m
Binnenkort volgt de 4e grote Room koter Prijsvraag, weder
om met f 10.000,- aan geldprijzen! Blijf dus de rijks-
botermerken sparen. Op elk pakje roomboter staat er een.
Met een spectacle coupé is Woensdag
avond in de feestelijk met bloemen versier
de Amsterdamse stadsschouwburg het zes
tigjarig bestaan van '5 lands eerste schouw
burg gevierd.
Het gemeentebestuur had voor deze
avond vertegenwoordigers uit alle kringen
der hoofdstad en artisten uitgenodigd en
tct de eregasten behoorden de minister van
O., K. en W. mr. J. M. L. Th. Cals, en de
waarnemend Commissaris der Koningin in
de provincie Noordholland, de heer A. B.
J. Prakken, die met Amsterdams burge
meester en de wethouder van Kunstzaken
in de ereloge hadden plaatsgenomen.
In zijn kort welkomstwoord deelde de
directeur van de schouwburg, de heer Joh.
M. Bendien, mede, dat een Amsterdammer,
die onbekend wenst te blijven, heeft aan
geboden een bedrag van 25.000,te stor
ten in het Sternheimfonds (voor weduwen
en wezen van toneelspelers) indien de ge
meente Amsterdam dat ook zou doen.
Nadat het programma met het Wilhelmus
was geopend, trad burgemeester d'Ailly
voor het voetlicht. In zijn korte rede rele
veerde hij de historie van de schouwburg,
daarbij toneelstukken en namen van
spelers noemend uit lang vervlogen dagen
en het recente verleden, namen van acteurs
en actrices, die op de planken van de stads
schouwburg hun triomfen hebben gevierd.
Voor de pauze werd een toneelprogramma
uitgevoerd, dat begon met een verkorte op
voering van „Elckerlyc" door leden van de
Nederlandse Comedie. Daarna volgden
fragmenten uit bekende stukken, gespeeld
door leden van de oude toneelgarde,
Jacquelline RoyaardsSandberg vertolkte
met Louis van Gasteren de droom van
Badeloch uit de Gijsbrecht. De zaal bracht
de actrice aan het slot een langdurige
ovatie. Jan Musch en Marie Faassen speel
den een fragment uit de „Paradijsvloek."
Ook hun bracht het publiek op ondubbel
zinnige wijze dank voor het gebodene.
Albert van Dalsum, Paul Huf en Jacques
Snoek voerden vervolgens een scène uit
„King Lear" op.
Toen kwam het hoogtepunt van de avond:
het optreden van Else Mauhs, die na vijf
tien jaar weer op de planken van de
Nooit ben ik zo hevig heen
en weer geslingerd tussen mijn
afkeer van een der aanvaarde
gewoonten onzer in vele op
zichten barbaarse samenleving
en het verlangen, mijn kin
deren een prettige middag te
bezorgen, als in deze vacantie.
Want de twee kleinen wensten
een bezoek aan Artis Natura
Magistra af te leggen en of
schoon ik uit eigen ervaring
weet dat het beschouwen van
die Amsterdamse verzameling
gedierten in gevangenschap
tal van recreatie-mogelijk
heden biedt, ben ik toch te
zeer begaan met die stomme
gevangenen, om zomaar voet
stoots alle ethische bezwaren
tegen dierentuinen opzij te
zetten.
Niettemin zijn wij naar Ar
tis gegaan, nadat ik mijn ge
weten had gesust met de drog
redenering: ook al gaan we
niet, dan nog blijft Artis ten
eeuwigen dage de Sing-Sing
van vele vrijheidslievende
viervoeters. Een tweede reden
was, dat Artis ongeveer de
enige plek is in de omgeving
onzer dierbare stad, waarop
men niet uitgekeken raakt.
Men ziet er telkens weer
nieuwe gezichten, zowel bin
nen als buiten de tralies, die
het aanschouwen waard zijn,
en bovendien worden er tot
leringe en vermaak van de
bezoekers nu en dan nieuwe
bewoners geboren, die zich in
hun prilheid en onschuld ko
misch gedragen en als zodanig
de harten der gevangenisbe
zoekers weten te stelen.
