Standaardwerk op dansgebied
TERUGKEER
De beste goochelaar ter wereld
werd in Nederland geboren
Het leven zelf
De thans bijna 80-jarige
Bamberg werd Okito
Auto-Encyclopaedie
zeer veelzijdig
Edison stond verbluft.
Léhar was er naast
George Balanchine geeft
antwoord op de meeste
vragen over balletles
FRANSE LITTER ATUUR PR IJZEN
HET OUDE VROUWTJE zat voor het raam van haar kamer en
keek naar het huis aan de overkant van de straat. Het was
warm en het stof hing als een mist in de lucht. Tegenover haar
Waren mannen in smerige werkkielen bezig het huis af te
breken. Soms werden er stenen of stukken plafond naar be
neden gegooid en dan was het, alsof het geluid het oude
vrouwtje inwendig pijn deed. Toch bleef zij bewegingloos en
bedaard zitten kijken.
Vroeger was het een mooi huis geweest, een huis voor wel
gestelde mensen,doch nu had het zelfs geen nut meer voor de
armste bewoners van de stad. Het dak was er al af en het licht
van de zon schonk nieuw leven aan de vensiers van de boven
verdieping. Het leken ogen, die lang gesloten waren geweest
en thans plotseling werden geopend.
Zij zag zich zelf tientallen jaren geleden op deze verdieping
staan, in haar nieuwe huis, bij een koffer, waarvan het deksel
was teruggeslagen. Zij kon slechts door een floers zien, terwijl
ze de japon van zwaar satijn, haar bruidsjapon, met haar han
den liefkoosde. Zij was er mooi in geweest, bijna mooi genoeg
voor Max. Hij was groot en hij had zwarte haren en ogen. Zijn
blik had iets arrogants.
„Liesbeth!" riep zijn stem toen bevelend van beneden. Haastig
sloot zij de koffer en liep met bevende knieën de trap af.
Aan de overkant schreeuwde de voorman: „Kalm aan, jon,-
gens!" Maar hij was te laat. Een stuk van de muur der boven
verdieping viel om. Het oude vrouwtje schrok even en wendde
bet hoofd af. Dan hervatte zij haar aandachtig kijken.
Weer zag zij een andere periode van haar leven. Zij stond mid
den in de slaapkamer. Op de trap klonken onvaste voetstappen
en even later kwam hij binnen. Zijn zwarte ogen waren dof en
met bloed doorlopen.
„Wie is zij?" prevelde Liesbeth met angst in haar hart. Zijn
lippen werden één dunne lijn. „Welke bedoel je?"
Zij opende haar mond. Hij hoorde een
scheldwoord. Blindelings sioeg hij naar
haar. Bloed sijpelde uit een wond boven
haar ogen.
De werklieden gingen naar huis: het was
vijf uur. Zij bleef zitten tot het geheel don-
sneerde hij.
Tekening: Oey Tjeng Sit
En vandaag was dan de dag aangebroken,
waarop zij al die jaren had gewacht. Nie
mand had geweten, dat zij een kamer had
bereid. Zij wist toch, dat hij vijftigduizend
gulden had opgenomen? Door zijn losban
dig leven was er nu niets meer over, on
voldoende om de schulden te betalen. Dacht
zy. dat hij zou terugkomen?
ker was. Toen ging zij naar bed. De volgen- "^a zei ze en er klonk overtuiging in haar gehuurd tegenover het huis, waarin zg eens
de dag zat zij weer op haar plaats voor het stem. „Hij komt terug". ajs bruid haar intrede had gedaan. Als haar
venster en ook de daarop volgende dag. ARBEIDERS waren nu tot de eerste ©ude bekenden haar zouden hebben gezien
Wat betekenden dagen na jaren lang wach- verdieping gekomen. De gang lag al open en gesproken, zouden zg denken, dat zg
ten nog voor haar? een beetje malende was.
