Agenda voor
Haarlem
„De Barbier" door Italianen
.Clowntje Rick
Congres overheidsdocumentatie
in het Haarlemse Stadhuis
Meubels opknappen Prachïbijts
„Achter Wallen
en Poorten"
De Firato volgend
jaar naar de RAI
Mij. tot bevordering der
geneeskunst bijeen
De Nederlandse Opera
in dit seizoen
Onder meer „Peter Grimes"
van Benjamin Britten
VRIJDAG 15 OCTOBER 1954
5
Uitbreidingsplan
„Schalkwijk"
Slachtoffer van verkeer
overleden
Voor de kinderen
Regina garandeert U
4 extra voordelen!
Zware straf geëist tegen
Haarlemse buffetbediende
Zeven maanden geëist
tegen bloemistarbeider
Wie zag ongeluk bij Bavo?
„Musicorda" geeft
een uitvoering
FEUILLETON
Het Italiaanse opera-ensemble onder en Gino Belloni als Don Basilio toonden
muzikale leiding van Gino Barsanti, die vooral hum bedrevenheid in het spel. Dit
deze maand' door ons land trekt met „De kan ook gezegd worden van Ernesto Vez-
Barbier van Seville" van Rossini, gaf Don
derdagavond zijn aangekondigde voorstel
ling in dd Haarlemse Stadsschouwburg.
Een opvoering van „De Barbier" is op z'n
minst altijd interessant, al zou het slechts
zijn om te ervaren hoe het werk gegeven
wordt. Want ik geloof niet, dat er één
andere opera bestaat waar zo vrijmoedig
mee omgesprongen wordt en waarin aller
lei theatertrucjes en spontaan te pas ge
brachte grappen zich zo ophopen. Het
krioelt althans in mijn geheugen van tien
tallen interpretaties van het onverwoest
bare werk, die steeds weer anders waren.
Deze jongste opvoering kon nu niet tot
de meest muzikaal verfijnde gerekend wor
den. Rossini de „Zwaan van Pesaro"
moest heel wat van zijn sierlijke pluimen
laten. Beter gezegd: de fijne spiritualiteit
van zijn muziek werd niet erg ontzien. Van
geraffineerde muziekcomedie werd het een
klucht, gespeeld en gezongen met het over
rompelend bravour, dat alleen de theater
routine aan de hand doet. En als we niet
wisten dat er nog zoveel verfijnder genot
uit deze merkwaardige partituur te puren
was, zouden wij allicht van een geslaagde,
een vermakelijke, ja meeslepende opvoe
ring kunnen spreken. Aanvaardt men een
maal een minder verheven en delicaat ni
veau, dan was er toch heel veel in te
waarderen.
De tenor Amerigo Gentilini gaf een crea
tie te zien en te horen van de Almaviva-
partij, die tot de beste behoort d'ie ik mij
herinneren kan. De vocale hoogtepunten
van de avond waren aan deze prachtige
zanger te danken. De Rosdna van Magda
Piccarolo kon verbazing wekken door een
vlotte coloratuur, maar ook pijnlijk op
onze muzikale zenuwen werken door haar
kwijnend, steeds van onderuit intoneren,
dat wel heel vervelend klonk bij de thema-
opzet van de coloratuurvariaties op „Ah,
vous diirai-je maman", die zij voor de zang
les inlaste. Bruno Cioni ais Doctor Barolo
Burgemeester d'Ailly van Amsterdam
heeft gisteren de vijfde radio-tentoonstel
ling „Firato" geopend in gebouw Bellevue,
dat nu welhaast te klein is geworden voor
deze vak-expositie, die nu ook de souter
rains en de bovenzalen in beslag heeft ge
nomen. De voorzitter van het tentoonstel
lingscomité heeft dan ook verklaard dat
volgend jaar de Firato in het RAI-gebouw
gehouden zal worden, aangezien de be
langstelling ieder jaar groter wordt.
Hoewel deze expositie in de eerste plaats
voor de handelaren in radio-artikelen is
bedoeld, kan het publiek er 's avonds en
Zaterdagmiddag ook komen kijken naar
de verbijsterende hoeveelheid electroni-
sche apparaten op het gebied van radio,
televisie, bandrecording en geluidsrepro
ductie. Vooral op dit laatste terrein zijn er
verrassende demonstraties, die mede ten
doel hebben het publiek op te voeden in
de richting van „high fidelity", waarbij
ook de hoge registers bij de weergave van
gramofoonplaten recht wordt gedaan. Dat
dit ook zonder zeef kostbare installaties
met ingewikkelde luidspreker-combinaties
en speciale aftasters te verwezenlijken is,
wordt door enkele firma's overtuigend be
wezen.
