ZE VEN DA GEN HAARLEM
Verheugend herstel van „Thalia"
Htpcrs
GELDBRON
GELDPUT
Dr. Stelma sprak over
Het evangelie voor alle volkeren
Bij de belastingen zijn
grafzerken niet gewenst
Milliarden guldens gleden
door hun vingers
Gouden jubileum bij
Joh. Enschedé en Zonen
VRIJDAG 8 OCTOBER 1954
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
11
Voorstelling van Marieke
In plaats van acht jaar
twee en half jaar straf
Heemsteedse fabrikant
stond terecht wegens
smaadschrift
Nieuwe Haarlemse bussen
waarschijnlijk blauw
Vergroot kantoor Hout
en Plantsoenen gereed
Beeldrijk
Goud huwelijk
Van mensen en dingen
onder de Dam iaat j es
Best Gemest
Poppenhuis
Vliegende
Schotels
R.K. Middenstand
Sierkunst
.NIEUWE WOONSTIJL
Ongeluk met dodelijke
afloop bij Nieuw Vennep
Burgerlijke Stand
van Haarlem
Wat de regisseur betekent voor een ver
eniging kon niet duidelijker blijken dan
uit de voorstellingen, welke de R.K. toneel
vereniging „Thalia" gedurende drie avon
den verzorgd heeft in de Stadsschouwburg.
Er is geen amateurgezelschap, dat met de
regie zo gesukkeld heeft als Thalia. Daar
steekt niets, denigrerends achter. De feiten
wezen het helaas uit. Hoeveel verheugen
der is het dan ook te mogen constateren,
dat de magere jaren klaarblijkelijk achter
de rug zijn getuige de werkelijk verras
sende opvoering van Piet Malherbe's
„Marieke", die ik dezer dagen zag. De ver
eniging is met sprongen omhoog gegaan.
Ze heeft dan nog wel niet het plan be
reikt, waarop de beste H^'rlemse dilet
tanten zich bewegen, haar optreden naar
buiten heeft in ieder geval niveau, heeft
karakter. Men slaat het met vertrouwen
gade. En men richt met hoop en verwach
ting het oog naar de toekomst.
Ik ben blij dit alles te kunnen vaststel
len. Het grootste compliment bevat deze
opgewekte inleiding voor Jan Icas van
Dijk, wiens bezielende en stimulerende
leiding het herstel van een der oudste
katholieke Haarlemse verenigingen heeft
mogelijk gemaakt. Hier is een toneelrot
aan het werk geweest, een routinier, de
man, die het klappen van de zweep kent.
Hij maakte van het toch heus niet zo i
sterke stuk een zeer aannemelijk drama,
een doorvoeld stuk, waarin niet met wat
doorsnee typeringen werd volstaan. Er
mag dan het nodige mankeren aan de dra
matische expressie zijner executanten, hij
liet wat ze deden komen van binnen uit.
Dat trof mij. Ik zag hier een toneelgroep
in opbouw. Een zorgvuldig behoeden van
prille talenten en een bouwen op al ge
vormde kracht. Jan Icas van Dijk moet
de tijd hebben om dat allemaal voort te
zetten. Zijn spelers zullen nauwgezet op
zijn indicaties acht moeten slaan. Maar
wat hij in principe bereikte was het voor
naamste. De troep stond open voor de
karakters, welke ze moest uitbeelden. Ze
groeide erin. Ze was overtuigd van die ka
rakters. Ze durfde die overtuiging uit te
dragen.
Het stuk, ik zei het al, is niet sterk, het
is zeker in het derde bedrijf minnetjes van
constructie. Wat het echter voor heeft is
dat het een probleem aanroert, dat zeker
op het répertoire van het katholiek toneel
maar zelden wordt behandeld: dat van de
ongehuwde moeder. Daarmee schept het
felle contrasten.
Het meisje in „Marieke" wordt buiten
haar schuld moeder. Haar aanstaande
echtgenoot laat haar prompt in de steek.
Ze stuit onmiddellijk op de afwijzende
houding van haar vader, die haar wat
overigens niet ongebruikelijk is de deur
wijst. Haar vroegere schoolmeester neemt
haar op en tracht de vader te vermurwen.