Op de avond van de derde dag hadden de -a i huis was tot de straat afgebroken,
arbeiders de tweede verdieping bloot ge- ïVOft \CTlli£lSli ÖOOF waardoor er een grote wond in het huizen-
legd. De muren droegen een goedkoop verf- blok was ontstaan. Het oude vrouwtje liet
Je. Vroeger waren zg met damast behangen. IA TV "VATNf MïfTTTV haar in elkaar gevouwen handen op haar
Het oude vrouwtje verdiepte zich in her- Ji-va. u» - schoot rusten en peinsde over de jaren, die
inneringen. Eens had het diepe rood van waren vervlogen.
het damast haar dreigen te verstikken. Zij in het zonlicht. Het oude vrouwtje zag die D<1 vijftigduizend gulden waren bijna op.
sloot haar ogen om even te. ontkomen aan gang, zoals zg jaren geleden was geweest. Het Se,d had *8" dienst wel gedaan. Het
de blikken en de genadeloze vragen van de Er liepen troepen mensen in en uit.
mannen in de kamer.
„Het is natuurlijk een beproeving voor u,
maar u moet de werkelgkheid durven zien.
Heeft hg u niets van zgn plannen verteld
„Nee, niets
„Hebt u er geen idéé van waar bij is?"
Haar lippen bleven neen zeggen. Hij scheen
overhaast te zijn vertrokken, maar zij dach
ten, dat hij zijn vlucht zorgvuldig had voor-
Nieuwsgierigen, kooplustigen, ook vrien
den, die slecht konden verbergen, dat zij
eveneens op een buitenkansje waren afge
komen. Het rijtuig stond voor de deur, het
laatste dat zij zich kon veroorloven te hu
ren. Vrienden vroegen haar: „Wat ga je
nu doen?"
„Ik kan nog werken", antwoordde Liesbeth,
„tot hij terugkomt".
had haar door het leven geholpen tot op de
dag van vandaag, precies zoals zg zich dat
had voorgesteld. Want vandaag zou Max
terugkomen.
Zij glimlachte van voldoening. Vandaag
zouden de arbeiders aan de funderingen
beginnen en het graf in de kelder ontdek
ken. De stoffelijke resten van Max, die zij
daar had betraven, zouden dan nog één
maal het zonlicht zien. (Nadruk verboden)
DE GEHEIMZINNIGSTE MAN TER
WERELD lieeft zijn mémoires geschre
ven: Okito, de Chinese goochelaar, die
meer landen heeft bereisd, meer trucs
heeft uitgevonden en. meer vorstelijke
personen ongestraft bij de neus heeft
genomen dan welke andere goochelaar
ook! Weinigen slechts weten, dat Okito,
die in vakkringen een grotere naam
heeft dan een Dante, een Marvelli of
zelfs een Houdini, in 1875 te Amster
dam als zoon van de hofgoochelaar Da
vid Tobias Bamberg werd geboren. Nog
minder is bekend, dat Okito alleen Chi
nees is geworden, omdat hij zestig jaar
geleden bij het zwemmen een ongeluk
kreeg. Hier volgt zijn geschiedenis:
THEO BAMBERG, de latere Okito, is"
een afstammeling van zes genefaties goo
chelaars. Eén van de beroemdste diaarvan
was Elias Bamberg (1760-1833), wiens
carrière gebroken scheen te zijn, toen hij
in 1807, na een ontploffing aan boord van
een schip, een been moest missen. Hij
kwam echter terug op het toneel en...
gebruikte zijn houten been als geheime
bergplaats voor munten, balletjes, kaarten
en doekjes.
Vijf jaar vóór d<e geboorte van Theo werd
diens vader tot „hofmechaniker" benoemd
en het was als assistent van zijn vader, dat
de elfjarige Theo ter gelegenheid van de
zesde verjaardag van Prinses Wilhelmina
ten paleize goochelde. Hij moet er aller
liefst hebben uitgezien met zijn Velasquez-
pakje met kanten kraag en kanten man
chetjes op donker fluweel. Daar hij boven
dien grote aanleg voor het vingervlugge
vak vertoonde, was het te begrijpen dat pa
Bamberg zijn zoon overal mee het toneel
opnam, ook tijdens de toumée, die hij door
het toenmalige Ned'erlands-Indië en andere
Oosterse landen maakte. Als afwisseling in
de goochelshow vertoonde Theo een eigen
nummer met handschaduwbeelden, maar
tegelijkertijd trof hij ijverig voorbereidin
gen om zélf een goochelnummer te bren
gen.
