Ook vluchtelingen zijn mensen
met hoop en vrees en haat
Zie Boven:
Agenda voor
Haarlem
Het Nederlands Kamerorkest
speelde in de Vleeshal
Met radar schieten op
„vallende sterren"
Poolse verzetsheld kwam vijf minuten te laat....
Ergens in Oostenrijk:
kamp der gedoemden
Dromend van Canada
Met Frans Vester als solist
's Nachts houtsnippen
en goudhaantjes
Gemeente gaat
„Kennemergaarde"
kopen voor f 80.000
P. H. Kaars Sypesteyn
overleden
7
Verbitterd man
Verlorenen
De vogeltrek
Nog veel kraanvogels verwacht
Audrey Hepburn treedt
op met Toon Hermans
Nieuwe basculebrug in
Amsterdam in gebruik
Bont gezelschap in de
„Postillon d'Amour"
Kerstzegels voor de
t.b.c.-bestrijding
Diefstal na benauwde
omzwervingen berecht
Aspibin
MAANDAG 18 OCTOBER 1954
Van onze speciale verslaggever)
Er zijn, in grote lijnen gezien, twee factoren,
die het de Oostenrijkse regering en de in Wenen
zetelende UNO-vertegenwoordiging vrijwel on
doenlijk maken een blijvende oplossing te vin
den voor het probleem der vluchtelingen. Daar
is eerst de onmiskenbare vijandigheid tussen de
Oost-Europese vluchtelingen en hun Duits
sprekende lotgenoten. De laatsten vormen ver
reweg de grootste groep met ruim 200.000 per
sonen. En dan zijn er nog 15.000 moeilijke ge
vallen, de deerniswekkende groep T.B.-lijders,
kreupelen, chronische zieken en ouden van da
gen, die samengebracht zijn in speciale kam
pen, waar een onbeschrijfelijke ellende heerst.
Overal in de kampen van Tirol, Opper Oos
tenrijk, Stiermarken of Karinthië stuit men in
gesprekken met vluchtelingen van allerlei slag
op die tegenstelling tussen de Oost-Europese
ontheemden en de oud-Oostenrijkers. Deze laat
sten, voor de eerste wereldoorlog onderdanen
van de Oostenrijks-Hongaarse monarchie, wer
den bij de verdeling van dat rijk Roemenen,
Tsjechen, Hongaren of Joegoslaven. Zij bleven
hun haardsteden en taal trouw, maar kwa
men uit vrees voor het communisme bij
honderdduizenden naar het Westen. Ook
naar Oostenrijk.
De ruim 40.000 oorspronkelijke Russen,
Polen, Hongaren, Tsjechen en Joegoslaven
vormen bij hen vergeleken een kleine
minderheid. Een soort minderwaardig
heidscomplex doet hen zich achteruitgezet
voelen hoewel noch de Oostenrijkse re
gering noch de UNO in dezen met twee
maten meten.
Die niet-Duitssprekenden vormen een
tragische groep. Zij zijn de laatsten van
de honderdduizenden politieke vluchte
lingen uit Oost-Europa, die aan een ver
blijf in een kamp de voorkeur gaven bo
ven het leven onder een dictatuur. Van
meet af is hun voorgehouden dat zij zou
den kunnen emigreren, naar Amerika,
Canada of Australië. De meesten zijn ge-
Terwijl de mannen op het land of in
fabrieken werken, steken de vrouwen de
handen uit de mouwen bij de bouw van
de nieuwe woning, daartoe in staat gesteld
door leningen van officiële of particuliere
fondsen.
emigreerd. Maar de kans op emigratie voor
dit meelijwekkende restant is vrijwel nihil
geworden. De emigi-atie-autoriteiten in de
landen hunner dromen hebben de melk af
geroomd. Voor het armzalige overschot
hebben zij geen belangstelling meer. Zij
genieten in Oostenrijk dezelfde rechten
als de Oud-Oostenrijkers ook zij
kunnen werken, op den duur Oostenrijks
staatsburger worden, geld lenen om hui
zen te bouwen. Doch maar al te vaak ne
geren zij deze rechten, mokkend over mis
lukte emigratiekansen, over tenachterstel
ling en over de zo verschillende volksaard
van de Oostenrijkse bevolking.