Dat gebeurt na veel vijven en zessen. Het
meisje houdt van een eenvoudige dagloner,
die door haar moeder geen goede partij
werd geacht. Ofschoon men nu uit de hou
ding van de vader mocht afleidep, dat deze
zijn dochter terzijde zou staan, is hij de
eerste om haar de toegang tot het ouderlijk
huis te ontzeggen. Een inkoneekwentie, wel
ke vele mogelijkheden te loor doet gaan.
Immers, hoeveel sterker zou het conflict
geworden zijn, wanneer de vader partij
voor de dochter had gekozen. En hoeveel
sterker zou het stuk geworden zijn, wan
neer het dit conflict niet pas tegen het
eind van het tweede bedrijf had laten be
ginnen, maar meteen bij het begin van I.
De schrijver heeft hier kansen gemist. Hij
voorkomt het bezwaar dan ook niet dat er
meer dan goed is wox-dt gepraat in zijn
stuk. Zo'n figuur als van de koetsier-bos
wachter in „Marieke" is eigenlijk over
bodig. Daarentegen is de verschijning van
een simpele jongen weer knap dramatisch
verwerkt, want de simpele speelt een be
langrijke rol in de ontwikkeling der intri
ge en de aanloop tot het conflict. Ik geloof
dat deze stof nog veel fraaier en inhouds
voller kan worden uitgewerkt, al zullen de
katholieke amateurs blij zijn het hiermee
reeds te kunnen doen.
Wat nu het spel betreft: de halsstarrige
vader leverde een mooie en beheerste rol
op van Jan Overtoom, die alleen zijn rus
tige aard wat minder met pauzes had
kunnen accentueren. Ans Sens-Assendelft
speelde de bazige en bet-weterige moeder
prachtig op toon. Het meisje Marieke werd
door Ans Van Nieuwland met prijzenswaar
dige schroom gespeeld, haar „verloofde"
door Wil v. d. Heyden met iets te weinig
raffinement gekarakteriseerd, waaraan
overigens zijn jeugd niet vreemd zal zijn.
Beiden zullen met routine vaardiger wor
den en vrijer. Een mooie speelrol zag ik
van Martien Langeveld als de onderwijzer.
Hoe goed vermeed hij de preektoon! Het
echtpaar Renken werd door mevr. Moonen
en René Veenendaal raak op de been ge
bracht. Ook de Rossige kreeg van Wim
Moolenaar sympathiek aandoende allure
mee. Een prachtig stuk werk leverde Cor
Wassenberg als Gekke Nelis. De beste spel-
prestatie van de avond, zo natuurlijk van
uitbeelding en emotie. P. v. d. Nouwland
en Alie DuitsVan Straaten maakten met
kleinere rollen de rij vol.
P. W. FRANSE
Monteur voor hof
Het Amsterdamse gerechtshof heeft van
morgen uitspraak gedaan in de zaak tegen
de achtenveertigjarige monteur H. J. B.,
die in hoger beroep had terecht gestaan
wegens een bedreiging met een geweer
van zijn huishoudster. Het vonnis luidde
een gevangenisstraf van zes maanden met
aftrek van voor-arrest. Hij vertoeft bijna
een jaar in het Huis van Bewaring.
B. zal nog een straf van twee jaar moe
ten ondergaan wegens zedenmisdrijven.
Op 25 Februari van dit jaar had de
rechtbank de monteur veroordeeld tot acht
jaar gevangenisstraf en wel zes jaar we
gens ontucht en twee jaar wegens bedrei
ging. Het hof heeft de straf verminderd
tot twee jaar en zes maanden, namelijk
twee jaar voor zedenmisdrijven en een
half jaar voor de bedreiging.
De officier van justitie bij de arrondis
sementsrechtbank in Den Haag heeft Don
derdagmorgen 75 gulden boete geëist tegen
een 37-jarige fabrikant uit Heemstede, die
terecht stond wegens smaadschrift.
Hij had een stuifmachine verkocht aan
een fruitteler in Ter Aar. Toen deze maar
niet betaalde, had hij hem gedreigd te zul
len rondvertellen dat zijn cliënt een wan
betaler was. Die bedreiging voerde hij uit
door aan verschillende mensen in Ter Aar
brieven te schrijven, die in de zelfde straat
als zijn debiteur woonden.
De verdachte verweerde zich met te zeg
gen dat hij niet precies wist op welk num
mer de klant woonde en dat hij daarom
maar verschillende brieven had verstuurd,
dan zou één ervan wel terecht komen. En
passant had hij in deze brieven een kaar
tje met zijn firmanaam gedaan. De officier
vond dat de verdachte van een „beroerde
mentaliteit" had blijk gegeven.