Het was juist in deze tijd, dat hij door
een ongeluk bij het zwemmen zijn gehoor
vrijwel verloor. Een genadeklap voor een
artist, die het van het contact met de zaal
moet hebben.
„Alle grote mannen waren doof," troostte
zijn vader. „Denk maar aan Beethoven."
Waarop Theo reageerde met de verzuchting
dat men ook niet moest vragen hoe chagrij
nig die altijd keek. Voor hem leek het, net
als voor zijn bet-overgrootvader, het einde
van een carrière. Tot ook Theo van de
nood een deugd maakte. Hij zou onge
hóórd voor die tijd toch wel als zwij
gende goochelaar kunnen optreden?
„Onmogelijk. Waanzin," zei z'n vader,
maar Theo herinnerde hem er aan, dat
Chinezen en Japanners altijd verondersteld
werden te zwijgen. Dus als hij een Japans
costuum aantrok en de letters van het
Theo Bamberg in burger en (onderaan)
als de Chinese magiër Okito.
woord Tokio verhaspelde tot Okito, dan
had hij een reden om zijn mond te houden.
„Probeer het," gaf vader toe en Theo
werd Japanner. Later kreeg hij de be
schikking over een kostbare verzameling
Chinese costuums en daarom veranderde
hij in een Chinese goochelaar meteen
Japanse naam.
Voor het eerst trad Okito zelfstandig op
in een vaudeville-theater in Berlijn, waar
de nieuwe Oosterse stijl groot succes oogst
te. Engeland, Denemarken en Frankrijk
volgden. In 1907 werd Okito door een im
presario te Parijs voor een tournée van een
half jaar in de Verenigde Staten gecon
tracteerd. In 1908 hoorde hij zijn eerste
„overzeese applaus" in het Majestic Theatre
te Chicago, waar hij het voor die tijd fabel
achtige salaris van vijfhonderd dollar per
week verdiende.
Het zou tot 1919 duren, eer hij de Ver
enigde Staten zou verlaten. In dde tijd
werkte hij onder meer vier jaar a.ls assi
stent van Howard Thurston, die toen de
grootste goochelaar van Amerika was.
Bij de uitgeversmaatschappij W. de Haan
in Utrecht is een door H. J. Peppink en ir.
B. D. Swanenburg geredigeerde auto-ency-
clopaedie verschenen, dde ongetwijfeld bij
de automobilist in een lang gevoelde be-_
hoefte voorziet.
Immers: tot nu toe moest men zich te
vreden stellen met allerlei uitgaven, die
hoe goed zij ook dikwijls waren in de
meeste gevallen een te beknopt en onvol
ledig beeld gaven. Met deze encydlopaedie
is daar voorgoed een einde aan gekomen.
Uiteraard dient men wel enige parate ken
nis omtrent de autotechniek te bezitten om
van de voordelen van dit werk ten volle
te kunnen profiteren, maar ook de leek zaJ
er talloze bijzonderheden in aantreffen die
hem meer vertrouwd zuiden maken met de
automobiel in al zijn hoedanigheden.
Met behulp van een omvangrijke en be
kwame staf van medewerkers zijn de sa
menstellers erin geslaagd van deze ency
clopaedic een vraagbaak te maken waar
van elke automobilist voortdurend plezier
zal beleven. De technische kant van de
automobiel wordt op uitermate duidelijke
wijze uiteengezet en de talloze foto's, an
dere illustraties en tekeningen zijn er mede
de oorzaak van, dat men zonder al te veel
moeite direct tot de kern van de gestelde
Droblemen kan doordringen.
Bijzonder interessant is tenslotte het
tweede gedeelte van het boek, waarin de
juridische, fiscale en economische vraag
stukken, welke samengaan met de automo
biel en het besturen van een wagen, aan
een nauwgezet onderzoek worden onder
worpen.
Ieder, die een auto bezit of zelfs alleen
maar belangstelt in dit vervoermiddel, zal
zonder twijfel enthousiast zijn over deze
encyclopaedic. De Gr.