Creslav Bielski is met zijn 52 jaren een
verbitterd man, teleurgesteld in de demo
cratie. In de oorlog streed hij in Warschau
ondergronds tegen de Duitsers. In Sep
tember 1944 grepen zij hem. Hij belandde
in Dachau en kwam daarna, als dwang
arbeider aan een spoorlijn, in Oostenrijk,
waar de Amerikanen hem bevrijdden. Hij
kwam weer in een kamp, nu als vluchte
ling. Hij leerde er een landgenote kennen,
een begaafde vrouw die aan de universiteit
van Lemberg biologie gedoceerd heeft. Zij
trouwden in het blijde vooruitzicht samen
de weg naar de Verenigde Staten te zul
len vinden. Met tranen in zijn stem ver
haalt hij hoe die hoop door een samenloop
van omstandigheden is vervlogen. Eind
December 1951 had hij zijn emigratiepa
pieren gereed. Voor een bepaalde formali
teit moest hij zich vóór 12 uur op de laat
ste dag van 1951 bij de Amerikanen in Linz
melden. Door een busongeluk kwam hij
vijf minuten te laat. Vijf minuten die hem
zijn leven lang zullen heugen. Klokslag
twaalf uur was het aantal emigranten vol
geboekt. Bielski kon naar zijn vrouw en
drie kinderen in het kamp Wegscheid te
rugkeren. Nieuwe pogingen zijn op niets
uitgelopen en nog steeds zit hij met zijn
vrouw en (nu) vier kinderen in Wegscheid.
„Ik wil elk uur wel weg uit Oostenrijk.
Ik leef hier alleenniemand begrijpt
ons". Tot overmaat van ramp is hij sedert
Februari zonder werk. De Oostenrijkers
geven volgens hem de voorkeur aan de
Duits sprekenden. Nog hoop? O ja. „Alleen
een oorlog kan ons nog redden. Gdy ros-
janie opuszcza als die Russen maar
eens weg zijn
Lang niet alle Oost-Europese ontheem
den denken er zo over. Velen hebben zich
aangepast, door er van te maken wat er
onder de gegeven omstandigheden van te
maken is. Zij werken, sparen, hopen te
zijner tijd een huisje te bouwen en Oos
tenrijker te worden.
Hun lot is benijdenswaardig vergeleken
bij het leven dat duizenden hunner land
genoten en Oud-Oostenrijkers lijden in de
kampen voor ouden van dagen en zieken.
In Hellbrunn bij Salzburg ligt zo'n kamp
In de „Siedlung Asten" toonde Niko 8
Martinovic, een 28-jarige Joegoslaaf, die
in Juli van het vorig jaar droste van 8
een Joegoslavische vrachtboot en de 3
wijk nam naar Oostenrijk, zich aanvan-
kelijk achterdochtig. Pas toen hij onze
passen had gezien, ontdooide hij. Hij
vertelde dat je ook in een vluchtelin
genkamp op je hoede moest zijn voor
spionnen. Nog onlangs is uit een Oos
tenrijks kamp een Oost-Europese vluch- o
teling ontvoerd. Niko bracht ons naar 8
zijn „kamer", welke hij met vijf land- 8
genoten deelt. Lachend wees hij op een 3
van zijn vrienden, die lag te slapen op 8
een krib. „Hij wil toch zo graag naar
Canada", fluisterde hij. Het hoofd van
de slaper rustte op een boek, getiteld:
„Canada, das Land der Zukunft" (Ca
nada, het land der toekomst).