Uitspraak over veertien dagen.
99
99
De tweede lezing van de drie, die door
de Oecumenische Raad van Haarlem in
samenwerking met de Volksuniversiteit
worden georganiseerd over de tweede ver
gadering van de Wereldraad van Kerken
te Evanston, werd gisteravond gehouden
door dr. J. H. Stelma, die sprak over „Het
Evangelie voor alle Volken".
Dr. Stelma bepaalde zich hoofdzakelijk
tot de tweede sectie van de Wereldraad,
waarbij Evangelisatie behandeld werd. Al
lereerst echter besprak hij enkele facetten,
onder andere een indrukwekkend Avond
maal en de algemene schuldbelijdenis in
het Chicago-stadion, van het congres,
waaruit de sfeer van oecumenie, zoals die
daar bestond, viel af te leiden. Terloops
ook benadrukte dr. Stelma de waarde van
het onderzoek in de vijfde sectie, die de
menselijke verhoudingen bestudeerde en
in een eindrapport tot de conclusie kwam,
dat rassendiscriminatie ontoelaatbaar is;
een conclusie, waarbij Z.-Afrika zeer tot
voorzichtigheid gemaand had.
ADVERTENTIE
Opticien
Zijlstraat 91 - Haarlem
Naar wij vernemen overweegt de directie
van de N.Z.H. de nieuwe stadsbussen, welke
het volgend jaar op het Haarlemse stadsnet
in dienst komen, een blauwe dan wel een
gr\jze, eventueel een combinatie van beide
kleuren te geven.
Wij schreven i-eeds, dat men in het stads
verkeer de groene kleur der dochteronder
nemingen van N.S. niet zo geslaagd vond,
omdat deze kleur meer een landschapskleur
is, welke beter voldoet op de buitenlijnen.
Nu wordt er gedacht aan de kleur van de
„Blauwe Engel", de nieuwe dieseltreinen
voor de locaalspoorwegen, of aan een terug
keer naar de donkere kleur blauw, welke nog
gebruikt wordt voor het tramwegmaterieel
van de N.Z.H., eventueel in combinatie met
grijs.
Vele passagiers zullen het op prijs stellen,
dat thans de beschermende dakjes op het
Stationsplein ook glazen wanden bij de
drukste halten van het Haarlemse stadsnet
zijn geplaatst. Het ligt in de bedoeling van de
directie, dat tegen het voorjaar de service
nog wordt uitgebreid door het aanbrengen
van overzichtelijke routekaarten in die
wachtgelegenheden. Tevens wordt overwo
gen of op de halteborden een verkorte dienst
regeling kan worden aangebracht, bijvoor
beeld door vermelding van de frequentie, zo
mogelijk ook van eerste en laatste bus. Deze
gegevens kan men natuurlijk uitgebreider in
de reisgids vinden.
Nadat er cp het terrein van de Haarlemse
stadskweektuin aan de Kleverlaan een
woning voor de directeur van de Dienst
van Hout en Plantsoenen was gebouwd,
werd 't mogelijk het kantoor van de dienst
te vergroten, hetgeen dringend nodig was.
Deze uitbreiding en verbouwing zijn thans
voltooid. De heropening vindt plaats op
Woensdagmiddag 13 October.
„Waarrr worrrden de bankbiljetten gemaakt?" Wij herinne
ren ons de vraag nog van de economiedocent. „Bij Enschedé in
Haarlem". We zijn er eens gaan kijken en zijn met een pas
langs drie, vier geüniformeerde mensen met pistolen gewandeld,
tot we in het heilige der heiligen kwamen, de „speelgoedkamer''
noemen ze dat maar. Daar troffen we uitsluitend dames aan,
die met onverstoorbare rust temidden van stapels geld zaten,
millioenen guldens en roepiah's. Mejuffrouw Out, die daar
door niemand bij die naam gekend zou worden, want ze heet
„Tootje", had juist haar 25-jarig jubileum bij Enschedé achter
de rug waar géén geld op groeit en had juist weer
een stel bankbiljetten in de hand; ze telt er zo'n 27.000 per dag,
en wie de moed zou hebben na te rekenen hoeveel geld er door
haar vingers gegaan is, zou bij zo'n paar milliard wel verstrikt
raken in de nullen.