Meer en meer werd Okito bekend als uit
vinder en vervaardiger van feilloos wer
kende apparaten en uiteindelijk opende
hij dan ook in New York, op de hoek van
28ste Straat en Broadway, een handel in
goochelartikelen.
Om een indruk te geven van Okito's vin
dingrijkheid vermelden wij slechts, hoe hij
eens inspiratie putte uit een pillendoosje
van zijn zakenpartner Joe Klein, die een
constante pillenstrijd tegen ziin maag
voerde. Op zekere dag speelde Ókito met
zo'n spanen doosje, drukte het deksel per
ongeluk op de onderzijde en merkte, dat
er op het oog geen verschil te zien was.
Uit dit simpele idéé werd een beroemde
truc geboren, over de gehele wereld bekend
*ls „Okito's Muntendoos".
VIA ZUID-AMERIKA vertrok Okito op
zijn wereldtournee: Zuid-Afrika, Japan,
Engels-Indië, Europa. Vele staatshoofden
vermaakte hij met zijn kunst en nóg bezit
hij een médaille van Koning Leopold van
België, een cigarettenkoker van Koning
Alfonso van Spanje èn de herinnering aan
Koning Christiaan de Tiende van Dene
marken, die dolgraag het geheim van de
truc wilde kennen, waarbij een gekozen
kaart in een sigaar wordt teruggevonden
en die, toen de goochelaar aarzelde, ge
moedelijk opmerkte: „Wees niet bang, ik
zal u geen concurrentie aandoen."
Voor Edison trad Okiito eens op in een
hotel en de grote uitvinder bekende, dat
hij de trucs niet kon doorgronden. Franz
Léhar meende het geheim van Okito's fe-
nomenaalste uitvinding „De zwevende bal"
waarvan het principe zeer vernuftig is
te kennen. „Ik weet het," zei hij ver
trouwelijk tot de goochelaar. „Magneten
natuurlijk,"
„Allicht," gaf Okito toe en Léhar heeft
nooit geweten, dat hij er ver naast was.
In 1932 keerde Okito naar Nederiand
terug, waar hij ziin geld belegde in huizen
en ondernemingen en in 1936 liet hij in
Rijswijk het huis bouwen, dat de naam
„Pagode" kreeg. Op verzoek van ziin zoon
David vertrok hii in 1940 met ziin vrouw
naar Zuid-Amerika. tien dagen voordat de
Duitsers ons land binnenvielen.
Nog éénmaal trad Theo Bamberg op
tijdens een afscheidsvoorstelling in Havan
na, op 7 Maart 1946. waar hij de „Magische
Mantel" om de schouders hing van ziin
zoon. die thans als Fu-Manchu in Zuid1-
Amerika triomfen viert.
Reeds is Okito onder vakbroeders legen
darisch geworden als de leider van een
show, waarin rijkgeklede koelies in hoog
tempo nieuwe benodigdheden voor steeds
weer nieuwe wonderen aandroegen en
waarin een weelde ten toon werd gespreid,
die slechts weinige artisten zich kunnen
veroorloven. Okito trad af, maar zijn zoon
zet zijn werk voort en wie zijn kleinzoon
Robert heeft bezig gezien met ringen
zijden doeken en kaarten, die wéét, dal
nok in die generatie de familietraditie van
de Bambergs zal worden hooggehouden.
COR DOCTER. 4
TOM SCHREURS heeft ons de afgelopen
Zondag de verrassing van ons leven be
zorgd door een goed van de tongriem ge
sneden Rotterdamse die haar hart eens
luchtte over de sportverdwazing, waaraan
blijkbaar ook haar echtgenoot ten prooi
was geraakt.
We weten nu. dat het een stunt was en
een voortreffelijk geslaagde ook, getuige
de vele reacties van de luisteraars op het
„incident".