Ten tijde van ons bezoek
was dit het geval met een
Nijlpaardje, een Nijlveulen
liever, dat, ondanks zijn zicht
bare erfelijke aanleg tot een
zeer grote mond, aandoenlijk
kinderlijk naast zijn reusach
tige moeder uit het water op
dook en knipoogde tegen de
kinderen.
Nadat wij gedrieën het mis
verstand van een onzer uit de
wereld hadden gepraat, dat
deze dieren niet nijlonpaalden
heten waaruit men kan le
ren hoezeer de moderne tech
niek op jonge kinderzielen in
werkt zagen wij toe hoe
de moeder met karrevrachten
hooi werd opgevuld, waardoor
de gelijkenis van deze Nijl
merrie met andere soorten
paarden nadrukkelijker werd.
De wonderen der natuur be
gonnen zich daarna in snel
tempo te ontrollen, naarmate
wij vorderden langs de kooien
en vijvers, omheiningen en
stallen, springrotsen en bas
sins. En gaandeweg rees het
vraagstuk van de al of niet
peadagogische werking dezer
attracties levensgroot voor mij
op. De geketende, uit hun
levensareaal gerukte wezens
achter de ijzeren stangen,
treurend om het verlies van
een nooit gekende vrijheid, die
echter in hun diepste erfelijk
heidsbesef blijft Avroeten en
knagen en roepen en de
vrolijke, verbaasde kinderen
aan mijn hand, kreten van
verrassing slakend over de
lange nekken der giraffen en
de snuffelende brandslangen
der olifantenneuzen, en over
de grillen en grollen der apen.
Ziedaar de problematiek, de
tegenstelling, het brandpunt
ener vaderlijke gemoedson
rust.
Zo werd ik meegesleept
langs de vele bezienswaardig
heden, en die gemoedsonrust
belette mij om dezelfde opge
wonden vreugde te beleven
van dit Artis-bezoek, als die
ik mij uit mijn jongensjaren
als onvergetelijk herinnerde.
Ongetwijfeld moet degene, die
mij indertijd als kleine jongen
langs deze dierenuitstalling
voerde, ook met dit probleem
hebben geworsteld terwijl ik
onophoudelijk babbelde. Ik
heb er destijds niets van ge
merkt. Maar nu weet ik, dat
de volwassenheid verantwoor
delijkheden en beslomme
ringen met zich brengt, die
zelfs de onbekommerde vreug
de van aanschouwen ener
vlooien-vangende apenmoeder
bederven.
Waar is het antwoord?
Wij werden moe van het
slenteren langs de stoffige pa
den en rustten op een bank in
de buurt van de statige struis
vogels, die ons met bewege
lijke nekken aandachtig be
studeerden, als hadden zij
nooit mensen van zo verschil
lend formaat bij elkander ge
zien. De mussen pikten de
kruimels van onze boterham
men op en in de verte trom
petterde een olifant uit ver
veling of wanhoop. Wij deden
het aquarium met grote snel
heid, nadat ik in de ogen der
kleinen de ontzetting had be
speurd over de loerende kro
kodillen-blik. Deze monsters
vervulden ook mij met het af
grijselijk idéé, dat zij als ge
knevelde krankzinnigen nog
slechts met hun ogen kunnen
moorden met ogen die mij
en iedereen de wreedheid ver
weten van deze nauwe opslui
ting in enge bassins, waar
zwemmen noch duiken tot de
mogelijkheden behoort en
waar men als krokodil ge
doemd is om slechts te liggen
en te loeren.
Dit verscherpte het pro
bleem opnieuw. Ik herinnerde
mij de droeve ogen van een
reusachtige gorilla, die zicht
baar naar metershoge oer
woudbomen snakte, en de tot
fatalisme gedoofde blik van
een tijgerin in haar naakte
hok, die had opgehouden te
hopen op bevrijding door eigen
kracht. De leeuwen waren vi
taler en trotser van aanzicht,
zij hielden hun stand op door
zich te gedragen als verzets
strijders in een cel, rotsvast
overtuigd van de ondergang
hunner vijanden wij.