Het geld loopt als water door haar smalle vingers. „Je krijgt
hele smalle handen van dit werk, het is een soort gymnastiek
voor je vingers", zegt ze. Men hoeft daar niet met grapjes af
te komen, zoals: „Makkelijk voor Enschedé om salaris te be
talen, want ze maken 't zelf", want bijna elk mopje over geld-
makerij heeft bij Enschedé juist de baard gekregen. De con
trole op de bankbiljetten grenst aan het onmogelijke. Het wordt
zo'n keer of tien gecontroleerd, elk bankbiljet, vanaf het moment
dat het als blank papier binnen komt tot het als betaalmiddel
de deur uitgaat. Enorme stapels vellen, op elk waarvan vijftig
bankbiljetten staan gedrukt, liggen schijnbaar slordig op de
tafels. Naast Tootje zitten de dames Stien Duits die er al
38 jaar is en Jo van Leeuwen ze is er 16 jaar en dit
drietal kan er zich op beroemen dat niemand zoveel geld door de
vingers laat glijden als zij. Milliardaires zijn het, die de bil
jetten tellen, inpakken, van stempels voorzien, dichtnieten,
kortom al die handelingen, die uiteindelijk een zwaar pakketje
opleveren, in cellofaan verpakt, dat een kapitaal vertegenwoor
digt. Zoals die ene keer na de oorlog, toen er biljetten van
1000 werden gedrukt.... Indonesische Roepiah's komen bij
duizenden tegelijk binnen. Prachtige gave bankbiljetten, alle
maal puntgaaf, en die, waar maar het geringste smetje op zit,
worden er onmiddellijk uitgehaald door een juffrouw, die ook
alweer zo'n jaar of dertig tegen het geld heeft zitten aankijken.
De hele dag baden dertig dames in het geld. „Het is wel een
tikkeltje eentonig", belijdt Tootje. Maar toen zij enkele dagen
geleden wegens haar zilveren jubileum werd gehuldigd, had
ze geen spijt van haar geldtellerij. Het is eindeloos nauwkeurig
werk, en is het dan verwonderlijk, dat Tootje laatstleden
Zaterdag ook 25 jaar op Denksport was geabonneerd".
„HET RIJK TOONT zijn ar
moede in de belastinggebou
wen" is een misschien ver
ouderde uitspraak. Wat vroe
ger armoede was, wordt nu
wel betiteld als psychologische
fijngevoeligheid; men kan de
belastingbetaler niet in een
weids gebouw ontvangen. Maar
de laatste interpretatie zal met
moeite aanvaard worden door
de bezoeker van het sombere
gebouw aan het Klein Heilig
land, waar de ontvanger van
de directe belastingen zetelt.
Het is troosteloos om daar
je goede geld te moeten bren
gen. De 64-jarige Van Weeren,
die in een klein houten huisje
op de stoep op de gestalde
fietsen let, heeft er een wee
moedig trekje van gekregen.
„Je kunt wel merken, dat mijn
klanten niet voor de lol ko
men", zegt hij meewarig.
Maar wie zou menen, dat er
binnen nou alleen maar tries
tigheid is, vergist zich. Nog
onlangs hebben ze daar gebul
derd van het lachen. Een be
lastingbetaler bood al zijn goe
de diensten aan, toen hij een
ruim uitstel van betaling had
gekregen. ,,Wat kan ik voor u
doen?" vroeg hij. „Niets", zei
de betrokken ambtenaar, de
heer Henkei. „Nou, maar als u
nog eens een grafzerk nodig
heeft...", bood de „klant" aan.
Ook weigerde eens een Haar
lemmer rijksinkomstenbelas
ting te betalen, want „Ik heb
helemaal geen inkomsten uit
het rijk, alles komt uit mijn
winkel".
HOOFD-ONTVANGER VIS
SER is een gezellige man. „De
inwoners van Kennemerland
zijn allemachtig schrijverig",
zegt hij, „om allerlei kleine
dingen klimmen ze in de pen,
we krijgen duizenden en dui
zenden brieven per jaar". In
de drukke tijd als de aan
slagen net de deur uit zijn
komen er gemiddeld drie zak
ken post per dag; in de „slap
pe tijd" toch altijd nog een zak
per dag.