VRIJDAG 15 OCTOBER
Spruitenbosstraat 9: Gemeente van Cnris-
tus, 8 uur, Gebouw Ned. Protestantenbond,
Berkenstraat: Oud Katholieke Kerk, pastoor
M. A. Zwart, 8 uur. Concertgebouw: Noordh.
Philh. Orkest, 8 uur. Phoenixterrein: Circus
Strassburger, 8 uur. Vleeshal: Modeshow C.
6 A., 8. 9.30 uur. Herman Robbersstraat:
(Hectorstraat), tentooonstelling woning-in
richting, 7 tot 9 uur. Frans Hals: „Niagara",
18 jaar, 7 en 9.15 uur. Minerva: „Roman
Holiday", alle leeft., 8.15 uur. City: „60 zadels
voor de marine", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Palace: „Het vlees en de duivel", 18 jaar,
7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Ridders van de
Ronde Tafel", 14 jaar, 6.45 en 9.15 uur. Roxy:
„Levend begraven", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Lido: „From here to eternity", 6.45 en 9.15
uur. Luxor: „Geldroof in Londen", 18 jaar,
7 en 9.15 uur.
ZATERDAG 16 OCTOBER
Stadsschouwburg: „Muiterij op de Caine".
Nederlandse Comedie, 8 uur. Spruitenbos
straat 9: Gemeente van Christus, 8 uur. Ru-
dolf Steiner school, Wilhelminastraat 43 a:
Geestelijke ontwikkeling door: Anthroposo-
Ehie, 16 uur. Phoenixterrein: Circus Strass-
urger, 2 en 8 uur. Herman Robbersstraat:
(Hectorstraat), tentoonstelling woning-in-
riöhting, 2 tot 5 en 7 tot 9 uur. Frans Hals:
„Niagara", 18 jaar. 2.30, 7 en 9.15 uur. Miner
va: „Roman Holiday", alle leeft., 2.30, 7 en
9.30 uur. City: „60 zadels voor de marine"
14 jaar, 2.15, 4.30, 7 en 9.15 uur. Palace: „Het
vlees en de duivel", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15
uur. Rembrandt: „Ridders van de Ronde
Tafel", 14 jaar, 1.45, 4.15, 6.45 en 9.15 uur.
Roxy: „Levend begraven", 14 jaar, 2.30, 7
en 9.15 uur. Lido: „From here tot eternity",
1.45, 4.15, 6.45 en 9.15 uur. Luxor: „Geldroof
in Londen", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
zosi in de titelrol een zware bariton met
buitengewone hoogte. De mezzo Litizia Del
Col, als Berta de gouvernante, kreeg ge
legenheid om met haar arietta (een num
mer d®t meestal geschrapt wordt) te tonen
dat haar stem kwaliteiten heeft en dat
haar manier van zingen gezond is.
De ensemblenummers wanen vooral mu
zikaal het zwakke punt. Ook het gehalte
van het orkest bleek niet bijzonder. Maar
er werd op de planken een jolige stemming
gewekt en zo tussenibei was er brillante
Italiaanse solozang te beluisteren. Dit bleek
voldoende om die zaal tot geestdrift te
brengen.
JOS. DE KLERK.
In het ledencongres van de Koninklijke
Nederlandse Maatschappij tot bevordering
der Geneeskunst, dat heden te Leeuwar
den geopend is heeft de oud-voorzitter der
maatschappij, prof. dr. L. A. Hulst, een
jaarrede gehouden.
Het heeft de Maatschappij niet onbewo
gen gelaten aldus de spreker dat
prof. Muntendam is afgetreden als staats
secretaris voor de Volksgezondheid. Het is
hier niet de plaats om over de betekenis
van deze stap te oordelen. In het jaarver
slag noemde het hoofdbestuur deze muta
tie een stap achteruit. Zeer belangrijk
noemde prof. Hulst het vraagstuk der spe
cialisten-opleiding. De Maatschappij heeft
zich dan ook bereid verklaard zitting te
nemen in een staatscommissie, welke tot
taak heeft de opleiding der specialisten te
bestuderen.
Hoe de gemiddelde arts de vorderingen
der moderne geneeskunst moet kunnen
volgen heeft de maatschappij ook in 1953
met zorg vervuld.
In deze zelfde vergadering heeft de
voorzitter der Maatschappij, dr. A. H. M.