Stepanida Ramodina, Nadesja Schlikker,
Eudokia Starizkaja en Maria Massleni-
kova met in hun midden de Grieks-
orthodoxe priester Korokov. De vrou
wen zijn van Russische herkomst. Haar
mannen, reeds geruime tijd geleden ge
storven, streden in de Kozakken-regi
menten van de laatste Tsaar. Zij vlucht
ten tijdens de Bolsjewistische revolutie
naar Joegoslavië. In 1945 lieten zij, voor
de tweede maal binnen dertig jaar, heel
hun hebben en houden in de steek. Vijf
jaren zitten zij nu in Ried. Twee harer
hopen eens naar de Verenigde Staten
te emigreren in navolging van familie
leden.
en het Alters- und Siechenheim van Ried,
een dorpje 60 km ten Westen van Linz is
een ander. De toestanden in dat laatste
kamp de vertegenwoordiger van de
UNO-Hoge Commissaris voor Vluchte
lingen mr. G. J. van Heuven Goedhart in
Wenen, onze landgenoot dr. Beermann
noemde het „de meest trieste plek van
heel Oostenrijk" zijn ten hemel
schreiend. Lieden van allerlei slag, kreu
pelen, hartpatiënten, kankerlijders en
slachtoffers van vallende ziekte, bij el
kaar 260 personen, liggen in een zestal ba
rakken van een voormalige kazerne. En
dan zijn er nog de wegkwijnende oudjes,
die maar een hoop hebben snel te ster
ven, hoe ver ook van hun geliefde vader
land.
Geen dezer barakken herinnert in de
verste verte aan een ziekenhuis. Alles is
even armetierig en ontmoedigend. Er is
geen bestuur, geen radio, weinig medische
verzorging. Klachten zijn er des te meer
over te gering zakgeld, over de kazerne
achtige discipline, die de kampleider tracht
in te voeren. Ook hier weer de grief dat
de Duits-sprekenden een streepje voor
hebben. Er wordt veel sterke drank ge
bruikt in dit „ziekenhuis". Er is zelfs een
cantine, waar de kampbewoners drank
kunnen verkrijgen. Door de een of andere
zonderlinge regeling is deze cantine er in
dertijd gekomen. Zij valt buiten de kamp
leiding en schijnt niet te kunnen worden
verwijderd.
In een der barakken troffen wij in een en
hetzelfde vertrek een Hongaars ingenieur
tezamen met een lijder aan vallende ziekte
en twee zwakzinnigen.
Is het een wonder dat de Hongaar, een
hartpatiënt, dit samenleven een geestelijke
kwelling noemde?
Een der drie artsen zelf vluchtelingen
die met de medische zorg over deze on-
gelukkigen belast zijn, zei onverbloemd:
„Ik weet dat een groot deel van deze men
sen verloren is, lichamelijk ziek, zowel als
geestelijk. Maar wij doen wat wij kunnen
Ook hier het onderlinge getwist. Nog niet
zo lang geleden zijn er 'n moord en 'n zelf
moord voorgekomen. Sexuele uitspattingen
en morele ontaarding zijn aan de orde van
de dag.
Het is treurig, beschamend treurig.
Het zoeken naar werken voor kamer
orkest bij de muzieklitteratuur der acht
tiende eeuw staat niet gelijk met het
moeizaam opdelven van zeldzame juwelen.
Want talrijk zijn de composities, die voor
een kleine orkestbezetting in die tijd wer
den geschreven. De geniaalste scheppende
toonkunstenaars voelden zich tot die ver
fijnde vormen der muziek aangetrokken
en zij vonden in geheel Europa aan de ho
ven en in patriciërshuizen de kleine or
kesten om deze in werkelijke klank te la
ten horen. Er was trouwens voor deze
componisten geen aanleiding om gigan
tische werken te schrijven, want voor or
kesten van een indrukwekkende omvang,
zoals de moderne tijd die kent, was er
tweehonderd jaargeleden nog geen be
staansmogelijkheid.
Men kan inderdaad spreken van een be
trekkelijke overvloed. Uit deze overvloed
had de dirigent Albert de Klerk van het
Nederlands Kamerorkest voor het concert,
dat dit ensemble Zaterdagavond in de
Vleeshal te Haarlem gegeven heeft, een
keuze van werken door Johann Sebastian
Bach, Johann Stamitz, Giovanni Pergolesi
en Wolfgang Amadeus Mozart gedaan. Het
was muziek die, hoewel in veel opzichten
gevoelig van aard, toch nog niet geladen
was met romantiek of daaronder gebukt
ging. Men kon hiervoor wel de aanduiding
toepassen, die vermeld stond bij het na
de pauze gespeelde werk van Herman
Strategier: „Musique pour faire plaisir".