De ontvanger heeft nog
nooit in Haarlem een echte
„scène" meegemaakt „Er zijn
er wel eens die overal rondba
zuinen, dat ze niet willen be
talen en dan gaan ze aan het
loket om de ontvanger vragen;
dan denken ze dat ik van de
andere kant van het loketje
zal gaan terugschelden". Als
er lastige klanten zijn, ont
vangt de heer Visser hen op
zijn kamer. Er zijn er weinig,
die het nut van belasting niet
begrijpen; de meesten zijn per
soonlijk geraakt en dan wordt
het praten". Meestal draait
het dan uit op een verzoek om
afschrijving wégens onvermo
gen, of een bijzondere beta
lingsregeling. „De staat is een
menselijke crediteur" zegt de
heer Visser, die altijd bereid is
te praten.
Hoe ingewikkeld de belas
tingmaterie is kan ook blijken
uit het gering aantal goed in
gevulde biljetten.
Hoe ingewikkeld en geheim
zinnig het op het belasting
kantoor toegaat kan ook blij
ken uit het wassen van de ra
men: er zijn twee groepen gla
zenwassers, de een voor de bui
tenkant en de ander voor de
binnenkant van de ramen. En
wat die ramen betreft, je kunt
van binnen naar buiten kijken
en van buiten naar binnen,
maargeld zie je niet.
In de rij voor het belastingloket.
We hebben de indruk, dat
de laatste jaren de projectie
lantaarn meer en meer in ere
komt, niet alleen tot leringe
ende vermaak van kinderen,
maar ook van ouderen. Het
bezit van zo'n apparaat doet
de behoefte aan répertoire in
celluloid toenemen en de
Zandvoortse filmstrookonder
neming Fipron ziet daar dan
ook brood in. Zij heeft reeds
een indrukwekkende fonds
lijst, welke onder de num
mers 801 en 802 twee stroken
over oud-Haarlem staan ver
meld. We kregen die twee keer
twintig beeldjes ter recensie
toegezonden, hetgeen Fipron
des te geruster kon doen om
dat haar producten de toets
dei- critiek glansrijk doorstaan.
Dit geldt niet alleen voor de
scherpte van de negatieven,
maar ook voor de keuze der
afbeeldingen. Zo begint de
eerste strook met een repro
ductie van de tekst van een
lofdicht op de Spaarnestad
van Diric Mathijszen, gevolgd
door een uit de tweede helft
van de zestiende eeuw date
rende kaart van Jacob van
Deventer. Plaatjes van het be
leg van Haarlem en van een
terechtstelling na het beleg
brengen de toeschouwer dan
al direct in de historische
sfeer der stad, de projector is
verzekerd van een aandachtig
publiek voor de daarop vol
gende kijkjes in het Haarlem
van vroeger eeuwen.
De samenstellers van de
stroken hebben veel gebruik
gemaakt van prenten en schil
derijen van meesters uit de
Haarlemse school, zoals Pieter
van Saenredam, Jan de Bray,
Gerard Berckheyde, Van der
Vinne, Cornelis van Noorde.
De eerste strook eindigt met
een opname van de brede
bocht van het Spaarne bij de
vroegere brouwerij „Het Dub
bele Anker", een der schoon
ste stadsgezichten die wij
kennen.
De tweede strook kan als
illustratie dienen voor de
niets-ontziende sloopwoede
welke Haarlem in de negen
tiende en ook nog in de het
begin van de twintigste
eeuw heeft geteisterd. Men
enige bedenking die men
tegen de keuze der fotogra
fieën zou kunnen maken.
Wel verdient het aanbeve
ling, dat de vertoner van deze
stroken zich voorziet van
enige lectuur, welke tot basis
van een toelichting kan dienen.
Het echtpaar Smoorenburg
Rumkorf, Hyacinthenlaan
23, zal op 20 October vijftig
jaar getrouwd zijn. Maar het
wordt op Zaterdag 16 October
al gevierd. Niet om het maar
7 November geopend; op
werkdagen van 912.30 en
van 13.3017 uur; op Maan
dag, Woensdag en Zaterdag
ook 's avonds van 2022 uur
en Zondags van 14 tot 17 uur.
De heer W. Pappot, slager
in Oud-Schoten, heeft de
goede naam van de oude stad
Haarlem hoog gehouden. Op
de veetentoonstelling in Lei
den ging hij met de ereprijs
voor het best-gemeste varken
strijken. Die zet hij nu naast
de wisselbeker, die hij vorig
jaar al won. De ere-prijs be
doelen we, niét het varken.