Het gebeurde in de reeks „Intelligentie
tests" van de Avro-sportrubriek, waarin
luisteraars, die zich tevoren hebben aan
gemeld als deelnemer, worden opgebeld om
antwoord te geven op een aantal vragen op
sportgebied, welke in het algemeen meer
met parate kennis dan met intelligentie te
maken hebben.Eerlijk gezegd heb ik aan
al dat soort uitzendingen, op sportgebied
of niet, een hartgrondige hekel, omdat zij
op zichzelf onschuldige gezelschapsspelle
tjes een schier academisch air geven en
soms voor achttien karaats wetenschap en
kennis doen doorgaan wat in werkelijk
heid niet meer dan vernis en handigheid
Maandagmorgen-scheerstoel.
Uit de vele brieven van luisteraars is
wel gebleken, dat het op deze originele
wijze door de heer Schreurs te berde ge
brachte probleem in vele huisgezinnen
leeft, niet in de meeste gelukkig. Het is
hier niet de plaats om de oorzaken van dit
gebrek aan evenwicht tussen werk en ont
spanning en tussen ontspanning en ont
wikkeling uit te pluizen. Ik ga hier het
liefst na aan welke eisen het radioprogram
ma moet voldoen om het hart van de luis
teraar te beroeren en ik heb al meer dan
eens betoogd, dat die uitzendingen het best
geslaagd heten waarin het contact met het
leven het best wordt gelegd.
En in dat licht bezien is het van weinig
belang of de Rotterdamse mevrouw Men-
des in werkelijkheid mevrouw Ruth heet:
wat Zondagmiddag in de Avro-sporirevue
geboden weid was een hartekreet van een
vrouw, die de gevoelens van vele harer
zusters vertolkte. Dat dit zo overtuigend
gebeurde, dat velen naar de pen grepen om
instemming of afkeu
ring met haar ziens
wijze te betuigen,
pleit slechts voor de
wijze waarop een en
ander in scène gezet
en uitgevoerd werd en V.
doet de vraag naar
de authenticiteit onbelangrijk worden. Het
trucje van de heer Schreurs heeft bewezen,
dat de dialoog welke zo in een willekeurige
huiskamer gevoerd had kunnen worden,
meer in staat is de aandacht der luisteraars
te boeien, dan de wel-gepolijste vorm waar
in de vragen aan Radiolympus en Aether-
forum worden gegoten, ook al worden
daarin problemen aangeroerd welke van
geen minder belang zijn dan de plaats van
de sport in het gezinsleven. Toch is er aan
het grapje van de heer Schreurs wel een
nadeel verbonden: het kan eigenlijk slechts
één keer met succes worden toegepast.
Maakt men er een gewoonte van hetgeen
overigens niet te vrezen is dan bereikt
men het tegendeel van wat men wilde.
Want, curieus genoeg, zelfs het toepassen
van paardenmiddelen vereist enigé subtili
teit. J. H. B.
©coooooooooocooooccoo
«ooooooooocoooocc»
>J>OOOCCCOCOOCOOOOOCCC<
Voor d«
microfoon
f
Mijn dochtertje is een tweede Pavloco, vindt u dat ook nietAls u een zoon had, zoudt u hem dan naar een
balletschool sturen? Op welke leeftijd mag een meisje op de teenspits dansenIs het verstandig van een
ballerina om te trouwen? Wanneer moet de training beginnen en moet men ook thuis doorgaan met oefenen?
o
's WERELDS belangrijkste choreograaf sinds Fokine, de thans
in Amerika werkzame George Balanchine, heeft in samenwer
king met Francis Mason een boekwerk samengesteld, dat de
aandacht van alle dansliefhebbers verdient en dat is opgedragen
aan „het balletpubliek van vandaag en morgen". De titel
Complete Stories of the Great Ballets dekt het grootste deel
van de inhoud, dat beschouwd kan worden als een pendant van
„The Complete Book of Ballets" van Cyril W. Beaumont, mhar
daarvan verschillend doordat alleen werken van het lopende
répertoire (honderddertig in totaal) zijn behandeld, zowel klas
sieke als moderne.
Op bijzonder beeldende wijze vertelt Balanchine in grote
lijnen de inhoud na of poogt hij, indien daarvan geen sprake is,
de beoogde stemming te schetsen of de fundamentele construc
tie aan te duiden. Kennisneming hiervan is een ideaal middel
van voorbereiding op de voorstellingen der besproken werken.