De vreugde, die een werk als het derde
Brandenburgse Concert van Bach, de
Symphonie in G van Stamitz, het Concert
in G voor fluit en klein orkest van Pergo
lesi of de Serenade notturno in D (K.V.
239) van Mozart vermogen te geven, be
tekent geen lichtvaardig amusement,
maar heeft de zin van een bevrijdende
blijdschap of van de ontroering van een
stil geluk.
In het fluitconcert van Pergolesi was
Frans Vester de solist. Hij bracht met zijn
uitnemende vertolking een werk van de
jong gestorven meester, dat de op handen
zijnde ontwikkeling van de Europese mu
ziek al in zich draagt. De klare en toch
ook zo warm-expressieve fluittoon klonk
in fraai contrast tot de strijkersklank of
versmolt daarmede tot een schone een
heid, inzonderheid wanneer de klank van
violonoelli en contrabas het volume-even-
wicht niet verstoorden.
Dit bezwaar, dat ook opviel bij de uit
voering van de werken van Bach, Stamitz
en Mozart, kwam naar mijn mening voort
uit de klankversterkende werking van de
ruimte onder het podium. Slechts de
Violencelli en de contrabas stonden met
deze ruimte, een onverwachte extra klank
kast in direct contact. Het was opvallend
hoeveel beter de klankverhouding en
daardoor de doorzichtigheid van het spel
werd, wanneer de violen en de altviolen
het alléén te zeggen hadden en het stre
ven van Albert de Klerk naar verfijning
van grote betekenis voor de uitgevoerde
muziek werd. Maar daartegenover wist
de dirigent ook plaats te geven aan de
levenskracht van het Brandenburgse con
cert en zijn markante rhythmiek. En ver
der kwam in de Symphonie van Stamitz
het gevoelige accent uitstekend tot uit
drukking in het Andantino, evenals de
elegante ontjvikkelingsdrang van de snelle
delen. In de zo kwetsbare serenade van
Mozart met haar subtiele structuur, was
de violist Jan Hoeben de toegewijde solist.
De tweede vioolsolist G. Schalker paste
zich goed bij hem aan.
Het tweede gedeelte van het concert
bracht een andere muzieksfeer. Het waren
moderne werken van Hunter Johnson
„For un unknown Soldier") en van Her
man Strategier, bewogen en veelal warm
van harmonische samenklanken, hetgeen
voor de orkestklank een gunstige voor
waarde inhield. Het derde werk: Variaties
op een Russisch thema van M. Vakhulins-
ky voor solo-piccolo-fluit en strijkorkest,
bleek een geestige compositie van virtuoze
allure. Frans Vester liet zijn kleine instru
ment uitbundig dartelen op de rhythmen
van de Kozakkendans. Er was zelfs een
uitgelaten schaterlach in de piccolotonen
te horen op de hoogtepunten van ver
voering.
Het succes van de solist was groot. Ook
Albert- de Klerk en het orkest hadden hier
terecht een aandeel in als beloning voor
een geestdriftig stuwende begeleiding. Deze
variaties waren wel een heel grote tegen
stelling tot het elegische werk van John
son, dat zowel door het breed-meloddsch
uitgezongen solospel van Frans Vester als
door de spannende dynamische orkest
klank veel indruk maakte.
Het werk van Strategier kwam tenslotte
als een hoorn van muzikale overvloed de
toehoorders gul verrassen met allerlei pak
kende melodieën en rhythmen. Het orkest
speelde enthousiast en met de sonore
klank, die Albert de Klerk vroeg, zodat
deze uitvoering een allen tevreden stem
mend, prettig slot van het concert kon
worden.
P. ZWAANSWIJK
Op het kleine spooremplacement van
Anna Paulowna is Zaterdagmorgen om vijf
minuten voor elf de locomotief van een goe
derentrein tussen twee wissels ontspoord.