Die blik van verachting,
droefheid en haat begon ik
langzamerhand bij alle dieren
te bespeuren ten onrechte
wellicht, want rnijn kinderen
amuseerden zich kostelijk met
vele van hen en kinderen ple
gen antipathie eerder te mer
ken dan volwassenen. Zij
lachten luid om de pinquins,
die als Charlie Chaplins door
hun domein waggelden en
over de glijbaan in het water
duikelden als clowns. En zij
gaven een pinda aan de oli
fant, die zijn kleine, gewiekste
ogen hebberig op hen bleef
vestigen als een gierige oude
vrouw.
Maar de blikken van de ge
vangenen lieten mij niet los.
Ik meen het antwoord nu
gekregen te hebben van mijn
jongste, die boordevol indruk
ken thuis niet uitverteld raak
te over de biologische won
deren van Artis. Zij dacht
lang na op mijn vraag, wat zij
het aardigst gevonden had. Zij
keek daarbij dromerig omhoog
en ik ben er zeker van, dat
talrijke dierenblikken in
haar gedachten passeerden.
Toen zij haar conclusie ge
trokken had, bleek het dat wij
niet naar Artis hadden behoe
ven te gaan om haar te ge
rieven. Want zij zeide, dat zij
de mussen het aardigst had
gevonden, die de kruimels van
onze boterhammen hadden op
gepikt. De mussen, de enige
vrije dieren van Artis. De
mussen, die zich in de wolken
kunnen verheffen als het hun
goeddunkt en desnoods ook
naar het Rijksmuseum of het
Bosplan kunnen gaan.
Kinderen zijn zeer gevoelig
voor de stemming van de
genen, die zij ontmoeten. Ook
als „degenen" dieren zijn. Ik
denk, dat de mussen in Artis
in een opperbeste stemming
verkeren, en dat hun ogen ons
niets verwijten.
En dat zij kleine kinderen
opgewonden vertellen, hoe ge
lukkig zij zijn.
J. L.
V.l.n.r.: Cruys Voorbergh, Else Mauhs, Ko
Arnoldi en Georgette ReyeVski.
schouwburg verscheen. Tezamen met
Georgette Reyevsky, Cruys Voorbergh en
Ko Arnoldi voerden zij het vierde bedrijf
uit „Elisabeth, de vrouw zonder man", op.
Bij de opkomst van de actrice rees de
zaal als één man overeind en bracht haar
een spontane ovatie. Herhaalde malen
moest aan het slot het doek gehaald wor
den.
Na de pauze speelde het orkest van de
Nederlandse Opera de ouverture „Tann-
hauser," die gevolgd werd door een uitvoe
ring van de laatste episode uit de opera
„Fidelio" onder muzikale leiding van
Alexander Krannhals.
De Amsterdamse actrice Charlotte
Kohier heeft gisteren een bloemenhulde
met het volgende briefje ontvangen: „Een
aantal Amsterdamse toneelcritici, teleurge
steld, dat zij u de eerste September niet op
de planken van de stadsschouwburg kun
nen toejuichen, willen u gaarne langs deze
weg hun hulde betuigen."
Met de onthulling van de gedenkplaat,
de aanvaarding van het destijds door J.
Cossee geschilderde portret van Marie van
EysdenVink en het zij het niet offi
cieel gevierde zilveren toneeljubileum
van de directeur C. L. van der Lugt Mel-
sert, is de nieuwe „grote schouwburg" in
Rotterdam-Zuid Woensdagmiddag geopend.
Voor de bespeelbaarheid van de schouw
burg en de eerste toneelvoorstelling des
avonds door het Rotterdams Toneel ver
wijzen wij u naar de beschouwing welke
onze kunstredacteur daaraan binnenkort
zal wijden.
De vrees dat de myxomatose, die enige
weken geleden in de omgeving van Voorst
reeds ernstige vormen had aangenomen,
zou doordringen tot de Veluwe, is niet on
gegrond gebleken. Dezer dagen zijn in de
bossen van het nationale park „De Hoge
Veluwe" enkele gevallen van deze konij
nenziekte geconstateerd.