J. G. Sluyters, tegenover de zeer ver door
gevoerde specialisatie uiteengezet, dat de
huisarts behoort te blijven en ook zal blij
ven, als centrale schakel, als man, die het
geheel overziet, die van de gehele mens
verstand heeft, die de zieke mens in zijn
eigen omgeving en levensomstandigheden
kent en de invloed van die omgeving en
van die levensomstandigheden grondig kan
beoordelen.
Het uitbreidingsplan in hoofdzaak
„Schalkwijk", dat een gedeelte van Haarlem
ten Zuiden van de Schipholweg omvat, is
thans aan de raad ter vaststelling voor
gelegd.
Wij hebben enige weken geleden reeds de
voornaamste inhoud ervan weergegeven.
Het voorziet onder meer in de aanleg van
een heliport.
De 73-jarige J. Terwee uit Haarlem, die
op 27 September omstr<-~ks vier uur in de
middag toen hij de Leidsevaart plotseling
overstak, door een personenauto werd aan
gereden, en dientengevolge met een zware
hersenschudding en snijwonden in het ge
zicht in het Grote Gasthuis moest worden
opgenomen, is gisteren aan de gevolgen van
deze aanrijding overleden.
Uitgenodigd door de directie van de
Nederlandse Opera te Amsterdam om
kennis te nemen van haar plannen voor
het reeds begonnen seizoen, kunnen wij
meedelen dat na de „Don Pasquale" van
Donizetti, die verleden week voor het voet
licht gebracht werd op 5 November als
tweede première de „Tannhauser" gaat. De
volgende uitbreiding van het répertoire
zal „Mignon" zijn.
Daarna komt „Peter Grimes" van Ben
jamin Britten, het enige moderne werk
dat aan het répertoire wordt toegevoegd.
Tenslotte is ook nog de keuze gevallen op
de „Zigeunerbaron" van Johann Straass.
Of deze keurige operette in het Duits
of in het Nederlands zal worden
gegeven, heeft bij de directie een punt van
overweging uitgemaakt. Wat het uiteinde
lijk zal worden? Wij hopen dat men een
goede vertaler vindt.
Er komen dus slechts vijf premières. Zo
wel de waarnemende directeur, Piet Tig-
gers, als de muzikale leider, Alexander
Krannhals, betoogden dat dit een nood
zakelijke grens moet zijn, gezien de om
standigheden waarin het gezelschap te
werken heeft in een schouwburg waarin
ook het gesproken toneel gehuisvest is.
Wanneer Amsterdam eenmaal een eigen
operagebouw zal bezitten, kan het anders
worden. Dit is één van de problemen waar
men mee zit; er zijn er natuurlijk meer. De
vraag rijst steeds: hoe krijgt Nederland
volwaardige operakrachten van eigen
huize. Een studie aan een conservatorium,
zelfs onder voortreffelijke leiding, kan die
bezwaarlijk opleveren. Het is de ervaring
in de practijk die de zogenaamde afgestu
deerden missen. De Nederlandse Opera
hc-eft behoefte aan een „studio" om begin
ners in de geheimen van het vak in te wij
den. Konden in Nederland een paar kleine
troepen gevormd worden maar dan
onder beproefde leiding voor opvoerin
gen in de provincie, dan zou zulks kansen
geven voor jonge krachten, als springplank
naar de Nederlandse Opera.
Nog kan worden meegedeeld dat „Tann
hauser" in de oorspronkelijke lezing zal
gaan, dus niet in de „Pariser Fassung" die
nu zelfs in Bayreuth gebruikt wordt.
Practische, maar ook esthetische redenen
nopen Krannhals tot de keuze van het
werk in zijn oorspronkelijke vorm.
Gelukkig komen een paar belangrijke
reprises het speelplan (waarin natuur
lijk het lopende répertoire begrepen is)
uitbreiden. Zo zal in Januari „Het Doden
huis" van Janastjek hernomen worden en
daai-na ook Mozarts „Toverfluit" en dan
met belangrijke wijzigingen in de bezet
ting die verleden jaar trouwens maar ma
tig voldeed. Onder meer zullen nu de drie
knaapjes door zangeressen vertolkt wor
den. Chris Scheffer krijgt de partij van
Tamino te zingen. Verder werd ons mee
gedeeld dat men goede verwachtingen
heeft van de jonge dirigent Johan Kalff,
die met „Rigoletto" debuteerde. Deze opera
van Verdi blijft in een dubbele, dus wissel-
bare bezetting op het répertoire.
Te Amsterdam is in de leeftijd van 59
jaar onverwacht overleden ir. F. Ch. van
Haeften, hoofdingenieur van de afdeling be
stratingen van de dienst der Publieke Wer
ken en oud-hoofdingenieur van Verkeer en
Waterstaat in Indonesië. Hij is ook vele jaren
directeur van de haven van Soerabaja ge
weest.