De directie van het Frans
Halsmuseum is er in geslaagd
Wij achten het onze plicht
de vliegende schotels op de
voet te volgen, zij het dan
met de pas op deze plaats.
Haarlems plaats in de we
reld der vliegende buiten
aardse voorwerpen begint
erkend te worden, tenmin
ste wat betreft de tientallen
meldingen, die uit verschil
lende hoeken der wereld ter
redactie kwamen. Frankrijk
is nog steeds het centrum.
In de volgende plaatsen zijn
V.B.V.'s gezien (wij weten
nu namelijk dat vliegende
schotels slechts een onder
deel vormen van de soort
Vliegende Buitenaardse
Voorwerpen): Rijssel, Nan
cy, Vannes, Angoulême, Le
Havre, Deauville, St. Etien-
ne, Clermont Ferrand, Ni-
mes, Ajaccio, Quimper,
Cholet, Pontivy, Lens, Nan
cy, Mulhouse, Lyon en Lu-
signac. Er werden, in totaal
door een 500 personen, ge
signaleerd onder andere:
een escadrille vliegende
„krabben", 'n groene schijf,
een vliegende sigaar, twee
grote lichtende bollen, een
lichtgevende steeds van
kleur veranderende „ster".
In Lissabon, Portugal, heeft
de landeigenaar Ferreira
voor de politie gezworen
een vliegende „Beker" te
hebben gezien,waaruit twee
reuzen stapten, in metaal-
kleurige pakken gekleed.
Ook een katholiek geeste
lijke was getuige daarvan.
De reuzen namen een paar
plantenstekjes en verdwe
nen weer. Sporen van de
beker zijn gevonden. Te
Lusignac hebben vijf per
sonen een schotel op de
aarde gezien. Na enkele mi
nuten steeg hij razendsnel
op. Een 20-tal scholieren
hebben kleine mannetjes
uit een schotel zien stappen.
De scholieren vluchtten toen
de mannetjes hard naar een
voorwerp renden, dat zich
daarna razendsnel verhief.
De Amerikaan Cooien (ge
heelonthouder) heeft een
stel voorwerpen zien vlie
gen, die op bierflessen met
gele staarten leken. Twee
vooraanstaande Turkse pro
fessoren hebben van een
vliegtuig uit een vliegende
sigaar gezien. Deze heren,
Ismail en Egeli, hebben
hierover officiële verkla
ringen afgelegd.
En nu vragen wij maar:
wat hebben we er aan, als
men ons dit allemaal komt
vertellen, wat kopen we er
voor? We zeggen welwil
lend maar dreigend vanaf
deze plaats: „Als er deze
week in Haarlem niet een
V.B.V. landt schotel, si
gaar, bierfles, krab, bol of
ster houden wij op met
het maken van reclame
voor al dat geheimzinnig
gedoe. Gauw, of het is af
gelopen". Welwillend maar
dreigend.
het prachtige 18e eeuwse pop
penhuis nog een jaar langer
in bruikleen te mogen houden.
Dertien October wordt het
seizoen 1954'55 van de R.K.
Middenstandsvereniging, af
deling Haarlem, geopend met
een bijeenkomst in Brink-
mann. Het programma voor
het nieuwe seizoen vermeldt
onder andere een vasten
avondfeest, een passieavond,
een marionetten-spel en een
jaarvergadering. Een cursus
zal worden gegeven over
„Spreken in het Openbaar."
lette maar eens op de tekening
van de Raakstorens, zoals die
er nog geen honderd jaar ge
leden stonden. Een plaatje
van de demping van het Ver-
wuift in 1859 is eveneens
karakteristiek te noemen voor
een „stadssanering," welke
nog niet de overwegingen
kende van de huidige stede-
bouwkunde. Wellicht dat in
de tweede strook het culturele
element niet zo goed vertegen
woordigd is wij troffen al
leen het, overigens alleraar
digste, schetsje dat Rocussen
maakte van een onaangenaam
mens in de Haarlemmerhout
maar dat is dan ook de
vast achter de rug te hebben,
ook niet omdat de laatste
loodjes zo zwaar wegen, dat ze
niet meer te tillen zouden zijn
maar omdat dan hun zoon
en dochter met de 6 kleinkin
deren komen. Het echtpaar is
nog jong, al is het niet in jaren
Frans Smoorenburg is 75 en
zijn vrouw Lucretia 73 jaar.