Persoonlijke ongelukken deden zich niet
voor, maar wel werd het enkel spoor baan
vak Schagen—Den Helder geblokkeerd. Het
reizigersverkeer tussen deze beide plaatsen
werd met bussen onderhouden. Om 16.15 uur
was de baan weer vrijgemaakt.
Zondag was aan de kop van de Zeeweg
van zeven tot tien uur geen trek behalve
enkele vinken, zeven bonte kraaien, vijf
koperwieken en een smelleke. Het was
winderig weer met af en toe wat regen.
Toen het later opklaarde was het voor de
vogels al te laat om de tocht te onder
nemen. Langs de post in het binnenduin
was nog wel enige trek. Men zag er tachtig
vinken, enkele
spreeuwen, koper
wieken, merels,
één zanglijster,
acht sijsjes, drie
putters, zeven
kauwtjes en twee
zwarte kraaien. In
het duin waren nu
ook de krams
vogels present. Ze deden zich tezamen met
de honderden koperwieken tegoed aan de
Meidoornbessen. Een paar keer is een
houtsnip op gestoten, hetgeen erop duidt,
dat er 's nachts trek van deze vogels is
geweest. Er is nog meer nachttrek geweest
en wel van goudhaantjes, ons kleinste
vogeltje. Men hoort ze nu overal in den
nen en sparren.
In het Brouwerskolkje werden twee ijs
vogels waargenomen: een late grote stern
trok nog over het duin. Laat waren ook
de negen lepelaars, die vorige Zondag naar
het Zuiden trokken. Van alle kanten ko
men berichten binnen van de talrijkheid
van de Vlaamse gaaien. De trekpost op de
Leusderheide tussen Amersfoort en Utrecht
berichtte, dat ook daar geen trek was, al
leen passeerde er een troepje van zeven
tien sijsjes.
Over de kraanvogeltrek meldde men, dat
op enige vaste pleisterplaatsen in Limburg
en het Oosten van Noord-Brabant nog niet
veel van deze grote vogels gesignaleerd
zijn. Op een dezer pleisterplaatsen waren
er op 8 October 150 neergestreken, die er
overnacht hebben. Op een andere plek
heeft men er twee weken geleden dertig
en veertig gezien, op een heide bij Venlo
waren ze dit jaar in het geheel nog niet
geweest, vermoedelijk moet het grootste
deel der kraanvogels nog doorkomen.
Een lezeres uit de Dr. Bakkerlaan belde
op met de mededeling, dat de notenkraker
"haar tuin bezocht had. Hij bleek zo weinig
schuw te zijn, dat zij een poging heeft
gewaagd hem te fotograferen.
Aan de kust was vanmorgen van zeven
tot acht uur weer geen trek. Slechts enkele
vinken vlogen moeizaam tegen de harde
zuidwesten wind op. Wel was het in het
duin levendig van vinken en spreeuwen,
die zich aan het verzamelen waren, maar
niet genoeg trekwind hebben om met zo'n
wind tegen te starten.
In de luwte van het binnenduin trokken
van zeven tot acht uur nog langs 65 vin
ken, enkele spreeuwen, koperwieken, zang
lijsters. een veldleeuwerik, tien sijsjes, een
groenlink, een buizerd, een troep van tach
tig kieviten en nog een late grote stern.
Audrey Hepburn zal tijdens haar be
zoek aan Nederland in Den Haag optreden
met Toon Hermans in diens kleinkunst-
programma „ZaZa". Dit zal op 4 Novem
ber geschieden in „Scala" en de voorstel
ling wordt uitgezonden door de Neder
landse Televisiestichting. Waarschijnlijk
zal het programma overgenomen worden
door de Vlaamse televisie.
Onder grote belangstelling van de buurt
bewoners heeft burgemeester d'Ailly Za
terdagmiddag de nieuwe basculebrug over
de Kattensloot te Amsterdam in gebruik
gesteld. Deze brug, die tot de grootste in
West-Europa wordt gerekend, verbindt de
„Staatsliedenbuurt" met het „Frederik
Hendrikkwartier", twee volkrijke wijken
van de hoofdstad.