Dat viel de dappere rovers lelijk tegen! Die Krulletje ging zo te keer, dat ze allemaal
'n goed heenkomen zochten en naar alle kanten tussen de struiken vluchtten
En Rick en Iiunkiedie stonden luidkeels te schateren. Het was ook zo'n koddig
gezicht: die luidruchtige Krulletje, die als 'n wilde tussen de rovers huishield!
„Goed zo, Krulletje!", schaterde Bunkie. „Laat maar 'es zien, dat je voor je baasjes
opkomt! Pak ze maar. hoor!"
Ook Rick had er schik in.
„Nou, dappere roverswaar blijven jullie nou? Dat had je niet verwacht, hè?'"
Ja, die Krulletje scheen te begrijpen, dat zijn baasjes last hadden van die rovers, en
daarom kwam hij voor hen op. Luid blaffend bleef hij doorhollen, van de ene kant
naar de andere.
Toen was het genoeg.
„Ho, Krulletje, stop nou maar!", zei Bunkie. „Af".
En toen kwam de roverhoofdman^ voor de dag. Hij deed zijn masker af, en toen
herkenden ze een schoolvriendje; ook de anderen kwamen lachend terug.
„Dat was leuk, hè?, zeiden ze.
ADVERTENTIE
natuurzuivers schuimrubbermatras
blijft Uw leven lang nieuw
gewelfd bovenvlak
130 jaar vakmanschap
Uitsluitend verkrijgbaar
in de goede bedden- en
meubelzaak.
'E? LATEX
MATRAS
N.V, v/H GEBR. PETERS. AFD. REGINA LATEX. N.Z. VOORBURGWAL 2. AMSTERDAM-C
Donderdagmiddag is in het stadhuis te
Haarlem de jaarvergadering gehouden van
de Studiekring voor Documentatie en Ad
ministratieve organisatie bij de overheid
(Instituut voor bestuurswetenschappen)
onder leiding van de heer H. Vlug, burge
meester van Leerdam. In zijn openingsrede
herinnerde deze er aan, dat de studiekring
in invloed en gezag toeneemt. Het bestuur
verheugt er zich over, dat er ook in het
afgelopen jaar gebleken is, dat de belang
stelling van regeringszijde voor het werk
en het werkterrein van de studiekring tot
erkentleijkheid noopt. Wat dit betreft
herinnerde de heer Vlug aan de duidelijk
uitgesproken erkenning van de diploma's,
dus de opleidingen en examens.
In Maart j.l. schreeft de minister van
Binnenlandse Zaken aan het bestuur, dat
hij de instelling van een curatorium-
archiefopleiding overheidspersoneel onder
leiding van prof. Van Poelje overweegt. Het
bestuur heeft de minister geantwoord, dat
dit voornemen de instemming heeft en de
verwachting uitgesproken, dat zulks een
zodanig contact zal betekenen, als ook het
bestuur zich had voorgesteld, vertrouwen
de, dat aan vertegenwoordigers uit
de gemeentelijke en provinciale kring
plaats zal worden toegedacht. Het bestuur
verwacht, dat hieruit een samenwerking
kan worden geboren, welke voor de admi
nistraties en voor de betrokken ambte
naren heilzaam kan zijn.
Het werkterrein, dat ons ter harte gaat
aldus de voorzitter wordt zeker ook
betrokken bij de instelling van de Acco, de
algemene classificatie-commissie voor de
overheid, waartoe de minister van Binnen
landse Zaken overeenkomstig artikel 3 van
het Koninklijk besluit op 28 November
1S53 heeft besloten. Deze commissie, die op
18 Februari j.l. is geïnstalleerd, omvat vrij
wel alle leden van de codecommissie van
de Vereniging van Nederlandse Gemeenten
en vertoont het voor de Studiekring merk
waardige en gelukkige verschijnsel, dat
vrijwel alle leden regelmatig meeluisteren
en meespreken. Deze commissie zal een
mooie, doch zeker ook uitermate moeilijke
en verantwoordelijke taak hebben te ver
vullen. Spreker wilde de verwachting uit
spreken, dat deze commissie met grote ob
jectiviteit de taak zal vervullen.
De voorzitter zeide, dat wanneer wij met
belangstelling volgen wat in departemen
tale kringen in overweging is ten aanzien
van de documentatie en meer in het bij
zonder de moderne archiefverzorging, is
het wel vanzelfsprekend, dat deze ook ge
richt is op de totstandkoming van een
nieuwe archiefwet. Naar verluidt is de be
trokken staatscommissie met haar ontwerp
gereed gekomen en spreker behoefde niet
te verzwijgen, dat van de resultaten met
belangstelling kennis zal worden genomen.