Hedenmiddag om half-vier
wordt de tentoonstelling „De
sierkunst van de Tropen" ge
opend in het museum „Het
Huis Van Looy." De tentoon
stelling blijft tot en met
Indertijd schreven wij reeds
uitvoerig over de bijzondere
vormgeving, welke de jonge
architecten Brakel en Buma
voor het complex van 37 mid
denstandswoningen van „Tuin
wijk-Noord" aan de Hector-
straat straks Karei Door
manlaan hadden ontwor
pen. Thans zijn deze wonin
gen, voortgekomen uit een
frisse en vooruitstrevende
geest, vrijwel gereed. Uiter
aard breken de toekomstige
bewoners zich het hoofd over
een passende inrichting. Om
te demonstreren op welke
wijze een harmonie kan ont
staan tussen in- en exterieur
heeft de woningbouwvereni
ging aan de „Kerkuil" ver
zocht in samenwerking met de
architecten, een der huizen
voorbeeldig in te richten, als
een positieve bijdrage tot een
moderne woonstijl.
Het resultaat daarvan kan
men van morgen, Zaterdag 9
October, af tot en met 20 Oc
tober dagelijks bezichtigen
van 1417 en van 1921 uur.
Zondags alleen 's middags.
Evangelieverkondiging aan alle volken
kan met drie woorden omschreven wor
den: apostolaat, zending en evangelisatie.
Het laatste achtte spreker het beste
woord. „Jezus is evangelist, Hij is wat Hij
zegt, bij Hem vallen woord en daad sa
men". Dr. Stelma betoogde, dat verdeeld
heid de grootste sta-in-ae-weg is voor de
boodschap van God. De wereldraad beoogt
dan ook niet de eenheid om de eenheid,
maar om de taak van het evangelie uit te
voeren. „Er wordt geklopt aan de deur en
gevraagd om brood, het voedsel dat het
Leven in stand houdt". Er is maar één ant
woord mogelijk: het woord van het evan
gelie èn de daad. De grootste door
dringingskracht heeft het evangelie raet
door de verspreiding van de daartoe aan-
gestelden, maar door de leken, die bij hun
werk en waar ze ook zijn, het woord aan
de daad paren. Zij overbruggen de kloof
tussen kerk en wereld.
In het rapport werd ook aandacht be
steed aan de verhouding niet-Christenen
Christenen. Al stelde het rapport voorop,
dat er geen andere naam dan Jezus Chris
tus door de hemel is gegeven, waaronder
men zalig kan worden, toch dient men met
grote eerbied andermans overtuiging te
benaderen. „Niet met ons geloof, maar met
de wetenschap dat wij allen geroepen zijn
tot Gods zaligheid, moeten wij hen bena
deren". Ons getuigenis blijft altijd mense
lijk. wij kennen ten dele, wij profeteren
ten dele.
„Evanston heeft ons bescheidenheid ge
leerd", besloot dr. Stelma. die de eind
conclusie van het rapport der tweede sec
tie samenvatte tot slot: „Wij staan aan het
begin van de vervulling van de taak het
evangelie te brengen. Onze opdracht is
te werken zolang het dag is. opdat allen
komen tot de kennis van de Waarheid,
het evangelie en Jezus, de Hoop van da
wereld".
Op 10 October zal het vijftig jaar geleden
zijn dat de heer H. A. Hoogerbeets in dienst
trad bij de Lettergieterij van Joh. Enschedé
en Zonen.
De eerste werkzaamheden waarop hij in
1904 zijn krachten ging beproeven waren het
afbreken, slijpen, snijden en opzetten van
letter. Na verloop van tijd bekwaamde hij
zich in het inzetten en justeren.
Zijn werkzaamheden werden aanmerke
lijk uitgebreid toen hij later eveneens de
afdelingen galvanoplastiek en stereotypie
doorliep om zich van de daar bedreven tech
nieken op de hoogte te stellen.
Na enige tijd als plaatsvervanger met de
leiding van de lettergieterij te zijn belast
kwam in 1928 de dagelijkse leiding van deze
afdeling vast in zijn handen. De genoemde
afdelingen galvanonlastiek en stereotypie
waren reeds eerder aan zijn hoede toe
vertrouwd.
Bij de viering van het 250-jarig bestaan
van Joh. Enschedé en Zonen in Juni van het
vorig iaar werden zijn verdiensten voor het
bedrijf beloond met de verlening van de
ere-médaille in goud verbonden aan de Orde
van Oranje Nassau.