Tienduizenden belangstellenden op de
straat en vele honderden op de balcons en
zelfs op de daken juichten van harte, toen
de burgemeester na een kort woord de
twee motoren in werking stelde, die het
enorme gevaarte van 410.000 kg in 45 se
conden deden dalen. Onder sirenegefluit en
belgerinkel gingen daarna de brugbomen
omhoog en als eerste marcheerde de Am
sterdamse politiekapel over de nieuwe
brug, gevolgd door vele buurt- en jeugd
verenigingen.
De burgemeester zeide onder meer dat
deze nieuwe brug met een breedte van
25 meter een aanzienlijke verbetering be
tekent, niet alleen voor de twee buurten,
doch ook voor toenemend druk verkeer uit
binnen- en buitenland.
Zondag 31 October, des middags om half
vijf zal, zoals ook eerder is gemeld, de
„Postillon d'Amour", de eerste Super Con
stellation van de KLM op de dienst naar
Sydney van Schiphol vertrekken. Het
vliegtuig zal brieven meenemen voor
familieleden van Nederlanders die in
Australië een nieuw bestaan hebben opge
bouwd. Er zijn al ruim tienduizend van de
speciale enveloppen verkocht waarin de
correspondentie kan worden verstuurd. De
post, die met dit toestel wordt vervoerd,
krijgt een bijzonder poststempel.
De KLM heeft voor het meemaken van
deze vlucht uitgenodigd negen represen
tanten van verscheidene beroepen die met
het verkeerswezen hebben te maken. Dit
gezelschap zal op Zaterdag 30 October te
's Gravenhage door de KLM en de Alge
mene Nederlandse Vereniging voor Vreem
delingenverkeer worden ontvangen.
Deze representanten zijn een postbode uit
Kopenhagen; een gondelier uit Venetië; een
treinmachinist uit Frankfort aan de Main;
een buschauffeur uit Londen; een bestuur
der van de Jungfrau-kabelbaan uit Wen-
gen; een taxichauffeur uit Parijs; een
technisch controleur van de tram uit Brus
sel en een verkeersvlieger uit Amsterdam.
De laatste is commodore J. J. Moll, de
oudste KLM-vlieger, die vooral bekendheid
kreeg toen hij als tweede vlieger met ge
zagvoerder K. D. Parmentier in 1934 in de
„Uiver" de eerste prijs in de handicap-af
deling van de Londen-Melbourne vlucht
won, nu juist twintig jaar geleden. Uit
Noorwegen zal een scheepskapitein mee
gaan. Wie dat zal zijn, is nog niet bekend.
Met radar op meteoren
schieten: dat is, popu
lair weergegeven, een
van de nieuwste takken
van sport in het weten
schappelijk onderzoek
van onze dampkring. Wij
beleven op het ogenblik
weer een meteoorsei
zoen: let u vanavond,
morgen- en Woensdag
avond maar eens op de
hemel.
Tegen elf uur 's avonds
verschijnen aan de Oos
telijke horizon de twee
bovenste sterren van het
sterrenbeeld Orion (op
bijgaand kaartje rechts
in de hoek); enige uren
later staat Orion in volle
glorie aan de nachthe
mel.
Orion is de peetvader
van een zwerm kosmi
sche gruis) es, die elk
jaar in deze week de
baan van de aarde krui
sen: de Orioniden. Met
het sterrenbeeld ze'f
hebben zij niets te ma
ken, zij komen alleen uit
dezelfde richting waarin
wij ook Orion zien staan
en het kind moet ten
slotte een naam hebben.
Meermalen is hier al
verteld dat meteorieten
afvalproducten zijn van
kometen. Deze Orioni
den volgen de baan van
de beroemdste aller ko
meten: die van Halley,
welke in 1910 in de
buurt van de aarde op
dook en in 1986 weer
wordt verwacht; de ko
meet van Halley heeft
namelijk een omlooptijd
van 76 jaar.
Meteorieten als de
Orioniden zijn stukjes
steen ter grootte van
zandkorrels. Niemand
kan zeggen hoeveel ja
ren zij door het ledige
en donkere heelal heb
ben rondgevlogen in hun
vaste baan, maar wet
staat vast dat het met
hen is afgelopen zodra
zij in de atmosfeer van
de aarde terechtkomen.