De heer W. N. Berends uit Den Haag gaf
als secretaris een overzicht van de werk
zaamheden in het afgelopen jaar verricht.
Het aantal leden bedraagt 670. De finan
ciële verslagen, uitgebracht door de heer
W. H. Kingma uit Zutphen, werden goed
gekeurd.
Dr. C. Groenebeld, archivaris en hoofd
der centrale documentatie van het labora
torium van de Koninklijke Shell hield een
inleiding over: „Uit de grondslagen van de
classificatiemethoden." De spreker zette
uiteen, waarom een inzicht in de grond
slagen der classificatiemethode van belang
is, allereerst voor allen, die in de praktijk
met de documentatie-problemen te maken
hebben. Spreker ging daarbij uit van een
zeer bepaald verschil van het begrip clas
sificatie en herinnerde er aan, dat er vele
toepassingen te vinden zijn, ook buiten de
documentatiekringen. Hij behandelde meer
in détail vier grondbeginselen, waaraan
iedere classificatie heeft te voldoen, die
deze naam met recht wil dragen en besloot
met een aantal wenken te geven voor de
practische bouw van systemen en van de
critische beoordeling van bestaande stelsels.
ADVERTENTIE
Nadat de leden in de gelegenheid waren
geweest bezoeken te brengen aan de druk
kerij en de citograaf op de gemeentesecre
tarie, volgde een officiële ontvangst door
het gemeentebestuur, waarbij burgemees
ter mr. P. O. F. M. Cremers de gasten toe
sprak.
Na een gemeenschappelijke maaltijd
volgde een bezoek aan het Frans Hals
museum.
Rede int. D. W. G. Spitzen
Vanmorgen heeft burgemeester mr. P.
O. F. M. Cremers de bijeenkomst geopend,
waarna mr. D. W. G. Spitzen, secretaris
generaal van het departement van Verkeer
en Waterstaat, de vraag behandeld heeft
„Hoe moeten wij staan tegenover de mo
derne ideeën bij de overheidsorganisatie?
In zijn inleiding merkte spreker op geen
deskundige op het gebied van overheids
organisatie te zijn, omdat hij geen onder
zoekingen heeft gedaan of studie gemaakt.
Hij heeft echter op zijn departement be
moeienis met het onderwerp en hoewel er
nog niet van een ideale toestand sprake is,
blijkt dat er iets groeit. Toch is spreker
bereid het onderwerp te behandelen.
Mr. Spitzen gaf een schets van de sta
tische tijd en rustige sfeer bij de overheid
van voor de oorlog. Men leerde het ambte-
narenvak door goed uit te kijken en te
luisteren naar anderen. Men steunde op
reputatie en het woord reorganisatie had
een onwennige klank. Het was een tijd
van zekerheid en er werd hard gewerkt.
Spreker zeide, dat de tijd van 19401945
niet veel interesse heeft gebracht voor het
onderwerp.
In het bijzonder besprak mr. Spitzen de
periode van na de bevrijding, waarin in
het bijzonder plaats voor specialisten is ge
komen. Het was jammer, dat andere orga
nen, die niet in hun vroegere taak waren
vastgeroest, ingeschakeld werden. Veel tijd
zou gewonnen zijn en verschillen zouden
vermeden kunnen worden. Er is een pe
riode geweest, dat vooraanstaande figuren
uit het vrije bedrijfsleven ingeschakeld
werden; de overheid heeft hieraan zijn
voordeel gedaan. In de afgelopen jaren is
de mentaliteit in de overheidsorganen ge
wijzigd; de voorlichting heeft daarbij o.a.
een belangrijke rol vervuld.
Spreker zette uiteen het doel van het
bedrijfsleven in het algemeen en van de
overheid. Een bedrijf wil winst afwerpen
en de overheid tracht een gezond maat
schappelijk leven mogelijk te maken. Voor
beide is het van belang, dat ze vertrouwen
genieten. Er wordt vaak critiek uitge
oefend, bijvoorbeeld als men voor de over
heid vele formulieren invult.
De ambtenaren hebben een belangrijke
taak en nemen een bijzondere plaats in,
Zij zijn de dragers van het gezag, moeten
beleefd en fatsoenlijk optreden en sober
zijn met andermans geld. Men imitere niet
te gauw of neme dingen over van andere
landen, als het niet nodig is.