Het gebruik van technische termen is daarbij tot een minimum
beperki gebleven en bovendien vindt men achterin nog een
lijst met verklaringen van de meest voorkomende. Dank zij de
gevolgde methode slaagt Balanchine erin ook zijn eigen „ab
stracte" of op de muziek afgestemde choreografieën in eenvou
dige woorden weer te geven. Interessant is daarbij, dat hij ter
onderscheiding van de verhalende balletten de benaming „dans-
balletten" hiervoor verkiest, welk voorbeeld navolging verdient.
Het tweede deel van het boek begint met een hoofdstuk over
„Het genieten van ballet". Wie behoort tot de bewonderaars van
de helaas naar Parijs vertrokken Marianne Hilarides, ons door
Son ia Gaskell opgeleide sterretje, zal met vreugde de volgende
passage begroeten: „Sommige mensen houden niet van koude
danseressen. Zij gebruiken dit woord alsof het iets verkeerds
betekent, iets louter negatiefs. Het merkwaardige is echter, dat
men met deze kwaliteit zulke positieve resultaten kan bereiken.
De dans kan toch ook koel en schitterend zijn als kristal, als
een diamant onder wisselende belichting". Men moet natuurlijk ;;yx*
precies weten wat men er mee doet. Ieder
genre stelt eigen eisen. En wellicht daarom treffende hulde aan de nagedachtenis van
stelt hij hier tegenover: „Iedere pas-de- Diaghilew gewezen moet worden
deux is een romance". «et 2esde hoofdstuk van dit door Dou-
Deze afdeling eindigt met de conclusie: bleday Company, Garden City, New caiecmsmus van net oanet oe-
De tank vin de dinser is het bereiken York, gepubliceerde boek zou men het mi aeze caiecnismus tan net uanet. ue
„ue taak van de danser is het bereiken at-onderliike uitaave (ook in schiktheid kan aanvankelijk slechts op
van het maximum aan schoonheid, waar- - auonaerlyKe ungate (ook in lichaamsbouw en gezondheid
tn* een menselijk liehaam in staat is" Nederlandse vertaling) toewensen. Want £ronava" "cnaamsDouw en gezonaneia
(oe een menselijk lichaam m staat is behandelt Baianchine de verhou- beoordeeld worden. Pas na een half jaar
UITERAARD IS HET niet mogelijk alle ding van het kind tot het ballet. Het is kan men er meer van zeggen. Training van
onderwerpen, die Balanchine in dit zes- een serie antwoorden op de vragen, die kinderen duurt lang en verhaasting van
honderd bladzijden tellende standaardwerk hem telkens weer gesteld worden. Zoals: heI p!.°ce? ,geen zm' 1 ntegen ee )e-
ter sprake brengt, hier in kort bestek te „Naar welke balletten moet men kinderen langnjk is het langzaam opbouwen met
behandelen. De hoofdstukken met een bij voorkeur meenemen?" Balanchine zegt: veelvuldige herhaling der oe leningen. In
korte geschiedenis van het ballet, gevolgd „leder kind houdt van ieder goed ballet. beginsel ,1015"i -fi Dt
door een chronologische lijst van de be- Kinderen waarderen balletten zonder ver- te wo i ufE\!rLm
langrijkste gebeurtenissen in de loop der haal evenzeer als anecdotische balletten. om N'T" 'j
eeuwen, kunnen alleen maar vermeld wor- Zy hebben meer verbeeldingskracht en m®"-r nn hoi?c innkiPci hIlin
den met de aantekening, dat de meeste staan veel onbevangener daar tegenover studiejaar op de teenspits (pointe.dansen,
aandacht bij dit alles naar Amerika uit- dan volwassenen, die immers hun gevoe- n Ti TL vnmi - om'pn' F,n
gaat. Zeer lezenswaardig is ook het auto- lens analyseren. Kinderen houden instinc- Phjsieke schade te \oork men. Een dans-
biografische opstel „Hoe ik danser en tief van eenvoudige bewegingen op mu-