Van dat binnendringen
zouden wij niets merken
als de snelheid waarmee
dat gebeurt niet onvoor
stelbaar groot was: ze
ventig kilometer per se
conde.
Maar juist doordat die
botsing Lussen het stuk
je steen en de luchtdeel
tjes in de hoge lagen
van onze dampkring (80
100 km) zo enorm
hard aankomt, ontstaat
die lichtflits. Moleculen
lucht en atomen van de
meteoriet slaan bij dit
geweld uit elkaar en dat
veroorzaakt het ver
schijnsel van de lichten
de staart. De laatste ja
ren is ontdekt dat die
staart in feite dus een
kolommetje geïoniseerde
lucht ons op weg kan
helpen naar een beter
inzicht omtrent de gang
van zaken in de hoge
dampkring. Daarvan
profiteert dande
meteorologie. Zo heeft
de Zondagse naam van
de weerkunde do,n tóch
weer iets te maken met
meteoren! En radar is
het instrument waarmee
de waarnemingen wor
den verricht. G. v. W.
„Drie cent aan een Kerstzegel besteed
lenigt een deel van het tuberculoseleed".
Dit is de slagzin voor de> Hl-se Kerst
zegel-actie van de
Koninklijke Neder
landse Centrale Vere
niging tot Bestrijding
der Tuberculose, die
voor het eerst in 1949
werd gehouden en
toen 5600 opbracht.
Vorig jaar bedroeg de
opbrengst 50.078.
Dit geld wordt plaat
selijk en regionaal
besteed voor 't nood
zakelijke bestrijdings-
werk, dat niet door
subsidies of andere bijdragen wordt ge
dekt. Bovendien dient het tot steun aan
de nazorg van genezen patiënten.
Dé zegels zijn sluitzegels, waarvoor drie
cent per stuk gevraagd wordt. Er zijn ook
boeVjes met honderd zegels verkrijgbaar.
De eigenaar van de buitenplaats „Ken
nemergaarde" aan de Duin en Kruidber-
gerweg te Santpoort heeft deze aan de ge
meente te koop aangeboden.
Na enige onderhandelingen is overeen
stemming verkregen over een koopsom van
80.000,—.
S. de Vries en echtgenote, mevr. M. de
VriesKreuzer, wonende in het perceel
Duin en Kruidbergerweg no. 71, zullen ge
durende hun leven het recht hebben dit
perceel gratis te bewonen:
de gemeente verplicht zich om de tuin
man R.K. Timmer, wonende Duin en
Kruidbergerweg no. 75, indien hij daar
prijs op stelt, in haar dienst aan te stellen;
de gemeente zal geen recht hebben op
enige claim, op welke overheidsinstantie
ook, ten aanzien van de aan te kopen per
celen;
de aan de overdracht verbonden kosten
komen voor rekening van de gemeente.
B. en W. menen dan ook, dat, nu zich de
gelegenheid daartoe voordoet, tot aankoop
van deze buitenplaats dient te worden
overgegaan.
In verband hiermede stellen zij de raad
voor, de buitenplaats „Kennemergaarde",
zoals hiervoor is omschreven, aan te kopen
voor een bedrag van 80.000,en onder
de gebruikelijke alsmede de hierboven ver
melde voorwaarden en daartoe de begro
ting te wijzigen overeenkomstig het bij de
stukken gevoegde concept-besluit.
De 23-jarige stoker J.J.P. uit Amster
dam, die in de afgelopen anderhalf jaar
een reeks van avonturen heeft beleefd, is
door de Amsterdamse rechtbank tot tien
maanden veroordeeld met aftrek van vier
en een halve maand voorarrest en met de
bepaling, dat van het resterende gedeelte
vijf maanden voorwaardelijk zullen zijn
met een proeftijd van drie jaar onder toe
zicht van de R.K.-reclasseringsvereniging.