Spreker merkte op, dat de ambtenaar
nuchterheid voor ogen moet houden. Bij
het werk moet hij practische methodes
toepassen. Een te ingewikkeld archief b.v.
is niet te hanteren.
Het vak, dat de ambtenaar beoefent is
moeilijk. Van belang is, dat hij moet trach
ten gewoon te doen en zich niets te ver
beelden. Hij moet ja en nee durven zeggen,
ondanks het feit, dat er zovele voorschrif
ten zijn. Bij alles wat hij doet, zij beheer
sing aanbevolen.
Tenslotte gaf mr. Spitzen de raad de
geest van het ambtenarencorps vaardig te
doen zijn in de goede zin van het woord.
Op de voorgrond een prettige omgang;
iedere ambtenaar bestede aandacht aan de
vrije-tijdsorganisaties. Op verenigings
bijeenkomsten van het personeel leert
men elkaar het beste kennen. Ook beval
hij chefs aan te denken aan hun opvolgers
door anderen niet buiten hun werk te
houden.
Vanmiddag brengen de leden van de
Studiekring een bezoek aan de werkzaam
heden bij de bouw van de tunnel te Velsen.
De Haarlemse rechtbank heeft zich Don
derdagmorgen geruime tijd verdiept in de
zaken tegen de 22-jarige buffetbediende
H. W. P. uit Haarlem en de 27-jarige ad
junct-inspecteur van een levensverzeke
ringsmaatschappij G. C.'K. uit Zandvoort,
die er beiden van verdacht werden een
levensverzekeringsmaatschappij, waarvoor
zij gelden moesten innen benadeeld te heb
ben voor respectievelijk 372 en 100. P.
gaf alles op de zitting volmondig toe en
tegen hem eiste de officier van Justitie een
gevangenisstraf van acht maanden waar
van vijf maanden onvoorwaardelijk met
aftrek van het voorarrest en drie maanden
voorwaardelijk met drie jaar proeftijd. De
verdediger, mr. R. K. P. Kalbfleisch, die
met nadruk wees op de slechte familieom
standigheden van de verdachte, bepleitte
een kortere onvoorwaardelijke straf. De
rechtbank zal op 28 October uitspraak
doen.
De andere verdachte, K., kwam tijdens
de zitting volkomen op zijn reeds eerder
afgelegde verklaringen terug en dit was
voor de officier van Justitie, mr. G. W. F.
van der Valk Bouman, dan ook aanleiding
om de schorsing van de zaak te vragen en
de stukken opnieuw in handen te laten
stellen van de rechter-commissaris, met
welk verzoek de rechtbank het volkomen
eens was.
Hij zou geld uit jasje van
koster gestolen hebben
Op 23 Juni was de 26-jarige bloemist
arbeider M. K. bezig met het verwijderen
van bloemenversiering uit de R.K. Kerk te
Bennebroek toen hij, aldus zijn verklaring,
voor de Haarlemse rechtbank, waarvoor hij
als verdachte terecht stond, het jasje van
de koster zag hangen. Zonder erbij na te
denken haalde hij een portefeuille uit de
binnenzak van dit colbert en nam daar een
bedrag van f 135 uit. Dat mocht natuurlijk
niet en K. wist dit best, zoals hij zelf ver
klaarde. Bovendien had hij nog een proef
tijd lopen van vier maanden gevangenis
straf.
De officier van Justitie, mr. G. W. F.
Valk Bouman voelde wel iets voor een ge
deeltelijk voorwaardelijke straf hoewel hij
in onzekerheid verkeerde of de rechtbank
in Amsterdam, die K. enkele jaren geleden
veroordeeld had, een in die tijd opgelegde
straf tenuitvoer zou leggen. Tenslotte eiste
hij een gevangenisstraf voor de tijd van
zeven maanden, waarvan vier maanden on
voorwaardelijk met aftrek van het voor
arrest en drie maanden voorwaardelijk met
een proeftijd van drie jaar.
De verdediger, mr. L. Ali Cohen, ween
er op, dat zijn cliënt in het psychiatrisch
rapport verminderd toerekeningsvatbaar
genoemd wordt en dat K. bovendien een
bijzonder impulsief karakter bezit. Hij
drong aan op een gedeeltelijk voorwaarde
lijke straf met daarbij een streng toezicht.
De uitspraak werd door de rechtbank be
paald op 28 October.
Degenen die Woensdagmorgen het ongeluk
op de Leidsevaart hebben gezien, waarbij
voor de Kathedrale Baseliek een jongen op
een fiets door een andere jongen van het
trottoir werd geduwd, waardoor de fietser
tegen 'n passerende auto viel. wordt dringend
verzocht zich voor het verstrekken van in
lichtingen bij de Verkeerspolitie in de Sme-
destraat te melden. Ook de jongen die duwde
dient zich daar te vervoegen.