choreograaf werd" vooral op grond van ziek". Het ware te wensen, dat een unieke
de herinneringen van de schrijver aan zijn instelling als de Nederlandse groep „Sca-
opleidirf! in Rusland, waarbij ook op zijn pino" met deze gedachten rekening hield! weinig schade maai nog minder ge,
Wanneer behoort een kind met de trai- meent Balanchine omdat er dan geen
ning te beginnen? Zeker niet eerder dan leraar voor toezicht en correctie aanwezig
met het achtste lerensjaar, zegt Balan- is. Doorwerken inde vacanties wordt door
chine, want op jongere leeftijd kan men hem met klem afgeraden. Een goede trai-
ze alleen maar toestaan wat rond te hup- ™g vraagt vijftot zes jaar met zes dagen
pelen, een beetje te dansen en liedjes te lessen per week gedurende negen maan-
zingen. Ballettraining beneden de acht den. Leken kunnen noo t beooidelen wie
jaar kan schadelijk zijn, al ware het slechts een goede leraar is en Balanchine adviseert
door verharding der spieren. Wil men een het raadplegen \an een deskundige
Een nieuwe Margot FonteynIllustratie uit „An
Intruder at the ballet" door Monk Gibbon
ocooxoooococooooooo
niets met ballet te maken, maar vloeit
voort uit de persoonlijkheid.
IN HET KORT nog enkele opmerkingen
uit deze catechismus van het ballet. Ge-
carrière kan zeer ernstig benadeeld wor
den door dit voorbarig te doen!
Moeten kinderen thuis oefenen? Het doet
iZZlTopr^%uZrZrbZeml wetenswaardigs mee over de bene-
gaan oefenen. Boven de 22 jaar zijn geen 'en verder? ontwikkeling Verder
JTÏÏK1 hfl definitief het misverstand op,
Bovendien deelt Balanchine nog veel
oefend heeft de training dan nog vele voor-
delen: verbeter,ng van de lichaamscondi- bezwaar voor een car-
tie beheersing der spieren, controle over S leveren. Omstreeks haar der
de houding, gratie en zelfvertrouwen. g jaar bprejkt een danseres het top_
naar een ITlletTholl^r^" ^aldus P»nt van has
Balanchine, want mannelijke dansers moe- J t taan Af te raden
ten sterk en gespierd zgn, bovendien over P met ui(zondering van een
groot uithoudingsvermogen beschikkem J te^nis Teveei athletiek schaadt de
Vandaar dat dansers in de oorlog tot de .4
beste soldaten behoorden. Men kan hierbij
finesse der bewegingen.
En hiermede hoop ik u een kleine indruk
nog bedenken, dat mede ter verhoging van gegeven van de schat aan be
de militaire kwaliteiten Lodewyk de „„„jfrto ,nifPn Hi^ in Hit fraai
Veertiende dast«ds de eerste bniteiacade- STd', oideï«n gest7d!
mie stichtte. Verwijfdheid (de vrees daar- K
voor speelt bij ouders een grote rol) heeft
DAVID KONING.
Speciaal voor „Erbij" getekend door Roland
Met haar boek ,',Les Mandarins" heeft
Sinione de Beauvoir, de levensgezellin van
Jean-Paul Sartre, deze week de belangrijke
Prix Goncourt gewonnen. Deze prgs be
draagt vijfduizend francs, maar de be
kroonde auteur kan bovendien rekenen op
een vrgwel onmiddellijke verkoop van hon
derdduizend exemplaren van zgn werk. De
verwachting, dat Simone de Beauvoir de
plaats van de onlangs overleden schryfster
Colette in de Académie Goncourt zou gaan
innemen, is niet vervuld, want de negen
manlgke leden verkozen de auteur Jean
Giono, een der bekendste Franse schrijvers,
die in 1955 zestig jaar wordt.
Hieraan kan worden toegevoegd, dat de
jaarlgkse Prix Théophraste Renaudot is
toegekend aan Jean Reverzy voor zijn boek
,,Le Passage" en dat Germaine Beaumont
tot presidente van de jury van de Prix Fe-
mina is gekozen. Zg verwierf in 1954 de
„Prijs voor de beste roman van het jaar".