Ads bijzonderheid kan nog vermeld worden
dat de vader van de heer Hoogerbeets even
eens in de lettergieterij zijn vijftig-jarige
dienstverband heeft kunnen herdenken.
Haarlemse rechtbank
Voor de Haarlemse rechtbank heeft zich te
verantwoorden gehad de chauffeur H. P. T.
uit Hoofddorp, werkzaam bij een autobus
onderneming te Aalsmeer. Hem was ten
laste gelegd overtreding van artikel 36 der
Wegenverkeerswet. In de nacht van 22 Juli
reed hij op de Rijksweg 4 (Den HaagAm
sterdam). ter hoogte van Nieuw Vennep. Bij
het passeren van een scooter heeft hij dit
voertuig aangereden, waardoor de duo-pas-
sagiere. mevrouw A. C. B. uit Amsterdam,
op de weg is gevallen en de volgende morgen
in het Sint Elisabeths Gasthuis te Haarlem
is overleden. Blijkens een onderzoek van
wachtmeesters van de rijkspolitie moet de
scooter aan de rechterkant van de weg heb
ben gereden. De bestuurder, de heer B., zeide
niet meer precies te weten hoe hij op het
ogenblik van het ongeluk had gereden; als hij
op de Rijksweg reed. dan was de afstand tot
de rechterkant van de rijweg één tot ander
halve meter. Hij is er goed afgekomen, maar
zijn echtgenote is overleden.
De verdachte zeide, dat de bestuurder van
de scooter, toen hij wilde passeren naar
links is uitgeweken en dat hij dit voertuig
midden op de weg heeft geraakt. Verder uit
wijken was hem niet meer mogelijk.
De officier van justitie herinnerde er aan,
dat de chauffeur een autobustocht met een
Engels gezelschap van dertien dagen achter de
rug had. Men was in Zwitserland geweest en
had diverse bergtochten gemaakt. In de och
tend van 21 Juli was de bus uit Koblenz ver
trokken en na een onderbreking in Amster
dam was men naar Hoek van Holland gere
den. Daarna keerde de chauffeur met een
lege bus terug en des nachts om een uur is
het ongeluk gebeurd. De chauffeur moet erg
vermoeid geweest zijn en het is te betreuren
dat dergelijke tochten niet met twee chauf
feurs gemaakt worden. Dat willen de chauf
feurs niet, omdat zij dan minder fooi ont
vangen. De officier wilde de chauffeur niet
brodeloos maken door te eisen het rijbewijs
in te trekken. Een zware straf achtte hij wel op
zijn plaats en hij eiste een hechtenisstraf van
drie maanden.
De verdachte merkte op. dat zijn directie
uitmaakt of er een of twee chauffeurs de
tochten maken. Hij wenste, dat er fooien ge
geven werden, zoals de officier zich dat voor
stelt. Verdachte zeide niet oververmoeid te
zijn geweest.
De rechtbank zal op 14 October uitspraak
doen.
ADVERTENTIE
BUIGOMME
TOCHTBAND van SCHUIMRUBBER
'n Doeltreffende bescherming van
deuren en vensters tegen koude en tocht
HAARLEM, 7 October 1954
ONDERTROUWD: 7 Oct., J. F. Geeris en
K. Visser; J. W. Dekker en H. Ch. Molen
kamp; W. Blanken en S. A. Zuilhof
GEHUWD: 7 Oct., C. A. Belt en H. van
Veen; J. G. Burger en J. J. Mol; P. Roozen
en M. E. A. van der Meulen; O. F. Hentschke
en C. van Tongeren.
BEVALLEN van een zoon: 4 Oct., L. A.
Moser—Hagen; 7. Oct., A. J. Olijhoek—van
Assema.
BEVALLEN van een dochter: 5 Oct., E. C.
de Vries—Aerts; 6 Oct., Th. M. de Vries—
Prins; O L. SeverijnseDerr; N. Boudewijns
—var v ma: 7 Oct., G. Fcerstravan
Rer S. BravenbocrWeijers; A. M.
óe nelissens; W. M. C. Huiting—
de R,
OVEi.i^EDZN: 5 Oct.. F. A. J. M. van Gie-
zen. 53 j., Damstraat; 6 Oct., H. Verheul, 73
j., Gasthuisvest; 7 Oct., N. C. Mentink, 54 j.,
Kamperlaan.