Deze stoker had samen met een kornuit
in Maart 1953 uit de étalage van een foto-
handel in de Kalverstraat te Amsterdam
vier camera's gestolen. Bovendien nam hij
een aantal horloges weg uit een juweliers
zaak op de Nieuwendijk. De beide jongens
hadden de wijk genomen naar Frankrijk
en waren daar tot het Vreemdelingen
legioen toegetreden. Zij deserteerden ech
ter tijdens hun overbrenging naar Indo-
China en wel door van boord te springen.
Na veel omzwervingen waren zij in Singa
pore beland, na er belaagd te zijn door
een school haaien, waaraan zij ternauwer
nood en met enig letsel ontsnapten. De
stoker was dank zij de interventie van de
Nederlandse consul-generaal te Singapore,
naar Nederland teruggezonden.
In de leeftijd van 69 jaar is, in zijn wo
ning aan de Clusiuslaan te Heemstede,
gisteravond overleden de heer P. H. Kaars
Sypesteyn, president-commissaris van de
Verenigde Textiel, en Olie-fahrieken te
Krommenie. Hij is 45 jaar hoofd van 't be
drijf geweest.
Onder zijn leiding heeft de firma P. H.
Kaars Sypesteyn te Krommenie regelma
tig uitbreidingen ondergaan in de fabrieken
en in de belangensfeer. Enkele jaren gele
den werd de firma, waarvan hij directeur
was, omgezet in een N.V., waarvan hij pre
sident-commissaris werd. Zijn beide zoons
bekleden directeui-posities.
Reeds enige jaren had de heer Kaars
Sypesteyn moeilijkheden met zijn gezond
heid, waardoor hij geregeld het bed moest
houden.
ADVERTENTIE
het beproefde/
»7iay&l« prepa/aat
MAANDAG 18 OCTOBER
Begijnhofkapel: Bijeenkomst Hermann
Zaiss Comité, 8 uur. Zang en Vriendschap:
Bijeenkomst van „De grotere wereld", 8 uur.
Stadsschouwburg: Afscheidsvoorstelling Hen-
riette Davids, 8 uur. Concertgebouw: Recital
van Sovjet-kunstenaars, 8 uur. Aula Stedelijk
Gymnasium, Prinsenhof: Soefi beweging-
openbare lezing, 8 u. Herman Robberstraat
(Hectorstr.)tentoonstellingwon,-inrichting.
7 tot 9 uur. Frans Hals: „Niagara", 18 jaar,
7 en 9.15 uur. Minerva: „Roman Holiday",
alle leeft., 8.15 uur. City: „De ellendigen", 14
jaar, 7 en 9.15 uur. Palace: „Het vlees en de
duivel", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Rembrandt:
„Ridders van de Ronde Tafel", 14 jaar, 6.45
en 9.15 uur. Roxy: „Iwo Jima", 18 jaar, 8
uur. Lido: „From here tot eternity", 6.45 en
9.15 uur. Luxor: „Geluroof in Londen", 18
jaar, 7 en 9.15 uur.
DINSDAG 19 OCTOBER
Minervatheater: Noordh. Philh. Orkest, m.
m. v. Hetty Blok, Heemsteedse Kunstkring,
8.15 uur. Stadsschouwburg: Hindoe ballet
Mrinalini Sarabhai, 8 uur. Frans Halsmu
seum: Herdenking Dag der Verenigde Na
ties, 8 uur. Cultura: Oriëntatie-avond Huma
nistische Jongerengemeenschap, 8 uur. Her
man Robbersstraat (Hectorstraat), ten toon
stelling won ing-inrichitng, 2—5 en 7—9 uur.
Frans Hals: „Niagara", 18 jaar, 2.30 en 8 uur.
City: „De ellendigen", 14 jaar, 2.15, 7 en 9.15
uur. Palace: „Het vlees en de duivel", 18
jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Rid
ders van de Ronde Tafel", 14 jaar, 1.45, 4.15,
6.45 en 9.15 uur. Roxy: „Iwo Jima", 18 jaar,
2.30 en 8 uur. Lido: „From here tot eter
nity", 1.45, 4.15, 6.45 en 9.15 uur. Luxor:
„Geldroof in Londen", 18 jaar, 2, 7 en 9.15 u.