De muziek-, zang- en toneelvereniging
„Musicorda" geeft op Zaterdagavond 30
October in hótel „De Leeuwerik" een uit
voering onder leiding van de heer Ab.
Douwes. De leden van deze vereniging, die
voor bejaarden, invaliden en in sanatoria
optreden, stellen zelf de programma's samen.
Ook de costumes worden door eigen krach
ten vervaardigd.
Historisch verhaal naar het gelijknamige
toneelspel van JAN VAN DAM
Bewerkt door A. Zwart
6)
„Het is treurig genoeg, maar er is nu een
maal niets aan te doen. Ik wil nu aan
vrolijker dingen denken. Aan Haarlem bij
voorbeeld. Wat zal ik blij zijn als ik door
de Sint Jainspoort ben!"
„Dat is zesmaal", stelde de vendrig ge
amuseerd vast. „Hoe gaat het nu met je
familie?"
„Ik heb er geen idee van; ik heb niets
meer van ze gehoord sinds ik weg ben. Hoe
zou het met mijn zus zijn? Getrouwd na
tuurlijk al, ik bein benieuwd met wie. Als
het niet zo is, zal :k je eens aan haar voor
stellen, het is een lief meisje. En zou
Breohtje, onze oude huishoudster, nog le
ven?" Vragend keek Evert naar de wol
ken, die al lichter begonnen te worden, als
kon hri daar het antwoord lezen. Dan
zuchtte hij en keek weer voor zich.
„Zucht nu maar niet zo", zei de vendrig;
„je hebt het altijd nog beter dan ik. .Mijn
ouders leven geen van beiden meer".
„Mijn moeder is ook dood
„Goed, maar die is op een natuurlijke
manier gestorven, veronderstel ik. Maar
mijn vader en moeder zijn in handen van
de Bloedraad gévallen. Nu, en wat er dan
met je gebeurt weet je wel
Evert keek opzij naar de jongen wiens
mondhoeken trilden bij het denken aan
zijn dode ouders, terwijl hij toch honder
den mensen voor zijn ogen had zien doden
en ook zelf aan dit bedrijf niet vreemd
was.
„Arme jongenmompelde Evert. En
na enkele ogenblikken: „Ja, er is geen
twijfel mogelijk: de tijden zijn verrot. La
ten we ons troosten met de gedachte, dat
de mensen nog honderd jaar zo krankzin
nig zullen zijn om elkaar te vermoorden
in de naam van recht en vrijheid, nog
tweehonderd of driehonderd misschien,
maar dan zal het afgelopen zijn met die
domme bezigheid, met die domme, dom
me, domme bezigheid
Zij spraken niet meer. Langzaam ver
plaatste het vendel zich over de onafzien
bare sneeuwvlakte.
Het kon niet lang meer duren voor de
zon opkwam. Aan de horizon in het Oosten
waren al enkele silhouetten van torens en
molens zichtbaar; de sneeuw werd geleide
lijk witter. En het vendel trok voort door
de trieste verlatenheid. De vendrig dacht
met stroef naar beneden getrokken mond
hoeken aan die afgrijselijke dagen, des
tijds in Antwerpen, en Evert was met zijn
gedachten in Haarlem en probeerde zich
voor te steklen hoe zijn ouderlijk huis er
ook alweer precies van buiten en van bin
nen uitzag.
Al lichter werd het om de mannen heen,
en toen op één plaats van de horizon een
helle vlek begon te verschijnen, zei Evert
die hierop gewacht had strak tot zijn
vendrig:
„Vendel halt".
De vendrig salueerde, draaide zich op
zijn paard om en schreeuwde met lang
uithalende stem zo luid hij kon naar ach
teren:
„Vendèl.halt!"
Gelijktijdig namen de zes korporaals, die
ieder de hoek van een vierkant vormden,
het bevel over en brulden rauw:
„Vendèlhalt!!"
De manschappen stonden stil; enkele
paarden steigerden nog wat na.
„Kwartslag links", zei Evert.
„Kwartslaglinks!"
„Kwartslag.links!!"
Krakend deed het voetvolk wat er ge
zegd werd. De paarden leverden echter
meer moeite op. Zij moesten eerst op gro
tere afstand van elkaar gaan staan, eer
zij konden draaien. Tenslotte zagen allen
afwachtend naar de einder. Hoewel ieder
van hen dit toneel al honderdtallen malen
had bijgewoond, maakte het toch steeds
weer dezelfde diepe indruk, dit wachten op
het verschijnen der zon, het licht, de
warmte, het leven.
De vlaggendragers ontrolden hun vaan
dels, die stil langs de stokken neerhingen.
Het was windstil; het leek wel of de hele
natuur in afwachting was. De tamboers
gespten hun trommels voor en trokken de
stokken uit hun riemen.
Toen de vlek aan de horizon verblindend
wit was geworden en rode strepen over de
sneeuw begonnen te schieten, hief Evert
zijn hand op. De pijpers zetten hun instru
menten aan de mond en de tamboers hiel
den de stokken boven hun hoofden. Een
felle lichtstraal flitste over het land, zodat
allen een moment hun ogen sloten door de
verblindende weerschijn van de sneeuw.
Everts hand ging naar beneden. En terwijl
de zon met rode en paarse kleuren van
overweldigende pracht boven de kim uit
steeg, klonk er een soldatenmelodie door de
ijle ruimte, die zich verloor in de witte
uitgestrekheid: een groet van een stelletje
kerels ieder uur tot de dood bereid.
Met gloeiende bruine ogen en een glim
lach op het gelaat bracht Evert de hand
van zijn pet en trok ziin handschoen weer
aan. Hij beduidde de muziek te zwijgen en
sprak terzijde:
„Op de plaats rust".
„Op de plaatsrust!" gai de vendrig
door.
„Op de plaéts.rust!!" echode het
schor.
Musketten werden op de grond gelegd,
mannen begonnen in hun handen te blazen
en hun armen om het lichaam te slaan;
alles liep door elkaar. De cavalerie steeg
van het paard en zij legden dikke dekens
over de transpirerende ruggen. Ijverig ge
brom van praten steeg ui4" de troep op. Ook
Evert en de vendrig stapten af, verzorg
den hun dieren, die onbeweeglijk bleven
staan, en liepen samen wat heen en weer
om de benen te strekken.
Na een minuut of tien beklommen zij
hun paarden weer, en de anderen, we
tend wat dit betekende, stelden zich even
eens op. Driemaal weerklonk een „Voor
waarts mars" en daar ging het weer.
Met muziek, want voor het voetvolk viel
het niet mee om na een rust weer voort te
gaan. De eerste tientallen meters moesten
zij zich dan ook met stijve benen voortsle
pen, maar dan liepen zij weer even soepel
als tevoren, dankzij hun training.
Uren en uren. Sneeuw, sneeuw. De zon
steeg hoger en hoger. Het leek of zij de
wolken voor zich weg duwde, want er was
een koude Oostenwind opgestoken, die ze
naar zee dreef. De voeten van de infanterie
gloeiden van hitte, hun neuzen en oren van
de kou. Slechts eenmaal hadden zij nog
rust gekregen om wat te eten, maar dat
mocht geen naam hebben. Fiks zetten zij
door, want de Haarlemse taveernes met
hun vuur en wijn waren nu niet ver meer.
Rechts was Overveen al te zien tegen de
duinrand. En dan was Haarlem er ook: een
zwarte streep aan de Zuidelijke gezichts
einder, waaruit een donker puntje omhoog
stak, de toren van de Sint Bavo.
Het vendel versnelde zijn tempo zonder
dat er bevel toe gegeven was. De stad trok
hen aan, zoals een kaars de muggen. Men
passeerde het grote Huis ter Kleef, het Re
guliersklooster en het Leprozenhuis. Men
kwam bij de Sint Janspoort.
„Vendel halt", zei Evert.
„Vendèl.halt!" riep de vendrig.
„Vendel.... halt!!" brulden de korpo
raals.
Het was nu ongeveer elf uur. De zon
straalde uit een helder blauw naar de
aarde; haar stralen waren warm maar ver
mochten toch niet de sneeuw te doen smel
ten.
Op de bijna acht meter hoge wallen
heerste een koortsachtige bedrijvigheid.
Achter de kantelen zag men ieder ogenblik
soldaten met kruiwagens heen en weer
rijden, en het getimmer en geklop en ge
kletter van planken was niet van de lucht.
De muren, die al bijna anderhalve eeuw
oud waren, werden op regelmatige afstan
den onderbroken door torens en rondelen,
waarvan sommige met puntige daken. De
gracht er voor was stijf bevroren en dik
met sneeuw bedekt, maar toch kon men er
niet overheen lopen om in de stad te ko
men, want daartoe moest men gebruik ma
ken vaar de brug, die nu opgehaald was.
Het buitengedeelte van de Sint Janspoort
bestond uit twee spitse torens, waartussen
zich de doorgang bevond.
(Wordt vervolgd).
